ΦΟΒΟΣ ΕΚΛΟΓΩΝ...

Τον επόμενο χρόνο θα γίνουν οι Δημοτικές εκλογές και όπως δείχνουν τα προγνωστικά θα καταποντισθούν οι δυνάμεις που σήμερα όπως και χθές για πολλά χρόνια κυβερνούν.

Έτσι ώστε να τελειώνουμε επιτέλους με τούτο το κατεστημένο και την γενιά που βρέθηκε αγκαλιασμένη με την εξουσία και βαθιά διεφθαρμένη επιχειρηματική-πολιτική ελίτ που λυμαίνεται τα πλούτη του τόπου...

Με τα γνωστά επακόλουθα για τους υπόλοιπους, όπου ο πολύς κόσμος αδυνατεί να πληρώσει τους συσσωρευμένους φόρους τριών ετών και απειλείται από το ΣΔΟΕ πως αν δεν είναι συνεπής στις οφειλές του θα δημευθεί η ακίνητη περιουσία του αν έχει ακόμη, θα κατασχεθεί η σύνταξή του και ο μισθός του και αν αυτά δεν ικανοποιήσουν τον εκάστοτε έφορο θα μπει χέρι και στον τραπεζικό του λογαριασμό...

Οι πολιτικοί γνωρίζοντας αυτό το ενδεχόμενο προσπαθούν να βρουν πονηρές λύσεις-τεχνάσματα στα ψηφοδέλτια ώστε τα αποτελέσματα των Δημοτικών εκλογών να μην είναι τόσο μαύρα για τα κόμματα τους, όπως διαγράφονται.

Μαζί όμως με τις Δημοτικές εκλογές θα γίνουν και οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Εκεί κανείς δεν μπορεί να μπερδέψει το εκλογικό σώμα με πονηρά ψηφοδέλτια. Οι ψηφοφόροι θα κληθούν να ψηφίσουν το κόμμα της αρεσκείας τους. Σε αυτή τη διαδικασία θα βρει την ευκαιρία ο δυσαρεστημένος και θυμωμένος ψηφοφόρος να φανερώσει την έντονη αντιπάθεια και δυσαρέσκειά του απέναντι στην πολιτική ελίτ και τους δανειστές.

Το δραματικό της υπόθεσης είναι ακριβώς ότι από το σύνολο των κομματικών σχηματισμών της χώρας ακόμα δεν αρθρώνεται μια ολοκληρωμένη πρόταση αντιμετώπισης του αδιεξόδου που βρίσκεται η χώρα, αλλά συνεχίζουν όλοι στο ίδιο μοτίβο λαϊκισμού που μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε.

Σε συνδυασμό μάλιστα με την παντελή ανικανότητα που δείχνουν οι υπάρχοντες πολιτικοί, που βέβαια οι ίδιοι έχουν καταστήσει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο με τις παλινωδίες τους να διαχειριστούν τις προκλητικές συμπεριφορές της Χρυσής Αυγής και των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, οδηγούν τους είτε απαίδευτους, είτε εξοργισμένους είτε απογοητευμένους πολίτες να στηρίξουν ακραίους
σχηματισμούς απλά και μόνο για λόγους αντίδρασης προς αυτούς που τους οδήγησαν σε απόγνωση. Ούτε είναι δεδομένο πως ο πεινασμένος κι αδικημένος ψηφίζει αριστερά, ούτε έχει την παραμικρή σκασίλα για τον κομμουνισμό και τα παραμύθια του...

Ο φόβος που καλλιεργείται για το τι μπορεί να προκύψει από μια πιθανή αλλαγή είναι μόνο εκ του πονηρού, για σώσουν αν γίνεται τα γουρουνίσια (κυριολεκτικά για έναν τους τουλάχιστον!) τομάρια τους.

Κανείς δεν πιστεύει πως όποιος κι αν τους διαδεχτεί θα μας κατσικωθεί στο σβέρκο για μια ζωή. Και στο κάτω - κάτω αν δεν αποδειχθεί εντάξει, τον μαυρίζουμε σε επόμενες εκλογές.

Ό,τι δηλαδή συμβαίνει εδώ και δεκαετίες παγκοσμίως σε κοινοβουλευτικά καθεστώτα..

ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΚΑΛΟ ΠΡΙΝ, ΚΑΚΟ ΤΩΡΑ, ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ, ΚΛΠ...

Ολοι μιλούν τώρα εν όψι δεύτερων εκλογών για το πόσο καταστροφικό είναι το Μνημόνιο, σε αντίθεση με το πόσο απελευθερωτική θα είναι η ψήφος που θα τους δώσουμε. Ακόμη κι αυτοί που που το έφεραν και το επέβαλλαν ψηφίζοντας του.

Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο δίλημμα του κόμματος που μπορεί να αναγκαστεί να διαχειριστεί τα πράγματα την επόεμνη μέρα. Έτσι απλά και κοφτά. Είναι το λιγότερο προκλητική η απώλεια επαφής των νεοφανών κι ανέμελων επαναστατών - πολιτικών μας με τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε.

Όλοι σκέφτονται την εύκολη λύση με εύκολες λέξεις: καταγγελία, ακύρωση ή επαναδιαπραγμάτευση κ.λπ. του μνημονίου. Χωρίς καν να υπάρχει ένας ουσιαστικός προβληματισμός μεταξύ των κομμάτων πάνω στο τι πρόκειται ται να ακολουθήσει αύριο.

Βλέπετε σε προεκλογικές περιόδους ενδιαφέρει η πάση θυσία υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών, με στρογγυλοποιήσεις, αοριστολογίες, ευχολόγια και καυτά διλήμματα.

Ποιος όμως εκφοβίζει έτσι τον λαό, ή ποιος τον φοβάται;

Στη λύση του μνημονίου μάς οδήγησαν πρώτα η ανικανότητα και η αχρειότητα των πρώην κομμάτων εξουσίας Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, με τον αλόγιστο δανεισμό τους για να  τρέφεται το πελατειακό κράτος που  κατασκεύασαν μεταπολιτευτικά.

Αλλά το Μνημόνιο ήλθε κι από τους επαγγελματίες συνδικαλιστές του ΠAME και του ΣYPIZA. Που με τις πάντα αντιπολιτευτικές πρακτικές που ακολουθούσαν για χρόνια και πριν το Μνημόνιο συνετέλεσαν στη διάλυση της οικονομίας.

Ποιοι ζητούσαν συνεχώς διορισμούς; Ποιοι ανάγκασαν σε φυγή στο εξωτερικό άπειρες βιομηχανίες; Ποιοι κατέστρεψαν μεθοδικά την μικρομεσαία οικονομία με τις συνεχείς  απεργίες, τις πορείες, καταλήψεις, κλεισίματα δρόμων και λιμανιών, καταστροφές και  βανδαλισμούς; Ποιοι νέκρωναν επί τούτου και μεθοδικά κάθε λίγο και λιγάκι το κέντρο;

Ας μας πουν τέλος πάντων, τα κόμματα που φιλοδοξούν να διαχειριστούν μετεκλογικά το Μνημόνιο, με ποιους σοφούς εγγυημένης επάρκειας, αμεροληψίας και εμπειρίας θα το πράξουν. Με ποιο άραγε αξιόπιστο επιτελικό όργανο θα αναδιατάξουν τις δομές του κράτους; Θέλουμε δράσεις με ονόματα και όχι "βλέπουμε και κάνουμε" στην πορεία. H αγωνία των πολιτών είναι πώς θα βγούμε, αν βγούμε ποτέ με τέτοιες αντιφατικές πολιτικές και με τους σημερινούς πολιτικούς από την κρίση.

Τα κόμματα δυστυχώς περί άλλα τυρβάζουν, όπως για τους όρους της τηλεμαχίας μόνο δυο από τους τόσους αρχηγούς. Δεν συμφωνούν λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ για το debate, για μερικές ασήμαντες λεπτομέρειες...Γιατί, πού, πότε και γιατί συμφώνησαν ποτέ; Εδώ ο κόσμος καίγεται, τα επιχειρήματά τους για το debate που δεν θα γίνει μας μάραναν...

Δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι οι καιροί άλλαξαν. Ότι εφεξής οι αυτοδύναμες μονοκομματικές ή και  οι δικομματικές κυβερνήσεις ανήκουν στη σφαίρα του ονείρου. Ότι μια συνεργασία όλων με ένα ελάχιστο και άμεσα εφαρμόσιμο πρόγραμμα σύγκλισης είναι απαίτηση του λαού.

Πριν είναι αργά για όλους μας...

ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ...

Στο λεωφορείο δίπλα μου καθότανε η μικρή Μαριάννα και λόγω ηλικίας είχε άπειρες απορίες που απεύθυνε προς τα μέλη της οικογένειας της που τη συνόδευαν: την μάνα και τη γιαγιά της, σιχαμένα άσχημα καρακατσουλιά και οι δυό.

Μην παίρνοντας απάντηση από τα άσχετα παντελώς καρακατσουλιά της οικογένειας της, με το θάρρος των 5 χρόνων της ως τώρα ζωής της στράφηκε σε μένα, που απάντησα στην ερώτηση της, να ξεφύγω από μια βαρετή απογευματινή διαδρομή κολλημένος στο κάθισμα του λεωφορείου.

Καθόλου δεν μ' ενοχλούσε η μικρή Μαριάννα που μετά την ικανοποιητική για αυτήν πρώτη απάντηση που έλαβε, είχε πλήθος ακόμη ερωτήσεις και θα κάναμε μια καλή κουβέντα ώσπου να φτάναμε στον προορισμό μας, αν δεν επενέβαιναν εναλλάξ τα καρακατσουλιά να την αποτρέψουν, πότε με το

- Μην ενοχλείς τον κύριο...

και κατόπιν με το κλασσικό φοβικό:
- Δεν σου είπαμε να μην μιλάς σε αγνώστους;

Έτσι η μικρή Μαριάννα αναγκάστηκε ν' απομονωθεί σε άλλο κάθισμα και να σωπάσει χωρίς να ικανοποιήσει την περιέργεια της και να μάθει κάτι καινούριο αφού κανείς δικός της σε απαντούσε τις ερωτήσεις της λόγω άγνοιας, κι εγώ ο "άγνωστος" (πως να γνωριστούμε και πού, αφού δεν θα την ξανάβλεπα ποτέ), να συνεχίσω να βαριέμαι και κοιτώντας έξω από το παράθυρο να διασκεδάσω την ανία μου...

Έτσι τα φοβισμένα καρακατσουλιά πετύχανε αυτό που θεωρούσανε σωστό και η μικρή Μαριάννα αφού γλίτωσε από μένα τον "άγνωστο" τάχα "προστατευμένη" μεγαλώνοντας δυστυχώς θα καταλήξει καθ' εικόνα κι ομοίωση με την οικογένεια της:

Μια ακόμη αμόρφωτη χοντροκώλα που θα κλείνεται στο σπίτι και ανέμελη στη σιγουριά της θα βλέπει τα φοβικά δελτία ειδήσεων, τα τουρκοσήριαλ, την Πάτυ, την Πάνια και τον Λαζόπουλο να την κοροϊδεύουν...

Που θα παντρευτεί από νωρίς κι όπως όπως με προξενιό, για να μεταδίδει τις ίδιες φοβίες στα δικά της παιδιά. Όπως εκείνη έμαθε...

ΙΕΡΕΣ ΦΟΒΙΕΣ...

Εισαγωγική διάλεξη για τα οφέλη της μεθόδου Silva πρόκειται να γίνει το βράδυ σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης και με φοβική ανακοίνωση της η τοπική εκκλησία μας (από τις πολλές που συνηθίζει τα τελευταία χρόνια για οτιδήποτε πνευματικό πέρα από κεριά, ψαλμούς και λιβάνια στους χώρους της), εφιστά δήθεν την προσοχή μας.

Έτσι κατ' αυτούς:

"Η Ιερά Μητρόπολις Κυδωνίας και Αποκορώνου εφιστά την προσοχή, διότι τα σεμινάρια Σίλβα αλλοιώνουν επιστημονικές ορολογίες, προκειμένου να μυήσουν τον ασκούμενο στις ενεργειακές αντιλήψεις και πρακτικές της παραψυχολογίας και των ανατολικών θρησκειών, με τη συνδρομή των πονηρών πνευμάτων.

Βασικές ιδέες της οργάνωσης αφορούν τον διαλογισμό, το κάρμα, τη μετενσάρκωση, την αυτο - ύπνωση, τις αναδρομές στο παρελθόν, τον πνευματισμό, την αστρική προβολή, την αυτόματη γραφή, την κρυστάλλινη σφαίρα, τις κάρτες Ταρώ, την αύρα κ.ά. αποκρυφιστικές τεχνικές...

Στην Ελλάδα η οργάνωση Σίλβα ήρθε από τον Ελληνοαμερικανό Πωλ Γρίβας το 1977. Σήμερα τη διευθύνουν η Μαριάννα και ο Παναγής Μεταξάτος διοργανώνοντας σεμινάρια, όπως αυτό που προγραμματίζεται αυτές τις ημέρες στην πόλη μας. Προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον, υπόσχονται την αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου δυναμικού του εγκεφάλου, την ανάπτυξη των δημιουργικών δυνάμεων του νου μέσω του οραματισμού, της φαντασίας, της θετικής σκέψης και του προγραμματισμού..."

Έτσι λοιπόν ο από χρόνια γνωστός μου Παναγής είναι η τωρινή προσωποποίηση του Σατανά και εγώ σαν παλαιός απόφοιτος της μεθόδου Silva θα πάω στην κόλαση (τους) αν δεν πλυθώ με αγιασμό ή καλύτερα να μοναστηρέψω (μαζί με πολλά εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο που την ξέρουν τα χρόνια που διδάσκεται και δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω πέρα από αυτά με τα έντονα γράμματα), δεξιότητες που κάθε άνθρωπος οφείλει να χρησιμοποιεί στην ζωή του για να πετύχει τους στόχους του, πέρα από τις άλλες γνώσεις που αποκτά και οι οποίες εξελίσσονται, μεταλλάσσονται, οι παλιές γίνονται άχρηστες και ξεπερασμένες και οι πολλές νεώτερες απαιτούν άλλη διαχείριση...

Να από τι φοβίες κατέχονται για όσους πιστούς ξεφεύγουν από τον δικό τους έλεγχο, που στο κάτω κάτω το ίδιο με τον Παναγή κάνουν κι αυτοί:

Μια καλοστημένη επιχείρηση, που εκμεταλλεύεται τις ανασφάλειες και το άγχος των ανθρώπων πουλώντας λύσεις οι οποίες κινούνται στον χώρο της φαντασίας και της αυθυποβολής...

Στις θρησκείες τι παραπάνω γίνεται με αυτόν τον αόρατο φίλο των ενηλίκων που λένε "Θεό" και τον πουλούν όπως μπορούν οι ρασοφόροι, μέχρι που βάζουν κόσμο να αποσύρεται από τα εγκόσμια ή να τρομοκρατεί & ν' αυτοκτονεί για χάρη του όπως οι ισλαμιστές...

Παλαιότερα (όταν παρακολούθησα κι εγώ για πρώτη φορά την διάλεξη και το σεμινάριο με πλήθος επώνυμου κόσμου των Χανίων) που ο πρώην επίσκοπος ήταν σοφότερος δεν είχαμε τέτοιου είδους ανακοινώσεις. Με το νυν που μεγάλωσε σε μοναστήρια τι να πεις...

Εγώ πάντως θα συνόδευα μια από τις χαριτωμένες παρθενόπες δασκαλίτσες (με τις εθνικιστικές εξάρσεις που βλέπω στις εθνικές επετείους σε εκδηλώσεις τους, μα και με "ιερά" προνόμια που δεν έχουν άλλες συναδέλφισσες τους) να παρακολουθήσουμε μαζί την σημερινή διάλεξη να διαλυθούν οι όποιες φοβίες τους...

ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΑΔΕΙΑ...

Δυσβάσταχτο το φορτίο που κουβαλεί ο Δημήτρης εδώ και κάμποσα χρόνια που είναι παντρεμένος...

Πιο συγκεκριμένα υπολογίζεται γύρω στα 136 κιλά, όσο το τωρινό βάρος της συμβίας του. Αυτό σε συνδιασμό με τη νοοτροπία της, τις ανασφάλειες που νιώθει λόγω όγκου, λοιπής εμφάνισης και χαρακτήρα και την μεγάλη γλώσσα της, του κάνει τη ζωή μίζερη και κακορίζικη.

Αν προσθέσουμε τα 2 παιδιά τους ίδιων προδιαγραφών με τη μαμά λόγω γονιδίων, τους γέρους (του και της) που επίσης φορτώνεται συχνά, τα οικογενειακά του βάρη αυξάνονται ακόμη περισσότερο.

Μια ελπίδα ν' αποδράσει από την αφόρητη καθημερινότητα του για μερικές μέρες είχε, όταν του πρότεινα να με συνοδεύσει σ' ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Αθήνα που θα κάνω την επόμενη βδομάδα Τρίτη - Σάββατο...

Θέλει διακαώς ο Δημήτρης να μ' ακολουθήσει, ξέρει πως έχω τον τρόπο να περνώ ωραία όπου κι αν πάω, έχω φροντίσει για διαμονή σε παραθαλάσσιο μέρος μακριά από την Αθήνα μα κοντά στα ΜΜΜ για να μην κουραστεί να περπατά, έχω προγραμματίσει τις επαγγελματικές μου συναντήσεις έτσι που να μας αφήνουν ελεύθερο χρόνο να κάνουμε ότι θέλουμε, ξέρω που θα βρω τι καθετί...τι περιμένει λοιπόν να πει το οριστικό ΝΑΙ;

Για φανταστείτε μια στιγμή νεοσύλλεκτο στρατιώτη να παρουσιαστεί στον διοικητή ενός σώματος στρατού και να αιτηθεί ευθαρσώς από τον στρατηγό 5ήμερη άδεια για διακοπές γιατί έτσι θέλει ΤΩΡΑ...

Έτσι ακριβώς νοιώθει κι ο Δημήτρης, για να το πει στη γυναίκα που περνούνε μαζί τη ζωή τους και να πάρει την απαραίτητη για αυτόν συζυγική άδεια...Κι ακόμη περισσότερο να συναινέσει η σύζυγος, αφού δεν θέλει με κανένα τρόπο να φύγει ο σύζυγος από κοντά της χωρίς επίβλεψη...

Στην αρχή του υπενθύμισε τις οικογενειακές του υποχρεώσεις: Που θα πας τώρα αυτή την εβδομάδα που τα παιδιά έχουν σχολείο; Ποιός θα τα βλέπει και θα τα μεταφέρει στα σχολεία (και τις αρκετές άλλες διαδρομές για φροντιστήρια, γυμναστήρια, καράτε, χορούς κι ότι άλλο άχρηστο τάχουνε φορτώσει)...Κι ο μπαμπάς (της) τι θα κάνει μόνος στο σπίτι, ποιός θα του κάνει παρέα, θα τον φάνε τα παιδιά όταν γυρίζουν σπίτι, πως θ' αντέξει γέρος άνθρωπος;

Ύστερα απευθύνθηκε στο φιλότιμο του: Πήγαινε εσύ στην Αθήνα να γυρίζεις και να διασκεδάζεις κι άσε με εμένα μόνη να πηγαίνω στη δουλειά και να παλεύω μετά και τα παιδιά, δεν πειράζει...Εσύ να είσαι καλά να ευχαριστηθείς τη βόλτα σου...

Κατόπιν του υπενθύμισε την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και τη διεθνή κρίση: Είναι τώρα εποχή για ταξίδια και βόλτες χωρίς νόημα ή για πουτάνες; Τι τις θες τις περιττές απολαύσεις; Τόσα χρωστούμε, τα παιδιά έχουνε ανάγκες, πλησιάζει το Πάσχα και θα χρειαστούμε λεφτά για καινούρια ρούχα, για δώρα και φαγητά (και οι 2 βόσκουνε τον αλγέουρα σε κάθε ευκαιρία), ο μπαμπάς θα θέλει γιατρό πάλι...

Μετά του ανάφερε τις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει και τις ευκαιρίες που θα χάσει τις μέρες της απουσία του: Με τη δουλειά σου τι θα γίνει, έτσι θα την αφήσεις να φύγεις; (κανένα πρόβλημα για ολιγοήμερη απουσία από τον εργοδότη του που γνωρίζονται πολλά χρόνια...). Τώρα είναι Απρίλης κι αρχίζουν νάρχονται τουρίστες, θάχει δουλειά το μαγαζί... θα πάρουνε άλλον στη θέση σου, είδες πως κοιτά τ' αφεντικό εκείνη η σουρλουλού η Άννα που πήρε φέτος... εσένα το όρθιο βόδι θα λογαριάσει;...

Τελευταία άφησε τα μεγάλα μέσα: Θες να φύγεις, έ; Πέρνα αυτή την πόρτα και τα λέμε αν τολμάς!!

Αν τολμά λέει...Αυτό είναι και το κυριότερο πρόβλημα του αγαθού Δημήτρη, πως δεν τολμά...

Ούτε αντιρρήσεις φέρνει, ούτε πρωτοβουλίες παίρνει, ούτε κεφάλι σηκώνει...όσο κι αν θέλει να κάνει κάτι...τα παραπάνω επιχειρήματα ένα - ένα ή όλα μαζί είναι αρκετά να τον κρατήσουν...

Εγώ όμως που δεν αναβάλλω ότι σχεδιάζω να κάνω ούτε έχω τίποτα να μ' αμποδίζει, την επόμενη Τρίτη το πρωί φεύγω και μόνο αν κάνει την υπέρβαση του θα προλάβει να είναι μαζί μου.

Αν και δεν είναι αυτό ακριβώς που θέλω για παρέα, με το να πληρώνει το μισό ξενοδοχείο και φαγητό, θα μου περισσέψουν αρκετά λεφτά ώστε να τον κάνω μια καλή βόλτα στα πέριξ (Αττικής, Νήσων και Πελοπονήσου) σε μέρη που αλλιώς ποτέ του δεν θα πάει από δω και μπρός...

Ας τολμήσει μόνο να αποδράσει έστω και με κοπάνα, χωρίς έγγραφη κι υπογραμμένη συζυγική άδεια.

Και να μην ανησυχεί άδικα η ανασφαλής σύζυγος με τις αβάσιμες φοβίες...

Όλα θα τον περιμένουν όπως ακριβώς τ' άφησε, το Σάββατο το βράδυ που θα επιστρέψει στη συζυγική εστία!

ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ LAPTOP IN USA...

Στις ΗΠΑ το υπουργείο Εσωτερικής Ααφάλειας θέσπισε νέα αντιτρομοκρατικά μέτρα για Αμερικάνους κι αλλοδαπούς πολίτες που φτάνουν στα αεροδρόμια της χώρας.

Με μια υπερεξουσία που απόκτησαν στο όνομα της αντιτρομοκρατίας, μπορούν να κατασχέσουν από οποιονδήποτε επισκέπτη οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή μεταφέρει, από φορητό Η/Υ, βιντεοκάμερα ή φωτογραφική μηχανή, MP3, CD's, DVD's, κινητά τηλέφωνα, βομβητές, μνήμες USB, κλπ είδη gadget.

Ακόμη κάθε βιβλίο, σημειωματάριο, έντυπο ή χαρτάκι με σημείωση που τυχόν έχει κάποιος μαζί του. Δηλαδή όλα όσα του χρειάζονται για την παραμονή του στην χώρα, είτε την επισκέπτεται για δουλειές είτε για τουρισμό.

Έτσι απλά, χωρίς να συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι, όλοι ανεξαιρέτως θεωρούνται εκ των προτέρων ύποπτοι, κατάσχεται ο εξοπλισμός τους υπό τη κρίση του κάθε ενός χοντροκέφαλου μπάτσου και τα περιεχόμενα των συσκευών μοιράζονται σε όλες τις ενδιαφερόμενες υπηρεσίες, διαθέσιμα για κάθε είδους και τύπου εξονυχιστικές έρευνες...

Μπορεί να συμβεί στον καθένα από τα 400 εκατομμύρια ταξιδιώτες που φτάνουν στις ΗΠΑ κάθε χρόνο, άγνωστο αν ξαναπαίρνει κάποιος πίσω τον ακριβό εξοπλισμό του, που είναι αναγκαίος στη δουλειά του ή περιέχει εμπιστευτικές πληροφορίες κι επιχειρηματικά δεδομένα.

Έτσι απλά οι εμμονές και οι φοβίες ενός αρρωστημένου κι αδειανού εγκέφαλου περνούν τα όρια της προσωπικής μαλακίας και γίνονται νόμοι κι αστυνομικά μέτρα που υφίστανται όλοι, που θεωρούνται εξ ορισμού ύποπτοι μια αόριστης τρομοκρατικής απειλής...

Δεν θα είχε λιγότερο αντίκτυπο και μικρότερο πολιτικό κόστος αν ο ΕΝΑΣ μπουνταλάς και παντού ανίκανος, αδειοκέφαλος ηγέτης αντικαθιστώνταν πρόωρα;

Παροπλισμένος και κλεισμένος σε τρελάδικο θα μπορεί ελεύθερα να εκφράζει και να διασκεδάζει τις εμμονές του μοναχός κι ασφαλής, χωρίς συνέπειες στους άλλους πολίτες του κόσμου.

Που έχουν την δική τους ζωή να ζήσουν και να φροντίσουν, γράφοντας όπου αρμόζει την παζαβοσύνη και τις φοβίες του κάθε αρχιμαλάκα, που καθόλου δεν τους αφορούν.

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΦΟΒΟΙ...

Στην Αυστρία, στην Βιέννη υπάρχει ένα μεγάλο κτίριο που χρονολογείται από το 1700 όπως λένε οι γνωρίζοντες...

Στο παρελθόν μάλιστα πιστεύεται πως ήταν παλάτι.
Στο κτίριο αυτό σε ένα από τα δωμάτια του με ξύλινη επένδυση, αν κοιτάξει ο επισκέπτης ψηλά στο κεντρικό δοκάρι της αίθουσας, θα δεί μια ξεχωριστή φράση, σκαλισμένη στα Γερμανικά :

"Φέρε μέσα όλο σου το κουράγιο. Άφησε τους φόβους σου έξω από την πόρτα".

Δεν χρειάζονται περισσότερα ή πιο σαφή λόγια να εξηγήσουν το μήνυμα της..

Είναι αυτό που προσδοκούμε σε κάθε νέο ξεκίνημα, όταν μπαίνουμε σε μια καινούρια φάση της ζωής μας κι ένας ανοιχτός ορίζοντας προβάλλει πίσω από την πόρτα που μόλις ανοίξαμε...Τι να πάρουμε και τι να πετάξουμε, αχρείαστο στην νέα μας πορεία...

Που θα μας βάλει σε ρότα που πραγματοποιεί προσωπικές φιλοδοξίες, δυναμώνοντας την πεποίθηση πως μπορούμε με τις ενέργειες μας να ελέγξουμε την μοίρα μας.

Όλοι εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι που όμως είμαστε αρκετά απαιτητικοί από την ζωή μας και δεν θέλουμε αυτή να περιορίζεται στο να πηγαίνουμε σε μια δουλειά αλλουνού κάθε μέρα, να πληρώνουμε ατελείωτους λογαριασμούς και να ζούμε τσίμα - τσίμα με μια κάποια αμοιβή, ανάξια μας...

Να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας προσφέρονται για μια καλύτερη ζωή με καλή υγεία, περισσότερο ελεύθερο χρόνο να αφιερώσουμε στον εαυτό μας, πιο πολλά χρήματα και πλήρη απαλλαγή από χρέη μιζέριας.

Να μην το βάζουμε κάτω, να κοιτάμε μπροστά, να επιδιώκουμε και να πετυχαίνουμε το καλύτερο...

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΜΕ...

Και να στέλνουμε τέλος ένα μήνυμα σε άλλους, που είναι σε θέση βέβαια να το λάβουν...