Στο λεωφορείο δίπλα μου καθότανε η μικρή Μαριάννα και λόγω ηλικίας είχε άπειρες απορίες που απεύθυνε προς τα μέλη της οικογένειας της που τη συνόδευαν: την μάνα και τη γιαγιά της, σιχαμένα άσχημα καρακατσουλιά και οι δυό.
Μην παίρνοντας απάντηση από τα άσχετα παντελώς καρακατσουλιά της οικογένειας της, με το θάρρος των 5 χρόνων της ως τώρα ζωής της στράφηκε σε μένα, που απάντησα στην ερώτηση της, να ξεφύγω από μια βαρετή απογευματινή διαδρομή κολλημένος στο κάθισμα του λεωφορείου.
Καθόλου δεν μ' ενοχλούσε η μικρή Μαριάννα που μετά την ικανοποιητική για αυτήν πρώτη απάντηση που έλαβε, είχε πλήθος ακόμη ερωτήσεις και θα κάναμε μια καλή κουβέντα ώσπου να φτάναμε στον προορισμό μας, αν δεν επενέβαιναν εναλλάξ τα καρακατσουλιά να την αποτρέψουν, πότε με το
- Μην ενοχλείς τον κύριο...
και κατόπιν με το κλασσικό φοβικό:
- Δεν σου είπαμε να μην μιλάς σε αγνώστους;
Έτσι η μικρή Μαριάννα αναγκάστηκε ν' απομονωθεί σε άλλο κάθισμα και να σωπάσει χωρίς να ικανοποιήσει την περιέργεια της και να μάθει κάτι καινούριο αφού κανείς δικός της σε απαντούσε τις ερωτήσεις της λόγω άγνοιας, κι εγώ ο "άγνωστος" (πως να γνωριστούμε και πού, αφού δεν θα την ξανάβλεπα ποτέ), να συνεχίσω να βαριέμαι και κοιτώντας έξω από το παράθυρο να διασκεδάσω την ανία μου...
Έτσι τα φοβισμένα καρακατσουλιά πετύχανε αυτό που θεωρούσανε σωστό και η μικρή Μαριάννα αφού γλίτωσε από μένα τον "άγνωστο" τάχα "προστατευμένη" μεγαλώνοντας δυστυχώς θα καταλήξει καθ' εικόνα κι ομοίωση με την οικογένεια της:
Μια ακόμη αμόρφωτη χοντροκώλα που θα κλείνεται στο σπίτι και ανέμελη στη σιγουριά της θα βλέπει τα φοβικά δελτία ειδήσεων, τα τουρκοσήριαλ, την Πάτυ, την Πάνια και τον Λαζόπουλο να την κοροϊδεύουν...
Που θα παντρευτεί από νωρίς κι όπως όπως με προξενιό, για να μεταδίδει τις ίδιες φοβίες στα δικά της παιδιά. Όπως εκείνη έμαθε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου