ΦΟΒΟΣ ΕΚΛΟΓΩΝ...

Τον επόμενο χρόνο θα γίνουν οι Δημοτικές εκλογές και όπως δείχνουν τα προγνωστικά θα καταποντισθούν οι δυνάμεις που σήμερα όπως και χθές για πολλά χρόνια κυβερνούν.

Έτσι ώστε να τελειώνουμε επιτέλους με τούτο το κατεστημένο και την γενιά που βρέθηκε αγκαλιασμένη με την εξουσία και βαθιά διεφθαρμένη επιχειρηματική-πολιτική ελίτ που λυμαίνεται τα πλούτη του τόπου...

Με τα γνωστά επακόλουθα για τους υπόλοιπους, όπου ο πολύς κόσμος αδυνατεί να πληρώσει τους συσσωρευμένους φόρους τριών ετών και απειλείται από το ΣΔΟΕ πως αν δεν είναι συνεπής στις οφειλές του θα δημευθεί η ακίνητη περιουσία του αν έχει ακόμη, θα κατασχεθεί η σύνταξή του και ο μισθός του και αν αυτά δεν ικανοποιήσουν τον εκάστοτε έφορο θα μπει χέρι και στον τραπεζικό του λογαριασμό...

Οι πολιτικοί γνωρίζοντας αυτό το ενδεχόμενο προσπαθούν να βρουν πονηρές λύσεις-τεχνάσματα στα ψηφοδέλτια ώστε τα αποτελέσματα των Δημοτικών εκλογών να μην είναι τόσο μαύρα για τα κόμματα τους, όπως διαγράφονται.

Μαζί όμως με τις Δημοτικές εκλογές θα γίνουν και οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Εκεί κανείς δεν μπορεί να μπερδέψει το εκλογικό σώμα με πονηρά ψηφοδέλτια. Οι ψηφοφόροι θα κληθούν να ψηφίσουν το κόμμα της αρεσκείας τους. Σε αυτή τη διαδικασία θα βρει την ευκαιρία ο δυσαρεστημένος και θυμωμένος ψηφοφόρος να φανερώσει την έντονη αντιπάθεια και δυσαρέσκειά του απέναντι στην πολιτική ελίτ και τους δανειστές.

Το δραματικό της υπόθεσης είναι ακριβώς ότι από το σύνολο των κομματικών σχηματισμών της χώρας ακόμα δεν αρθρώνεται μια ολοκληρωμένη πρόταση αντιμετώπισης του αδιεξόδου που βρίσκεται η χώρα, αλλά συνεχίζουν όλοι στο ίδιο μοτίβο λαϊκισμού που μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε.

Σε συνδυασμό μάλιστα με την παντελή ανικανότητα που δείχνουν οι υπάρχοντες πολιτικοί, που βέβαια οι ίδιοι έχουν καταστήσει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο με τις παλινωδίες τους να διαχειριστούν τις προκλητικές συμπεριφορές της Χρυσής Αυγής και των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, οδηγούν τους είτε απαίδευτους, είτε εξοργισμένους είτε απογοητευμένους πολίτες να στηρίξουν ακραίους
σχηματισμούς απλά και μόνο για λόγους αντίδρασης προς αυτούς που τους οδήγησαν σε απόγνωση. Ούτε είναι δεδομένο πως ο πεινασμένος κι αδικημένος ψηφίζει αριστερά, ούτε έχει την παραμικρή σκασίλα για τον κομμουνισμό και τα παραμύθια του...

Ο φόβος που καλλιεργείται για το τι μπορεί να προκύψει από μια πιθανή αλλαγή είναι μόνο εκ του πονηρού, για σώσουν αν γίνεται τα γουρουνίσια (κυριολεκτικά για έναν τους τουλάχιστον!) τομάρια τους.

Κανείς δεν πιστεύει πως όποιος κι αν τους διαδεχτεί θα μας κατσικωθεί στο σβέρκο για μια ζωή. Και στο κάτω - κάτω αν δεν αποδειχθεί εντάξει, τον μαυρίζουμε σε επόμενες εκλογές.

Ό,τι δηλαδή συμβαίνει εδώ και δεκαετίες παγκοσμίως σε κοινοβουλευτικά καθεστώτα..