Τέρμα και οι φετινές θερινές διακοπές για μαθητές, δασκάλους, καθηγητές.
Στα βιβλιοχαρτοπωλεία ο μαθητόκοσμος ψωνίζει ήδη τις καινούργιες σχολικές τσάντες, βιβλία και άλλα είδη. Τα πολλά - πολλά φροντιστήρια κάθε λογής έχουν καταρτίσει ήδη προγράμματα κι ετοιμάζονται να ξεκινήσουν εντατικά, υποσχόμενα αυριανές πρωτιές σε εξετάσεις και προοπτικές επιστημοσύνης...
Ναί μεν οι οικογένειες ετοιμάζονται κανονικά, ναι μεν το Υπουργείο Παιδείας ισχυρίζεται πως τα βιβλία έχουν σταλεί στα σχολεία και πως η νέα σχολική χρονιά θα ξεκινήσει ομαλά, θα συμβεί όμως έτσι;
Ακόμη αυτή η "εκπαιδευτική ομαλότητα" δεν νομίζετε ότι είναι προσβολή της αλήθειας; Ποιά εκπαιδευτική ομαλότητα; Μόνο τυφλός δεν βλέπει τι γίνεται σε όλη την εκπαίδευση. Από την πρωτοβάθμια μέχρι την τριτοβάθμια...
Μπουρλότο στην εκπαιδευτική ομαλότητα βάζει απροκάλυπτα πλέον η αντιπολίτευση της "τάχα αριστεράς των διαρκώς επαναστατημένων - βολεμένων", επιδιώκοντας την ένταση στα σχολεία. Δεν είναι μόνο ότι βάζει τα παιδιά, τους μαθητές μπροστά στα πολιτικά τους παιχνίδια, αλλά χωρίς αιδώ και καμία σοβαρότητα βγαίνει δημοσίως με βουλευτές και ζητάει κλειστά σχολεία. Οι γονείς θα τους αβαντάρουν εις βάρος του συμφέροντός τους;
Και μάλιστα παρασύροντας σε άσκοπες απεργίες, κατόπιν εορτής (οι διαθεσιμότητες καθηγητών είναι γεγονός προ πολλού, οι μετατάξεις το ίδιο).
Από την πλευρά τους ΕΛΜΕ και ΟΛΜΕ (οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των καθηγητών της Μ.Ε. στο ΔΣ της Ολμε μετεχουν 3 του συριζα και 2 του ανταρσυα, τα κόμματα που υποστηρίζουν την αναρχία στην Ελλάδα αποτελούνε το 20-25% των Ελληνων καθηγητων), ήδη προγραμματίζουν 5ήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες ή άλλες μορφές απεργιακών κινητοποιήσεων. Κάτι που αναιρεί τελείως αυτά που λέει το Υπουργείο...
Κατά την συνηθισμένη εδώ και χρόνια συνήθεια των σημερινών "εκπαιδευτικών" τους να παρατείνουν για ένα τουλάχιστον μήνα τις 3μηνες καλοκαιρινές τους διακοπές, εξομοιούμενοι με άπλυτους αγωνιστές του κώλου μπαχαλάκηδες, που το μόνο που ξέρουν είναι να κλείνουν τα σχολεία για να μένουν τα παιδιά αγράμματα, ή να αναγκάζονται να καταφύγουν στην ιδιωτική εκπαίδευση (βλέπω κεντρικό φροντιστήριο άρτια οργανωμένο από ένα και μόνο άτομο, σε 2 κτήρια με έκταση και μαθητές ανάλογους ενός λυκείου, που απασχολεί πλήθος νέους καθηγητές και λειτουργεί απρόσκοπτα ακόμη και τις Κυριακές πρωί όλη την χρονιά, με τα παιδιά πρόθυμα σε αντίθεση με το επίσημο σχολείο που το κλείνουν οι πάντες με κάθε αφορμή).
Για τους μαθητές και τους γονείς μία απεργία των εκπαιδευτικών θα είχε πραγματικό αντίκρισμα, όχι από το αν η ΟΛΜΕ θα την έχει προκηρύξει αλλά αν στην πράξη θα την έχει ακολουθήσει ο κλάδος. Πόσοι δηλαδή από τους εκπαιδευτικούς πέρα των κομματικών συνδικαλιστών θα απεργήσουν, περισσότερο πόσοι και για πόσο θα αντέξουν.
Εκεί ποντάρει και το κράτος. Στον εκφυλισμός της εν του έσωθεν.
Πάντα υπήρχαν προβλήματα στον χώρο της εκπαίδευσης και πάντα καλούνταν οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων, να σύρουν το κάρο. Πάντα! Μόνο που τα προβλήματα έχουν γίνει τελευταία, μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που περνά η χώρα μας και βιώνουμε ως πολίτες, βουνό.
Όπου η πολιτεία έχει φροντίσει προ πολλού να εξαθλιώσει τόσο τους εκπαιδευτικούς, με τις περικοπές, ώστε να υπολογίζεται και το τελευταίο ευρώ. Αν κρίνει κανείς μάλιστα από την δήθεν ενότητα στις τελικές αποφάσεις, μάλλον συνηγορεί με την άποψη του Υπουργείου ότι «τα σχολεία θα λειτουργήσουν κανονικά»! Κι όμως, σε άλλες εποχές οι αγώνες είχαν διάρκεια και αποτέλεσμα. Τότε υπήρχε ενότητα στον κλάδο και οι αποφάσεις παίρνονταν πλειοψηφικά από μαζικές Συνελεύσεις.
Με το καινούργιο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση κατάφερε και κάτι άλλο, αδιανόητο στο παρελθόν: να διχάσει τον κλάδο των εκπαιδευτικών, άλλους ευνοώντας τους ως ευγενείς κλάδους και άλλους στέλνοντάς τους στη διαθεσιμότητα ή την απόλυση. Ανάλογα με το ποιος πιέζει περισσότερο!
Εν πάσει περιπτώσει: η αντοχή των εκπαιδευτικών (και των κομμάτων που υποστηρίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις στον χώρο της Μ.Ε.) θα φανεί τις επόμενες μέρες.
Δυστυχώς η Παιδεία παραμένει ένα από τα πρώτα θύματα της κάθε ανερμάτιστης εκπαιδευτικής πολιτικής. Όπου όλοι βάζουν μπροστά στα επικοινωνιακά τους παιχνίδια μικρά παιδιά και φοιτητές. Δηλαδή, μπροστά στο πρόσκαιρο επικοινωνιακό όφελος, θυσιάζουν αυτό που δήθεν επικαλούνται, την Παιδεία και τη μόρφωση. Ποιά παιδεία και ποια μόρφωση με κλειστά σχολεία και Πανεπιστήμια;
Βλέπουμε μόνο μια αγωνία για την επικοινωνιακή διαχείριση απο πλευράς κόμματος στα ΜΜΕ και καμιά έγνοια για την ουσία, την συνολική παιδεία δηλαδή και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις γενικότερα.
Πολύ δε περισσότερο σήμερα με την πολιτική της τρόικας που επιμένει να βλέπει κοντόθωρα την οικονομία να επικαλύπτει τους ανθρώπους...
Κλείνοντας, κάποιοι επίκαιροι του Νίκου Μαραγκουδάκη, από τους λίγους ανθρώπους που δικαιούνται τον τίτλο του πραγματικού εκπαιδευτικού σε πλήρη αντίθεση με τους παραπάνω, με δεκαετίες ολόκληρες προσφορά στους μαθητές των Χανίων. Ευτυχώς τον γνώρισα σαν καθηγητή μια χρονιά στην Ιστορία στο Β΄Γυμνάσιο:
Νέο ξεκίνημα
Καινούργια σχολική χρονιά προβάλλει
κι οι δάσκαλοι καινούργια ανοίγουν πύλη
στ' ανάκτορο της μάθησης και πάλι
κι είναι έτοιμα τα ακούραστά τους χείλη.
Νιώθουν την ύπαρξή τους σαν λαμπάδα
που καίει και λειώνει σε ιερό βωμό
χαρίζοντας στα πνεύματα λαμπράδα
κι ελπίδα για ένα μέλλον φωτεινό...
Στα βιβλιοχαρτοπωλεία ο μαθητόκοσμος ψωνίζει ήδη τις καινούργιες σχολικές τσάντες, βιβλία και άλλα είδη. Τα πολλά - πολλά φροντιστήρια κάθε λογής έχουν καταρτίσει ήδη προγράμματα κι ετοιμάζονται να ξεκινήσουν εντατικά, υποσχόμενα αυριανές πρωτιές σε εξετάσεις και προοπτικές επιστημοσύνης...
Ναί μεν οι οικογένειες ετοιμάζονται κανονικά, ναι μεν το Υπουργείο Παιδείας ισχυρίζεται πως τα βιβλία έχουν σταλεί στα σχολεία και πως η νέα σχολική χρονιά θα ξεκινήσει ομαλά, θα συμβεί όμως έτσι;
Ακόμη αυτή η "εκπαιδευτική ομαλότητα" δεν νομίζετε ότι είναι προσβολή της αλήθειας; Ποιά εκπαιδευτική ομαλότητα; Μόνο τυφλός δεν βλέπει τι γίνεται σε όλη την εκπαίδευση. Από την πρωτοβάθμια μέχρι την τριτοβάθμια...
Μπουρλότο στην εκπαιδευτική ομαλότητα βάζει απροκάλυπτα πλέον η αντιπολίτευση της "τάχα αριστεράς των διαρκώς επαναστατημένων - βολεμένων", επιδιώκοντας την ένταση στα σχολεία. Δεν είναι μόνο ότι βάζει τα παιδιά, τους μαθητές μπροστά στα πολιτικά τους παιχνίδια, αλλά χωρίς αιδώ και καμία σοβαρότητα βγαίνει δημοσίως με βουλευτές και ζητάει κλειστά σχολεία. Οι γονείς θα τους αβαντάρουν εις βάρος του συμφέροντός τους;
Και μάλιστα παρασύροντας σε άσκοπες απεργίες, κατόπιν εορτής (οι διαθεσιμότητες καθηγητών είναι γεγονός προ πολλού, οι μετατάξεις το ίδιο).
Από την πλευρά τους ΕΛΜΕ και ΟΛΜΕ (οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των καθηγητών της Μ.Ε. στο ΔΣ της Ολμε μετεχουν 3 του συριζα και 2 του ανταρσυα, τα κόμματα που υποστηρίζουν την αναρχία στην Ελλάδα αποτελούνε το 20-25% των Ελληνων καθηγητων), ήδη προγραμματίζουν 5ήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες ή άλλες μορφές απεργιακών κινητοποιήσεων. Κάτι που αναιρεί τελείως αυτά που λέει το Υπουργείο...
Κατά την συνηθισμένη εδώ και χρόνια συνήθεια των σημερινών "εκπαιδευτικών" τους να παρατείνουν για ένα τουλάχιστον μήνα τις 3μηνες καλοκαιρινές τους διακοπές, εξομοιούμενοι με άπλυτους αγωνιστές του κώλου μπαχαλάκηδες, που το μόνο που ξέρουν είναι να κλείνουν τα σχολεία για να μένουν τα παιδιά αγράμματα, ή να αναγκάζονται να καταφύγουν στην ιδιωτική εκπαίδευση (βλέπω κεντρικό φροντιστήριο άρτια οργανωμένο από ένα και μόνο άτομο, σε 2 κτήρια με έκταση και μαθητές ανάλογους ενός λυκείου, που απασχολεί πλήθος νέους καθηγητές και λειτουργεί απρόσκοπτα ακόμη και τις Κυριακές πρωί όλη την χρονιά, με τα παιδιά πρόθυμα σε αντίθεση με το επίσημο σχολείο που το κλείνουν οι πάντες με κάθε αφορμή).
Για τους μαθητές και τους γονείς μία απεργία των εκπαιδευτικών θα είχε πραγματικό αντίκρισμα, όχι από το αν η ΟΛΜΕ θα την έχει προκηρύξει αλλά αν στην πράξη θα την έχει ακολουθήσει ο κλάδος. Πόσοι δηλαδή από τους εκπαιδευτικούς πέρα των κομματικών συνδικαλιστών θα απεργήσουν, περισσότερο πόσοι και για πόσο θα αντέξουν.
Εκεί ποντάρει και το κράτος. Στον εκφυλισμός της εν του έσωθεν.
Πάντα υπήρχαν προβλήματα στον χώρο της εκπαίδευσης και πάντα καλούνταν οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων, να σύρουν το κάρο. Πάντα! Μόνο που τα προβλήματα έχουν γίνει τελευταία, μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που περνά η χώρα μας και βιώνουμε ως πολίτες, βουνό.
Όπου η πολιτεία έχει φροντίσει προ πολλού να εξαθλιώσει τόσο τους εκπαιδευτικούς, με τις περικοπές, ώστε να υπολογίζεται και το τελευταίο ευρώ. Αν κρίνει κανείς μάλιστα από την δήθεν ενότητα στις τελικές αποφάσεις, μάλλον συνηγορεί με την άποψη του Υπουργείου ότι «τα σχολεία θα λειτουργήσουν κανονικά»! Κι όμως, σε άλλες εποχές οι αγώνες είχαν διάρκεια και αποτέλεσμα. Τότε υπήρχε ενότητα στον κλάδο και οι αποφάσεις παίρνονταν πλειοψηφικά από μαζικές Συνελεύσεις.
Με το καινούργιο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση κατάφερε και κάτι άλλο, αδιανόητο στο παρελθόν: να διχάσει τον κλάδο των εκπαιδευτικών, άλλους ευνοώντας τους ως ευγενείς κλάδους και άλλους στέλνοντάς τους στη διαθεσιμότητα ή την απόλυση. Ανάλογα με το ποιος πιέζει περισσότερο!
Εν πάσει περιπτώσει: η αντοχή των εκπαιδευτικών (και των κομμάτων που υποστηρίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις στον χώρο της Μ.Ε.) θα φανεί τις επόμενες μέρες.
Δυστυχώς η Παιδεία παραμένει ένα από τα πρώτα θύματα της κάθε ανερμάτιστης εκπαιδευτικής πολιτικής. Όπου όλοι βάζουν μπροστά στα επικοινωνιακά τους παιχνίδια μικρά παιδιά και φοιτητές. Δηλαδή, μπροστά στο πρόσκαιρο επικοινωνιακό όφελος, θυσιάζουν αυτό που δήθεν επικαλούνται, την Παιδεία και τη μόρφωση. Ποιά παιδεία και ποια μόρφωση με κλειστά σχολεία και Πανεπιστήμια;
Βλέπουμε μόνο μια αγωνία για την επικοινωνιακή διαχείριση απο πλευράς κόμματος στα ΜΜΕ και καμιά έγνοια για την ουσία, την συνολική παιδεία δηλαδή και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις γενικότερα.
Πολύ δε περισσότερο σήμερα με την πολιτική της τρόικας που επιμένει να βλέπει κοντόθωρα την οικονομία να επικαλύπτει τους ανθρώπους...
Κλείνοντας, κάποιοι επίκαιροι του Νίκου Μαραγκουδάκη, από τους λίγους ανθρώπους που δικαιούνται τον τίτλο του πραγματικού εκπαιδευτικού σε πλήρη αντίθεση με τους παραπάνω, με δεκαετίες ολόκληρες προσφορά στους μαθητές των Χανίων. Ευτυχώς τον γνώρισα σαν καθηγητή μια χρονιά στην Ιστορία στο Β΄Γυμνάσιο:
Νέο ξεκίνημα
Καινούργια σχολική χρονιά προβάλλει
κι οι δάσκαλοι καινούργια ανοίγουν πύλη
στ' ανάκτορο της μάθησης και πάλι
κι είναι έτοιμα τα ακούραστά τους χείλη.
Νιώθουν την ύπαρξή τους σαν λαμπάδα
που καίει και λειώνει σε ιερό βωμό
χαρίζοντας στα πνεύματα λαμπράδα
κι ελπίδα για ένα μέλλον φωτεινό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου