Όπως λένε, σε μια συναλλαγή είναι παρόντες τρεις: ο πωλητής, ο αγοραστής κι ο Θεός.
Και ο Ύψιστος δεν αναμειγνύεται σε φορολογικές παραβάσεις. Σε εκατό εκατομμύρια εκτιμούνται οι διενεργούμενες καθημερινά οικονομικές συναλλαγές στη χώρα. Κανένας μηχανισμός δεν είναι εφικτό να τις παρακολουθήσει όλες.
Αυτό που συνέβη είναι ότι οι σκληρές φορολογικές επιβαρύνσεις μαζί με τον δραματικό περιορισμό του διαθεσίμου εισοδήματος έφεραν το τέλος σε ένα υπολογίσιμο τμήμα της «λευκής» οικονομίας, διευρύνοντας αντίστοιχα την αθέατη. Ένα σύνθημα που απηχεί οικονομική συμπεριφορά μοιάζει να έχει ήδη εξαπλωθεί στην κοινωνία: «όλα μαύρα - μέχρι να ξαναδούμε άσπρη μέρα».
Η γκρίζα οικονομία είναι μια ελπίδα για την επιβίωση μας και έξοδο από την κρίση, όσο και αν αυτό ακούγεται κυνικό και αρνητικό. Το γκρίζο χρήμα είναι αυτό που κινεί ότι έχει απομείνει στην αγορά. Πιο σημαντικό είναι ότι η γκρίζα οικονομία κινείται κυρίως με εγχώριας προέλευσης υπηρεσίες και αγαθά, όχι εισαγόμενα διότι αυτά ελέγχονται στην είσοδο τους στη χώρα.
Αυτοαπασχολούμενοι έκλεισαν γραφεία, μικροεπιχειρήσεις και καταστήματα για να αποφύγουν ενοίκια, τακτική & έκτακτη φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές, δουλεύοντας όποτε, όπως και όπου μπορούν.
Δικηγόροι γράφουν δικόγραφα για συναδέλφους τους που ακόμα διατηρούν γραφεία ανοιχτά. Μισθωτοί απολύθηκαν σε συνεννόηση με τον εργοδότη, γράφτηκαν στην ανεργία και συνεχίζουν να εργάζονται «μαύρα» - 4 στους 10 πλέον δουλεύουν ανασφάλιστα. Επαγγελματίες της οικοδομής κάνουν εργασίες χωρίς τιμολόγηση, επισκευαστές αυτοκινήτων κάνουν service σε πυλωτές πολυκατοικιών, κομμώτριες και μανικιουρίστες καλλωπίζουν κατ' οίκον.
Προϊόντα διατροφής διακινούνται χέρι-χέρι. Καπνός καλλιεργείται χωρίς άδεια και διοχετεύεται στην αγορά χύμα, η ανάγκη υπερισχύει του ρίσκου. Τα ιδιαίτερα φροντιστήρια, ο τουρισμός και η νυχτερινή διασκέδαση δεν υπήρξαν ποτέ καθαρά για να γίνουν τώρα.
Αλλά αν το «μαύρο» χρήμα σε άλλες περιοχές, μένει στη χώρα και ανακυκλώνεται, προκαλώντας υστέρηση φορολογικών εσόδων αλλά όχι αφαίμαξη ρευστότητας. Η διάσταση της ισότιμης συμμετοχής σε ένα κοινό ταμείο μέσω μιας δίκαιης φορολογίας έχει διαρραγεί λόγω της τεράστιας ανισοκατανομής των εισοδημάτων.
Οι πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις τα τελευταία τριάντα χρόνια δημιούργησαν δυο ακραίως άνισα κοινωνικοοικονομικά και αριθμητικά στρατόπεδα.
Από τη μια μία τάξη εξόχως προνομιούχων, οι οποίοι πλούτισαν ασύλληπτα από την καταλήστευση και καταχρέωση του Κράτους, δηλαδή του κοινού ταμείου, είτε ως πολιτικοί παράγοντες είτε ως κρατικοί αξιωματούχοι είτε ως προμηθευτές του Δημοσίου. Όλοι αυτοί ατιμώρητοι άπαντες πλην ελαχίστων, μαζί με μεσαίας εμβέλειας παρατρεχάμενους, μαζί με ελάχιστους αυτόνομους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, αριθμούν κάπου το 1-2%. Στις ποιοτικές μετρήσεις των δημοσκοπήσεων ένα αντίστοιχο ποσοστό δηλώνει ότι δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση και ότι προσδοκά «καλύτερο μέλλον».
Από την άλλη ένα συντριπτικό ποσοστό μέχρι πρότινος σχετικά ευημερούντων μεσαίων στρωμάτων, μέρος των οποίων έβαλε ωσαύτως λίγο το χέρι στο μέλι όποτε μπορούσε, που σήμερα κινούνται σε κλίμακες από την εισοδηματική συμπίεση μέχρι την ανέχεια, υπόκεινται σε διαρκώς και βαρύτερη φορολογία και διαπιστώνουν διαρκή υποβάθμιση της δυνατότητάς τους να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις που τους αφορούν...
Μεγάλο ποσοστό της διάχυτης απόγνωσης δεν οφείλεται τόσο στην μείωση των εισοδημάτων όσο στην αυξανόμενη ακρίβεια για τα βασικά είδη διαβίωσης, ιδίως στους ανελαστικούς τομείς: διατροφή, ενέργεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Και η ακρίβεια οφείλεται στο ότι η πολιτικοοικονομική ελίτ με τις γνωστές επιλογές της οδήγησε στην ολιγοπωλιακη διάρθρωση της αγοράς, στο σχηματισμό εμφανών και αθέατων καρτέλ τα οποία ουδέποτε θα μειώσουν τις τιμές καθώς βλέπουν τους καταναλωτές σαν ζώα προς σφαγή και όχι ως συμπολίτες. Ενώ τα είδη σούπερ-μάρκετ ελέγχονται κατά 80-90% από μια ολιγομελή ομάδα ξένων πολυεθνικών που φοροδιαφεύγουν με ενδοομιλικές συναλλαγές.
Η απάντηση στο ερώτημα ιδίως των ξένων «γιατί δεν εξεγείρονται οι Έλληνες με όλα αυτά που τους επιβάλλουν;», εκτός από τον λόγω ευμάρειας εκφυλισμό του μαχητικού φρονήματος, είναι ότι οι Έλληνες μαθημένοι ιστορικά να ελίσσονται, διοχέτευσαν την οικονομική δραστηριοποίησή τους σε παράπλευρα κανάλια με σκοπό την επιβίωση. Υπό το πρίσμα αυτό η γκρίζα οικονομία δεν είναι φοροδιαφυγή. Είναι αυτοάμυνα, για να επιζήσουν αλλά και να πράξουν μίας μορφής αντίσταση προς το παρανοϊκό κράτος.Με την προϋπόθεση ότι ο απασχολούμενος σε φορολογικά αδήλωτη εργασία καλύπτει με το όποιο εισόδημα καταφέρνει να έχει, πιεστικές βιοτικές ανάγκες και δεν δημιουργεί παράνομο πλουτισμό.
Υπάρχει άλλη μία κρισιμότατη διάσταση στη φοροδιαφυγή, που άπτεται του πλέον συζητούμενου θέματος της εποχής: την ανάπτυξη. Ό,τι βλέπετε ακόμα γύρω σας να κινείται στην οικονομία χρηματοδοτείται σε μεγάλο ποσοστό από τη γκρίζα οικονομία. Είναι αυτή που μειώνει κάπως τις κοινωνικές επιπτώσεις της διάχυτης οικονομικής δυσπραγίας.
Τα φορολογούμενα εισοδήματα κατευθύνονται κυρίως σε φόρους, δάνεια και λογαριασμούς. Οι τράπεζες έχουν σταματήσει τις χρηματοδοτήσεις. Επί πλέον η τρόικα απαγόρευσε την χρηματοδότηση δραστηριοτήτων που θεωρεί "ριψοκίνδυνες", διότι φοβάται ότι θα δημιουργήσουν νέα κόκκινα δάνεια και επισφάλειες, στραγγαλίζοντας έτσι οριστικά την αγορά. Οι πολυεθνικές ενδιαφέρονται μόνο να πουλάνε πανάκριβα, προϊόντα που τούς έχουν κοστίσει φτηνότατα, όπως η Apple πουλάει 700 ευρώ ένα iPhone που κοστίζει 70 ευρώ, γι' αυτό έστειλαν την παραγωγή στα τριτοκοσμικά εργοστάσια της Ασίας.
Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν απαγορευτεί από το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Από που λοιπόν θα προέλθει η ανάπτυξη και οι πολυπόθητες θέσεις εργασίας; Από τη συγκέντρωση μιας κρίσιμης ποσότητας χρήματος από την γκρίζα οικονομία, η οποία θα περάσει στη σφαίρα της νόμιμης οικονομίας.
Μην νοιώθετε ένοχοι αν έχετε κρύψει κάπου λίγα ευρώ για ώρα ανάγκης. Και οι άλλοι λαοί επίσης, κρατούν μεγάλα ποσά σε μετρητά στα χέρια τους. Παρά τις αμέτρητες καμπάνιες με κατάρες κατά των μετρητών, που χρηματοδοτούνται συνήθως από τις εταιρείες πιστωτικών καρτών, οι οποίες επίσης εξαγοράζουν πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους για να εξαπολύουν μύδρους κατά των συναλλαγών με μετρητά, ως ο καλύτερος τρόπος ελέγχου από το σύστημα όλων των δραστηριοτήτων μας, που δεν μπορούν κάποιοι να ελέγξουν...
Και ο Ύψιστος δεν αναμειγνύεται σε φορολογικές παραβάσεις. Σε εκατό εκατομμύρια εκτιμούνται οι διενεργούμενες καθημερινά οικονομικές συναλλαγές στη χώρα. Κανένας μηχανισμός δεν είναι εφικτό να τις παρακολουθήσει όλες.
Αυτό που συνέβη είναι ότι οι σκληρές φορολογικές επιβαρύνσεις μαζί με τον δραματικό περιορισμό του διαθεσίμου εισοδήματος έφεραν το τέλος σε ένα υπολογίσιμο τμήμα της «λευκής» οικονομίας, διευρύνοντας αντίστοιχα την αθέατη. Ένα σύνθημα που απηχεί οικονομική συμπεριφορά μοιάζει να έχει ήδη εξαπλωθεί στην κοινωνία: «όλα μαύρα - μέχρι να ξαναδούμε άσπρη μέρα».
Η γκρίζα οικονομία είναι μια ελπίδα για την επιβίωση μας και έξοδο από την κρίση, όσο και αν αυτό ακούγεται κυνικό και αρνητικό. Το γκρίζο χρήμα είναι αυτό που κινεί ότι έχει απομείνει στην αγορά. Πιο σημαντικό είναι ότι η γκρίζα οικονομία κινείται κυρίως με εγχώριας προέλευσης υπηρεσίες και αγαθά, όχι εισαγόμενα διότι αυτά ελέγχονται στην είσοδο τους στη χώρα.
Αυτοαπασχολούμενοι έκλεισαν γραφεία, μικροεπιχειρήσεις και καταστήματα για να αποφύγουν ενοίκια, τακτική & έκτακτη φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές, δουλεύοντας όποτε, όπως και όπου μπορούν.
Δικηγόροι γράφουν δικόγραφα για συναδέλφους τους που ακόμα διατηρούν γραφεία ανοιχτά. Μισθωτοί απολύθηκαν σε συνεννόηση με τον εργοδότη, γράφτηκαν στην ανεργία και συνεχίζουν να εργάζονται «μαύρα» - 4 στους 10 πλέον δουλεύουν ανασφάλιστα. Επαγγελματίες της οικοδομής κάνουν εργασίες χωρίς τιμολόγηση, επισκευαστές αυτοκινήτων κάνουν service σε πυλωτές πολυκατοικιών, κομμώτριες και μανικιουρίστες καλλωπίζουν κατ' οίκον.
Προϊόντα διατροφής διακινούνται χέρι-χέρι. Καπνός καλλιεργείται χωρίς άδεια και διοχετεύεται στην αγορά χύμα, η ανάγκη υπερισχύει του ρίσκου. Τα ιδιαίτερα φροντιστήρια, ο τουρισμός και η νυχτερινή διασκέδαση δεν υπήρξαν ποτέ καθαρά για να γίνουν τώρα.
Αλλά αν το «μαύρο» χρήμα σε άλλες περιοχές, μένει στη χώρα και ανακυκλώνεται, προκαλώντας υστέρηση φορολογικών εσόδων αλλά όχι αφαίμαξη ρευστότητας. Η διάσταση της ισότιμης συμμετοχής σε ένα κοινό ταμείο μέσω μιας δίκαιης φορολογίας έχει διαρραγεί λόγω της τεράστιας ανισοκατανομής των εισοδημάτων.
Οι πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις τα τελευταία τριάντα χρόνια δημιούργησαν δυο ακραίως άνισα κοινωνικοοικονομικά και αριθμητικά στρατόπεδα.
Από τη μια μία τάξη εξόχως προνομιούχων, οι οποίοι πλούτισαν ασύλληπτα από την καταλήστευση και καταχρέωση του Κράτους, δηλαδή του κοινού ταμείου, είτε ως πολιτικοί παράγοντες είτε ως κρατικοί αξιωματούχοι είτε ως προμηθευτές του Δημοσίου. Όλοι αυτοί ατιμώρητοι άπαντες πλην ελαχίστων, μαζί με μεσαίας εμβέλειας παρατρεχάμενους, μαζί με ελάχιστους αυτόνομους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, αριθμούν κάπου το 1-2%. Στις ποιοτικές μετρήσεις των δημοσκοπήσεων ένα αντίστοιχο ποσοστό δηλώνει ότι δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση και ότι προσδοκά «καλύτερο μέλλον».
Από την άλλη ένα συντριπτικό ποσοστό μέχρι πρότινος σχετικά ευημερούντων μεσαίων στρωμάτων, μέρος των οποίων έβαλε ωσαύτως λίγο το χέρι στο μέλι όποτε μπορούσε, που σήμερα κινούνται σε κλίμακες από την εισοδηματική συμπίεση μέχρι την ανέχεια, υπόκεινται σε διαρκώς και βαρύτερη φορολογία και διαπιστώνουν διαρκή υποβάθμιση της δυνατότητάς τους να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις που τους αφορούν...
Μεγάλο ποσοστό της διάχυτης απόγνωσης δεν οφείλεται τόσο στην μείωση των εισοδημάτων όσο στην αυξανόμενη ακρίβεια για τα βασικά είδη διαβίωσης, ιδίως στους ανελαστικούς τομείς: διατροφή, ενέργεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Και η ακρίβεια οφείλεται στο ότι η πολιτικοοικονομική ελίτ με τις γνωστές επιλογές της οδήγησε στην ολιγοπωλιακη διάρθρωση της αγοράς, στο σχηματισμό εμφανών και αθέατων καρτέλ τα οποία ουδέποτε θα μειώσουν τις τιμές καθώς βλέπουν τους καταναλωτές σαν ζώα προς σφαγή και όχι ως συμπολίτες. Ενώ τα είδη σούπερ-μάρκετ ελέγχονται κατά 80-90% από μια ολιγομελή ομάδα ξένων πολυεθνικών που φοροδιαφεύγουν με ενδοομιλικές συναλλαγές.
Η απάντηση στο ερώτημα ιδίως των ξένων «γιατί δεν εξεγείρονται οι Έλληνες με όλα αυτά που τους επιβάλλουν;», εκτός από τον λόγω ευμάρειας εκφυλισμό του μαχητικού φρονήματος, είναι ότι οι Έλληνες μαθημένοι ιστορικά να ελίσσονται, διοχέτευσαν την οικονομική δραστηριοποίησή τους σε παράπλευρα κανάλια με σκοπό την επιβίωση. Υπό το πρίσμα αυτό η γκρίζα οικονομία δεν είναι φοροδιαφυγή. Είναι αυτοάμυνα, για να επιζήσουν αλλά και να πράξουν μίας μορφής αντίσταση προς το παρανοϊκό κράτος.Με την προϋπόθεση ότι ο απασχολούμενος σε φορολογικά αδήλωτη εργασία καλύπτει με το όποιο εισόδημα καταφέρνει να έχει, πιεστικές βιοτικές ανάγκες και δεν δημιουργεί παράνομο πλουτισμό.
Υπάρχει άλλη μία κρισιμότατη διάσταση στη φοροδιαφυγή, που άπτεται του πλέον συζητούμενου θέματος της εποχής: την ανάπτυξη. Ό,τι βλέπετε ακόμα γύρω σας να κινείται στην οικονομία χρηματοδοτείται σε μεγάλο ποσοστό από τη γκρίζα οικονομία. Είναι αυτή που μειώνει κάπως τις κοινωνικές επιπτώσεις της διάχυτης οικονομικής δυσπραγίας.
Τα φορολογούμενα εισοδήματα κατευθύνονται κυρίως σε φόρους, δάνεια και λογαριασμούς. Οι τράπεζες έχουν σταματήσει τις χρηματοδοτήσεις. Επί πλέον η τρόικα απαγόρευσε την χρηματοδότηση δραστηριοτήτων που θεωρεί "ριψοκίνδυνες", διότι φοβάται ότι θα δημιουργήσουν νέα κόκκινα δάνεια και επισφάλειες, στραγγαλίζοντας έτσι οριστικά την αγορά. Οι πολυεθνικές ενδιαφέρονται μόνο να πουλάνε πανάκριβα, προϊόντα που τούς έχουν κοστίσει φτηνότατα, όπως η Apple πουλάει 700 ευρώ ένα iPhone που κοστίζει 70 ευρώ, γι' αυτό έστειλαν την παραγωγή στα τριτοκοσμικά εργοστάσια της Ασίας.
Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν απαγορευτεί από το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Από που λοιπόν θα προέλθει η ανάπτυξη και οι πολυπόθητες θέσεις εργασίας; Από τη συγκέντρωση μιας κρίσιμης ποσότητας χρήματος από την γκρίζα οικονομία, η οποία θα περάσει στη σφαίρα της νόμιμης οικονομίας.
Μην νοιώθετε ένοχοι αν έχετε κρύψει κάπου λίγα ευρώ για ώρα ανάγκης. Και οι άλλοι λαοί επίσης, κρατούν μεγάλα ποσά σε μετρητά στα χέρια τους. Παρά τις αμέτρητες καμπάνιες με κατάρες κατά των μετρητών, που χρηματοδοτούνται συνήθως από τις εταιρείες πιστωτικών καρτών, οι οποίες επίσης εξαγοράζουν πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους για να εξαπολύουν μύδρους κατά των συναλλαγών με μετρητά, ως ο καλύτερος τρόπος ελέγχου από το σύστημα όλων των δραστηριοτήτων μας, που δεν μπορούν κάποιοι να ελέγξουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου