ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ...

Κάνε χώρο ...

Στην ντουλάπα του υπνοδωματίου σου κάνεις χώρο για να βάλεις τα καινούργια σου ρούχα.

Κάποια από τα παλιά σου ρούχα χαρίζεις, άλλα τα πετάς, άλλα τα χρησιμοποιείς κάπου αλλού.

Γιατί δεν κάνεις το ίδιο και με ορισμένες από τις παλιές και ξεπερασμένες σου συνήθειες;

Συνήθειες που πλέον δεν φέρνουν αποτελέσματα.

Συνήθειες που σε ζημιώνουν και σε πισωγυρίζουν.

Ποιες μπορεί να είναι αυτές;

Ποιες καινούργιες συνήθειες θέλεις να αποκτήσεις;

Άρχισε να ξεφορτώνεσαι οτιδήποτε μπαγιάτικο και μουχλιασμένο υπάρχει στη ζωή σου.

Γιατί αν δεν ξεφορτωθείς όλα όσα δεν σου φέρνουν τα αποτελέσματα που επιθυμείς, τότε που θα βρεθεί ο χώρος για νέες συνήθειες που θα σου φέρουν τα αποτελέσματα που επιδιώκεις και αναζητάς;

Πέταξε έξω από τη ζωή σου τις παλιές και επιζήμιες συνήθειες όπως πετάς τα κουρέλια από την ντουλάπα σου!

Από τη στιγμή που θα αποκτήσεις καλές συνήθειες, δύσκολα θα τις αλλάξεις, ακριβώς όπως με τις κακές συνήθειες...

Ανώνυμος.

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ...

Σε αρκετά πολιτικά ανέκδοτα, οι παραλληλισμοί με την πραγματικότητα και με πραγματικά πρόσωπα είναι αναπόφευκτοι, δεν γίνεται αλλιώς.

Κάποιες άλλες φορές όμως, αν αλλάξεις τα ονόματα σε αυτούς που πρωταγωνιστούν σε ένα ανέκδοτο, αυτό μπορεί και να λέγεται εσαεί όσα χρόνια κι αν περάσουν, να μείνει κλασικό επειδή κάποια πράγματα στην Ελλάδα δεν αλλάζουν, όσες εποχές κι αν περάσουν...

Eπειδή ίσως τελικά η ζωή να αντιγράφει τα ανέκδοτα. Ή, το ανάποδο.

Διαβάστε λοιπόν ένα που βρήκα, που μόλις (ανα)γεννήθηκε και (ανα)κυκλοφόρησε:

Ήταν τρεις φίλοι που είχαν ψηφίσει στις εκλογές. Ένας Νεοδημοκράτης, ένας Αριστερός και ένας ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ.

Συναντιούνται ένα πρωινό, είναι όλοι άυπνοι και ταραγμένοι αφού είδαν και οι τρεις εφιάλτη το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο τους. Κι αρχίζουν να τον περιγράφουν.

Λέει ο Νεοδημοκράτης:
- Είδα λέει, ότι κοιμήθηκα και όταν ξύπνησα, είχα δραχμές στην τσέπη μου, ήμασταν εκτός Ευρώπης...

Μετά σειρά παίρνει ο Πασόκος:
- Τι μας λες ρε εσύ; Εγώ είδα πως κοιμήθηκα λέει με αρχηγό τον Βενιζέλο και ξύπνησα με αρχηγό ξανά τον Παπανδρέου...

Και ο Αριστερός:
- Εγώ δεν μπορώ να συνέλθω από τον εφιάλτη. Κοιμηθήκαμε λέει όλοι τόσο βαθιά, που μια στιγμή που ξύπνησα είδα πως  ήμουν πρωθυπουργός μα δεν ήξερα τι να κάνω, πώς να το διαχειριστώ...

ΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ...

Ασχέτως με το ποιοί θα είναι τελικά οι αντιπρόσωποι του Χανιώτικου λαού στην Βουλή (εδώ ζω κι αυτά τα πρόσωπα ξέρω και βιώνω), η τελική κατάταξη των υποψηφίων βάση των σταυρών που ανακοινώθηκαν απο την Π.Ε.Χανίων με καταγεγραμμένα το σύνολο των εκλογικών τμημάτων, έχει το δικό της ενδιαφέρον.

Δείχνει πως οι ψηφοφόροι τελικά δεν αλλάζουν, ψηφίζουν τους ίδιους γνωστούς πολιτικούς που δεν ξέρω γιατί εξακολουθούν να εμπιστεύονται ακόμη, σίγουροι ψήφοι άσχετα σε ποιό κόμμα ή απόκομμα μετακινήθηκαν ή τι έπραξαν στην πολύχρονη κοινοβουλευτική θητεία τους και πέρα από κομματικούς φανφαρονισμούς και φαντασίες περί τάχα αυτοδυναμίας ή ανυπαρξίας.

Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται πως άλλες οι βουλές των πολιτών και άλλες οι βουλές των εκλογικών νόμων. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, με τους απίθανους εκλογικούς νόμους που τα κομματικά επιτελεία σκαρφίζονται...

Αν έβγαιναν με σειρά κατάταξης οι τοπικοί βουλευτές ελάχιστα θ' άλλαζε το τοπίο του νομού, τώρα εκτός ενός ψηλά στην κατάταξη, με γκέλες θα πάει μόνο άλλος ένας ελπιδοφόρος πολιττικός και δυο άλλα φυράματα της πολιτικής, πέρα από τις επιθυμίες - επιλογές των ψηφοφόρων (με αποχή 34,8%).

Οι 37 υποψήφιοι βουλευτές στην εκλογική περιφέρεια Χανίων που έλαβαν περισσότερους απο 1.000 σταυρούς προτίμησης κατατάσσονται ως εξής:

01) ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ.................7.196 (ΔΗΣΥ)
02) ΔΑΜΙΑΝΑΚΗΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ......................... 5.715 (ΠΑΣΟΚ)
03) ΣΤΑΘΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ.............................. 5.169 (ΣΥΡΙΖΑ)
04) ΒΑΓΙΩΝΑΚΗ ΒΑΛΙΑ................................... 5.013 (ΣΥΡΙΖΑ)
05) ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ..................... 4.428 (ΝΔ)
06) ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ...................... 4.283 (ΠΑΣΟΚ)
07) ΚΛΩΝΙΖΑΚΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ........................ 4.167 (ΣΥΡΙΖΑ)
08) ΒΑΛΥΡΑΚΗΣ ΙΩΣΗΦ................................. 3.552 (ΠΑΣΟΚ)
09) ΚΟΝΤΑΞΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ........................ 3.211 (ΔΗΣΥ)
10) ΚΡΙΑΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ................................... 2.724 (ΔΗΣΥ)
11) ΠΕΝΤΑΡΑΚΗΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ..................... 2.524 (ΣΥΡΙΖΑ)
12) ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ.............. 2.506 (ΔΗΜΑΡ)
13) ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ.................... 2.419 (ΚΚΕ)
14) ΚΑΠΑΡΟΥΔΑΚΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ................. 2.387 (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ)
15) ΑΛΕΞΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ.................................2.378 (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ)
16) ΒΛΑΜΑΚΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ......................... 2.329 (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ)
17) ΤΖΑΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ................................. 2.314 (ΣΥΡΙΖΑ)
18) ΒΙΡΒΙΔΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ.......................... 2.232 (ΝΔ)
19) ΣΑΜΑΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ............................ 2.170 (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ)
20) ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ............................. 1.923 (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ)
21) ΓΥΠΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ.................... 1.807 (ΝΔ)
22) ΝΤΕΡΜΑΝΑΚΗ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ......................1.779 (ΠΑΣΟΚ)
23) ΣΧΕΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ............................ 1.745 (ΔΗΜΑΡ)
24) ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ....................... 1.723 (ΔΗΣΥ)
25) ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ......................... 1.684 (ΔΗΣΥ)
26) ΒΟΥΡΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ..........................1.661 (ΚΚΕ)
27) ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ.................................... 1.516 (ΚΚΕ)
28) ΠΑΠΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ................. 1.505 (ΚΚΕ)
29) ΚΟΥΒΑΡΑΚΗ ΣΟΥΛΑ............................... 1.464 (ΠΑΣΟΚ)
30) ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ........................ 1.389 (ΝΔ)
31) ΚΟΤΣΙΦΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ......................... 1.225 (ΠΑΣΟΚ)
32) ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.................... 1.403 (ΚΚΕ)
33) ΚΑΛΥΒΙΑΝΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ................... 1.258 (ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ)
34) ΜΟΥΤΣΕΛΟΥ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ.....................1.282 (ΣΥΡΙΖΑ)
35) ΜΠΟΝΑΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ.......................... 1.229 (ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ)
36) ΤΣΙΡΙΓΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ..................... 1.184 (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ)
37) ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ............ 1.059 (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ)

Ποσώς με νοιάζει τι πήρε ο καθένας αφού δεν περιμένω καμιά εξυπηρέτηση από κανέναν τους, μα θα φυλάξω αυτόν τον πίνακα να ανατρέχω να θυμάμαι πόσο μετράει, όταν κάποιος τους θα κουνιέται αύριο ξεχνώντας ή μη θέλοντας ν'ακούσει την πραγματική αλήθεια...

ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ...

Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει ότι κάποιος μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο του:

- Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;

Ο δάσκαλος του απάντησε:

- Πολύ μικρή κι ωστόσο έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση...

Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή...

- Έλα, είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο.

Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε κι εδώ η χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.

- Δεν καταλαβαίνω είπε ο μαθητής. Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;

- Δεν το κατάλαβες; χαμογέλασε ο δάσκαλος. Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον!

Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΑΤΙΣΜΟΥ...

Ως τώρα υπήρχαν μέρη πληθυσμού που είχαν την αίσθηση ότι ανήκαν εξ ορισμού σε μια πολιτική οικογένεια. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη ψηφίζουν το ΠΑΣΟΚ γιατί οι πρόγονοί τους ψήφιζαν τον Βενιζέλο. Και άλλοι που δεν ξεκόλλησαν ποτέ από τη Δεξιά γιατί είχαν ρίζες σε φιλοβασιλικές οικογένειες του 19ου αιώνα! Με την ίδια νοοτροπία που διαχειρίζονται τα οικονομικά των κομμάτων τους, διαχειρίζονται και τα οικονομικά της χώρας τουλάχιστον τα κόμματα εξουσίας. Αν τα κόμματα δεν μπορούν να διαχειριστούν τα οικονομικά τους σωστά είναι καταδικασμένα να εκλείψουν και μαζί και η δημοκρατία και μαζί και εμείς που τόσα χρόνια στηρίζουμε αυτούς τους πολιτικούς και αυτά τα κόμματα. Είναι η θεωρία της εξέλιξης και δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ άσχημα για τη χώρα μας. Στο κάτω κάτω αν δεν μπορούν τα στελέχη των κομμάτων να συντηρήσουν ένα κόμμα πως αυτά τα ίδια στελέχη θα συντηρήσουν μία χώρα που βουλιάζει σε χρέη; Μέχρι στιγμής ο κόσμος αντιδρά σπασμωδικά, κυρίως με εκρήξεις οργής, οι οποίες είναι περισσότερο ένδειξη αμηχανίας πάνω σε θέματα προσωπικού συμφέροντος που θίγεται... Μπορεί να εξοργίζονταν με τις εκάστοτε κομματικές ηγεσίες αλλά στην κάλπη αναβίωνε το παραταξιακό κριτήριο και ψήφιζαν το κόμμα που εκπροσωπούσε την παράταξη. Σε γενικές γραμμές οι ψηφοφόροι για δεκαετίες εγκλωβίζονται σε τείχη που χτίσθηκαν με βασικά υλικά το συναίσθημα και την εχθρότητα προς τον αντίπαλο. Η τιμή της παράταξης με φόντο τα πολιτικά πάθη του μεσοπολέμου και αργότερα το μίσος του εμφυλίου, επιτρέπουν ακόμη στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να συγκεντρώνουν αθροιστικά τους οκτώ στους δέκα ψηφοφόρους. Ανανεώνουν εναλλακτικά την παρουσία τους στην εξουσία. Αλλά ταυτόχρονα ενισχύουν και τα κληρονομικά χαρακτηριστικά τους. Η χώρα έχει ως τώρα δυο και τρεις πρωθυπουργούς με το ίδιο επώνυμο - συνώνυμο της μιας ή της άλλης παράταξης. Μετά το 1974 η παραταξιακή επιβίωση βάρυνε περισσότερο από το έργα και τις ημέρες των διαδοχικών ηγετών των δυο μεγάλων κομμάτων. Ή ακόμη και από το παρελθόν τους. Για το καλό της ΝΔ η βάση της υιοθέτησε την οικογένεια Μητσοτάκη. Για το καλό του ΠΑΣΟΚ ο κομματικός ιστός αποθέωσε τον αποσυνάγωγο του παπανδρεισμού, Κώστα Σημίτη. Θα συνεχιστεί το εκκρεμές της εναλλαγής δυο κομματικών στρατών; Ή θα το εξαφανίσει αλά Ιρλανδία η οργή των ψηφοφόρων; Μέχρι στιγμής τα προγνωστικά κλίνουν υπέρ των δυο κομμάτων. Έχουν φροντίσει να μην υπάρχει κάτι που τους απειλεί. Ποιο από τα λοιπά κόμματα μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει κυβερνητικά χαρακτηριστικά; Ποιες είναι οι καινούργιες δυνάμεις που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν ένα ρεύμα υπέρβασης του διπολικού σκηνικού; Ποια κοινωνικά ρεύματα θα στήριζαν τη φυγή προς το μέλλον; Οι απαντήσεις είναι μάλλον απογοητευτικές. Η Ιρλανδία είναι πολύ μακριά.. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι τα δύο μεγάλα κόμματα ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Και τα υπόλοιπα θλιβερά αποκόμματα δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν πέρα από ευκαιριακές διαμαρτυρίες όπως έκαναν ως τώρα... Σήμερα η χώρα βρίσκεται σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση βρασμού που βιώνει λόγω κρίσης και μνημονίου, εν τούτοις κάθε ένας μπορεί να διαπιστώσει, η χώρα δεν βρίσκεται στα πρόθυρα γενικευμένης εξέγερσης, αλλά αντίθετα οι συνεχείς και πρόσφατες μαζικές κινητοποιήσεις έχουν προδιαγεγραμμένο τέλος και σχεδόν καμιά κεντρική επιλογή της κυβέρνησης δεν αναχαιτίστηκε, παρά τη διεκδικητική δυναμική που ανέπτυξαν τα συνδικάτα. Η εξήγηση εντοπίζεται κυρίως στην αδυναμία της ΝΔ να πείσει για τη δική της επάρκεια καθώς και στην πλήρη αδυναμία της Αριστεράς να προβάλλει πειστικά μια εναλλακτική λύση. Ελπίζει κανείς ότι θα αλλάξουν; Ας ψηφίσει αυτή τη φορά ο κόσμος άλλα κόμματα και νέους πολιτικούς σχηματισμούς, χειρότερα δεν μπορεί να είναι... Το κατά πόσον όλοι εμείς και ο καθένας μας ξεχωριστά έχει τη δύναμη αλλά και την υποχρέωση να φύγει από το στάδιο της απλής διαπίστωσης μίας κακής πραγματικότητας για την πατρίδα μας και να περάσει στο επόμενο δυσκολότερο αλλά πολύ ουσιαστικότερο επίπεδο συμμετοχής, συνεμπλοκής και συνδιαμόρφωσης σε κάτι καινούργιο. Ελλάδα με Δημοκρατία των ίδιων αρχών ισότητας, δικαιοσύνης και ευκαιριών για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της και για ένα νέο πολιτικό προσωπικό που θα ξεπηδήσει μέσα από την κοινωνία και όχι από κομματικές και οικογενειακές φατρίες προκειμένου να εφαρμόσει και να υπηρετήσει αυτές τις αρχές. Μα ακούγοντας την κυρίαρχη άποψη κάποιων φίλων που ζούνε έξω, οι οποίοι απογοητευμένοι για την Ελλάδα, που τους έχει φράξει τον δρόμο της επιστροφής και των προοπτικών τους, έλεγαν ότι δεν έχει νόημα να προσπαθούμε, τα ίδια θα επαναλαμβάνονται... Και ότι μία τέτοια συλλογική προσπάθεια όπως την περιέγραψα, αγγίζει τα όρια της ουτοπίας...

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΕΘ...

Χιλιάδες διαδηλωτές συμμετείχαν προχθές το απόγευμα σε τρεις μεγάλες πορείες προς την πλατεία ΧΑΝΘ, σε μικρή απόσταση από το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο όπου μίλησε ο πρωθυπουργός. Για να διαμαρτυρηθούν για την κυβερνητική πολιτική επί τη ευκαιρία της επίσκεψης του Πρωθυπουργού και του συνόλου σχεδόν του υπουργικού συμβουλίου...

Χωρισμένοι όμως σε ομάδες ανά κόμμα, συνιστώσα, χρώμα, συντεχνία, κλπ, έδωσαν για τα μάτια του κόσμου το καθιερωμένο παρών και διαλύθηκαν ησύχως για ταβέρνες και καφετέριες...

Ο "κυρίαρχος λαός" φώναξε διάφορα συνθήματα, όπως το "κουφάλες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες", ώστε να μην μείνει καμμία αμφιβολία για τις προθέσεις του. Εν τέλει από το φώναξε φώναξε ο "κυρίαρχος λαός" βράχνιασε και αποφάσισε να πιει ένα καφεδάκι κάνοντας και τον απολογισμό του αγώνα του επί ματαίω ως συνήθως...

Τα μικρά ποσοστά των λεγόμενων "μικρών κομμάτων" είναι τόσο μικρά όσο και πρίν την κρίση (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΑ, Πράσινοι, ΛΑΟΣ έχουν σταθερά το πολύ 5 %, το "μεγάλο μικρό" ΚΚΕ δεν τσιμπάει και τίποτα συνταρακτικό). Τίποτα δεν άλλαξε, και νομίζω, έτσι πώς πάει δεν θ' αλλάξει. Ούτε η "αντιμνημονιακή" γραμμή του άλλου μεγάλου κόμματος εξουσίας ΝΔ δεν τραβάει καθόλου. Η "εναλλακτική λύση" που προτείνει δεν είναι αξιιόπιστη...

Για πολιτική μιλάμε. εφαρμόσιμη. Αντιπροτείνουν (αν το κάνουν, φυσικά) κάτι ανέφικτο και αυτοκαταστροφικό, το ακούει ο κόσμος, καταλαβαίνει πολύ καλά, κάθεται σπίτι του και μοιράζει την "ψήφο" του στα γκάλοπ μεταξύ Παπανδρέου και Κανένα.

Στη δεδομένη κατάσταση, η πίεση από την κοινωνία, με ειρηνικές μαζικές εκδηλώσεις, θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη. Για να είναι τα μέτρα όσο γίνεται πιό δίκαια κοινωνικά. Για να μή επωμιστούν το βάρος της κρίσης αυτοί που δεν φταίνε, αυτοί που δεν τη δημιούργησαν. Αλλά αυτοί που είναι η αιτία της κρίσης.

Η χώρα μας είναι πλούσια, 26η στην παγκόσμια κατάταξη ΑΕΠ ανά κάτοικο: Υπάρχει αναλογικά υπερβολικά πολύς ιδιωτικός πλούτος, και έχουμε χρεωκοπημένο Δημόσιο γι αυτό ακριβώς: Οι δημόσιοι πόροι υπεξαιρέθηκαν από μια μικρή μειοψηφία ιδιωτών. Το μεγάλο φαγοπότι συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.

Η πίεση της κοινωνίας για δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης είναι ανεπαρκής γαι πολλούς λόγους:

Και επειδή η ληστευμένη μεγάλη πλειοψηφία δεν έχει δυνατή φωνή, δεν είναι συνδικαλιστικά οργανωμένη, σε αντίθεση με την "εργατική αριστοκρατία¨των ΔΕΚΟ και τα διάφορα προστατευμένα "κλειστά επαγγέλματα"...

Και επειδή όσα κόμματα ισχυρίζονται ότι είναι με το "λαό", αριστερά, κεντρώα, δεξιά ή παρδαλά, άλλο 'λαό" έχουν στο νού τους, όχι τον μη ευνοημένο και έχοντα ανάγκη στήριξης.

Τέλος, επειδή όσοι προβάλλουν δήθεν ριζοσπαστικές διεξόδους (π.χ. παύση πληρωμών, διώξιμο της τρόικας, έξοδο από την ΕΕ, επιστροφή στη δραχμή κτλ), προβάλλουν στόχους εκτός πραγματικότητας που άν ήταν πραγματοποιήσιμοι θα ήταν άκρως αυτοκαταστροφικοί. Και ο απλός, όχι και τόσο πολιτικοποιημένος κόσμος, το καταλαβαίνει αυτό.

Αυτοί οι υπερβολικά πονηροί ή υπερβολικά αφελείς πολιτικοί θα συνεχίσουν κατά τις συνήθειες τους. Αλλά εμείς οι πολίτες οφείλουμε να τα βγάλουμε πέρα, χωρίς πολλές αισιοδοξίες και χωρίς πολλές απαισιοδοξίες. Θ' αγωνισθούμε όμως χωρίς την καθοδήγηση τους για το δικό μας καλό, όχι γιά να γίνουμε πολιτική προίκα φαντασιόπληκτων, πολιτικο-οικονομικών κερδοσκόπων ή μετανοημένων εκ των υστέρων...

Και τι εξυπηρετεί αυτή η ετήσια κυβερνητική "συνήθεια"; Πόσο "διεθνής" είναι ακόμη αυτή η έκθεση; Και ποια είναι η μετρήσιμη προστιθέμενη αξία που δημιουργεί στην Εθνική Οικονομία; και γιατί άραγε να έρχεται κάθε χρόνο ο Πρωθυπουργός για να κάνει τα εγκαίνια, αφού γνωρίζει πως αυτό θα δημιουργήσει επεισόδια, καταστροφές και θα απαιτήσει την γιγαντιαία κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού και της αστυνομίας; Σκέφθηκε άραγε κανείς πόσο κοστίζει όλη αυτή η παράτα;

ΟΠΩΣ ΜΑΘΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ...

Γιατί κάνουμε κάτι έτσι κι όχι αλλιώς, χωρίς να ξέρουμε αληθινά γιατί...

ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΗΤΑ...

Υπάρχουν κάποιες ειδήσεις που κρύβουν οξύ σαρκασμό και μαύρο χιούμορ:

Όπως λέει πρόσφατη έρευνα επιστήμονες βρήκαν ότι μπορούμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να ζήσουμε υγιείς μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Αρκεί όπως λένε να ακολουθήσουμε μερικές απλές καθημερινές συνήθειες: όπως να πίνουμε πράσινο τσάι, να κάνουμε χορταστικές διακοπές, να έχουμε δραστήρια κοινωνική ζωή και να γελάμε περισσότερο...

ΓΙΑ σκεφθείτε το ψιλό "δούλεμα":

Να είσαι άνεργος και να πίνεις πράσινο τσάι, να εργάζεσαι part time με ανάλογη αμοιβή και να σου συνιστά ο άλλος να κάνεις χορταστικές διακοπές!

Και πώς να έχεις δραστήρια κοινωνική ζωή, όταν δεν έχεις καθόλου ζωή, με το άγχος και το κυνήγι του επιούσιου (μεροκάματου);

Πως και με τι να γελάς, όταν δεν θα ξέρεις, αν θα είσαι για γέλια ή για κλάματα;

Καλή η μακριοβιότητα, αλλά όχι να δουλεύεις μέχρι τα ενενήντα για να παίρνεις σύνταξη στα εκατό! Να λείπει το βύσσινο αν φτάσει έτσι...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ...

Σεμινάριο αυτοβελτίωσης γινότανε σε κεντρικό ξενοδοχείο, μα ελάχιστα άτομα το παρακολουθούσανε κι αυτά μεγάλης ηλικίας που έχοντας πάρει σύνταξη ή κοντεύανε τέτοια ηλικία, δεν το είχανε και τόσο ανάγκη...

Αντιθέτως κανείς από κείνους που πραγματικά έπρεπε να δείξει ζήλο και να είναι εκεί και μάλιστα στα πρώτα - πρώτα καθίσματα δεν υπήρχε στην αίθουσα, πράγμα που ο διοργανωτής απέδωσε αργότερα σρτην κουβέντα που είχε με κάποιους από τους συμμετέχοντες στην εργάσιμη μέρα, στην κρίση που φταίει για όλα τα κακά που της φορτώνουν, στην οικονομική στενότητα, στο κόστος συμμετοχής κι όπου αλλού...

Το ίδιο βράδυ και σαράντα μέτρα περίπου παραπέρα από το ξενοδοχείο όπου βρίσκεται το πιο μοδάτο ξενυχτάδικο της χειμερινής νυχτερινής ζωής, τα πράγματα έρχονταν από μόνα τους να τους διαψεύσουν όλους τους παραπάνω γέρους που φιλοσοφούσαν πρωτύτερα και τώρα κοιμότανε αμέριμνοι...

Δεν συνέβαινε το ίδιο με το πλήθος που συνέρρεε συνεχώς στο ξενυχτάδικο, τόσο περισσότεροι όσο περνούσε η (μεταμεσονύκτια) ώρα. Ετερόκλητο πλήθος, από έφηβους, μεγαλύτερους νεαρούς και μεσήλικες, αυτούς που υποτίθεται πως αποτελούν τον παραγωγικό ιστό της χώρας.

Που τώρα τους ένοιαζε μόνο αυτό που αποκαλούσαν διασκέδαση, που όποιος αντικειμενικός παρατηρητής δεν θα ενθουσιαζόταν με το θέαμα που τους προσφερόταν, πρόχειρο και κίτς έδειχνε αμέσως, μα στους συμμετέχοντες στο ντιριντάχτα δεν καιγότανε καρφί...

Ένας "καλλιτέχνης" 4ηςκατηγορίας "εκτελούσε" κυριολεκτικά όποιο γνωστό τραγούδι έπιανε στο στόμα του, μερικές χορεύτριες από γειτονικές βαλκανικές χώρες τον κουνούσαν τριγύρω του μπας και κλείσουν καμιά αυριανή βίζιτα, αυτοί που έκαναν τα γκαρσόνια κουβαλούσαν συνέχεια μπουκάλια και ποτήρια κι άλλες τσούλες δευτεροκλασάτες περιέφεραν πανεράκια με λουλούδια που οι διασκεδάζοντες ακριβοπλήρωναν για να τα ρίξουν ο ένας στον άλλο κι όλοι μαζί στην σκηνή...

Καμμιά επίδραση δεν φαινόταν να έχει η κρίση ούτε τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση πάνω στο πλήθος που στριμωχνόταν στον περιορισμένο κλειστό χώρο, η κατανάλωση έδινε κι έπαιρνε, με μέσο όρο στα έξοδα της κάθε παρέας ποσόν που ισοφάριζε εκείνο της συμμετοχής του παραπάνω σεμιναρίου, να το παρακολουθήσει ένας από κάθε τραπέζι έστω και να το μεταφέρει και στους υπόλοιπους...

Σεβαστό ποσόν τα έσοδα της κάθε βραδιάς για το νυχτερινό μαγαζί, που καταλήγουν αφορολόγητα στην τσέπη του επιχειρηματία που σκέφτηκε να διαμορφώσει τη παλιά αποθήκε σε χώρο διασκέδασης και του βγήκε σε καλό.

Καλό νομίζουν πως είδαν κι όλοι οι πελάτες του, που μετά το πέρας της διασκέδασης τους όταν κόντευε ν' ανατείλει ο ήλιος, θα ξαναγυρίσουν στην καθημερινή τους ζωή...

Έμποροι σε άδεια μαγαζιά, χωρίς να ξέρουν να κάνουν πωλήσεις θα δοκιμάσουν να φορτώσουν στον υποψήφιο πελάτη ένα ποκάμισο για 80 ευρώ, να βγουν τα έξοδα. Μετά φταίει ο πελάτης, ο πρωθυπουργός με τα μέτρα, το άλλο μαγαζί που άνοιξε παραπέρα και ξέρει τι κάνει, αυτή πάλι η κρίση...

Να πληρώσουν τα 2 - 3 - 4 - 6 20χρονα πουτανάκια που έχουν στα άδεια από πελάτες μαγαζιά τους, που πληρώνονται κι ασφαλίζονται κανονικά κι ας μην κάνουν πωλήσεις, για να μη χρειαστεί ν' ανησυχούν για τίποτα πέρα από τα καλλυντικά, τα μαλλιά, τα νύχια και την επόμενη νυχτερινή έξοδο. Και το τατουάζ στον κώλο, που όλο και συχνότερα εμφανίζεται σε όλο και περισσότερες...

Άλλος ταλαίπωρος θα δουλεύει 12ωρο καθημερινά "εκτελούνται μεταφοραί" για να πληρώσει τις δόσεις του ψευδο - GTI που παρκάρει τακτικά απέξω από το ξενυχτάδικο επειδή έτσι είπε η μελεμενιά του και συνοδός στην διασκέδαση, που τώρα παρακολουθεί τα μεσημεριάτικα κουτσομπολιά ξάπλα στο καναπέ ενώ αυτός ξεφορτώνει κασόνια. Και το βράδυ θα του ζητήσει πίτσες και μπύρες και "δώσε και κάτι στο παιδί" που τα φέρνει στην πόρτα, αφού δεν ξέρει ούτε θέλει ούτε ένα αυγό να ψήσει...

Ο άνεργος νεαρός θα περνά τις ώρες του στην φίσκα από όμοιους του καφετέρια εν μέσω εργάσιμης μέρας, παίζοντας τάβλι άσκοπα κι έχοντας τον γέρο του απίκο να περνά τακτικά από το πολιτικό γραφείο του γνωστού τους βουλευτή, μπας και κάτσει επιτέλους το ρουσφέτι και πάρει μισθό δημοσίου, το μόνο που θεωρεί ως "δουλειά" και μην έχοντας προσόντα ούτε για πλανώδιος πωλητής.

Άλλος μπακούρης θ' αγοράζει κουστούμι πενταετίας με 60 ευρώ στις εκπτώσεις και fake ρολόι από τον αράπη στη γωνιά, για να κάνει τον δανδή στην ξανθιά πουτάνα στο καφενείο, μπας και καταφέρει να γαμήσει επιτέλους κι αυτός πληρώνοντας και το δωμάτιο επιπλέον, καθόσον κοντός, χοντρός και φαλακρός κι επιπλεόν απένταρος κι απολυμένος, ελλείψει ανταγωνιστικών ικανοτήτων...

Να συνεχίζεται η ζωή όπως είναι, όπως τα φέρνει να τα δέχεσαι και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα!

Ε, δεν μπορείς ρε ν' αντιμετωπίσεις το αύριο με τα εργαλεία του χθές και το μόνο που διαθέτεις πέρα από τις μπούρδες για εργατική δύναμη είναι ο εγκέφαλος σου. Κι εσύ τον άφησες αναξιοποίητο και δεν έμαθες να τον χρησιμοποιείς δημιουργικά.

Σου προσφέρετε η ευκαιρία να μάθεις όσα δεν ξέρεις και δεν θα μάθεις αλλού κι εσύ λογάριαζες το συμβατικό κόστος.

Χρήμα που πλήρωνες αγόγγυστα οπουδήποτε αλλού σου έκανε κέφι της στιγμής.

Γιατί έβαζες άλλες προτεραιότητες κι έδινες τα λεφτά στο βρόντο, όταν είχες την ευκαιρία να μάθεις το μυστικό της επιτυχίας δεν ήσουν παρών, μην ξέροντας πως όλα τα υπόλοιπα θα ήταν εκεί στη θέση τους και θα σε περίμεναν όσο ήθελες να τ' απολαύσεις στο πολλαπλάσιο, πουθενά δεν μπορούσαν να πάνε χωρίς εσένα, μα προτίμησες να μην αλλάξεις συνήθειες ούτε ένα βράδυ...

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ...

Νιόπαντρο ζευγάρι ήταν και μοιράζονταν τις δουλειές του σπιτιού, ακόμη και το μαγείρεμα...

Μια μέρα αποφάσισαν να ψήσουν ρολό στον φούρνο, κάτι που η γυναίκα ήξερε καλά να ψήνει από το σπίτι της. Ο άντρας λάδωσε το ταψί, η γυναίκα ετοίμασε το ρολό και πριν το βάλει στο ταψί και στον φούρνο έκοψε λίγο τις άκρες του, ένα κομματάκι από κάθε μεριά.

- Γιατί έτσι αγάπη μου; παρατήρησε ο άντρας...

- Έτσι το κάνουμε πάντα στο σπίτι και ψήνεται το ρολό καλά κι είναι νόστιμο, απάντησε η γυναίκα, που έβλεπε να το κόβει και η μάνα της έτσι, χρόνια τώρα...

Μια Κυριακή πήγαν στο πατρικό της σπίτι να τους κάνουν τραπέζι. Ετοίμασαν πάλι ψητό ρολό και ο άντρας προσφέρθηκε να βοηθήσει την πεθερά του, με το να λαδώσει το ταψί όπως έκανε και στο δικό του σπίτι. Παρατήρησε πάλι πως η γυναίκα πριν βάλει το ρολό στο ταψί και στον φούρνο έκοψε κι αυτή τις άκρες του, όπως έκανε και η κόρη της.

- Γιατί το κάνετε έτσι, το ίδιο κάνει και η κόρη σας στο σπίτι όταν μαγειρεύει ρολό, υπάρχει λόγος που κόβετε τις άκρες;

- Έτσι το κάνουμε πάντα εμείς τόσα χρόνια, δεν είναι νόστιμο το ρολό που τρώτε;

- Δεν αμφιβάλλω, νόστιμο γίνεται, μα δεν καταλαβαίνω γιατί να μην αφήνουμε και τις άκρες του...

- Τρώγε το έτσι και μη ρωτάς, αφού σου αρέσει όπως το ψήνει η κόρη μου κι εγώ, απάντησε η πεθερά που δεν ήξερε κι αυτή γιατί ακριβώς έκοβαν τις άκρες, μα έτσι έκανε και η δική της μάνα...

Πολύ αργότερα πήγαν επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς της κοπέλας, που για να τους ευχαριστήσει είπε να ετοιμάσει το φημισμένο ρολό της, που είχε μάθει την κόρη της και την εγγονή της να ψήνουν κι αυτές.

Ο νέος άντρας προσφέρθηκε πάλι να βοηθήσει στην κουζίνα τη γριά, λάδωσε το ταψί όπως ήξερε και περίμενε να ετοιμάσει το ρολό να το βάλει μέσα και στο φούρνο κατόπιν. Με έκπληξη είδε την γιαγιά να βάζει ολόκληρο το ρολό στο ταψί και να του λέει να το βάλει στον φούρνο να ψηθεί...

- Δεν ξέχασες κάτι γιαγιά; ρωτάει αφού δεν είδε να κόβει τις άκρες του κι αυτή...

- Σαν τι να ξεχάσω παιδί μου, τόσα χρόνια το φτιάχνω και πετυχαίνει πάντα και γίνεται πεντανόστιμο, τι νομίζεις πως του λείπει ακόμη;

- Δεν θα κόψεις τις άκρες του ρολού πριν το βάλεις στο ταψί;

- Που το θυμήθηκες τώρα αυτό, έχω πολλά χρόνια να το κάνω, μα δεν χρειάζεται πια...

- Γιατί γιαγιά, οι άλλες γυναίκες στην οικογένεια το κάνουν έτσι, το μάθανε λένε από σένα...

- Ε, δεν χρειάζεται να το κάνω πια σου λέω, τώρα έχω πάρει μεγαλύτερο ταψί!!!

ΚΑΤΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΑΣΘΕΝΗΣ...

Πάντα του λεπτεπίλεπτος κι ασθενικός ήταν ο Προκόπης, πράγμα που έκανε τους γύρω του να τον προσέχουν ιδιαίτερα, να μην τον κουράζουν και γενικά να του φέρονται με περίσσεια αβρότητα κι ευγένεια.

Φοβότανε για την φαινομενικά εύθραστη υγεία του οι άνθρωποι γύρω του, φοβότανε κι αυτός και φρόντιζε μ' επιμέλεια τον εαυτό του. Εμβόλια γρίπης πριν μπει ο χειμώνας, μην τρέξει και ιδρώσει, μην κάτσει σε ρεύμα και κρυώσει, μη σηκώνει φορτία και πάθει η μέση του, μην ανεβεί η πίεση του, μην νοιώσει ταχυπαλμία και δεν τρέξει αμέσως στον γιατρό, τέτοια προσήλωση...

Ωστόσω αποδείχτηκε άνθρωπος μεγάλης αντοχής, έφτασε σε προχωρημένη ηλικία, τέτοια που οι συνομήλικοι του άρχιζαν να εγκαταλείπουν τα εγκόσμια σιγά - σιγά είτε από γεράματα, είτε από ασθένειες. Εκείνος θαλλερός κι ευσταλής μέσα στο μαύρο κουστουμάκι του τους αποχαιρετούσε έναν - έναν στις κηδείες τους, μα ο χρόνος και οι ασθένειες φαινόταν να μην τον αγγίζουν αυτόν...

Τη συζήτηση του είχανε δυο γνωστοί του στο καφενείο εν απουσία του:

- Ρε τον Προκόπη που από παιδιά τον ξέρουμε και ήταν πάντα ασθενικός και μίζερος με την υγεία του, λέγαμε πως δεν θα προλάβει καν να φτάσει τα 20 και θα τον έπαιρνε καμμιά αρρώστια, τώρα κοντεύει να μας θάψει όλους κι αυτός δείχνει υγιέστατος και κοτσωνάτος, προχθές τον συνάντησα στο πάρκο να περπατά κι έμοιαζε κοπέλι μπροστά μας. Ενώ ο Στέλιος που ήταν θεριό πήγε ξαφνικά από συγκοπή καρδιάς πριν να φτάσει στη σύνταξη και την περασμένη Κυριακή ήταν τα 40 του!

Στο σχολείο τον πρόσεχε ο δάσκαλος να μην πάθει τίποτα, ούτε στην ώρα της γυμναστικής δεν τον έβγαζε έξω μην κρυώσει...

Στον στρατό αυτός στο αναρρωτήριο με ειδικό φαί για να νετσουλώσει κι εμείς στα φυλάκια και τις συνεχόμενες υπηρεσίες...

Αργότερα που παντρεύτηκε, η γυναίκα του τον είχε στα ώπα - ώπα, μαγείρευε τα φρεσκότερα και καλύτερα φαγητά για τον ασθενικό αντρούλη της, δεν του φώναζε ποτέ, ούτε τον πίεζε με δύσκολες αγγαρείες του σπιτιού...

Και στη δοιυλειά ήταν στο γραφείο συνέχεια, να σηκώνει το τηλέφωνο ενώ άλλοι έτρεχαν στην επαρχία να κάνουν πωλήσεις...

Όποτε τον βλέπουν να στέκει σε ουρά οπουδήποτε, πρόθυμα του παραχωρούνε τη θέση τους γιατί νομίζουνε πως θα σωριαστεί κάτω από στιγμή σε στιγμή...

Αν έμπλεκε ποτέ σε καυγά έβγαινε αλώβητος, κανείς δεν ήθελε να τον δούνε να τα βάζει μ' έναν "μισή μερίδα".

Έτσι λούφαρε όλη του τη ζωή, αφήνοντας σε μας να τα βγάλουμε πέρα στα δύσκολα...Τον Προκόπη κάθεσαι και κλαίς, που θα μας θάψει όλους και θαρθεί τελευταίος να κλαψουρίσει στον άγιο Πέτρο να τον βολέψει στο καλύτερο σημείο του παραδείσου;
Η συνήθεια ποτέ δεν κόβεται!

Ο ΜΙΜΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ...

Δεν μπορούσε δίχως την μάνα του ο Μίμης. Κυριολεκτικά δεν κουνούσε χωρίς αυτή, πουθενά δεν πήγαινε χωρίς τη συνοδεία της.

Έτσι τον είχε μάθει βέβαια από μικρό κοπέλι, που τον πήγαινε στο σχολείο και τον έφερνε πάντα το μεσημέρι, πιασμένο από το χέρι σφιχτά...Για να περάσει με ασφάλεια τον κεντρικό δρόμο που χώριζε τα σπίτια μας από το συγκρότημα των σχολείων, δημοτικών και γυμνασίων της οδού Κοραή που περάσαμε αρκετά χρόνια της ζωής μας...

Η δική μου με πήγαινε στην αρχή μερικές φορές, όταν ήμουν στην πρώτη τάξη και μετά μ' άφηνε μόνο να περνώ τον δρόμο που πάντα είχε (κι έχει) πολλή κίνηση, αφού ενώνει την πόλη με το αεροδρόμιο.

Ας ήμουν μερικά χρόνια μικρότερος του, δεν ζήλευε που δεν μπορούσε να περάσει απέναντι, αντίθετα με κορόϊδευε που πήγαινα μόνος, χωρίς ενήλικη συνοδεία...

Η μάνα του επέμενε να τον συνοδεύει στο σχολείο κρατώντας του το χέρι μέχρι τα 15 του που τελείωσε το γυμνάσιο. Εξετάσεις έδινε ο Μίμης να πάρει το χαρτί του και αυτή περίμενε απόξω για νοερή συμπαράσταση στο "παιδί" και να το πάρει μετά πίσω στο σπίτι να μην ξεστρατίσει σαν εμένα που από τα 11 πόριζα από το σπίτι και πήγαινα όπου ήθελα, στην αρχή κοντινά και στη συνέχεια όλο και μακρύτερα...

Έτσι συνήθισε κι αυτός και ήθελε να είναι μαζί και να συμβουλεύεται γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, μάλιστα αρκετά μεγαλύτερες του...

Μια τέτοια παντρεύτηκε αργότερα όταν θέλησε να "νοικοκυρευτεί". Δεν έψαξε μακριά, μια χωρισμένη γειτόνισσα του πήρε, με τις ευλογίες και την έγκριση της μαμάς βέβαια, που πρέπει να χάρηκε πως ο γιός της πήρε "μεστή γυναίκα και σοβαρή, όχι νιάνιαρο που δεν ξέρει τι θέλει"...

Τώρα ποιός δεν ξέρει τι χάνει Μίμη, άλλη υπόθεση. Άλλο fifteen κι άλλο fifty...Διαφορετικό είναι να (με) φλερτάρουν 15χρονα ξεπεταγμένα κι άλλο να (σε) νταντεύουν 50άρες κατ' ελάχιστον σαβουρόγριες, που έχουν χάσει προ πολλού όποια φρεσκάδα είχαν κάποτε (τα μαθητικά μας χρόνια εμάς). Μόνη σου δικαιολογία ότι σου θυμίζει (κι αναπληρώνει) τη μάνα σου...

Γελοίο θέαμα να κρατιούνται αγκαλιά όταν πηγαίνουν βόλτα στο ενετικό λιμάνι κι αστείο για τους θαμώνες καφε-ζαχαροπλαστείων (εκεί καθίζουνε, σε ποιά νεανική καφετέρια να πάνε με τη γριά) να τον ταίζει αυτή παγωτό στο στόμα με το ίδιο κουταλάκι, μπροστά τους...

Ή να πάνε σε συγκεκριμένο μαγαζί με ρούχα και να να δεί η πονηρή Βίκυ πως του διαλέγει σώβρακο και πουκάμισο του γούστου της η μάνα του, να ρίχνει γέλιο με το κιλό κατόπιν, τι περιμένει αλήθεια, κατανόηση και συμπάθεια από το sexy girl;

Μάλλον θ' αναρρωτιέται τι διάολο κάνουν μαζί στο κρεββάτι, αφού ούτε να τεκνοποιήσει μπορεί η συμβία με τις ρυτίδες και την κυτταρίτιδα, ούτε και καμιά σεξοβόμβα ήταν στην εποχή της, μετριότητα που ούτε καν φρόντιζε τον εαυτό της ήτανε πάντα, μόνο αυτός την είδε ελκυστική, δεν ξέρω με ποιά μάτια...

Ούτε τι έχουν πια να περιμένουν και οι δυο, αφού κι αυτουνού το βιολογικό ρολόι φαίνεται πως προσαρμόστηκε και προχώρησε αρκετά μπροστά, δίνοντας του εξωτερικά παρόμοια εμφάνιση και χάρη, γρηγορότερα από ότι σε άλλους της ηλικίας του.

ΓΡΗΓΟΡΟΣΗΜΑ...

Στην Ελλάδα επετεύχθη γρήγορα η διασπορά της διαφθοράς σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, αναλόγως της δυνατότητας συμμετοχής του καθενός στο πάρε - δώσε.

Ωφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το μεγαλύτερο τμήμα του λαού συμμετέχουμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων εκάστου, σε περιπτώσεις διαφθοράς και επι ανταλλαγμάτι χρηματισμού.

Είναι εδώ και πολλά χρόνια μέρος του εθνικού μας βίου. Ακόμη και οι ελάχιστοι που δεν έχουν υπάρξει χρηματίζοντες ή χρηματιζόμενοι ή σκανδαλωδώς διορισθέντες, δεν θα αρνούντο να συμμετέχουν σε περιπτώσεις διαφθοράς...

Όπου ο καθένας εμπλεκόμενος συμμετέχει στο ποσοστό που του αναλογεί και διεκδικεί εάν η ευκαιρία εμφανιστεί και μεγαλύτερη συμμετοχή. Είτε η διεκδίκηση του μικροσυμφέροντος είτε του μεγάλου συμβολαίου προμηθείας ανήκουν στην ίδια λογική μοιράσματος του κρατικού χρήματος...

Από τους χαριστικώς διορισμένους συμβούλους στα διάφορα υπουργεία και οργανισμούς, από τους δήθεν "σοφούς" πανεπιστημιακούς έως τον έσχατο υπάλληλο στην υπηρεσία δήμου, πολεοδομίας, νομαρχίας, υπουργείου, νοσοκομειακούς γιατρούς, στελέχη κάθε υπηρεσίας που συναλλάσεται με πολίτες και προμηθευτές, όλοι πιέζουν τον πολίτη και ευχαρίστως αποδέχονται από τον προμηθευτή να λαδώσει γιά να αποκτήσει είτε αυτό που δκαιούται είτε αυτό που εκτός διαδικασιών θα του χαριστεί...

Με αυτόν τον τρόπο ζούν και τα δύο μέρη της παράνομης συναλλαγής εδώ και αρκετά χρόνια χωρίς να υπάρχει κανένα πραγματικό ενδιαφέρον να μεταβληθούν οι ζωογόνες συνθήκες της διαφθοράς. Η κοινή πεποίθηση είναι: "εάν μπορώ να πιέσω τον πολίτη ή τον προμηθευτή, εάν έχω την ευκαιρία να χρηματίσω τον κάθε υπάλληλο του κράτους, να υπερβώ τις διαδικασίες, γιατί να χάσω την ευκαιρία;"

Δεν είναι τυχαίο το όνομα που δώσαμε στο λάδωμα: "γρηγορόσημο", το δίνουμε και κάνουμε την δουλειά μας, παίρνουμε το πιστοποιητικό, ξεπερνάμε την λίστα αναμονής, κερδίζουμε ένα δημόσιο έργο, ανοίγουμε το μαγαζί μας χωρίς προδιαγραφές κ.λπ...

Μια από τις βασικότερες συνέπειες εκτός της ηθικής στάσεως που θα έπρεπε να διέπει τον κοινοτικό βίο μας είναι η πτώση της συνολικής ποιότητας εμπορευμάτων και υπηρεσιών, η οποία συνδέεται με την παροχή ακριβότερων εμπορευμάτων και υπηρεσιών, προκειμένου να βγεί η αξία της μίζας...

αυτήν την συνέπεια, της εξωφρενικής πτώσεως της ποιότητας κάθε δημοσίου αγαθού έχουμε αρχίσει να την διαπιστώνουμε αλλά η χαρά ανόδου του βιοτικού μας επιπέδου με εισόδημα που κερδίσαμε συμμετέχοντας στην διαδικασία διαφθοράς, μας κλείνει στον ατομικό κύκλο καταναλωτισμού εκτός των πραγματικών δυνατοτήτων μας και μας αποκοιμίζει από την αποσύνθεση που η δημόσια διαδικασία παροχής εμπορευμάτων και υπηρεσιών εμφανίζει.

Αυτή η μεγάλη διαφθορά συντηρεί και υποστηρίζει την κοινωνικοπολιτική διαπλοκή μέσα από ένα τεράστιο πλέγμα σχέσεων και εξαρτήσεων, πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής συναλλαγής και εκβιασμού, που γιγαντώθηκε τα τελευταία 25 χρόνια. Όχι μόνο σε συναλλαγές του δημοσίου τομέα, μα επίσης με επέκταση και στην σφαίρα της ιδιωτικής οικονομίας, με ανάγκη λαδώματος υψηλόβαθμων στελεχών για προμήθειες τώρα και μεταξύ ιδιωτικών εταιρειών και προμηθευτών τους..

Τελικώς ποιός βλάπτεται;

Μόνο οι λίγοι που δεν έχουν τις σχετικές ευκαιρίες, οι ηθικοί που δεν θέλουν, οι εργαζόμενοι στις εταιρείες οι οποίες με λάδωμα αποκτούν συμβόλαια κρατικής προμηθείας, γνωρίζουν ότι η εργασιακή τους συμμετοχή σε εταιρείες που πουλούν ακριβότερα και κακής ποιότητας υλικά και υπηρεσίες, δεν είναι άμοιροι ευθύνης, απλώς παθητικώς ξέρουν από ποιά βρώμικα χρήματα αμοίβονται και αυτοί, ορισμένες φορές ενεργητικώς συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι...

Ποιούς και τι πειράζει εάν το πιστοποιητικό, η υγειονομική άδεια, η συνταγή φαρμάκων, η προμήθεια υπολογιστών, η προμήθεια ιματισμού, η προμήθεια συστημάτων ασφαλείας, εξοπλισμού κ.λπ. κ.λπ. πληρώνονται + 10-20% ακριβότερα από το κρατικό και το ευρωπαϊκό χρήμα...βλάπτεται ευθέως κανείς;

Όχι βέβαια! Γι' αυτό όσοι μπορούν συμμετέχουν, αξιοποιώντας είτε την θέση τους ως "αγοραστές" είτε την δύναμη ως προμηθευτές".

Πόση προσπάθεια και κόπος χρειάζεται να καταβληθεί για ν' αλλάξει αυτή η νοοτροπία, ότι η διαφθορά δεν πειράζει να συνεχίσει, αν η ευκαιρία παρουσιάζεται σε μένα και η θέση μου και το θράσος μου επιτρέπουν να το εκμεταλλευτώ προς τα συμφέροντα μου; Θα ξαναβρώ άλλη τέτοια ευκαιρία;

Αφού έτσι κι αλλιώς το μέγεθος της μίζας έχει μόνο ονομαστική σημασία που καταβάλλεται μια φορά μόνο...

Μα αυτή η συνήθεια και η λογική ότι είναι η διαφθορά συμβατή με την οργάνωση του Ελληνικού κράτους και τους τρόπους διαχείρησης του, έτσι το βρήκαμε κι απλώς το συντηρούμε, τι την θέλουμε τη ρήξη;

Αυτό τελικά είναι το μεγάλο ελληνικό πρόβλημα...

ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ...

Καλοκαίρι, Αύγουστος, και το πόπολο ξαμολιέται στις παραλίες.

Αναζητώντας δροσιά στο νερό μα και μεταφέροντας τις συνήθειες του που δεν αποχωρίζεται ποτέ.
Γραφικές ή σιχαμένες, αυτές είναι, χαρακτηρίζουν τον κάθε άνθρωπο και δεν αλλάζουν όπου και να πάει, ότι και να κάνει.

Τις ξεδιπλώνει και στη θάλασσα, ενώπιον όλων...

Στη δήθεν "οργανωμένη" πλευρά, όπου μερικά παράσιτα - αφισοκολλητές και κολλητοί δημοτικών συμβούλων κονομούνε καθισμένοι σε μια καρέκλα στη δροσιά, ενοικιάζοντας άλλες καρέκλες κι ομπρέλες σε τεμπελχανάδες που δεν εννοούν ν' αποχωριστούν το ραχάτι ούτε πάνω στην άμμο, πληρώνοντας όσο - όσο τον κάθε ένα που τους το παρέχει.
Τα παράσιτα να μαζεύουν εκατοντάδες ευρώ καθημερινά χωρίς κόπο και να κοιτούν με μισό μάτι όσους δεν χρησιμοποιούν τις προσφερόμενες ανέσεις τους ή είναι πιο πρακτικοί και φέρνουν τη δική τους καρέκλα κι ομπρέλα στον "χώρο τους".

Δώρο του Δημιουργού οι παραλίες στις παραθαλάσσιες περιοχές, γιατί να κονομά το κάθε άδουλο παράσιτο σε βάρος των υπόλοιπων που θέλουν να έχουν πρόσβαση, από που έγινε δικός του ένας ορισμένος χώρος άμμου και τον υπερασπίζεται μετά μανίας και προκλητικά;
Αδιαφορώντας ακόμη και για το ξύλο που θα πέσει καμιά φορά, μιας και δεν οφείλουμε όλοι γραμμάτια σε δημάρχους, συμβούλους και ευνοούμενους τους, να γεμίζουμε τον μπεζαχτά τους...

Αναρτούν με παράτες γαλάζιες σημαίες παραδίπλα από τους υπονόμους, υπό τα χειροκροτήματα και τις ιαχές των καταστηματαρχών που "αναβαθμίστηκε" η περιοχή τους και θα πουλούνε ακριβότερα τις προτηγανισμένες πατάτες στα ηλιέλαια και τα ξεψυγμένα ψάρια σε πρόθυμους κοιλιόδουλους.

Που δεν μπορούν να μη μασούν ακόμη και την ώρα του μπάνιου, συνήθεια που ανακάλυψαν κι εκμεταλλεύονται δεόντως άλλοι αρπακολατζήδες, που περιφέρουν λιωμένα γλυκά που γίνονται ανάρπαστα σε λίγα λεπτά, σκουληκιασμένα φιστίκια, ή αγοράζοντας μια καρπούζα και πουλώντας κάθε μικρό κομματάκι της χωριστά σε τιμές χαβιαριού...

Ακόμη και τυχάρπαστοι μασέρ εμφανίστηκαν φέτος που προσφέρουν μασάζ της κακής ώρας σε σαπιμένες γριέντζες που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες τους...αφού υπάρχουν και προσφέρονται...

Κάτω από το βλέμμα του δήθεν ναυαγοσώστη κόπρου, που το μόνο που φαίνεται να τον ενδιαφέρει είναι το ολοήμερο μαύρισμα του και η νυχτερινή επίδειξη του σε Σκανδιναβές ξανθές σε κωλάδικα, σαν κακό αντίγραφο ξένου σήριαλ που έχει πιστέψει πως είναι συνέχεια του...

Έχει περιοριστεί πια και η ενοικίαση κανώ ή ποδήλατου, οι μόνες δραστηριότητες που δεν μπορούν να γίνουν εκτός παραλίας...

Εκεί που τελειώνει η εκμεταλλεύσιμη πλευρά της παραλίας, αρχίζει αυτή που είναι αφημένη σε κάθε λογής ζωντόβολα, δίποδα και τετράποδα.
Η εκτόνωση του αλλοδαπού και ντόπιου αληταριού...

Όπου σκύλοι κι ιδιοκτήτες κολυμπούνε πλάι - πλάι, μισό μέτρο από την ταμπέλα του το απαγορεύει.

Όπου άλλοι αδέσποτοι σκύλοι ψάχνουν μάταια για τροφή και νερό έξω από μερικά κουρελιασμένα αντίσκηνα μπατιροτουριστών, μην γνωρίζοντας τα πεινασμένα ζώα πως κι αυτοί τρέφονται από τα πεταμένα των λαικών αγορών και κοιμούνται στα σκουπίδια κάνοντας "διακοπές" στη μιζέρια τους...

Σκουπίδια που και η ίδια η θάλασσα κάνει ότι μπορεί να ξεβράζει καθημερινά όσο γίνεται περισσότερα, ξέροντας πως κανείς δεν θα τα καθαρίσει ποτέ, αφού το κομμάτι αυτό δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση.

Όπου αλλοδαπά πατσαούρια κάθε τριτοκοσμικής ράτσας και κουμασιού, καραδοκούν κρυμένα να δούν κανένα κώλο ή ν' αρπάξουν κανένα πορτοφόλι στη ζούλα, από τουρίστες που ξεγελαστούν και βουτήξουν εκεί, ή βαριούνται να πάνε παρακάτω με τον κόσμο.

Τον "καθώς πρέπει" κόσμο των μισθωτών κι επιδοματιών που δεν πλησιάζει το απαγορευμένο κομμάτι.
Μη το παιδί και δει τα κατακάθια της κοινωνίας, που όμως κλείνοντας τα μάτια δεν εξαφανίζονται...

Όσο για τους πραγματικά έχοντες και ξέροντες, ξανοίγονται με τα κότερα σε απόμακρες κι ερημικές γωνιές, όπου δεν ενοχλούνται από κανέναν της πλέμπας, απολαμβάνοντας πραγματική ησυχία και καθαρά - απλησίαστα νερά.

Να μην βλέπεις κανέναν αν δεν θέλεις να τον δείς. Αυτό είναι ποιότητα ζωής και ένα κίνητρο επιτυχίας...