ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ...

Οχι μόνο θα λάβουμε μέτρα 13.5 δις για να πάρουμε την δόση των 31...

Όχι μόνο θα δώσουμε σχεδόν όλη την αναμενόμενη δόση (26 δις) στις τράπεζες...

Αλλά απο του χρόνου θα τους επιτρέψουνε να μας παίρνουνε και τα σπίτια, όχι τα εξοχικά ή επενδύσεις, αλλά και την πρώτη κατοικία του καθενός που τους χρωστά...

Αν υλοποιηθεί αυτό που σχεδιάζουν αυτοί που εμείς ψηφίσαμε, και τώρα πορεύονται υπακούοντας ξένες εντολές, έχοντας μας για χαχόλους...

Δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για την προστασία του δανειολήπτη και οι πλειστηριασμοί είναι μια διαδικασία που εμπλέκονται πολλά "κοράκια" ως και ο υπόκοσμος, ενώ δεν εξασφαλίζει οτι ο δανειολήπτης μετά από αυτόν απαλλάσεται του δανείου.

Παντού προστατεύεται η πρώτη κατοικία. Ο νόμος προστατεύει μόνο την 1η κατοικία και παλι προβλέπει κριτήρια.

Η κάθε περίπτωση δανειολήπτη είναι ξεχωριστή και πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά. Ως προς το θέμα να εκμεταλλεύονται τον παρών νόμο κάποιοι απατεώνες που μπορούν να πληρώσουν ή στο ακέραιο, ή έστω μειωμένη δόση και δεν τη πληρώνουν γιατί καλύπτονται πίσω από το νόμο, ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν πράγματι να πληρώσουν και δεν πληρώνουν, ας τους βρούνε με τα λοιπά περιουσιακά τους στοιχεία...

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να σπάσει η φούσκα των τιμών των ακινήτων, αλλά όχι με μαζικούς πλειστηριασμούς.

Η οικοδομή δε θα "ανοίξει" με τους πλειστηριασμούς. Οι πλειστηριασμοί θα εξυπηρετήσουν μόνο τους "μαυραγορήτες". Ούτε οι τράπεζες θα ευνοηθούν ούτε οι πολίτες.

Και γιατί η πρώτη λύση να ειναι ο πλειστηριασμός κ να μην ειναι το κούρεμα ενός δανείου, αναλόγως με το τι έχει πληρώσει ο δανειολήπτης και την κατασταση που βρισκεται τωρα; Εννοείται ότι θα πρέπει να υπάρχουν κριτήρια..

Οι τράπεζες στα δύσκολα έχουν το κράτος και την Ε.Ε και τους βοηθαει. Αυτην τη βοήθεια την πληρώνει ο δανειολήπτης. Δηλαδη ο δανειολήπτης πέρα από το όποιο δάνειο έχει λάβει πληρώνει και τη συνεχόμενη ροή χρήματος προς τις τράπεζες. Ε δεν ειναι πολύ;

Το μοντέλο ιδιωτικοποίησης των κερδών και κοινωνικοποίησης της χασούρας εκτός από άδικο είναι και επικίνδυνο. Αναδιάρθρωση με 26δις και έξτρα δωράκι άρση πλειστειριασμών. Είναι ικανοί για τέτοια "πατάτα" στην κυβέρνηση; Η κρίση είναι για όλους και πρέπει να πληρώνεται ανάλογα.

Εάν ένας νοικοκύρης πρέπει να χάσει το σπίτι του γιατί έπεσε έξω στις οικονομικές του προβλέψεις, γιατί τότε και η Eurobank, η Alpha, η Εθνική , η Πειραιώς και άλλες δεν πρέπει να χρεοκοπήσουν και αυτές αφού είναι χρεωκοπημένες;

Οι Έλληνες πρέπει να πληρώσουμε τα χρέη των τραπεζών με την προσωπική μας περιουσία; Αν ζουμε σε καπιταλισμο ας αναλαβει η τραπεζα τα ρισκα της, αν οχι άμεση εθνικοποιηση των τραπεζων που λαμβάνουν κρατική βοήθεια!

Ο δανειολήπτης αλήθεια από που αλλού εχει βοήθεια;

Ο κάθε υπουργός θα μάθει ότι μνημόσυνα δεν γίνονται με ξένα κόλυβα και οτι σε λίγο ο λαός θα αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και θα λάβει και αυτός ότι του αναλογεί. Ξυπνήσαμε και δεν μπορείτε πλέον να μας εκβιάσετε.

Μια έξυπνη ιδέα που βρήκα απο το φόρουμ του Κάπιταλ:

Το σωστό θα ήταν να πάρει ο καθένας το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.

Δανειστικά εγώ 300 χιλιάρικα για διαμέρισμα 95 τμ στην Κηφισιά, ενώ στις καλές εποχές είχα μισθό 1200 ευρώ. Και η Τράπεζα μου τα έδωσε! Έχω αποπληρώσει τα 50 χιλιάρικα από κεφάλαιο, χρωστάω 250 και το εισόδημα μου δεν βγαίνει πλέον.

Πολύ καλά. Η τράπεζα λοιπόν να αγοράσει ένα σπίτι των 60 τμ για 30 χιλιάρικα στον Αγ. Παντελεήμονα και να προχωρήσει σε αναγκαστική ανταλλαγή (αφού βέβαια αλλάξει πρώτα ο νόμος) με το διαμέρισμα μου στην Κηφισιά.

Είναι πολύπλοκη λύση μεν, ιδανική δε γιατί:

1. Εγώ θα πάω στο σπίτι που πάντα μπορούσα να πληρώσω.
2. Η Τράπεζα θα πάρει την ζημιά που της αναλογεί αφού το διαμέρισμα στην Κηφισιά δεν θα της δώσει πίσω τα λεφτά της μεν, αλλά το να δανείζεις αναξιόχρεους θα πρέπει να έχει συνέπειες. Ας αναζητήσει τις ευθύνες στους υπαλλήλους της που πήραν τα μπόνους και ας ζητήσει από αυτούς τις διαφορές.
3. Δεν θα επιβαρυνθεί υπερβολικά η σχέση προσφοράς ζήτησης, αφού για κάθε ακίνητο που βγαίνει προς πώληση, θα έχει αγοραστεί ένα άλλο προηγουμένως.
4. Θα εξομαλυνθούν οι διαφορές τιμών μέσα στην ίδια πόλη και δεν θα απαξιωθούν οι περιουσίες των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων.
5. Ψώνια των ΒΠ καθώς και ψώνια από τα ΒΠ θα προσγειωθούν στην πραγματικότητα. Είτε λόγω της μετακόμισης, σε άλλο προάστιο, είτε λόγω της προσγείωσης της περιούσιας τους εκεί που θα έπρεπε να είναι.
6. Δεν μένει κανείς στο δρόμο, και δεν δημιουργούνται σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.

ΜΗ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ...

Μεγαλωμένο δίπλα στη θάλασσα, ναυτικός ήθελε να γίνει το παιδί με το που τελείωσε το σχολείο.

Δήλωσε τη ΣΝΔ στον Πειραιά, μα όταν το κάλεσαν να πάει για το αθλητικό τέστ, η μάνα εσκεμένα δεν το άφησε να είναι στην ώρα του, με την αστεία δικαιολογία μην φύγει από το σπίτι και μην το πάρει η θάλασσα, έτσι αποκλείστηκε.

Ούτε στην ακαδημία του ΕΝ το άφησε να πάει τουλάχιστον, που ήταν και κοντά τους δίπλα σε μεγάλο λιμάνι και θα κοιμόταν στο σπίτι τα βράδια μετά που θα το τάιζε το μανόγαλο...

Έτσι έχασε την ευκαιρία της ζωής του το παιδί να διαπρέψει στο τομέα που ήθελε, αφού δεν είχε λιγότερη ευφυϊα και ζήλο από τους άλλους που έμπαιναν στις παραπάνω σχολές, δεν είναι δα και η αφρόκρεμα της Ιατρικής και της Νομικής.

Έχασε την ευκαιρία να γίνει στέλεχος του ΠΝ γιατί όχι και ναύαρχος, ή έστω αρχιπλοίαρχος του Λάτση ή άλλου πλοιοκτήτη με σούπερ τάνκερ, να βγάζει δικά του λεφτά από νωρίς, να ταξιδέψει παντού στον κόσμο, να κάνει ζηλευτή καριέρα, να ανοίξει τα μάτια και τους ορίζοντες του, να ζήσει  ζωή όπως τη ήθελε και να αποσυρθεί με ένα καλό κομπόδεμα από νωρίς...

Αντιθέτως η περιορισμένη ευφυϊα της μάνας έστειλε το παιδί να γίνει ραδιοτεχνίτης σε ονομαστή μέση σχολή όπως ήταν η τάση τότε στην εκπαίδευση όπως σήμερα τα διάφορα ΙΕΚ, να μάθει να φτιάχνει ράδια και τηλεοράσεις. Και αρίστευσε κι εδώ με ελάχιστη προσπάθεια, όπως όπου κι αν πήγαινε, κάτι φυσικό όντας πολύ καλύτερος από τους άλλους κέφαλους που έστελναν σε τέτοιες τεχνικές σχολές.

Τι να το κάνει όμως; Να φτιάχνει ράδια και τηλεοράσεις στο πατάρι του σπιτιού του, όχι για μια ζωή, μα όσο υπήρχαν στις συσκευές οι λυχνίες και τα τρανζίστορ που χαλούσαν συχνά κι άλλαζαν εύκολα, γιατί με τις νέες τηλεοράσεις LCD και Plasma, άντε να βρει άκρη ο παλαιός τεχνικός και ο πιθανός πελάτης μπορεί να πάρει άλλη καλύτερη με αμέτρητες δόσεις πριν παλιώσει η πρώτη συσκευή...

Έτσι ικανοποιήθηκε η επιθυμία της μάνας να μην φύγει ποτέ το παιδί από το σπίτι και να μην το πάρει η θάλασσα...

Έμεινε για πάντα κοντά της και πέρασαν τα καλύτερα του χρόνια μάταια και χαμένα κυριολεκτικά, για την άγνοια της μάνας...

Που να πάει τώρα πια όντας άνεργος, σε μεγάλη ηλικία και με ξεπερασμένες - άχρηστες γνώσεις, ένας πρώην τεχνικός μέσης σχολής χωρίς πολλές ευκαιρίες για να έχει κάνει κομπόδεμα για επενδύσεις ή κερδοφόρες επιχειρήσεις που δεν τον θέλει κανένα αφεντικό ούτε για απλό εργάτη;

Να κάθεται να τον βλέπει η μάνα του στα τελευταία της να λιώνει στο σπίτι χωρίς λεφτά, γυναίκα και οικογένεια, χωρίς κανένα μέλλον ν' αξίζει να το ζήσει, να μοιράζονται 200 - 250 τα ευρώ της μικρής σύνταξης της, να καταριέται ο ένας τον άλλο, αυτή για το κατάντημα κι αυτός όταν θυμάται τις πρώην λαμπρές προοπτικές...

Ένα χτύπημα στο θυμικό έρχεται κάθε που βλέπει το ξεπεσμένο άθελα του παιδί, άλλους που δεν ήταν πουθενά καλύτεροι από αυτό, να μεγαλώνουν και να τερματίζουν την δουλειά που ήθελε να κάνει  με τίτλους κι αξιώματα, πλούσιοι κι αναγνωρισμένοι, οικογενειάρχες κι άρχοντες κι αυτό να πηγαίνει προς το περιθώριο της ζωής μόνο κι έρμο...

Ποιός είπε πως οι μητρικές ή οικογενειακές συμβουλές καριέρας είναι πάντα για καλό;

ΦΟΡΟ-ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ...

Απ'όλα τα χαράτσια και τους φόρους που μας έπνιξαν την τελευταία διετία, τις μεγαλύτερες αντιδράσεις συναντά ο αντικειμενικότερος και δικαιότερος, ενώ οι πιο άδικοι ( π.χ. αύξηση ΦΠΑ 23%) περνούν σχεδόν απαρατήρητοι, πέρα από μερικές χλιαρές κινδυνολογίες τις πρώτες μέρες.

Είναι ο μόνος φόρος που πλήττει πραγματικά τους πλούσιους και τα λαμόγια, που δηλώνουν 5.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα το χρόνο, παίρνουν μάλιστα και επιστροφή από τους φόρους που πληρώνουν άλλοι κι έχουν βίλες στην Εκάλη, την Κηφισιά ή τη Γλυφάδα.

Γι'αυτό έχουν λυσσάξει τώρα, διότι για πρώτη φορά θα βάλουν κι αυτοί το χέρι στην τσέπη και τους κακοφαίνεται. Τόσα χρόνια κάτι μεγαλογιατροί, δικηγόροι, χρηματιστές της δεκάρας και επιχειρηματίες του κώλου με Cayenne και AMG είχαν μάθει να ζούνε εις υγείαν του κορόιδου.

Ας πληρώσουν τώρα κι αυτοί ένα ελάχιστο ποσό.

Μην αρχίσουμε πάλι τις ανούσιες δακρύβρεχτες ιστορίες για το μισογκρεμισμένο σπιτάκι του παππού που κληρονομήσαμε στο χωριό, γιατί προφανώς η αξία του είναι ελάχιστη όπως και το αντίστοιχο χαράτσι. Σε καμία περίπτωση όμως δε θα πρέπει να εφαρμοστεί η μέθοδος του τσουβαλιού.

Απ' όλα τα μέτρα, κάποιοι φωστήρες έκριναν ως αντισυνταγματικό το πλέον συνταγματικό, λογικό και δίκαιο. Η κεφαλική εισφορά 2% τι ήταν; Συνταγματική;

Δηλαδή να μένεις στο νοίκι, να έχεις ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ κι εκτός από τον ετήσιο φόρο να σου έρχεται ραβασάκι 500 ευρώ (εισφορά 2%) κι ο διπλανός ελεύθερος επαγγελματίας με 5 ακίνητα να δηλώνει 5.000 ευρώ και να μην πληρώνει φόρο κι έκτακτη εισφορά.

Αυτή όμως την πλήρωσαν και θα την πληρώνουν πάλι αυτοί που δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα σαν προβατάκια, γιαυτό δεν ακούστηκαν τόσες διαμαρτυρίες...

Οι πένητες φοροκλέφτες δεν δήλωσαν τίποτα, δεν πλήρωσαν τίποτα. Ενώ τώρα με την απειλή να τους κόψουν το ρεύμα και τις ανέσεις που προσφέρει, δύσκολα θα τη γλιτώσουν, αν και προσπαθούν...

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ ΣΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ...

Στις 23 Ιουνίου ο Βενιζέλος δήλωσε on camera ότι τα ακίνητα είναι ήδη βεβαρημένα με φόρους, το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και η ΔΕΗ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εισπρακτικός μηχανισμός.

Την Κυριακή προχθές ο ίδιος υπουργός, ξέχασε τι έλεγε μόλις δυο μήνες πριν και ανακοίνωσε την επιβολή έκτακτου τέλους, διετούς διάρκειας στα ακίνητα. Προσπάθησε, ανεπιτυχώς μάλιστα, να το εμφανίσει και ως δίκαιο μέτρο επειδή θα υπάρχει κλιμάκωση ανάλογα με την αντικειμενική αξία. Η τιμή θα άρχιζε από 0.5 ευρώ ανά τετραγωνικό και θα έφτανε μέχρι τα 10 ευρώ.

Σε μια επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας ο Βενιζέλος δήλωσε ότι από το τέλος θα εξαιρούνταν οι άνεργοι και οι μη ικανοί προς εργασία...Αμέσως άλλαξε γνώμη: το τέλος ισχύει για όλους! Μπήκαν μάλιστα και προσαυξήσεις στις παραπάνω τιμές.

Με τα ακίνητα θέλουνε να βγάλουνε ό, τι έχουν φάει οι ίδιοι και οι κολλητοί τους και ακόμα τρώνε.

Η ουσία που μένει όμως είναι ότι πρόκειται για ένα ακόμη δυσβάσταχτο φόρο που έρχεται για τα ελληνικά νοικοκυριά και που μάλιστα εφαρμόζεται υπό την απειλή να κοπεί το ρεύμα, ένα κοινωνικό αγαθό για τον κόσμο.

Ακόμη διευκρινίζεται ότι θα κόβεται το ρεύμα μέχρι να πληρωθεί το χαράτσι. Το επιβαλλόμενο τέλος αντιστοιχεί σε 20 (δύο τοις χιλίοις) της πραγματικής αξίας των ακινήτων. Για την αναλογικότητα του μέτρου τα νεόδμητα κτίρια επιβαρύνονται περισσότερο σε σχέση με τα παλαιότερα και σε βάθος 25ετίας. Με μελλοντική αύξηση των αντικειμενικών αξιών θα εκτοξευτεί το χαράτσι.

Επιπλέον αλλαγή προμηθευτή ηλεκτρικού ρεύματος δεν επιτρέπεται αν δεν εξοφληθεί προηγουμένως το ειδικό τέλος.

Δυο χρόνια με τις μειώσεις στους μισθούς, με τις αυξήσεις φωτιά σε ΦΠΑ, με τις έκτακτες εισφορές και ακόμα γεμίζουμε ένα βαρέλι δίχως πάτο...

Αντί να φορολογήσει τα 200 χιλιάδες απούλητα νεόδμητα σπίτια ώστε να ωθήσει τους κατασκευαστές να ρίξουν τις τιμές και να σπάσει επιτέλους η φούσκα που ακόμη καλά κρατεί λόγω του μαύρου χρήματος, και να κινηθεί λίγο η αγορά οδηγεί τους τελευταίους ιδιοκτήτες να πάνε στο ενοίκιο.

Αυτό που δεν καταλαβαίνει όμως κανένα κυβερνητικό σαίνι απο αυτά που το σκαρφίστηκαν, είναι οτι εαν μου πάρουν εμένα ακόμη άλλα 1000 ευρώ για ένα σπίτι που ήδη έχω πληρώσει για να χτιστεί, αυτά τα 1000 θα φύγουν τώρα απο την αγορά, οπότε τα χιλια απο εμένα θα έχουν πολλαπλάσια ζημιά στη κοινωνία, γιατι η ύφεση θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.

Είναι βάναυσος φόρος ειδικά για τα νοικοκυριά που ακόμα αποπληρώνουν το στεγαστικό τους γιατί το σπίτι δεν τους ανήκει κατά πλήρη κυριότητα. Πιο πολύ προκαλεί η αναλγησία και η πρωτοφανής κοροϊδία. Άλλα μας λένε δημοσίως και άλλα πράττουν με τις εγκυκλίους. Σαν τους κλέφτες.

Αν δεν το έχουν αντιληφθεί, τέτοια θέματα διαρρηγνύουν τους δεσμούς της κυβέρνησης με την κοινωνία και αποτελούν μια καλή αφορμή για την ανατροπή της.

Όσο για το πόσοι θα πληρώσουν και τι θα εισπράξει το κράτος τελικά, πάλι παραθυράκια θα βρεθούν και σε πιέσεις ομάδων που τάχα δεν έχουν να πληρώσουν θα υποκύψουν οι υπεύθυνοι με παλλινωδίες, το έχουμε δει πολλές φορές το έργο...

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 34...

Μην έχοντας λεφτά να ξεπληρώσει τα χρέη του από τις πιστωτικές κάρτες, ο Κάκος έζησε για καιρό σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας από τις τράπεζες...

Από την μια έστελναν εξώδικα κι απαιτούσαν τα χρωματιστά χαρτάκια που του δάνεισαν κάποτε κι από την άλλη με δική τους πρωτοβουλία έψαξαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία που μπορεί να διέθετε, ακόμη και στο υποθηκοφυλάκιο της περιοχής του...

Το μόνο που είχε πέρα από τα ρούχα του και τα αντικείμενα του σπιτιού του, ήταν ένα διαμερισματάκι 50 τμ λίγων χρόνων χτισμένο, που το είχε μαζί με την μάνα του. Στη ουσία το πατρικό του σπίτι ήταν (χτισμένο επί τουρκοκρατίας) που το γκρεμίσανε το 2000 και το χτίσανε ξανά καινούριο, ο λόγος που ξοδέψανε όλα τα λεφτά και τις οικονομίες της οικογένειας κι έφτασε ο Κάκος να μην έχει τίποτα στην μπάντα να φτιάξει την ζωή του μα αναγκάστηκε να ζήσει αυτή την "ζωή με πίστωση" που ξέρετε από τα προηγούμενα επεισόδια...

Όσο ήταν εν ζωή η γριά δεν μπορούσαν να το πάρουν, να το βγάλουν σε πλειστηριασμό, άσε που και η αξία του ήταν περιορισμένη και μικρότερη από τα συνολικά χρέη που είχε συσσωρεύσει.Έτσι το παρακολουθούσαν στο υποθηκοφυλάκιο για τυχόν αλλαγή ιδιοκτησίας και περίμεναν...

Ταυτόχρονα όμως ο Κάκος δεν μπορούσε να κάνει καμμιά συναλλαγή αξίας, χωρίς κίνδυνο να κατασχέσουν ότι έπαιρνε.

Οποιαδήποτε συναλλαγή έπρεπε να δηλωθεί στην εφορία, ήταν απαγορευμένη για αυτόν. Δεν μπορούσε να έχει ούτε αυτοκίνητο ούτε μηχανή να μετακινείται.

Κι όχι ν' αγοράσει αφού δεν είχε λεφτά. Μα ένας φίλος του που είχε για χρόνια ένα τζίπ παλαιό τώρα αλλά μουράτο και καλοδιατηρημένο θα του το χάριζε, αφού δεν ήθελε να αποσύρει το αγαπημενο του αυτοκίνητο που κάνανε μαζί χιλιάδες χιλιόμετρα για 2.000 ευρώ όπως του λέγανε. Ήθελε να το έβλεπε να κυκλοφορεί στα χέρια του Κάκου που δεν έκανε μεγάλες αποστάσεις, να πηγαίνει στο χωριό ή καμιά ημερήσια βόλτα όλη κι όλη, να το καμαρώνει μερικά χρόνια ακόμη...

Όμως θα κατασχέτανε το όμορφο τζίπ αν περνούσε στην κατοχή του Κάκου έστω και δωρεάν, επ' ωφελεία μιας τράπεζας που θα το πετούσε με όλον τον εξοπλισμό του και θα πήγαινε άδικα χαμένο, ενώ θα μείωνε ελάχιστα το χρέος του.

Έτσι ο Κάκος θα συνέχιζε να πηγαίνει όπου ήθελε με τα πόδια ή το λεωφορείο.Τα μόνα του έξοδα θα ήταν κάποιο καλό ρούχο - παπούτσι στις εκπτώσεις, τα εισιτήρια του που κι αυτά τον τελευταίο χρόνο ακρίβηναν πολύ, κι οτιδήποτε άλλο μικρής αξίας χρειαζόταν, με λεφτά που περίσσευαν από τη σύνταξη της μάνας του. Που φρόντιζε και για την διατροφή τους, ντροπής πράματα...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ - ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία κωμωδία του Ντίνου Δημόπουλου από το 1965.

Ένα νιόπαντρο ζευγάρι επιστρέφει από το εξωτερικό και επισκέπτονται τους γονείς της κοπέλας. Ο γαμπρός αποφασίζει να βοηθήσει την κατάσταση του σπιτιού και κυρίως τον πεθερό του αφού διαπιστώνει σύντομα ότι πρόκειται για μια πραγματικά τρελή οικογένεια...

Δείτε τη και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=6158364667189553295&hl=el&fs=true

The movie is available with English subtitles...

ΑΛΛΟΤΙΝΑ ΣΠΙΤΙΑ...

Σε κάποιο χωριό στέκεται όρθιο ένα παλιό αρχοντικό, που τώρα είναι μισοερειπωμένο μα πριν χρόνια πολλά ήταν κατάμεστο από τ' αγαθά της ντόπιας γης. Αν το συναντήσετε σε μια βόλτα, θα θαυμάσετε την αρχιτεκτονική, την εργατικότητα, αλλά και την τέχνη της οικονομίας και της επάρκειας των ανθρώπων της εποχής εκείνης που το κατοικούσαν.

Μιλάμε γι' ανθρώπους που πέρασαν σκληρούς πολέμους και αγωνίστηκαν υπεράνθρωπα να σωθούν, εργάστηκαν εντατικά να ζήσουν και να δημιουργήσουν. Τ' όνειρό τους ήταν η μεγάλη οικογένεια. Γιατί τα πολλά παιδιά όπως έλεγαν, είναι ευτυχία. έτσι η μικρότερη οικογένεια είχε συνήθως 4 παιδιά και η πιο μεγάλη έφτανε και τα 12.

Ενας καταπράσινος κήπος με πολλά οπωροφόρα και άλλα δέντρα το αγκαλιάζει από την Ανατολή και όσο το αφήνει κατηφορίζει σε ένα άλλο μακρόστενο κήπο πολύ μεγάλο, που συνορεύει από Βορρά.

Από ένα μικρό καναλάκι σε μια μεγάλη αυλή κυκλική και ανώμαλη, περιτριγυρισμένη με απλό τοίχο 2,50 μ. ύψος. Ενα πέτρινο πεζούλι, κάτω από την κρεβατίνα ήταν "ο καναπές" των γερόντων. Το σπίτι είναι ισόγειο, αλλά πολύ μεγάλο "Δυο κατοικιές σπίθια", όπως έλεγαν τότε και το αχυρόσπιτο. Το ένα δίπλα στο άλλο. Ετσι έπρεπε γιατί ήταν μεγάλη οικογένεια 9 παιδιά, 6 κορίτσια και 3 αγόρια, το ζευγάρι και 2 από τους γονείς τους. Ολες οι πόρτες είναι σπαστές, καμαρωτές, βλέπουν στην αυλή και δέχονται το φως της Ανατολής. Δεξιά της πρώτης εισόδου,έξω, πάνω στον τοίχο σε μια εσοχή σαν ντουλαπάκι είναι ο μπακιρένιος μαστραπάς και μια πλάκα σπιτίσιο σαπούνι για να πλένονται οι κάτοικοι πριν μπούν μέσα στο σπίτι. Η είσοδος οδηγεί σε ένα μονόχωρο πολύ μεγάλο δωμάτιο.

Μαυρισμένα από το χρόνο δοκάρια με λίγους ξύλινους γάτζους, για τα σφάγια, κρατούν το λεπιδένιο σώμα. Αριστερά της εισόδου είναι το μαγεριό που το χωρίζει μια μικρή καμάρα από το μεγάλο δωμάτιο. Πάνω από την καμάρα η ψωμοσανίδα (ράφι) κρατά ζυμωτά στρογγυλά ψωμιά και μερικά ξερά τυράκια.

Δεξιά και αριστερά του μαγεριού είναι δύο πέτρινα πεζούλια στρωμένα με πολύχρωμες κουρελούδες. Απέναντι ο φούρνος κι από κάτω η παρασιά στη γωνίτσα, η φυσηχτήρα και η μασά για τα κάρβουνα. Δεξιά του φούρνου ψηλά είναι η ξύλινη πιατοθήκη, ντυμένη με ραφόκολλες ψαλιδισμένες σε όμορφες μαργαρίτες. Πάνω από τ' αριστερό πεζούλι ένα ράφι κρατά μερικά κουτιά με αρρωματικά βότανα για το στιφάδο του λαγού. Ενα μικρό διαδρομάκι μεταξύ του φούρνου και του εξωτερικού τοίχου διευκολύνει τη νοικοκυρά να πάρει το μπουκάλι το λάδι, το ξύδι, το αλάτι που βρίσκονται σε στρογγυλές τρύπες πάνω στο μεσότοιχο.

Δεξιά της κυρίας εισόδου ένα μικρό πέτρινο ντουλάπι, ο σταμνοστάτης κρατά την πήλινη στάμνα με στερνίσιο νερό, σκεπασμένη με το σταμναγκάθι. Δίπλα μια ξύλινη σκάλα με λίγα πλατιά σκαλοπάτια οδηγεί σ' ένα μεγάλο σοφά κλεισμένο με ξύλινα κάγκελα, ο οποίος φωτίζεται από 2 μικρά παράθυρα. Εκεί είναι η κρεβατοκάμαρα των κοριτσιών. Σιδερένια κρεβάτια ντυμμένα με κρεβατόγυρους τ' αργαλειού και χειροκέντητα μαξιλάρια. Και δύο ξύλινες κασέλες που βάζουν τα προικιά τους. Στα κάγκελα απλώνουν και πλουμιστές πατανίες τα κορίτσια.

Ακριβώς απέναντι δίπλα από το μαγεριό, είναι ο δεύτερος σοφάς και από κάτω το πατητήρι που χρησιμοποιείται μιά φορά το χρόνο για το πάτημα των σταφυλιών και όλο το άλλο διάστημα σαν αποθηκούλα, με τα απαραίτητα για το μαγείρεμα και για κέρασμα. Τσικουδιά, μέλι, καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, ξερή μουσταλευριά, παξιμάδια, ελιές, τουρσιά, λαδοτύρι, λουκάνικα, σύγκλινα, ξυνόχοντρο, πετιμέζι, ντοματάδα, όλα φτιαγμένα από τα χέρια τους. Στο τέλος του μεγάλου δωματίου δυτικά είναι ακουμπισμένος στον τοίχο ένας μεγάλος κυπαρισσένιος καναπές ντυμένος με δεξίματο καναμπελίκι και κεντημένες μαξιλάρες που μιλούν για όλη την τέχνη τ' αργαλειού.

Πάνω από τον καναπέ ένα μεγάλο πέτρινο ντουλάπι ανοιχτό κρατά στα ράφια του πολλά βάζα με διάφορα γλυκά του κουταλιού. Σταφύλι, κυδώνι, κίτρο, μελιτζανάκι, καρυδάκι, σύκο κ.α. Δεξιά του καναπέ μια πέτρινη σκάλα με 5 - 6 σκαλοπάτια οδηγεί στο υπόγειο. Ενας ολόδροσος χώρος με ένα μικρό παραθυράκι ασφαλισμένο με σιδερόβεργες. Εδώ επί Τουρκοκρατίας εφύλαγαν τα μεγάλα ζώα για να μη τους τα κλέψουν. Αργότερα έγινε αποθήκη για το λάδι, το κρασί. Εκεί κρατούν και τα διάφορα σπορικά για τη νέα σπορά. Στάρι, κριθάρι, ρόβι, λινάρι, όσπρια, σισάμι και σκούπα κ.λπ.

Ακριβώς την ίδια διαρρύθμηση, χωρίς το υπόγειο, έχει και το πάνω σπίτι. Στον πρώτο σοφά δεξιά της εισόδου είναι τοποθετημένος ο αργαλειός και τα απαραίτητα γι' αυτόν. Ο λυχνοστάτης, ένα στρογγυλό κλειστό δοχείο με λάδι, με τρία γλωσσίδια που βγαίνουν τρία φιτίλια και ανάβουν μαζί για να φωτίζει καλά όταν υφαίνουν κεντήματα με λεπτές κλωστές. Δίπλα στέκεται η ανέμη στερεωμένη σε πέτρα. Στον τοίχο κρέμεται ο άρδαχτος, το τυλιγάδι, η ρόκα και μια μεγάλη ζαβιδάτη τσάντα με μασούρια και σαΐτες. Στον ίδιο χώρο είναι σακιά με πολύχρωμα φάδια, κουκούλια από μετάξι και μπάλες ξασμένο λινάρι για ντορμπάδες. Στον άλλο σοφά είναι ένα διπλό κρεβάτι και κρεμαστές καλαμωτές για την εκτροφή του μεταξοσκώληκα.

Σε κάποια γωνία του σπιτιού στέκεται η ζυμόσκαφη, η πινακοτή, το πάνιστρο, ο συντρίφτης και το φουρνόφτιαρο. "Ολα είναι χρειγιαζούμενα" όπως έλεγε η γιαγιά. Και το καλάθι και το κοφίνι και τα σχοινιά. Αυτό το σπίτι είναι γεμάτο από όλα τ' αγαθά της γης, από το ταβάνι ως το πάτωμα. Ερχεται βαρύς χειμώνας, χιόνια και δεν πρέπει να λείπει τίποτα. Γι' αυτό και τα δοκάρια είναι γεμάτα από κρεμανταλιές. Ξερές μπάμιες, αγκινάρες, κρεμαστοντομάτες, ρόδια, κυδώνια, δέματα από τσάγια του βουνού, ρίγανη και πλεξάνες από κρεμμύδια και σκόρδα.

Όσο για το πάτωμα δεν μπορείς να κάνεις βήμα, από τα γεμάτα σακιά. Δαφνόφυλλα που μάζευαν οι κοπελιές και τα πουλούσαν για το χαρτζιλίκι τους. Γεμάτος σακιά από όλα τα όσπρια και σταφίδες, καρύδια, αμύγδαλα, πατάτες και χαρούπια άφθονα. Γύρω - γύρω στον τοίχο στέκονται μεγάλα πιθάρια με φρέσκο κρασί (μούστο) γιατί εδώ θα καθαρίσει για να μεταφερθεί στα βαρέλια. μέσα σ' αυτό τον χώρο πνίγεται η αναπνοή μου από τη σύνθεση των αρ ωμάτων.Τούτο το μεσαίο πιθάρι προορίζεται για ρετσίνα, έχει ξεχειλίσει με το βράσιμο και μυρίζει την αναπνοή του δάσους. Ετσι με γεμάτο το σπίτι υποδέχονταν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης το χειμώνα και όχι μόνο, αλλά και τις δύσκολες καταστάσεις.Ακόμα και στα ζώα φρόντιζαν να μη λείψει τίποτα τις μέρες του χιονιά.

Δούλευαν με όρεξη όλοι, μικροί και μεγάλοι. Ο,τι χρειάζεται ένα νοικοκυριό περνούσε από τα χέρια τους. Και το ντύσιμο των ανδρών, των γυναικών, και των παιδιών. Από βελόνα ως κλωστή. Όλοι βρισκόταν σε κίνηση.

Χαρούμενοι, γελαστοί, με τ' αστεία τους και τα τραγούδια τους, με τα πανηγύρια τους και τις συντροφιές τους και τα κατάφερναν και με τα περιορισμένα μέσα της εποχής, γιατί αγαπούσαν τη γη, τη φύση, το περιβάλλον, και έβλεπες τους γέρους με τα γόνατα να ξελακκίζουν τ' αμπέλια και τους πιο νέους να κρατούν στην τσέπη τους τα μπόλια, για να κάνουν το άγριο ήμερο και αποδοτικό.

Δεν υπήρχαν ρημαγμένα χωράφια, καμένα δέντρα, ούτε γκρεμισμένα σπίτια, δεν πουλούσαν, αγόραζαν και δημιουργούσαν, γι' αυτό τα βρήκαμε και εμείς...

Κλείνω με μια μαντινάδα που άκουσα εκεί στο χωριό σχετικά με τα τωρινά χωράφια και την σύγχρονη εποχή:

Όποιος στην κρίση που έχουμε
δεν θέλει να πεινάσει
τα χωράφια των προγόνων ντου
ας πάει να ξερημάσσει.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ...

Νιόπαντρο ζευγάρι ήταν και μοιράζονταν τις δουλειές του σπιτιού, ακόμη και το μαγείρεμα...

Μια μέρα αποφάσισαν να ψήσουν ρολό στον φούρνο, κάτι που η γυναίκα ήξερε καλά να ψήνει από το σπίτι της. Ο άντρας λάδωσε το ταψί, η γυναίκα ετοίμασε το ρολό και πριν το βάλει στο ταψί και στον φούρνο έκοψε λίγο τις άκρες του, ένα κομματάκι από κάθε μεριά.

- Γιατί έτσι αγάπη μου; παρατήρησε ο άντρας...

- Έτσι το κάνουμε πάντα στο σπίτι και ψήνεται το ρολό καλά κι είναι νόστιμο, απάντησε η γυναίκα, που έβλεπε να το κόβει και η μάνα της έτσι, χρόνια τώρα...

Μια Κυριακή πήγαν στο πατρικό της σπίτι να τους κάνουν τραπέζι. Ετοίμασαν πάλι ψητό ρολό και ο άντρας προσφέρθηκε να βοηθήσει την πεθερά του, με το να λαδώσει το ταψί όπως έκανε και στο δικό του σπίτι. Παρατήρησε πάλι πως η γυναίκα πριν βάλει το ρολό στο ταψί και στον φούρνο έκοψε κι αυτή τις άκρες του, όπως έκανε και η κόρη της.

- Γιατί το κάνετε έτσι, το ίδιο κάνει και η κόρη σας στο σπίτι όταν μαγειρεύει ρολό, υπάρχει λόγος που κόβετε τις άκρες;

- Έτσι το κάνουμε πάντα εμείς τόσα χρόνια, δεν είναι νόστιμο το ρολό που τρώτε;

- Δεν αμφιβάλλω, νόστιμο γίνεται, μα δεν καταλαβαίνω γιατί να μην αφήνουμε και τις άκρες του...

- Τρώγε το έτσι και μη ρωτάς, αφού σου αρέσει όπως το ψήνει η κόρη μου κι εγώ, απάντησε η πεθερά που δεν ήξερε κι αυτή γιατί ακριβώς έκοβαν τις άκρες, μα έτσι έκανε και η δική της μάνα...

Πολύ αργότερα πήγαν επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς της κοπέλας, που για να τους ευχαριστήσει είπε να ετοιμάσει το φημισμένο ρολό της, που είχε μάθει την κόρη της και την εγγονή της να ψήνουν κι αυτές.

Ο νέος άντρας προσφέρθηκε πάλι να βοηθήσει στην κουζίνα τη γριά, λάδωσε το ταψί όπως ήξερε και περίμενε να ετοιμάσει το ρολό να το βάλει μέσα και στο φούρνο κατόπιν. Με έκπληξη είδε την γιαγιά να βάζει ολόκληρο το ρολό στο ταψί και να του λέει να το βάλει στον φούρνο να ψηθεί...

- Δεν ξέχασες κάτι γιαγιά; ρωτάει αφού δεν είδε να κόβει τις άκρες του κι αυτή...

- Σαν τι να ξεχάσω παιδί μου, τόσα χρόνια το φτιάχνω και πετυχαίνει πάντα και γίνεται πεντανόστιμο, τι νομίζεις πως του λείπει ακόμη;

- Δεν θα κόψεις τις άκρες του ρολού πριν το βάλεις στο ταψί;

- Που το θυμήθηκες τώρα αυτό, έχω πολλά χρόνια να το κάνω, μα δεν χρειάζεται πια...

- Γιατί γιαγιά, οι άλλες γυναίκες στην οικογένεια το κάνουν έτσι, το μάθανε λένε από σένα...

- Ε, δεν χρειάζεται να το κάνω πια σου λέω, τώρα έχω πάρει μεγαλύτερο ταψί!!!

COMPLETE HOME BODYBUILDING TRAINING...

Υπάρχει διάθεση για άσκηση μα δεν υπάρχει ο αναγκαίος εξοπλισμός, ή διαθέσιμο εξτρά χρήμα για την αγορά του;

Υπάρχει τρόπος για ένα πλήρες workout για όλο το σώμα χωρίς ειδικό εξοπλισμό... χρησιμοποιώντας ότι υπάρχει σε κάθε σπίτι!

http://www.youtube.com/watch?v=8bXkxPoxNf8

Complete Home Bodybuilding Training

http://www.youtube.com/watch?v=R7PQreNcF-Q

My Home Training 2007

ΣΠΙΤΙΚΗ ΜΟΥΣΤΑΛΕΥΡΙΑ...

Σεπτέμβριος, καιρός του τρύγου και η γριά μου θυμήθηκε πάλι την συνταγή που φτιάχνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή:

Σπιτική μουσταλευριά...


Με μαύρα σταφύλια που διάλεξε από τη λαϊκή (μιας και οι συγγενείς στο χωριό που μας τροφοδοτούσαν παλαιότερα με μούστο γέρασαν κι αυτοί και δεν μπορούν)...

Που η ίδια μάδησε, έβρασε, έστυψε με τα χέρια να βγεί ο μούστος κι έφτιαξε τη μουσταλευριά:

Όπως πάντα με 2 συνεχόμενες μέρες ψήσιμο να πετύχει, βράζει καλά τον μούστο τη μια μέρα και την επόμενη προσθέτει το απαραίτητο αλεύρι κι ανακάτεμα να γίνει ζεστός πολτός κι αμέσως άδειασμα στα παραταγμένα στη σειρά από πρίν πιάτα, να στρώσει όσο είναι ζεστή...

Μα χαλάλι, αφού αποτελεί οικιακή μας παράδοση να μη περνά αυτός ο μήνας χωρίς να υπάρχει στο σπίτι τέτοιο πιάτο, για μας και τους επισκέπτες.

Με μπόλικα σπασμένα καρύδια και λίγο κύμινο μέσα, σισάμι και κανέλα από πάνω...

Σε περιόδους αφθονίας μούστου, φτιάχνει δεκάδες πιάτα.

Ξεραίνεται και στον ήλιο για να φαγωθεί αργότερα σε κομμάτια, πλούσια πηγή σύνθετων υδατανθράκων που διαρκεί σχεδόν όλο τον χειμώνα. Κανείς δεν μπορεί να φάει πολύ!

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ...

Δεν είναι λίγοι oι "υποψήφιοι φοιτητές" που την επόμενη κιόλας μέρα από την ανακοίνωση των βάσεων και πριν την εγγραφή τους στο τμήμα και τη σχολή που πέρασαν, έφυγαν από τον τόπο κατοικίας τους και πήγαν στην Αθήνα ή σε άλλο τόπο - έδρα ΑΕΙ - ΤΕΙ, για να βρουν σπίτι.

Τώρα Σεπτεμβριάτικα είναι συνηθισμένη εικόνα νεαρών, να τριγυρνούν στους άγνωστους ακόμη για αυτούς δρόμους και να ψάχνουν επισκεπτόμενοι πολλά σχετικά σπίτια, ώσπου να βρουν εκείνο που θα τους ταιριάξει για τα επόμενα φοιτητικά τους χρόνια...

Συνήθως είναι μαζί κι ένας από τους δυο γονείς τους. Κοιτάζουν καλά-καλά τις Μικρές Αγγελίες των εφημερίδων σημειώνοντας τα "Ενοικιάζεται" μ΄ ένα μολύβι στο χέρι, και με την κούραση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.

Πρόκειται για τους καινούριους πρωτοετείς φοιτητές που μετά την πρώτη μεγάλη χαρά της εισαγωγής τους σε κάποια σχολή, αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα του ακαδημαϊκού πολίτη, σε ξένο τόπο, σε ξένο περιβάλλον.
Μακριά από το σπίτι τους.

Κάποιες χιλιάδες νέοι φοιτητές - πελάτες προστίθενται κάθε χρόνο στους υπάρχοντες παλαιούς φοιτητές που είτε συνεχίζουν είτε καθυστερούν να τελειώσουν τις σπουδές τους. Σταθερή πηγή εσόδων για κατόχους ακινήτων στην περιοχή, που μαζί με ιδοκτήτες καφετεριών - πιτσαριών - εστιατορίων - βιβλιοπωλείων - χαρτικών - pc - κάνουν ότι μπορούν για τα μικροσυμφέροντα τους, πιέζοντας ως και πολιτικούς για ίδρυση σχολών ή τουλάχιστον παραρτημάτων στον τόπο τους...

Ιδίως η ενοικίαση σπιτιού από φοιτητές βρίσκεται κυριολεκτικά στο έλεος της αγοράς, της εκμετάλλευσης και των καλών προθέσεων των ιδιοκτητών. Αλλά συνάμα το θέμα της ενοικίασης σπιτιού σε φοιτητές είναι ένα από τα πιο σοβαρά κοινωνικά προβλήματα: άγχος, σπατάλη χρόνου, κούραση, ακρίβεια, ζέστη, ταλαιπωρία κ.ά. είναι μερικά μόνο τα χαρακτηριστικά των ημερών πριν την έναρξη των μαθημάτων.

Και είναι μόνοι τους σε αυτήν την προσπάθεια για στέγαση, μιας και οι κατά τόπους φοιτητικές εστίες έχουν περιορισμένο αριθμό θέσεων. Με τις τιμές ιδιαίτερα αυξημένες, όταν πρόκειται για μικρά σπίτια "κατάλληλα για φοιτητές", συνήθως χτισμένα επι τούτου και σε μέρη κοντά στις σχολές ή με εύκολη πρόσβαση σε συγκοινωνία με προορισμό εκεί.

Υπάρχει άραγε κάποια συνεργασία ας πούμε πχ με την Π.ΟΜ.ΙΔ.Α, ώστε να διευκολύνονται οι φοιτητές σε νέο τόπο στην εξεύρεση σπιτιού;

ΤΟ ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Οικογενειακό δράμα του 2003, με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη, ιδιοκτήτη μιας καφετέριας. Το σπίτι του είναι σαν σπιρτόκουτο, μπαινοβγαίνουν πολλοί, κανείς δεν τα βρίσκει με κανέναν, οι αντιπαραθέσεις γίνονται όλο και πιο έντονες...

Μια αβάσταχτα ζεστή μέρα του καλοκαιριού, η θερμοκρασία εντός του σπιτιού έχει χτυπήσει κόκκινο, το ίδιο και οι διαθέσεις...

Το οικογενεικό μακελειό ξεσπά και όλοι εναντίον όλων...

Δείτε τη σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=1334510374611806455&hl=el&fs=true

ΑΡΧΗΓΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ...

Στο σαλόνι του σπιτιού ήταν μαζεμένη η οικογένεια: τα 2 μικρά παιδιά, ο μπαμπάς και ο παππούς...

Παίζανε τα παιδιά, κάνανε ότι θέλανε, οι μεγάλοι άντρες απλώς παρακολουθούσαν τα παιχνίδια και συμμετείχαν κι άθελα τους, όταν τα παιδιά ήθελαν πατρενέρ μερικές στιγμές να τους καβαλικέψουν. Μάταια προσπαθούσαν να επιβάλλουν κάποια τάξη με συχνές παραινέσεις προς τα παιδιά που δεν άκουγαν τίποτα, οι οποίες κατέληγαν με την φράση "τώρα που θα΄ρθει η μαμά θα δείτε..."

Έτσι πέρασε η ώρα και πήρε να νυχτώνει...

Με τις παιδικές φωνές δεν ακούστηκε το κλειδί στην πόρτα, την ώρα που επέστρεφε η μαμά. Μπήκε απαρατήρητη και στάθηκε στην πόρτα του δωματίου - παιδικής χαράς με τα σκόρπια παιχνίδια στο πάτωμα και τους 2 ενήλικες να παρατηρούν απλώς τα παιδιά ανήμποροι να τα κάνουν καλά.

Έφτασαν μερικά δευτερόλεπτα για εκείνη να επιβάλλει την τάξη. Με τα χέρια στη μέση και φωνή - καμπάνα που κάλυπτε τους πάντες ούρλιαξε:

- Τι κάνετε εδώ τέτοια ώρα; Χρήστο γιατί δεν είσαι στο κρεββάτι σου; Ελένη διάβασες γι' αύριο τα μαθήματα σου; Εσύ (προς τον σύζυγο) έπλυνες τα πιάτα που άφησα το μεσημέρι όπως σου είπα φεύγοντας, έβαλες φαγητό στα παιδιά την ώρα τους; Μπαμπά πήρες τα φάρμακα σου;

Αμέσως αποσύρθηκε ο καθείς στα καθήκοντα του χωρίς άχνα, πόσο μάλλον να τολμήσει ν' αντιμιλήσει. Δεν υπήρχε καμμιά αμφιβολία για το ποιός ήταν ο αληθινός αρχηγός της οικογένειας...

Αφού επικράτησε ησυχία και άδειασε το σαλόνι, κάθισε να ξεκουραστεί από την δουλειά της ημέρας και να επιπλήξει για κάποιο τυχαίο θέμα τον εποχιακά απασχολούμενο σύζυγο, ως συνήθως...

Η αλήθεια είναι πως και οι δυο ψάχνανε για δουλειά κάποτε νιόπαντροι, σταθερή δουλειά ζητούσανε, κάνανε και τάματα στον Άγιο Μαλακογιάννη να τους συνδράμει, μα με εμφάνιση και αντιδράσεις όρθιου βουγιού ο σύζυγος, δεν μπόρεσε ούτε αυτός να τον χώσει κάπου, ελλείψει κι αποδεικτικών σπουδών.

Κατέφερε ωστόσω να βολέψει την σύζυγο με σταθερό μισθό, αν θεωρείται βόλεμα το να νετάσει εφ όρου ζωής κάποιους παζαβούς απο-ασυλοποιημένους που τώρα διέμεναν σε ξενώνες στην πόλη. Δούλευε κυρίως νυχτερινές ώρες, τους επέβλεπε όταν αυτοί κοιμότανε...

Έφερνε όμως αυτή το κύριο εισόδημα στο σπίτι και ο σύζυγος απλώς βοηθούσε δουλεύοντας την τουριστική περίοδο και μένοντας τον υπόλοιπο χρόνο στο σπίτι με τα παιδιά...

Πότε - πότε είχανε στο σπίτι και τον μπαμπά, που έννοιωθε μόνος στο χωριό στα γεράματα, ή χρειαζότανε γιατρούς και νοσοκομείο συχνά...

Έχοντας το πάνω χέρι στα οικονομικά του σπιτιού, είχε στριμώξει άγρια τον άντρα της που λόγω κι αγαθότητας δεν ήταν σε θέση ν' αντιδράσει, όχι πως θα κατάφερνε πολλά αν τολμούσε μια μέρα να εξεγερθεί...

Μέχρι και τα λεφτά που έφερνε στο σπίτι του έπαιρνε και τα διαχειριζότανε αυτή, δίνοντας του μόνο κείνο το ποσόν που επαρκούσε για τον λόγο που του τόδινε...

- Πήγαινε στο σούπερ- μάρκετ να πάρεις μακαρόνια, 4 ευρώ φτάνουν....Να πάτε με τον μπαμπά στο γιατρό το απόγευμα, πάρε 30 ευρώ για την επίσκεψη....50 ευρώ φτάνουν να βάλεις βενζίνη να πας στο χωριό αύριο...και να γυρίσεις αμέσως μόλις τελειώσεις, μη χασομεράς στον δρόμο....αν σου γυρίσουνε ρέστα μην τα ξοδέψεις όλα σε φαί, βόδι...έχουμε ανάγκες...

Και στη δουλειά όποτε δούλευε ερχότανε τακτικά. Εκείνος έλεγε για να τον βοηθά, μα όλοι οι άλλοι που τους έβλεπαν ήξεραν πως τον παρακολουθούσε...μην βρεθεί καμμιά άλλη που να γουστάρει βούγια να της πάρει το κελεπίρι, εδώ στην καφετέρια που τον παίρνανε για γκαρσόνι και κυκλοφορούσανε πολλές βορειο-ευρωπαίες με μαγιώ. Και να βόσκει και τζάμπα στα είδη που είχανε, μιας και το μόνο τους κοινό σημείο ήταν η εμφάνιση και τα κιλά λίπους που κουβαλούσαν άφθονα...

Το μεροκάματο του βέβαια το καθόριζε αυτή με το αφεντικό είτε άμεσα είτε με την γκρίνια της σε δαύτον στο σπίτι, όπως και τα υπόλοιπα εργασιακά του δικαιώματα και το ωράριο εργασίας να μένει χρόνος να έχει και τα παιδιά.

Ένοιωθε κι αυτός ισχυρός με τέτοιες διαπραγματεύσεις όπου τελικά εξασφάλιζε αυτά που ήθελε, βέβαιος πως κανείς δικός ή ξένος δεν θάφερνε πολλές αντιρρήσεις στον αναμφισβήτητο αρχηγό της οικογένειας...

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ...

Είδα χθες που γύριζα σπίτι ένα νεκρόσημο που πληροφορούσε τους κατοίκους της γειτονιάς πως απεβίωσε η Σοφία σε ηλικία 80 ετών...

Η Σοφία, η ανύπαντρη που είχε το μεγάλο σπίτι στη γωνία. Που πέρασε τη ζωή της συντροφιά με δυο σκύλους, μέχρι που της κολλήσανε μια αρρώστια και την κάνανε άχρηστη για όλη της τη ζωή...

Το σπίτι της ήταν το πρώτο που γκρεμίστηκε κι έγινε πολυκατοικία 4όροφη στη γειτονιά, εκεί λίγο παρακάτω από την παλιά "Ρεγγίνα". Αρχές των '70'ς τότε και η Σοφία αρκετά εύπορη, η οικογένεια της συνιδιοκτήτρια σε εργοστάσιο πλεκτικής στο κέντρο της πόλης, που κείνα τα χρόνια πήγαινε καλά...

Πήρε το ρετιρέ η Σοφία και μιας και κατέβαινε σπάνια στον δρόμο, από εκεί πάνω επικοινωνούσε με τους γύρω της, με την χαρακτηριστική βροντερή φωνή της που δεν την έχασε ούτε στα γεράματα...

Κι ένα καλάθι που κατέβαζε με σκοινί για να της βάζουν μέσα τα πράγματα που ζητούσε και της αγόραζαν, με λεφτά που τους πετούσε από το μπαλκόνι.
Αυτό το σπίτι ήταν ο τόπος που έβγαλα τα πρώτα μου λεφτά.

Πρώτα όταν ήταν νεόκτιστο και κατέβαζα τσουβαλάκια με μπάζα από την ταράτσα που είχαν αφήσει οι εργάτες...Δεν θυμάμαι πόσα τέτοια κατέβασα από τις σκάλες και πέταξα, υπό την επίβλεψη της Σοφίας κι έναντι κάποιας αμοιβής μετά... Να αδειάσει ο χώρος, να μπορούν να τρέχουν ολόγυρα οι δυο της σκύλοι, η μοναδική της συντροφιά για πολλά χρόνια, πέρα από τις γειτόνισσες βέβαια...

Ο Τομ, ένας κοντός και μακρύς σκύλος που η κοιλιά του ακουμπούσε κάτω και ο Ρας ένα μεγάλο μπουλντόγκ που όταν ήταν έξω στον δρόμο δεν πόριζαν οι ανθρώποι γιατί κυνηγούσε και δάγκανε ότι κινούνταν...

Αυτός θεωρήθηκε υπαίτιος για την αρρώστια που κόλλησε η Σοφία κι εξορίστηκε στο εργοστάσιο σαν φύλακας. Έπρεπε να του πηγαίνω τακτικά φαί, που μούριχνε η Σοφία από το μπαλκόνι μαζί με ένα εικοσάρικο τότε, μια τσάντα κόκκαλα κι αποφάγια που ο μεγάλος σκύλος εξαφάνιζε σε δευτερόλεπτα όταν του τη πετούσα πάνω από την γκρίζα σιδερένια κλειστή πόρτα του μικρού εργοστασίου που και σήμερα υπάρχει, πίσω από την αγορά...

Έμεινε στο σπίτι η Σοφία με τον άλλο σκύλο, που μαζί ζούσανε και γεράσανε, μιας κι ο Τομ έζησε χρόνια στο μπαλκόνι και την ταράτσα και μοιραζότανε τα πάντα σχεδόν με την ιδιοκτήτρια του...

Τα πιο πολλά λεφτά τα κέρδισα αδειάζοντας τον βόθρο της πολυκατοικίας από ένα άνοιγμα στο υπόγειο. Έπρεπε να σκύβω από πάνω μ' ενα ντενεκάκι, να γεμίζω ένα γκαζοτενεκέ που μετά άδειαζα στο ανοιχτό χωράφι πίσω από την "Ρεγγίνα" όπου τον κουβαλούσα στον ώμο μου σκεπασμένο και κατσά - κατσά μην μας δούνε οι γειτόνοι και μάθουν πως δεν έχει αποχέτευση το μεγάλο σπίτι γιατί ο Δήμος δεν την προέβλεπε στη γειτονιά τότε...

Τουλάχιστον 4 τέτοιες διαδρομές έπρεπε να κάνω για να κατεβεί το επίπεδο του βόθρου χαμηλά, να μην το φτάνω και να μ' αφήσει η Σοφία να φύγω με ένα πενηντάρικο στην τσέπη και καμμιά φορά ένα μπλουζάκι από την παραγωγή του εργοστασίου τους...

Για ένα τρίμηνο καταλάγιαζα, μετά ο βόθρος ήθελε πάλι άδειασμα και με ξανακαλούσε η Σοφία...Τα παιδικά μου χρόνια είχα τακτικά την αμοιβή μου από αυτή κι άλλες αγγαρείες για χάρη της, μέχρι τους λογαριασμούς της πλήρωνα αφού πόριζα από νωρίς (από 8 χρονών) έξω κι ήξερα που ήταν το κάθε μαγαζί και γραφείο εκεί κοντά...

Αυτή δεν κατέβαινε στον δρόμο, την πείραζαν ακόμη κι ο αέρας και οι σκόνες και τα αυτοκίνητα που πολλάπλασιάζονταν συνέχεια από τότε, έγινε τετράπαχη και δύσκολα κινούντανε τα τελευταία της χρόνια. Είχε και γυναίκα μόνιμα να την βλέπει...

Μετά όσο μεγάλωνα χαθήκαμε με τη Σοφία, δεν έβγαινε έξω στο μπαλκόνι καν και δε μιλούσαμε.

Μια ακόμη παιδική θύμιση παράμεινε, που ξαναθυμήθηκα τώρα στο στερνό της αντίο μαζί με την προτροπή της "πρόσεχε στον δρόμο" όταν 8χρονο και 10χρονο παιδί μ' έστελνε κάπου...

ΖΥΜΩΤΕΣ ΣΠΙΤΙΚΕΣ ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΕΣ ΚΟΥΛΟΥΡΕΣ...

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα κι όπως κάθε χρόνο απαραιτήτως από τότε που γεννήθηκα και θυμάμαι, η γριά ασχολείται από το πρωί με το ζύμωμα των παραδοσιακών (κι αρκετών να φάνε πολλοί για κάμποσες μέρες) Λαμπριάτικων κουλούρων.



Με μια συνταγή που ξέρει από μνήμης όλα αυτά τα χρόνια και ψήσιμο στον φούρνο της γειτονιάς παλαιότερα ή στην ηλεκτρική κουζίνα τώρα, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν το ίδιο: Αφράτες και μυρωδάτες αποτελούν πειρασμό τις τελευταίες μέρες της σαρακοστιανής νηστείας, που για κείνη είναι κανόνας απαράβατος ολόκληρο το 40ήμερο και για μένα αναγκαστικό βίωμα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Ουδεμία σχέση εμφάνισης, ευωδιάς, υφής και γεύσης δεν έχουν με τις αγοραστές...

Αν θελήσετε να τις δοκιμάσετε, η συνταγή τους είναι:

• Αλεύρι αρκετό για όσες θέλετε να φτιάξετε (3 κιλά είναι αρκετό για 8 κουλούρες σε μέγεθος ψωμιού η καθεμιά)
• Μαγιά (2 κουτάκια για το παραπάνω αλεύρι) ή προζύμι ανάλογο
• 4 αυγά για τη ζύμη, + 1 - 2 ακόμη για άλειμα από πάνω πριν το ψήσιμο. Επάνω (στην μια άκρη) δεν βάζει πια αυγά βαμμένα γιατί ο μπογιάς μαγάριζε ένα κομμάτι γύρω από το αυγό που το πετούσαμε, έτσι θυσιάζει λίγο από την εμφάνιση τους για να τις τρώμε ολόκληρες...
• 1 κι 1/2 ποτήρι γάλα
• 320 γραμμάρια ζάχαρη
• 160 γραμμάρια βούτυρο
• Μερικά κομματάκια μαστίχα Χίου
• Κόλλιαντρο
• Ανθόνερο

Πριν αρχίστε το ζύμωμα, πρέπει ν' αναπιάσετε τη μαγιά να φουσκώσει από το προηγούμενο βράδυ. Σηκωθείτε το πρωί και στο πρόπλασμα που έχει δημιουργηθεί προσθέστε τα υπόλοιπα υλικά και ζυμώστε τα δυνατά να γίνουν ομοιόμορφη ζύμη. Πλάστε τις κουλούρες στο μέγεθος που θέλετε (συνιστάται μέγεθος ψωμιού) κι αφήστε τις στα ζεστά να ξεκουραστούν και να φουσκώσουν...

Αλείψτε τις με αρκετό αυγό από πάνω όταν είναι έτοιμες και ψήστε τις σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς C ώσπου να ροδοκοκινήσουν και να ψηθούν όπως τις προτιμάτε. Συνήθως 40 λεπτά είναι αρκετά, μα εξαρτάται από τον φούρνο...

Αν πετύχουν (από την τέχνη σας εξαρτάται, η συνταγή είναι σωστή και η μάνα μου τις φτιάχνει για πάνω από σαράντα χρόνια τώρα), απολαύστε τις την μέρα της Λαμπρής με τα πρόσωπα που αγαπάτε!

ΖΥΜΩΤΟ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΚΟ...

Τέτοιες μέρες για εφτά δεκαετίες τώρα, η μάνα μου ζυμώνει και ψήνει στο σπίτι πάντα, το χριστόψωμο ή σταυρόψωμο ή όπως αλλιώς ξέρετε αυτό που φαίνεται εδώ:

Είναι κρίμα που η τεχνολογία μέχρι σήμερα δεν έχει βρει τρόπο να συλλαμβάνει και ν' αποθανατίζει και την μυρωδιά, όπως γίνεται με τον ήχο και την εικόνα πολλές δεκαετίες τώρα...

Οι γείτονες όμως καταλαβαίνουν ακριβώς πότε τελειώνει το ψήσιμο...

Αν τα καταφέρνετε στο ζύμωμα και θέλετε να το φτιάξετε, θα χρειαστείτε:

• 1 κύπελο γάλα
• 4 αυγά
• λίγο βούτυρο
• 4 κιλά αλεύρι
• μπόλικο σισάμι
• κόλιαντρο
• καρύδια για διακόσμηση
• λίγη μαγιά από τον φούρνο

Ξεκινήστε αναμειγνύοντας τη μαγιά με χλιαρό νερό και λίγο αλεύρι, αφήστε το μισή ώρα πριν προσθέσετε τα υπόλοιπα υλικά και τα ζυμώσετε καλά. Αφήστε το να φουσκώσει όπως τα ψωμιά.

Ψήστε το σε ήδη ζεστό φούρνο για μια ώρα, ή όσο να καλοψηστεί όπως το θέλετε...

Η παραπάνω ποσότητα υλικών επαρκεί για 6 τέτοια σταυρόψωμα, ένα δεν είναι ποτέ αρκετό!!!

ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ...

Τρείς φίλοι όταν ήταν εργένηδες, για διασκέδαση κάθε Κυριακή πήγαιναν στο γήπεδο.

Συναντιόνταν μπροστά στην πύλη και πήγαιναν μαζί στις κερκίδες, για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα. Μια φορά εξαφανίζεται ο ένας για καιρό και δεν πήγαινε για μερικές Κυριακές.

Τράβηξε κάμποσο καιρό αυτή η ιστορία και κάποια στιγμή οι άλλοι δυο τον πέτυχαν στο δρόμο.
- Ρε του λένε που χάθηκες;
- Άστε, με τώρα παντρεύτηκα και δε με αφήνει η γυναίκα μου να έρχομαι στο γήπεδο.
- Καλά την άλλη Κυριακή να της πεις να σε αφήσει.

Μα ούτε την άλλη Κυριακή δεν πήγε στο γήπεδο...

Τον ξαναβλέπουν και του λένε:
- Τι έγινε γιατί δεν ήρθες; Της είπες να σε αφήσει;
- Της είπα αλλά δε με άφησε..
- Καλά, την άλλη Κυριακή να της βάλεις τις φωνές και να φύγεις...

Την άλλη Κυριακή όμως πάλι δεν πήγε στο γήπεδο..

- Τι έγινε γιατί δεν ήρθες.. Της έβαλες τις φωνές;
- Της έβαλα αλλά αυτή φώναζε πιο δυνατά...
- Καλά αφού ούτε με το καλό ούτε με φωνές γίνεται το δικό σου, να τις ρίξεις τούτη τη φορά και λίγο ξύλο. Θα την βάλεις στα γόνατα σου, θα σηκώσεις τη φούστα θα βγάλεις το κυλοτάκι και θα της κοκκινήσεις τον κώλο με το χέρι σου, spanking το λένε αυτό διεθνώς.

Την άλλη Κυριακή πάλι δεν πήγε. Τον συναντούν στο καφενείο την Δευτέρα...

-Τι έγινε γιατί δεν ήρθες ούτε αυτή την Κυριακή στον αγώνα; Έκανες ότι σου είπαμε;
- Έκανα ότι μου είπατε ρε παιδιά, την έβαλα μπρούμυτα στα πόδια μου, της έβγαλα το κυλοτάκι, πολύ σέξυ και καλοφτιαγμένη η γυναίκα μου, τη έριξα αρκετές μέχρι να κοκκινήσει και να είναι καυτή, μου είπε πως της άρεσε και την ερέθιζε το spanking ...

- Και μετά, τι έγινε;

- Μετά σκέφτηκα εδώ είναι η αληθινή διασκέδαση, που να τρέχω τώρα στο γήπεδο με τους άλλους μαλάκες, να βλέπω να κλωτσούν μια μπάλα ...