ΑΡΧΗΓΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ...

Στο σαλόνι του σπιτιού ήταν μαζεμένη η οικογένεια: τα 2 μικρά παιδιά, ο μπαμπάς και ο παππούς...

Παίζανε τα παιδιά, κάνανε ότι θέλανε, οι μεγάλοι άντρες απλώς παρακολουθούσαν τα παιχνίδια και συμμετείχαν κι άθελα τους, όταν τα παιδιά ήθελαν πατρενέρ μερικές στιγμές να τους καβαλικέψουν. Μάταια προσπαθούσαν να επιβάλλουν κάποια τάξη με συχνές παραινέσεις προς τα παιδιά που δεν άκουγαν τίποτα, οι οποίες κατέληγαν με την φράση "τώρα που θα΄ρθει η μαμά θα δείτε..."

Έτσι πέρασε η ώρα και πήρε να νυχτώνει...

Με τις παιδικές φωνές δεν ακούστηκε το κλειδί στην πόρτα, την ώρα που επέστρεφε η μαμά. Μπήκε απαρατήρητη και στάθηκε στην πόρτα του δωματίου - παιδικής χαράς με τα σκόρπια παιχνίδια στο πάτωμα και τους 2 ενήλικες να παρατηρούν απλώς τα παιδιά ανήμποροι να τα κάνουν καλά.

Έφτασαν μερικά δευτερόλεπτα για εκείνη να επιβάλλει την τάξη. Με τα χέρια στη μέση και φωνή - καμπάνα που κάλυπτε τους πάντες ούρλιαξε:

- Τι κάνετε εδώ τέτοια ώρα; Χρήστο γιατί δεν είσαι στο κρεββάτι σου; Ελένη διάβασες γι' αύριο τα μαθήματα σου; Εσύ (προς τον σύζυγο) έπλυνες τα πιάτα που άφησα το μεσημέρι όπως σου είπα φεύγοντας, έβαλες φαγητό στα παιδιά την ώρα τους; Μπαμπά πήρες τα φάρμακα σου;

Αμέσως αποσύρθηκε ο καθείς στα καθήκοντα του χωρίς άχνα, πόσο μάλλον να τολμήσει ν' αντιμιλήσει. Δεν υπήρχε καμμιά αμφιβολία για το ποιός ήταν ο αληθινός αρχηγός της οικογένειας...

Αφού επικράτησε ησυχία και άδειασε το σαλόνι, κάθισε να ξεκουραστεί από την δουλειά της ημέρας και να επιπλήξει για κάποιο τυχαίο θέμα τον εποχιακά απασχολούμενο σύζυγο, ως συνήθως...

Η αλήθεια είναι πως και οι δυο ψάχνανε για δουλειά κάποτε νιόπαντροι, σταθερή δουλειά ζητούσανε, κάνανε και τάματα στον Άγιο Μαλακογιάννη να τους συνδράμει, μα με εμφάνιση και αντιδράσεις όρθιου βουγιού ο σύζυγος, δεν μπόρεσε ούτε αυτός να τον χώσει κάπου, ελλείψει κι αποδεικτικών σπουδών.

Κατέφερε ωστόσω να βολέψει την σύζυγο με σταθερό μισθό, αν θεωρείται βόλεμα το να νετάσει εφ όρου ζωής κάποιους παζαβούς απο-ασυλοποιημένους που τώρα διέμεναν σε ξενώνες στην πόλη. Δούλευε κυρίως νυχτερινές ώρες, τους επέβλεπε όταν αυτοί κοιμότανε...

Έφερνε όμως αυτή το κύριο εισόδημα στο σπίτι και ο σύζυγος απλώς βοηθούσε δουλεύοντας την τουριστική περίοδο και μένοντας τον υπόλοιπο χρόνο στο σπίτι με τα παιδιά...

Πότε - πότε είχανε στο σπίτι και τον μπαμπά, που έννοιωθε μόνος στο χωριό στα γεράματα, ή χρειαζότανε γιατρούς και νοσοκομείο συχνά...

Έχοντας το πάνω χέρι στα οικονομικά του σπιτιού, είχε στριμώξει άγρια τον άντρα της που λόγω κι αγαθότητας δεν ήταν σε θέση ν' αντιδράσει, όχι πως θα κατάφερνε πολλά αν τολμούσε μια μέρα να εξεγερθεί...

Μέχρι και τα λεφτά που έφερνε στο σπίτι του έπαιρνε και τα διαχειριζότανε αυτή, δίνοντας του μόνο κείνο το ποσόν που επαρκούσε για τον λόγο που του τόδινε...

- Πήγαινε στο σούπερ- μάρκετ να πάρεις μακαρόνια, 4 ευρώ φτάνουν....Να πάτε με τον μπαμπά στο γιατρό το απόγευμα, πάρε 30 ευρώ για την επίσκεψη....50 ευρώ φτάνουν να βάλεις βενζίνη να πας στο χωριό αύριο...και να γυρίσεις αμέσως μόλις τελειώσεις, μη χασομεράς στον δρόμο....αν σου γυρίσουνε ρέστα μην τα ξοδέψεις όλα σε φαί, βόδι...έχουμε ανάγκες...

Και στη δουλειά όποτε δούλευε ερχότανε τακτικά. Εκείνος έλεγε για να τον βοηθά, μα όλοι οι άλλοι που τους έβλεπαν ήξεραν πως τον παρακολουθούσε...μην βρεθεί καμμιά άλλη που να γουστάρει βούγια να της πάρει το κελεπίρι, εδώ στην καφετέρια που τον παίρνανε για γκαρσόνι και κυκλοφορούσανε πολλές βορειο-ευρωπαίες με μαγιώ. Και να βόσκει και τζάμπα στα είδη που είχανε, μιας και το μόνο τους κοινό σημείο ήταν η εμφάνιση και τα κιλά λίπους που κουβαλούσαν άφθονα...

Το μεροκάματο του βέβαια το καθόριζε αυτή με το αφεντικό είτε άμεσα είτε με την γκρίνια της σε δαύτον στο σπίτι, όπως και τα υπόλοιπα εργασιακά του δικαιώματα και το ωράριο εργασίας να μένει χρόνος να έχει και τα παιδιά.

Ένοιωθε κι αυτός ισχυρός με τέτοιες διαπραγματεύσεις όπου τελικά εξασφάλιζε αυτά που ήθελε, βέβαιος πως κανείς δικός ή ξένος δεν θάφερνε πολλές αντιρρήσεις στον αναμφισβήτητο αρχηγό της οικογένειας...