ΜΗ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ...

Μεγαλωμένο δίπλα στη θάλασσα, ναυτικός ήθελε να γίνει το παιδί με το που τελείωσε το σχολείο.

Δήλωσε τη ΣΝΔ στον Πειραιά, μα όταν το κάλεσαν να πάει για το αθλητικό τέστ, η μάνα εσκεμένα δεν το άφησε να είναι στην ώρα του, με την αστεία δικαιολογία μην φύγει από το σπίτι και μην το πάρει η θάλασσα, έτσι αποκλείστηκε.

Ούτε στην ακαδημία του ΕΝ το άφησε να πάει τουλάχιστον, που ήταν και κοντά τους δίπλα σε μεγάλο λιμάνι και θα κοιμόταν στο σπίτι τα βράδια μετά που θα το τάιζε το μανόγαλο...

Έτσι έχασε την ευκαιρία της ζωής του το παιδί να διαπρέψει στο τομέα που ήθελε, αφού δεν είχε λιγότερη ευφυϊα και ζήλο από τους άλλους που έμπαιναν στις παραπάνω σχολές, δεν είναι δα και η αφρόκρεμα της Ιατρικής και της Νομικής.

Έχασε την ευκαιρία να γίνει στέλεχος του ΠΝ γιατί όχι και ναύαρχος, ή έστω αρχιπλοίαρχος του Λάτση ή άλλου πλοιοκτήτη με σούπερ τάνκερ, να βγάζει δικά του λεφτά από νωρίς, να ταξιδέψει παντού στον κόσμο, να κάνει ζηλευτή καριέρα, να ανοίξει τα μάτια και τους ορίζοντες του, να ζήσει  ζωή όπως τη ήθελε και να αποσυρθεί με ένα καλό κομπόδεμα από νωρίς...

Αντιθέτως η περιορισμένη ευφυϊα της μάνας έστειλε το παιδί να γίνει ραδιοτεχνίτης σε ονομαστή μέση σχολή όπως ήταν η τάση τότε στην εκπαίδευση όπως σήμερα τα διάφορα ΙΕΚ, να μάθει να φτιάχνει ράδια και τηλεοράσεις. Και αρίστευσε κι εδώ με ελάχιστη προσπάθεια, όπως όπου κι αν πήγαινε, κάτι φυσικό όντας πολύ καλύτερος από τους άλλους κέφαλους που έστελναν σε τέτοιες τεχνικές σχολές.

Τι να το κάνει όμως; Να φτιάχνει ράδια και τηλεοράσεις στο πατάρι του σπιτιού του, όχι για μια ζωή, μα όσο υπήρχαν στις συσκευές οι λυχνίες και τα τρανζίστορ που χαλούσαν συχνά κι άλλαζαν εύκολα, γιατί με τις νέες τηλεοράσεις LCD και Plasma, άντε να βρει άκρη ο παλαιός τεχνικός και ο πιθανός πελάτης μπορεί να πάρει άλλη καλύτερη με αμέτρητες δόσεις πριν παλιώσει η πρώτη συσκευή...

Έτσι ικανοποιήθηκε η επιθυμία της μάνας να μην φύγει ποτέ το παιδί από το σπίτι και να μην το πάρει η θάλασσα...

Έμεινε για πάντα κοντά της και πέρασαν τα καλύτερα του χρόνια μάταια και χαμένα κυριολεκτικά, για την άγνοια της μάνας...

Που να πάει τώρα πια όντας άνεργος, σε μεγάλη ηλικία και με ξεπερασμένες - άχρηστες γνώσεις, ένας πρώην τεχνικός μέσης σχολής χωρίς πολλές ευκαιρίες για να έχει κάνει κομπόδεμα για επενδύσεις ή κερδοφόρες επιχειρήσεις που δεν τον θέλει κανένα αφεντικό ούτε για απλό εργάτη;

Να κάθεται να τον βλέπει η μάνα του στα τελευταία της να λιώνει στο σπίτι χωρίς λεφτά, γυναίκα και οικογένεια, χωρίς κανένα μέλλον ν' αξίζει να το ζήσει, να μοιράζονται 200 - 250 τα ευρώ της μικρής σύνταξης της, να καταριέται ο ένας τον άλλο, αυτή για το κατάντημα κι αυτός όταν θυμάται τις πρώην λαμπρές προοπτικές...

Ένα χτύπημα στο θυμικό έρχεται κάθε που βλέπει το ξεπεσμένο άθελα του παιδί, άλλους που δεν ήταν πουθενά καλύτεροι από αυτό, να μεγαλώνουν και να τερματίζουν την δουλειά που ήθελε να κάνει  με τίτλους κι αξιώματα, πλούσιοι κι αναγνωρισμένοι, οικογενειάρχες κι άρχοντες κι αυτό να πηγαίνει προς το περιθώριο της ζωής μόνο κι έρμο...

Ποιός είπε πως οι μητρικές ή οικογενειακές συμβουλές καριέρας είναι πάντα για καλό;