Σεπτέμβριος, καιρός του τρύγου και η γριά μου θυμήθηκε πάλι την συνταγή που φτιάχνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή:
Σπιτική μουσταλευριά...
Με μαύρα σταφύλια που διάλεξε από τη λαϊκή (μιας και οι συγγενείς στο χωριό που μας τροφοδοτούσαν παλαιότερα με μούστο γέρασαν κι αυτοί και δεν μπορούν)...
Που η ίδια μάδησε, έβρασε, έστυψε με τα χέρια να βγεί ο μούστος κι έφτιαξε τη μουσταλευριά:
Όπως πάντα με 2 συνεχόμενες μέρες ψήσιμο να πετύχει, βράζει καλά τον μούστο τη μια μέρα και την επόμενη προσθέτει το απαραίτητο αλεύρι κι ανακάτεμα να γίνει ζεστός πολτός κι αμέσως άδειασμα στα παραταγμένα στη σειρά από πρίν πιάτα, να στρώσει όσο είναι ζεστή...
Μα χαλάλι, αφού αποτελεί οικιακή μας παράδοση να μη περνά αυτός ο μήνας χωρίς να υπάρχει στο σπίτι τέτοιο πιάτο, για μας και τους επισκέπτες.
Με μπόλικα σπασμένα καρύδια και λίγο κύμινο μέσα, σισάμι και κανέλα από πάνω...
Σε περιόδους αφθονίας μούστου, φτιάχνει δεκάδες πιάτα.
Ξεραίνεται και στον ήλιο για να φαγωθεί αργότερα σε κομμάτια, πλούσια πηγή σύνθετων υδατανθράκων που διαρκεί σχεδόν όλο τον χειμώνα. Κανείς δεν μπορεί να φάει πολύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου