ΚΑΤΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΑΣΘΕΝΗΣ...

Πάντα του λεπτεπίλεπτος κι ασθενικός ήταν ο Προκόπης, πράγμα που έκανε τους γύρω του να τον προσέχουν ιδιαίτερα, να μην τον κουράζουν και γενικά να του φέρονται με περίσσεια αβρότητα κι ευγένεια.

Φοβότανε για την φαινομενικά εύθραστη υγεία του οι άνθρωποι γύρω του, φοβότανε κι αυτός και φρόντιζε μ' επιμέλεια τον εαυτό του. Εμβόλια γρίπης πριν μπει ο χειμώνας, μην τρέξει και ιδρώσει, μην κάτσει σε ρεύμα και κρυώσει, μη σηκώνει φορτία και πάθει η μέση του, μην ανεβεί η πίεση του, μην νοιώσει ταχυπαλμία και δεν τρέξει αμέσως στον γιατρό, τέτοια προσήλωση...

Ωστόσω αποδείχτηκε άνθρωπος μεγάλης αντοχής, έφτασε σε προχωρημένη ηλικία, τέτοια που οι συνομήλικοι του άρχιζαν να εγκαταλείπουν τα εγκόσμια σιγά - σιγά είτε από γεράματα, είτε από ασθένειες. Εκείνος θαλλερός κι ευσταλής μέσα στο μαύρο κουστουμάκι του τους αποχαιρετούσε έναν - έναν στις κηδείες τους, μα ο χρόνος και οι ασθένειες φαινόταν να μην τον αγγίζουν αυτόν...

Τη συζήτηση του είχανε δυο γνωστοί του στο καφενείο εν απουσία του:

- Ρε τον Προκόπη που από παιδιά τον ξέρουμε και ήταν πάντα ασθενικός και μίζερος με την υγεία του, λέγαμε πως δεν θα προλάβει καν να φτάσει τα 20 και θα τον έπαιρνε καμμιά αρρώστια, τώρα κοντεύει να μας θάψει όλους κι αυτός δείχνει υγιέστατος και κοτσωνάτος, προχθές τον συνάντησα στο πάρκο να περπατά κι έμοιαζε κοπέλι μπροστά μας. Ενώ ο Στέλιος που ήταν θεριό πήγε ξαφνικά από συγκοπή καρδιάς πριν να φτάσει στη σύνταξη και την περασμένη Κυριακή ήταν τα 40 του!

Στο σχολείο τον πρόσεχε ο δάσκαλος να μην πάθει τίποτα, ούτε στην ώρα της γυμναστικής δεν τον έβγαζε έξω μην κρυώσει...

Στον στρατό αυτός στο αναρρωτήριο με ειδικό φαί για να νετσουλώσει κι εμείς στα φυλάκια και τις συνεχόμενες υπηρεσίες...

Αργότερα που παντρεύτηκε, η γυναίκα του τον είχε στα ώπα - ώπα, μαγείρευε τα φρεσκότερα και καλύτερα φαγητά για τον ασθενικό αντρούλη της, δεν του φώναζε ποτέ, ούτε τον πίεζε με δύσκολες αγγαρείες του σπιτιού...

Και στη δοιυλειά ήταν στο γραφείο συνέχεια, να σηκώνει το τηλέφωνο ενώ άλλοι έτρεχαν στην επαρχία να κάνουν πωλήσεις...

Όποτε τον βλέπουν να στέκει σε ουρά οπουδήποτε, πρόθυμα του παραχωρούνε τη θέση τους γιατί νομίζουνε πως θα σωριαστεί κάτω από στιγμή σε στιγμή...

Αν έμπλεκε ποτέ σε καυγά έβγαινε αλώβητος, κανείς δεν ήθελε να τον δούνε να τα βάζει μ' έναν "μισή μερίδα".

Έτσι λούφαρε όλη του τη ζωή, αφήνοντας σε μας να τα βγάλουμε πέρα στα δύσκολα...Τον Προκόπη κάθεσαι και κλαίς, που θα μας θάψει όλους και θαρθεί τελευταίος να κλαψουρίσει στον άγιο Πέτρο να τον βολέψει στο καλύτερο σημείο του παραδείσου;
Η συνήθεια ποτέ δεν κόβεται!