ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΠΑΡΑΛΑΒΗ...

Τελικά με τις εκλογές της Κυριακής, παράδοση - παραλαβή έγινε...

Και ήταν κραυγαλέα. Απλά φαίνεται ότι ο Καραμανλής ήταν αποφασισμένος να φύγει και ούτε καν να μειώσει τη διαφορά του με το ΠΑΣΟΚ.

Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, και θα απαντηθεί αργά ή γρήγορα, είναι γιατί αυτή η εσπευσμένη αποχώρηση.

Σίγουρα ήταν η τρομερή φθορά που είχε υποστεί η κυβέρνησή του και σε μεγάλο βαθμό και ο ίδιος.

Οποιοσδήποτε άνθρωπος, ή ομάδα ανθρώπων είχε ελπίσει το 2004 οτι κάτι θ' άλλαζε, διαψεύσθηκαν από τον Καραμανλή.
Τι να κάνουμε τώρα; Όταν εγκαταλείπεις αυτούς που σε ψήφισαν, γιατί να σε ξαναψηφίσουν και μάλιστα για τρίτη φορά;

Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών: προέκυψε από το βασικό άστοχο δίλημμα του Κ. Καραμανλή περί «υπευθυνότητας» (του ιδίου) ή «ανευθυνότητας» (του Γ. Παπανδρέου). Όμως, τέτοιου είδους διλήμματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, απαξιώνουν τον πολιτικό αντίπαλο, και δεν τρέφουν την ελπίδα για το μέλλον επιστρέφουν στους εμπνευστές τους ως μπούμερανγκ.

Γι' αυτό και οι ψηφοφόροι ερμήνευσαν διαφορετικά την «υπευθυνότητα» του κ. Καραμανλή, έχοντας πλήρη γνώση του παρελθόντος μιας παράταξής που, στα 6 χρόνια διακυβέρνησης, κάθε άλλο παρά υπευθυνότητα έδειξε.

Έτσι λίγο πολύ απέλπιδες, εναπόθεσαν την ελπίδα τους στον λιγότερο ανεύθυνο της κατάστασης που βιώνουν.


Δέκα τοις εκατό που βγήκε η διαφορά των πρώτων κομμάτων άλλωστε, δείχνει αφάνταστη φθορά που δύσκολα αναστρέφεται όσο σκληρή μάχη κι αν ήταν αποφασισμένος να δώσει ο Καραμανλής. Γιατί όμως, αφού η διαφορά ήταν ήδη αισθητή και υπήρχε κίνδυνος για παραπάνω, δεν καθόταν στην κυβέρνηση για έξι μήνες ακόμα, προσπαθώντας να κάνει πράξη όσα εξάγγειλε στην προεκλογική περίοδο κι όπου φτάσει;

Είναι φανερό ότι σήμερα, ο Καραμανλής διέσωσε την προσωπική του εικόνα. Φαίνεται ότι το κόμμα δεν τον ενδιέφερε άλλο. Κινήθηκε καθαρά προσωπικά, τόσο στην πενταετία που έμεινε στην κυβέρνηση, όσο και στην τελική ευθεία των τελευταίων μηνών. Απλά λειτούργησε ως γνήσιος Καραμανλής που ποτέ δεν μένει ν' αγωνιστεί στα δύσκολα...

Από την πλευρά των νικητών, το υψηλό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ του δίνει αέρα κινήσεων και περίοδο χάριτος, αλλά δεν είναι λευκή επιταγή. Το αποτέλεσμα είναι συνάρτηση της εικόνας της ΝΔ που διαρκώς χειροτέρευε τους τελευταίους μήνες, αλλά παράλληλα δείχνει την αγωνία του πολίτη να επιλυθούν τα προβλήματά του.

Τον Παπανδρέου είχε ως εναλλακτική λύση, αυτόν ψήφισε. Το αποτέλεσμα είναι μήνυμα αγωνίας και απαίτηση για νέα πορεία και μεγάλες αλλαγές. Ο λαός ψηφίζει κι έχει τους πολιτικούς που του αξίζει. Από εκεί και πέρα δεν έχει σημασία αν έχει πέσει θύμα των κατευθυνόμενων Μ.Μ.Ε. και των διαφορών κονδυλοφόρων, ούτε αν μείνει πάλι με το όνειρο και της υποτιθέμενης αλλαγής.

Θα ήταν τεράστιο λάθος ωστόσο για το ΠΑΣΟΚ να μεταφράσει αυτό το μεγάλο ποσοστό ως εν λευκώ ψήφο και να το εκλάβει ως θετική διάθεση ανοχής. Δεν ξέρω αν ο Παπανδρέου, πρέπει νάναι υπόχρεος στον Καραμανλή για λάθη που έκανε, ώστε να τον φέρει στην πρωθυπουργία, ν' ασκήσει εξουσία υπό συνθήκες όχι τόσο ιδανικές και να υπηρετήσει σχεδόν υπό το κράτος εκτάκτου ανάγκης.

Τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα θα υπάρχουν και αύριο, ο δε νέος πρωθυπουργός καλείται να βγάλει από την κρίση τη χώρα χωρίς το άγχος του πολιτικού κόστους βέβαιος ότι θα κριθεί, όχι γι' αυτά που παρέλαβε αλλά γι' αυτά που θα παραδώσει.

Με τον ίδιο τρόπο που πέρασε ένα τεράστιο ποσοστό από τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ, έτσι μπορεί να γίνει και ανάποδα και μάλιστα συντομότερα από όσο περιμένει.

Γιατί οι εξελίξεις ήδη τρέχουν...