ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ...

Οκτώβριος 2013 - Μάιος 2014...

Μια ετερόκλητη ομάδα, που όση απέμεινε μετά τις πρώτες αποχωρήσεις, μπόρεσε κι έγινε "δεμένη" παρέα...

50 2ωρα μαθήματα...

Εκτεταμένη θεωρητική ύλη, μιας ακαδημαϊκής σαιζόν περίπου...

Πολλές ασκήσεις...

Συζητήσεις κι ανταλλαγή απόψεων...

Οι πρώτες δημιουργικές συγγραφικές προσπάθειες, που σίγουρα θα συνεχιστούν με αξιώσεις...
Το πρώτο σεμινάριο δημιουργικής γραφής - εθελοντικής προσφοράς στα Χανιά από την ΚΕΠΕΔΗΧ - ΚΑΜ με τον φιλόλογο - συγγραφέα Ιωσήφ Αλυγιζάκη έκλεισε τον κύκλο του προχθές!

Στην φωτο οι συμμετέχοντες που φτάσαμε ως το τέλος, με τον δάσκαλο μας. Η παρέα θα συνεχίζει τις συγγραφικές της βραδιές ανά διαστήματα και το καλοκαίρι...

Να είμαστε καλά ν' ανταμώνουμε!

ΕΞΥΠΝΟΣ ΒΛΑΚΑΣ: ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ...

Πίστευα τότε ότι είχα κάνει την καλύτερη επιλογή, και φυσικά το είχα πετύχει αυτό με την ευστροφία μου, αφού για να φτάσω εκεί είχα καταφέρει να μπω στην πιο δύσκολη σχολή της χώρας μου ανάμεσα σε χιλιάδες υποψηφίους. Μετά έδωσα εξετάσεις στον ΑΣΕΠ πάλι ανάμεσα σε 4 χιλιάδες υποψηφίους για να βγω μεσα στην πρώτη εικοσάδα και να έχω την πολυτέλεια να επιλέξω να διδάξω σε μία όμορφη πόλη όπως η Καλαμάτα ως καθηγητής πληροφορικής σε ένα τεχνικό σχολείο, ενώ παράλληλα αναλάμβανα και κάποια έργα web developing σαν freelancer.

Ωραία χρόνια. Χαλαρή δουλειά το πρωί, και μια πιο ενδιαφέρουσα δουλειά με ελέυθερο ωράριο για να έχω ένα πολύ καλό εισόδημα. Θεούλη μου, πόσο έξυπνος ήμουν, πραγματικό καμάρι της μάνας μου!

Στο τεχνικό σχολείο που δίδασκα το επίπεδο των μαθητών ήταν πολύ χαμηλό. Παιδιά από λαϊκές τάξεις, με χαμηλό εισόδημα, και συνήθως από γονείς χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Κάποια ευελπιστούσαν να μπουν σε κάποιο ΤΕΙ, κάποια να μάθουν μία εφαρμοσμένη τέχνη, όπως κομμωτική ή νοσηλευτική, και κάποια απλά περίμεναν να τελειώσουν το σχολείο χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν.

Σε αντίθεση με αυτό που περίμενα, ερχόμενος από την Αθήνα και γνωρίζοντας για τα τεχνικά σχολεία της Αθήνας, τα παιδιά στο τεχνικό λύκειο της Καλαμάτας, ήταν εξαιρετικοί χαρακτήρες και ευγενέστατα. Και με πολύ χιούμορ! Πραγματικά τα συμπαθούσα πολύ, και μερικά μάλιστα ήταν πολύ έξυπνα, και λυπόμουν για λογαριασμό τους που το περιβάλλον τους δεν θα τους επέτρεπε να αξιοποιήσουν το μυαλό τους όσο μπορούσαν.

Απέναντι από το σχολείο, υπήρχε ένα σαντουϊτσάδικο, το "Ποπάυ". Εκεί οι μαθητές έτρωγαν σάντουιτς, γέμιζαν δύναμη και ερχόντουσαν για μάθημα με όρεξη βασικά, χωρίς όρεξη, αφού μόλις είχαν φάει.

Μια μέρα, βγαίνοντας από το σχολείο, βλέπω στο "Ποπάυ" καμιά δεκαριά από τους μαθητές ενός τμήματος, κάτι μαντράχαλους μηχανολόγους, να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι, γεμάτο μπίρες. Πάνω από 40 άδεια μπουκάλια μπίρες πρέπει να ήταν. Φυσικά πήγα να κάνω την πλακίτσα μου σαν καθηγητής που σέβεται τον εαυτό του. "Καλώς τον δάσκαλο των ηλεκτρικών εγκεφάλων" μου είπαν για υποδοχή.

Αφου είπαμε δυο κουβέντες, πετάχτηκε ένας τύπος από την παρέα που δεν τον γνώριζα. Ένας αρκετά παχουλός τύπος, με φωνή γεμάτη αυτοπεποίθηση.

- Πόσα λεφτά βγάζεις ρε δάσκαλε το μήνα; μου λέει κοφτά χωρίς να συστηθεί
- Εφοριακος είσαι; του είπα
- Όχι χασάπης. Και βάζω στοίχημα πως όσα βγάζω εγώ σε ένα μήνα, εσύ δεν τα βγάζεις σε ένα χρόνο


Τσιτώθηκα με τον κομπλεξάρα, αλλά ήμουν καθηγητής, έπρεπε να δείξω ψύχραιμος. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα πόσα βγάζει ένας χασάπης, αλλά για να το έλεγε, θα το είχε ψάξει το κωλόπαιδο. Οπότε έπρεπε να το παίξω αλλιώς.

- Εσύ πόσα βιβλία διαβάζεις το μήνα;τον ρώτησα
- ????, κόμπιασε
- Βάζω στοίχημα ότι όσα βιβλία διαβάζω εγώ σε ένα μήνα, εσύ δεν τα διαβάζεις σε όλη σου τη ζωή...

Είχα νικήσει. Ήμουν σίγουρος. Το πνέυμα νίκησε την ύλη. Ο κόσμος των ιδεών είχε συντρίψει τον κόσμο του χρήματος.

Ο χασάπης ένιωσε χαζός, κοκκίνησε και δεν ήξερε τι να πει, ενώ η παρέα του τον ψιλοκοροϊδεψε. Φαινόμουν να τον έβαλα στη θέση του.

Για καιρό περιέγραφα αυτό το περιστατικό σε γνωστούς, ψιλοκαμαρώνοντας πόσο ετοιμόλογος ήμουν, και πως έβαλα στη θέση του έναν αμόρφωτο τύπο που προσπάθησε να φανεί καμπόσος επειδή είχε χρήματα.

Μέχρι που μια μέρα ξύπνησα. Η απάντηση που είχα δώσει στον χασάπη, έπρεπε να τον κάνει να νιώσει ακόμα πιο έξυπνος, και όχι χαζός. Και εμένα πιο βλάκα.

Έπρεπε να περάσουν χρόνια για να συνειδητοποιήσω πως μελετούσα ρομποτική από τα 15 μου, σπούδασα μηχανικός στο Πολυτεχνείο, ξεπερνούσα χιλιάδες ανθρώπων σε εξετάσεις, διάβαζα συνεχώς νέα βιβλία, για να βγάζω το 1/10 των χρημάτων που βγάζει ένας χασάπης σε ένα χωριό έξω από την Καλαμάτα.

Και μάλιστα όταν ο χασάπης μου το λέει κατάμουτρα, εγώ να τον χλευάζω ότι αυτός δεν διαβάζει βιβλία. Φαντάσου να διάβαζε!

Εδώ θα πεταχτούν οι υπερασπιστές του πνεύματος και θα πουν ότι ο πνευματικός πλούτος είναι ανώτερος από το χρήμα, και κάνει τον άνθρωπο πιο ολοκληρωμένο, ενώ ο αμόρφωτος χασάπης θα ζει μέσα σε έναν ρηχό κόσμο, μπλα μπλα μπλα.

Όχι αγαπητοί λάτρεις του πνεύματος. Το χρήμα πέρα από μέσο συναλλαγής, "μετράει" τις ικανότητές μας σε αυτό τον κόσμο. Την ικανότητά μας να αμοιβόμαστε περισσότερο, δουλεύοντας λιγότερο, επειδή η δουλειά μας είναι περιζήτητη, χρήσιμη και δυσεύρετη. Εκτός βέβαια εάν κάποιος λόγω ιδεολογίας θέλει να δουλεύει χωρίς αμοιβή, ή αν έχει αποφασίσει πως θα αφήνει απλήρωτους λογαριασμούς και θα τρέφεται με αγριόχορτα που φυτρώνουν στις παρυφές του Λυκαβηττού.

Η μόρφωση είναι ένα φτηνό χόμπι. Δεν είναι κακό να έχεις τρία πτυχία, δημοσιεύσεις, ερευνητικό έργο και άλλα πνευματικά επιτεύγματα.

Να ξέρεις όμως ότι το κάνεις από χόμπυ. Να ξέρεις ότι στην αγορά, εκεί που η κυρα Σούλα θα πιάσει δυο ντομάτες στα χέρια της για να διελέξει την καλύτερη, ανταμοίβεται αυτός που είναι περισσότερο χρήσιμος στον κόσμο. Ο αμόρφωτος ποδοσφαιριστής που δεν ξέρει να γράψει το όνομά του, βγάζει σε ένα χρόνο όσα δε βγάζουν 10 μαθηματικοί σε μια ζωή, επειδή ο κόσμος τον χρειάζεται περισσότερο, ή, τον χρειάζεται περισσότερος κόσμος.

Κανείς δε σου χρωστάει ανταμοιβή επειδή αποφάσισες να διαβάζεις βιβλία, να δίνεις εξετάσεις και να παίρνεις πτυχία. Είσαι εσύ, που θα πρέπει αυτο το συγκριτικό πλεονέκτημα της μόρφωσης που έχεις, να βρεις τρόπο να το "πουλήσεις" στην κοινωνία, και αυτή θα σε ανταμείψει με χρήμα, άρα χρόνο, άρα καλοπέραση. Αλλά αυτό, το να "πουλήσεις" δηλαδή τον εαυτό σου σε υψηλή τιμή, προϋποθέτει πραγματική ευφυία, όχι μόρφωση.

Την επόμενη φορά που θα δεις έναν άξεστο βλάχο σε ένα τζιπ και θα πεις "Κοίτα κάτι ζώα που έχουν λεφτά", προβληματίσου για τις ικανότητές σου. Γιατί, για να το λες αυτό, τα θες κι εσύ τα λεφτά, αλλά δεν κατάφερες να τα έχεις. Ενώ το "ζώο" τα κατάφερε...


Πηγή: medium

ΦΙΛΟΙ ΚΙ ΕΧΘΡΟΙ...

Τελικά είναι "καλό πράγμα" να έχει κανείς εχθρούς!

Έτσι ισχυρίζεται ο Πλούταρχος στο υπέροχο δοκίμιό του «Περί ωφελιμότητας των εχθρών μας» . (Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος).

Οι εχθροί μας είναι οι άμισθοι σύμβουλοί μας, γιατί με τις πράξεις, τα λόγια και τη συμπεριφορά τους μας κάνουν να δούμε ξεκάθαρα που υστερούμε και να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.

Οι φίλοι μας μας αγαπούν, μας νοιάζονται, μας τιμούν. Δυσκολεύονται όμως να δουν ξεκάθαρα τα τρωτά και τις ευαισθησίες μας.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους εχθρούς μας να γίνουν οι φάροι που μας υποδεικνύουν τις αλλαγές πλεύσης που χρειάζεται να κάνουμε ώστε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να βγούμε ακόμα πιο μπροστά τους!

Φυσικά δεν μιλώ για τους όποιους δικαιολογημένους εχθρούς μας, αλλά μιλώ για εκείνη την αφελή κατηγορία των αδικαιολόγητων εχθρών που δορυφορικά κινούνται γύρω μας. Εκείνων που τους στραγγαλίζει η ανασφάλεια και η ζήλια και που κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η αχαριστία και η φτήνια των συναισθημάτων.

Άλλωστε όσοι δεν έχουν, δεν ξέρουν και δεν μπορούν να κάνουν κάτι με τον εαυτό τους, μας χρειάζονται για το κάνουν σ΄εμάς.

Ας τους ευχαριστήσουμε λοιπόν για την ευκαιρία που μας δίνει η άγνοια τους, ώστε να γίνουμε δυνατότεροι, αποτελεσματικότεροι και καλύτεροι...

ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΑΘΗ...

Πριν καν ξεκινήσουν τα μαθήματα για τη νέα σχολική χρονιά, νάσου απεργίες των εκπαιδευτικών, μετά από ένα καλοκαίρι διακοπών...

Δεν είναι η πρώτη χρονιά που γίνεται αυτό. Δυστυχώς, ούτε η τελευταία.

Η δημόσια Ελληνική παιδεία με όσες μεταρρυθμίσεις κι αν γίνουν, οδηγείται σε πλήρη απαξίωση του πραγματικού της ρόλου.

Δεκαετίες τώρα το σχολείο αποτελεί αναγκαίο κακό, όπως αναγκαίο κακό είναι και το (υποχρεωτικό πια) πέρασμα από το φροντιστήριο για τον μαθητή που θέλει να φτάσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και μαθητές του δημοτικού σχολείου αρχίζουν πρόωρα φροντιστήριο...

Το  πανεπιστήμιο δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να εφοδιάζει πια την κοινωνία μας με πλήθος ανέργους πτυχιούχους χωρίς γνώσεις και αξία στην αγορά, πέρα από τη φροντίδα για τις εντός του συντεχνίες "καθηγητών".

H ανεργία στους νέους είναι άνευ προηγουμένου (έφτασε ν' αγγίζει το 50%). Ετσι κάθε σταδιοδρομία είναι αμφίβολη, με μόνη επιτυχημένη εκείνη του πολιτικού ή οικογενειακού μέσου (κόρη Πολύδωρα κ.λπ.).

Η ασθενής Παιδεία μας βιώνει μια κατάσταση μη αναστρέψιμη. Τα δε κόμματα εξουσίας την εκμεταλλεύονται ασύστολα μη προτείνοντας σε εθνικό επίπεδο τρόπους διόρθωσης.

Το χειρότερο είναι ότι η εκπαίδευση του μέλλοντος σε πολλές χώρες της Ε.Ε., ήδη έχει αρχίσει. μαθήματα και τρόπος διδασκαλίας αλλάζουν και προσαρμόζονται στις σύγχρονες τεχνολογικές απαιτήσεις. Η δε ευαισθητοποίηση των πολιτών στα καυτά επίκαιρα θέματα ξεκινά πρώτα από το σχολείο. Η απαρχαιωμένη ύλη συνεχώς αντικαθίσταται, ενώ η ενημέρωση για τα νέα επαγγέλματα είναι διαρκής τη στιγμή που δημιουργούνται λόγω της κρίσης πρωτοφανή και άγνωστα επαγγέλματα.

Όσο για μας, θα συνεχίσουμε να διαπληκτιζόμαστε ακόμη για να πετύχει το κόμμμα την τοποθέτηση κομματικού διευθυντού ακόμη και στο τελευταίο σχολείο της επικράτειας...

ΟΠΟΥ ΤΡΥΠΩΣΕΙ Ο ΚΑΘΕΙΣ...

Ως "ανεπίδεκτος μαθήσεως" χαρακτηρίστηκε κάποιος κάποτε και δικαίως τότε από τους καθηγητές του...

Από τότε είχε πάντα δουλειά και λεφτά στην τσέπη του, για πάνω από 30 χρόνια σήμερα, αυτός ο τυπικά αγράμματος.

Δεν έχει κάνει ούτε μια μέρα άνεργος, τον παρακαλάνε άλλοι να φύγει να έρθει στα δικά τους μαγαζιά με καλύτερες αμοιβές και δεν το κουνάει, δεν κινδυνεύει από απόλυση αφού είναι αγαπητός στον ισόβιο όπως αποδείχτηκε εργοδότη του...

Αυτό σημαίνει ν΄αξίζεις και να μετράς στην πιάτσα, να μη σε ξερνά η αγορά εργασίας...

Όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις με τους απολυμένους, που δεν πρόσφεραν και τίποτα το ιδιαίτερο όσο "εργάζονταν" σε κάποιο αφεντικό. Αλλιώς θα ήταν περιζήτητοι στον τομέα τους, αντί ναυάγια της ζωής...

Τι κι αν φόρτωναν το βιογραφικό τους με τίτλους σπουδών κι επιστημοσύνης, κενά γράμματα ήταν τα ΔΕ, ΤΕ, ΠΕ, Master και PhD, μαζί με αμέτρητα άλλα χαρτιά για γλώσσες, σεμινάρια και ημερίδες που θα του έκαναν "ειδικούς" να ξεχωρίζουν από την πλέμπα, να υπηρετήσουν καλύτερα το αφεντικό που θα τους επέλεγε.

Σε τίποτα δεν τους ωφέλησε η πλύση εγκεφάλου που η ίδια η οικογένεια τους τους έκανε από τα πρώτα παιδικά χρόνια πως η επιτυχία στη ζωή είναι η απόκτηση ενός οποιοδήποτε πτυχίου και (για αυτούς) η επακόλουθη εύρεση εργασίας - υπαλληλικής σχέσης που θα διαρκούσε για πάντα. Σήμερα όλοι αυτοί αιφνιδιάστηκαν με τα σύγχρονα δεδομένα και έμειναν ξεκρέμαστοι κια παγωμένοι.

Τζάμπα ο κόπος κια τα έξοδα που έφερε αυτός ο ιδιότυπος μικροαστικός κοινωνικός ανταγωνισμός.

Τζάμπα οι ώρες που έγραψε ο γέρος τους στον προθάλαμο βουλευτικών γραφείων στην έμμονη προαπάθεια του να τακτοποιήσει τα βλαστάρια του, μην κακοπάθουν και μάθουν...

Τζάμπα κακολογούσαν και συκοφαντούσαν άλλους για να πάρουν αυτοί τη θέση που άπαντες διεκδικούσαν...

Έτσι βγάζοντας απέξω τους "άλλους" μη αρεστούς και φροντίζοντας μόνο για πάρτη τους φτιάξανε ζωές και οικογένειες που σήμερα είναι στον αέρα...

Αποδεικνύουν όμως με τον πιο τραγικό τρόπο το ρητό "όπου τρυπώσει ο καθένας" και για όσο καιρό, μετά την απόλυση για οποιοδήποτε λόγο έρχεται η μόνιμη ανεργία, αφού κανείς δεν θέλει να τους φορτωθεί, για να κάνουν δε δική τους δουλειά με κάτι που τα καταφέρνουν καλά ούτε λόγος να γίνεται, αν ναι θα το έκαναν στα νιάτα τους, τότε που είχαν διάθεση και ζωντάνια...

Τα χρόνια της βολής τους κορόϊδευαν κιόλας όποιον προσπαθούσε ανεξάρτητα κι αυτοδύναμα.

Όχι και τόσα δάκρυα λοιπόν για τους περισσότερους από τους "απολυμένους" που σκούζουν στον ΟΑΕΔ, απαιτώντας ακόμη να φορτώσουν το προσωπικό τους πρόβλημα σε άλλες πλάτες, καλύτερα δε για αυτούς στο αόριστο "κράτος", όπως εκφράζουν σε δηλώσεις τους...

Πληρώνουν επιλογές ζωής που ήταν και οι ίδιοι υπαίτιοι. Ας πάρουν το μάθημα τους!

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ...

Είναι γεγονός ότι ο όρος "καθηγητής πανεπιστημίου" έχει αρχίσει να φθείρεται τα τελευταία χρόνια, έχει χάσει την αίγλη που είχε παλιά. Βλέπουμε μια προσπάθεια απαξίωσης των διδασκόντων στα πανεπιστήμια, τους "πανεπιστημιακούς" ή "καθηγητές" ή μέλη ΔΕΠ (Διδακτικό και Επιστημονικό Προσωπικό) όπως είναι ο ακριβής τους τίτλος...

Κι αν αναρωτιέστε τι επιτέλους κάνει ένας πανεπιστημιακός καθηγητής για να δικαιολογεί τον βαρύγδουπο τίτλο του, να πούμε ότι τρία είναι τα βασικά του καθήκοντα:τα εκπαιδευτικά, τα ερευνητικά και τα διοικητικά.

Έχει από έξι ως δώδεκα περίπου ώρες την εβδομάδα μάθημα στο αμφιθέατρο ή στο εργαστήριο, με ότι αυτό συνεπάγεται σε σχετική προετοιμασία. Ετοιμάζει και διορθώνει τις ασκήσεις, τις προόδους και τα θέματα που δίνει στους φοιτητές του.
Αναλαμβάνει την καθοδήγηση διπλωματικών εργασιών (από μία έως πέντε τον χρόνο) που σημαίνει απασχόληση τουλάχιστον 1-2 ωρών την εβδομάδα για κάθε μία. Υπάρχει και η ρουτίνα των εξετάσεων τρείς φορές το χρόνο, όπου βάζει τα θέματα και διορθώνει τα πολυάριθμα γραπτά. Εκτός από τα προπτυχιακά, προσθέστε για πολλά μέλη ΔΕΠ και αντίστοιχες υποχρεώσεις στα μεταπτυχιακά προγράμματα.

Συγχρόνως, πρέπει να κάνει έρευνα και να την δημοσιεύει σε επιστημονικά περιοδικά γιατί αυτά είναι τα διαπιστευτήριά του στο διεθνές ερευνητικό περιβάλλον και αποτελούν ίσως το σημαντικότερο κριτήριο για την εξέλιξή του. Πρέπει να συμμετέχει σε συνέδρια για να έρχεται σε επαφή με τις νεότερες εξελίξεις και να αναπτύσσει συνεργασίες. Πρέπει να κρίνει επιστημονικά άρθρα που του στέλνουνε τα διάφορα επιστημονικά περιοδικά προκειμένου να δημοσιευτούν. Πρέπει να ετοιμάζει και να υποβάλει ερευνητικές προτάσεις προκειμένου να εξασφαλίζει ουσιαστικά χρηματοδότηση για τους ερευνητές - υποψήφιους διδάκτορες οι οποίοι τον/την βοηθούν στην έρευνα αλλά και στο εκπαιδευτικό έργο.

Αν τελικά εγκριθούν οι προτάσεις, κάτι που γίνεται όλο και σπανιότερα στις μέρες μας όπου η χρηματοδότηση για την έρευνα είναι με το σταγονόμετρο (μισοβουλωμένο μάλιστα ), πρέπει να ετοιμάζει εκθέσεις, αναφορές να συμμετέχει σε συναντήσεις κλπ. Κι εκτός από αυτά υπάρχουν και τα διοικητικά καθήκοντα τα οποία επωμίζεται ένα μεγάλο μέρος των μελών ΔΕΠ και είναι το αναπόφευκτο τίμημα του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου. Μπόλικη δουλειά και κάποιες φορές ψυχοφθόρα μέσα στην ελληνική πανεπιστημιακή κοινωνία.

Συμπερασματικά, ο πανεπιστημιακός καθηγητής μπορεί να μην έχει τυπικό 8ωρο και να μην κτυπάει κάρτα αλλά πολλές φορές δουλεύει και σπίτι και ουκ ολίγες φορές κλείνεται μέσα και τα Σαββατοκύριακα. Το θέμα είναι ότι πέρα των ελάχιστων απαιτήσεων όπως η παρουσία στο αμφιθέατρο, ο καθένας μπορεί να βάζει τον πήχη της φήμης και της εξέλιξης του όσο ψηλά θέλει...

Τα κακά παραδείγματα που μπορεί να ακούμε δεξιά και αριστερά είναι η εξαίρεση που δυστυχώς όμως δίνει την αφορμή να αμαυρωθεί η συνολική εικόνα του έργου των πανεπιστημιακών. Το θέμα είναι αφενός να απομονώνονται έτσι ώστε να μην διαιωνίζονται πρακτικές που είναι κατακριτέες και αφετέρου να μην επιχειρούνται στο όνομά τους άτσαλες γενικεύσεις.

Θα ενέπνεε περισσότερο την κοινωνία μια πολιτεία που προβάλει τα αστέρια των πανεπιστημίων κι όχι τα παράσιτα.

Η πλειοψηφία των πανεπιστημιακών είναι μέρος της λύσης κι όχι του προβλήματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι καιρός να γίνουν και η λύση του προβλήματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διεκδικώντας ενεργητικό ρόλο και από σιωπηλή πλειοψηφία να γίνει ενεργή πλειοψηφία στο χώρο δουλειάς και καριέρας τους.

ΚΟΤΣΑΝΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ 2...

Αυτούσιες κοτσάνες μαθητών, όπως γράφηκαν από τους ίδιους:
"Η Σκανδιναβία είναι μια πράξη που κάθε πολιτισμένος άνθρωπος πρέπει να αποφεύγει» (Από γυμνάσιο της Λάρνακας Κύπρου).
«Εσπεριδοειδή σαν τα πορτοκάλια είναι και τα μαντολίνια, αλλά πιο μικρά και με φλούδα που βγαίνει εύκολα » (Απο γυμνάσιο της Αθήνας, 1992)
''Και οι Ρώσοι ανέδειξαν μεγάλους ποιητές όπως ο Πούσκας, ο Λένιν, ο Τρότσκι και ο Ιβάν ο Τρομακτικός. Από την ποίηση αυτή σώζεται σήμερα η Σιβηρία με την παγωμένη λίμνη των Κύκλων που ο Τσακ Κόφσκι την έκανε παλέτα'' Από γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία - Γυμνάσιο Κορίνθου 1988
«Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά »
«Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικόν, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του. » (Από γυμνάσιο της Θεσπρωτίας, 1991)
« Το φοβερότερο όπλο των αρχαίων Αράβων ήταν ο Ευνούχος»
«Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας»
«Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα που ήταν αράπικη»
«Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες γι' αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια »
«Όταν ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φουλ.» (Από διαγώνισμα στην Ιστορία, γυμνάσιο της Κορινθίας, 1989)
« Όταν ο Χριστός ήτανε μικρός, ο πατέρας του ο μαραγκός Ιωσήθ, το φώναζε Χρηστάκη»
«Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό»
«Την Οδύσσεια της έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης. »(Από διαγώνισμα Β' τάξης γυμνασίου της Λαμίας, 1969)
« Η γυναίκα του Τσάρου λεγότανε Τσάρα. Η κόρη του τσατσάρα. Ο γιος του Νορέγιεφ»
«Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας ».(Από γυμνάσιο της Καρδίτσας, 1991)
«Η Παραφίνη ήτανε η θεά που προστάτευε τα Χερουφίμια και τα Σεραφίμια». (Από διαγώνισμα στα θρησκευτικά, γυμνάσιο της Κορίνθου, 1990)
«Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λιπτον Τι».
«Ο Κορινθιακός Κόλπος ευρίσκεται τελείως κατά μήκος. » (Από γυμνάσιο της Πάτρας, 1988)
«Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται, αλλά όχι πάντοτε» (Από γυμνάσιο της Καλαμάτας, 1991)
«Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι»
«Η βαρύτητα είναι πιο δυνατή το Φθινόπωρο. Τότε βλέπουμε τα μήλα να πέφτουν ομαδικά»
«Το παιδί που οι γονείς του είναι από την Ύδρα, λέγεται Υδρογόνο»
«Το νερό ανακατεύεται με όλα τα υγρά, εκτός από το αίμα. Υπάρχει και παροιμία γι' αυτό»
''Επείγοντα ή αιφνίδια περιστατικά μόνο με ραντεβού και με περιθώριον μιας ημέρας'' Επιγραφή σε ιατρείο, Αθήνα, 1991
Η διαφορά μεταξύ ενός ψυχωτικού και ενός νευρωτικού; Ο ψυχωτικός νομίζει ότι ένα κι ένα κάνουν τρία. Ο νευρωτικός ξέρει ότι ένα κι ένα κάνουν δύο, αλλά δεν του αρέσει καθόλου. Βέβαια, έχουμε και τον ψυχονευρωτικό. Αυτός επιμένει ότι ένα κι ένα μας κάνουν τριάμισι, αλλά το αμφισβητεί, εξετάζοντάς το με πολλή καχυποψία. Από γραπτό μαθητή στη Νεώτερη Ιστορία, Δημοτικό σχολείο Λουγκάνο, Βόρεια Ιταλία, 1993

ΕΠΑΡΚΗ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ...

Έχουν δοθεί πολλές αφορμές για να κατηγορήσουμε το σύστημα Παιδείας της χώρας μας και να διαπιστώσουμε τα κακώς κείμενά του στη δόμηση και στις λεπτομέρειες που οδηγούν τους μαθητές από την Πρωτοβάθμια στη Δευτεροβάθμια και από εκεί διά μέσου ατελείωτων ωρών ιδιαίτερων μαθημάτων και φροντιστηρίων στα Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

Αλλοτε μας πείραζαν οι χαμηλές αποδόσεις των μαθητών όπως καταγράφονται στους βαθμούς των πανελλήνιων εξετάσεων, άλλοτε μας πείραζε η 'βάση του 10" και άλλοτε μας ενοχλούσε που οι μαθητές εισέρχονται στις σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ χωρίς βαθμολογικές βάσεις.

Ποτέ δεν μας ενόχλησε το μεγάλο γιατί οι μαθητές που αποφοιτούν από τη μέση εκπαίδευση δεν έχουν βάσεις, γιατί τους λείπουν οι γνώσεις, γιατί στερούνται της ικανότητας να κατανοούν, να αναλύουν και να επεξεργάζονται έννοιες.

Εθελοτυφλούμε που τα σχολειά στα χωριά μας δεν έχουν τους απαιτούμενους δασκάλους, τις υποδομές λειτουργίας, γιατί δεν μπορούν να ασκήσουν την κριτική σκέψη των μαθητών τους και βολευόμαστε γιατί είχαμε ολοήμερο πάρκιγκ να αποθέσουμε τα παιδιά μας δίπλα στο σπίτι μας για τις ώρες που λείπουμε πολυάσχολοι...

Τώρα που η υπουργός Παιδείας επιχειρεί να οργανώσει το "επαρκές" σχολείο, με αρκετούς μαθητές και δασκάλους για ν' ανάψει η άμιλλα και ο ανταγωνισμός στη μάθηση, το σχολείο που δεν θα χαρακτηρίζεται από όλα τα κακά που του καταλογίζουμε στις γενικόλογες και αορίστως αρνητικές επισημάνσεις μας στα καφενεία και στα πεζοδρόμια, ξεσηκωθήκαμε απ' άκρη σε άκρη με πρόσχημα την συνένωση προβληματικών σχολείων.

Κάθε φορά που πάει να αλλάξει κάτι, οι θιγόμενοι βγαίνουν στα κάγκελα κι εξαγγέλουν αγώνες καλώντας όμως σε συμμετοχή όλους εμάς που δεν κερδίζουμε τίποτα από ανούσια δικά τους θέματα...

Δεν θέλουμε λοιπόν τις συνενώσεις σχολείων. Οι συντεχνίες των καθηγητών - δασκάλων φοβούνται ότι θα χάσουν θέσεις εργασίας και πολυήμερες διακοπές/χρόνο και αντιδρούν. Μαζί τους και κάποιοι γονείς. Καταλήψεις σχολείων από μικρούς μαθητές, στάσεις εργασίας, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας...

Απαιτώντας να μην αλλάξει πάλι καμιά τις καταστημένες καταστάσεις που έφτασαν την Παιδεία στο σημερινό αντιπαραγωγικό αδιέξοδο, με γελοίες τοπικίστικες δικαιολογίες διαφόρων "παραγόντων" που ενώ επωφελήθηκαν οι ίδιοι από τον "Καλλικράτη" και πήραν τη θέση τους, δεν θέλουν επέκταση του, κάτι που μόνο θα ωφελήσει τα ολιγοθέσια υπολειτουργούντα σχολεία...

Και μη έχοντας βάση στα ανεπαρκή προσκομιζόμενα επιχειρήματα μας και επειδή σήμερα το Μνημόνιο πάει με όλα, ρίχνουμε και μια δόση από αυτό σαν φταίχτη των πάντων, παρά το ότι δεν ασχολείται με θέματα εκπαίδευσης.

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΜΟΥΡΑΙ...

Μείνε ψύχραιμος. Ο θυμός δεν είναι επιχείρημα - Daniel Webster

Η αδικία και ο φόβος κάνουν τον άνθρωπο να θυμώνει. Ο θυμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσωρινή «παραφροσύνη» που παραμορφώνει την κρίση & περιορίζει τις επιλογές μας.

Κάποιοι άνθρωποι ζουν τις ζωές τους θυμωμένα, αντιδραστικά, με συναισθήματα αδικίας και ανισότητας. Κάποιοι άλλοι επιλέγουν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, γιατί έτσι ξέρουν ότι η κρίση τους γίνεται περισσότερο ξεκάθαρη και η ζωή ξεδιπλώνει μπροστά στα πόδια τους τα καλύτερα δώρα της.

Μια φορά κι έναν καιρό ένα πολεμιστής Σαμουράι ταξίδεψε μέχρι τη μακρινή κατοικία ενός σοφού γέροντα μοναχού. Φτάνοντας εκεί τίναξε την πόρτα και βροντοφώναξε:

- Καλόγερε πες μου, ποια η διαφορά ανάμεσα στον παράδεισο και στην κόλαση;

Ο σοφός μοναχός έμεινε ήρεμος για μια στιγμή, καθισμένος πάνω στο χαλάκι του στο πάτωμα. Μετά γύρισε, τον κοίταξε και του είπε:

- Λες τον εαυτό σου πολεμιστή σαμουράι; Για δες τον εαυτό σου πιο καλά. Δεν είσαι παρά ένα ανθρώπινο ρετάλι...

- Τι είπες; βροντοφώναξε ο άλλος, απλώνοντας να πιάσει το σπαθί του...

- Βλέπω ότι θέλεις να πιάσεις το ξίφος σου. Όμως αμφιβάλω αν μπορείς με δαύτο να κόψεις το κεφάλι μια μύγας, είπε ο μοναχός.

Ο σαμουράι έχει θυμώσει τόσο πολύ που δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Έσυρε το ξίφος του από τη θήκη και το ύψωσε για να κόψει το κεφάλι του γέροντα μοναχού.

Εκείνη τη στιγμή ο καλόγερος κοίταξε μέσα στα φλογισμένα μάτια του και είπε:

- Γιε μου, αυτή είναι η πύλη της κόλασης...

Ο σαμουράι κατάλαβε ότι ο καλόγερος έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του για να του μάθει αυτό το μάθημα. Κατέβασε το ξίφος και το έβαλε σιγά-σιγά στη θήκη του, υποκλίθηκε στο μοναχό και τον ευχαρίστησε για το μάθημα που του έδωσε.

- Φίλε μου, λέει ο μοναχός, Αυτή είναι η πύλη του παραδείσου...

Κρατάμε τα κλειδιά και από τις δύο πύλες στα χέρια μας. Στο ένα χέρι τα κλειδιά της πύλης του παράδεισου και στο άλλο μας χέρι τα κλειδιά της πύλης της κόλασης.

Η πύλη του παράδεισου αντιπροσωπεύει την εσωτερική γαλήνη, την ηρεμία την αυτοσυγκέντρωση και την κατανόηση του εαυτού μας και των άλλων ανθρώπων.

Η πύλη της κόλασης ξεκινάει από τη στιγμή που τα συναισθήματα του φόβου ή της αδικίας μας θυμώνουν, μας πλημμυρίζουν, μας κατακλύζουν. Τότε που χάνουμε το εύρος των επιλογών μας. Τότε που όλες οι πιθανές λύσεις οδηγούν μόνο σε μια, εκείνη του θυμού και της επίθεσης.

Δύσκολο πράγμα να κρατάς τα κλειδιά του παράδεισου στα χέρια σου. Είναι βαριά κλειδιά. Δεν μπορούν να τα σηκώσουν εύκολα πολλοί άνθρωποι. Γι΄ αυτό και προτιμούν τα ελαφριά κλειδιά της πύλης της κόλασης. Και μ΄ αυτά, ξεκλειδώνουν την πύλη.

Λησμονούν όμως πως μόλις μπουν μέσα, η πύλη αυτή κλείνει πίσω τους και αμπαρώνεται με ένα τόσο βαρύ λουκέτο που δύσκολα πια ανοίγει για να μπορούν να επιστρέψουν. Γι΄ αυτό ας μάθουμε να αντέχουμε το βάρος των κλειδιών της πύλης του παράδεισου και ας μην μπαίνουμε στον εύκολο πειρασμό να κουβαλάμε τα κλειδιά της βαρύτατης πύλης που οδηγεί στο σκοτάδι.

Τα κλειδιά για την πύλη του παράδεισου είναι η ηρεμία και η προσπάθεια να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας όταν όλα γύρω μας ασφυκτιούν και μας στραγγαλίζουν. Να μην παρασυρόμαστε από τις προκλήσεις των άλλων που μας θέλουν να αντιδρούμε θυμωμένα και όχι λογικά.

Ας μάθουμε να ελέγχουμε την αναπνοή μας, γιατί έτσι ελέγχουμε την ίδια τη ζωή και τα συναισθήματά μας. Αυτά τα τρία βήματα μπορεί να είναι η αρχή για πολλούς από σας, ώστε να γίνετε δυνατότεροι και να μπορείτε να κουβαλάτε μαζί σας τα κλειδιά της πύλης του παράδεισου που σας περιμένει.

Από τον φίλο μου Άκη Αγγελάκη

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ.CHILDREN SEE, CHILDREN DO...

NAPCAN's latest campaign for a Child Friendly Australia...

Ένα μικρό βίντεο που δείχνει πως τα παιδιά μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν καθημερινά κι όχι από αυτά που τα διδάσκουμε...

ΟΠΩΣ ΜΑΘΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ...

Γιατί κάνουμε κάτι έτσι κι όχι αλλιώς, χωρίς να ξέρουμε αληθινά γιατί...

ΤΟ 10ΡΙ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ...

Από φέτος καταργείται η βάση του 10 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η σχετική ρύθμιση μεταξύ άλλων σημαντικότερων, περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, το οποίο παρουσίασε σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο η υπουργός Παιδείας...

Αυτή όμως τραβά τις εντυπώσεις κι επισκιάζει τις υπόλοιπες διατάξεις...

Γιατί γεμίσαμε τη χώρα με τμήματα και ιδρύματα τα οποία κανένας φοιτητής δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει.

Διορίσαμε και πλήθος καθηγητές, που φοβούνται και αρνούνται την κάθε τους αξιολόγηση.

Ε, πρέπει να βρούμε και τους φοιτητές (τους)...Και πώς το κάνουμε αυτό;
Χαμηλώνουμε τα κριτήρια εισόδου!

Όταν κάθε υπουργός παιδείας που αναλαμβάνει κάνει εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις στο πόδι προκειμένου να δείξει ότι παράγει έργο, τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε και που ζούμε.

Στο στόχαστρο μπαίνει συνήθως η εισαγωγή στην τριτοβάθμια παιδεία με τις εισαγωγικές εξετάσεις, έναν άχρηστο και ξεπερασμένο θεσμό, που τον διατηρούμε μόνο και μόνον για να συντηρούμε, μέσω των φροντιστηρίων και των ιδιαιτέρων μαθημάτων, την πληθώρα εκπαιδευτικών, που το σύστημά μας δεν μπορεί να απορροφήσει.

Και τώρα μια ρύθμιση που αποθεώνει την ήσσονα προσπάθεια, κατοχυρώνει την ισότητα προς τα κάτω και θωπεύει αυτιά...

Δεν διατηρεί τη βάση του 10 έτσι ώστε να επαναλειτουργήσουν όλες οι σκόρπιες σχολές που ξεφύτρωσαν απρογραμμάτιστα σε κάθε περιοχή με γερό ρουσφέτι, για να πάει στα ύψη το ενοίκιο στις τοπικές φοιτητικές γκαρσονιέρες, ο καφές 5 ευρώ στις καφετέριες, και να καμαρώνει ο δήμαρχος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στη πόλη του...

Όποιες φιλοδοξίες και να έχεις για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όταν χαμηλώνεις τόσο πολύ τις απαιτήσεις, δε θα αποκτήσεις ποτέ παιδεία υψηλού επιπέδου! Παραπάει το πράμα πλέον στην Ελλάδα. Οι νέοι μας βγαίνουν απαίδευτοι επειδή η εκπαίδευση τους στερεί την γενική μόρφωση και τους ωθεί στην Παραπαιδεία. Το αποτέλεσμα το βλέπει κανείς καθημερινά και παντού.

Τα πανεπιστημιακά φροντιστήρια πρέπει να δουλεύουν . Έχει αναρωτηθεί η υπουργός πως είναι αδύνατον για πολλούς φοιτητές να παρακολουθήσουν τα μαθήματα της σχολής τους αφού δεν έχουν τις βασικές γνώσεις που προαπαιτούνται από το λύκειο;

Και όχι μόνο τα πανεπιστημιακά. Έχει γεμίσει ο τόπος από φροντιστήρια για κάθε λογής εξετάσεις του ΑΣΕΠ, των Τραπεζών, της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και πάει λέγοντας.

Ο 18άρης νεοέλληνας δεν ξέρει πια καλά - καλά ούτε να διαβάζει και περιμένει να πάει σε ένα φροντιστήριο να του ανοίξει το κεφάλι και να μάθει τα πέντε - δέκα θέματα που μπορεί να πέσουν. Στα πανεπιστήμια που οι δάσκαλοι λένε πια ότι χειροτερο επίπεδο φοιτητών δεν έχουν ξαναδει.

Το πρόβλημα στην ελληνική εκπαίδευση δεν είναι ο τρόπος ή οι κλίμακες βαθμολόγησης αλλά το επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας και γνώσης και η οργάνωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Η Παιδεία οργανώνεται από πάνω προς τα κάτω. Πρώτα φτιάχνεις καλά πανεπιστήμια και μετά βγάζεις καλούς νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές.
Στη συνέχεια οι καλοί διδάσκοντες διορθώνουν τα κακώς κείμενα στην προσχολική, στην πρωτοβάθμια και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ακόμα και η δια βίου μάθηση προϋποθέτει καλά πανεπιστήμια για να επανεκπαιδευτούν όσοι χρειάζονται επανεκπαίδευση...

Η συστηματική αποδόμηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος εκτός απο την ανικανότητα και ανεπάρκεια των διαδοχικών υπουργών παιδείας μπορεί να έχει και την αιτία του σε μια συνειδητή προσπάθεια απαξίωσης και υποβάθμισης του προκειμένου ίσως να ανοίξει ο δρόμος στην βιομηχανία των ιδιωτικών πανεπιστημίων...

Το λυκειο εχει καταντησει τόπος συνάντησης και πλάκας των μαθητών αφου το απόγευμα εχουν το φροντηστηριο. Βολεμένοι και οι καθηγητές απο το μπάχαλο σου λένε εγω θα βγάλω το φιδι απο την τρύπα;

Με απλά λόγια αποθέωση της ήσσονος προσπάθειας και του ωχαδερφισμού, σε όλες της βαθμίδες.

Στην παιδεία, όπως και στην οικονομία και στα εθνικά θέματα θα έπρεπε να υπάρχουν υπερκομματικές επιτροπές και ενιαία χάραξη στρατηγικής σε βάθος χρόνου από άτομα που κατέχουν άριστα τα αντίστοιχα αντικείμενα και όχι να κάνει ότι του κατέβει ο κάθε μαθητευόμενος υπουργός στο αντίστοιχο υπουργείο του.

LEARN TO DANCE SALSA 1: BASIC STEPS...

Learn the basic steps to salsa dancing free.




Για την φίλη μου την Αγγελικούλα που το ζήτησε για την σχολή χορού που πηγαίνει.

Σε αυτό το blog βρίσκει κάθε άτομο αυτό που ψάχνει, ανεξαρτήτου ηλικίας και τόπου διαμονής, που του απαγορεύουν να έχει πρόσβαση αλλιώς.

Δες τώρα αυτό Αγγελικούλα για αρχή κι ακολουθούν κι άλλα δυσκολότερα βήματα και φιγούρες αργότερα.

Το καλοκαίρι στο φεστιβάλ θα είμαι εκεί να σε καμαρώνω που θα πρωταγωνιστείς, αφού τo latin dance φαίνεται να είναι στα γονίδια σου...

So, I hope you enjoy the basic steps to salsa dancing for beginners!

ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ...

Ο γιός του Μαυρουδονικολή έδινε εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης, κατηγορίας Β για επιβατικά αυτοκίνητα.

Ήταν 20 χρονών και ο γέρος του θυμόταν καλά πως πριν 2 χρόνια πάλι είχε πληρώσει μαθήματα οδήγησης μοτοσυκλέτας και το κοπέλι είχε ξαναδώσει εξετάσεις για να πάρει το πρώτο του δίπλωμα κατηγορίας Α.

Παίρνει το δίπλωμα του με την πρώτη, μα σε μερικούς μήνες λέει του γέρου του πως θα ξανακάνει μαθήματα οδήγησης, αυτή τη φορά για να πάρει το δίπλωμα κατηγορίας Γ, να μπορεί να οδηγά φορτηγά. Πληρώνει ο γέρος τα μαθήματα και τα παράβολα, παίρνει κι αυτό το δίπλωμα ο γιός του...

Πιάνει δουλειά σαν φορτηγατζής σε μια τεχνική εταιρία, μα δεν του αρέσει πολύ.
Στους εφτά μήνες απάνω ξαναπάει στη σχολή οδηγών και κάνει άλλα μαθήματα, για να πάρει το δίπλωμα κατηγορίας Δ, να μπορεί να οδηγά τουριστικά λεωφορεία, όπως είπε του γέρου όταν του ζήτησε για πολλοστή φορά λεφτά να πληρώσει τα μαθήματα...

Κι ο γέρος που είχε βαρεθεί να πληρώνει μαθήματα οδήγησης κι εξετάσεις για τόσα διπλώματα:

- Ίντα θα κάνεις μωρέ, πανάθεμα σε, όλη την αλφαβήτα θα πάρεις σε διπλώματα;

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΙ ΑΙΤΗΜΑΤΑ...

Έληξε η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Νέων χωρίς να γίνει είδηση.

Στόχος των εκδηλώσεων της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Νέων είναι οι νέοι μας να μαθαίνουν για το μέλλον τους, να καταθέτουν τις ιδέες τους, κι να αναπτύσσουν τον διαπολιτισμικό διάλογο.

Στο διαρκές γίγνεσθαι των ημερών, η γνώση απαξιώνεται την ίδια στιγμή που την αποκτούμε, εμείς αντιπαρατάσσουμε το Ελληνικό έθιμο των καταλήψεων.
Ένα "έθιμο" που ακυρώνει την πλέον αποδοτική περίοδο του σχολικού έτους.

Παρ' όλα αυτά, οι καταλήψεις θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες αν επαναπροσδιοριζόταν τα αιτήματα των καταληψιών, πέρα από τα καθιερωμένα πια κοπανατζήδικα ή βαλτά αιτήματα διδασκόντων που βρίσκουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να λουφάρουν επ' αμοιβή.

Τα αιτήματά μου αν ήμουν ένας από τους "αρχηγούς" των καταληψιών:

Θα ζητούσα να μου μάθουν πώς να γίνω ενεργός πολίτης, πώς να προστατευτώ από την αλλοτρίωση και τους προστάτες, και πώς να γίνω οικολογικά συνειδητοποιημένος.

Θα ζητούσα να γίνονται περισσότερες επιμορφώσεις εκπαιδευτικών σε όλα τα σχολεία του Νομού. Και θα ήθελα να είναι αποτελεσματικές και τα αποτελέσματά τους μετρήσιμα.

Θα απαιτούσα να εφαρμοστεί η σύσταση της Ε.Ε. για τον εφοδιασμό των νέων με τις αυτονόητες δεξιότητες και γνώσεις ...

Επικοινωνία στη μητρική γλώσσα. Πρέπει να γίνεται σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο σε όλες τις διαστάσεις και τις μορφές της και σε όλα τα κοινωνικά και εργασιακά περιβάλλοντα.

Επικοινωνία στις ξένες γλώσσες. Η γνώση ξένων γλωσσών πρέπει να καλύπτει όχι μόνο τις βασικές ανάγκες επικοινωνίας αλλά κι αυτές που απαιτούνται για διαμεσολάβηση και διαπολιτισμική κατανόηση.

Μαθηματικές δεξιότητες και βασικές γνώσεις τεχνολογίας. Οι απόφοιτοί μας οφείλουν να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν προβλήματα της καθημερινότητας που για να λυθούν απαιτούν εφαρμογές, δραστηριότητες και διαδικασίες π.χ. απλές εμπορικές πράξεις, διαπραγματεύσεις.

Άνθρωπος και Φύση. Οι νέοι μας να είναι ενήμεροι για τις συνέπειες που έχουν στη Φύση οι ανθρώπινες δραστηριότητες και τις ευθύνες μας, για την Ενεργειακή Επανάσταση, για τις νέες τεχνολογίες και τις 5 θεμελιώδεις αρχές της:

1. Ισότητα και δικαιοσύνη
2. Σεβασμός στα φυσικά όρια του πλανήτη
3. Σταδιακή κατάργηση της ρυπογόνου ενέργειας
4. Αποκέντρωση των ενεργειακών συστημάτων
5. Αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από ορυκτά καύσιμα

Ψηφιακή δεξιότητα. Επάρκεια γνώσεων στην πληροφορική κι αξιοποίηση των εφαρμογών της.

Μαθαίνω πώς να μαθαίνω. Οι νέοι μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν κάθε αντικείμενο σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Επειδή αυτή είναι η πιο επίκαιρη δεξιότητα της εποχής μας, θα έπρεπε να είναι το κυρίαρχο αίτημα όλων. Η δημοκρατικότητά του δεν αμφισβητείται μιας κι η ιδιαιτερότητα κι οι ανάγκες του κάθε μαθησιακού τύπου δεν πρέπει να ισοπεδώνονται.

Κοινωνική και πολιτική δεξιότητα. Ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων και της διαπροσωπικής ευφυΐας, έτσι ώστε οι νέοι εργαζόμενοι να συμμετέχουν αποτελεσματικά και δημιουργικά σε ομάδες εργασίας.
Ενημέρωση για τους κώδικες επικοινωνίας, το εθιμικό δίκαιο, τους θεσμούς της κοινωνίας μας και προαγωγή του εθελοντισμού.

Πρωτοβουλία κι επιχειρηματικότητα. Ανάπτυξη της ικανότητας για υλοποίηση ιδεών, δημιουργικότητα, καινοτομία, ανάληψη πρωτοβουλιών και διαχείριση project. Ενημέρωση για το εργασιακό περιβάλλον, την ανάπτυξη επιχειρηματικότητας στις ειδικές συνθήκες της κάθε περιοχής, τις αξίες μας και τη χρηστή διοίκηση.
Κουλτούρα. Εκτίμηση της σπουδαιότητας της κουλτούρας, των δημιουργικών της εκφράσεων, και των εμπειριών σε όλα τα είδη της Τέχνης και του Πολιτισμού.

Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος, γι' αυτό αρνούμαι να φανταστώ μια κοινωνία της οποίας τα μέλη στερούνται αυτές τις δεξιότητες.

ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ...

Συγγενικό μου πρόσωπο είναι, μα σε αντίθεση με μένα "δεν τάπαιρνε τα γράμματα" όπως εύκολα διαπίστωσε ο δάσκαλος του στο χωριό όπου τέλειωσε με το ζόρι το μονοθέσιο δημοτικό σχολείο.

Κείνα τα χρόνια υπήρχε τεχνική εκπαίδευση, υπήρχανε και εργοστάσια και βιοτεχνίες κι εργαστήρια που απασχολούσανε πολύ κόσμο πριν την ξηλώσουν εν βαθέων και μετατρέψουνε τη χώρα σε απέραντο ξενοδοχείο και καφενείο που χρειαζότανε σερβιτόρους και καθαρίστριες καμπινέδων κι όχι τεχνικούς με ουσιαστικές γνώσεις.

Με προτροπή του δασκάλου προς τους αγρότες γονείς του και για να μην καταλήξει από 13 χρονών ντελόγο στα χωράφια, δοκίμασε να μάθει μια τέχνη τουλάχιστον. Αφού εξασφάλισε διαμονή στο δικό μας σπίτι, τον έγραψε ο γέρος του σε μια κατωτέρα τεχνική σχολή που λειτουργούσε και δεχότανε απόφοιτους δημοτικού, να γίνει τεχνίτης: τορναδόρος - εφαρμοστής.

Εκεί μπορεί να τα κατάφερνε μιας και χρησιμοποιούσε τα χέρια του, γιατί για ηλεκτρολόγος ή ηλεκτρονικός - ραδιοτεχνίτης τότε, ούτε λόγος να γινότανε που απαιτούνταν και αρκετό θεωρητικό υπόβαθρο.

Μετά τις εγγραφές μαζευτήκανε κάμποσοι μαθητές, από χωριά οι περισσότεροι, μπας και ξετελέψουνε στις τέχνες που διαλέξανε και ειδικευτούνε σαν τεχνίτες, να μην κάνουνε εργάτες όλη τους τη ζωή στα χωράφια και τις οικοδομές.
Άτιμη μοίρα για όποιον δεν γινότανε γραμματικός να κάτσει σε καρέκλα ή να κληρονομήσει ένα μαγαζί απο τον γέρο του να κάνει από νωρίς τον νοικοκύρη, ίδια και τότε και τώρα...

Τους μοιράσανε και βιβλία, εκείνα τα καταπληκτικά βιβλία που είχε εκδώσει το Ίδρυμα Ευγενίδου για όλες τις τεχνικές σχολές όλων των βαθμίδων, που ξεχωρίζανε με τα πράσινα και τα κόκκινα εξώφυλλα ανάλογα το επίπεδο αυτών που απευθυνότανε..

Σπουδαία η προσφορά του εφοπλιστή - φιλανθρώπου στην έλληνική εκπαίδευση, με τα καλοπροσεγμένα σε ύλη βιβλία επιμελημένα από κορυφαίους καθηγητές της εποχής, που ακόμη και σήμερα νομίζω πως δεν έχουνε ξεπεραστεί, αντιθέτως με τα βιβλία που εκδόθηκαν αργότερα κι ήταν και είναι ανούσια κι αδιάφορα για τους μαθητές.
Ο ίδιος προσέφερε και το πλοίο "Ευγένιος Ευγενίδης" για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των σχολών του Ναυτικού.

Τη σημασία κι αξία των βιβλίων την ξέρω πολύ καλά γιατί κατάληξαν σχεδόν ανέγγιχτα στα χέρια μου, από όταν ήμουν στη μέση του δημοτικού.
Αυτό γιατί ο άλλος, ο συγγενής δεν τ' άνοιγε καν πέρα από ελάχιστες φορές που τα ξεφύλλισε άγαρμπα, μόνο για να τα τσαλακώσει κάπως...

Μαθημένος στο χωριό να κορφολογά τα καρποφόρα δέντρα και να κυνηγά πουλιά αντί να διαβάζει, συνέχιζε κι εδώ να μη τον συγκινούν βιβλία και να το ρίχνει στις βόλτες σε άγνωστα για αυτόν μέρη, μερικά άκρως γοητευτικά για την εφηβεία του όπως τα κλασικά μπορντέλλα, που έχοντας πάρει κατευθυντήριες οδηγίες από άλλους στη σχολή, ανακάλυψε κι εξερευνούσε τακτικά...

Στη σχολή τα κατάφερνε στα εργαστήρια, έμαθε να χειρίζεται μηχανές κι εργαλεία πρακτικά. Στην τάξη δε, ήταν κουτσούρι σκέτο, όποιος ξέρει τι εξισώσεις κρύβει ένα απλό τρυπάνι καταλαβαίνει, αν όχι αναρρωτηθείτε τι μπορεί να είναι η "γωνία διαφυγής αποβλήτου" ή το βήμα μιας βίδας. Να μην πούμε για λόγους γραναζιών ή αντοχή υλικών...

Τα καλογραμμένα βιβλία περιείχαν κι αυτά κι άλλα πολλά και χρήσιμα πράγματα ακόμη και για διπλωματούχους μηχανολόγους γραμμένα σε καθαρεύουσα μα κατανοητά από ένα μέσο άτομο. Εγώ στην τετάρτη δημοτικού που τα είχα διαβάσει εν συντομία μαζί με τα σχολικά μου κι αμέτρητα κόμικς και περιοδικά (αφού τηλεόραση μπήκε στο σπίτι όταν ήμουν πια 15), τα ήξερα καλά και μ' άρεσαν σαν "αντρίκιες δουλειές" που ήταν.

Πράγματα που δεν ήξερε όμως αυτός και πάτωσε στις εξετάσεις του πρώτου εξαμήνου...

Τότε τα ήθη στην εκπαίδευση δεν ήταν λάσκα όπως σήμερα που δεν απομένει κανείς και παίρνουν και οι άχρηστοι απολυτήριο. Καλέσανε τη μάνα μου που εκτελούσε χρέη κηδεμόνα στην σχολή, της δείξανε τα γραπτά των εξετάσεων του κι ακολούθησε ο αυθεντικός διάλογος:

- Γιός σας είναι ο ....;

- Όχι, ανηψιός μου παιδί του αδελφού μου γιατί;

- Ευτυχώς...

- Τι έκανε πάλι;

- Δεν έχουμε πρόβλημα με τη γενική συμπεριφορά του μα κοιτάξτε...στη σχολή δεν υπάρχει λόγος να ξανάρθει...Πιάνει τζερεμέ ένα θρανίο που μπορεί να καθίσει άλλος, να μάθει πέντε πράγματα να δουλέψει αύριο...

- Τι λέτε να κάνει;

- Να φροντίσει ο πατέρας του να τον βάλει σ' ένα μηχανουργείο να ασχολείται και να βλέπει, μαθαίνοντας τη δουλειά, εδώ σπαταλά τον χρόνο του και τον δικό μας...

Έτσι τελείωσε η σχέση του με κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης.
Έφυγε από τη σχολή και σε 2 μήνες κατάφερε ο γέρος του να τον βάλει σε ένα μεγάλο μηχανουργείο σε κεντρικό δρόμο.

Πολύ δουλειά το μαγαζί, την έμαθε καλά ο ξάδερφος σε λίγους μήνες, έπαιρνε κάποια λεφτά στην αρχή περισσότερα αργότερα, πήρε το πρώτο του ολόκληρο πεντακοσάρικο (μεγάλη αξία τότε) σαν φιλοδώρημα από έναν παπά όταν συγκόλλησε επιτυχώς το στήριγμα της πεσμένης μεταλλικής πόρτας του γειτονικού τους νεκροταφείου, είχε δικά του λεφτά να ξοδεύει από νωρίς κι αρκετά μαζεμένα όταν ήρθε ο καιρός να πάει στρατιώτης...

Έγινε καλός τορναδόρος εκ πείρας. Μα και τη σχολή να τελείωνε με άριστα, πάλι τορναδόρος θα ξετέλεβε, μικρή η ζημιά που δεν συνέχισε...

Σήμερα κοντεύει 30 χρόνια στην ίδια δουλειά, με μόνη διακοπή τη θητεία του.

Το μόνο κέρδος από την εποχή της σχολής ήταν τα βιβλία του Ιδρύματος Ευγενίδου. Που μου μείνανε εμένα και μου μάθανε τόσα πράματα τεχνικά κι άλλα.
Ακόμη δεν διάβασα καλύτερο σαφέστερο και πιο περιεκτικό βιβλίο πρόληψης εργατικών ατυχημάτων από το "Ασφάλεια κι Υγιεινή στην εργασία". Που γράφτηκε κάπου στα '60ς...

Αφού τα διέσωσα από το να γίνουν προσάναμμα στην παρασιά στο χωριό όταν τον έδιωξαν από τη σχολή...

ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ...

Επειδή όλοι (ή όσοι θέλουν και το επιλέγουν τουλάχιστον), δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία να ολοκληρώσουν τις γυμνασιακές τους γνώσεις, που για κάποιο λόγο διέκοψαν τότε...

Επειδή ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ για βιωματική μάθηση των ενηλίκων...

Κάποιοι από τους μαθητές του ΣΔΕ Χανίων με την ευκαιρία της λήξης της δεύτερης σχολικής χρονιάς που εφαρμόζεται ο θεσμός, αφού ζήτησαν να μάθουν από μένα για το θέμα "Η τηλεόραση την εποχή του Internet - Διαδικτυακή τηλεόραση" θέλησαν στην συνέχεια να φτιάξουν μια ολιγόλεπτη ταινία με τις δραστηριότητες και τα μηνύματα τους, που γύρισαν επιτόπου με εξοπλισμό που διέθεσε η "Acanthus Productions".

Η ταινία τους παρά τις απρόβλεπτες συνθήκες που φτιάχτηκε κι έχουν συνέπεια στην ποιότητα της εικόνας, μεταδίδει με σαφήνεια τα μηνύματα τους, που μπορούν να τα δούν μέσω internet και να τα μοιραστούν εύκολα και γρήγορα με άλλους, στην Ελλάδα και σε οποιοδήποτε ακόμη σημείο του κόσμου κι αν βρίσκονται.

Όλα είναι δυνατά την σημερινή δικτυωμένη εποχή παιδιά, μα για όσους μπορούν να κατανοήσουν και να χρησιμοποιήσουν τις δυνατότητες της, σας το είπα στην παρουσίαση...

Επεξεργασμένη η μίνι ταινία είναι στην διάθεση του οποιουδήποτε προσώπου ή φορέα και θα προβάλλεται Πανελλαδικά από το διαδικτυακό Intron TV σαν σημείο αναφοράς και σύνδεσης με τα υπόλοιπα ΣΔΕ της χώρας...

Δείτε την κι εσείς:

http://www.youtube.com/watch?v=IBnalEMzfBc

ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΙ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ...

Το Ενεργειακό Κέντρο Περιφέρειας Κρήτης σε συνεργασία με το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Χανίων και τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων δείχνουν στα παιδιά 10 - 12 χρονών τις συμπεριφορές που σχετίζονται με την κατανάλωση κι εξοικονόμηση ενέργειας στο σχολείο, στο σπίτι και στη ζωή...

Στα πλαίσια του Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, μαθητές δημοτικών σχολείων γνώρισαν την χρησιμότητα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την χρησιμότητα τους τώρα που εξαντλούνται τα πολυχρησιμοποιημένα ορυκτά και συμβατικά καύσιμα. Με απλές κατασκευές σαν παιχνίδι, τα παιδιά μαθαίνουν και κατανοούν τη λειτουργία πολύπλοκων συστημάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την χρήση τους σε καθημερινές εφαρμογές...

Στην περίπτωση μας εδώ, οι μαθητές/τριες της 5ης τάξης του 20ου δημοτικού σχολείου Χανίων γνωρίζουν βιωματικά την λειτουργία ενός μίνι ηλιακού θερμοσίφωνα, ενός φωτοβολταϊκού στοιχείου κι ενός ποδηλάτου που κινείται με ηλιακή ενέργεια, που αποτέλεσε και το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των παιδιών, αφού όλα σχεδόν ήθελαν να το δοκιμάσουν στην πράξη...

Την παρουσίαση έκανε ο Νίκος Βερναδάκης εκπαιδευτικός του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Χανίων, οι ενήλικοι μαθητές του οποίου μελέτησαν και κατασκεύασαν τις παραπάνω εφαρμογές.

Στην συγκεκριμένη παρουσίαση παραβρέθηκε και ο υπεύθυνος του Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στον νομό, ο δάσκαλος Φώτης Ποντικάκης.

Στα παρακάτω video (που τραβήχτηκαν επιτόπου δοθείσης της ευκαιρίας με την μικρή κάμερα που έχω πάντα μαζί μου για τέτοιες απρόοπτες ευκαιρίες, δεν είναι στην καλύτερη δυνατή ποιότητα εγγραφής λόγω συνθηκών μα δείχνουν παραστατικά την όλη προσπάθεια), τα παιδιά μαθαίνουν τη συμβολή του ήλιου στην παραγωγή ενέργειας:

http://www.youtube.com/watch?v=Tf0qYvV-SkI

Ήλιος και παραγωγή ενέργειας μέρος 1ο

http://www.youtube.com/watch?v=OJA8_1kFkDI

Ήλιος και παραγωγή ενέργειας μέρος 2ο

http://www.youtube.com/watch?v=aT3t28Ts47w

Ήλιος και παραγωγή ενέργειας μέρος 3ο

http://www.youtube.com/watch?v=zsraEjJ95iA

Ποιό σχολείο και τάξη είπαμε πως είστε παιδιά;

Το πλήρες video μετά από επεξεργασία, θα είναι σύντομα διαθέσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο και θα προβάλλεται Πανελλαδικά, αποκλειστικά από το διαδικτυακό κανάλι Intron TV.

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ «ΕΧΕΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΙΝΕΣΤΕ»...

«Πήγαινε παιδί μου να μάθεις γράμματα, να γίνεις άνθρωπος».

Αυτή γονική οδηγία είχε βέβαια πάνω της πολλά συμφραζόμενα που είχαν να κάνουν με τις αξίες και τα κοινωνικά προστάγματα της εποχής, με την ηθική συγκρότηση και το μεγάλο κανόνα της ζωής και δράσης. Αυτές ήταν τότε οι "παραδοσιακές" αξίες της κοινωνίας.
Όμως, λίγα χρόνια μετά, το "ψυχοκοινωνικό" προφίλ του σημερινού ανθρώπου είναι τελείως διαφορετικό.
Η τερατώδης ανάπτυξη της τέχνης και της επιστήμης, η ανάδυση της κοινωνίας της ευμάρειας, του πλούτου, της κατανάλωσης, αυτά και τα αναδυόμενα καινούργια μεγάλα προβλήματα της νέας εποχής μας στροβιλίζουν μετέωρους.

Η ανεξέλεγκτη πλέον εξέλιξη της προόδου, μας γεννά τις μεγάλες αβεβαιότητες για το μέλλον. Τον κότινο της ζωής και της δόξας λαμβάνουν πλέον οι αλαζόνες κρυφοί και φανεροί και οι ψηλόσωμοι που στηρίζονται όμως σε άλλων τις πλάτες. Υπερίσχυσε πλέον των ανθρωπιστικών αξιών και της ηθικής συνείδησης, ένα νέο εγωκεντρικό ήθος και εμπρός στην κοινωνική χοάνη, χάσκει η άβυσσος.

Ο άνθρωπος πια μοιάζει να μην είναι παιδί μιας ανώτερης συμπαντικής αρμονίας, αλλά αποπαίδι της.

Σήμερα πλέον για να γίνεις άνθρωπος, ποιος είπε ότι χρειάζεται να ξέρεις γράμματα;
Εκείνο που χρειάζεται σήμερα είναι να έχει κανείς μηχανισμούς "προσαρμογής". Ή έστω να προσκολληθεί σε τέτοιους. Τέτοιους πολίτες χρειάζεται η σημερινή κοινωνία και τέτοιους πολίτες διαμορφώνει το σύγχρονο σχολείο.

Σήμερα πλέον, δυστυχώς, σημασία δεν έχει το «Είναι» αλλά το «Έχειν και το Φαίνεστε».

Και όλοι εμείς, ως ηθοποιοί αυτού του θλιβερού θιάσου να παίζουμε τους ρόλους μας με απίστευτη υποκριτική ικανότητα. Αλλιώς θα μας έχουνε για παζαβούς, να μας βγάλουν και στο περιθώριο.

Η ΕΙΚΌΝΑ:Ο υπουργός συγκλονισμένος να περιφέρει την καμένη σημαία καθ' όλη τη διάρκεια της επίσκεψής του στο κατεστραμμένο σχολείο, παραδίδοντας μαθήματα εθνικοπατριωτικής υπερευαισθησίας ενώ κατά τη διάρκεια της κατάληψης η πολιτική οδηγία ήταν «Μην ενοχλείτε». Μην χαλάτε την ζαχαρένια τους ή τη δική σας.

Οι διδάσκοντες από κοντά να καταγγέλλουν μαθητές και εξωσχολικούς, αλλά πριν, κατά τη διάρκεια των βανδαλισμών, τι παρίσταναν; Τα περίπτερα στην κίνηση;
Οι γονείς αποστασιοποιημένοι δεν έχουν άραγε λόγο και ευθύνη όταν γελοιοποιούνται οι μαθητικές κινητοποιήσεις από τα «αιτήματα» της πλάκας ή όταν δυσφημείται και υπονομεύεται κάθε σοβαρός, δίκαιος και αναγκαίος αγώνας;

Οι μαθητές; Ως ενεργά υποκείμενα της εκπαιδευτικής διεργασίας τι έχουν να πουν; Ασφαλώς οι νέοι έχουν να πουν πολλά για τα σημερινά χάλια της παιδείας. Αυτοί τα υφίστανται καθημερινά. Αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι η ασέβεια περνά πρώτα από την οδό της ευσέβειας. Γνωρίζω κάτι πρώτα, για να το αμφισβητήσω και να το αλλάξω στη συνέχεια. Αλλιώς; «Tα παιδία παιδιαρίζειν».

Για χαβαλέ κι επιπλέον ώρα για καφέ και σαχλοκουβέντες ή τάβλι στις πάντα γεμάτες καφετέριες.

Και η επωδός όλης αυτής της ιστορίας; Η δήθεν δικαιοσύνη και το κράτος.

Η υποκρισία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο. Έ, τι νομίζατε, εσείς νεαροί, αυθάδεις, αντικοινωνικοί και απροσάρμοστοι. Δεν θα έχετε καμιά συνέπεια για τις ενέργειες σας;
Έχουμε κράτος! Πού υψώνει τη σιδερένια γροθιά πάνω από τη νεαρή ηλικία, τη ρευστή, ακροβατική, υπερευαίσθητη, κυμαινόμενη, αντιφατική, μεθυσμένη με το ποτό της οργής και ζητά να πληρώσουν οι ένοχοι. Ναι, αλλά ποιοι είναι οι ένοχοι;
Μήπως πάλι για πολλοστή φορά θα πληρώσουν κάποιοι τυχαίοι και μη αρεστοί και οι πραγματικοί φταίχτες θα κρυφτούν στα γνωστά τους λαγούμια;

Την ίδια στιγμή που, όπως καταγγέλλεται στην τηλεόραση, ανατίθεται η μελέτη για τη φύλαξη των λιμανιών της χώρας σε εταιρεία με καταδικασμένους έμπορους ναρκωτικών. Την ίδια στιγμή που γέμισε ο Ψηλορείτης από χασισόδενδρα χωρίς ποτέ κανείς ένοχος να οδηγηθεί στη φυλακή, λόγω υψηλής προστασίας, την ίδια στιγμή που βοά ο κόσμος για παραδικαστικά κυκλώματα, διαπλοκές δικαστών, αστυνομικών, πολιτικών με το κοινό έγκλημα.

Να βλέπουμε και λίγο πέρα από την μύτη μας, να προλαμβάνουμε εξελίξεις, αντί να παριστάνουμε μετά τους «έκπληκτους». Εν είδη ρητού: Δεν σκοτώνουμε ποτέ τα σκυλιά που γαυγίζοντας μας προειδοποιούν για τον επερχόμενο σεισμό, κ. υπουργέ!