ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ...

Είναι γεγονός ότι ο όρος "καθηγητής πανεπιστημίου" έχει αρχίσει να φθείρεται τα τελευταία χρόνια, έχει χάσει την αίγλη που είχε παλιά. Βλέπουμε μια προσπάθεια απαξίωσης των διδασκόντων στα πανεπιστήμια, τους "πανεπιστημιακούς" ή "καθηγητές" ή μέλη ΔΕΠ (Διδακτικό και Επιστημονικό Προσωπικό) όπως είναι ο ακριβής τους τίτλος...

Κι αν αναρωτιέστε τι επιτέλους κάνει ένας πανεπιστημιακός καθηγητής για να δικαιολογεί τον βαρύγδουπο τίτλο του, να πούμε ότι τρία είναι τα βασικά του καθήκοντα:τα εκπαιδευτικά, τα ερευνητικά και τα διοικητικά.

Έχει από έξι ως δώδεκα περίπου ώρες την εβδομάδα μάθημα στο αμφιθέατρο ή στο εργαστήριο, με ότι αυτό συνεπάγεται σε σχετική προετοιμασία. Ετοιμάζει και διορθώνει τις ασκήσεις, τις προόδους και τα θέματα που δίνει στους φοιτητές του.
Αναλαμβάνει την καθοδήγηση διπλωματικών εργασιών (από μία έως πέντε τον χρόνο) που σημαίνει απασχόληση τουλάχιστον 1-2 ωρών την εβδομάδα για κάθε μία. Υπάρχει και η ρουτίνα των εξετάσεων τρείς φορές το χρόνο, όπου βάζει τα θέματα και διορθώνει τα πολυάριθμα γραπτά. Εκτός από τα προπτυχιακά, προσθέστε για πολλά μέλη ΔΕΠ και αντίστοιχες υποχρεώσεις στα μεταπτυχιακά προγράμματα.

Συγχρόνως, πρέπει να κάνει έρευνα και να την δημοσιεύει σε επιστημονικά περιοδικά γιατί αυτά είναι τα διαπιστευτήριά του στο διεθνές ερευνητικό περιβάλλον και αποτελούν ίσως το σημαντικότερο κριτήριο για την εξέλιξή του. Πρέπει να συμμετέχει σε συνέδρια για να έρχεται σε επαφή με τις νεότερες εξελίξεις και να αναπτύσσει συνεργασίες. Πρέπει να κρίνει επιστημονικά άρθρα που του στέλνουνε τα διάφορα επιστημονικά περιοδικά προκειμένου να δημοσιευτούν. Πρέπει να ετοιμάζει και να υποβάλει ερευνητικές προτάσεις προκειμένου να εξασφαλίζει ουσιαστικά χρηματοδότηση για τους ερευνητές - υποψήφιους διδάκτορες οι οποίοι τον/την βοηθούν στην έρευνα αλλά και στο εκπαιδευτικό έργο.

Αν τελικά εγκριθούν οι προτάσεις, κάτι που γίνεται όλο και σπανιότερα στις μέρες μας όπου η χρηματοδότηση για την έρευνα είναι με το σταγονόμετρο (μισοβουλωμένο μάλιστα ), πρέπει να ετοιμάζει εκθέσεις, αναφορές να συμμετέχει σε συναντήσεις κλπ. Κι εκτός από αυτά υπάρχουν και τα διοικητικά καθήκοντα τα οποία επωμίζεται ένα μεγάλο μέρος των μελών ΔΕΠ και είναι το αναπόφευκτο τίμημα του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου. Μπόλικη δουλειά και κάποιες φορές ψυχοφθόρα μέσα στην ελληνική πανεπιστημιακή κοινωνία.

Συμπερασματικά, ο πανεπιστημιακός καθηγητής μπορεί να μην έχει τυπικό 8ωρο και να μην κτυπάει κάρτα αλλά πολλές φορές δουλεύει και σπίτι και ουκ ολίγες φορές κλείνεται μέσα και τα Σαββατοκύριακα. Το θέμα είναι ότι πέρα των ελάχιστων απαιτήσεων όπως η παρουσία στο αμφιθέατρο, ο καθένας μπορεί να βάζει τον πήχη της φήμης και της εξέλιξης του όσο ψηλά θέλει...

Τα κακά παραδείγματα που μπορεί να ακούμε δεξιά και αριστερά είναι η εξαίρεση που δυστυχώς όμως δίνει την αφορμή να αμαυρωθεί η συνολική εικόνα του έργου των πανεπιστημιακών. Το θέμα είναι αφενός να απομονώνονται έτσι ώστε να μην διαιωνίζονται πρακτικές που είναι κατακριτέες και αφετέρου να μην επιχειρούνται στο όνομά τους άτσαλες γενικεύσεις.

Θα ενέπνεε περισσότερο την κοινωνία μια πολιτεία που προβάλει τα αστέρια των πανεπιστημίων κι όχι τα παράσιτα.

Η πλειοψηφία των πανεπιστημιακών είναι μέρος της λύσης κι όχι του προβλήματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι καιρός να γίνουν και η λύση του προβλήματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διεκδικώντας ενεργητικό ρόλο και από σιωπηλή πλειοψηφία να γίνει ενεργή πλειοψηφία στο χώρο δουλειάς και καριέρας τους.