ΚΛΕΙΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ...

Μαζί γεννηθήκανε και μαζί παίζανε σαν παιδιά.

Ο πατέρας του ενός εργάτης, του αλλουνού ασκούσε κλειστό επάγγελμα μετά από εύνοια του ψηλού πολιτικού τον οποίο ακολουθούσε πιστά σε περιοδείες...

Μαζί μεγαλώσανε. Όταν χρειαζόταν κάποια λεφτά, ο ένας έκανε περιστασιακά κάποιες αγγαρείες, ο άλλος αντικαθιστούσε τον πατέρα του για λίγες ώρες με πολλαπλάσια κέρδη από τον αγγαρειομάχο.

Τελειώνοντας το σχολείο ο δεύτερος δεν νοιάστηκε για πανελλαδικές εξετάσεις και σπουδές, είχε εξασφαλισμένη και προστατευμένη δουλειά, όπως ο μπαμπάς που τότε έβγαινε στη σύνταξη.

Ο μη έχων στον ήλιο μοίρα πέρασε μερικά χρόνια σε σχολή κάνοντας έξοδα και κατόπιν έφτιαξε το βιογραφικό του που το έστελνε όπου εύρισκε, μπας και προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιου αφεντικού να τον προσλάβει. Μετά από δεκάδες βιογραφικά και συνεντεύξεις κατάφερε τελικά να φορτώσει τη ζωή του σε κάποιο αφεντικό έναντι ενός μέτριου μισθού.

Αυτό για λίγα χρόνια, μετά η δουλειά του μετατράπηκε σε εποχική, δούλευε μόνο τα καλοκαίρια και τον υπόλοιπο χρόνο σιτιζόταν από το ταμείο ανεργίας. Μέχρι που έφτασε 50 χρονών με άσπρα μαλλιά και το αφεντικό τον αντικατέστησε με δυό 20ρηδες αλλοδαπούς και βρέθηκε κυριολεκτικά στον δρόμο. Χωρίς δουλειά, λεφτά, ασφάλεια και περίθαλψη.

Όπου συνάντησε τον άλλο, τον παιδικό του φίλο που κονομούσε κάθε μέρα από το κλειστό επάγγελμα που κληρονόμησε από τον μπαμπά, δεν γνώρισε ούτε μια μέρα ανεργίας, δεν είχε ανταγωνισμό παρά από όμοιους του, ούτε είχε άλλο αφεντικό στον καφά του.

Έκανε λέει "απεργία" για να μην χάσει την κρατική προστασία και τα προνόμια από το κλειστό επάγγελμα που βρήκε έτοιμο, που είχε εκμεταλλευτεί ως τώρα για να δουλεύει απερίσπαστα με εγγυημένα κέρδη, έκανε προκλητικές δηλώσεις όπου έβλεπε κάμερα να τον σημαδεύει και καλούσε τον περιθωριοποιημένο άνεργο φίλο του να του συμπαρασταθεί, για να μην αλλάξει τίποτα στην δική του ζωή.

Πρέπει να τον στηρίξει τώρα ο άλλος;