ΟΠΟΥ ΤΡΥΠΩΣΕΙ Ο ΚΑΘΕΙΣ...

Ως "ανεπίδεκτος μαθήσεως" χαρακτηρίστηκε κάποιος κάποτε και δικαίως τότε από τους καθηγητές του...

Από τότε είχε πάντα δουλειά και λεφτά στην τσέπη του, για πάνω από 30 χρόνια σήμερα, αυτός ο τυπικά αγράμματος.

Δεν έχει κάνει ούτε μια μέρα άνεργος, τον παρακαλάνε άλλοι να φύγει να έρθει στα δικά τους μαγαζιά με καλύτερες αμοιβές και δεν το κουνάει, δεν κινδυνεύει από απόλυση αφού είναι αγαπητός στον ισόβιο όπως αποδείχτηκε εργοδότη του...

Αυτό σημαίνει ν΄αξίζεις και να μετράς στην πιάτσα, να μη σε ξερνά η αγορά εργασίας...

Όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις με τους απολυμένους, που δεν πρόσφεραν και τίποτα το ιδιαίτερο όσο "εργάζονταν" σε κάποιο αφεντικό. Αλλιώς θα ήταν περιζήτητοι στον τομέα τους, αντί ναυάγια της ζωής...

Τι κι αν φόρτωναν το βιογραφικό τους με τίτλους σπουδών κι επιστημοσύνης, κενά γράμματα ήταν τα ΔΕ, ΤΕ, ΠΕ, Master και PhD, μαζί με αμέτρητα άλλα χαρτιά για γλώσσες, σεμινάρια και ημερίδες που θα του έκαναν "ειδικούς" να ξεχωρίζουν από την πλέμπα, να υπηρετήσουν καλύτερα το αφεντικό που θα τους επέλεγε.

Σε τίποτα δεν τους ωφέλησε η πλύση εγκεφάλου που η ίδια η οικογένεια τους τους έκανε από τα πρώτα παιδικά χρόνια πως η επιτυχία στη ζωή είναι η απόκτηση ενός οποιοδήποτε πτυχίου και (για αυτούς) η επακόλουθη εύρεση εργασίας - υπαλληλικής σχέσης που θα διαρκούσε για πάντα. Σήμερα όλοι αυτοί αιφνιδιάστηκαν με τα σύγχρονα δεδομένα και έμειναν ξεκρέμαστοι κια παγωμένοι.

Τζάμπα ο κόπος κια τα έξοδα που έφερε αυτός ο ιδιότυπος μικροαστικός κοινωνικός ανταγωνισμός.

Τζάμπα οι ώρες που έγραψε ο γέρος τους στον προθάλαμο βουλευτικών γραφείων στην έμμονη προαπάθεια του να τακτοποιήσει τα βλαστάρια του, μην κακοπάθουν και μάθουν...

Τζάμπα κακολογούσαν και συκοφαντούσαν άλλους για να πάρουν αυτοί τη θέση που άπαντες διεκδικούσαν...

Έτσι βγάζοντας απέξω τους "άλλους" μη αρεστούς και φροντίζοντας μόνο για πάρτη τους φτιάξανε ζωές και οικογένειες που σήμερα είναι στον αέρα...

Αποδεικνύουν όμως με τον πιο τραγικό τρόπο το ρητό "όπου τρυπώσει ο καθένας" και για όσο καιρό, μετά την απόλυση για οποιοδήποτε λόγο έρχεται η μόνιμη ανεργία, αφού κανείς δεν θέλει να τους φορτωθεί, για να κάνουν δε δική τους δουλειά με κάτι που τα καταφέρνουν καλά ούτε λόγος να γίνεται, αν ναι θα το έκαναν στα νιάτα τους, τότε που είχαν διάθεση και ζωντάνια...

Τα χρόνια της βολής τους κορόϊδευαν κιόλας όποιον προσπαθούσε ανεξάρτητα κι αυτοδύναμα.

Όχι και τόσα δάκρυα λοιπόν για τους περισσότερους από τους "απολυμένους" που σκούζουν στον ΟΑΕΔ, απαιτώντας ακόμη να φορτώσουν το προσωπικό τους πρόβλημα σε άλλες πλάτες, καλύτερα δε για αυτούς στο αόριστο "κράτος", όπως εκφράζουν σε δηλώσεις τους...

Πληρώνουν επιλογές ζωής που ήταν και οι ίδιοι υπαίτιοι. Ας πάρουν το μάθημα τους!