ΓΡΗΓΟΡΟΣΗΜΑ...

Στην Ελλάδα επετεύχθη γρήγορα η διασπορά της διαφθοράς σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, αναλόγως της δυνατότητας συμμετοχής του καθενός στο πάρε - δώσε.

Ωφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το μεγαλύτερο τμήμα του λαού συμμετέχουμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων εκάστου, σε περιπτώσεις διαφθοράς και επι ανταλλαγμάτι χρηματισμού.

Είναι εδώ και πολλά χρόνια μέρος του εθνικού μας βίου. Ακόμη και οι ελάχιστοι που δεν έχουν υπάρξει χρηματίζοντες ή χρηματιζόμενοι ή σκανδαλωδώς διορισθέντες, δεν θα αρνούντο να συμμετέχουν σε περιπτώσεις διαφθοράς...

Όπου ο καθένας εμπλεκόμενος συμμετέχει στο ποσοστό που του αναλογεί και διεκδικεί εάν η ευκαιρία εμφανιστεί και μεγαλύτερη συμμετοχή. Είτε η διεκδίκηση του μικροσυμφέροντος είτε του μεγάλου συμβολαίου προμηθείας ανήκουν στην ίδια λογική μοιράσματος του κρατικού χρήματος...

Από τους χαριστικώς διορισμένους συμβούλους στα διάφορα υπουργεία και οργανισμούς, από τους δήθεν "σοφούς" πανεπιστημιακούς έως τον έσχατο υπάλληλο στην υπηρεσία δήμου, πολεοδομίας, νομαρχίας, υπουργείου, νοσοκομειακούς γιατρούς, στελέχη κάθε υπηρεσίας που συναλλάσεται με πολίτες και προμηθευτές, όλοι πιέζουν τον πολίτη και ευχαρίστως αποδέχονται από τον προμηθευτή να λαδώσει γιά να αποκτήσει είτε αυτό που δκαιούται είτε αυτό που εκτός διαδικασιών θα του χαριστεί...

Με αυτόν τον τρόπο ζούν και τα δύο μέρη της παράνομης συναλλαγής εδώ και αρκετά χρόνια χωρίς να υπάρχει κανένα πραγματικό ενδιαφέρον να μεταβληθούν οι ζωογόνες συνθήκες της διαφθοράς. Η κοινή πεποίθηση είναι: "εάν μπορώ να πιέσω τον πολίτη ή τον προμηθευτή, εάν έχω την ευκαιρία να χρηματίσω τον κάθε υπάλληλο του κράτους, να υπερβώ τις διαδικασίες, γιατί να χάσω την ευκαιρία;"

Δεν είναι τυχαίο το όνομα που δώσαμε στο λάδωμα: "γρηγορόσημο", το δίνουμε και κάνουμε την δουλειά μας, παίρνουμε το πιστοποιητικό, ξεπερνάμε την λίστα αναμονής, κερδίζουμε ένα δημόσιο έργο, ανοίγουμε το μαγαζί μας χωρίς προδιαγραφές κ.λπ...

Μια από τις βασικότερες συνέπειες εκτός της ηθικής στάσεως που θα έπρεπε να διέπει τον κοινοτικό βίο μας είναι η πτώση της συνολικής ποιότητας εμπορευμάτων και υπηρεσιών, η οποία συνδέεται με την παροχή ακριβότερων εμπορευμάτων και υπηρεσιών, προκειμένου να βγεί η αξία της μίζας...

αυτήν την συνέπεια, της εξωφρενικής πτώσεως της ποιότητας κάθε δημοσίου αγαθού έχουμε αρχίσει να την διαπιστώνουμε αλλά η χαρά ανόδου του βιοτικού μας επιπέδου με εισόδημα που κερδίσαμε συμμετέχοντας στην διαδικασία διαφθοράς, μας κλείνει στον ατομικό κύκλο καταναλωτισμού εκτός των πραγματικών δυνατοτήτων μας και μας αποκοιμίζει από την αποσύνθεση που η δημόσια διαδικασία παροχής εμπορευμάτων και υπηρεσιών εμφανίζει.

Αυτή η μεγάλη διαφθορά συντηρεί και υποστηρίζει την κοινωνικοπολιτική διαπλοκή μέσα από ένα τεράστιο πλέγμα σχέσεων και εξαρτήσεων, πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής συναλλαγής και εκβιασμού, που γιγαντώθηκε τα τελευταία 25 χρόνια. Όχι μόνο σε συναλλαγές του δημοσίου τομέα, μα επίσης με επέκταση και στην σφαίρα της ιδιωτικής οικονομίας, με ανάγκη λαδώματος υψηλόβαθμων στελεχών για προμήθειες τώρα και μεταξύ ιδιωτικών εταιρειών και προμηθευτών τους..

Τελικώς ποιός βλάπτεται;

Μόνο οι λίγοι που δεν έχουν τις σχετικές ευκαιρίες, οι ηθικοί που δεν θέλουν, οι εργαζόμενοι στις εταιρείες οι οποίες με λάδωμα αποκτούν συμβόλαια κρατικής προμηθείας, γνωρίζουν ότι η εργασιακή τους συμμετοχή σε εταιρείες που πουλούν ακριβότερα και κακής ποιότητας υλικά και υπηρεσίες, δεν είναι άμοιροι ευθύνης, απλώς παθητικώς ξέρουν από ποιά βρώμικα χρήματα αμοίβονται και αυτοί, ορισμένες φορές ενεργητικώς συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι...

Ποιούς και τι πειράζει εάν το πιστοποιητικό, η υγειονομική άδεια, η συνταγή φαρμάκων, η προμήθεια υπολογιστών, η προμήθεια ιματισμού, η προμήθεια συστημάτων ασφαλείας, εξοπλισμού κ.λπ. κ.λπ. πληρώνονται + 10-20% ακριβότερα από το κρατικό και το ευρωπαϊκό χρήμα...βλάπτεται ευθέως κανείς;

Όχι βέβαια! Γι' αυτό όσοι μπορούν συμμετέχουν, αξιοποιώντας είτε την θέση τους ως "αγοραστές" είτε την δύναμη ως προμηθευτές".

Πόση προσπάθεια και κόπος χρειάζεται να καταβληθεί για ν' αλλάξει αυτή η νοοτροπία, ότι η διαφθορά δεν πειράζει να συνεχίσει, αν η ευκαιρία παρουσιάζεται σε μένα και η θέση μου και το θράσος μου επιτρέπουν να το εκμεταλλευτώ προς τα συμφέροντα μου; Θα ξαναβρώ άλλη τέτοια ευκαιρία;

Αφού έτσι κι αλλιώς το μέγεθος της μίζας έχει μόνο ονομαστική σημασία που καταβάλλεται μια φορά μόνο...

Μα αυτή η συνήθεια και η λογική ότι είναι η διαφθορά συμβατή με την οργάνωση του Ελληνικού κράτους και τους τρόπους διαχείρησης του, έτσι το βρήκαμε κι απλώς το συντηρούμε, τι την θέλουμε τη ρήξη;

Αυτό τελικά είναι το μεγάλο ελληνικό πρόβλημα...