ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ...

Καλοκαίρι, Αύγουστος, και το πόπολο ξαμολιέται στις παραλίες.

Αναζητώντας δροσιά στο νερό μα και μεταφέροντας τις συνήθειες του που δεν αποχωρίζεται ποτέ.
Γραφικές ή σιχαμένες, αυτές είναι, χαρακτηρίζουν τον κάθε άνθρωπο και δεν αλλάζουν όπου και να πάει, ότι και να κάνει.

Τις ξεδιπλώνει και στη θάλασσα, ενώπιον όλων...

Στη δήθεν "οργανωμένη" πλευρά, όπου μερικά παράσιτα - αφισοκολλητές και κολλητοί δημοτικών συμβούλων κονομούνε καθισμένοι σε μια καρέκλα στη δροσιά, ενοικιάζοντας άλλες καρέκλες κι ομπρέλες σε τεμπελχανάδες που δεν εννοούν ν' αποχωριστούν το ραχάτι ούτε πάνω στην άμμο, πληρώνοντας όσο - όσο τον κάθε ένα που τους το παρέχει.
Τα παράσιτα να μαζεύουν εκατοντάδες ευρώ καθημερινά χωρίς κόπο και να κοιτούν με μισό μάτι όσους δεν χρησιμοποιούν τις προσφερόμενες ανέσεις τους ή είναι πιο πρακτικοί και φέρνουν τη δική τους καρέκλα κι ομπρέλα στον "χώρο τους".

Δώρο του Δημιουργού οι παραλίες στις παραθαλάσσιες περιοχές, γιατί να κονομά το κάθε άδουλο παράσιτο σε βάρος των υπόλοιπων που θέλουν να έχουν πρόσβαση, από που έγινε δικός του ένας ορισμένος χώρος άμμου και τον υπερασπίζεται μετά μανίας και προκλητικά;
Αδιαφορώντας ακόμη και για το ξύλο που θα πέσει καμιά φορά, μιας και δεν οφείλουμε όλοι γραμμάτια σε δημάρχους, συμβούλους και ευνοούμενους τους, να γεμίζουμε τον μπεζαχτά τους...

Αναρτούν με παράτες γαλάζιες σημαίες παραδίπλα από τους υπονόμους, υπό τα χειροκροτήματα και τις ιαχές των καταστηματαρχών που "αναβαθμίστηκε" η περιοχή τους και θα πουλούνε ακριβότερα τις προτηγανισμένες πατάτες στα ηλιέλαια και τα ξεψυγμένα ψάρια σε πρόθυμους κοιλιόδουλους.

Που δεν μπορούν να μη μασούν ακόμη και την ώρα του μπάνιου, συνήθεια που ανακάλυψαν κι εκμεταλλεύονται δεόντως άλλοι αρπακολατζήδες, που περιφέρουν λιωμένα γλυκά που γίνονται ανάρπαστα σε λίγα λεπτά, σκουληκιασμένα φιστίκια, ή αγοράζοντας μια καρπούζα και πουλώντας κάθε μικρό κομματάκι της χωριστά σε τιμές χαβιαριού...

Ακόμη και τυχάρπαστοι μασέρ εμφανίστηκαν φέτος που προσφέρουν μασάζ της κακής ώρας σε σαπιμένες γριέντζες που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες τους...αφού υπάρχουν και προσφέρονται...

Κάτω από το βλέμμα του δήθεν ναυαγοσώστη κόπρου, που το μόνο που φαίνεται να τον ενδιαφέρει είναι το ολοήμερο μαύρισμα του και η νυχτερινή επίδειξη του σε Σκανδιναβές ξανθές σε κωλάδικα, σαν κακό αντίγραφο ξένου σήριαλ που έχει πιστέψει πως είναι συνέχεια του...

Έχει περιοριστεί πια και η ενοικίαση κανώ ή ποδήλατου, οι μόνες δραστηριότητες που δεν μπορούν να γίνουν εκτός παραλίας...

Εκεί που τελειώνει η εκμεταλλεύσιμη πλευρά της παραλίας, αρχίζει αυτή που είναι αφημένη σε κάθε λογής ζωντόβολα, δίποδα και τετράποδα.
Η εκτόνωση του αλλοδαπού και ντόπιου αληταριού...

Όπου σκύλοι κι ιδιοκτήτες κολυμπούνε πλάι - πλάι, μισό μέτρο από την ταμπέλα του το απαγορεύει.

Όπου άλλοι αδέσποτοι σκύλοι ψάχνουν μάταια για τροφή και νερό έξω από μερικά κουρελιασμένα αντίσκηνα μπατιροτουριστών, μην γνωρίζοντας τα πεινασμένα ζώα πως κι αυτοί τρέφονται από τα πεταμένα των λαικών αγορών και κοιμούνται στα σκουπίδια κάνοντας "διακοπές" στη μιζέρια τους...

Σκουπίδια που και η ίδια η θάλασσα κάνει ότι μπορεί να ξεβράζει καθημερινά όσο γίνεται περισσότερα, ξέροντας πως κανείς δεν θα τα καθαρίσει ποτέ, αφού το κομμάτι αυτό δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση.

Όπου αλλοδαπά πατσαούρια κάθε τριτοκοσμικής ράτσας και κουμασιού, καραδοκούν κρυμένα να δούν κανένα κώλο ή ν' αρπάξουν κανένα πορτοφόλι στη ζούλα, από τουρίστες που ξεγελαστούν και βουτήξουν εκεί, ή βαριούνται να πάνε παρακάτω με τον κόσμο.

Τον "καθώς πρέπει" κόσμο των μισθωτών κι επιδοματιών που δεν πλησιάζει το απαγορευμένο κομμάτι.
Μη το παιδί και δει τα κατακάθια της κοινωνίας, που όμως κλείνοντας τα μάτια δεν εξαφανίζονται...

Όσο για τους πραγματικά έχοντες και ξέροντες, ξανοίγονται με τα κότερα σε απόμακρες κι ερημικές γωνιές, όπου δεν ενοχλούνται από κανέναν της πλέμπας, απολαμβάνοντας πραγματική ησυχία και καθαρά - απλησίαστα νερά.

Να μην βλέπεις κανέναν αν δεν θέλεις να τον δείς. Αυτό είναι ποιότητα ζωής και ένα κίνητρο επιτυχίας...