Ο ΜΙΜΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ...

Δεν μπορούσε δίχως την μάνα του ο Μίμης. Κυριολεκτικά δεν κουνούσε χωρίς αυτή, πουθενά δεν πήγαινε χωρίς τη συνοδεία της.

Έτσι τον είχε μάθει βέβαια από μικρό κοπέλι, που τον πήγαινε στο σχολείο και τον έφερνε πάντα το μεσημέρι, πιασμένο από το χέρι σφιχτά...Για να περάσει με ασφάλεια τον κεντρικό δρόμο που χώριζε τα σπίτια μας από το συγκρότημα των σχολείων, δημοτικών και γυμνασίων της οδού Κοραή που περάσαμε αρκετά χρόνια της ζωής μας...

Η δική μου με πήγαινε στην αρχή μερικές φορές, όταν ήμουν στην πρώτη τάξη και μετά μ' άφηνε μόνο να περνώ τον δρόμο που πάντα είχε (κι έχει) πολλή κίνηση, αφού ενώνει την πόλη με το αεροδρόμιο.

Ας ήμουν μερικά χρόνια μικρότερος του, δεν ζήλευε που δεν μπορούσε να περάσει απέναντι, αντίθετα με κορόϊδευε που πήγαινα μόνος, χωρίς ενήλικη συνοδεία...

Η μάνα του επέμενε να τον συνοδεύει στο σχολείο κρατώντας του το χέρι μέχρι τα 15 του που τελείωσε το γυμνάσιο. Εξετάσεις έδινε ο Μίμης να πάρει το χαρτί του και αυτή περίμενε απόξω για νοερή συμπαράσταση στο "παιδί" και να το πάρει μετά πίσω στο σπίτι να μην ξεστρατίσει σαν εμένα που από τα 11 πόριζα από το σπίτι και πήγαινα όπου ήθελα, στην αρχή κοντινά και στη συνέχεια όλο και μακρύτερα...

Έτσι συνήθισε κι αυτός και ήθελε να είναι μαζί και να συμβουλεύεται γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, μάλιστα αρκετά μεγαλύτερες του...

Μια τέτοια παντρεύτηκε αργότερα όταν θέλησε να "νοικοκυρευτεί". Δεν έψαξε μακριά, μια χωρισμένη γειτόνισσα του πήρε, με τις ευλογίες και την έγκριση της μαμάς βέβαια, που πρέπει να χάρηκε πως ο γιός της πήρε "μεστή γυναίκα και σοβαρή, όχι νιάνιαρο που δεν ξέρει τι θέλει"...

Τώρα ποιός δεν ξέρει τι χάνει Μίμη, άλλη υπόθεση. Άλλο fifteen κι άλλο fifty...Διαφορετικό είναι να (με) φλερτάρουν 15χρονα ξεπεταγμένα κι άλλο να (σε) νταντεύουν 50άρες κατ' ελάχιστον σαβουρόγριες, που έχουν χάσει προ πολλού όποια φρεσκάδα είχαν κάποτε (τα μαθητικά μας χρόνια εμάς). Μόνη σου δικαιολογία ότι σου θυμίζει (κι αναπληρώνει) τη μάνα σου...

Γελοίο θέαμα να κρατιούνται αγκαλιά όταν πηγαίνουν βόλτα στο ενετικό λιμάνι κι αστείο για τους θαμώνες καφε-ζαχαροπλαστείων (εκεί καθίζουνε, σε ποιά νεανική καφετέρια να πάνε με τη γριά) να τον ταίζει αυτή παγωτό στο στόμα με το ίδιο κουταλάκι, μπροστά τους...

Ή να πάνε σε συγκεκριμένο μαγαζί με ρούχα και να να δεί η πονηρή Βίκυ πως του διαλέγει σώβρακο και πουκάμισο του γούστου της η μάνα του, να ρίχνει γέλιο με το κιλό κατόπιν, τι περιμένει αλήθεια, κατανόηση και συμπάθεια από το sexy girl;

Μάλλον θ' αναρρωτιέται τι διάολο κάνουν μαζί στο κρεββάτι, αφού ούτε να τεκνοποιήσει μπορεί η συμβία με τις ρυτίδες και την κυτταρίτιδα, ούτε και καμιά σεξοβόμβα ήταν στην εποχή της, μετριότητα που ούτε καν φρόντιζε τον εαυτό της ήτανε πάντα, μόνο αυτός την είδε ελκυστική, δεν ξέρω με ποιά μάτια...

Ούτε τι έχουν πια να περιμένουν και οι δυο, αφού κι αυτουνού το βιολογικό ρολόι φαίνεται πως προσαρμόστηκε και προχώρησε αρκετά μπροστά, δίνοντας του εξωτερικά παρόμοια εμφάνιση και χάρη, γρηγορότερα από ότι σε άλλους της ηλικίας του.