ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΟΙ ΦΟΡΟΙ: ΑΝΕΚΔΟΤΟ Η΄ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

Μια μέρα λέει ο Βεζύρης στο Χότζα που ήταν ο υπουργός του των οικονομικών:

- Πήγαινε έξω και δες τι κάνει ο λαός μου, να μου πεις!

Πάει ο Χότζας μια βόλτα στην αγορά, βλέπει την κατάσταση, μετά γυρνάει πίσω και του λέει:

- Βεζύρη μου, τους βλέπω να γυρνάνε τριγύρω,να ψωνίζουν, βγαίνουν και καμμιά βόλτα, αλλά δεν μοιάζουν και πολυ ευχαριστημένοι!

- Βάλτους κι άλλους φόρους, Χότζα και μετά βγες πάλι έξω και πες μου τι γίνεται.

Βγαίνει ξανά ο Χότζας στα ίδια μέρη, μετά γυρνάει και του λέει:

- Βεζύρη μου, έχει αρχίσει μια αναστάτωση, δεν βγαίνουν πια τόσο έξω, δεν αγοράζουν όπως πριν και μοιάζουν αγριεμένοι!

- Βάλτους κι άλλους φόρους και ξαναπές μου!

Πράγματι, επαναλαμβάνει τα ίδια και όταν γυρνάει του λέει:

- Βεζύρη, η αγορά χάλια, κανείς δε πουλάει κανείς δεν αγοράζει, διασκέδαση μηδέν, ο κόσμος έχει βγάλει κάτι μαχαίρια και τ΄ακονίζει με το μάτι αγριεμένο, αρχίζω και φοβάμαι!

- Βάλτους κι άλλους φόρους και ξαναέλα.

Γυρίζει ο Χότζας μετά από λίγες μέρες αναστατωμένος...

- Βεζύρη μου δε καταλαβαίνω τίποτα. Το σκηνικό έχει αλλάξει τρομερά. Είναι όλοι έξω στις ταβέρνες, τρώνε πίνουν, γλεντάνε, της κακομοίρας γίνεται!

- Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, λέει ο βεζύρης κουνώντας το κεφάλι προβληματισμένος, τώρα είναι τα ζόρια, Χότζα και να δούμε τι θα κάνουμε...

- Μα γιατί Βεζύρη μου, αφού όλοι μοιάζουν να γλεντάνε...

- Δε γλεντάνε Χότζα. Κατάλαβαν ότι θα τους τα φάμε όλα και τα τρώνε μόνοι τους πριν προλάβουμε...

ΕΙΔΕΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ;

Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ' ένα μουλάρι σ' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.
Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά:
- Δε μου λες πατριώτη, ο δάσκαλος εδώ στο χωριό τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;

- Βενιζελικός, απαντά ο αγωγιάτης.
- Α, το γαϊδούρι...σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο τη στιχομυθία.
- Το. και το...δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι.
Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά το δάσκαλο ποιο είναι το μάθημα της ημέρας.
- Τα σημεία της στίξεως, απαντά ο δάσκαλος.
- Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά, λέει ο επιθεωρητής.
Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει τη φράση:
- Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα), ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).
Αφού έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:
- Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;
- Ο δάσκαλος, ψέλλισε ο μαθητής.
- Και ποιος το είπε;
- Ο επιθεωρητής, κύριε...
- Ωραία, είπε ο δάσκαλος. Σβήσε τώρα το κόμμα και βάλ' το αλλιώς: Ο επιθεωρητής, (κόμμα), είπε ο δάσκαλος, (κόμμα), είναι γαϊδούρι.
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:
- Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;
- Ο επιθεωρητής, απαντά δειλά ο μαθητής.
- Και ποιος το είπε;
- Ο δάσκαλος, απαντά ο μαθητής...
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:
- Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε το δάσκαλο!

Ο ΓΑΜΠΡΟΣ...

Μια γυναίκα περνώντας έξω από το δωμάτιο της κόρης της ακούει από μέσα ένα ηλεκτρονικό βουητό. Ανοίγει τη πόρτα μπαίνει μέσα...

Η κόρη της παίζει με έναν δονητή...

- Τι κανείς εκεί κορίτσι μου; ρωτάει σοκαρισμένη.

- Μαμά σε παρακαλώ, απαντά εκείνη, είμαι 35 χρονών ανύπαντρη γυναικά και αυτό εδώ το πραγματάκι είναι ο σύζυγος που δεν είχα ποτέ. Σε παρακαλώ βγες έξω!

Την επόμενη μέρα καθώς μπαίνει στο σπίτι ο πατέρας ακούει τον ίδιο θόρυβο από το δωμάτιο της κόρης του. Χωρίς να ξέρει, μπαίνει κι αυτός μέσα στο δωμάτιο και τσακώνει τη κόρη του με τον δονητή...

Σοκαρισμένος κι αυτός ρωτάει τι κάνει.

- Μπαμπά σε παρακαλώ, απαντά εκείνη, είμαι 35 χρονών ανύπαντρη γυναικά και αυτό εδώ το πραγματάκι είναι ο σύζυγος που δεν είχα ποτέ. Σε παρακαλώ βγες έξω!

Μερικές μέρες αργότερα η γυναικά επιστρέφει από τα ψώνια. Καθώς μπαίνει μέσα στο σπίτι ακούει το ίδιο ηλεκτρικό βουητό, πιο δυνατό από ποτέ, να έρχεται από το καθιστικό.

Τρέχει στο καθιστικό και βλέπει τον άντρα της να κάθεται μπροστά στη τηλεόραση με τη μπύρα στο χέρι και διπλά στον καναπέ ο δονητής να πάλλεται πέρα-δώθε σα τρελός...

- Μα, τι κανείς εκεί; ρωτάει...

- Τι θες μωρέ; απαντά ο σύζυγος. Βλέπω Τσάμπιονς Λιγκ με τον γαμπρό μου!

ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΕΙΣ...

Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, επειδή το (εγγλέζικο) χιούμορ του κυριολεκτικά σπάει κόκαλα:

Ένας Βρετανός πολίτης έστειλε τη φορολογική του δήλωση και στο ερώτημα της Εφορίας "πόσα άτομα σας επιβαρύνουν;" απάντησε συμπληρώνοντας τα παρακάτω στοιχεία:

- 2,1 εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες,

- 4,4 εκατομμύρια άνεργοι,

- 900.000 εγκληματίες σε 85 φυλακές,

- 650 ηλίθιοι στο Κοινοβούλιο,

- όλοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν).

Η Εφορία της περιοχής του τού την επέστρεψε διευκρινίζοντας πως η απάντησή του ήταν "απαράδεκτη"!

Ο πολίτης όμως, επανήλθε στο θέμα με το ερώτημα:

- Γιατί; Ξέχασα κάποιον;

Κάθε συσχετισμός με τα εδώ τεκταινόμενα, δεν είναι καθόλου τυχαίος!

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ...

Ρωτάει σχετικά με τον μισθό που πάιρνει, ο Άγγλος τον Γερμανό:
- Πήρες αύξηση φέτος;
- Πήρα!
- Και τι τα έκανες;
- Ε, να, αγόρασα ένα σπίτι στις Άλπεις.
- Και τα υπόλοιπα;
- Με τα υπόλοιπα αγόρασα μια Porsche 911 Carrera.

Ρωτάει ο Γερμανός τον Γάλλο:
- Πήρες αύξηση φέτος;
- Πήρα!
- Και τι τα έκανες;
- Ε, να, αγόρασα για την κόρη μου ένα διαμέρισμα στις Κάννες.
- Και τα υπόλοιπα;
- Με τα υπόλοιπα αγόρασα ένα Audi A6 Avant.

Ρωτάει ο Γάλλος τον Έλληνα:
- Πήρες αύξηση φέτος;
- Πήρα!
- Και τι τα έκανες;
- Ε, να, αγόρασα ένα παπάκι 125 cc.
- Και τα υπόλοιπα;
- Τα υπόλοιπα τα έβαλε η μάνα μου!

Ο ΑΝΑΠΗΡΟΣ...

Ο Χριστός βλέποντας τα προβλήματα που έχει η Ελλάδα θέλει να κατέβει στη Γη να βοηθήσει τους Ελληνες και ο Θεός Πατέρας τελικά επιτρέπει στον Χριστό να κατέβει, αλλά να κάνει μόνο τρία θαύματα.

Ο Χριστός διαλέγει μια όμορφη ήρεμη περιοχή, την οποία πολλοί ξένοι έχουν διαλέξει να ζουν και κυρίως αφού πάρουν τη σύνταξή τους.

Μπαίνει σε ένα καφενείο που κάθονται ένας Γάλλος, ένας Γερμανός και ένας Ελληνας και πίνουν τις τσικουδιές τους.

- Χαίρετε, είμαι ο...

- Ελα, έλα δεν μας νοιάζει ποιος είσαι, έλα να πιούμε μια μαζί, του λένε πριν προλάβει να συστηθεί.
- Εγώ κερνάω πρώτος έναν γύρο λέει ο Γάλλος, άντε άσπρο πάτο.

Ο Χριστός που δεν ήταν συνηθισμένος, του κόβεται η αναπνοή από το κάψιμο στον λαιμό και δεν προλαβαίνει να μιλήσει.

- Δικός μου είναι ο γύρος λέει ο Γερμανός και αμέσως μετά ο Ελληνας.

Τελικά ο Χριστός βρίσκει τη μιλιά του και λέει:

- Είμαι ο Ιησούς.

- Α, του λένε, δεν είσαι συνηθισμένος και σε βάρεσε λιγάκι. Δεν πειράζει!

- Αλήθεια, είμαι ο Ιησούς, λέει και πλησιάζει τον Γάλλο και τον ακουμπά στον ώμο.

- Α ναι, ναι σίγουρα είναι ο Ιησούς ξεφωνίζει ο Γάλλος. Μόλις με ακούμπησε και μου έφυγε ο πόνος στη μέση και στο χέρι που δεν μπορούσα να το κινήσω, Να, δείτε τώρα πως το κουνώ και δεν πονώ καθόλου.

Ο Χριστός πλησιάζει και ακουμπά τον Γερμανό και κείνος αναφωνεί:

- Ναι, ναι είναι ο Ιησούς, μόλις με ακούμπησε άρχισα να βλέπω καθαρά, τα μάτια μου έγιναν καλά.

Ο Ιησούς πάει να πλησιάσει τον Ελληνα και αυτός τραβιέται πιο πέρα φωνάζοντας:

- Μη με πλησιάζεις, μη με ακουμπήσεις.

- Τρελάθηκες του λένε οι άλλοι και ο Ιησούς τον ρωτά γεμάτος απορία γιατί.

- Μη με ακουμπάς μη, λέει ο Ελληνας και μόλις πριν έναν μήνα πήρα την αναπηρική μου σύνταξη, που παιδευόμουν χρόνια να πάρω!!

ΒΡΑΔΥΝΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ...

Βραδυνό προσκλητήριο, πρώτες μέρες νεοσυλλέκτων στην Τρίπολη.

Ένας Σμηνίας πάει σε ένα παλλικάρι και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

- Παρουσιάσου...

- Νεοσύλλεκτος σμηνίτης τάδε ταδε (σιγανή φωνή)...

- Πιο δυνατά παιδί μου...

- Νεοσύλλεκτος μπλα μπλα.. (πάλι σιγά)...

- Αγόρι μου πιο δυνατά. Τι ομάδα είσαι;

- ΑΕΚ

- Γήπεδο πας;

- Μάλιστα!

- Στο γήπεδο φωνάζεις;

- Μαλιστα!

-Ε φώναξε και εδώ όπως φωνάζεις στο γήπεδο!

- ΑΕΚ, ΑΕΚ!!!

Ξεράθηκαν όλοι στα γέλια...

ΤΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ...

Η έφηβη κόρη λέει στον μπαμπά της, ένα μεσημέρι που γυρίζει από το τεχνικό λύκειο όπου φοιτούσε:

- Μπαμπά, εχθές ένας νεαρός από το σχολείο μου είπε κάτι που δεν το καταλαβαίνω. Μου είπε ότι έχω καταπληκτικό σασί, δυο πανέμορφα αμορτισέρ και δυο φοβερούς προφυλακτήρες. Τι εννοούσε;

Κι ο μπαμπάς της απάντησε: 

- Να πεις αύριο κιόλαςστον νεαρό, ότι έτσι και ανοίξει το καπό για να μετρήσει πόσο είναι το λάδι στην μηχανή, θα του τσακίσω την εξάτμιση!

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ...

Τα ανέκδοτα κυκλοφορούσαν στα στέκια της εποχής και τσάκιζαν κόκαλα.
Η επιγραφή κάτω από τον βασιλικό θυρεό που ανέφερε το αλήστου μνήμης «Ισχύς μου η αγάπη του λαού», επαναλαμβανόταν βελτιωμένη και επαυξημένη:
«Ισχύς μου η αγάπη του λαού και τα τανκς του Παττακού».
                                   ************************
Κι από κει κι έπειτα, η ευρηματικότητα τελειωμό δεν είχε:
Χωρικός, νεοφερμένος στην πρωτεύουσα, κυκλοφορεί στην πηγμένη από κόσμο οδό Σταδίου και φωνάζει:
- Μωρή! Πού είσαι, μωρή; Μωρή! Ε, μωρή...
Τον πλησιάζει αυστηρά ένας αστυφύλακας:
- Τι κάνεις, εδώ, εσύ;
Απορεί ο χωρικός:
- Δε βλέπεις; Ψάχνω τη γυναίκα μου. Μωρή! Πού είσαι, μωρή;
Αγριεύει ο αστυφύλακας:
- Δεν έχει όνομα η γυναίκα σου;
- Αμ, πώς δεν έχει...
- Τότε, να τη φωνάξεις με τ' όνομά της.
Τον κοιτάζει αφοπλιστικά ο χωρικός:
- Άσε, κυρ αστυφύλακα. Ξέρω εγώ, τι κάνω...
Ο αστυφύλακας είναι ανένδοτος:
- Όχι. Θα κάνεις αυτό, που σου λέω, τώρα. Αλλιώς θα σε πάω στο τμήμα. Επιμένω να φωνάξεις τη γυναίκα σου με τ' όνομά της, αυτή τη στιγμή.
Ο χωρικός έχει μουδιάσει:
- Ό,τι πεις.
Ανοίγει το στόμα του, το μετανιώνει, ο αστυφύλακας τον κοιτάζει βλοσυρός, δεν μπορεί να ξεφύγει. Παίρνει βαθιά ανάσα κι, ενώ το όργανο της τάξης τον κοιτάζει έντρομο, αρχίζει να φωνάζει:
- Ελευθερία! Ελευθερία! Πού είσαι, μωρή Ελευθερία;
                             **************************
Με την επικράτηση του πραξικοπήματος, άρχισαν να τοποθετούνται στρατιωτικοί επικεφαλής των οργανισμών και των δημοσίων επιχειρήσεων αλλά και όπου αλλού μπορούσαν. Παλιό στέλεχος ενός από τους οργανισμούς αυτούς πήρε το θάρρος και παρουσιάστηκε σ' έναν από τα κεφάλια της χούντας. Παρακάλεσε:
- Επειδή ο οργανισμός μας είναι υψίστης εθνικής σημασίας, γίνεται να μας στείλετε κάποιον που να μην είναι άσχετος;
Ο συνταγματάρχης ενθουσιάστηκε:
- Βεβαίως. Και θα σου στείλω τρεις υποψήφιους, να διαλέξεις τον καλύτερο.
Την επομένη, παρουσιάστηκαν ένας στρατηγός, ένας ταγματάρχης κι ένας λοχαγός. Το στέλεχος τους έδωσε το θέμα:
- Θα ήθελα να μου απαντήσετε στην ερώτηση, τι είναι «μπιντέ»;
Ο στρατηγός σκέφτηκε λίγο και είπε:
- Μπιντέ είναι ο λόγος της άνωσης ενός πολεμικού σκάφους σε σχέση με το εκτόπισμά του.
Ο ταγματάρχης απάντησε:
- Πρόκειται για την τροχιά ενός βλήματος, σε σχέση με το μέγιστο ύψος και το βεληνεκές του.
Ο λοχαγός παραξενεύτηκε:
- Εννοείτε το είδος υγιεινής, που συνήθως βρίσκεται στο μπάνιο;
Έλαμψε το πρόσωπο του στελέχους:
- Ακριβώς, κύριε. Η θέση είναι δική σας.
Το πληροφορήθηκε ο συνταγματάρχης της χούντας και κάλεσε το στέλεχος στο γραφείο του:
- Τι 'ναι αυτά που έμαθα; Ο στρατηγός κι ο ταγματάρχης σου έδωσαν επιστημονικές απαντήσεις και συ διάλεξες τον λοχαγό;
Και το στέλεχος:
- Ακούστε, κύριε συνταγματάρχα: Από δω και στο εξής, θα πρέπει να γλείφουμε κώλους. Τουλάχιστον, ας είναι καθαροί!
                            ********************
ΕΣΑτζήδες σπρώχνουν μπροστά στον βασιλικό επίτροπο τέσσερις λαϊκούς τύπους, μια λαϊκή γυναίκα κι έναν ακόμα, που μιξοκλαίει. Ο επικεφαλής των ΕΣΑτζήδων αναφέρει:
- Λαμβάνω την τιμήν ν' αναφέρω ότι οι κατηγορούμενοι συνελήφθησαν στο λεωφορείο της γραμμής Πατήσια - Αμπελόκηποι, διότι, άνευ ουδεμιάς αφορμής, επέπεσαν, ομού και οι πέντε και έδειραν ανύποπτον αξιωματικόν, ο οποίος και νοσηλεύεται στο 401.
Εξαγριώνεται ο βασιλικός επίτροπος:
- Είπες, ετόλμησαν να χτυπήσουν αξιωματικό;
Στρέφεται στους τέσσερις και καλεί τον πιο μεγάλο:
- Τι έχεις να πεις για την βαρύτατη αυτή κατηγορία;
Ο κατηγορούμενος κοιτάζει τον βασιλικό επίτροπο αφοπλιστικά:
- Το Σουλάκι, το καμάρι μου. Είμαστε στο λεωφορείο. Κόσμος πολύς, πατείς με, πατώ σε. Και, τότες, να σου ο λεγάμενος. Ο αξιωματικός. Μέσα στο στριμωξίδι, απλώνει τη χερούκλα του και, χραπ, πατάει μια τσιμπιά στο Σουλάκι.
Ο βασιλικός επίτροπος καλεί τον δεύτερο να του πει, τι έγινε. Εκείνος αρχίζει:
- Η τιμή της αδερφής μου...
Τον σταματά ο βασιλικός επίτροπος:
- Κατάλαβα. Έλα ο επόμενος. Γιατί χτύπησες τον αξιωματικό;
Ο τρίτος της παρέας απολογείται:
- Η τιμή της βαφτισιμιάς μου...
Τον κόβει ο βασιλικός επίτροπος και καλεί τον τέταρτο:
- Το Σουλάκι μου, κορώνα στο μέτωπο. Αρραβωνιάρα να ούμε κι ο λεγάμενος...
Τον σταματά ο βασιλικός επίτροπος:
- Εντάξει, κατάλαβα. Για έλα δω εσύ;
Πλησιάζει μουδιασμένος ο τελευταίος από τους συλληφθέντες. Ο επίτροπος τον ρωτά:
- Εσύ, ποια συγγένεια έχεις με την κοπέλα;
Ψελλίζει ο άνθρωπος:
- Ούτε που την ξέρω.
Εκνευρίζεται ο επίτροπος:
- Δεν την ξέρεις και χτύπησες τον αξιωματικό; Για ποιον λόγο;
Καταρρέει ο κατηγορούμενος:
- Παρεξήγηση, κύριε. Τραγική παρεξήγηση. Τους είδα όλους αυτούς να τον βαράνε και νόμισα πως έπεσε η χούντα.
                            ***************************
Όρθιος, στριμωγμένος στο λεωφορείο, ρωτά ευγενικά τον μπροστινό του:
- Με συγχωρείτε, κύριε. Μήπως κατά τύχην είστε αξιωματικός;
Απορεί ο ερωτηθείς:
- Όχι, κύριε. Πως σας ήρθε;
Πάντα ευγενικά, ο πρώτος:
- Καμιά σχέση με το στρατό, το ναυτικό, την αεροπορία;
- Σας είπα: ΟΧΙ.
Σε έντονο ύφος ξεσπάει ο πρώτος:
- Τότε πάρε το βρομοπόδαρό σου από πάνω μου, γιατί με ξενύχιασες.
                             ******************************
Ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε βγει ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα, στους ολυμπιακούς της Ρώμης. Κατά το αποτυχημένο βασιλικό αντιπραξικόπημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967, κυκλοφόρησε και το σλόγκαν:
«1896: Ένας Λούης γίνεται ολυμπιονίκης - 1967: Ένας ολυμπιονίκης γίνεται λούης».
                           *****************************
Τη μέρα του αντιπραξικοπήματος, ουλαμός ΕΣΑτζήδων χυμά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, ρίχνει την πόρτα και ζώνει το διαμέρισμα του ισογείου. Ο επικεφαλής βροντά την πόρτα, που την ανοίγει ένας έντρομος ένοικος. Πριν να προλάβει ο επικεφαλής να διατάξει τη σύλληψή του, ο ένοικος του ισογείου τον σταματά:
- Σας παρακαλώ, κύριε. Πρόκειται για τρομερή παρεξήγηση. Εμείς είμαστε φιλήσυχοι κομμουνιστές. Οι βασιλόφρονες μένουν στο δεύτερο.
                              *******************************
ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ ήταν τα δυο ασπρόμαυρα κανάλια, που λειτουργούσαν επί χούντας. Ταλαίπωρος τηλεθεατής ανοίγει την τηλεόραση, στην ΥΕΝΕΔ και πέφτει πάνω στον θεωρητικό της δικτατορίας Γεωργαλά, που εξηγεί την αναγκαιότητα της «επαναστάσεως».
Μπαφιασμένος γυρνά στο κανάλι του ΕΙΡΤ. Στην οθόνη, ένας ΕΣΑτζής τον σημαδεύει με όπλο και τον διατάσσει:
- Γύρνα αμέσως στην ΥΕΝΕΔ.
                              ******************************
Πρώτη επέτειος της 21ης Απριλίου και στη Γυάρο έχουν γιορτή. Από νωρίς τα μεγάφωνα καλούν τους εκτοπισμένους στο χώρο συγκέντρωσης, όπου κατά την ανακοίνωση θα μιλήσει ένας από τους συντρόφους τους, που «είδε το φως της αλήθειας». Την ορισμένη ώρα όλοι έχουν συγκεντρωθεί στον συνήθη τόπο. Μια εξέδρα έχει στηθεί για την περίσταση. ΕΣΑτζήδες σέρνουν έναν ταλαιπωρημένο κρατούμενο με φανερά σημάδια βασανισμού και κακοποίησης.
Ο δυστυχής παίρνει ανάσα κι αρχίζει να ψελλίζει:
- Σύντροφοι...σύντροφοι...σφάλαμε. Σύντροφοι, κάναμε μεγάλο λάθος...Η εθνική μας κυβέρνηση σύντροφοι, είναι μεγαλόθυμη και πρόθυμη να μας συγχωρήσει. Αρκεί να δούμε το φως της αλήθειας, να καταλάβουμε το σφάλμα μας και να το αναγνωρίσουμε. Γιατί η εθνική κυβέρνηση είναι πανίσχυρη. Τώρα μάλιστα που πήραμε και την αμερικανική...
Παίρνει ανάσα και ουρλιάζει:
- ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ!...
                             ************************************
Στο δημοτικό σχολείο, η δασκάλα απευθύνεται στα παιδιά:
- Είπαμε χθες ότι θα εξηγήσουμε στους γονείς μας πως οι πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου έσωσαν τη χώρα από τον κομμουνισμό. Και ότι θα συστήσουμε στους δικούς μας να αναρτήσουν τα πορτρέτα τους σε περίοπτα σημεία του σπιτιού. Το κάναμε;
Απαντούν όλα μαζί:
- Μάλιστα.
Ενθουσιάζεται η δασκάλα:
- Ωραία. Πες μας Κωστάκη. Τι κάνατε εσείς στο σπίτι σας;
Περήφανα ο Κωστάκης:
- Εμείς κυρία, κρεμάσαμε στο σαλόνι τη φωτογραφία του κυρίου Παπαδόπουλου
- Μπράβο Κωστάκη. Εσύ, Γιάννη;
- Εμένα ο μπαμπάς μου κρέμασε στο σαλόνι μια φωτογραφία και με τους τρεις τους.
- Εσύ Σπύρο; Κρέμασες καμιά φωτογραφία;
Ντροπαλά, ο Σπύρος:
- Όχι, κυρία.
Επιτιμητικά η δασκάλα:
- Όχι; Μήπως το ξέχασες;
Πάντα ντροπαλά,ο Σπύρος:
- Το θυμήθηκα, κυρία. Όμως...Η μαμά είπε να μην ανησυχώ και πως όταν γυρίσει ο μπαμπάς από το νησί, θα τους κρεμάσουμε όλους.
                            **************************************
Σε μια περιοδεία του ο Παττακός μιλά σε συγκέντρωση, όπου εξηγεί τους λόγους για τους οποίους έγινε η «επανάστασις της 21ης Απριλίου». Καθώς μιλά, αντιλαμβάνεται, στις πρώτες σειρές τον Μήτρο να τον κοιτάζει χαζά. Σταματά την αγόρευση και τον ρωτά:
- Με καταλαβαίνεις τι λέω;
Με κάθε ειλικρίνεια ο Μήτρος:
- Όχι.
Ο Παττακός προσπαθεί να του εξηγήσει:
- Αν δεν γινόταν η επανάσταση, θα έρχονταν οι κομμουνιστές και θα καίγανε το σπίτι σου.
Πάντα χαζά ο Μήτρος:
- Δεν έχω σπίτι.
Στωικά, ο Παττακός:
- Θα σφάζανε τη μάνα σου και τον πατέρα σου.
- Ξέρετε, ...είμαι ορφανός.
Μπερδεύεται ο Παττακός:
- Δεν έχεις κανένα συγγενή;
- Τη Χάιδω, την αρραβωνιαστικιά μου.
Θριαμβευτικά ο Παττακός:
- Ωραία, λοιπόν. Αν δεν γινόταν η επανάστασις, θα έρχονταν οι κομμουνιστές και θα βιάζανε την αρραβωνιαστικιά σου. Κατάλαβες;
Και ο Μήτρος:
- Αμέ! Η επανάσταση έγινε για το μουνί της Χάιδως.
                           ************************************
Βραδάκι και κάποιος περπατά σιγοσφυρίζοντας ένα από τα απαγορευμένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Τον ακούει ένας χαφιές και τον παίρνει από πίσω. Μπρος ο ένας πίσω ο χαφιές που παρακολουθεί, προχωρούν και φτάνουν ως ένα αστυνομικό τμήμα. Περνώντας μπροστά από το φυλάκιο ο πρώτος σταματά να σιγοσφυρίζει, δείχνει τον χαφιέ και λέει στον αστυφύλακα φρουρό:
- Πιάσ' τον αυτόν: Ακούει Θεοδωράκη.
                            **************************************
Ταβερνάκι. Λίγοι θαμώνες με δέος παρακολουθούν κάποιον που έχει ανέβει σ' ένα τραπέζι κρατώντας μισογεμάτο ποτήρι και μεθυσμένος αγορεύει:
- Αυτή η κυβέρνηση μάς πάει κατά διαόλου. Κυνηγητό, τρομοκρατία, διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, εξορίες, φτώχεια, ανεργία...Δεν πάει άλλο. Κάτι πρέπει να γίνει, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει ελπίδα.  Να ξεσηκωθεί ο λαός και να τους κρεμάσει. Όλους. Αυτή η κυβέρνηση θέλει κρέμασμα. Ναι. Κρέμασμα...
Μια ομάδα ΕΣΑτζήδες χιμούν στην ταβέρνα και τον συλλαμβάνουν. Ο μεθυσμένος διαμαρτύρεται.
- Παρεξήγηση, παιδιά. Παρεξήγηση. Εγώ μιλάω για την κυβέρνηση της Πολωνίας.
Κι ο ΕΣΑτζής:
- Ασ' τα αυτά. Ξέρουμε πολύ καλά, ποια κυβέρνηση θέλει κρέμασμα.
                          ********************************
Εποχή σποράς κι ο εκτοπισμένος στη Λέρο αγρότης βρίσκεται σε βαθιά θλίψη. Κάποια στιγμή, πάει στο τηλεφωνείο και καλεί το σπίτι του, στην Ήπειρο. Το σηκώνει η γυναίκα του. Ο αγρότης φωτίζεται:
- Ελα, εγώ είμαι. Μ' ακούς;
Ταράζεται η γυναίκα:
- Νικόλα μου, εσύ είσαι; Πώς είσαι;
- Καλά είμαι. Δεν μπορώ να σου πω περισσότερα. Δεν έχουμε καιρό. Άκουσέ με καλά, χωρίς να με διακόπτεις. Θυμάσαι το χωράφι μας πίσω από την εκκλησία; Έχω θάψει εκεί κάτι όπλα. Θέλω να πας να τα πάρεις και να τα πετάξεις, μην τα βρει κανείς κι έχουμε μπελάδες.
Την επομένη τον φωνάζουν επειγόντως στο τηλεφωνείο. Είναι η γυναίκα του που μιλά εξαγριωμένη:
- Τι 'ναι αυτό που μου 'κανες, Νικόλα; Δεν πρόλαβα καλά - καλά να κλείσω το τηλέφωνο και πλάκωσαν τα τανκς κι οργώσανε το χωράφι και..
Τη διακόπτει ο Νικόλας:
- Τ' οργώσανε, είπες;
- Ναι. Τ' οργώσανε.
Κι ο Νικόλας:
- Ωραία. Σπείρε τώρα.
                           ******************************
Κυκλοφορούσε και ένα ανέκδοτο με μορφή αινίγματος για τον φαλακρό σαν πόμολο και μονίμως περιοδεύοντα Παττακό, που για λόγους προπαγάνδας και με ένα μυστρί στο χέρι θεμελίωνε οτιδήποτε δημόσιο χτιζόταν στην επικράτεια.
Η απάντηση "ο Παττακός" υποτίθεται ότι ήταν η σωστή λύση στο αίνιγμα "τι είναι αυτό που γυαλίζει, γυρίζει και χτίζει;

Περισσότερη ιστορία στο www.historyreport.gr

ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ...

Σύζυγος κερασφόρος, με τα κέρατα του να σκαλώνουν στα κεραμίδια, αρνείται να παραδεχτεί ότι η πιστή για τον ίδιο γυνή του, είναι παραβάτης της εντολής ου μοιχευσεις.

Στις συμβουλές των φίλων του απαντά ότι έχει μεν υποψίες αλλά και σοβαρές αμφιβολίες και δεν μπορεί να την καταδικάσει.

Πείθεται στο τέλος να προσλάβει ντέτεκτιβ για να παρακολουθήσει την μοιχαλίδα.

Την ίδια κιόλας μέρα ο ερευνητής τον συναντά στο γραφείο του.

- Η γυναίκα σας σας απατάτου λέει με απόλυτη σιγουριά...

- Γεγονότα, θέλω γεγονότα και αποδείξεις για να πεισθώ απαντά ο κερασφόρος.

- Μόλις φύγατε απο το σπίτι, αρχίζει ο σπιούνος, τηλεφώνησε αμέσως στον εραστή της..

- Προχώρα παρακάτω, αυτό δεν λέει τίποτε.

- Σε δέκα λεπτά βγήκε κουνάμενη και μπήκε στο αυτοκίνητο που την περίμενε στη γωνιά

- Παρακάτω..

- Την φίλησε ένας άνδρας και ξεκίνησε το αυτκίνητο.

- Παρακάτω, αυτό δεν αποδεικνύει τίποτε.

- Πήγανε στην καλαμαριά φάγανε τα ψαράκια τους,μετά στο πανόραμα για παγωτό...

- Μετά;

- Μετά μόλις βράδυασε έφτασαν σε ένα ξενοδοχείο. Ανέβηκαν αμέσως στο δωμάτιο

- Μετά; ρωτάει με έκδηλη αγωνία ο πιστός σύζυγος.

- Τους ακολούθησα, ανέβηκα στο μπαλκόνι και έβλεπα απο τις γρύλιες...

- Και;

-Ο άντρας γδύθηκε και έπεσε στο κρεβάτι. Η γυναίκα σου γδύθηκε και αυτή και έπεσε πάνω του...Τον αγκάλιασε...

- Μετά;

- Μετά λεπτομέρειες δεν είδα γιατί έκλεισαν το φως...

- Αυτή η αμφιβολία θα με φάει, ανέκραξε αγανακτησμένος ο κερασφόρος και έδιωξε τον ερευνητή ως ανίκανο...

Η ΣΥΝΤΑΓΗ...

Από τα ορεινά χωριά κατέβηκε ένας χωρικός στην πόλη, μια φορά τα χρόνια κείνα που οι μετακινήσεις γινόταν μόνο με γαϊδάρους, αφού δεν υπήρχανε αυτοκίνητα...

Φτάνοντας στην πόλη και σέρνοντας τον γάιδαρο του, ο χωριάτης βλέπει ένα μαγαζί "Εδώδιμα - Αποικιακά" γεμάτο προϊόντα κρεμασμένα μέσα κι έξω.

- Θα μου κόψεις λιγάκι πετσί για σόλες, λέει του εμπόρου και του δείχνει μερικά ξερά τομάρια που κρεμότανε σε ένα γάντζο.

- Αυτά που δείχνεις δεν είναι πετσιά, του λέει ο έμπορος, μα μπακαλιάρος...

- Μπακαλιάρος; του αντιγυρίζει ο χωριάτης...Και ίντα είναι τουτονά;

- Μεγάλο ψάρι, παστό, δεν έχεις ξαναδεί; του απαντά ο έμπορος.

- Όι μπρέ, δεν έχω δει τέτοιο ούτε έχω φάει ακόμη. Πως το ψήνουνε;

Του εξηγεί ο έμπορος πως τον βάνουνε στο νερό πολλές ώρες, τον κόβουνε και τον τηγανίζουνε και γίνεται πεντανόστιμος με σκορδαλιά.

Στο τέλος αγοράζει ο χωριάτης ένα κομμάτι παστό μπακαλιάρο, τον κρεμά σε ένα από τα πίσω σκαρβέλια του σομαριού του γαιδάρου, κι αφού έκανε τις υπόλοιπες δουλειές του κίνησε να γυρίσει στο χωριό του, καβάλα στο ζώο του...

Κοντεύοντας να φτάσει και περνώντας από άλλο χωριουδάκι, ένας κούλουκας λυτός που γύριζε στον δρόμο μυρίστηκε το παστό ψάρι και ζυγώνοντας τον γάιδαρο που περπατούσε αργά, θέτει μια στιγμή έναν καμπανό και αρπά στα δόντια του το κομμάτι, που ξεσύρθηκε από το σκαρβέλι και γλακά να φύγει με τη λεία του.

Ο χωριάτης που με το τράνταγμα του καμπανού γύρισε να δει τι συμβαίνει, βλέπει τον κούλουκα ν' απομακρύνεται και πριν χαθεί ολότελα από τα μάτια του, προλαβαίνει και του φωνάζει:

- Που πας μωρέ κακομοίρη, δεν είναι κρέας τουτονά μα μπακαλιάρος και την συνταγή να το φάεις δεν την κατέεις, μα εμένα μου την είπε ο έμπορος στην πόλη!

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ...

Μια εταιρία μέσω μιας αγγελίας, ζητάει έναν έξυπνο και ικανό συνεργάτη.

Στους τρεις νέους που παρουσιάζονται γι' αυτή τη δουλειά, κάνουν την εξής ερώτηση:

- Τι αισιόδοξο μήνυμα, θα ήθελες να πουν για σένα, στην κηδεία σου;

Ο πρώτος, αφού σκέφθηκε λίγο τους είπε:
-Θα ήθελα να πουν ότι ήμουν ένας πολύ καλός άνθρωπος και ένας υπέροχος οικογενειάρχης...

Ο δέυτερος, χωρίς πολύ σκέψη τους είπε:
- Εγώ θα ήθελα να πουν, ότι ήμουν καλός οικογενειάρχης, εργατικός άνθρωπος και ότι έζησα με ήθος και αξιοπρέπεια...

Ο τρίτος όμως ήταν αυτός που τους εξέπληξε:
- Εγώ θα ήθελα να πουν: Ρε σεις για δείτε τον καλύτερα, αυτός κουνιέται ακόμα ...

Αυτό θα πει αισιοδοξία!

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ...

Συναντιούνται δυο φίλοι και στην κουβέντα απάνω ο ένας αποκαλύπτει πως έχει πρόβλημα υγείας και πήγε στον γιατρό:

- Τι σου είπε ο γιατρός;

- 30 € παρακαλώ.

- Οχι ρε, τι είχες εννοώ...

- 20 €...

- Ρε βλάκα, τι πρόβλημα είχες θέλω να μάθω...

- Μου έλειπαν 10 €...

ΧΟΡΤΑΣΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΩΔΗ ΑΝΕΚΔΟΤΑ...

Ο Στάθης Μονιάκης είναι ένας φοβερός τύπος απο το Ηράκλειο της Κρήτης, που λέει δικά του ανέκδοτα με καταπληκτικό τρόπο, κρατώντας ακέραια την Κρητική προφορά και διανθίζοντας τα εκτός απο το σαφές υποκριτικό του ταλέντο, με ωραίες εικόνες και έθιμα απο την παλιά Κρήτη...

Εδώ είναι καλεσμένος στην δημοφιλή τοπική τηλεοπτική εκπομπή του Γ. Βιτώρου.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΕΚΔΟΤΟΛΟΓΙΑ...

Ένα ανεκδοτάκι έγινε το νέο εθνικό μας θέμα.

Λύσσαξε το διαδίκτυο, τα blogs, το twitter και το FB, τα αριστερίστικα τουλάχιστον, επειδή κάποιοι μαλάκες αριστεροί μυγιάγγιχτοι μέχρι υπερβολής, θέλησαν να το ερμηνεύσουν ως κήρυγμα ρατσιστικού μίσους.

Σε μια χώρα που τα ανέκδοτα με τους Έλληνες Πόντιους και τις απανταχού ξανθιές σκορπούν  θυμηδία στις παρέες, οι δημοκρατικές συνειδήσεις εξεγέρθηκαν για το twit μιας αθλήτριας που δεν έπρεπε(:) να έχει γνώμη...

 Η Παπαχρήστου επειδή θέλησε κι εκείνη να φωνάξει, να κάνει ηχηρή την παρουσία τους στο μέσο αυτό με τον τρόπο που χρησιμοποιούν οι υπόλοιποι, είναι ο αδύναμος κρίκος, αυτή που δεν είναι φίρμα στο twitter, άρα δεν έχει προστασία  και θα της την πέσουν όλοι οι προοδευτικάριοι, όπως μόνο στην ελλάδα γίνεται...

Δεν θα έχαναν την ευκαιρία των αντιρατσιστικών λαβάρων και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ...
Έτσι βρέθηκε η αθλήτρια αποκλεισμένη από τους ολυμπιακούς αγώνες με απόφαση της Ολυμπιακής Επιτροπής αδικαιολόγητα μετά την ετοιμασία της, όπου ίσως διακρινόταν στο άθλημα της και τιμούσε την Ελληνική αποστολή και θα μπορούσε να είχε επιστρέψει ντυμένη τη γαλανόλευκη και με υποδοχή ηρωίδας στο αεροδρόμιο...

Εδώ πλέον τιμωρείται μια αθλήτρια για ένα χαζό ανέκδοτο στο διαδίκτυο, που δεν τεκμηριώνεται καν ως ρατσιστικής υφής ,πέρα πάο τα φουρτουνιασμένα μυαλά κάποιων. Είναι μια ευκλεής νίκη της κυβερνητικής ΔΗΜΑΡ στον αγώνα κατά του ρατσισμού. Θυμάμαι κι ένα παλαιότερο τέτοιο, που έκανει όλη την Ελλάδα να γελάει με τον Κεντέρη που νίκησε επειδή τον κυνηγούσαν επτά μαύροι. Ευτυχώς τότε δεν συγκυβερνούσε η ΔΗΜΑΡ, να σκούζει κατά των Ελλήνων.

Αντε και στην νομοθετημένη απαγόρευση των λοιπών ανεκδότων, όσων δεν αρέσουν στον Φώτη και στον Αλέξη. Και τις παροιμίες, αφού "τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς"!

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ...

Σε αρκετά πολιτικά ανέκδοτα, οι παραλληλισμοί με την πραγματικότητα και με πραγματικά πρόσωπα είναι αναπόφευκτοι, δεν γίνεται αλλιώς.

Κάποιες άλλες φορές όμως, αν αλλάξεις τα ονόματα σε αυτούς που πρωταγωνιστούν σε ένα ανέκδοτο, αυτό μπορεί και να λέγεται εσαεί όσα χρόνια κι αν περάσουν, να μείνει κλασικό επειδή κάποια πράγματα στην Ελλάδα δεν αλλάζουν, όσες εποχές κι αν περάσουν...

Eπειδή ίσως τελικά η ζωή να αντιγράφει τα ανέκδοτα. Ή, το ανάποδο.

Διαβάστε λοιπόν ένα που βρήκα, που μόλις (ανα)γεννήθηκε και (ανα)κυκλοφόρησε:

Ήταν τρεις φίλοι που είχαν ψηφίσει στις εκλογές. Ένας Νεοδημοκράτης, ένας Αριστερός και ένας ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ.

Συναντιούνται ένα πρωινό, είναι όλοι άυπνοι και ταραγμένοι αφού είδαν και οι τρεις εφιάλτη το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο τους. Κι αρχίζουν να τον περιγράφουν.

Λέει ο Νεοδημοκράτης:
- Είδα λέει, ότι κοιμήθηκα και όταν ξύπνησα, είχα δραχμές στην τσέπη μου, ήμασταν εκτός Ευρώπης...

Μετά σειρά παίρνει ο Πασόκος:
- Τι μας λες ρε εσύ; Εγώ είδα πως κοιμήθηκα λέει με αρχηγό τον Βενιζέλο και ξύπνησα με αρχηγό ξανά τον Παπανδρέου...

Και ο Αριστερός:
- Εγώ δεν μπορώ να συνέλθω από τον εφιάλτη. Κοιμηθήκαμε λέει όλοι τόσο βαθιά, που μια στιγμή που ξύπνησα είδα πως  ήμουν πρωθυπουργός μα δεν ήξερα τι να κάνω, πώς να το διαχειριστώ...

ΞΑΝΘΙΕΣ ΣΕ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ...

Σε μια καφετέρια κάθονταν δυο ξανθιές και πίνανε τον καφέ τους.

Μοντέρνο περιβάλλον, με πολλούς μεγάλους καθρέφτες στους τοίχους.

Σε μια στιγμή γυρίζει η μια και λέει της άλλης:

- Βλέεπεις σε κείνο το ακριανό τραπέζι που κάθονται δυο άλλες, πόσο μου μοιάζει η μιά...

- Τώρα που το λές, βλέπω κι εγώ πως η άλλη που κάθεται δίπλα της είμαι ολόιδια εγώ...

- Όχι μόνο μας μοιάζουν, μα μας κοιτάζουν επίμονα κιόλας...

- Λες να έχουμε συγγένεια με τέτοια ομοιότητα; Θα πάω να τις ρωτήσω...

Σηκώθηκε κι έκανε να πάει προς το μέρος που έβλεπε να κάθονται οι άλλες, όταν η διπλανή της την σταματά λέγοντας:

- Δεν χρειάζεται να πας εσύ, βλέπω να έρχεται η μια προς εμάς!

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ...

Πάει ένας παππούς για εξομολόγηση σε έναν παπά:

- Πάτερ είμαι 75 χρονών, παντρεμένος 50 χρόνια. Πάντα ήμουν πιστός στην γυναίκα μου, μέχρι χτες που πήγα με μια 18χρονη ξανθιά.

- Πότε εξομολογηθήκατε τελευταία φορά; ρωτάει ο παπάς.

- Ποτέ δεν ξαναεξομολογήθηκα στην ζωή μου...

- Και τότε τι ήρθες να κάνεις σε μένα;

- Το λέω σε όλους!