ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ / ΣΥΓΚΙΝΕΙ /ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ / ΑΡΕΣΕΙ / ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
Τρίτη 9 Μαρτίου 2010
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ...
Σεμινάριο αυτοβελτίωσης γινότανε σε κεντρικό ξενοδοχείο, μα ελάχιστα άτομα το παρακολουθούσανε κι αυτά μεγάλης ηλικίας που έχοντας πάρει σύνταξη ή κοντεύανε τέτοια ηλικία, δεν το είχανε και τόσο ανάγκη...
Αντιθέτως κανείς από κείνους που πραγματικά έπρεπε να δείξει ζήλο και να είναι εκεί και μάλιστα στα πρώτα - πρώτα καθίσματα δεν υπήρχε στην αίθουσα, πράγμα που ο διοργανωτής απέδωσε αργότερα σρτην κουβέντα που είχε με κάποιους από τους συμμετέχοντες στην εργάσιμη μέρα, στην κρίση που φταίει για όλα τα κακά που της φορτώνουν, στην οικονομική στενότητα, στο κόστος συμμετοχής κι όπου αλλού...
Το ίδιο βράδυ και σαράντα μέτρα περίπου παραπέρα από το ξενοδοχείο όπου βρίσκεται το πιο μοδάτο ξενυχτάδικο της χειμερινής νυχτερινής ζωής, τα πράγματα έρχονταν από μόνα τους να τους διαψεύσουν όλους τους παραπάνω γέρους που φιλοσοφούσαν πρωτύτερα και τώρα κοιμότανε αμέριμνοι...
Δεν συνέβαινε το ίδιο με το πλήθος που συνέρρεε συνεχώς στο ξενυχτάδικο, τόσο περισσότεροι όσο περνούσε η (μεταμεσονύκτια) ώρα. Ετερόκλητο πλήθος, από έφηβους, μεγαλύτερους νεαρούς και μεσήλικες, αυτούς που υποτίθεται πως αποτελούν τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
Που τώρα τους ένοιαζε μόνο αυτό που αποκαλούσαν διασκέδαση, που όποιος αντικειμενικός παρατηρητής δεν θα ενθουσιαζόταν με το θέαμα που τους προσφερόταν, πρόχειρο και κίτς έδειχνε αμέσως, μα στους συμμετέχοντες στο ντιριντάχτα δεν καιγότανε καρφί...
Ένας "καλλιτέχνης" 4ηςκατηγορίας "εκτελούσε" κυριολεκτικά όποιο γνωστό τραγούδι έπιανε στο στόμα του, μερικές χορεύτριες από γειτονικές βαλκανικές χώρες τον κουνούσαν τριγύρω του μπας και κλείσουν καμιά αυριανή βίζιτα, αυτοί που έκαναν τα γκαρσόνια κουβαλούσαν συνέχεια μπουκάλια και ποτήρια κι άλλες τσούλες δευτεροκλασάτες περιέφεραν πανεράκια με λουλούδια που οι διασκεδάζοντες ακριβοπλήρωναν για να τα ρίξουν ο ένας στον άλλο κι όλοι μαζί στην σκηνή...
Καμμιά επίδραση δεν φαινόταν να έχει η κρίση ούτε τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση πάνω στο πλήθος που στριμωχνόταν στον περιορισμένο κλειστό χώρο, η κατανάλωση έδινε κι έπαιρνε, με μέσο όρο στα έξοδα της κάθε παρέας ποσόν που ισοφάριζε εκείνο της συμμετοχής του παραπάνω σεμιναρίου, να το παρακολουθήσει ένας από κάθε τραπέζι έστω και να το μεταφέρει και στους υπόλοιπους...
Σεβαστό ποσόν τα έσοδα της κάθε βραδιάς για το νυχτερινό μαγαζί, που καταλήγουν αφορολόγητα στην τσέπη του επιχειρηματία που σκέφτηκε να διαμορφώσει τη παλιά αποθήκε σε χώρο διασκέδασης και του βγήκε σε καλό.
Καλό νομίζουν πως είδαν κι όλοι οι πελάτες του, που μετά το πέρας της διασκέδασης τους όταν κόντευε ν' ανατείλει ο ήλιος, θα ξαναγυρίσουν στην καθημερινή τους ζωή...
Έμποροι σε άδεια μαγαζιά, χωρίς να ξέρουν να κάνουν πωλήσεις θα δοκιμάσουν να φορτώσουν στον υποψήφιο πελάτη ένα ποκάμισο για 80 ευρώ, να βγουν τα έξοδα. Μετά φταίει ο πελάτης, ο πρωθυπουργός με τα μέτρα, το άλλο μαγαζί που άνοιξε παραπέρα και ξέρει τι κάνει, αυτή πάλι η κρίση...
Να πληρώσουν τα 2 - 3 - 4 - 6 20χρονα πουτανάκια που έχουν στα άδεια από πελάτες μαγαζιά τους, που πληρώνονται κι ασφαλίζονται κανονικά κι ας μην κάνουν πωλήσεις, για να μη χρειαστεί ν' ανησυχούν για τίποτα πέρα από τα καλλυντικά, τα μαλλιά, τα νύχια και την επόμενη νυχτερινή έξοδο. Και το τατουάζ στον κώλο, που όλο και συχνότερα εμφανίζεται σε όλο και περισσότερες...
Άλλος ταλαίπωρος θα δουλεύει 12ωρο καθημερινά "εκτελούνται μεταφοραί" για να πληρώσει τις δόσεις του ψευδο - GTI που παρκάρει τακτικά απέξω από το ξενυχτάδικο επειδή έτσι είπε η μελεμενιά του και συνοδός στην διασκέδαση, που τώρα παρακολουθεί τα μεσημεριάτικα κουτσομπολιά ξάπλα στο καναπέ ενώ αυτός ξεφορτώνει κασόνια. Και το βράδυ θα του ζητήσει πίτσες και μπύρες και "δώσε και κάτι στο παιδί" που τα φέρνει στην πόρτα, αφού δεν ξέρει ούτε θέλει ούτε ένα αυγό να ψήσει...
Ο άνεργος νεαρός θα περνά τις ώρες του στην φίσκα από όμοιους του καφετέρια εν μέσω εργάσιμης μέρας, παίζοντας τάβλι άσκοπα κι έχοντας τον γέρο του απίκο να περνά τακτικά από το πολιτικό γραφείο του γνωστού τους βουλευτή, μπας και κάτσει επιτέλους το ρουσφέτι και πάρει μισθό δημοσίου, το μόνο που θεωρεί ως "δουλειά" και μην έχοντας προσόντα ούτε για πλανώδιος πωλητής.
Άλλος μπακούρης θ' αγοράζει κουστούμι πενταετίας με 60 ευρώ στις εκπτώσεις και fake ρολόι από τον αράπη στη γωνιά, για να κάνει τον δανδή στην ξανθιά πουτάνα στο καφενείο, μπας και καταφέρει να γαμήσει επιτέλους κι αυτός πληρώνοντας και το δωμάτιο επιπλέον, καθόσον κοντός, χοντρός και φαλακρός κι επιπλεόν απένταρος κι απολυμένος, ελλείψει ανταγωνιστικών ικανοτήτων...
Να συνεχίζεται η ζωή όπως είναι, όπως τα φέρνει να τα δέχεσαι και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα!
Ε, δεν μπορείς ρε ν' αντιμετωπίσεις το αύριο με τα εργαλεία του χθές και το μόνο που διαθέτεις πέρα από τις μπούρδες για εργατική δύναμη είναι ο εγκέφαλος σου. Κι εσύ τον άφησες αναξιοποίητο και δεν έμαθες να τον χρησιμοποιείς δημιουργικά.
Σου προσφέρετε η ευκαιρία να μάθεις όσα δεν ξέρεις και δεν θα μάθεις αλλού κι εσύ λογάριαζες το συμβατικό κόστος.
Χρήμα που πλήρωνες αγόγγυστα οπουδήποτε αλλού σου έκανε κέφι της στιγμής.
Γιατί έβαζες άλλες προτεραιότητες κι έδινες τα λεφτά στο βρόντο, όταν είχες την ευκαιρία να μάθεις το μυστικό της επιτυχίας δεν ήσουν παρών, μην ξέροντας πως όλα τα υπόλοιπα θα ήταν εκεί στη θέση τους και θα σε περίμεναν όσο ήθελες να τ' απολαύσεις στο πολλαπλάσιο, πουθενά δεν μπορούσαν να πάνε χωρίς εσένα, μα προτίμησες να μην αλλάξεις συνήθειες ούτε ένα βράδυ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου