ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΕΘ...

Χιλιάδες διαδηλωτές συμμετείχαν προχθές το απόγευμα σε τρεις μεγάλες πορείες προς την πλατεία ΧΑΝΘ, σε μικρή απόσταση από το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο όπου μίλησε ο πρωθυπουργός. Για να διαμαρτυρηθούν για την κυβερνητική πολιτική επί τη ευκαιρία της επίσκεψης του Πρωθυπουργού και του συνόλου σχεδόν του υπουργικού συμβουλίου...

Χωρισμένοι όμως σε ομάδες ανά κόμμα, συνιστώσα, χρώμα, συντεχνία, κλπ, έδωσαν για τα μάτια του κόσμου το καθιερωμένο παρών και διαλύθηκαν ησύχως για ταβέρνες και καφετέριες...

Ο "κυρίαρχος λαός" φώναξε διάφορα συνθήματα, όπως το "κουφάλες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες", ώστε να μην μείνει καμμία αμφιβολία για τις προθέσεις του. Εν τέλει από το φώναξε φώναξε ο "κυρίαρχος λαός" βράχνιασε και αποφάσισε να πιει ένα καφεδάκι κάνοντας και τον απολογισμό του αγώνα του επί ματαίω ως συνήθως...

Τα μικρά ποσοστά των λεγόμενων "μικρών κομμάτων" είναι τόσο μικρά όσο και πρίν την κρίση (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΑ, Πράσινοι, ΛΑΟΣ έχουν σταθερά το πολύ 5 %, το "μεγάλο μικρό" ΚΚΕ δεν τσιμπάει και τίποτα συνταρακτικό). Τίποτα δεν άλλαξε, και νομίζω, έτσι πώς πάει δεν θ' αλλάξει. Ούτε η "αντιμνημονιακή" γραμμή του άλλου μεγάλου κόμματος εξουσίας ΝΔ δεν τραβάει καθόλου. Η "εναλλακτική λύση" που προτείνει δεν είναι αξιιόπιστη...

Για πολιτική μιλάμε. εφαρμόσιμη. Αντιπροτείνουν (αν το κάνουν, φυσικά) κάτι ανέφικτο και αυτοκαταστροφικό, το ακούει ο κόσμος, καταλαβαίνει πολύ καλά, κάθεται σπίτι του και μοιράζει την "ψήφο" του στα γκάλοπ μεταξύ Παπανδρέου και Κανένα.

Στη δεδομένη κατάσταση, η πίεση από την κοινωνία, με ειρηνικές μαζικές εκδηλώσεις, θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη. Για να είναι τα μέτρα όσο γίνεται πιό δίκαια κοινωνικά. Για να μή επωμιστούν το βάρος της κρίσης αυτοί που δεν φταίνε, αυτοί που δεν τη δημιούργησαν. Αλλά αυτοί που είναι η αιτία της κρίσης.

Η χώρα μας είναι πλούσια, 26η στην παγκόσμια κατάταξη ΑΕΠ ανά κάτοικο: Υπάρχει αναλογικά υπερβολικά πολύς ιδιωτικός πλούτος, και έχουμε χρεωκοπημένο Δημόσιο γι αυτό ακριβώς: Οι δημόσιοι πόροι υπεξαιρέθηκαν από μια μικρή μειοψηφία ιδιωτών. Το μεγάλο φαγοπότι συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.

Η πίεση της κοινωνίας για δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης είναι ανεπαρκής γαι πολλούς λόγους:

Και επειδή η ληστευμένη μεγάλη πλειοψηφία δεν έχει δυνατή φωνή, δεν είναι συνδικαλιστικά οργανωμένη, σε αντίθεση με την "εργατική αριστοκρατία¨των ΔΕΚΟ και τα διάφορα προστατευμένα "κλειστά επαγγέλματα"...

Και επειδή όσα κόμματα ισχυρίζονται ότι είναι με το "λαό", αριστερά, κεντρώα, δεξιά ή παρδαλά, άλλο 'λαό" έχουν στο νού τους, όχι τον μη ευνοημένο και έχοντα ανάγκη στήριξης.

Τέλος, επειδή όσοι προβάλλουν δήθεν ριζοσπαστικές διεξόδους (π.χ. παύση πληρωμών, διώξιμο της τρόικας, έξοδο από την ΕΕ, επιστροφή στη δραχμή κτλ), προβάλλουν στόχους εκτός πραγματικότητας που άν ήταν πραγματοποιήσιμοι θα ήταν άκρως αυτοκαταστροφικοί. Και ο απλός, όχι και τόσο πολιτικοποιημένος κόσμος, το καταλαβαίνει αυτό.

Αυτοί οι υπερβολικά πονηροί ή υπερβολικά αφελείς πολιτικοί θα συνεχίσουν κατά τις συνήθειες τους. Αλλά εμείς οι πολίτες οφείλουμε να τα βγάλουμε πέρα, χωρίς πολλές αισιοδοξίες και χωρίς πολλές απαισιοδοξίες. Θ' αγωνισθούμε όμως χωρίς την καθοδήγηση τους για το δικό μας καλό, όχι γιά να γίνουμε πολιτική προίκα φαντασιόπληκτων, πολιτικο-οικονομικών κερδοσκόπων ή μετανοημένων εκ των υστέρων...

Και τι εξυπηρετεί αυτή η ετήσια κυβερνητική "συνήθεια"; Πόσο "διεθνής" είναι ακόμη αυτή η έκθεση; Και ποια είναι η μετρήσιμη προστιθέμενη αξία που δημιουργεί στην Εθνική Οικονομία; και γιατί άραγε να έρχεται κάθε χρόνο ο Πρωθυπουργός για να κάνει τα εγκαίνια, αφού γνωρίζει πως αυτό θα δημιουργήσει επεισόδια, καταστροφές και θα απαιτήσει την γιγαντιαία κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού και της αστυνομίας; Σκέφθηκε άραγε κανείς πόσο κοστίζει όλη αυτή η παράτα;