ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ...

Μια χώρα η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας χρειάζεται σοβαρή κυβέρνηση και ένα ακόμα σοβαρότερο πρωθυπουργό. Οι ερασιτεχνικοί πειραματισμοί δεν δείχνουν μόνο έλλειψη σοβαρότητας, είναι και επικίνδυνοι για τη χώρα.

Η αύξηση των υπουργών και υφυπουργών, η πατέντα των αναπληρωτών υπουργών το νέο αλαλούμ με τις αρμοδιότητες, είναι στοιχεία που δυναμιτίζουν εξ' αρχής τη λειτουργία της κυβέρνησης.
Ορισμένα παραδείγματα:

Σε μια εποχή σκληρής λιτότητας, όταν κόβει τις συντάξεις, ποιος ο λόγος να φορτώσει τον κρατικό προϋπολογισμό με 11 παραπάνω υπουργούς, μαζί με συμβούλους και παρατρεχάμενους; Αλήθεια πόσο επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός από τα νέα υπουργικά γραφεία;

Κατά ποια λογική υπουργοί που έφυγαν από ένα υπουργείο μετακόμισαν σε ένα άλλο; Αν ήταν επιτυχημένοι γιατί έφυγαν; Και ήταν αποτυχημένοι γιατί στάλθηκαν να αποτύχουν και αλλού; Γιατί δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ότι οι μετακινηθέντες ή οι μετονομασθέντες, είχαν κρυφά ταλέντα που ανακαλύφθηκαν τώρα και τους έδωσαν την ευκαιρία να το αποδείξουν.

Σε τι εξυπηρετεί να δημιουργούνται πολιτικές ηγεσίες σε ορισμένα υπουργεία ακόμη και με τέσσερα άτομα, όταν θα μπορούσαν κάλλιστα να λειτουργήσουν με λιγότερα; Και κυρίως σε τι εξυπηρετεί η τοποθέτηση προσώπων που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο, αλλά έχουν διάθεση να το χρησιμοποιήσουν για αυτοπροβολή και ήδη το κάνουν με συνεντεύξεις και άλλες δημοσιοσχεσίτικες παρεμβάσεις;

Από πού προκύπτει ότι ένας υπουργός φεύγοντας από το ένα υπουργείο για ένα άλλο, μπορεί να παίρνει μαζί του και αρμοδιότητες της αρέσκειας του; Και πώς γίνεται να μετακομίζουν τα πιο "επιτυχημένα" κυβερνητικά στελέχη σε υπουργεία αιχμής για να προωθήσουν το έργο που επιτελούν αυτά τα υπουργεία και όταν πάνε εκεί διαπιστώνουν ότι λείπουν οι αρμοδιότητες για την άσκηση των οποίων ορίσθηκε επιβεβλημένη η παρουσία τους;

Τι νόημα έχει το παιχνίδι με την ίδρυση - κατάργηση - ονοματοδοσία των υπουργείων, που αποκτούν βαρύγδουπους τίτλους άνευ περιεχόμενοι ενίοτε;
Πώς νοείται να τοποθετούνται σε υπουργεία που απαιτείται υψηλό κύρος και ειδικές γνώσεις, συν συγκεκριμένες ικανότητητες διαπραγμάτευσης, πρόσωπα που δεν συγκεντρώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά; Ασκώντας το απόλυτο δικαίωμα του ο Πρωθυπουργός μπορεί να δώσει σε οποίον κρίνει ένα υπουργείο, αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορεί να τον προικίσει ταυτόχρονα και με συγκεκριμένες ικανότητες. Ή με απαραίτητες δεξιότητες, όπως είναι πχ η καλή γνώση μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας...

Μπορεί να βρει κανείς και άλλες τραγελαφικές όψεις στο σχήμα που από προχθές ανέλαβε να κλείσει τις τρύπες που δεν μπόρεσε να κλείσει το προηγούμενο. Πως γίνεται όμως όλη αυτή η ανακύκλωση στην πολιτική ζωή του τόπου ποτέ δεν το κατάλαβα. Πως γίνεται να αποτυγχάνεις κάπου και να πετύχεις αλλού κι αν όχι κι εκεί, κάπου αλλού πάλι;

Αυτά αρκούν για να θέσουν σε αμφισβήτηση τη σοβαρότητα των κριτηρίων που πρυτάνευσαν σ' αυτόν τον ανασχηματισμό...