ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ...

Είναι πλέον αναγκαίο ο λαός να βρεί, όχι κάποιον ηγέτη για να πάρει θάρρος, ηθικό ή έμπνευση, αλλά να βρει πρωταρχικά το νόημα και την αυτοπεποίθηση να πιστέψει στη δύναμη του αγώνα του...

Δηλαδή να κατανοήσει ότι δεν υπάρχουν μεσσίες και θεόσταλτοι αρχηγοί, διότι αυτοί μας έφτασαν εδώ που είμαστε σήμερα ακριβώς επειδή οι περισσότεροι από εμάς "τσίμπησαν" στη μόδα του αδειάσματος της πολιτικής, του "όλοι τα ίδια είναι", του "δεν αλλάζει τίποτε", του "θα κάνω αποχή και θα τους τιμωρήσω" και δεν συμμετείχαμε πουθενά, αφήσαμε άλλους να παίρνουν αποφάσεις που αφορούν στη ζωή και στο μέλλον μας.

Δεν μιλάω φυσικά ούτε και μ' ενδιαφέρουν εκείνοι που δολίως αποσύρθηκαν στον καναπέ του παίρνοντας ανταλλάγματα, συνήθως ένα βόλεμα για αυτούς ή τα παιδιά τους, αυτοί πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν αλλά είναι λίγοι σε σχέση μ' εμάς.

Είναι στη φύση τους αυτή η συμπεριφορά. Δεν αλλάζει.Έτσι κι αλλιώς αυτός είναι ο τρόπος που ζουν. Είναι απομονωμένοι από τα δρώμενα της αληθινής κοινωνίας την οποία την περιφρονούν συνειδητά.

Σε τι οφελεί και διαφέρει να είσαι πλούσιος και ισχυρός όταν ζεις κι εσύ σε μολυσμένο περιβάλλον και δεν μπορείς να χαρείς τον ήλιο και τις ομορφιές αυτού του πλανήτη; Αυτό συμβαίνει γιατί ο κάθε μικρομεσαίος ανθρωπάκος στη γή θέλεινα έχει σπίτι, ψυγείο, αυτοκίνητο, τηλεόραση, διακοπές και χιλιάδες πράγματα ακόμη.

Αφού λοιπόν πλουτίσαμε με το να του δημιουργήσουμε με το lifestyle και τη διαφήμιση χιλιάδες ανάγκες και φτιάξαμε βιομηχανίες που μόλυναν το περιβάλλον, για να του πουλήσαμε όλα αυτά, τώρα θέλουμε καθαρό περιβάλλον για να χαρούμε τα πλούτη μας και τη ζωή μας χωρίς όμως εμείς οι ίδιοι να στερηθούμε τίποτα όπως το δικαίωμα να μολύνουμε το περιβάλλον με τα τζιπ και τις θαλαμηγούς μας.

Γι αυτό θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον μικρομεσαίο ανθρωπάκο απο τώρα να ζεί με λιγότερα. Ότι γίνεται και στην Ελλάδα τώρα δηλαδή. Έμεις τα φάγαμε εσείς ζήστε με λιγότερα για να σωθούμε και να συνεχίσουμε να τρώμε.

Όταν λοιπόν όλοι οι υπόλοιποι σκεπτόμενοι πολίτες που νοιώθουμε καθημερινά "στο πετσί μας" τις συνέπειες αυτής της πολιτικής αφήσουμε κατ' αρχάς τους καναπέδες και την ασφάλεια της κριτικής και της αμπελοφιλοσοφίας από το σπίτι ή το καφενείο και με τους συναδέλφους, τη γειτονιά, την υπόλοιπη κοινωνία πάρουμε μέρος μέρος σε δράσειςπου μας αφορούν, τότε η συλλογικότητα που θα αναπτυχθεί θα βρει μόνη της το δρόμο είτε χρειαστεί κάποιον για οδηγό είτε όχι.