ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ!

Μερικά πράγματα που αξίζει να θυμάσαι για την υπόλοιπη ζωή σου:

Μην υπονομεύεις την αξία σου συγκρίνοντας τον εαυτό σου με τους άλλους. Ακριβώς επειδή είμαστε διαφορετικοί, είμαστε ξεχωριστοί.

Μη θέτεις τους στόχους σου βάσει του τι οι άλλοι θεωρούν σημαντικό. Μόνο εσύ γνωρίζεις τι είναι καλύτερο για τον εαυτό σου.

Μη θεωρείς δεδομένα αυτά που βρίσκονται πολύ κοντά στην καρδιά σου. Κρατήσου πάνω τους όπως θα έκανες με τη ζωή σου, αφού χωρίς αυτά η ζωή δεν έχει νόημα.

Μην αφήνεις τη ζωή σου να γλιστράει μέσα από τα χέρια σου με το να ζεις το παρελθόν και όχι το παρόν. Ζώντας τη ζωή σου κάθε μέρα ξεχωριστά ζεις όλες τις μέρες της ζωής σου.

Μην τα παρατάς όταν έχεις ακόμα κάτι να δώσεις. Τίποτα δεν έχει πραγματικά τελειώσει μέχρι τη στιγμή που σταματάς να προσπαθείς.

Μη φοβάσαι να ριψοκινδυνεύσεις. Βάλε όμως πρώτα το μυαλό σου να σκεφτεί στρατηγικά και ζύγισε καλά τα πράγματα. Όταν τολμούμε, μαθαίνουμε να είμαστε γενναίοι.

Μην αποκλείσεις την αγάπη από τη ζωή σου πιστεύοντας ότι είναι αδύνατον να τη βρεις. Ο πιο γρήγορος τρόπος για να πάρεις αγάπη είναι να δώσεις αγάπη.

Ο πιο γρήγορος τρόπος για να χάσεις την αγάπη, είναι να την κρατήσεις σφιχτά χωρίς να τη μοιράζεσαι.

Μη διώχνεις τα όνειρά σου. Το να είσαι χωρίς όνειρα σημαίνει να είσαι χωρίς ελπίδα. Το να είσαι χωρίς ελπίδα σημαίνει να είσαι χωρίς σκοπό.

Μην τρέχεις τόσο γρήγορα στη ζωή σου ώστε να ξεχνάς όχι μόνο πού ήσουν, αλλά και πού πηγαίνεις. Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, αλλά ένα ταξίδι που πρέπει να γευτείς το κάθε βήμα του.

Ποτέ μην αποχωρίζεσαι κάποιον χωρίς να έχεις πει λέξεις γεμάτες αγάπη για να σκέφτεται κατά τη διάρκεια της απουσίας σου. Ίσως να είναι η τελευταία φορά που συναντιέστε σ' αυτή τη ζωή.

(Από δοκίμιο αγνώστου συγγραφέα)



Να είστε όλες και όλοι καλά! 

Καλή Χρονιά με Δύναμη, Υγεία, Δουλειά, Δημιουργία και Απελευθέρωση από τους "μακάβριους" που καταδυναστεύουν τις ζωές μας.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ...

Στο συνηθισμένο του παγκάκι καθόταν άπραγος όλο το πρωινό και ρωτούσε για δουλειά όποιον τύχαινε να κάτσει δίπλα του για λίγο.

Είχε 15 χρόνια στην Ελλάδα, δούλευε στις οικοδομές κυρίως και τελευταία στο μάζωμα των ελιών, μέχρι που το έχασε κι αυτό από τον ανταγωνισμό στην εύρεση δουλειάς...

Που κάθεται ελπίζοντας και περιμένει να βρεθεί κάτι άλλο...

Πάντα σαν απλός εργάτης, αφού δεν ξέρει να κάνει τίποτα άλλο εξειδικευμένο. Να βγαίνει ένα μεροκάματο, όπως λέει.

Εργατική δύναμη, το δίκιο του εργάτη, εργατική επανάσταση και λοιπές μπούρδες που χρόνια άκουγε κι ακόμη ακούει συχνά από τους ψευδο-επαναστάτες του ΠΑΜΕ με τους κομματικούς μισθούς για να κουνούνε κόκκινες σημαίες τακτικά στο κεντρικό σημείο που συχνάζει αναζητώντας το αφεντικό της ημέρας.

Που η μοναδική συνεισφορά τους στην κακομοιριά του και την αγωνία του είναι να τον κοροϊδεύουν με τέτοιες δήθεν "επαναστατικές" μαλακίες, που ο ίδιος δεν κατανοεί.

Γιατί χωρίς ένα εφήμερο έστω αφεντικό πάπαλα η δύναμη του εργάτη είτε Έλληνας είναι είτε ξένος. Και το καθημερινό φαί του επίσης. Και εντέλει και η ίδια του η επιβίωση.

Τι να κάνει ένας 50χρονος Αλβανός μπροστά σε 20χρονους Αλγερινούς και λοιπούς Αφρικανούς που σωρρηδόν κατέκλυσαν λάθρα τον τόπο και τις δουλειές, αφού οι ντόπιοι "αλληλέγγυοι" και τα στέκια τους μόνο αυτούς φροντίζουν προκλητικά κατ' αποκλειστικότητα.

Δεν αξίζουν τίποτα τα δυο του εργατικά χέρια στην πιάτσα, αν δεν υπάρχει κάποιος πρόθυμος να πληρώσει για ότι λίγο μπορούν να προσφέρουν, όχι βέβαια οι παραπάνω "αγωνιστές" που τον θέλουν μόνο να φωνάζει και ν΄ακολουθεί.

Δουλειά κι επιβίωση δεν μπορούνε να του προσφέρουν, αφού και οι ίδιοι παρασιτικά βιούν με άτοπα συνθήματα ονειρευόμενοι εξεγέρσεις του προλεταριάτου κι εαυτούς στην εξουσία.

Που δεν έχει να ελπίζει τίποτα από τέτοιους σωτήρες και το ξέρει (το έμαθε θέλοντας και μη, από τις καταστάσεις) ο άνεργος εργάτης, που τώρα δεν μπορεί τίποτα άλλο πέρα από το να τρίβει τα χέρια του να μετριάσει το κρύο και να επαναλαμβάνει τακτικά μονολογώντας:

- Δύσκολα τα πράματα...

WORLD'S STRONGEST MAN 2010 FINAL...

Να έχω κάνει την συνήθη καθημερινή γυμναστική μου (με βάρη νωρίς το πρωί για μυική πυκνότητα όγκο και δύναμη και εντατική ημίωρη ποδηλασία ως αερόβια άσκηση το μεσημέρι πριν τον απαραίτητο ολιγόωρο ύπνο για ξεκούραση)...

Να μην γουστάρω καθόλου να πορίσω έξω λόγω καιρού, συννεφιάς, ζέστης και διάθεσης...

Τότε χαλαρώνω ένα απόγευμα με το να κάτσω στο μπαλκόνι στην πολυθρόνα μου από μπαμπού και να παρακολουθήσω τεχνητούς άθλους αντρικής δύναμης από το Worlds Strongest Man, με ένα πλούσιο θρεπτικό ρόφημα στο shaker, αντί τον διαδεδομένο ψευτοφραπέ του πόπολου...




Worlds Strongest man is so facinating and is to me one of most entertaining sports event in the world!

Έστω και του 2010 η οργάνωση, αφού η φετινή ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες και δεν την ανεβάσανε όλη ακόμη στο διαδίκτυο.

Εξάλλου ποτέ δεν γούσταρα να βλέπω 20 να κυνηγούνε μια μπάλα με τους απατεώνες "επενδυτές" και τους άγαρμπους απογόνους των εφοπλιστών που έχουνε συμφέροντα από δαύτην!! Κι αυτοί έχουνε τις λαϊκές σκατομάζες, δεν θέλουνε εμένα...

ΕΧΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ...

Έχει ο χορός τη δύναμη
ανθρώπους να ενώνει,
να δίνει κέφι και χαρά...
να τους ενδυναμώνει.

...Να διασκεδάζει τους λαούς,
να τους συμφιλιώνει!

Επιλεγμένα αποσπάσματα από το διεθνές φεστιβάλ χορού νέων, που έγινε το καλοκαίρι 2010 στο θέατρο ανατολικής τάφρου στα Χανιά, με την συμμετοχή παραδοσιακών χορευτικών συγκροτημάτων από την Ελλάδα και το Μεξικό, με την συμβολή της ΙΜΚΑ.

Το φεστιβάλ σημείωσε επιτυχία, παρά την αρνητική επίδραση κάποιων από το εθνικό αρχείο χορού, που εισχώρησαν ετσιθελικά και αναστάτωσαν την όλη διοργάνωση και κατόπιν προσπάθησαν μάταια να εμποδίσουν και την προβολή αυτού του βίντεο, που περιληπτικά δείχνει σε λίγα μόνο λεπτά όλα όσα διαδραματίστηκαν στο φεστιβάλ...

Κι αυτό κόντρα στην επιθυμία των διοργανωτών και των λοιπών συμμετεχόντων παραδοσιακών συλλόγων που θέλουν να προβληθεί και να έχουν πρόσβαση κι αυτοί και το κοινό στην δουλειά που έκαναν κείνο το βράδυ στα Χανιά, πράγμα ανεξήγητο να εμποδίζεται από οποιοδήποτε, πέρα των ιδιοτελών (μικρο)συμφερόντων του...

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (TEAM HOYT)...

Η αληθινή ιστορία της αγάπης ενός πατέρα για τον γιο του και τα επιτεύγματα που πέτυχαν μαζί...



Δείτε το βίντεο και διαβάστε την ιστορία τους.

Ο Dick Hoyt είναι ένας συνταξιούχος του Αμερικανικού στρατού, ζει στην πόλη Holland της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. και είναι σήμερα 68 ετών. Πριν από 46 χρόνια η σύζυγός του Judy έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι που το ονόμασαν Rick.

Η γέννα ήταν δύσκολη καθώς ο ομφάλιος λώρος είχε μπλεχτεί γύρω από το λαιμό του εμβρύου σταματώντας την αιμάτωση του εγκεφάλου τα πρώτα κρίσιμα λεπτά της ζωής του. Τελικά o Rick έζησε αλλά όπως είπαν αργότερα οι γιατροί στους γονείς του δεν θα μπορούσε ποτέ ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει. Η ολιγόλεπτη αυτή στέρηση του οξυγόνου κατέστρεψε το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση των άκρων και της ομιλίας. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ελέγχει τις κινήσεις του κεφαλιού.

Οι γιατροί τους πρότειναν να βάλουν το Rick σε ένα ειδικό ιατρικό κέντρο για παιδιά με τέτοια προβλήματα όπου θα τύχει της καλύτερης δυνατής φροντίδας. Τότε ο Rick ήταν 9 μηνών. Οι Hoyt ήταν κατηγορηματικοί. Τα ματάκια του Rick ακολουθούσαν τις κινήσεις τους μέσα στο δωμάτιο. Δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ότι το παιδί τους θα έμενε για πάντα "φυτό".

Πήραν την απόφαση να μεγαλώσουν τον Rick μαζί με τ' αδέλφια του σαν ένα φυσιολογικό παιδί. Όταν ο Rick ήταν 11 ετών τον πήγαν στο Πολυτεχνείο του Tufts University στη Βοστόνη και ζήτησαν από τους μηχανικούς μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος να βοηθήσουν το παιδί να επικοινωνεί. Μόλις ο επικεφαλής καθηγητής είδε το παιδί, τους είπε:

- Αδύνατον...Ο εγκέφαλος ενός τέτοιου παιδιού δεν μπορεί να δεχθεί τίποτε!

- Σας παρακαλώ, μιλήστε του. Είπε ο Dick, Πείτε του κάτι. Πείτε του ένα αστείο!

Ο καθηγητής είπε στον Rick ένα ανέκδοτο και ο Rick γέλασε. Λίγους μήνες αργότερα οι μηχανικοί του Tufts έφτιαξαν ένα σύστημα με το οποίο ο Rick με διάφορες κινήσεις του κεφαλιού μετακινούσε ένα κέρσορα, επιλέγοντας γράμματα και σχημάτιζε λέξεις στην οθόνη ενός υπολογιστή. Αυτό ήταν! Το παιδί άρχισε να επικοινωνεί...

Η πρώτη φράση που έγραψε στον υπολογιστή ήταν: "GO BRUINS". Είναι μια έκφραση των Αμερικανών για να ενθαρρύνουν την ομάδα τους. Bruins είναι η ομάδα χόκεϊ της Βοστόνης. Έτσι το παιδί έδειξε μια σαφή προτίμηση προς τον αθλητισμό...

Αργότερα πήγε στο σχολείο. Όταν ήταν 15 ετών ένας συμμαθητής του τραυματίστηκε σε τροχαίο και το σχολείο οργάνωσε έναν αγώνα δρόμου 8 χιλιομέτρων προς τιμή του. Όταν ο Rick γύρισε στο σπίτι είπε στον πατέρα του:

- Μπαμπά θέλω να τρέξουμε για τον Στιβ.

Ο Dick σάστισε Πως ένα "γουρουνόπουλο" όπως συνήθιζε να λέει για τον εαυτό του, που δεν έτρεξε ποτέ πάνω από ένα χιλιόμετρο συνεχόμενο, θα έσπρωχνε ένα αναπηρικό καροτσάκι για 8 χιλιόμετρα; Το δοκίμασε όμως. Και τα κατάφεραν....

Μετά βέβαια ο αγύμναστος Dick ήταν κουρασμένος για δυο βδομάδες. Ο Rick είπε στον πατέρα του:

- Μπαμπά, όταν τρέχαμε, ένοιωθα ότι δεν είμαι πια παράλυτος. Ένοιωθα να τρέχω κι εγώ μαζί σου!

Αυτή η μέρα άλλαξε την ζωή των Hoyt για πάντα. Ο Dick δάκρυσε. Αποφάσισε να τρέχει μαζί με το γιο του όσο πιο συχνά μπορούσε. Άρχισαν εντατική προπόνηση και 2 χρόνια αργότερα ήταν έτοιμοι για το μεγάλο αθλητικό γεγονός. Τον Μαραθώνιο της Βοστόνης του 1979. Δεν κατάφεραν να πάρουν επίσημη συμμετοχή αλλά έτρεξαν και τερμάτισαν!

Τα επόμενα χρόνια πήραν και επίσημη συμμετοχή. Η επόμενη πρόκληση ήταν το τρίαθλο. Ένα αγώνισμα συνδυασμός από τρέξιμο, ποδηλασία και κολύμπι. Οι Ολυμπιακές αποστάσεις για το τρίαθλο είναι: τρέξιμο 10 χλμ, ποδηλασία 40χλμ. και κολύμπι 1.5 χλμ. Ο Dick αποφάσισε να το δοκιμάσει κι αυτό. Και τα κατάφερε. Και όσο ο Dick ανέβαζε τον πήχη και δοκίμαζε πιο δύσκολες διοργανώσεις, τόσο ο Rick ένιωθε λιγότερο την τετραπληγία του.

Γίνονται πολλές διοργανώσεις τρίαθλου ανά τον κόσμο σε διάφορες αποστάσεις. Η κορυφαία όμως δοκιμασία για υπεραθλητές ψυχής είναι το λεγόμενο Ironman τρίαθλο που διεξάγεται στη Χαβάη. 3,8 χλμ. κολύμπι, Μαραθώνιος (42.195μ. τρέξιμο) και 180 χλμ. ποδηλασία! Μια δοκιμασία 15 ωρών για σώμα και ψυχή γι αυτούς που αποδεικνύουν ότι η θέληση μπορεί να νικήσει την σωματική εξάντληση.

Ο Dick το επιχείρησε 6 φορές. Και τερμάτισε και τις 6! Μεταφέροντας πάντα τον γιο του, ο Rick Κολύμπησε 3,8 χλμ σέρνοντας μια φουσκωτή βάρκα μέσα στην οποία ήταν ο Rick, έτρεξε 42 χλμ. σπρώχνοντας το αναπηρικό καροτσάκι του Rick και ποδηλατούσε για 180 χλμ. κουβαλώντας και τον Rick. Κάτι που πολλοί αθλητές δεν καταφέρνουν ούτε μόνοι τους. Από το 1979 που συμμετείχαν στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, ο Dick και ο Rick Hoyt (Team Hoyt) συμμετείχαν σε 958 αθλητικά γεγονότα μεταξύ των οποίων 224 τρίαθλον, 6 Ironman τρίαθλον, 65 Μαραθώνιους, τους 25 στη Βοστόνη και 20 δίαθλα με ένα απ' αυτά το1992, να διασχίζουν τις Ην. Πολιτείες από Βορρά προς Νότο τρέχοντας και ποδηλατόντας για 45 μέρες καλύπτοντας 5.976 χλμ! Πέρυσι σε ηλικία 67 ετών ο Dick και 45 ο Rick τερμάτισαν για 25η φορά στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, στην 5.083η θέση μεταξύ 10.000 αθλητών. Το 1992 τερμάτισαν με χρόνο 2 ώρες και 40 λεπτά, 35 λεπτά πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ.

Τότε κάποιοι παρότρυναν τον Dick να τρέξει μόνος του μια και ήταν σίγουρο ότι θα κατέγραφε χρόνο μέσα στους καλύτερους του κόσμου. Η απάντηση του Dick ήταν άμεση και μονολεκτική: ΟΧΙ. Τρέχω για να αισθάνεται καλύτερα ο γιος μου και όχι για το ρεκόρ. Ο Rick κατάφερε να κερδίσει μια θέση στο πανεπιστήμιο και όταν αποφοίτησε δέχθηκε την πρόταση του πανεπιστημίου για να εργαστεί στις υπηρεσίες του, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Ο Dick ανακηρύχθηκε ο πατέρας του αιώνα και συνεχίζει να λαμβάνει μέρος σε μαραθώνιους και τρίαθλα όποτε οι υποχρεώσεις του Rick το επιτρέπουν. Πρόσφατα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη των Hoyt ρώτησαν τον Rick, μετά απ' όλα αυτά τι δώρο θα ήθελε να κάνει στον πατέρα του.

Ο Rick έγραψε στον υπολογιστή:

- Θα ήθελα, έστω και για μία φορά, να καθίσει ο πατέρας μου στο καροτσάκι και να τον σπρώχνω εγώ...

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ...

As long as you are kind and there is love in your heart

A thousand hands will naturally come to your aid...

As long as you are kind and there is love in your heart

You will reach out with a thousand hands to help others...

ΑΘΛΟΙ ΔΥΝΑΤΩΝ...

Παλαιοί αγώνες αντρικής δύναμης. Με πρωταγωνιστή τον θρυλικό Bill Kazmaier...

http://www.youtube.com/watch?v=gCm0uCTZMVE

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ.

Με λίγες διαφορετικές λέξεις, αλλάζει το συναίσθημα και δίνει ένα τελείως αλλιώτικο αποτέλεσμα...
Για να καταλάβετε, δείτε το μικρό συγκινητικό video του Alonso Alvarez.

http://www.youtube.com/watch?v=0ux90HFe7Ds

ΠΑΝΤΟΤΕ ΗΜΟΥΝ ΑΡΧΗΓΟΣ...

1.
Ποτέ δεν παραδέχτηκα
κάποιον ηγέτη άλλο
τον εαυτό μου ήθελα
απ' όλους πιο μεγάλο.

2.
Ποτέ δεν καταδέχτηκα
να ανοίξω την καρδιά μου
και σ' όσους έχω δίιπλα μου
να πώ τα μυστικά μου.

*********************************
Πάντοτε ήμουν αρχηγός
γιατί έχει σημασία
για μένα νάχω δύναμη
λεφτά κι εξουσία.

Κι όσοι με παραδέχονται
με μιά φωνή θα πούνε:
Εσύ μπροστά κι απο κοντά
Μεγάλε, ακολουθούμε!
********************************

3.
Ποτέ δεν με κατάφεραν
να πάω για να ακούσω
ψεύτες πολιτικάντηδες
που λέν να τους ψηφίσω.

4.
Ποτέ δεν με πλανέψανε
οι δόλιες υποσχέσεις
και με όσους το τολμήσανε
δεν έχω καλές σχέσεις.

[Ξανά: Πάντοτε ήμουν αρχηγός
γιατί έχει σημασία......]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"