ΦΗΜΕΣ...

Μια γυναίκα κάποτε επανέλαβε ένα κουτσομπολιό για κάποια γειτόνισσά της. Σε λίγες μέρες το ήξερε όλη η κοινωνία της περιοχής, κι η "περί ής ο λόγος" και πόνεσε και προσβλήθηκε...

Λίγο αργότερα η γυναίκα εκείνη έμαθε ότι η φήμη αυτή ήταν ψεύτικη. Στενοχωρήθηκε πολύ και πήγε σ' ένα γέρο σοφό να την καθοδηγήσει για το πως θα μπορούσε να αποκαταστήσει το κακό που έκανε...

- Κατέβα στην αγορά, είπε ο γέρος, αγόρασε ένα κοτόπουλο και σφάξε το. Μετά βγές στον δρόμο, μάδα τα φτερά του και πέτα τα ένα ένα καθώς θα προχωράς...

Αν και η συμβουλή του αυτή έκανε εντύπωση της γυναίκας, εν τούτοις την ακολούθησε κατά γράμμα...

Την άλλη μέρα ο σοφός της είπε:

- Τώρα πήγαινε να μαζέψεις όλα τα φτερά που σκόρπισες χθές και να μου τα φέρεις...
Η γυναίκα πήγε από τον ίδιο δρόμο αλλά, προς μεγάλη της απελπισία, ο αέρας είχε σκορπίσει τα φτερά πολύ μακρυά. Αφού έψαξε για πολλές ώρες, γύρισε με τρία μόνο φτερά στο χέρι...

- Βλέπεις τώρα, είπε ο γερο-σοφός, είναι εύκολο να πετάξεις τα φτερά στον δρόμο, αλλά αδύνατο να τα ξαναμαζέψεις. Το ίδιο συμβαίνει και με το κουτσομπολιό...

Δεν θέλει πολύ προσπάθεια για να σκορπίσεις τη φήμη, αλλά μιας και το κάνεις, ποτέ μετά δεν μπορείς να διορθώσεις απόλυτα το κακό!

ΠΕΖΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ...

Η Πρωτοβουλία για τους Πεζούς διοργανώνει αύριο εκδήλωση διαμαρτυρίας για τις κυκλοφοριακές συνθήκες και καλεί όλους όσοι ταλαιπωρούνται στις καθημερινές πεζές διαδρομές τους να συμμετέχουν σε αυτήν.

Μας αφορά όλους, γιατί τα παρακάτω ισχύουν σε οποιαδήποτε Ελληνική πόλη:

Καθημερινά κινούμαστε στους δρόμους της πόλης. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε τον παραλογισμό στην προσπάθειά μας να κινηθούμε με ασφάλεια για τη δουλειά, τα ψώνια ή τη βόλτα μας.

Και αναρωτιόμαστε:

Πώς γίνεται να κινούμαστε πεζοί και μηχανάκια ανενόχλητα πάνω στα πεζοδρόμια;
Και πώς είναι δυνατόν όταν ως πεζοί τολμήσουμε να διαμαρτυρηθούμε στους οδηγούς δικύκλων που παράνομα οδηγούν στο πεζοδρόμιο να δεχόμαστε ύβρεις και απαξίωση καί ν' ανταποδίδουμε τα ίσα;

Πώς γίνεται να μην υπάρχουν παρά ελάχιστες διαβάσεις πεζών και να θεωρούμε όλοι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να τρέχουμε να περάσουμε από όπου μπορούμε έχοντας τα μάτια μας κυριολεκτικά δεκατέσσερα;

Πώς γίνεται να θεωρούμε φυσιολογικό το γεγονός ότι δεν υπάρχει επαρκής και ασφαλής πρόσβαση για τους πεζούς σε πολλά πεζοδρόμια;

Πώς γίνεται να αγνοούν οι οδηγοί ότι όταν έχουν πορτοκαλί που αναβοσβήνει πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς και πάντα με τη δύναμη της λαμαρίνας που τους περικλείει να προσπαθούν να υπερισχύσουν;

Πώς γίνεται να προσπαθούν οι πεζοί να διασχίσουν διάβαση με πράσινο και να πρέπει πρώτα να κάνουν νόημα στα διερχόμενα αυτοκίνητα να σταματήσουν; Συμβαίνει στις πολλές διαβάσεις όπου οι πεζοί έχουν πράσινο και οι οδηγοί που στρίβουν πορτοκαλί που αναβοσβήνει...

Πώς γίνεται πεζοί να τραυματίζονται πέφτοντας σε τρύπες παγίδες που είτε κάποιοι ξέχασαν να τους φυτέψουν δέντρα ή να τις κλείσουν και κανείς αρμόδιος να μη νοιάζεται;

Πώς γίνεται ως πεζοί γονείς να δεχόμαστε την ύβρη και τον χλευασμό των εποχούμενων του τύπου: πού πας να κυκλοφορήσεις με παιδιά;

Πώς γίνεται να μην μπορούμε να μπούμε σε δημόσια κτήρια γιατί η είσοδος κλείνεται από δικά τους παρκαρισμένα οχήματα;

Πώς γίνεται όταν ζητάμε από δημοτικούς αστυνόμους να βεβαιώσουν παραβάσεις οχημάτων που παρκάρουν σε πεζοδρόμια να μας απαντούν ότι δεν έχουν τέτοιες οδηγίες;

Απλώς δε γίνεται!

Αγανακτούμε καθημερινά και προσπαθούμε να δώσουμε τις μικρές μας μάχες για να πείσουμε συμπολίτες μας να μην κλείνουν τη διέλευση των πεζών.

Τρομοκρατούμαστε από τις συνθήκες καθημερινής τρέλας που αντιμετωπίζουμε όταν κυκλοφορούμε στον δρόμο.

Τρομοκρατούμαστε όταν πρέπει να περπατήσουμε στην πόλη μαζί με μικρά παιδιά.
Καρδιοχτυπάμε μέχρι να σιγουρευτούμε ότι οι ηλικιωμένοι γονείς μας έχουν γυρίσει σώοι από τον περίπατό τους.

Στεναχωριόμαστε γιατί ζούμε σε μια τόσο όμορφη πόλη και δεν μπορούμε να απολαύσουμε το περπάτημα στους δρόμους της.

Και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Γιατί καμιά αρμόδια Αρχή δεν ενδιαφέρεται για την τήρηση των νόμων!

Η Δημοτική Αρχή θέλει να εισπράττει πρόστιμα από εκείνους που δεν πλήρωσαν τον απαιτούμενο χρόνο στα παρκόμετρα αλλά δε μπορεί να βεβαιώσει παραβάσεις για τα κατειλημμένα πεζοδρόμια, τους πεζοδρόμους κ.λπ., ούτε να συντηρήσει τη διαγράμμιση στις διαβάσεις και πολύ περισσότερο να κατασκευάσει διαβάσεις σε όλο τον αστικό ιστό.

Η Δημοτική Αρχή μπορεί και αξιοποιεί τα κοινοτικά κονδύλια για την ανάπλαση πεζοδρομίων αλλά καθόλου δεν ενδιαφέρεται να προστατεύσει τα «αναπλασμένα» πεζοδρόμια από τα παρκαρισμένα πάνω τους αυτοκίνητα που έχουν ως αποτέλεσμα την καταστροφή τους σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Όλοι οι αρμόδιοι πιστεύουν ότι οι υποσχέσεις που ανασύρουν από τα συρτάρια τους μόνο κάθε προεκλογική περίοδο τούς κάνουν να φαίνονται αποτελεσματικοί και ικανοποιούν τους ψηφοφόρους τους...

Οι ομάδες πολιτών μπορούν μόνο να αναδεικνύουν τα προβλήματα. Οι αρμόδιοι φορείς διαθέτουν τα κονδύλια για να φτιάξουν υποδομές καθώς και τους μηχανισμούς για την αστυνόμευση τους αλλά και για την ενημέρωση του κοινού.

Οι πεζοί δεν είναι ευχαριστημένοι. Απλά γιατί αναγκάζονται να είναι ακροβάτες χωρίς δίχτυ στο καθημερινό κυκλοφοριακό τσίρκο..

Αποτελεσματικοί θα είναι όμως οι άρχοντες και οι υπο αυτούς αρμόδιοι, όταν λειτουργήσουν με όραμα και προσπαθήσουν για μια άλλη νοοτροπία και πολιτισμό στην κίνηση όλων μας στην πόλη.

ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΙΑΔΡΟΜΗ...

1.
Ένα τσιγάρο διαδρομή
σε ξεχασμένο δρόμο
και όσοι με λοιδώρησαν
τι ψάχνω δεν με ρώτησαν
μα άγραφο έχω νόμο.

************************************
Δεν ξανακούω συμβουλές
που έτοιμη έχουν λύση
να με διδάξει δεν μπορεί
όποιος δεν έχει ζήσει.

Είναι εύκολο να διοικείς
σε άσκηση στον χάρτη
μα δάσκαλε που δίδασκες
εσύ τι έχεις μάθει;
************************************

2.
Ένα τσιγάρο διαδρομή
με τα φτερά στον ώμο
σε καταρράκτες τά 'βρεξα
λύγισαν μα δεν έπεσα
κι ένα θυμάμαι μόνο.

[Ξανά: Δεν ξανακούω συμβουλές
που έτοιμη έχουν λύση....]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"