ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 21...

Ένα μικρό πρόβλημα υγείας αντιμετώπισε τότε ο Κάκος και χρειάστηκε να επισκεφτεί γιατρό...

Πήγε στο ιατρείο που ήθελε κι έκανε την δουλειά του, πληρώνοντας με μετρητά την επίσκεψη στον γιατρό κι επιπλέον τα φάρμακα εκείνα που του είπε να πάρει για τον επόμενο μήνα για την αποκατάσταση της υγείας του...

Εργαζόμενος ήταν κι ο Κάκος, με τον δικό του τρόπο. Σαν συνεργάτης διεθνών επιχειρηματικών σχηματισμών που πρόσφεραν δυνατότητα συνεργασίας σε άτομα από πολλές χώρες, που κέρδιζαν αμοιβή αν έκαναν σωστά κι επιτυχώς αυτά που τους ζητούσαν να κάνουν και μόνο τότε. Μόνο το επιτυχές αποτέλεσμα μετρούσε, ούτε η προσπάθεια, ούτε η πρωτοβουλία και το ρίσκο ούτε η αναγκαία κι απαραίτητη αυτο-εκπαίδευση σε τέτοιους τρόπους δουλειάς που επέβαλε στον εαυτό του, πόσο μάλλον η αποτυχία ή η καθυστέρηση στο κλείσιμο μιας πώλησης.

Γιατί πάντα η ουσία είναι η πώληση κι αν δεν πάρεις τα λεφτά του πελάτη και δεν κερδίσει η εταιρεία σου, δεν παίρνεις κι εσύ δεκάρα, όπως συνέβαινε και με τον Κάκο, που επιταγή πληρωμής ερχόταν μόνο όταν όλα είχαν καλώς με τα πεπραγμένα του και από πάνω υπερέβαινε τον ανταγωνισμό από άτομα όμοια με αυτόν που για δικούς τους λόγους έκαναν τα ίδια και σκέφτονταν όπως αυτός!

Η σχέση του δε με τις εταιρείες ήταν ελεύθερη συνεργασία, χωρίς καμιά άλλη υποχρέωση από μέρους τους, ούτε για ασφάλιση, ούτε για άλλες παροχές, επιδόματα ή δώρα...Πράγματα που θεωρούσε αυτονόητα κι έπαιρνε αυτοδίκαια ο τελευταίος ανειδίκευτος εργάτης σε οικοδομή ή εργοστάσιο και το πιο χαζό πουτανάκι που προσλαμβάνανε ταμία σε μπακάλικο ή πωλήτρια σε παπουτσάδικο...

Με την μέθοδο της αυτο-απασχόλησης και το δόλωμα της "δικής του" επιχείρησης χωρίς αφεντικά, ωράρια, επενδύσεις, ήταν ολομόναχος σε κάθε του προσπάθεια κι ενώ ξόδευε χρήμα σε διαφημιστικό χρόνο, έμπνευση και κόπο να ετοιμάζει δικές του καταχωρήσεις, newsletters, business mails, κλπ προωθητικές ενέργειες για τις υπηρεσίες του...

Χρόνο και κόπο που θα πληρωνόταν μόνο αν είχε επιτυχή αποτελέσματα, χωρίς παλινωδίες και υπαναχώρηση του πελάτη, χρόνος που αντιστοιχούσε σε 10 - 12 ώρες ετοιμασίας πριν καταχωρήσει κάτι στο internet...

Για όλα έπρεπε να φροντίζει μόνος του, από το πως θα συντηρηθεί εν ζωή μέχρι να έλθει η επιταγή του από το εξωτερικό που μπορεί να ήταν και ψίχουλα ή μηδενική κάποιον μήνα, να καλύψει αν γινότανε τις υπόλοιπες ανθρώπινες ανάγκες του, να πιέζει τον εαυτό του να έχει θετική άποψη και στάση παρόλα αυτά για να συνεχίζει και να παραμένει εντελώς ανασφάλιστος κι έρμαιο σε ένα ατύχημα ή κάτι χειρότερο που θα προκαλούσε ανικανότητα για εργασία...

Κανένα ταμείο δεν δεχόταν να τον ασφαλίσει, αφού ούτε εργάτης ή υπάλληλος ήταν γραμμένος κάπου, ούτε συμβατικός ελεύθερος επαγγελματίας λογαριαζόταν με τέτοιες δραστηριότητες σε πολλές χώρες...

Ούτε κανείς συνδικαλιστής θα τον υποστήριζε με αγωνιστικές "κινητοποιήσεις" και πορείες για χάρη του, είναι γνωστό πως τέτοιοι περιστασιακοί κι αφορμής δεδομένης "αγώνες" γίνονται μόνο για τα ρουσφετο-κεκτημένα των δημοσίων υπαλήλων μόνο, αυτών που είναι ήδη μέσα έχοντας εργασία μόνιμη, ποτέ δεν θα νοιαστούν για άνεργους, ευέλικτα απασχολούμενους, αναζητούντες ματαίως εργασία, έχοντες ανυπόληπτες (για αυτούς) εργασίες, ή ακόμη κι εργασίες που δεν έχουν ξανακούσει για αυτές, όπως του Κάκου...

Ασφάλιση υγείας να διέθετε τουλάχιστον, ούτε λόγος ακόμη για μελλοντικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα, αν ποτέ έφτανε να πάρει σύνταξη έτσι...

Σε τέτοιες καταστάσεις έπρεπε να καταφύγει πάλι στην πιστωτική του κάρτα (τώρα είχε και δεύτερη εντελώς άδεια) για να κερδίσει λίγη ζωή με πίστωση ακόμη...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...