ΤΟ ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΒΛΙΟ...

Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή, προέρχεται από 2 νέες καθηγήτριες και δείχνει πως ο χώρος της παιδείας χρειάζεται ένα γεναίο ξεσκαρτάρισμα, που όσο γρηγορότερα και βαθύτερα γίνει, τόσο καλύτερα για όλους τους εμπλεκόμενους θάναι.

Βιβλιοθήκη - πρότυπο αποφάσισε να φτιάξει στο γυμνάσιο - λύκειο μιας κωμόπολης των Χανίων η διεύθυνση Β΄ θμιας εκπαίδευσης του νομού, μετά από σχετική δωρεά κάποιου κατοίκου της περιοχής.

Μα δεν ζήτησε τη γνώμη και τη βοήθεια των καθηγητών του σχολείου για τα βιβλία που θα περιείχε. Αντίθετα έφερε 2 καθηγήτριες με απόσπαση για όσο θα κρατούσε η διαδικασία δημιουργίας, που κράτησε  όσο μια σχολική χρονιά όλως τυχαία. Μια απο αυτές έμεινε άλλη μια χρονιά ως ειδική βιβλιοθηκάριος, μιας και η διεύθυνση έκρινε πως μόνο κείνη μπορούσε να έχει τέτοια θέση...

Τέλος πάντων η  ολοκαίνουρια βιβλιοθήκη ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε για χρήση, μα πάντα με την αυστηρή επίβλεψη της "βιβλιοθηκάριου", που λειτουργούσε σαν να ήταν προσωπική περιουσία της τα βιβλία και δεν επέτρεπε ελεύθερη πρόσβαση ούτε στους καθηγητές ούτε στους μαθητές του σχολείου.

Είχε τα κλειδιά του χώρου πάντα μαζί της, μόνο όποτε βρισκόταν εκεί μπορούσαν να μπούνε και να δούνε κάποιο βιβλίο, πάντα εκεί μέσα στην βιβλιοθήκη ή το πολύ - πολύ στην τάξη και ποτέ δεν δανειζόταν σε κανέναν για να βγεί παραέξω για μελέτη λίγων ημερών έστω.

Μια νεαρή καθηγήτρια φιλόλογος χρειάστηκε ένα βιβλίο αρχαίων σχετικό με την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή για το μάθημα της, που της επέτρεψε η άλλη να το πάρει στην τάξη μόνο για την διάρκεια της διδακτικής ώρας και να το επιστρέψει αμέσως, με το χτύπημα του κουδουνιού.

- Είναι σπάνιο βιβλίο, της είπε, δυσκολευτήκαμε να το βρούμε, κοστίζει κι 100 ευρώ, να το προσέχεις σαν τα μάτια σου, την είχε προειδοποιήσει...

- Δεν επαρκεί ο χρόνος, λέει η νέα καθηγήτρια στην παλιά, δεν με αφήνετε να δουλέψω όπως θέλω στην τάξη μου, πρέπει να δώσω και φωτοτυπίες στα παιδιά...

- Βγάζεις και γλώσσα μικρή; Θέλεις να πω στον Β... (προϊστάμενος της Β΄θμιας εκπαίδευσης τότε) να σε πετάξει στα Σφακιά; (Όπου θα ήθελε τουλάχιστον 2 ώρες το πρωί να πάει με το αμαξάκι της σε κακοτράχαλο δρόμο κι άλλες τόσες να γυρίσει το απόγευμα, ενώ εκεί που ήταν έκανε 20΄στην εθνική, ενώ και τα ορεισίβια Σφακιανά κοπέλια ήταν άλλο πράμα).

Έτσι έδωσε τέλος στην διένεξη και γύρισε στην τάξη της...

Η μια ώρα - 40 λεπτά φυσικά δεν έφτανε για να προχωρήσουν στο μάθημα και μια μαθήτρια που ήθελε πολύ να γίνει φιλόλογος και της άρεσαν τα αρχαία, με μπαμπά τοπικό επιχειρηματία με πολλά λεφτά, είπε να ψάξει να αγοράσει ένα τέτοιο για δικό της και να το φέρνει και στην τάξη στη διάθεση των συμμαθητών της για φωτοτυπίες...

Με τον πατέρα της πήγαν στην πόλη - πρωτεύουσα του νομού, στο πιο κεντρικό βιβλιοπωλείο και ρώτησαν αν μπορούν να το βρούνε...

- Πανεύκολα, είπε ο βιβλιοπώλης και τους έδειξε ένα ράφι γεμάτο με τέτοια "σπάνια" βιβλία...

- Πόσο θα κοστίσει ένα τέτοιο βιβλίο, ρωτά ο πατέρας...

- Είναι λίγο ακριβό, αφού είναι μόνο για καθηγητές και μαθητές, κάνει 15 ευρώ. Αν πάρετε κάμποσα αρκετοί μαθητές θα σας τα αφήσω μόνο 10...

- Δεν κάνει 100 ευρώ, όπως κείνο στο σχολείο της κόρης μου, που το προσέχουν ούτε να τσαλακωθεί γιατί είναι σπάνιο...

- Τι λέτε κύριε, 100 ευρώ για σχολικό βιβλίο - βοήθημα, ποιός θα το έπαιρνε; Και δεν είναι σπάνιο, ο εκδότης θα μου στείλει όσα αντίτυπα του ζητήσω αμέσως, για τα σχολεία τα έφτιαξε κι όχι για συλλογές...

Ο πατέρας της μαθήτριας που πολιτευόταν κιόλας στις δημοτικές εκλογές στον τόπο του και γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις, κατάλαβε αμέσως τα πάντα.

- Ω τον κερατά τον Β...., είπε, δική του δουλειά είναι και ανέφερε οργισμένος το όνομα του τότε προϊστάμενου της Β΄θμιας εκπαίδευσης του νομού, αυτός τα έκανε όλα για να φάνε με την παρέα του μέρος από την δωρεά του Δ...

Στην πραγματικότητα είχανε φάει μεγάλο μέρος της δωρεάς, αυτός, οι αποσπασμένες καθηγήτριες που "έστησαν" τη βιβλιοθήκη και κάποιοι άλλοι μιλημένοι της παρέας του, ψάχνεται αν συμμετείχε και ο διευθυντής του σχολείου, πάνε μερικά χρόνια τώρα κι ακόμη δεν μίλησε κανεις με αποδείξεις, μα στα γραφεία μέχρι και τα καφενεία όλοι τώρα πια συζητούν το όνομα του.

Ενός απόφοιτου μιας σχολής τεχνιτών, που ξέροντας λίγα για το μέτρο και το κατσαβίδι, μα κάνοντας συνεχή τάματα στον άη - Μαλακογιάννη του ρουσφετιού, εγκατέλειψε νωρίς την Τεχνική Εκπαίδευση που δεν οδηγούσε πουθενά κι έφτασε εντέλει να γίνει στέλεχος και διευθυντής της Β΄ βάθμιας. Χωρίς διοικητικές ικανότητες και κρίση να παίρνει αποφάσεις, μα μπορώντας να "συμμορφώνεται με τας υποδείξεις" άνωθεν, πολύ πρόθυμα...

ΔΗΜΑΡΧΩΝ ΚΟΜΠΙΝΕΣ...

Ξέρετε πώς βρέθηκαν οι περισσότεροι δήμοι της χώρας με υπεράριθμο προσωπικό και με μόνιμο πρόβλημα στην καθαριότητα, πέρα από άλλες δημοτικές κομπίνες που συνιστούν μια από τις κύριες αιτίες διαφθοράς της χώρας;

Πρώτα οι δημοτικοί άρχοντες ανακάλυψαν ότι η καθαριότητα είναι ένα θέμα που πουλά προεκλογικά. Μετά ανακάλυψαν τον τρόπο να το αξιοποιούν και μετεκλογικά...

Το μόνο που είχαν να κάνουν οι δήμαρχοι ήταν να αφήνουν τους δρόμους βρώμικους για λίγο ή πολύ καιρό και να μετατρέψουν την υπόθεση της καθαριότητας της πόλης τους σε αιώνιο πρόβλημα.

Με αυτό τον τρόπο προετοίμαζαν τους δημότες να εισπράξουν θετικά κάθε προσπάθεια του δημάρχου να ξεβρωμίσει την πόλη.

Στην συνέχεια ο δήμαρχος άρχιζε να προσλαμβάνει προσωπικό για τις υπηρεσίες καθαριότητας. Και όταν εξαντλήθηκαν οι δυνατότητες για προσλήψεις μονίμων υπαλλήλων με τις δήθεν "αδιάβλητες" διαδικασίες του εκάστοτε δημάρχου, μπήκε σε εφαρμογή το κόλπο με τους συμβασιούχους.
Βήμα πρώτο: προσλαμβάνεις όποιον σου γουστάρει (και στην πορεία, όσους σου γουστάρει) ως υπάλληλο καθαριότητας για να κάνει την σκληρή δουλειά στο απορρριματοφόρο.

Βήμα δεύτερο: μερικές εβδομάδες, ή μερικούς μήνες αργότερα, ο προσληφθείς στην καθαριότητα "θυμάται" ότι κατέχει ένα πτυχίο ανώτατης σχολής, ή κάποιο πρόβλημα υγείας, που είναι σε θέση να πιστοποιήσει.

Βήμα τρίτο: ο δήμος "υποχρεούται" (επικαλούμενος κάποιες υπο-παραγράφους σε εγκυκλίους) να μεταθέσει σε διοικητικό πόστο τους υπαλλήλους καθαριότητας με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Άρχοντας ο δήμαρχος και happy end και για τον υπάλληλο που επιτέλους βολεύτηκε όπως ήθελε...

Μέχρι τώρα, που επιτέλους μπορεί μα κυβερνητική αποφασιστικότητα να καθαρίσει και αυτή η "βρώμα", όσο κι αν σκούζουνε οι υπόλογοι δήμαρχοι και οι δήθεν "απαραίτητοι" υπάλληλοι τους με τον καφέ και το τσιγάρο στο χέρι.

- Να μας πουν γιατί μας μονιμοποίησαν, αφού ήθελαν να μας διώξουν;
ρωτούνε δήθεν τον λαό, όπου δούνε κάμερα σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση.

- Έ, τι να γίνει, έφτασε και σας η ώρα σας, αρκετά σας ανεχτήκαμε όσο ήσασταν μέσα...

ΧΑΛΚΙΝΕΣ ΚΟΜΠΙΝΕΣ...

Χιλιόμετρα ολόκληρα χάλκινα καλώδια από αποθήκες της ΔΕΗ, μέχρι κι αυτά που αποτελούν μέρος του δικτύου της κι αποκόβονται αν και βρίσκονται υπό τάση, χάλκινα υδρόμετρα από δίκτυα άρδευσης, εξαρτήματα και σκεύη από χαλκό...

Το παρά-εμπόριο χαλκού φαίνεται πως ανθεί πάλι παράλληλα με κείνο των παλιοσίδερων, μα πέρα από παλιό κι ανακυκλώσιμο χαλκό οι επιτήδειοι τώρα βάζουν στο μάτι και άθικτο, αχρησιμοποίητο που κλέβουν εξ επί τούτου όπου τον εντοπίσουν...

Δράστες γνωστοί - άγνωστοι, οι ίδιοι γύφτοι που επιδίδονται στην συλλογή παλιών σιδέρων και χάλκινων ειδών, που δεν φτάνει το μεροκάματο - εμπόριο με τα πεταμένα και βρήκαν τρόπο να το πολλαπλασιάσουν κλέβοντας αποθήκες και πουλώντας σε γνωστούς πάλι μεσάζοντες τις έτοιμες στοίβες που αρπάζουν πανεύκολα όπως δείχνουν τα πράγματα...

Να σημειωθεί πως στις μάντρες του είδους οι δράστες μπορούν να πωλούν τον χαλκό προς 4 - 5 ευρώ το κιλό και η μπάζα μιας μόνο κλοπής είναι αρκετές εκατοντάδες κιλά.

Τώρα πως εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται "άγνωστοι" σε καθημερινές ανακοινώσεις του αστυνομικού δελτίου για τέτοιου είδους υποθέσεις, ενώ κυκλοφορούν στον δρόμο με ανοιχτά φορτηγά φορτωμένα τέτοια και οι συγκεκριμένες μάντρες που τα αγοράζουν - μεταπουλούν έχουν γνωστή έδρα και ιδιοκτήτες, άλλη υπόθεση...

ΥΠΟΥΛΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...

Από την ίδρυση του μέχρι και σήμερα το κράτος των Ελλήνων έχει στενάξει κάτω από δύο φανερούς εμφυλίους και από εκατοντάδες άλλους κρυφούς.

Πότε αυτός ο λαός ομονόησε και έστρεψε την κεφαλή προς μία κατεύθυνση; To έκανε σε ελάχιστες περιπτώσεις και πάντα βγαίνοντας από μία καταστροφή.

Τα τελευταία εκατό χρόνια οι Έλληνες έχουν σφαχτεί μεταξύ τους, μίσησαν ο ένας τον άλλον, φακελώθηκαν και εντάχθηκαν σε κομματικούς στρατούς για να πλιατσικολογήσουν μετά την κατάκτηση της εξουσίας. Οι μισοί ψηφοφόροι ψηφίζουν με γνώμονα το ατόμικό τους συμφέρον (ρουσφέτια), και οι άλλοι μισοί είναι απλά βλάκες. Άντε να το ελαφρύνω λίγο, παραπλανημένοι από τα ΜΜΕ και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης που εκείνα επιβάλλουν.

Κάποιοι άλλοι νομίζουν ακόμη ότι θα πάρουμε την Πόλη, κάποιοι ότι θα έρθει η επανάσταση εξ αριστερών, χωρίς να ξέρουν βέβαια ότι μέχρι να ολοκληρωθούν οι ουτοπικές προσδοκίες τους, απλά ριχνουν νερό στον μύλο του συστήματος που αποτελεί φέουδο των πρώτων μισών ως άλλοι "χρήσιμοι ηλίθιοι"...

Παραλλήλως όσοι τα κατέφεραν μπάζωσαν τη χώρα με αυθαίρετα, έκλεψαν την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενέταξαν τη κομπίνα στο πλαίσιο της κοινωνικής ανοχής.

Κάθε επάγγελμα, κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει δημιουργήσει την σκοτεινή πλευρά του, τη σκιά των συναλλαγών του σε βάρος όποιων αναζητήσουν τις υπηρεσίες του, των παράνομων δοσοληψιών του, των περίεργων συμφωνιών του, της μαύρης οικονομίας και εργασίας. Πιο συγκεκριμένα ο γιατρός έχει το φακελάκι, ο δικηγόρος τα νομικά παραθυράκια, ο καθηγητής το φροντιστήριο, ο εφοριακός τη δοσοληψία, ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν κόβει αποδείξεις όποτε μπορεί, ο καλλιτέχνης κρύβει αμοιβές, ο ποδοσφαιριστής, ο διαιτητής ή ο παράγοντας γενικώς στήνει παιχνίδια και στοιχήματα, ο προϊστάμενος παίρνει γρηγορόσημο, ο πλούσιος δεν πληρώνει την εφορία, ο ιδιοκτήτης κρύβει ενοίκια, ο κατασκευαστής φτιάχνει ημιυπαίθριους, ο έχων τα μέσα φτιάχνει αυθαίρετα, ο δασάρχης δεν βλέπει δασικές εκτάσεις, ο πολιτικός διορίζει ή παίρνει μίζες και το κράτος φτιάχνει νόμους και προσποιείται ότι λύνει το πρόβλημα.

Μπορείτε να απαριθμήσετε μαζί μου πολλές τέτοιες συμπεριφορές μας, από το τσιγάρο, τις υπερωρίες, τις αποδείξεις, μέχρι να κλέψω φρούτα από το γείτονα έως και να βάζω ένα καφάσι στο δρόμο για να το βρω αύριο και να παρκάρω...

Σε κάθε επαγγελματική κατηγορία στην Ελλάδα, έχει δημιουργηθεί μία ολιγάριθμη "αριστοκρατία", είτε από νεποτισμό, είτε από ευνοιοκρατία. Δεν είναι όλοι οι γιατροί ίδια κι όμοια, όπωε δεν είναι όλοι οι δικηγόροι, οι καθηγητές, οι αστυνομικοί, οι εφοριακοί κλπ.

Αλλά την αδυναμία της διοίκησης, και την αδυναμία της διακυβέρνησης να διοικήσουν και να κυβερνήσουν, προσπαθούν να την χρεώσουν στους υπαλλήλους τους γενικά και αόριστα.

Η μαύρη οικονομία αντιστοιχεί κάθε χρόνο στο 30% της συνολικής. Χαλάμε ως καταναλωτές πολίτες τουλάχιστον το 50% του εισοδήματός μας για φακελάκια, φροντιστήρια, αδήλωτες δαπάνες.

Επίσης το Κράτος έχει ξεπεράσει τον εαυτό του δικαιολογώντας αδικαιολόγητες δαπάνες και ενέργειες. Τα χρήματα στη ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, οι πάσης φύσης μελέτες, τα περίεργα επιδόματα σε περίεργες συνδικαλιστικές ομάδες, τα έξοδα των Βουλευτών, ο αριθμός των υπαλλήλων σε μερικές υπηρεσίες, τα υπερτιμολογημένα μεγάλα έργα, ο ρόλος των κρατικών διαφημίσεων στα ΜΜΕ, ο παρασιτισμός των μεγάλων Ιδιωτικών τζακιών, είναι μερικά παραδείγματα κοινωνίας υπό πτώχευση, που προσποιείται συνεχώς για μεταρρυθμίσεις και κόκκινες γραμμές.

Έχουμε διαστρεβλώσει την πραγματικότητα.

Προσποιούμαστε όλοι μας ότι είμαστε κομμάτι μιας κοινωνίας που διέπεται από νόμους. Προσποιούμαστε ότι δουλεύουμε, για να έχουμε το νου μας να βγάλουμε με κάποιο τρόπο μαύρα.

Δεν είναι επιτυχημένος στη σημερινή κοινωνία ο εργατικός, ο φιλότιμος, ο ενεργός πολίτης, αλλά ο τεμπέλης, ο άτιμος και ο παθητικός-μηχανορράφος πολίτης. Γι' αυτό τα παιδιά και η νέα γενιά είναι τόσο προβληματική, μέχρι να αφομοιωθεί από το σύστημά μας, να βρει δουλειά, να φτιάξει σπίτι, να παντρευτεί, να ζήσει.

Δεν ξέρει πως παίζεται το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που φτιάχνεται με σκοπό, με επιμέρους στόχους και φυσικά επιδιώξεις...

ΧΟΡΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΛΕΣ...

Στην πολιτική τηρείται μέχρι σήμερα απαρεγκλίτως η αρχή ότι ποτέ δεν προαναγγέλλεται η υποτίμηση του νομίσματος και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Στις μέρες μας πρέπει να προσθέσουμε και μια άλλη με κάποια παρέκκλιση. Αμα θες να βάλεις φόρους, τους μεθοδεύεις με τους φορείς και ενεργείς χωρίς καθυστέρηση...

Γιατί πάντοτε καραδοκούν επιτήδειοι που επιδιώκουν την κερδοσκοπία πίσω από κάθε αλλαγή, σε βάρος του δημοσίου. Με τις νέες διατάξεις που προαναγγέλθησαν για τη φορολογία και μπήκαν μετά 5 μήνες το κράτος απώλεσε εκατοντάδες εκ. ευρώ από τις μεταβιβάσεις του μεγάλου κεφαλαίου και τις γονικές παροχές.

Οι Ελληνες είναι λαός παρεξηγημένος. Στο σύνολό τους αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες της πατρίδας τους και βάζουν το χέρι στην τσέπη αρκεί να ξέρουν πως διατίθεται ο οβολός τους. Δεν είναι διατεθειμένοι να δικαιολογήσουν τα σημερινά "παράσιτα" που λυμαίνονται τον πλούτο της χώρας και φοροδιαφεύγουν, κάνοντας σύγκριση με τους εθνικούς ευεργέτες του παρελθόντος.

Αγωνιωδώς παρακολουθούν μέσα σ' αυτή την αναμπουμπούλα ότι υπάρχουν οι εφιάλτες της ρεμούλας, που δημιουργούν φόβο και απελπισία με την προοπτική να μετατραπεί ο λαός σε μεταφορέα του βάρους πληρωμών της κρίσεως που άλλοι δημιούργησαν.

Την λαϊκή οργή κι εξέγερση δεν την προκαλεί μόνο η δαπάνη διαβίωσης, όσο η δίψα για πολυτέλεια και το κόπλεξ της κατάκτησης του τίτλου του πλουσίου και της αίγλης, που γίνεται προκλητική υπό τις σημερινές συνθήκες.

Εξοργιστική και προκλητική η πολυτελής ζωής των "πατρικίων" έναντι των "πληβείων". Οι πρώτοι να εκτελωνίζουν εκατοντάδες πολυτελή αυτοκίνητα και οι δεύτεροι να πηγαίνουν ως την Βουλγαρία, ν' αγοράσουν ένα κιλό ψωμί προς 0,65 ευρώ, έναντι 2,5 ευρώ που πωλείται εδώ!

Η εικόνα της επιδειξιομανούς δαπάνης των λιμαινόντων ως διαχειριστών του κράτους είναι καιρός τώρα να πάρει τέλος. Να σταματήσει η σπατάλη για πολυτελή γραφεία και εξεζητημένες επιπλώσεις ακόμη και των πολυπληθών συμβούλων, που πνίγονται δήθεν στη δουλειά και μόνον όταν τελειώσει το ωράριο βγάζουν τα χέρια από τις τσέπες και φωνάζουν τον οδηγό - φρουρό να τους πάρει, να φύγουν. Τα ίδια γίνονται και σ' όλους τους οργανισμούς με τις πολυμελείς διοικήσεις και τα υψηλά μισθολογικά συμβόλαια που δαπανούν ποικίλα κονδύλια σκοπιμοτήτων, με διαγωνισμούς ή απευθείας αναθέσεις, που καταλήγουν σε φιάσκο.

Οι μη προνομιούχοι, τα θύματα της εκμετάλλευσης, μάχονται τα μονοπώλεια και ξεζουμίζονται απ' τα νέα μέτρα, εκτός απ' τους πολιτικούς, που ζητούν (αν κι όχι όλοι) Λουδοβίκεια άνεση και ρωμαϊκή μεγαλοπρέπεια, που διατυμπανίζουν ότι πρέπει ν' αποδίδονται τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού (ωσαύτως) τω Καίσαρι, δηλαδή "τω εαυτώ" τους και όχι "τω Θεώ".

Και εκφοβίζεται ο λαός μέσω των ΜΜΕ ντόπιων και ξένων, ότι αν πάμε στο ΔΝΤ δεν θα μας φτάσουν 6 χρόνια με αυστηρή λιτότητα να ανακάμψουμε. Εφιαλτικός ο χρησμός "λιμός, λοιμός, καταποντισμός" και επί πλέον επιδρομή των αλλοφύλλων. Αλλά ο περιούσιος λαός, μεγαλοβδομαδιάτικες ημέρες που είναι "ούκ ηβουλήθη συνιέναι"...

Σ' αυτήν την εποχή των δραματικών περιορισμών αποτέλεσμα της ανικανότητας των κυβερνησάντων, ν' αποδέχονται και να διατυπώνουν απόψεις χωρίς πλήρη δικαιολόγηση, έχει παραχθεί ένας εσμός κλεπτών και κομπιναδόρων, που βγαίνουν σιγά - σιγά στην επιφάνεια, όπως οι μάνταζερ των "μπάμπηδων των διοδίων" πούχουν κάνει επιδίωξή τους το "φάε, πιε και ευφραίνου" αδιαφορώντας για την αγανάκτηση του κόσμου.

Είναι τέτοια η απληστία τους που υπό οποιεσδήποτε συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας δεν σταματούν ν' απομυζούν τους καρπούς της εξουσίας. Ξεχνούν πως ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη και ότι όπως πάντα συμβαίνει στο τέλος, έρχεται η ώρα που "οι τα φαύλα πράξαντες εγερθήσονται εις ανάστασιν κρίσεως"...

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ + ΕΦΟΡΙΑΚΟΣ + ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ + ΑΠΟΡΟΣ =...

Φίλοι ήτανε ένας δικηγόρος με έναν εφοριακό κι έναν διευθυντή επαρχιακού παραρτήματος γνωστής τράπεζας, που θέλοντας να βγάλουν κάποια λεφτά στα μουλωχτά και γρήγορα, σκεφτήκανε μια κομπίνα εις βάρος της τράπεζας που δούλευε ο ένας.

Βρήκαν έναν άπορο που κοιμόταν σε ένα υπόγειο κι έτρωγε από ελεημοσύνες γειτόνων, έχοντας απολυθεί από την δουλειά του σαν εργάτης και μην έχοντας ούτε τα προσόντα, ούτε την ηλικία πια να γυρέψει άλλη...

Του τάξανε να του βγάλουνε ένα δάνειο εύκολα, να έχει να περνά...

Ο δικηγόρος με τον εφοριακό του πήραν την ταυτότητα και με πλαστά χαρτιά κι ΑΦΜ τον κατέστησαν εν μια νυκτί "εργολάβο οικοδομών" με μεγάλο κύκλο εργασιών που του απέφερε ετήσιο εισόδημα 40.000 ευρώ, καλό ποσόν για ελεύθερο επαγγελματία.

Του πήρανε δώρο κι ένα κουστούμι από το outlet, για να εμφανίζεται αξιοπρεπώς...

Με αυτά τα χαρτιά ανά χείρας, παρουσιάστηκε μια μέρα όπως τον δασκάλεψαν στον διευθυντή του υποκαταστήματος της τράπεζας, ο οποίος αφού τον πήρε αυτοπροσώπως στο γραφείο του και κλείσανε την πόρτα, τον καθοδήγησε να συμπληρώσει σωστά μια αίτηση για δάνειο...

Η οποία προωθήθηκε τάχιστα αρμοδίως και τελικά του εγκρίθηκε το ποσόν των 30.000 ευρώ, να κάνει την δουλειά του...

Ποσόν που κράτησε για λίγες ώρες ατόφιο μόλις το εκταμίευσε και το ίδιο βράδυ στο υπόγειο του μοιράστηκαν οι παραπάνω, αφήνοντας του αυτουνού 10.000 και φεύγοντας με 6.500 ευρώ στην τσέπη ο καθένας τους, που δεν φαίνονται πουθενά...

Όπως δεν φαίνεται πουθενά στα κιτάπια της τράπεζας και η δανειοδότηση του άπορου φουκαρά και ποτέ δεν θα του έρθει λογαριασμός να πληρώνει τις δόσεις του...

Κι αν κάποτε αποκαλυφτεί η κομπίνα, ο μόνος εμφανιζόμενος ονομαστικώς είναι αυτός ο απένταρος, με μόνη περιουσία του το κουστούμι των 60 ευρώ, αν το έχει μέχρι τότε και δεν το "σκοτώσει" στην λαϊκή για λίγα ευρώ, όταν σωθούν τα λεφτά από το μερίδιο του, ξοδευόμενα αφειδώς σε μεθύσια με ρετσίνα, η μόνη απόλαυση που του απόμεινε στην μιζέρια του...

Τι να πάρει πίσω η τράπεζα; που και το τομάρι του άπορου ξοφλημένου της ζωής να πουλήσει δεν πιάνει μερικές δεκάρες...

Πάντως οι φίλοι φάγανε τα λεφτά με την παραπάνω κομπίνα, που οι κακές μαρτυριάρες γλώσσες λένε πως εφαρμόζεται ουκ ολίγες φορές, όχι πάντα με τους ίδιους πρωταγωνιστές...

ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ...

Η διαφθορά, η διαπλοκή, ο χρηματισμός, η χυδαιότητα και η απληστία, είναι κυρίαρχα σε κάθε τομέα αλλά οι άνθρωποι στην συντριπτική τους πλειονότητα δεν είναι σε θέση για διάφορους λόγους να αντιδράσουν, να διαμαρτυρηθούν, να αγαναχτήσουν και να στραφούν ενάντια όχι απλώς στους διαπλεκόμενους και τους διεφθαρμένους αλλά ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννά τη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Άλλωστε οι πολλοί απλώς υποψιάζονται και αγνοούν σε βάθος τα περισσότερα από τα κακώς έχοντα γύρω τους. Άγονται και φέρονται από τους λαοπλάνους, τους δημαγωγούς, τους υποκριτές πολιτικούς, την παντοδύναμη διαφήμιση και τα κυκλώματα.

Χρόνια παρακολουθούμε και ακούμε δημόσιους υπαλλήλους, πολιτικούς, να κάνουν "αρπαχτές" και μάλιστα χοντρές και μετά την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ), όλα και όλοι βγαίνουν καθαρά...

Ποτέ κανείς δεν τιμωρήθηκε για οικονομική απάτη είτε προς όφελός του είτε προς όφελος άλλου. Η κομπίνα έγινε, αποδείχθηκε, αλλά κανείς δεν ευθύνεται και όλα μέλι γάλα...

Κι όμως το φακελάκι κυκλοφορεί, το λάδωμα είναι για να δουλέψει η μηχανή και ενώ όλοι ξέρουν για όλα, τη στιγμή που πρέπει γυρίζουν τάχα το κεφάλι προς την άλλη πλευρά και κάνουν τους ανήξερους.

Πώς λοιπόν μια οικογένεια, μια χώρα, μια ανθρωπότητα, μπορεί να κάνει βήματα προόδου όταν λειτουργεί με τρόπους εκβιαστικούς, αρπαχτής, μη νόμιμους;

Ποιος θα σηκώσει τη ράβδο της δικαιοσύνης και θα την κινήσει εναντίον κάθε ενός που λόγω θέσεως δημιουργεί συνήθως τεράστιο προσωπικό όφελος εις βάρος όλων μας.

Όποιος μπορεί κλέβει το κράτος, τον διπλανό του, τον οποιονδήποτε και... τιμωρούνται μόνο όσοι είναι εκτός "συστήματος".

Ποιος να πιστέψει ποιον, όταν δεν έχουμε εμπιστοσύνη ούτε στον εαυτό μας, διότι όσο είμαστε στην απέξω, πιστεύουμε στην δικαιοσύνη, στην τιμωρία. Αν όμως μας δινόταν η ευκαιρία να βρεθούμε σε θέση κλειδί και μπορούσαμε να κάνουμε χοντρή μπαζιά, κανείς δεν βάζει το χέρι στη φωτιά ότι δεν θα το έκανε.

Αφεθήκαμε και καταντήσαμε όλοι κομπιναδόροι, άνομοι, άδικοι, κλέφτες. Ποιος θα μας σώσει λοιπόν από τους κλέφτες; Πού θα βρεθεί ο μη κλέφτης για να επιβάλει δικαιοσύνη;

Και θα τολμήσει να το κάνει με τόσους αντιπάλους γύρω του, που θα είναι έτοιμοι να τον κατασπαράξουν;

ΑΙΩΝΙΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Κοινωνική ταινία του 2002. Ο Τάκης είναι "αιώνιος φοιτητής" της Ιατρικής. Συχνάζει στο Καζίνο του Λουτρακίου, όπου παίζει με μέθοδο, ποντάροντας λίγα για να βγάλει τα έξοδα της ημέρας.

Η Βέρα αποφασίζει να πιάσει δουλειά στο Καζίνο σαν γκρουπιέρισσα. Ο Τάκης ερωτεύεται τη Βέρα, ενώ δεν θα αργήσει να τους μπεί η ιδέα να στήσουν μια κομπίνα...

Δείτε τη σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=6833319485641446641&hl=el&fs=true

ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΙΙ...

Μάθημα 2ο: Ενδιαφέρει εμπόρους κυρίως ενδυμάτων, που σε καιρό οικονομικής κρίσης θέλουν να ξεπουλήσουν το stock τους και να καταγράψουν κέρδη...

Θα μάθουν κι ορισμένοι ίσως να ωφεληθούν κιόλας, αντιγράφοντας την τακτική συναδέλφου τους, που σε περίοδο εκπτώσεων ένα καλοκαιρινό κοστούμι στο μαγαζί του φτάνει να κοστίζει 7 ευρώ παραπάνω από την ενδεικτική τιμή του προ εκπτώσεων.

Τακτική που φαίνεται ν' αποδίδει πολλά στον συγκεκριμένο έμπορο, αφού ενώ άλλα μαγαζιά βάζουν ή κοντεύουν να βάλουν λουκέτο, αυτός διατηρεί 2 πολυτελή μαγαζιά σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, εντατικά διαφημιζόμενα και πάντα γεμάτα...

Η μετάλλαξη των τιμών λαμβάνει χώρα κατά την μεταφορά από το ένα μαγαζί (το abovo) προς το άλλο (το outlet) όπου υποτίθεται οτι μερικά επιλεγμένα κομμάτια διατίθενται σε καλύτερες τιμές. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Πως γίνεται κοστούμι με τιμή λιανικής τους προηγούμενους μήνες 90 ευρώ, να φτάνει σε απόσταση τριακοσίων μέτρων παραπέρα να πωλείται με τιμή προ εκπτώσεων 137 ευρώ και με (τάχα) γενναία έκπτωση εκ μέρους του όπως ισχυρίζεται, να κατεβαίνει στα 97 ευρώ, τιμή κατά 7 ευρώ παραπάνω από το πρώτο του μαγαζί, όπου βαρέθηκε να το βλέπει απούλητο από το Πάσχα και μετά.

Γίνεται αν θέλει ο έμπορος, με αρκετές δικαιολογίες, μόνο δυό από αυτές παρακάτω για οικονομία χώρου και χρόνου. Προσθέστε τις δικές σας στα σχόλια.

Φαίνεται πως ήταν δαπανηρή η μεταφορά του, πρόχειρα πεταμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του, ή τα δυο κομμάτια ύφασμα παίρνουν προστιθέμενη αξία επειδή τώρα βρίσκονται έναντι του πολιτικού γραφείου αναπληρωτή υπουργού, με 24ωρη φύλαξη!

Νομίζει δε πως δεν έχουμε επισκεφτεί το άλλο μαγαζί πριν να καταλήξουμε εκεί στο δεύτερο του, για να συναντήσουμε το ίδιο κοστούμι που είχαμε δει τότε, τώρα ακριβότερο και στη σειρά με άλλα, υποδεέστερα του ώστε να ξεχωρίζει στους έχοντες σχετικές γνώσεις.

Το πιο καλό είναι πως στο χαρτί που έχει ραμμένο πάνω του και υπάρχουνε τα στοιχεία του (υλικό, χρώμα, μέγεθος, barcode, τρόπος σιδερώματος, χώρα κατασκευής), υπάρχει και η αρχική ενδεικτική τιμή του, αυτή των 90 ευρώ, τυπωμένη με το ίδιο μελάνι. Πράγμα που δεν ξεφεύγει της προσοχής ενός προσεκτικού παρατηρητή όταν το προβάρει μόνος του στο δοκιμαστήριο.

Πράγμα που δεν είδε η υπάλληλος του εν λόγω εμπόρου (με μοναδικό προσόν τον υπέροχο κώλο που κοιτάζει αυτός όλη μέρα), που ξέχασε ή παράλειψε να σκίσει, όταν έφτιαχνε με τόση επιμέλεια εκείνο το καρτελάκι "Από 137, τώρα μόνο 97" που κοτσάρανε στο ταλαίπωρο κοστούμι με την είσοδο του στο μαγαζί...

Μα με τέτοιο βασικό προσόν άξιος ο μισθός της, που προέρχεται ολόκληρος από τέτοιες μεθοδεύσεις σε βάρος μας του πονηρού αφεντικού. Έξτρα και με δική μας πάλι ακούσια χρηματοδότηση και η πρόσφατη ριζική ανακαίνιση του χώρου που περνά τις μέρες του και (μας) δουλεύει...

Αφού την ίδια τακτική εφαρμόζει και στα υπόλοιπα (κινέζικα ως επί το πλείστον) ρούχα που εμπορεύεται, αντρικά και γυναικεία.

Μαθήματα και τρόποι επιβίωσης σε καιρό οικονομικής κρίσης, που η ίδια η ζωή παραδίδει κι εγώ καταγράφω...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...