ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ / ΣΥΓΚΙΝΕΙ /ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ / ΑΡΕΣΕΙ / ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
ΥΠΟΥΛΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...
Από την ίδρυση του μέχρι και σήμερα το κράτος των Ελλήνων έχει στενάξει κάτω από δύο φανερούς εμφυλίους και από εκατοντάδες άλλους κρυφούς.
Πότε αυτός ο λαός ομονόησε και έστρεψε την κεφαλή προς μία κατεύθυνση; To έκανε σε ελάχιστες περιπτώσεις και πάντα βγαίνοντας από μία καταστροφή.
Τα τελευταία εκατό χρόνια οι Έλληνες έχουν σφαχτεί μεταξύ τους, μίσησαν ο ένας τον άλλον, φακελώθηκαν και εντάχθηκαν σε κομματικούς στρατούς για να πλιατσικολογήσουν μετά την κατάκτηση της εξουσίας. Οι μισοί ψηφοφόροι ψηφίζουν με γνώμονα το ατόμικό τους συμφέρον (ρουσφέτια), και οι άλλοι μισοί είναι απλά βλάκες. Άντε να το ελαφρύνω λίγο, παραπλανημένοι από τα ΜΜΕ και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης που εκείνα επιβάλλουν.
Κάποιοι άλλοι νομίζουν ακόμη ότι θα πάρουμε την Πόλη, κάποιοι ότι θα έρθει η επανάσταση εξ αριστερών, χωρίς να ξέρουν βέβαια ότι μέχρι να ολοκληρωθούν οι ουτοπικές προσδοκίες τους, απλά ριχνουν νερό στον μύλο του συστήματος που αποτελεί φέουδο των πρώτων μισών ως άλλοι "χρήσιμοι ηλίθιοι"...
Παραλλήλως όσοι τα κατέφεραν μπάζωσαν τη χώρα με αυθαίρετα, έκλεψαν την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενέταξαν τη κομπίνα στο πλαίσιο της κοινωνικής ανοχής.
Κάθε επάγγελμα, κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει δημιουργήσει την σκοτεινή πλευρά του, τη σκιά των συναλλαγών του σε βάρος όποιων αναζητήσουν τις υπηρεσίες του, των παράνομων δοσοληψιών του, των περίεργων συμφωνιών του, της μαύρης οικονομίας και εργασίας. Πιο συγκεκριμένα ο γιατρός έχει το φακελάκι, ο δικηγόρος τα νομικά παραθυράκια, ο καθηγητής το φροντιστήριο, ο εφοριακός τη δοσοληψία, ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν κόβει αποδείξεις όποτε μπορεί, ο καλλιτέχνης κρύβει αμοιβές, ο ποδοσφαιριστής, ο διαιτητής ή ο παράγοντας γενικώς στήνει παιχνίδια και στοιχήματα, ο προϊστάμενος παίρνει γρηγορόσημο, ο πλούσιος δεν πληρώνει την εφορία, ο ιδιοκτήτης κρύβει ενοίκια, ο κατασκευαστής φτιάχνει ημιυπαίθριους, ο έχων τα μέσα φτιάχνει αυθαίρετα, ο δασάρχης δεν βλέπει δασικές εκτάσεις, ο πολιτικός διορίζει ή παίρνει μίζες και το κράτος φτιάχνει νόμους και προσποιείται ότι λύνει το πρόβλημα.
Μπορείτε να απαριθμήσετε μαζί μου πολλές τέτοιες συμπεριφορές μας, από το τσιγάρο, τις υπερωρίες, τις αποδείξεις, μέχρι να κλέψω φρούτα από το γείτονα έως και να βάζω ένα καφάσι στο δρόμο για να το βρω αύριο και να παρκάρω...
Σε κάθε επαγγελματική κατηγορία στην Ελλάδα, έχει δημιουργηθεί μία ολιγάριθμη "αριστοκρατία", είτε από νεποτισμό, είτε από ευνοιοκρατία. Δεν είναι όλοι οι γιατροί ίδια κι όμοια, όπωε δεν είναι όλοι οι δικηγόροι, οι καθηγητές, οι αστυνομικοί, οι εφοριακοί κλπ.
Αλλά την αδυναμία της διοίκησης, και την αδυναμία της διακυβέρνησης να διοικήσουν και να κυβερνήσουν, προσπαθούν να την χρεώσουν στους υπαλλήλους τους γενικά και αόριστα.
Η μαύρη οικονομία αντιστοιχεί κάθε χρόνο στο 30% της συνολικής. Χαλάμε ως καταναλωτές πολίτες τουλάχιστον το 50% του εισοδήματός μας για φακελάκια, φροντιστήρια, αδήλωτες δαπάνες.
Επίσης το Κράτος έχει ξεπεράσει τον εαυτό του δικαιολογώντας αδικαιολόγητες δαπάνες και ενέργειες. Τα χρήματα στη ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, οι πάσης φύσης μελέτες, τα περίεργα επιδόματα σε περίεργες συνδικαλιστικές ομάδες, τα έξοδα των Βουλευτών, ο αριθμός των υπαλλήλων σε μερικές υπηρεσίες, τα υπερτιμολογημένα μεγάλα έργα, ο ρόλος των κρατικών διαφημίσεων στα ΜΜΕ, ο παρασιτισμός των μεγάλων Ιδιωτικών τζακιών, είναι μερικά παραδείγματα κοινωνίας υπό πτώχευση, που προσποιείται συνεχώς για μεταρρυθμίσεις και κόκκινες γραμμές.
Έχουμε διαστρεβλώσει την πραγματικότητα.
Προσποιούμαστε όλοι μας ότι είμαστε κομμάτι μιας κοινωνίας που διέπεται από νόμους. Προσποιούμαστε ότι δουλεύουμε, για να έχουμε το νου μας να βγάλουμε με κάποιο τρόπο μαύρα.
Δεν είναι επιτυχημένος στη σημερινή κοινωνία ο εργατικός, ο φιλότιμος, ο ενεργός πολίτης, αλλά ο τεμπέλης, ο άτιμος και ο παθητικός-μηχανορράφος πολίτης. Γι' αυτό τα παιδιά και η νέα γενιά είναι τόσο προβληματική, μέχρι να αφομοιωθεί από το σύστημά μας, να βρει δουλειά, να φτιάξει σπίτι, να παντρευτεί, να ζήσει.
Δεν ξέρει πως παίζεται το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που φτιάχνεται με σκοπό, με επιμέρους στόχους και φυσικά επιδιώξεις...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου