Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή, προέρχεται από 2 νέες καθηγήτριες
και δείχνει πως ο χώρος της παιδείας χρειάζεται ένα γεναίο
ξεσκαρτάρισμα, που όσο γρηγορότερα και βαθύτερα γίνει, τόσο καλύτερα για
όλους τους εμπλεκόμενους θάναι.
Βιβλιοθήκη - πρότυπο αποφάσισε να φτιάξει στο γυμνάσιο - λύκειο μιας κωμόπολης των Χανίων η διεύθυνση Β΄ θμιας εκπαίδευσης του νομού, μετά από σχετική δωρεά κάποιου κατοίκου της περιοχής.
Μα δεν ζήτησε τη γνώμη και τη βοήθεια των καθηγητών του σχολείου για τα βιβλία που θα περιείχε. Αντίθετα έφερε 2 καθηγήτριες με απόσπαση για όσο θα κρατούσε η διαδικασία δημιουργίας, που κράτησε όσο μια σχολική χρονιά όλως τυχαία. Μια απο αυτές έμεινε άλλη μια χρονιά ως ειδική βιβλιοθηκάριος, μιας και η διεύθυνση έκρινε πως μόνο κείνη μπορούσε να έχει τέτοια θέση...
Τέλος πάντων η ολοκαίνουρια βιβλιοθήκη ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε για χρήση, μα πάντα με την αυστηρή επίβλεψη της "βιβλιοθηκάριου", που λειτουργούσε σαν να ήταν προσωπική περιουσία της τα βιβλία και δεν επέτρεπε ελεύθερη πρόσβαση ούτε στους καθηγητές ούτε στους μαθητές του σχολείου.
Είχε τα κλειδιά του χώρου πάντα μαζί της, μόνο όποτε βρισκόταν εκεί μπορούσαν να μπούνε και να δούνε κάποιο βιβλίο, πάντα εκεί μέσα στην βιβλιοθήκη ή το πολύ - πολύ στην τάξη και ποτέ δεν δανειζόταν σε κανέναν για να βγεί παραέξω για μελέτη λίγων ημερών έστω.
Μια νεαρή καθηγήτρια φιλόλογος χρειάστηκε ένα βιβλίο αρχαίων σχετικό με την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή για το μάθημα της, που της επέτρεψε η άλλη να το πάρει στην τάξη μόνο για την διάρκεια της διδακτικής ώρας και να το επιστρέψει αμέσως, με το χτύπημα του κουδουνιού.
- Είναι σπάνιο βιβλίο, της είπε, δυσκολευτήκαμε να το βρούμε, κοστίζει κι 100 ευρώ, να το προσέχεις σαν τα μάτια σου, την είχε προειδοποιήσει...
- Δεν επαρκεί ο χρόνος, λέει η νέα καθηγήτρια στην παλιά, δεν με αφήνετε να δουλέψω όπως θέλω στην τάξη μου, πρέπει να δώσω και φωτοτυπίες στα παιδιά...
- Βγάζεις και γλώσσα μικρή; Θέλεις να πω στον Β... (προϊστάμενος της Β΄θμιας εκπαίδευσης τότε) να σε πετάξει στα Σφακιά; (Όπου θα ήθελε τουλάχιστον 2 ώρες το πρωί να πάει με το αμαξάκι της σε κακοτράχαλο δρόμο κι άλλες τόσες να γυρίσει το απόγευμα, ενώ εκεί που ήταν έκανε 20΄στην εθνική, ενώ και τα ορεισίβια Σφακιανά κοπέλια ήταν άλλο πράμα).
Έτσι έδωσε τέλος στην διένεξη και γύρισε στην τάξη της...
Η μια ώρα - 40 λεπτά φυσικά δεν έφτανε για να προχωρήσουν στο μάθημα και μια μαθήτρια που ήθελε πολύ να γίνει φιλόλογος και της άρεσαν τα αρχαία, με μπαμπά τοπικό επιχειρηματία με πολλά λεφτά, είπε να ψάξει να αγοράσει ένα τέτοιο για δικό της και να το φέρνει και στην τάξη στη διάθεση των συμμαθητών της για φωτοτυπίες...
Με τον πατέρα της πήγαν στην πόλη - πρωτεύουσα του νομού, στο πιο κεντρικό βιβλιοπωλείο και ρώτησαν αν μπορούν να το βρούνε...
- Πανεύκολα, είπε ο βιβλιοπώλης και τους έδειξε ένα ράφι γεμάτο με τέτοια "σπάνια" βιβλία...
- Πόσο θα κοστίσει ένα τέτοιο βιβλίο, ρωτά ο πατέρας...
- Είναι λίγο ακριβό, αφού είναι μόνο για καθηγητές και μαθητές, κάνει 15 ευρώ. Αν πάρετε κάμποσα αρκετοί μαθητές θα σας τα αφήσω μόνο 10...
- Δεν κάνει 100 ευρώ, όπως κείνο στο σχολείο της κόρης μου, που το προσέχουν ούτε να τσαλακωθεί γιατί είναι σπάνιο...
- Τι λέτε κύριε, 100 ευρώ για σχολικό βιβλίο - βοήθημα, ποιός θα το έπαιρνε; Και δεν είναι σπάνιο, ο εκδότης θα μου στείλει όσα αντίτυπα του ζητήσω αμέσως, για τα σχολεία τα έφτιαξε κι όχι για συλλογές...
Ο πατέρας της μαθήτριας που πολιτευόταν κιόλας στις δημοτικές εκλογές στον τόπο του και γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις, κατάλαβε αμέσως τα πάντα.
- Ω τον κερατά τον Β...., είπε, δική του δουλειά είναι και ανέφερε οργισμένος το όνομα του τότε προϊστάμενου της Β΄θμιας εκπαίδευσης του νομού, αυτός τα έκανε όλα για να φάνε με την παρέα του μέρος από την δωρεά του Δ...
Στην πραγματικότητα είχανε φάει μεγάλο μέρος της δωρεάς, αυτός, οι αποσπασμένες καθηγήτριες που "έστησαν" τη βιβλιοθήκη και κάποιοι άλλοι μιλημένοι της παρέας του, ψάχνεται αν συμμετείχε και ο διευθυντής του σχολείου, πάνε μερικά χρόνια τώρα κι ακόμη δεν μίλησε κανεις με αποδείξεις, μα στα γραφεία μέχρι και τα καφενεία όλοι τώρα πια συζητούν το όνομα του.
Ενός απόφοιτου μιας σχολής τεχνιτών, που ξέροντας λίγα για το μέτρο και το κατσαβίδι, μα κάνοντας συνεχή τάματα στον άη - Μαλακογιάννη του ρουσφετιού, εγκατέλειψε νωρίς την Τεχνική Εκπαίδευση που δεν οδηγούσε πουθενά κι έφτασε εντέλει να γίνει στέλεχος και διευθυντής της Β΄ βάθμιας. Χωρίς διοικητικές ικανότητες και κρίση να παίρνει αποφάσεις, μα μπορώντας να "συμμορφώνεται με τας υποδείξεις" άνωθεν, πολύ πρόθυμα...
Βιβλιοθήκη - πρότυπο αποφάσισε να φτιάξει στο γυμνάσιο - λύκειο μιας κωμόπολης των Χανίων η διεύθυνση Β΄ θμιας εκπαίδευσης του νομού, μετά από σχετική δωρεά κάποιου κατοίκου της περιοχής.
Μα δεν ζήτησε τη γνώμη και τη βοήθεια των καθηγητών του σχολείου για τα βιβλία που θα περιείχε. Αντίθετα έφερε 2 καθηγήτριες με απόσπαση για όσο θα κρατούσε η διαδικασία δημιουργίας, που κράτησε όσο μια σχολική χρονιά όλως τυχαία. Μια απο αυτές έμεινε άλλη μια χρονιά ως ειδική βιβλιοθηκάριος, μιας και η διεύθυνση έκρινε πως μόνο κείνη μπορούσε να έχει τέτοια θέση...
Τέλος πάντων η ολοκαίνουρια βιβλιοθήκη ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε για χρήση, μα πάντα με την αυστηρή επίβλεψη της "βιβλιοθηκάριου", που λειτουργούσε σαν να ήταν προσωπική περιουσία της τα βιβλία και δεν επέτρεπε ελεύθερη πρόσβαση ούτε στους καθηγητές ούτε στους μαθητές του σχολείου.
Είχε τα κλειδιά του χώρου πάντα μαζί της, μόνο όποτε βρισκόταν εκεί μπορούσαν να μπούνε και να δούνε κάποιο βιβλίο, πάντα εκεί μέσα στην βιβλιοθήκη ή το πολύ - πολύ στην τάξη και ποτέ δεν δανειζόταν σε κανέναν για να βγεί παραέξω για μελέτη λίγων ημερών έστω.
Μια νεαρή καθηγήτρια φιλόλογος χρειάστηκε ένα βιβλίο αρχαίων σχετικό με την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή για το μάθημα της, που της επέτρεψε η άλλη να το πάρει στην τάξη μόνο για την διάρκεια της διδακτικής ώρας και να το επιστρέψει αμέσως, με το χτύπημα του κουδουνιού.
- Είναι σπάνιο βιβλίο, της είπε, δυσκολευτήκαμε να το βρούμε, κοστίζει κι 100 ευρώ, να το προσέχεις σαν τα μάτια σου, την είχε προειδοποιήσει...
- Δεν επαρκεί ο χρόνος, λέει η νέα καθηγήτρια στην παλιά, δεν με αφήνετε να δουλέψω όπως θέλω στην τάξη μου, πρέπει να δώσω και φωτοτυπίες στα παιδιά...
- Βγάζεις και γλώσσα μικρή; Θέλεις να πω στον Β... (προϊστάμενος της Β΄θμιας εκπαίδευσης τότε) να σε πετάξει στα Σφακιά; (Όπου θα ήθελε τουλάχιστον 2 ώρες το πρωί να πάει με το αμαξάκι της σε κακοτράχαλο δρόμο κι άλλες τόσες να γυρίσει το απόγευμα, ενώ εκεί που ήταν έκανε 20΄στην εθνική, ενώ και τα ορεισίβια Σφακιανά κοπέλια ήταν άλλο πράμα).
Έτσι έδωσε τέλος στην διένεξη και γύρισε στην τάξη της...
Η μια ώρα - 40 λεπτά φυσικά δεν έφτανε για να προχωρήσουν στο μάθημα και μια μαθήτρια που ήθελε πολύ να γίνει φιλόλογος και της άρεσαν τα αρχαία, με μπαμπά τοπικό επιχειρηματία με πολλά λεφτά, είπε να ψάξει να αγοράσει ένα τέτοιο για δικό της και να το φέρνει και στην τάξη στη διάθεση των συμμαθητών της για φωτοτυπίες...
Με τον πατέρα της πήγαν στην πόλη - πρωτεύουσα του νομού, στο πιο κεντρικό βιβλιοπωλείο και ρώτησαν αν μπορούν να το βρούνε...
- Πανεύκολα, είπε ο βιβλιοπώλης και τους έδειξε ένα ράφι γεμάτο με τέτοια "σπάνια" βιβλία...
- Πόσο θα κοστίσει ένα τέτοιο βιβλίο, ρωτά ο πατέρας...
- Είναι λίγο ακριβό, αφού είναι μόνο για καθηγητές και μαθητές, κάνει 15 ευρώ. Αν πάρετε κάμποσα αρκετοί μαθητές θα σας τα αφήσω μόνο 10...
- Δεν κάνει 100 ευρώ, όπως κείνο στο σχολείο της κόρης μου, που το προσέχουν ούτε να τσαλακωθεί γιατί είναι σπάνιο...
- Τι λέτε κύριε, 100 ευρώ για σχολικό βιβλίο - βοήθημα, ποιός θα το έπαιρνε; Και δεν είναι σπάνιο, ο εκδότης θα μου στείλει όσα αντίτυπα του ζητήσω αμέσως, για τα σχολεία τα έφτιαξε κι όχι για συλλογές...
Ο πατέρας της μαθήτριας που πολιτευόταν κιόλας στις δημοτικές εκλογές στον τόπο του και γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις, κατάλαβε αμέσως τα πάντα.
- Ω τον κερατά τον Β...., είπε, δική του δουλειά είναι και ανέφερε οργισμένος το όνομα του τότε προϊστάμενου της Β΄θμιας εκπαίδευσης του νομού, αυτός τα έκανε όλα για να φάνε με την παρέα του μέρος από την δωρεά του Δ...
Στην πραγματικότητα είχανε φάει μεγάλο μέρος της δωρεάς, αυτός, οι αποσπασμένες καθηγήτριες που "έστησαν" τη βιβλιοθήκη και κάποιοι άλλοι μιλημένοι της παρέας του, ψάχνεται αν συμμετείχε και ο διευθυντής του σχολείου, πάνε μερικά χρόνια τώρα κι ακόμη δεν μίλησε κανεις με αποδείξεις, μα στα γραφεία μέχρι και τα καφενεία όλοι τώρα πια συζητούν το όνομα του.
Ενός απόφοιτου μιας σχολής τεχνιτών, που ξέροντας λίγα για το μέτρο και το κατσαβίδι, μα κάνοντας συνεχή τάματα στον άη - Μαλακογιάννη του ρουσφετιού, εγκατέλειψε νωρίς την Τεχνική Εκπαίδευση που δεν οδηγούσε πουθενά κι έφτασε εντέλει να γίνει στέλεχος και διευθυντής της Β΄ βάθμιας. Χωρίς διοικητικές ικανότητες και κρίση να παίρνει αποφάσεις, μα μπορώντας να "συμμορφώνεται με τας υποδείξεις" άνωθεν, πολύ πρόθυμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου