ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, CD ΚΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ...

Η μουσική βιομηχανία είναι πρακτικά τελειωμένη. Μου το επιβεβαίωσε πρόσφατα πρόσφατα και ο ιδιοκτήτης κάποιων δισκογραφικών εταιρειών πασίγνωστων άλλοτε μα τώρα τελματωμένων, όταν συζητούσαμε την πιθανότητα συνεργασίας μας για να μελοποιηθούν οι στίχοι για τραγούδια που έχω κατά καιρούς γράψει. Τόσο πολύ, που έχασα κάθε ενδιαφέρον να τα κυκλοφορήσω με τον συμβατικό τρόπο και περιμένω έμπνευση και τρόπο για να τα βγάλω κατευθείαν στο διαδίκτυο...

Άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες βρήκανε τρόπο να κυκλοφορούνε σε προσιτή τώρα πια τιμή την δουλειά τους, ακόμη και την νεώτερη - πρώτης κυκλοφορίας σαν συνοδευτικό προς τους αναγνώστες που ήδη διαθέτουν οι δήθεν "μεγάλες" κυριακάτικες εφημερίδες...

Η εφημερίδα δίνει τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να κυκλοφορήσει το αυθεντικό σιντί και να το προμηθευτεί ο πελάτης με 2 ευρώ. Είναι μια προσπάθεια της μουσικής βιομηχανίας να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Και δεν είναι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που ευθύνονται για την ποιότητα της σημερινής δημοσιογραφικής εργασίας.

Μπορεί να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα το όποιο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ (τα περισσότερα άθλιας ποιότητας και θεματολογίας που δεν αφορά κανέναν πέρα από τους εκδρομείς της Μυκόνου ή της Αράχωβας), μα έτσι συνεχίζουν να παίρνουν μισθό κι αυτοί και κερδίζει τόσο ο καλλιτέχνης που συνηγορεί σε αυτόν τον τρόπο κυκλοφορίας του έργου του και ο εκδότης που θέλει να διατηρήσει ή αν μπορέσει ανεβάσει την κυκλοφορία της εφημερίδας του...

Η απόκτηση της δουλειάς κάποιων "μεγάλων και καταξιωμένων καλλιτεχνών" (στην φαντασία του πόπολου και μόνο, σήμερα υπάρχουνε πολλές επιλογές και οι προωθούμενοι καλλιτέχνες δεν είναι πάντα οι καλύτεροι και οι σεμνότεροι), με την πολύ καλή τιμή που την προσφέρεται από μια εφημερίδα με το CD σχεδόν κάθε Κυριακή δεν είναι και για τόσες κατηγόριες, αφού έτσι φτάνει πιο οικονομικά το έργο του στον ενδιαφερόμενο πολίτη.

Εκείνο που θα έπρεπε να ενοχλεί, όσους προτιμούν ακόμα την έντυπη δημοσιογραφία, είναι ότι μέσω της απήχησης του όποιου καλλιτέχνη, προσπαθεί να καταξιωθεί η εφημερίδα που το κυκλοφορεί, με στόχο όχι τόσο να αυξήσει το αναγνωστικό της κοινό, αλλά τον αριθμό φύλλων στην κυκλοφορία της.

Έτσι βλέπουμε συχνά στην εβδομαδιαία πια τηλεοπτική διαφήμισή της, αντί να προβάλλεται η δημοσιογραφική της έρευνα, οι συνεργάτες της, τα άρθρα της και γενικά η θεματολογία της, να προβάλλεται μόνον το CD ή το DVD που περιέχει στη συγκεκριμένη έκδοσή της.

Ως επιβεβαίωση αυτού, βλέπουμε να αφιερώνεται αρκετός χρόνος μέχρι και σε κεντρικά δελτία ειδήσεων για την προώθηση αυτού του προϊόντος.

Φαίνεται τουλάχιστον αστείο, να φέρνει ο παρουσιαστής - εκδότης μέχρι και τον καλλιτέχνη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού, για να του αναλύσει πόσο ευτυχής είναι από αυτήν τη συνεργασία και στο τέλος να του εύχεται και καλή επιτυχία, για την επιτυχή κυκλοφορία του CD του την προσεχή Κυριακή...

Ας έλεγε τουλάχιστον "καλή μας επιτυχία και των δυο!" Θα ήταν πιο αληθινό!

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ...

Την Κυριακή το πρωί με ηλιόλουστο χειμωνιάτικο καιρό, έκανα την πρωϊνή μου βόλτα σε μιά σχεδόν έρημη πόλη. Το μοναδικό σημείο που υπήρχε κίνηση και συγκέντρωση κόσμου ήταν το πρακτορείο που φέρνει τις εφημερίδες.

Κάποιες δεκάδες νοικοκυραίοι - προβατάκια σταματούσαν, κοιτούσαν κι αγόραζαν πολυσέλιδες κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων.
Κι όχι μόνο μιά, μα αρκετοί αγόραζαν δυό και τρείς ανταγωνιστικές μαζί. Δικά τους είναι τα λεφτά (κάμποσα ευρώ συνολικά), ας τα ξοδέψουν όπως νομίζουν.

Έκανα την συνηθισμένη μου κίνηση: Πήγα 20 περίπου βήματα παρακάτω και μάζεψα 2 ολόφρεσκες εφημερίδες που ήταν στον κάδο σκουπιδιών που βρίσκεται εκεί.
Η προχθεσινή μου σοδειά ήταν ένα "Θέμα" κι ένα "Βήμα". Είχαν και τις σακούλες τους ακόμη, έλλειπαν μόνο τα DVD που δίνουν κάθε Κυριακή.

Ξεκαθάρισα τη σαβούρα, τα περιοδικά, τις διαφημήσεις και τα φυλλάδια με προσφορές που υπήρχαν κι έφυγα για το σπίτι μου με τις εφημερίδες της μέρας και κέρδος 8,25 ευρώ, όπως είδα τις τιμές τους. Έτσι συνήθισα να κάνω τα κυριακάτικα πρωϊνά, χρόνια τώρα.

Τα μεσημέρια του καλοκαιριού επιστρέφω από την θάλασσα στο σπίτι περπατώντας κι όταν φτάνω κρατώ 2- 3- 4 εφημερίδες και περιοδικά, ανάλογα πόσο τυχερός στάθηκα να προηγηθούν στο πέρασμα μου από συγκεκριμένα σημεία βιαστικοί αναγνώστες που ξεφορτώνονται τις διάφορες φυλλάδες που ακριβοπλήρωσαν πριν από λίγο.

Ποτέ δεν με απασχόλησαν οι αυξήσεις στον Τύπο, γιατί ποτέ δεν αγόρασα εφημερίδα. Η μόνη αβαρία που κάνω είναι τα "Νέα" της Δευτέρας που περιέχουν ένθετο το "Ανοιχτό MBA" για τέταρτο χρόνο τώρα, το μόνο έντυπο που διαβάζω και κρατώ στην βιβλιοθήκη μου. Την υπόλοιπη εφημερίδα την περνώ μια ανάγνωση για 10΄ και καταλήγει για περιτύλιγμα.

Δεν χρειάζομαι παραπάνω χρόνο, βλέπω το όνομα του ανθρώπου και ξέρω τι θα γράψει, δεν έχω πέσει έξω όσο καιρό την παίρνω. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες που μαζεύω πεταμένες, τις διαβάζω σχεδόν όλες τακτικά, μα δεν πλήρωσα ποτέ καμιά.

Αυτό δεν βλέπω να προβληματίζει τους εκδότες κι εθνικούς μας νταβατζήδες κατά την κοινή γνώμη. Όλοι τους είναι πλούσιοι, με μεγάλες περιουσίες και χλιδάτη ζωή. Δεν μ' έχουν ανάγκη για λίγα ευρώ παραπάνω που θα κέρδιζαν, ούτε κι εγώ τους χρειάζομαι για την ενημέρωση μου, από πολλές πηγές, τα δικά τους χαρτιά είναι για να περνώ την ώρα τα απογεύματα, μέχρι να βραδιάσει να πορίσω έξω, σπάζοντας πλάκα με το τι βάζουν τις γραφίδες τους να γράφουν για να πάρουν μισθό.

Αν και πληρώνω 50 ευρώ τον χρόνο τον ΔΟΛ για τα επιχειρηματικά μαθήματα που μου προσφέρει κάθε Δευτέρα και που ποτέ δεν θα πλήρωνα πολύ - πολύ ακριβότερα σε ένα μεταπτυχιακό τμήμα πανεπιστημίου ή κολλεγίου, δεν συμβάλλω και πολύ στον πλουτισμό τους, ή την επιρροή τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Μαζί με τους υπόλοιπους "νταβατζήδες" (δουλειά του νταβατζή είναι να εκδίδει, με πολλές ερμηνείες)...

Εκατοντάδες χιλιάδες προβατάκια θα συνεχίσουν να καταθέτουν τα ψιλά τους, κάθε κυριακάτικο πρωϊνό κι όχι μόνο, για να διαβάζουν με περιέργεια τι σέρνει ο ένας στον άλλο σε αρκετές σελίδες τους, όπως ακριβώς είδα να γίνεται μεταξύ των δυό που βρήκα προχθές.