ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ...

Την Κυριακή το πρωί με ηλιόλουστο χειμωνιάτικο καιρό, έκανα την πρωϊνή μου βόλτα σε μιά σχεδόν έρημη πόλη. Το μοναδικό σημείο που υπήρχε κίνηση και συγκέντρωση κόσμου ήταν το πρακτορείο που φέρνει τις εφημερίδες.

Κάποιες δεκάδες νοικοκυραίοι - προβατάκια σταματούσαν, κοιτούσαν κι αγόραζαν πολυσέλιδες κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων.
Κι όχι μόνο μιά, μα αρκετοί αγόραζαν δυό και τρείς ανταγωνιστικές μαζί. Δικά τους είναι τα λεφτά (κάμποσα ευρώ συνολικά), ας τα ξοδέψουν όπως νομίζουν.

Έκανα την συνηθισμένη μου κίνηση: Πήγα 20 περίπου βήματα παρακάτω και μάζεψα 2 ολόφρεσκες εφημερίδες που ήταν στον κάδο σκουπιδιών που βρίσκεται εκεί.
Η προχθεσινή μου σοδειά ήταν ένα "Θέμα" κι ένα "Βήμα". Είχαν και τις σακούλες τους ακόμη, έλλειπαν μόνο τα DVD που δίνουν κάθε Κυριακή.

Ξεκαθάρισα τη σαβούρα, τα περιοδικά, τις διαφημήσεις και τα φυλλάδια με προσφορές που υπήρχαν κι έφυγα για το σπίτι μου με τις εφημερίδες της μέρας και κέρδος 8,25 ευρώ, όπως είδα τις τιμές τους. Έτσι συνήθισα να κάνω τα κυριακάτικα πρωϊνά, χρόνια τώρα.

Τα μεσημέρια του καλοκαιριού επιστρέφω από την θάλασσα στο σπίτι περπατώντας κι όταν φτάνω κρατώ 2- 3- 4 εφημερίδες και περιοδικά, ανάλογα πόσο τυχερός στάθηκα να προηγηθούν στο πέρασμα μου από συγκεκριμένα σημεία βιαστικοί αναγνώστες που ξεφορτώνονται τις διάφορες φυλλάδες που ακριβοπλήρωσαν πριν από λίγο.

Ποτέ δεν με απασχόλησαν οι αυξήσεις στον Τύπο, γιατί ποτέ δεν αγόρασα εφημερίδα. Η μόνη αβαρία που κάνω είναι τα "Νέα" της Δευτέρας που περιέχουν ένθετο το "Ανοιχτό MBA" για τέταρτο χρόνο τώρα, το μόνο έντυπο που διαβάζω και κρατώ στην βιβλιοθήκη μου. Την υπόλοιπη εφημερίδα την περνώ μια ανάγνωση για 10΄ και καταλήγει για περιτύλιγμα.

Δεν χρειάζομαι παραπάνω χρόνο, βλέπω το όνομα του ανθρώπου και ξέρω τι θα γράψει, δεν έχω πέσει έξω όσο καιρό την παίρνω. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες που μαζεύω πεταμένες, τις διαβάζω σχεδόν όλες τακτικά, μα δεν πλήρωσα ποτέ καμιά.

Αυτό δεν βλέπω να προβληματίζει τους εκδότες κι εθνικούς μας νταβατζήδες κατά την κοινή γνώμη. Όλοι τους είναι πλούσιοι, με μεγάλες περιουσίες και χλιδάτη ζωή. Δεν μ' έχουν ανάγκη για λίγα ευρώ παραπάνω που θα κέρδιζαν, ούτε κι εγώ τους χρειάζομαι για την ενημέρωση μου, από πολλές πηγές, τα δικά τους χαρτιά είναι για να περνώ την ώρα τα απογεύματα, μέχρι να βραδιάσει να πορίσω έξω, σπάζοντας πλάκα με το τι βάζουν τις γραφίδες τους να γράφουν για να πάρουν μισθό.

Αν και πληρώνω 50 ευρώ τον χρόνο τον ΔΟΛ για τα επιχειρηματικά μαθήματα που μου προσφέρει κάθε Δευτέρα και που ποτέ δεν θα πλήρωνα πολύ - πολύ ακριβότερα σε ένα μεταπτυχιακό τμήμα πανεπιστημίου ή κολλεγίου, δεν συμβάλλω και πολύ στον πλουτισμό τους, ή την επιρροή τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Μαζί με τους υπόλοιπους "νταβατζήδες" (δουλειά του νταβατζή είναι να εκδίδει, με πολλές ερμηνείες)...

Εκατοντάδες χιλιάδες προβατάκια θα συνεχίσουν να καταθέτουν τα ψιλά τους, κάθε κυριακάτικο πρωϊνό κι όχι μόνο, για να διαβάζουν με περιέργεια τι σέρνει ο ένας στον άλλο σε αρκετές σελίδες τους, όπως ακριβώς είδα να γίνεται μεταξύ των δυό που βρήκα προχθές.