ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ...

Το πρόβλημα των κομμάτων της Βουλής δεν είναι ότι είναι αποστασιοποιημένα από τα πράματα και τις διακηρύξεις τους, αλλά από την κοινωνία.

Τα κόμματα φτάσανε να είναι κλειστά κλαμπ στελεχών με κληρονομική διαδοχή βολευτικών εδρών που οι συνθήκες της κοινωνίας τους είναι σχεδόν άγνωστες.

Οι πολιτικοί μας ζουν σε καθεστώς εικονικής πραγματικότητας περικυκλωμένοι από κομματόσκυλα γλύφτες που προκειμένου να γίνουν αρεστοί διαστρεβλώνουν τα πράγματα. Η κομματοκρατία και το πολιτικό ρουσφέτι είναι τα μεγαλύτερα δεινά της χώρας μας.

Οι βουλευτές μας δεν γνωρίζουν τι γίνεται στην κοινωνία καθώς η επαφή που έχουν με τμήμα της αφορά την εξυπηρέτηση/ ρουσφέτι. Δεν γνωρίζουν την κατάσταση στην υγεία ή την παιδεία καθώς έχουν ιδιωτική παιδεία και ασφαλιστικά προγράμματα.

Πιστεύουν ότι ο μέσος όρος είναι οι αποδοχές των υπαλλήλων της Βουλής ή του οικονομικών και απορούν για την συσσωρευμένη οργή. Από το Κολέγιο Αθηνών και το Γείτονα βρίσκονται στο Λονδίνο και στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακά και μετά έρχονται να μας σώσουν. Ταυτόχρονα έχει οικοδομηθεί γύρω τους ένα τείχος παρασίτων (συνδικαλιστών κομματάνθρωπων πολιτικών γραφείων οργανώσεων δικαιοσύνης προαγωγών και επιδομάτων) και ζουν στον εικονικό κόσμο της αλληλοϋποστήριξης και αλληλοεξυπηρέτησης πιστεύοντας ότι αυτοί αντιπροσωπεύουν την κοινωνία οποία είναι δομημένη ως εικόνα με ότι αυτοί συναναστρέφονται.

Υπουργοί και διοικητές δεν γνωρίζουν τι έχουν υπό τη διοίκησή τους αλλά χαράζουν πολιτικές στρατηγικές και λύσεις που αναιρούνται στον πρώτο ανασχηματισμό ή στην εκλογική αλλαγή. Αυτός ο αέναος κύκλος βλακείας ο οποίος συντηρήθηκε από επιχορηγήσεις επιδοτήσεις και δανεικά έφτασε στο τέλος γιατί το κράτος στην χώρα είναι η διαχείριση του εφήμερου αφού αύριο θα διοικεί κάποιος άλλος.

Όταν όμως ο λουφές τελειώνει η γύμνια αποκαλύπτεται και τα προβλήματα σκάνε γιατί δεν υπάρχει πλέον η βαλβίδα της εκτόνωσης μέσο της διεκπεραίωσης.

Αν ήταν να κάνουμε ένα ιστορικό παραλληλισμό είναι το τέλος της ευδαιμονίας του άρτου και θεάματος γιατί όχι μόνο λιγοστεύει ο άρτος αλλά τα θεάματα έχουν δημιουργήσει μια μαλθακότητα και ιλαρότητα που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί γιατί ο λαός έχει δεκαετίες εθιστεί, έτσι και τα κόμματα μιλούν για θυσίες στον στρατό που οι ίδιοι ανέθρεψαν: στους αθρόους διορισμούς "δικών μας", στα πολλαπλά επιδόματα ισχυρών συντεχνιών, στις μαϊμού αναπηρικές, στα όλα τα κιλά όλα τα λεφτά, στις προαγωγές και αυξήσεις προεκλογικά, σε μια κάστα κρατικοδίαιτων "επιχειρηματιών¨που προκαλούν κοινωνικά πλήρως αποθρασυμένοι, κλπ.

Σε αυτή την καλομαθημένη κοινωνία μιλούν για θυσίες και πάρτυ που τελείωσαν, χωρίς καταλογισμούς, ενόχους και κάποιες ποινές. Αυτό που έχει αρχίσει είναι η αποσύνθεση της Ελληνικής κοινωνίας, που θα διαρκέσει για πολλά χρόνια. Απλά η μυρωδιά του πτώματος φτάνει προς το παρόν μόνο στις ευαίσθητες μύτες.

Το μόνο που απομένει είναι η έκρηξη του καζανιού καθώς η βαλβίδα πλέον αφορά σε πολλές περιπτώσεις την επιβίωση και όχι το πάρτυ και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα στη πλειοψηφία ης μεσαίας τάξης που υποβιβάζεται στην κατώτερη αλλά λειτουργούσε ως ασπίδα προστασίας των βολεμένων και στο κάλεσμα να ζήσουν με 550 ευρώ και 40 χρόνια εργασίας τα παιδιά τους και στην Ελληνική κοινωνία μπορείς να παίζεις με λεφτά και να σε συγχωρούν αλλά όχι με ζωές και οικογένειες...

Τον Οκτώβριο λοιπόν που θα έχει απορροφηθεί το μνημόνιο από την καθημερινότητα τα λέμε ξανά από την ανάποδη τώρα όμως με τους πολιτικούς που θεωρούν πως πρόβλημα και λύση είναι ο μισθός και ο περιορισμός του, καθώς σπάνια οι υπογραφές μνημονίων και συμφωνιών συμβαδίζουν με ζωές και όνειρα ανθρώπων...

ΑΛΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΣ...

Οι αυτοπυρπολήσεις, οι αυτοπυροβολισμοί, οι απόπειρες αυτοκτονιών, οι αυτοκτονίες, με δυο λόγια η αύξηση ψυχικών νοσημάτων με συνακόλουθη τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους, είναι δυστυχώς τα δώρα που φέρνει κάθε οικονομική κρίση στις κοινωνίες των ανθρώπων.

Η φτώχεια, η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων ή ζευγαριών, η οικονομική δυσπραγία, η δυσκολία στην αποπληρωμή χρεών είναι μεν τα εμφανή σημάδια της, αλλά αυτά είναι αναστρέψιμα. Οι ψυχικές παθήσεις όχι.

Και η χώρα μας, δυστυχώς, βουτηγμένη σήμερα στα βαθιά ολοσκότεινα νερά της οικονομικής κρίσης και της ανασφάλειας, της ανεργίας των νέων ανθρώπων κλπ αρνητικά τινα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα.Οι βίαιες προσαρμογές της ζωής μας σε νέα δεδομένα και μάλιστα αρνητικά σε ό,τι είχαμε προγραμματίσει ή σχεδιάσει, αναστατώνει πρωτόγνωρα τον ψυχισμό μας.

Και αλίμονο στους ευαίσθητους: αυτούς που φορτίζονται πολύ εύκολα συναισθηματικά από την καθημερινότητα, αλλά και αυτούς που βρίσκονται σε απόγνωση και απελπισία με τα νέα οικονομικά δεδομένα.

Λέμε αλίμονο διότι, αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στοιχειωδώς ορθολογικά μια κρίση (ατομική ή συλλογική), τότε βρισκόμαστε στον κύκλο των ευπαθών ομάδων, με όλες τις συνέπειες.

Και εδώ χρειάζεται η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη όλων μας. Φυσικά και της πολιτείας.

ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ...

Απόπειρα βιασμού κατάγγειλε 26χρονη εις βάρος 32χρονου...

Θέμα τακτικό στην καλοκαιρινή κυρίως ειδησεογραφία, πολύ συνηθισμένο αν αλλάξετε σε κάθε περίπτωση μόνο τις ηλικίες υποτιθέμενου θύτη - θύματος.

Που η είδηση αναφέρει πάντα πως έτρωγαν ή έπιναν ή διασκέδαζαν μαζί για ώρες προηγουμένως, έφυγαν μαζί στις 4.00 πμ με το όχημα του αρσενικού και σε "απόμερο σημείο και παρά την θέληση του" θηλυκού έλαβε χώρα η απόπειρα βιασμού...

Που παραμένει πάντα απόπειρα, ποτέ δεν ολοκληρώνεται ο υποτιθέμενος βιασμός...

Πράξη αρκετή όμως για να φορτώσει 10 - 15 χρόνια φυλακή τον παρορμητικό δράστη.

Μόνο και μόνο επειδή δεν τα βρήκαν στα λεφτά για να συνεχίσουν, αφού ήδη είχε πληρώσει για το φαγητό, τα (πολλά) ποτά, την διασκέδαση της, μα έπρεπε να πληρώσει ξεχωριστά και το κρεββάτι της...

Κάτι που θεωρεί σήμερα αυτονόητο η κάθε 20 - 25 - 30 - 35άρα και βάλε κοπέλα, που δεν νοιάζεται για γάμο και οικογένεια παρά μόνο για γλέντι και λεφτά.

Κάτι που έχει κάνει σκοπό της ζωής της και εφαρμόζει κάθε βράδυ. Με όποιον τα διαθέτει και τα ξοδεύει για χάρη της χωρίς τσιγγουνιές.

Για αυτό δεν καταγγέλει ποτέ για "απόπειρα βιασμού" τον 55άρη ιδιοκτήτη του μαγαζιού με τα ακριβά ρούχα ή καλλυντικά ή εσώρουχα που την έχει προσλάβει με πλήρη μισθό, την έχει όλη μέρα κοντά του κι απολαμβάνει όσα του δείχνει άφθονα με το σούπερ μίνι όταν σκύβει πρόθυμα στις βιτρίνες, μα καταγγέλει για "παρενόχληση" όποιον τύχει να περάσει απέξω κείνη τη στιγμή, ή μπει μέσα μια μέρα κι αφήσει τα ωραία του λεφτά στο ταμείο του αφεντικού για να δει λίγες στιγμές από κοντά το πονηρό τατουάζ της.

Ο απατεώνας ο έμπορος βγάζει λεφτά από όταν ανοίξει το μαγαζί μέχρι να κλείσει το βράδυ, πληρώνει και γαμά την υπάλληλο του, ο ονομαστός και δήθεν καλλιτέχνης φωτογράφος με το κεντρικό μαγαζί υποδέχεται κάθε βράδυ μόλις φύγει ο δικός του υπάλληλος την χαζή ερωμένη του που την σωστή ώρα παραμονεύει απέξω και όταν φύγουν οι γείτονες του την περνά στον πρώην σκοτεινό θάλαμο και τώρα γαμιστρώνα του, τα ίδια μπορεί να κάνει ο κάθε άλλος όπου αλλού που δεν βλέπεις...

Εσύ που δεν έχεις τα κέρδη τους και τις επωνυμίες τους τι θές κι ανακατεύεσαι, τι σε νοιάζει τι κάνουν οι πουτάνες αυτές οι τυχερές, σύμφωνα με αστυνομική υπόδειξη...

Εσύ έχεις προορισμό στην ζωή να πηγαίνεις στα μπάρ και τα μπορντέλα και να ψάχνεις τις άλλες, τις λιγότερο τυχερές ή τις αδικημένες από την ζωή, που το κάνουν για το μεροκάματο...

Ή αλλιώς να χωθείς στο ανώνυμο πλήθος κάποιου μεγάλου διασκεδασάδικου, να κάνεις παιχνίδι με την πρώτη τυχούσα κι εντέλει να καταλήξεις όπως αναφέρθηκε στην αρχή, στην απόπειρα σου να τον χώσεις εκεί όπου από την φύση σου ποθείς κι εσύ...

Κάτι που κάνει κάθε βράδυ ανενόχλητος ο άλλος με τα λεφτά και θεωρείται μεγάλος εραστής στα μάτια των sexy girls, ενώ εσύ αν δοκιμάσεις και τολμήσεις, είσαι βιαστής...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΧΙΟΝΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Δραματική κοινωνική ταινία του από το 2005.

Ένας δάσκαλος γνωρίζει εντελώς τυχαία την "μοιραία" γυναίκα της ζωής του. Μια σχέση ξεκινά και όλα μοιάζουν ιδανικά μέσα στο μυαλό του. Όμως αναπάντεχα γεγονότα που σχετίζονται με το παρελθόν αυτής της γυναίκας έρχονται να τους ταράξουν...




Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-4181815325739625003&hl=el&fs=true

NOSFERATU (OLD SILENT MOVIE)...

Originally released in 1922 as Nosferatu, is a silent masterpiece of terror which to this day is the most striking and frightening portrayal of the legend...

ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ...

Ένα ακόμη τρομοκρατικό χτύπημα, αυτή τη φορά στον προθάλαμο του γραφείου του κυρίως αρμόδιου υπουργού, προκαλεί τον αποτροπιασμό όλων των σκεπτόμενων πολιτών. ΄Ένας άνθρωπος με οικογένεια είναι νεκρός.

Όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της έκρηξης και τα δελτία των καναλιών θα προχωρήσουν στην επόμενη είδηση της μέρας, θα μείνει στους απλούς πολίτες κάτι πολύ πιο τρομαχτικό.

Η ανασφάλεια. Το αίσθημα του φόβου.

Να περπατάς στον δρόμο και να φοβάσαι μην γίνεις χαλκομανία στον τοίχο από μια βόμβα, ή σε στείλει να συναντήσεις τους προγόνους σου κάποιος αλλοδαπός ή ημεδαπός κακοποιός, αν δεν προλάβεις να τον φας εγκαίρως εσύ.

Κανείς δε μπορεί να αισθάνεται πλέον ασφαλής όταν το καλύτερα φρουρούμενο κτίριο της Ελλάδας έχει τόσα κενά στην ασφάλειά του. Όταν ο "εξολοθρευτής της τρομοκρατίας" κτυπιέται μέσα στο γραφείο του.

Σε ποια ασφάλεια και δημόσια τάξη να ελπίζει πλέον ο κάθε οικογενειάρχης που φοβάται για τους ανθρώπους του και την περιουσία του;

Η Νέα Δημοκρατία είχε χάσει τη μάχη της καθημερινότητας και ήταν αυτός ένας λόγος που έχασε και την εξουσία. Τώρα έχασε και το ΠΑΣΟΚ τη μάχη. Είτε με τους τρομοκράτες, είτε με τις μυστικές υπηρεσίες, είτε με την εγκληματικότητα της γειτονιάς που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις.

Χωρίς λεφτά στην τσέπη μπορεί να ζήσουν οι άνθρωποι αν μάθουν και συνηθίσουν έτσι. Χωρίς την αίσθηση ότι είναι ασφαλείς στη χώρα τους δεν μπορούν ούτε να κουνήσουν...

Όσο για το άλλο κρίσιμο θέμα, αυτό του "timing" που επιλέγουν πάντα οι τρομοκράτες, ασφαλώς και έχει μεγάλη σημασία και προκαλεί πολλές απορίες. Είτε είναι προβοκάτορες με στόχο την επιτάχυνση της αποσταθεροποίησης, είτε αδίστακτοι ανόητοι που επιχειρούν ένα τέτοιο κτύπημα την ώρα που ο κόσμος συσπειρώνεται και εμφανίζεται πρόθυμος ν' αγωνιστεί για να ανατρέψει την πολιτική της κυβέρνησης και της Τρόικας...

Ας μην ξεχνά κανείς την συγκυρία, αλλά και την στιγμή που έγινε η επίθεση: ενώ η κυβέρνηση θέλει να περάσει το Εργασιακό και το Ασφαλιστικό. Και ενώ γύρω μας παίζονται μεγάλα γεωπολιτικά παιχνίδια, τα οποία η κυβέρνηση παρακολουθεί μονόπλευρα συνδεδεμένη στο άρμα της Ουάσιγκτον και χωρίς να ενημερώνει το λαό και την Βουλή για τις συμφωνίες που κλείνονται στα παρασκήνια...

Την ίδια ώρα η περιοχή γύρω μας βράζει, Τουρκικά πλοία πλέουν από το Αιγαίο μέχρι το Ιόνιο, φτάσανε μέχρι την Κρήτη οι φρεγάτες για άσκηση (αναβίωσης του πάλαι ποτέ σουλτανάτου;)

Έρχεται λοιπόν δήθεν απρόσμενα μια τρομοκρατική ενέργεια να κανει τι;

Μα να συσπειρώσει,να μαντρώσει, να φοβίσει τα πρόβατα. Συσπειρώνει τον κόσμο σε αυτόν που υπέστη το χτύπημα (υπουργός - κυβέρνηση), καθιστώντας τους πιο συμπαθείς και φοβίζει ακόμη περισσότερο τον λαό και τον σπρώχνει μακριά από διεκδικήσεις και διαμαρτυρίες.

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 31...

Με τους 10 λογαριασμούς που έπρεπε να τακτοποιήσει ο Κάκος κάθε μήνα, όσο προσεκτικός και να ήταν δεν μπορούσε να τους προλαβαίνει όλους...

Είτε δεν είχε τα λεφτά να τους τακτοποεί όλους εγκαίρως, ή χρησιμοποιούσε αυτά τα ίδια περιορισμένα του λεφτά για μια άλλη ανάγκη ή επιθυμία, που στο μυαλό του ήταν ισχυρότερη εκείνες τις μέρες. Πχ ένα ολιγοήμερο ταξιδάκι ώς την Θεσσαλονίκη, που του καρφώθηκε να πάει μια φορά έναν Απρίλη.

- Τι θα πας να κάνεις εκεί, χωρίς ιδαίτερο λόγο; τον ρώτησε ένας γνωστός του, όταν του έκανε γνωστή αυτή του την επιθυμία, σε κάλεσαν και πας;

Άκου λογική ανθρώπου, να περιμένεις να σε καλέσει ο Ψωμιάδης ο γραφικός, ή όποιος άλλος αλλού, να επισκεφτείς την πόλη του!

Ο Κάκος θα πήγαινε έτσι, σε μια πόλη που δεν είχε πάει μέχρι τώρα, θα κάθιζε μερικές μέρες σε ένα ξενοδοχείο της επιλογής του, θα έκανε τις βόλτες του στους δρόμους της και την γύρω περιοχή, ακόμη και σε κοντινές της πόλεις, θα δοκίμαζε τα φαγητά και τις αυθεντικές μπουγάτσες της, θα τραβούσε τις φωτογραφίες του, θα πήγαινε σε κάποια εκδήλωση ή έκθεση αν συνέπιπτε με τις μέρες της παρουσίας του εκεί, όπως ήταν μόνος χωρίς ταίρι μπορεί να νοίκιαζε μια συνοδό για παρέα ώρες - ώρες και θα γύριζε όποτε προγραμμάτιζε στο σπίτι του, με κάποιες αναμνήσεις παραπάνω...

Με τα μετρημένα λεφτά που οικονόμησε και ξόδεψε βέβαια κείνο τον μήνα άφησε απλήρωτους κάποιους από τους λογαριασμούς που βρήκε να τον περιμένουν με την επιστροφή του, ε, και τι έγινε;

Αλλίμονο αν ήταν πρώτη του προτεραιότητα να ικανοποιεί αδιαλλείπτως τις τράπεζες, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ζωή του από μόνος του, όπως έβλεπε να κάνουν οι "φοβισμένοι νοικοκυραίοι", τα προβατάκια γύρω του, σαν αυτόν που τον κατάκρινε γιατί πήγε σε μια ξένη πόλη ξεκάρφωτα, που έκανε το πρώτο του ταξίδι όταν τον κάλεσαν να παρουσιαστεί στην Χίο στα νιάτα του και οι μόνες του εξορμήσεις ήταν λίγες μέρες διακοπές στο χωριό του, όπου έμενε στο πατρικό του κι έτρωγε τζάμπα καθε μέρα και σε άλλον συγγενή του για να έχει να πληρώσει το δάνειο του αυτοκινήτου την άλλη βδομάδα που θα στεκόταν από τους πρώτους πρωί - πρωί στην ουρά της τράπεζας...

Δεν επρόκειτο εξάλλου να πτωχεύσουν τα πιστωτικά ιδρύματα αν δεν έμπαιναν μερικά χρωματιστά χαρτάκια μια φορά στα ταμεία τους, που ήταν γεμάτα και μοίραζαν αφειδώς στον καθένα τότε, με δική τους πρωτοβουλία και με δώρα κιόλας σε όποιον τ' αποδεχόταν...

Στην επόμενη ευκαιρία ο Κάκος τακτοποιούσε πρώτα τους λογαριασμούς εκείνους που άφηνε παραπονεμένους, αν δεν έφταναν πάλι τα λεφτά άφηνε έναν άλλο εκκρεμή, τον πλήρωνε τον άλλο μήνα και δεν έσταζε η ουρά του Μέντιου...

Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να γυρίσει τις κυριότερες πόλεις της Ελλάδας, παρά την σταθερή φτώχεια του και τις αναποδιές της ζωής που δεν του εξασφάλιζαν εισόδημα σταθερά αυξανόμενο όπως του υποσχότανε οι ευκαιρίες που ανακάλυπτε κατά καιρούς και ασχολιόταν...

Κάνοντας τον να ζει ζωή με πίστωση και να κερδίζει λίγο χρόνο διαχειριζόμενος με τέτοιον τρόπο τα δανεικά...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΚΑΚΙΑ...

Σε κρίσιμες συγκυρίες σαν την τωρινή κατά την οποία διακυβεύεται το μέλλον μιας κοινωνίας ολόκληρης (όπως και της εθνικής μας υπόστασης) δεν μπορεί να κάνει κουμάντο μια ισχνή πλειοψηφία "επαγγελματιών επαναστατών" όπως αυτοί οι λιγοστοί του ΠΑΜΕ που διέλυσαν για ακόμη μια φορά του λιμάνι του Πειραιά.

Όποια κι αν είναι τα αιτήματά τους δεν μπορεί να αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας εν μέσω της τουριστικής περιόδου η οποία θα δώσει ψωμί σε χιλιάδες Έλληνες. Το κυριότερο, δεν μπορούν να γίνονται αιτία και αφορμή συκοφάντησης και υπονόμευσης του κινήματος των εργαζομένων εναντίον των μέτρων. Γιατί αυτή η τακτική τους προδιαθέτει αρνητικά εναντίον τους τα μικροαστικά στρώματα και τις χιλιάδες των άλλων εργαζομένων που περιμένουν να ζήσουν από τον τουρισμό κάθε καλοκαίρι.

Το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ δηλαδή δεν ενδιαφέρεται για την προστασία κανενός δικαιώματος. Ο,τι κάνει το κάνει στα πλαίσια της διακηρυγμένης κοντόφθαλμης θεώρησης του: "Αναδεικνύουμε τις κρίσεις του θνησιγενούς ούτως ή άλλως καπιταλισμού, τις βαθαίνουμε, οι μάζες ριζοσπαστικοποιούνται κι έτσι θα έρθει κάποτε η επανάσταση".

Για το ΚΚΕ η προστασία δικαιωμάτων, η επίλυση προβλημάτων, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, η εξασφάλιση ελευθεριών δεν είναι στόχος είναι δομικό πρόβλημα.

Κι όλα αυτά από το ΚΚΕ, τον πιο στυγνά καπιταλιστικό εργοδότη τής Ελλάδας.
Με την Τυποεκδοτική, εταιρεία που ανήκει στο ΚΚΕ και που δεν έχει υπογράψει τη συλλογική σύμβση εργασίας, εταιρεία τής οποίας οι υπάλληλοι πληρώνονται ψίχουλα και συχνά υποχρεώνονται να παρέχουν δωρεάν εργασία υπέρ τού κόμματος.
Όλα αυτά, χωρίς ποτέ να έχει γίνει κανενός είδους δημόσιος έλεγχος στα οικονομικά τής Τυποεκδοτικής, αλλά ούτε και του ΚΚΕ.

"Νόμος είναι το δίκιο τού εργάτη", αλλά η Παπαρήγα ήξερε να στείλει την κόρη της στο Αμερικάνικο Κολλέγιο. Την υποκρισία και την απληστία των κομμουνιστών την έχουν ζήσει στο πετσί τους όλες οι πρώην κομμουνιστικές χώρες, ουδεμίας εξαιρουμένης.

Κανένα κομμουνιστικό καθεστώς δεν νοιάστηκε ποτέ για τον μέσο άνθρωπο, όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι όλοι μας όταν κατέρρευσαν οι κομμουνιστικές δικτατορίες και άφησαν πίσω τους εξαθλιωμένους λαούς σε χώρες διαλυμένες.

Το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό. Όποιος εργαζόμενος θέλει να απεργήσει ας απεργήσει. Ενοχλεί αφάνταστα όμως να πηγαίνουν κάποιοι τύποι και να μην αφήνουν να δουλέψουν αυτοί που θέλουν να δουλέψουν.

Κοινώς όποιος θέλει να απεργεί ας απεργεί κι όποιος θέλει να δουλέψει ας δουλέψει. Καταναγκαστική εργασία δεν επιτρέπεται και καταναγκαστική απεργίας επίσης δεν επιτρέπεται. Και το ΚΚΕ επιβάλλει φασιστικά στους άλλους να μη δουλέψουν.

Να παρεμποδίζουν την καθημερινή ζωή με ψευδεπίγραφους "αγώνες", μόνο και μόνο για το δικό τους συμφέρον (αν τύχει και κάτσουν κάποια χαμένα ψηφαλάκια από καρακατσουλιά σε επόμενες εκλογές).

Λίγο "αστικό" ξύλο από τους λιμενικούς (αν τους άφηναν) στους "εργαζόμενους" του ΠΑΜΕ και το θέμα θα είχε διευθετηθεί. Αλλά δεν τους αφήνουν, μην χαλάσει η μόστρα της "δημοκρατίας" μας...

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ...

Τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομία διερχόταν ύφεση, η άνοδος των τιμών των μετοχών βοήθησε τους πλούσιους να αντισταθμίσουν σχεδόν το σύνολο των απωλειών της χρηματοοικονομικής κρίσης.

Κατά 17% αυξήθηκε ο αριθμός των εκατομμυριούχων παγκοσμίως το 2009 και ανήλθαν συνολικά σε 10 εκατομμύρια, ενώ ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε κατά 19% στα 39 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με έκθεση της Merill Lynch και της Capgemini.

Ο πλούτος αυξήθηκε με ταχύτερους ρυθμούς στην Ινδία, την Κίνα και τη Βραζιλία, ενώ στη Λατινική Αμερική και την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού εκτοξεύτηκε σε ύψη ρεκόρ.

Αποτελούν όμως ένα κλειστό club οι εκατομμυριούχοι του κόσμου, που απολαμβάνουν τα πλούτη τους σε απομόνωση, αποκομμένοι από τα τεκταινόμενα γύρω τους. Νομίζοντας πως ζουν την απόλυτη ευτυχία...

Είναι δυνατόν να ησυχάσει η ψυχή ενός ανθρώπου και να νιώσει ευτυχισμένος κάποιος με όσα χρήματα και αν έχει, όταν γύρω του στον κόσμο όλο υπάρχει τόσος ανθρώπινος πόνος, τόση δυστυχία και τόση απελπισία;

Δίπλα στην πόρτα του. Μέσα στην τηλεόραση και την εφημερίδα του.

Σε λογικό άνθρωπο φαίνεται δύσκολο να το κατανοήσει. Εκτός κιαν κάποιος έχει ξεπεράσει πια κάθε κλίμακα σκληρότητας, ασπλαγχνίας και αδιαφορίας για τον πόνου του άλλου. Και έχει μπει πλέον σε σφαίρες και πεδία που μελετάει η σύγχρονη ψυχιατρική.

Είναι ολοφάνερο πως μερικοί άνθρωποι όσα χρήματα και αν αποκτήσουν και όσα πλούτη, θα επιθυμούν και άλλα. Ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας, ιδεολογίας ή ότι άλλο.

Όταν ο άνθρωπος προσφέρει την (άφθαρτη υποτίθεται) ψυχή του, ως αντάλλαγμα για πλούτο και δύναμη, τίποτα από εκεί και έπειτα δεν μπορεί να σταθεί ως ισότιμη αντιπαροχή, ως αντίδωρο, ή αποζημίωση αν θέλετε, στην απώλεια αυτή. Εξ' ου και η ακόρεστη και μανιακή δίψα για όλο και περισσότερα, κάθε φορά.

Το πρόβλημα με τις κοινωνίες μας, τις ανθρώπινες κοινωνίες και τον τωρινό πολιτισμό μας, είναι ότι επιτρέπεται δια νόμου να πλουτίσεις όσο μπορέσεις. Με "νόμιμα" πάντα μέσα. Και το θεωρούμε και λογικό αυτό. Και μάλιστα το επιβραβεύουμε και κοινωνικά. Το έχουμε κάνει κοινωνική αξία.

Ο μεγάλος ασθενής είναι οι κοινωνίες μας. Κανένας Θεός υπεράνω δεν θα μας σώσει, αν δεν νομοθετήσουμε σωστά και αν δεν εφαρμόσουμε πολιτεύματα και μηχανισμούς, που ενώ δεν θα εμποδίζουν την δημιουργικότητα, την ελευθερία και την έκφραση, θα θέτουν όρια και πλαφόν στην επιδίωξη του πολύ και περιττού πλούτου.

Κι έτσι πάντα κάποιος θα βρίσκεται να θέλει να το κάνει. Να θέλει να αποκτήσει πλούτο πέρα, μα πολύ πέρα από τις ανάγκες του. Αδιαφορώντας φυσικά για οτιδήποτε άλλο. Αδιαφορώντας ακόμη κι αν η προσωπική του επιδίωξη πλουτισμού παράγει ευθέως και άμεσα ανθρώπινη απελπισία, δυστυχία και πόνο.

Το πολύ πολύ να ιδρύσει κανένα φιλανθρωπικό ίδρυμα και να ζητά δωρεές αλλονών. Αυτός ή η σύζυγός του. Κι αυτό κυρίως για την προβολή και την δημοσιότητα.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΤΙΑ...

Ήταν κάποτε δύο άγγελοι που ταξίδευαν και σταμάτησαν για να περάσουν τη νύχτα τους στο σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενείς και δεν ήθελαν να τους φιλοξενήσουν σε κάποιο από τα δωμάτια του αρχοντικού τους. Αντίθετα, οι άγγελοι έμειναν σε ένα μικρό χώρο στο υπόγειο του σπιτιού.

Καθώς έστρωναν για να κοιμηθούν πάνω στο κρύο πάτωμα, ο γηραιότερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε, καλύπτοντάς την. Όταν ο νεαρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό, ο άλλος του απάντησε ότι «Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν».

Την επόμενη νύχτα, οι δύο άγγελοι θέλησαν να ξεκουραστούν στο σπίτι μιας πολύ φτωχής, αλλά φιλόξενης οικογένειας αγροτών. Αφού μοιράστηκαν με την οικογένεια το φτωχικό φαγητό τους, το ζευγάρι των αγροτών τους παραχώρησε το κρεβάτι τους για να ξαπλώσουν και να ξεκουραστούν. Μόλις βγήκε ο ήλιος το άλλο πρωί, οι άγγελοι είδαν τον αγρότη και τη γυναίκα του να κλαίνε γιατί η μοναδική τους αγελάδα είχε ψοφήσει κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Ο νεαρός άγγελος θύμωσε πολύ και ρώτησε το γηραιότερο γιατί να συμβαίνει αυτή η αδικία στους καλούς και φτωχούς αυτούς ανθρώπους. «Η πρώτη οικογένεια είχε τα πάντα και τη βοήθησες», τον κατηγόρησε. «Η δεύτερη οικογένεια είχε τόσα λίγα και ήταν τόσο πρόθυμη να τα μοιραστεί και εσύ άφησες την αγελάδα τους να ψοφήσει».
«Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν», του απάντησε ο γηραιότερος άγγελος.

«Όταν μείναμε στο υπόγειο του πλούσιου αρχοντικού, παρατήρησα ότι υπήρχε χρυσάφι μέσα σ΄εκείνη την τρύπα που είχε ανοίξει στον τοίχο. Επειδή όμως, ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο φιλάργυρος, άπληστος και δεν ήθελε να μοιραστεί την καλοτυχία του με άλλους, εγώ σφράγισα τον τοίχο για να μη μπορεί να ανακαλύψει το χρυσάφι. Τη χτεσινή νύχτα που κοιμηθήκαμε στο κρεβάτι των φτωχών αγροτών, ήρθε ο άγγελος του θανάτου για να πάρει τη γυναίκα. Εγώ του έδωσα την αγελάδα για αντάλλαγμα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν».

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα όπως φαίνονται. Αν έχετε πίστη, αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να εμπιστεύεστε, ότι κάθε αποτέλεσμα θα είναι πάντα για το καλό το δικό σας. Μπορεί να μην το γνωρίζετε πριν περάσει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα.

Η ζωή μας είναι όμορφη γιατί είναι απρόβλεπτη. Πολλές φορές βγάζουμε συμπεράσματα μόνο από αυτά που φαίνονται, από αυτά που βλέπουμε και όχι από όλα όσα, τελικά, συμβαίνουν.

Γι' αυτό, ας είμαστε περισσότερο σκεπτικιστές και σκεπτικοί, πριν εγκρίνουμε, ή απορρίψουμε κάποιον άνθρωπο ή μια κατάσταση. Ας έχουμε πάντα στο νου μας, ότι υπάρχουν φορές που τα πράγματα δεν δείχνουν αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Την πραγματικότητα θα πρέπει να την ανακαλύψουμε οι ίδιοι. Θα πρέπει να είμαστε περισσότερο υπεύθυνοι με όλα αυτά που φανταζόμαστε προκειμένου να πάρουμε μια σοβαρή απόφαση.

Αν θέλουμε να είμαστε σε θέση να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις, ας είμαστε προσεκτικότεροι, περισσότερο υπεύθυνοι με τις σκέψεις που κάνουμε. Γιατί διαφορετικά βγάζουμε λάθος συμπεράσματα που μας οδηγούν στα λάθος βήματα, στις λάθος σχέσεις, με τους λάθος ανθρώπους.


Απόσπασμα από το βιβλίο του φίλου μου Άκη Αγγελάκη "Ιστορίες που δυναμώνουν την ψυχή".

ΟΥΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ...

Είμαστε λαός χωρίς ταυτότητα. Μας προσέφεραν μια ουτοπία και εμείς την αρπάξαμε αμέσως και τη κάναμε τρόπο ζωή μας. Γιατί κοιτάξαμε όλοι μας το συμφέρον μας.

Σαν καράβι στη φουρτούνα ξεχάσαμε από που ήρθαμε και δεν ξέρουμε που πάμε.

Διαμαρτυρόμαστε για τους εαυτούς μας η για την κοινωνία;

Γνωρίζουμε ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός ανθρώπου που επιλεγεί να ζήσει ενταγμένος σε μια κοινωνία;

Η απλώς όταν νιώθουμε να απειλείται το ατομικό μας συμφέρον, ενώνουμε τις φωνές μας με όμοιους μας;

Ηδονιζόμαστε στη σκέψη ότι η πλουσιοπάροχη ζωή είναι προνόμιο όλων. Και δώσου βλαχο-γκλαμουριά ο Έλληνας. Και οι Γερμανοί τα χρόνια της αφθονίας δεν προλάβαιναν να στέλνουν Μερσεντές και Καγιέν στην Ελλάδα.

Εθιστήκαμε στη βλαχιά της ιδέας του νεοπλουτισμού.

- Κοίτα να διοριστείς στο δημόσιο μην είσαι χαζός, μόνιμος, σίγουρα λεφτά βρέξει χιονίσει και ξεκούραση...

Και έτρεχε ο Έλληνας πίσω από τους βουλευτές. Σπρωχνόμασταν μεταξύ μας ποιος θα προλάβει να βγάλει φωτογραφία παρέα με εαυτούς. Για να τη βάλουμε με περηφάνια στο σαλόνι μας και να τη βλέπουν οι άλλοι.

Και τώρα; Φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε! Γιατί;

Για αυτό που μας βάλανε να επιλέξουμε: Κομμένος μισθός ή καθόλου μισθός.

Για την Ελλάδα η για τη πάρτη μας;

Την Ελλάδα δεν τη ξεπούλησαν οι πολιτικοί. Τη ξεπουλήσαμε κατά βάθος εμείς.

Ένα έθνος, μια χωρά δεν ξεπουλιέται με χρήματα, ξεπουλιέται με συνειδήσεις.
Και εμείς τη ξεχάσαμε.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι καθαρά υπαρξιακό και όχι οικονομικό. Και αύριο το πρωί να ξεχρεώσουμε σε λίγα χρονιά πάλι στην ίδια θέση θα είμαστε.

Εάν δεν καταλάβουμε από που ήρθαμε ποτέ δεν θα ανακαλύψουμε που πάμε.

Απλά θα περιπλανιόμαστε από εδώ και από εκεί! Ανάμεσα σε πράσινο, μπλε και κόκκινο. Αρκεί ο κόσμος να μην σκέφτεται, να μην αναρωτιέται, να μην ανησυχεί και προπαντός να μην αφυπνίζεται.

Δεν χρειάζεται να ξέρει τι γίνεται, ούτε να ενδιαφέρεται για το τι πρόκειται να συμβεί άμεσα.

Τέτοιου είδους τοποθετήσεις όποτε κι από όποιον τις κάνει, περνάνε συνήθως στο "ντούκου", γιατί δεν έχουν κομματικό χρώμα, άρα δεν πολυενδιαφέρουν το πολύ πόπολο.

Έτσι θα είναι πάντα οι Έλληνες. Και αύριο να ξεχρεώσουμε, μεθαύριο πάλι θα χρωστάμε.

Νέα δάνεια που θα πάρουμε να ξορκίσουμε το παρόν, ελπίζοντας προσευχόμενοι για καλύτερες μέρες στο μέλλον...

ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΚΙ ΑΝΑΝΕΩΣΗ...

Κανείς πλέον στην χώρα αυτή δεν πιστεύει σε πολιτικό κόμμα και σε πολιτικό πρόσωπο. Και συμπεριλαμβάνονται όλα τα κόμματα. Κακό αυτό αλλά οι ίδιοι οι πολιτικοί γκρέμισαν το θρόνο τους και μαζί μ' αυτόν και τα όνειρα των Ελλήνων.

Ήξεραν τί γινόταν και συμμετείχαν ή δεν μίλαγαν. Ήξεραν όμως και σιωπούσαν.
Τώρα όμως θα φωνάξει και θ' αποδοκιμάσει και ο Ελληνικός λαός απέναντί τους.

Τα πράγματα δεν διορθώνονται με κάποιες αλλαγές - μπαλώματα, με τον φόβο του πολιτικού κόστους ακόμη και τώρα. Τα μπαλώματα απλά θυμίζουν περισσότερο την πραγματικότητα. Δεν την αφήνουν να ξεχαστεί.

Η συνέχεια είναι αναπόφευκτη: η ανεργία, η οικονομική δυσπραγία, η κάθοδος του βιοτικού επιπέδου, η απειλή κατά της ελευθερίας και του αυτοσεβασμού, που διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε κάθε υγιή κοινωνία, στρέφονται πρώτιστα και άμεσα εναντίον των ίδιων των νέων.

Το κόστος του δανεικού ονείρου που έζησε η προηγούμενη γενιά, θα κληθεί να το πληρώσει η επόμενη επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι "οι αμαρτίες των γονέων παιδεύουν τα τέκνα". Ακόμη και αν όλοι οι προγενέστεροι δεν απόλαυσαν στον ίδιο βαθμό, ακόμη και αν δεν δείχθηκαν το ίδιο επιπόλαιοι, ακόμη και αν δεν καταπάτησαν το ίδιο τους νόμους και τους κανόνες της πολιτείας και της υγιούς κοινωνίας, ακόμη και αν δεν υπηρέτησαν στον ίδιο βαθμό τον αμοραλισμό του καιρού μας, όμως οφείλουν όλοι να πληρώσουν αναλαμβάνοντας το μερίδιο των δικών τους ευθυνών για τη δράση ή για την αδράνειά τους, για την ανοχή ή συνενοχή τους.

Και όσο δεν λέγεται η απόλυτη αλήθεια, όσο δεν υπάρχει η τόλμη να διωχθούν οι όποιοι υπαίτιοι, όσο υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης και προσπάθεια στροφής της κοινής γνώμης σε άλλα θέματα, τόσο ο λαός θα γυρίζει την πλάτη σε κόμματα, πολιτικές και πολιτικούς.

Άλλωστε όλοι ξέρουμε ότι όποιος έχει το πορτοφόλι στην οικογένεια έχει και το απόλυτο κουμάντο. Για να ξεφύγει κάποιος από αυτό τον έλεγχο θα πρέπει να δημιουργήσει μυστικά κονδύλια, να κλέψει, ή μόνιμα να είναι στην αντίσταση δια της αποχής ή της μόνιμης διαμαρτυρίας και γκρίνιας. Και η μόνιμη δυσαρέσκεια δεν μπορεί να ορθοποδήσει μια οικογένεια, ούτε φυσικά ένα κράτος.

Μόνο αν ο λαός είναι μια οικογένεια, μια γροθιά, έχει ένα απόλυτα συνειδητοποιημένο στόχο, τότε και μόνο τότε μπορεί να πετύχει. Διαφορετικά οι ελέγχοντες το πορτοφόλι μας μπορούν ανά πάσα στιγμή και ώρα να μας οδηγήσουν οπουδήποτε θέλουν. Ακόμη και σε εσωτερική διχόνοια.

Παραδώσαμε το πορτοφόλι μας, τα οικονομικά μας σε ξένους, στους επικεφαλείς των τραπεζών. Μόνο και μόνο για να πληρωθούν οι τράπεζες. Δεν ενδιαφέρονται αν εμείς θα πεινάσουμε, αν χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία, αν γίνουμε δούλοι άλλων. Ας πάθουμε οτιδήποτε σαν λαός, ακόμη και η διάλυση του κράτους μας να συμβεί, αρκεί οι τραπεζίτες να μην χάσουν τα όσα τους χρωστάμε.

Κανείς δεν νοιάζεται για τον λαό. Ούτε οι δικοί μας πολιτικοί, και εννοώ όλοι οι πολιτικοί. Έχασαν την επαφή με τον λαό, έχασαν την επικοινωνία με τον λαό, έχασαν το ενδιαφέρον για το μέλλον του λαού και της πατρίδας.

Το ήξεραν και δεν προστάτευσαν την χώρα και την παρέδωσαν στον τραπεζικό έλεγχο. Και όλοι ξέρουμε από όσα συνέβησαν σε άλλες χώρες που ζήτησαν τραπεζική βοήθεια, το τί συνέβη στους λαούς τους.

Η πρόσφατη δήλωση άλλωστε Αμερικανού βουλευτή που δήλωσε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ ότι η Ελλάδα είναι μια τόσο μικρή χώρα που και να διαλυθεί δεν θα στενοχωρηθεί κανείς. Αυτό είναι το ενδιαφέρον όσων μας βλέπουν σας πορτοφόλι μόνο.

Εμείς όμως που είμαστε; Πού είναι ο πατριωτισμός των κυβερνώντων, τωρινών και παλαιότερων; Που είναι η εθνική τους ευθιξία; Εκπροσωπούν τον λαό, όλους εμάς και πρέπει να εφαρμόζουν ότι ο λαός θέλει και όχι ότι εαυτούς συμφέρει. Προσπαθούν τώρα να κρατήσουν τα προσχήματα και να μας πασάρουν τα μέτρα ως αναγκαία, ως τη μόνη λύση.

Μπορεί ο λαός να είναι μέρος της λύσης, αλλά δεν είναι η μόνη λύση. Δεν ρωτήθηκε για τα δανεικά. Δεν του είπε κανένας κυβερνών που πήγαν όσα δανειστήκαμε. Δεν του είπε κανένας πώς θα πληρωθούν τα δανεικά. Και σήμερα πληρώνει μόνο ο λαός και οι πολιτικοί βγάζουν την ουρά τους απ' έξω.

Μάλλον δεν έχουν καταλάβει την πραγματικότητα. Για να βγούμε από την υποχρέωση των δανεικών θέλουμε ανάπτυξη πάνω από 4%. Πώς θα το πετύχουμε; Μόνο με νέες ιδέες, με νέα μυαλά, με νέα διάθεση, όχι με παλιά κι αποτυχημένα μυαλά στις κυβερνητικές θέσεις.

Οι παλιές νοοτροπίες ξεπεράστηκαν και μας βούλιαξαν. Το παλιό σύστημα κατέρρευσε και δεν θέλει να το καταλάβει. Προσπαθεί ακόμη να κρατηθεί με κάθε τρόπο, προσπαθώντας ακόμη να δείξει νέο πρόσωπο, έχοντας όμως τα ίδια παλιά μυαλά.

Γενική ανανέωση χρειάζεται η χώρα για να έρθουν επενδύσεις, να έχουμε ανάπτυξη και δουλειές και να βγούμε από τον δρόμο της πτώχευσης.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Μια πρώην αεροσυνοδός και σύζυγος του ευκατάστατου προέδρου της μικρομεσαίας ποδοσφαιρικής ομάδας της μεγάλης κατηγορίας "Μαύροι Πάνθηρες", ζει μια ήσυχη ζωή μεγαλώνοντας τα δυο παιδιά της. Όλα κυλούν ομαλά μέχρι που μια εξωσυζυγική περιπέτεια του έχει μοιραία κατάληξη.

Η σύζυγος βρίσκεται ξαφνικά χωρίς σύζυγο και προστάτη κι όταν ανοίγει η διαθήκη του δέχεται ένα δεύτερο πλήγμα: Η ομάδα είναι δική της, μα για να κρατήσει την κληρονομιά πρέπει από τη θέση του Προέδρου να διατηρήσει τους Μαύρους Πάνθηρες στη μεγάλη κατηγορία. Αν η ομάδα υποβιβαστεί, η κληρονομιά θα καταλήξει σε κοινωφελές ίδρυμα...

Δείτε την ταινία σε πλήρη οθόνη.

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία - διασκευή του Γ. Παπακώστα από το 1963.

Ένας ιδιοκτήτης εργοστασίου, αρνείται να δώσει την συγκατάθεση του στην κόρη του να παντρευτεί τον καλοπερασάκια κι άδουλο συμφοιτητή της, προορίζοντας για γαμπρό του τον αγαθό και ελαφρόμυαλο συνεταίρο του, που όμως χρειάζεται υποβοήθηση για να την κατακτήσει...




Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-4345151281623815537&hl=el&fs=true

HOUSE OF HAUNTED HILL (OLD MOVIE)...

House on Haunted Hill (1959) is a horror film directed by William Castle, written by Robb White.

An eccentric millionaire and his fourth wife have invited five people to the house for a "Haunted House" party. Whoever stays in the house for one night will earn $10,000 each.

As the night progresses all the guests are trapped inside the house with ghosts, murderers, and other terrors...

ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ, ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ...

Οι προσληφθέντες στο Δημόσιο Τομέα περί το 1982-1983 σήμερα κλείνουν τα 30 χρόνια υπηρεσίας και καλούνται, από αυτούς πού τους διόρισαν , να δουλέψουν ακόμα 10 για να συνταξιοδοτηθούν μετά. Οσοι εντάχθηκαν στίς μέχρι σήμερα ισχύουσες ευνοικές διατάξεις συνταξιοδότησης, διαπιστώνουν τίς συντάξεις τους να εξανεμίζονται.

Από κείνα τα χρόνια και μετά αρχισε η εποχή τού "ο ένας πουλάει καφέδες στον άλλο" και η παραγωγή (πρωτογενής τομέας) ξεχάστηκε και ανθισαν οι παροχές υπηρεσιών. Η αναδιανομή στον ιδιωτικό τομέα της ιδιας περιόδου δημιούργησε επιχειρηματίες πού σήμερα διατηρούν ισχυρές συμβάσεις με το κράτος και από αυτό συντηρούν τίς ελλειματικές τους επιχειρήσεις.

Το πολιτικό σύστημα και οι κρατικοδίαιτοι νταβατζήδες υποστηρικτές του, αποσπούν με τα μέσα προπαγάνδας τους, την προσοχή του λαού από το βασικό αίτημα που είναι η κατάργηση του ίδιου του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, το οποίο επιτρέπει στους ίδιους τους υπεύθυνους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες - μεταπράτες ξένων εταιρειών να συνεχίζουν να μας καβαλικεύουν και να μας "καθοδηγούν" με τα ΜΜΕ που τους δώσανε χαριστικά κάποτε κι άνευ αδείας ακόμη.

Ό,τι δεν κατάφεραν κάποτε οι βιομήχανοι το παίρνουν σήμερα με την αρωγή της τρόικας και τις νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την κρίση.

Σκοπός τους είναι η διάλυση της Ελληνικής κοινωνίας και η θέση της σε οριστική και μόνιμη παρακμή ώστε να άγεται και να φέρεται όπως επιθυμούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Για όλους αυτούς που έχουν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό και για άλλους που θέλουν για πρώτη φορά να φέρουν χρήματα σε μια χώρα με φτηνή και απροστάτευτη εργασία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εθνομηδενισμός προωθείται από τους ίδιους κύκλους, πολιτικούς και μη που υποστηρίζουν τα αντιλαϊκά μέτρα.

Κανείς κεφαλαιοκράτης δεν θα έφερνε χρήματα στη χώρα, ακόμα και αν έπεφταν κατακόρυφα οι φορολογικοί συντελεστές, μέσα σε ένα υπερπροστατευμένο περιβάλλον εργασιακών σχέσεων. Σε ένα διεθνές ορμητήριο offshore εταιριών απ' όλο τον κόσμο και αφορολόγητη εισροή χρήματος από όπου και αν προέρχεται.

Με τη λογική αυτή θα έπρεπε οι ανεπτυγμένες χώρες του βορρά να έχουν απογυμνωθεί από κάθε είδους επένδυση. Και μιλώ για χώρες όπου ο βασικός μισθός είναι 1500 ευρώ/μήνα και οι εταιρείες φορολογούνται με 40%. Και παρατηρείται το εξής αξιοπρόσεκτο, ότι όχι μόνο δεν μειώνονται οι επενδύσεις αλλα αυξάνονται. Κάτι το οποίο είναι τελείως αντίθετο με την Ελληνική λογική.

Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα το οποίο οι πολιτικοί της δεν λένε να το καταλάβουν και να το εκμεταλλευτούν. Είναι ο γεωγραφικός κόμβος 3 ηπείρων. Ένα τεράστιο γεωπολιτικό πλεονέκτημα που δεν λένε να το αξιοποιήσουν. Ποια άλλη χώρα ενώνει 3 ηπείρους; Καμιά!

Και εμείς εδώ ψάχνουμε μέσω απολύσεων εργατοτεχνιτών κυρίως και λοιπών περικοπών να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις και να μεταβάλλουμε την χώρα σε Κίνα, Βουλγαρία, Ρουμανία, κλπ τύπου προσφοράς εργατικών χεριών κι όχι λαμπρών μυαλών που πολλά από δαύτα διαπρέπουν εκτός χώρας.

Η πολιτική του στρουθουκαμηλισμού και του "μαs φταίνε οι κερδοσκόποι" είναι για τους ασυνείδητους εντός των τειχών πολιτικάντηδες.

Οι επενδυτές είτε είναι Κινεζοι είτε Αμερικάνοι ή Γερμανοί ή Ασιάτες, πριν αγοράσουν συμβουλεύονται τις εταιρείες αξολόγησης και όχι τους ντόπιους εργατοπατέρες...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ...

Η καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου, ενός κοινού θνητού είναι ένας διαρκής αγώνας να εξασφαλίσει εκείνα τα αναγκαία, για να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς.

Αγωνίζεται να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, δικό του, έστω και περιορισμένων τετραγωνικών. Αποπληρωμένο προτού κλείσει τα μάτια του, για να μην αφήσει χρέη στα παιδιά του. Αποκτημένο τίμια και με στερήσεις. Στα θεμέλια του χτισμένα και τα όνειρα μιας ολόκληρης ζωής, μετρημένης και προσγειωμένης.

Γνωρίζει άλλωστε τη θέση του, δεν τρέφει αυταπάτες. Κρεμάει το καλάθι του, μέχρι εκεί που φτάνει το χέρι του.Αγωνίζεται να μη λείψουν από τα παιδιά του οι ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή. Μπορεί να μην έχει να τους αφήσει κινητά και ακίνητα, μετρητά αμέτρητα, μετοχές και κληρονομικούς τίτλους που θα τους ανοίξουν πολλές πόρτες, από το πλάι ίσως, αλλά τους κληροδοτεί άλλα, πιο σπουδαία και σταθερά απέναντι σε κρίσεις και επικρίσεις. Αξιοπρέπεια, τιμιότητα, ήθος, συνέπεια και ανθρωπιά.

Δυσεύρετα προσόντα στο βιογραφικό της προσωπικότητας κάποιου. Που κανείς διαγωνισμός δεξιοτήτων και καμιά προφορική συνέντευξη δεν μπορούν να τα πιστοποιήσουν. Επειδή όμως όλα αυτά δεν προσφέρονται προς βρώσιν, προσπαθεί να τα μορφώσει, να τα σπουδάσει, να τους προσφέρει ένα διαβατήριο, για να ταξιδέψουν με ασφάλεια στο αύριο, στη ζωή. Και ένα και δύο πτυχία και μεταπτυχιακό και ξένες γλώσσες και γνώσεις πληροφορικής και ό,τι άλλο χρειάζεται για την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Από την τσέπη του, γιατί το κράτος που να τα προλάβει όλα.

Αγωνίζεται χρόνια πληρώνοντας συνεχώς λογαριασμούς, ακόμη κι γι' αυτά που του είπαν ότι είναι δημόσια, την υγεία, την παιδεία.

Συνεπής πάντοτε στις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος(ναι, στον Έλληνα πολίτη αναφέρομαι, τον φορολογούμενο μικρομεσαίο). Ακόμη κι όταν ο κύκλος της ζωής του κλείνει, συνεχίζει να αγωνίζεται για τα εγγόνια του και συνεχίζει να αγωνίζεται για μια αξιοπρεπή αποχώρηση. Και τι επιθυμεί περισσότερο; Σεβασμό και αναγνώριση, από τους οικείους του κι από το κράτος. Και μια αξιοπρεπή σύνταξη, για να μην επιβαρύνει κανέναν και για τίποτα. Για να νιώθει σίγουρος ότι δεν θα τον πετάξουν σαν σκυλί στο δρόμο νύχτα, επειδή δεν έχει να πληρώσει τον οίκο ευγηρίας ή κάποιο άλλο ευαγές ίδρυμα.

Αγωνίζεται και ο αγώνας έχει νόημα, γιατί υλοποιούνται αυτοί οι τόσο πεζοί "άθλοι".

Σήμερα όμως δύσκολα μπορεί να πληρώσει τις δόσεις που εκκρεμούν, βλέπει τα παιδιά του άνεργα, τον ίδιο απολυμένο στα 48 του χρόνια, τις κοινωνικές του παροχές κατασπαραγμένες από τα όρνια της ασύδοτης πολιτικής δεκαετιών και νιώθει γερασμένος πρόωρα.

Ο αγώνας του γίνεται αγωνία. Ύφεση, ανεργία, κατάλυση του κοινωνικού κράτος. Και στα τρία η κυβέρνηση έχει βάλει το χέρι της.

Η ανεργία είναι αποτέλεσμα της ύφεσης, της αρνητική ανάπτυξης όπου τίποτε δεν γίνεται, επενδύσεις δεν υπάρχουν και έργα δεν υφίστανται. Που θα βρουν επομένως δουλειά οι χιλιάδες άνεργοι και που θα απορροφηθούν οι χιλιάδες άλλοι που θα χάσουν την εργασία τους επόμενους μήνες;

Θα προστεθούν κι αυτοί στην κατάσταση που προκάλεσε η χρόνια τώρα διάλυση του παραγωγικού ιστού. Σε λίγο και η ντομάτα θα έρχεται από Αίγυπτο και Τουρκία, μόνο που δεν θα έχουμε γρόσια να την εισάγουμε.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται η κυβέρνηση να διαλύσει όποιες κατακτήσεις υπήρχαν σε κοινωνικό επίπεδο. Ανεξέλεγκτες απολύσεις, κατά πολύ φθηνότερες και φυσικά ημερομίσθια πείνας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας. Και φανταστείτε ότι όλοι αυτοί που θα παίρνουν τόσο χαμηλούς μισθούς πόσα χρόνια θα χρειαστούν ώστε να φτάσουν σε ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Προς το παρόν η συντριπτική πλειοψηφία του λαού είναι αρακτή στα καφέ όπου με 1,5 ευρώ το εσπρέσο "διαλογίζεται" επί ώρες για την επόμενη μέρα ελπίζοντας σε ένα θαύμα. Η διάλυση της κοινωνικής συνοχής άρα και της συλλογικής προσπάθειας, έχει επιτευχθεί εδώ και αρκετά χρόνια με τη βοήθεια ή την αφασία των ίδιων των πολιτών.

Ότι έχει να κάνει με τις βιοτικές μας ανάγκες και όχι μόνο, μπορεί να παραχθεί στη χώρα μας. Απέναντι στην κυβερνητική λαίλαπα της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων για δημιουργία δήθεν επενδυτικού κλίματος, η απάντηση είναι η αυτοοργάνωση των τοπικών κοινωνιών.

Κι αν η κυβέρνηση επικαλείται ότι κι άλλες χώρες της Ευρώπης έχουν πάρει τέτοια μέτρα καλό θα είναι να ρίξει μια ματιά στα κοινωνικά δίχτυα προστασίας που έχουν αυτές. Τότε θα καταλάβει πόσο μεγάλος λάθος έχει κάνει να απογοητεύσει τον κόσμο, και φυσικά θα το πληρώσει πολύ ακριβά.

Αυτή που δεν πρέπει να το πληρώσει είναι η χώρα η οποία θα αναγκαστεί να υποστεί μια κοινωνική έκρηξη εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η "Τρόικα" με χθεσινές δηλώσεις των ελεγκτών δείχνουν να φοβούνται την κοινωνική αναταραχή.

ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ SEX...

Μείωση της ερωτικής επιθυμίας και της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών των Ελλήνων εξαιτίας της κρίσης διαπιστώνει έρευνα της Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας και του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, σύμφωνα με την οποία ένας στους δύο Έλληνες βρίσκουν καταφύγιο στον αυνανισμό.

Η έρευνα διαπιστώνει επίσης συχνότερη εμφάνιση δυσκολιών στο σεξ, την οποία οι ερευνητές αποδίδουν στον τραυματισμό της συνολικής ερωτικής φαντασίωσης των Ελλήνων ανδρών λόγω της οικονομικής κρίσης.

Η αύξηση των ποσοστών αποδίδεται στην έντονη ενοχή προς τη σύντροφο αλλά και το φόβο της απόδοσης σε μία κοινωνία η οποία βάλλεται από κάθε πλευρά, με αποτέλεσμα τα υλικά αγαθά αλλά και οι απολαβές να μειώνονται συνεχώς.
Η έρευνα που έγινε σε ερωτηματολόγιο, το οποίο απάντησαν 1100 παντρεμένοι άνδρες ηλικίας 30 έως 45 ετών έδειξε καθαρά και τη μεγάλη τάση για απιστία, η οποία είναι ολοφάνερη κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Επίσης παραδόξως αρκετοί είναι αυτοί που αναζητούν ικανοποίηση στον πληρωμένο έρωτα.

Οι συντάκτες της έρευνας εκτιμούν πως εάν στον έρωτα αντικατοπτρίζεται η κοινωνία, τότε τα συμπεράσματα της έρευνας είναι άκρως απογοητευτικά. Αποδίδουν την απιστία στην αντίδραση του ατόμου σε μια θεσμοθετημένη, αλλά "εν κρίση" αξία, όπως είναι ο γάμος, ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπου οι πιέσεις προς το ζευγάρι εντείνονται και πολλαπλασιάζονται...

ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΥ ΘΕΣΙΜΟ...

Στην ίδια θέση ήταν από το πρωί, τότε που τον πρωτοείδα πάνω στο παγκάκι και το μεσημέρι που ξαναπέρασα από κει ήταν όπως φαίνεται, χωρίς η πτώση να διακόψει τον ύπνο ή τη νιρβάνα του...

Λόγω στάσεως παραμένει άγνωστη η ηλικία και η εθνικότητα του ξεπεσμένου, καθώς και ο λόγος που βρέθηκε για μισή μέρα εκεί.

Δεν παράμεινε για πολύ ακόμη, μόλις είχα τραβήξει την φωτογραφία και είχα φυλάξει την κάμερα μου όταν εμφανίστηκε μπάτσος εποχούμενος και τον μάζεψε, ειδοποιημένος προφανώς από κάποιον "φοβισμένο νοικοκύρη" αυτόκλητο ρουφιάνο που του χαλούσε την αισθητική ο ξεπεσμένος και τον έστειλε να συνεχίσει την ξάπλα στο πάτωμα του κρατητηρίου του αστυνομικού μεγάρου, σε χειρότερες συνθήκες στοιβάγματος μετά πολλών άλλων...

Προς τους δυο 18ρηδες ιδεαλιστές που με ρωτήσανε προς τι η φωτογραφία, επαναλαμβάνω την αντερώτηση που τους έκανα:

- Αν είναι πρόθυμα τα μειράκια να θυσιάσουν τον σημερινό fredo τους, (τρίωρης και βάλε διάρκειας μετά ταβλιού κι αράγματος σε γεμάτη ασφυκτικά καφετέρια από όμοιους τους) για να φάει αυτός ο ξεπεσμένος σήμερα;

- Θα πουλούσαν τα brand name γελοία (μα στα μάτια τους μοντέρνα) πατελόνια και μπλουζάκια τους να του πληρώσουν κατάλυμα για το βράδυ;

- Και αύριο τι θα του ξημερώσει; Μια μέρα παράταση του ξεπεσμού του;

*********************************************************

Όσο για μένα δεν φταίω για τα χάλια του ξεπεσμένου, ούτε οφείλω να νετάσω τον καθένα χωριστά από όσους μαζεύτηκαν μπας και ξεπεινάσουν εδώ, θ' αρπάζω την στιγμή για φωτογραφίες και σχολιασμό όπως έχω κάνει πολλές φορές και όχι, δεν έχω ευαισθησίες για τα προσωπικά του δεδομένα αφού ο ίδιος ξάπλωσε σε κεντρικό σημείο, θα την χρησιμοποιήσω για κάθε χρήση και θα την κρατήσω στο αρχείο μου.

Αν δεν πλουτίσω πρώτα ΕΓΩ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για κανέναν άλλο όπως δεν μπορείτε κι εσείς μα δεν το ξέρετε ακόμη, δεν θα τον κάρφωνα σε καμιά περίπτωση να τον συλλάβουν όπως έγινε τελικά, μα αν μ' ενοχλούσε θα τον κατέστετα μόνος μου αθόρυβα κι αποτελεσματικά κι αν δεν σας αρέσω να μην κάνουμε παρέα, ψευδοευαίσθητοι μπουχέσες της μαμάς.

Το στοίχημα στη ζωή είναι να μην καταντήσουμε έτσι κι εγώ κι εσείς και όλοι οι υπόλοιποι, όπως έγινε με αυτόν, κάτι που μπορεί να ξεκίνησε από τη δήθεν καλοπέραση του μετά ξενόφερτης μουσικής, αλκοόλ και ουσιών πριν χρόνια για να φτάσει μετά πολλών περιπετειών εδώ στο περιθώριο της ζωής και στο συγκεκριμένο παγκάκι και αν του μοιάσετε τα ίδια θα συμβούν και σε σας!

ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ...

Η παραπληροφόρηση, η διασπορά ψευδών ειδήσεων με στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, για να υπηρετηθούν τα συμφέροντα κάποιων, ναρκοθετεί αναμφισβήτητα τα θεμέλια της δημοκρατίας.

Η έννοια της διαπλοκής δεν αναφέρεται μόνον σε επιχειρηματίες αλλά και σε πολιτικούς. Ακριβέστερα στη σχέση πολιτικών κομμάτων με ΜΜΕ. Ακόμη περισσότερο, αναφέρεται σε επιχειρηματίες που έχουν σαν στόχο την επιρροή στην λήψη πολιτικών αποφάσεων και οι οποίοι με τη σειρά τους, είναι σε θέση να παίζουν βαρύνοντα ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης δεν είναι, πάντοτε, φανερή, μήτε οφείλεται στους ίδιους πάντα λόγους. Συνήθως, σχετίζεται με την πρόθεση των "πλανευτών" να στρέψουν αλλού τα βλέμματα του κόσμου και να τον κάνουν να μην ασχολείται με ό,τι, πιθανόν, θα τους έφερνε σε δύσκολη θέση π.χ. οι πολιτικοί δεν θέλουνε ν’ ανακατεύεται στα πόδια τους, δηλαδή στα κέντρα λήψης των σημαντικών κοινωνικοπολιτικών αποφάσεων, τα ιερατεία δεν επιθυμούνε, μεταξύ άλλων, την ανάμειξη των πιστών στην ερμηνεία των θεολογικών δογμάτων, οι οικονομικά δυνατοί δεν επιδιώκουν τη συμμετοχή του λαού στη διανομή των ωφελημάτων μιας ορθολογικής οικονομικής διαχείρισης.

Προωθώντας ή θάβοντας τον ένα ή τον άλλο συγκεκριμένο πολιτικό, ή θέμα ή γεγονός, ή σε περίπτωση που δεν μπορούν να το κάνουν απόλυτα, δημιουργώντας εσκεμμένη σύγχυση σχετικά με δαύτο...

Δημιουργώντας αναστάτωση και ανασφάλεια στους πολίτες, εμποδίζοντας τη λήψη σωστών αποφάσεων απ' αυτούς, καθώς αδυνατούν να σκεφτούν νηφάλια, καλλιεργώντας τη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς και στα πρόσωπα από τα οποία αυτοί αντιπροσωπεύονται, δίνοντας έτσι σε κάποιους την ευκαιρία να επιτελούν ανενόχλητοι το έργο της υπονόμευσης της δημοκρατίας. Συχνά ξεπερνά τα όρια, συκοφαντεί και διασύρει υπολήψεις, γίνεται κινδυνολογία, καταστροφολογία.

Στον ιδιωτικό βίο δηλητηριάζει και εκφυλίζει τις διαπροσωπικές σχέσεις, σπέρνει την καχυποψία και τη διχόνοια μεταξύ των ανθρώπων, περιθωριοποιεί και οδηγεί σε κοινωνικό στιγματισμό άτομα, τα οποία δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να προσφύγουν στη δικαιοσύνη, για να αποδείξουν το αναληθές των πληροφοριών που τους αφορούσαν. Είναι άλλωστε γνωστή η θυμόσοφη ρήση του λαού μας: "κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά τ' όνομα".

Η παραπληροφόρηση είναι αναμβίβολα καταδικαστέα είτε προέρχεται από τους συμβατικούς είτε από τους διαδικτυακούς κρουνούς ενημέρωσης. Η ανώνυμη αρθρογραφία των blogs πολλές φορές χαρακτηρίζεται από την επώνυμη συμβατική δημοσιογραφία ως εκχυδαϊστική, ρυπαρή και τυχοδιωκτική, καθώς χρησιμοποιεί την ανωνυμία της για να πλήξει το ήθος και την υπόληψη ανθρώπων του πολιτικού χώρου. Κατευθείαν στο γήπεδο του μηδενισμού και της αποβλάκωσης.

Όσο επικίνδυνο όμως είναι για τη δημοκρατία το έργο που επιτελούν τα "παπαγαλάκια", τόσο επιζήμια είναι κι η δουλειά που κάνουν οι "ψόφιοι κοριοί", οι δήθεν αμερόληπτοι δηλαδή δημοσιογράφοι που περιβάλλουν με προστατευτικό μανδύα συγκεκριμένους πολιτικούς, εξαίροντας από τη μια κάποιες ενέργειές τους και υποβαθμίζοντας ή απαλείφοντας από την άλλη κάποιες άλλες, αξιολογώντας τες με κριτήρια κομματικού παρωπιδισμού και προστατευτισμού.

Γιατί άραγε πρέπει να θεωρείται θεμιτό και αυτονόητο ένα πολιτικό πρόσωπο να αποκτά με δημόσιο χρήμα τόσο ιδιωτικό πλούτο; Γιατί πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι οι χρηστοήθεις πολιτικές καταβολές ενός πολιτικού προσώπου το απαλλάσσουν από οποιαδήποτε ευθύνη ή υποψία;

Γιατί πρέπει να θεωρείται λογικό ότι η παρουσία αποκλειστικά και μόνο κάποιου συγγενικού προσώπου του οικογενειακού ή συγγενικού κύκλου των πολιτικών σε δημόσια θέση εξασφαλίζει και τη δημιουργική προσφορά; Με ποια κριτήρια προηγούνται και καταβάλλονται αποζημιώσεις υπερωριών συγκεκριμένου κλάδου δημοσίων υπαλλήλων, ενώ καθυστερούν μέχρι και ενάμιση χρόνο τα δεδουλευμένα άλλων; Γιατί να νομιμοποιούνται τα πολιτικά πρόσωπα να χρησιμοποιούν πάντοτε ως ανάχωμα το λαό, αφού στην πράξη, με τις επιλογές τους και τον τρόπο ζωής τους δε στηρίζουν το δημόσιο χαρακτήρα κοινωνικών αγαθών, όπως είναι η παιδεία και η υγεία;

Οι ανώνυμοι "κουκουλοφόροι" κάποιων επιδοτούμενων ιστολογίων μπορεί να έριξαν λάσπη, αλλά οι κοινωνικές ομάδες που συχνάκις διαμαρτύρονται είναι άνθρωποι με ακάλυπτο πρόσωπο και επώνυμο.

Και αναρωτιέται κανείς τι πλήττει περισσότερο τη δημοκρατία; Η επώνυμη αληθοφάνεια ή τα ανώνυμα ψεύδη; Η επώνυμη υποπληροφόρηση ή η ανώνυμη παραπληροφόρηση;

Έτσι χάνεται η αξιοπιστία και πέφτουν δραματικά οι θεάσεις και οι έντυπες κυκλοφορίες, αφού τα ΜΜΕ χάνουν το κοινό που τα στήριζε.

Έτσι και αλλιώς οι νοήμονες Έλληνες την έχουν κόψει την εφημερίδα εδώ και χρόνια, ενώ ειδήσεις στην τηλεόρσαη βλέπουν μόνο οι ανεγκέφαλοι φανατικοί των κομμάτων. Οι υπόλοιποι που είναι και οι πολλοί έχουν καταλάβει την πλύση εγκεφάλου που προσπαθούν να μας κάνουν οι μεγαλο-καναλάρχες και τους μουτζώνουν "άμα τη εμφανίσει"...

Με τη δραματική συρρίκνωση της κυκλοφορίας, τον περιορισμό της διαφημιστικής δαπάνης λόγω της οικονομικής κρίσης και την ευρεία διάδοση του διαδικτύου ως πρώτη πηγή ενημέρωσης, η κρίση στο έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο θα λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις και είναι άγνωστο ποιοί θα καταφέρουν να επιβιώσουν. Γιατί δεν θα επιβιώσουν όλοι. Αυτή η προοπτική καθιστά τα ΜΜΕ ευάλωτα, άρα και περισσότερο εξαρτημένα από την Κυβέρνηση, η οποία ελέγχοντας τη στρόφιγγα της κρατικής διαφήμισης μπορεί να υπαγορεύει τους όρους της. Χώρια που τα περισσότερα έχουν και άλλες εκκρεμότητες με το κράτος.

Από την άλλη μεριά, όλα δείχνουν ότι ένα νέο ρεύμα (όχι κατ' ανάγκη ικανό και καλό) έρχεται να σαρώσει τα παραδοσιακά ονόματα δημιουργώντας μια νέα τάξη πραγμάτων και ΜΜΕ.

ΑΝΑΠΗΡΙΑ...

Οδηγός σε αστικά λεωφορεία για χρόνια ήταν ο Παντελής, που πήγε να περάσει από επιτροπή για να πάρει πρόωρη σύνταξη από το ΙΚΑ...

Τελικά κατάφερε και η επιτροπή τον έκρινε μερικώς ανάπηρο και θα του βγάζανε σύνταξη σε μερικούς μήνες, ν' αφήσει το καθημερινό πολύωρο οδήγημα, όλο στις ίδιες διαδρομές.

Χαρούμενος γυρνάει στο σπίτι κι ανακοινώνει τα νέα στην γυναίκα του:

- Είδες που σου έλεγα γυναίκα πως κοντεύω να γίνω άχρηστος, με το που έβγαλα το ποκάμισο, μου δώσανε αμέσως 67% αναπηρία...

Και η γυναίκα του απάντησε πικρόχολα:

- Ας έβγανες και το πατελόνι σου μπάρε μου, να σου δίνανε 100%!

ΛΑΘΡΟ-ΕΜΠΟΡΙΟ...

Το παρα-εμπόριο με τους μετριότερους υπολογισμούς φορέων, κάνει τζιρο 20 δις τον χρόνο. Οπότε από τους φόρους και τον ΦΠΑ το Ελληνικό κράτος χάνει σίγουρα 8 - 9 δις ετησίως.

Επίσης αφού τα προϊόντα αυτά διακινούνται κατά συντριπτική πλειοψηφία απο λαθρομετανάστες, τα λεφτά που περισσεύουν και δεν αφορούν το κόστος κτήσης, απλά φεύγουν εκτός χώρας εφόσον δεν είναι σε Ελληνικά χέρια, όπου τουλάχιστον θα γυρνούσαν στην ντόπια αγορά.

Φυσικά και οι λαθρομετανάστες καταναλώνουν, αλλά σε καμιά περίπτωση αυτά που καταναλώνει λόγω υποχρεώσεων ένας Έλληνας που κρατά κι επενδύει τα λεφτά εδώ. Εκτός όμως από την απώλεια χρημάτων και φόρων, το παρα-εμπόριο συμβάλλει στον μαρασμό των ντόπιων παραγωγικών και εμπορικών επιχειρήσεων που καλούνται να ανταγωνιστούν τον Πακιστανό και τον Νιγηριανό με την κουρελού, έχοντας στην πλάτη τους τόσα έξοδα, υποχρεώσεις προς το κρατος κτλ. κτλ.

Το πως γίνεται το παραεμπόριο στην βάση του είναι γνωστό σε όλους που ξέρουν να βλέπουν. Τα προϊόντα φτάνουν στο λιμάνι της Νάπολης η του Τζοια Τάουρο, πάντα σε συνεργασία με την Μαφία και απο εκεί διακινούνται σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αφού είναι πασιφανές ότι οι Σενεγαλέζοι είναι σκλάβοι τής ιταλικής μαφίας. Τους βλέπεις χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα, να πουλάνε ακριβώς τα ίδια πράγματα, δηλαδή τσάντες και γυαλιά ηλίου μαϊμού, ο ένας δίπλα στον άλλο σαν υπάλληλοι πολυκαταστήματος.

Άλλες εθνικότητες διακονούν άλλα "εμπορεύματα", με το ίδιο πάντα θράσος.

Δεν είναι εμφανές ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο;

Έτσι ακριβώς. Από Κίνα σε Ιταλία, από Ιταλία σε Ελλάδα και αφελείς αγοραστές και τα λεφτά κατευθείαν στις τσέπες των μαφιόζων. Υπήρξε και ανακοίνωση από Luis Vuitton για διασυνδέσεις με τη μαφία.

Το ζήτημα είναι ποιοι αφήνουν τα κοντέινερ να μπαίνουν εδώ, όπως επίσης ποια είναι η σχέση τους με όσους προστατεύουν το λαθρεμπόριο μπροστά στα μάτια δημοτικής αστυνομίας και ΕΛ.ΑΣ, κατά μήκος της Ερμού, στο σύνταγμα μπροστά στην Βουλή, στον σταθμό του ΗΣΑΠ στον Πειραιά, στους καθήμενους σε καφετέριες στην Γλυφάδα κι από κοντά τα ίδια συμβαίνουν σε κάθε πόλη. Τους κοιτάνε και δεν κάνουν τίποτε.

Έχουν άνωθεν οδηγίες, λένε πλαγίως οι αστυνομικοί...

ΓΕΝΙΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ...

Την ώρα, που το πανελλήνιο ασχολείται με τις ετεροχρονισμένες εξεταστικές των περασμένων σκανδάλων για τις μίζες, τα μικρά και χονδρά λαδώματα και το εργασιακό να ισοπεδώνεται, πηγαίνοντας απ' το κακό στο χειρότερο, βρήκαν την ευκαιρία οι δυνάστες ν' απαιτήσουν εκβιαστικά την παράδοση στους άρπαγες ημεδαπούς και αλλοδαπούς της ελληνικής γης.

Της γης που δεν είναι των κυβερνώντων αλλά απλώς τη διαχειρίζονται βάζοντάς τους να περιβάλλουν τις ρυθμίσεις με το ένδυμα του νόμου, όσο μπορεί να είναι νόμιμη μια πράξη ενός κατακτητή σε μια χώρα που κατέχει.

Κανείς δεν ξεπουλάει ό,τι έχει αν δεν τον στριμώξουν στη γωνία οι επιτήδειοι. Βλάπτεται η κυβέρνηση Παπανδρέου περισσότερο απ' όσο επιτρέπεται, εκτός και αν οι άνθρωποί του δεν μπορούν να κοντρολάρουν τα έξοδα ή τα έσοδά τους, έχουν διαψεύσει τις ελπίδες τους από εκείνα που υπολόγιζαν.

Και έρχεται η "τρόικα" αυτό τον καιρό, που βρισκόμαστε σε μειωμένη αντίσταση, να μας τρίζει τα δόντια της επιβάλλοντας μας εργασιακή ισοπέδωση και μη υπάρχοντος κανενός διαπραγματευτικού χαρτιού, όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στον τομέα των εθνικών θεμάτων, να μας αναγκάζει, ν' απαλλαγεί το κράτος από κάθε ιδιοκτησιακή σχέση με τον τόπο, με τη γη του, που εκμεταλλεύεται. Πωλείται, λοιπόν ο τόπος, ο αέρας, το νερό, οι δρόμοι, τα λιμάνια, τα τρένα, τα δάση, οι εθνικοί δρυμοί, τα σπήλαια, ό,τι έχει αξία και ό,τι παράγει πλούτο. Απαξιώνεται κάθε παραγωγική μονάδα για να εκποιηθεί ή φτιάχνονται με δημόσιους πόρους, έργα ζωτικής σημασίας στο κέντρο και στην περιφέρεια για να παραχωρηθούν σε ιδιώτες.

Μας λένε ότι εναντιώνονται σθεναρώς και κάνουν σκληρές διαπραγματεύσεις για να μην αναγκασθούμε να δηλώσουμε πτώχευση επισήμως. Όμως πίσω απ' τους ανθρώπους της διοίκησης είναι το "σύστημα" που άλλοτε τους κατευθύνει να κατακεραυνώνουν και να ξεσηκώνουν τον κόσμο στο ποδάρι, όπως τότε που ο Μητσοτάκης θέλησε να ξεπουλήσει κάτι βραχονήσια και άλλοτε να βαφτίζουν το ξεπούλημα "αναδιάρθωση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων".

Έτσι κατάντησε το κράτος ανίκανο να διαχειριστεί τις πλουτοπαραγωγικές μονάδες, που γίναν με στερήσεις και κόπους τον πατεράδων μας και αφέθηκαν να γίνουν ζημιογόνες. Με το φτιάξιμο ενός νέου κράτους μακριά απ' τη σπατάλη και τη διαφθορά θα μπορούσε ν' αποφεύγετο το εθνικό έγκλημα. Αλλά χρειάζονται άνθρωποι ηθικοί, που τα καταφέρνουν τα "ελληνικά ακίνητα" να μην γίνονται "κινητά" και να περνούν σε ξένα χέρια με ιδιωτικοποιήσεις, μακροχρόνιες μισθώσεις και πακέτα ακόμη και από off shore εταιρείες. Και όλα γίνονται πιο εύκολα, όταν η διαπλοκή έχει εισχωρήσει στο κατεστημένο και δύσκολα προσβάλλονται απ' τον δημόσιο έλεγχο.

Πωλούνται σήμερα τα "φιλέτα", ό,τι απέμεινε απ' αυτά. Ποιοι θα επαγρυπνήσουν και θα σταθούν απέναντι; Αν και η ανησυχία κορυφώνεται, οι αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες όλο και γίνονται ασθενέστερες. Και άλλοτε το δημόσιο ιδιωτικοποιούσε εταιρείες με στρατηγική σημασία αλλά διατηρούσε υψηλό ποσοστό μετοχών. Τώρα στην αγωνία του να βάλει κάτι στα ταμεία του, ξεπουλάει σε εκπτώσεις και την πλειοψηφία του.

LIVE: FIFA WORLD CUP 2010 MACHES...

LIVE: FIFA World Cup Mundial 2010 maches, worldwide!

Ποδοσφαιρόφιλοι δείτε τα παιχνίδια ΖΩΝΤΑΝΑ σε υψηλή ευκρίνεια και χωρίς βλακώδη σχολιασμό!

Αν έχετε καλό μόνιτορ και γρήγορη σύνδεση:

http://www.eurovisionsports.tv

ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΑΚΟΜΗ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Ν. Νικολαϊδη από το 1979.

Μερικοί παλιοί συμμαθητές σαραντάρηδες πλέον, συναντιούνται για άλλη μια φορά για να ξαναζήσουν τις αναμνήσεις από την οργισμένη τους νεότητα των χρόνων του '50.

Τα "Κουρέλια" βραβεύθηκαν στο Φεστιβαλ Θεσσαλονικης το 1979, δίχασαν το κοινό κι έγιναν cult, ίσως η πιο cult ταινία του σύγχρονου Ελληνικού κινηματογράφου. Για την υπέροχη μουσική της, τις αδαμάντινες ερμηνείες, τις αξεπέραστες ατάκες και τη μοναδική της ατμόσφαιρα.




Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=3956377829815052018&hl=el&fs=true

THE FAST AND THE FURIOUS (MOVIE)...

The Fast And The Furious (1955) - Full Movie. A man wrongly imprisoned for murder breaks out of jail...

He wants to clear his name, but with the police pursuing him, he's forced to take a beautiful young woman, driving a fast sports car, hostage and slip into a cross-border sports car race to try to make it to Mexico before the police get him.

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 30...

Με αυτές ακριβώς τις "διευκολύνσεις" που πρόσφεραν κείνα τα χρόνια του εύκολου δανεισμού και της άκρατης κατανάλωσης όλες ανεξαιρέτως οι τράπεζες, έφτασε ο Κάκος ν' αποκτήσει συνολικά 10 πιστωτικές κάρτες...

Είτε από τις ίδιες τις τράπεζες με πρόσχημα πχ μια μεταφορά υπολοίπου, είτε από πολλές συνεργαζόμενες επιχειρήσεις που με μια μικρή αγορά προϊόντων του ενέκριναν χωρίς πολλές διατυπώσεις μια πιστωτική κάρτα που μέχρι τότε έλλειπε από την συλλογή του. Ακόμη και μέσω τηλεφώνου, με δική τους πρωτοβουλία...

Εδώ μιλάμε για σωστές επιχειρήσεις πωλήσεων, που πραγματοποιούσαν όσα συμφωνούσαν με τους πελάτες τους, έστελναν κανονικά τα προϊόντα τους και η τράπεζα έστελνε λίγες μέρες αργότερα την κάρτα με τις μικρές προσυμφωνημένες δόσεις και το αρκετό υπόλοιπο για κάθε χρήση του παραλήπτη. Ξεκάθαρα πράγματα!

Γνώρισε μερικές τέτοιες επιχειρήσεις με καλή εξυπηρέτηση ο Κάκος, τα χρόνια που ζούσε δανεική ζωή, καμιά σχέση με άλλη επώνυμη επιχείρηση με έδρα τους Αμπελόκηπους, που εμφανίστηκε στην αγορά πολλα χρόνια μετά με έτοιμους καταλόγους πελατών από τις ίδιες τις τράπεζες και την αναστάτωσε οριστικά, πότε χρεώνοντας ανύπαρκτες παραγγελίες σε ήδη υπαρκτές κάρτες, πότε στέλνοντας διαφορετικά και υποδεέστερα προϊόντα από ότι υποσχόταν στους πελάτες και πότε αφειδώς υποσχόμενη μα ουδέποτε πραγματοποιούσα την έκδοση καρτών με πολύ μεγάλο πιστωτικό όριο, απαραίτητες και δελεαστικές για πελάτες τραπεζών που ήδη είχαν αρχίσει να συσσωρεύουν σημαντικά χρέη από δάνεια και κάρτες.

Με όλες μαζί τις κάρτες που είχε συγκεντρώσει σταδιακά σε κάποια χρόνια ο Κάκος, έφτασε να διαχειρίζεται ένα πιστωτικό όριο που συνολικά ήταν αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ποσόν ικανό να κάνει τις καταναλωτικές αγορές του στην Ελλάδα και το εξωτερικό μέσω Internet, κάποια ολιγοήμερα ταξίδια σε μέρη που πάντα ήθελε να βρεθεί και το έκανε τώρα ευκαιρίας δοθείσης, κάποια απαραίτητα φάρμακα για την γριά του σε ώρα δύσκολη, την αυτοασφάλιση του σε ιδιωτική εταιρεία όπως είδαμε παλαιότερα, κάποιες μικρο-απολαύσεις σαν δώρο στον εαυτό του, το ντύσιμο του και τα χόμπι του.

Ακόμη και την επιμόρφωση κι εξέλιξη του, αφού με πλαστικά χρήματα συμμετείχε και σε κάποια σεμινάρια που των αλλονών τα πλήρωνε η εταιρεία ή ο εργοδότης τους κι αυτός μοναχός του, πάντα το είχε μέσα του να μάθει κάτι παραπάνω...

Όλα του δε τα έξοδα ήταν με μέτρο, δεν το παράκανε ποτέ αυτά τα χρόνια μπροστά στα ΑΤΜ των τραπεζών, έκανε ότι έκανε μα αντιστάθηκε και σε πολλούς πειρασμούς που θα χρέωναν κατά πολύ τις κάρτες και θα συντόμευαν κατά πολύ τα χρόνια που μπορούσε να ζήσει ζωή με πίστωση...

Μα όσο είχε σε έλεγχο τους πολλούς λογαραισμούς του και τους τακτοποιούσε ανελλιπώς κάθε μήνα με τον δικό του αλγόριθμο που είδαμε στο προηγούμενο επεισόδιο, καμιά τράπεζα δεν παραπονούνταν για τις αναλήψεις του, που θα τις συνέχιζε με το ίδιο σύστημα για 9 συναπτά έτη...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΡΟΥΣΦΕΤΟΒΟΛΕΜΕΝΟΥ ΠΟΡΕΙΑ...

Ήταν ένας άνθρωπος τότε το 1982, που σήμερα φαντάζει μακρινό, μα τον έχουμε φόρτωμα ακόμη όλοι στον καφά μας, με την πορεία της ζωής του που όλοι εμείε επίσης χρηματοδοτήσαμε (και συνεχίζουμε μέχρι τον θάνατο του):

- που μπήκε στα 22 με κομματικό μέσον σε ΔΕΚΟ, αγράμματος ντενεκές

- που η απασχόλησή του ήταν να κόβει το εξωφλητικό απόκομμα σε λογαριασμούς (π.χ. ΟΤΕ - ΔΕΗ) και να πατάει σφραγίδα "εξωφλήθη"

- που κάνοντας χρήση διαφόρων διατάξεων συνταξιοδοτήθηκε μετά 25-30 χρόνια "υπηρεσίας"

- ή σαν μητέρα στα 40 της

- που παίρνει πάνω από 2.000 ευρώ σύνταξη (επί 14)

- που απολαμβάνει εξίσου ευνοϊκές υπηρεσίες περίθαλψης

- που ουδέποτε τον απασχόλησε το ζήτημα από ποιες πραγματικές οικονομικές πράξεις προέρχεται η σύνταξή του

- που την φράση "παίρνω ένα ελάχιστο ρίσκο στη ζωή" την έχει διαβάσει μόνο σε εφημερίδες

περίμενε ότι από τα 50 μέχρι τα 80 με την παχυλή σύνταξη, συνδυασμένη συνήθως από μια εξίσου παχυλή της επίσης πρασινοδιορισμένης συζύγου, θα ζήσει μια κοσμοπολίτικη ζωή ως τα βαθιά του γεράματα, φυσικά υπάρχει πρόβλημα.

Άλλο παράδειγμα "επιτυχημένης" πορείας υπαλλήλου:

Αν είσαι μέλος σε κάποια ΤΟ κόμματος, προσλαμβάνεσαι ως εποχική καθαρίστρια σε Δήμο, και μετά, με λίγο αφισοκόλληση, λίγο γλείψιμο και πολύ χάσιμο αξιοπρέπειας, μετατάσσεσαι (διότι παρουσιάζεις ξαφνικά απολυτήριο λυκείου) σε άλλη θέση, διοικητική.

Με τη πρώτη ευκαιρία γίνεσαι αορίστου. Μετά από πολύ γλέιψιμο παίρνεις μετάθεση σε αμιγή δημόσια υπηρεσία ως ΕΣΙΔ, μετά μονιμοποιείσαι, και παίρνεις και μια εκπαιδευτική άδεια για να σπουδάσεις σε τμήμα κάποιου υποψήφιου βουλευτή καθηγητή ΑΕΙ, σε περνάει τα μαθήματα επειδή του σταυρώνεις ψηφοδέλτια και τρέχεις πίσω του και ξαφνικά καταλήγεις μέσα σε 10 χρόνια από τότε που άρχισες, ως προϊστάμενος σε τμήμα του δημοσίου, με πτυχίο ΑΕΙ (πέτσινο) και κομματικά κονέ τόσα που σε καθιστούν παράγοντα. Αν συνδικαλιστείς κιόλας, τότε και οι θεσμοί είναι δικοί σου, ως βουλευτής ή ακόμη και υπουργός μπορείς να φτάσεις.

Αυτές είναι οι πορείες που ακολουθούνε οι κλασικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Είπατε τίποτα περί ΑΣΕΠ και αξιοκρατίας;

Πολύ περισσότερο όταν ο ντενεκές με την προσωπική ευμάρεια πληρωμένη με συλλογικά δανεικά "σπούδασε", δηλαδή έκανε με κάθε μέσο (όπως πληρωμένα πτυχία σε Ρουμανίες, Βουλγαρίες, Ουγκάντες κλπ) πτυχιούχους τους απογόνους του και τους διόρισε και αυτούς για να συνεχίσουν οικογενειακά το ξεκοκκάλισμα του δημοσίου τομέα.

Αλλά πάνω απ' όλα έθεσε το κοινωνικό πρότυπο. Ποιος είναι τόσο μαλάκας να δουλεύει όταν ο διπλανός του "ξύνεται" και περνά ζωή χαρισάμενη; 18χρονοι συζητούν στις καφετέριες από τώρα για μελλοντικές συντάξεις αν καταφέρουν να πράξουν τα ίδια!

Δεν λυπάμαι κανέναν από αυτούς, τώρα που σκούζουν για τα "κεκτημένα δικαιώματα και λοιπά προνόμια" που χάνουν.

Το ζήτημα είναι ότι η προσωπική τους ευημερία και οι εγκληματικές ηγεσίες που ψήφισαν για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους μάς τραβάνε όλους στο βυθό. Εν πάση περιπτώσει χίλιες απογραφές να γίνουν, αν δεν κοπεί η κομματοκρατία λέτε να δουλέψουν τα βολεμένα λαμόγια; Όποιος το πιστεύει, δεν γνωρίζει από δημόσιο.

ΤΑ ΛΟΥΚΑΝΙΚΑ...

Έναν και μοναδικό γιο είχε ένας επιτυχημένος βιοτέχνης, που σπούδαζε στην Γερμανία. Κρατούσανε όμως χρόνια οι σπουδές, πτυχίο δεν έπαιρνε ο νέος να γυρίσει πίσω, προς απογοήτευση του πατέρα που δεν άντεχε να του στέλνει συνάλλαγμα κάθε μήνα...

Απηυδησμένος λοιπόν μια από τις πολλές φορές ο γέρος του, τον έφερε με το ζόρι πίσω για να τον κρατήσει εκεί και να του μάθει την δουλειά του παραγωγού αλλαντικών στο κέντρο της πόλης, όπου είχε απο χρόνια στημένη την βιοτεχνία του με λουκάνικα. Ήταν σίγουρος ότι το παιδί του δέν έκανε για περισσότερα γράμματα, είχε κάνει εκείνο τον καιρό και κάποια αναβάθμιση στα μηχανήματα και χρειαζόταν βοήθεια.

Βέβαιος λοιπόν ό πατέρας του για την πλήρη ανικανότητα του γυιού του στα μηχανολογικά (σπούδαζε μηχανικός σε Γερμανικό "πολυτεχνείο" τον έφερε στην δουλειά αμέσως, τον πήρε ένα πρωί στο εργοστάσιο κι άρχισε να του περιγράφει τις διαδικασίες:

- Εδώ έρχεται το βόδι. Εκεί το κουρεύει το μηχανημα. Μετα ακολουθεί το ανώδυνο σφάξιμο και στην συνέχεια γίνεται μηχανικά και η αφαίρεση του δέρματος. Διαχωρισμός των μερών του σώματος. Κόψιμο, κότσι, κοιλιά, ψαχνό, μπριζόλες κ.λ.π. και τέλος πιο πάνω κι ένα σωληνάκι απο το οποίο βγαίνει και το περιώνυμο δικό μας λουκάνικο, που μας ξεχωρίζει στην αγορά...

Ο νέος παρολίγον μηχανολόγος παρακολουθούσε την παρουσίαση του πατέρα του με περισπούδαστο ύφος και αφού τελείωσε ο μπαμπάς τον ρωτάει:

- Δεν μου λές πατέρα, μπορεί εκεί όπου βγαίνει άν βάλεις το λουκάνικο πίσω και άν γυρίσεις τον διακόπτη ανάποδα θα βγεί πίσω το βόδι;

Επιστήμη σπούδαζε ο ανθρωπος. Μέγας διανοητής. Γιατί να μήν σκεφθεί και το αντίστροφο; Ο πατέρας όμως, μή επιστήμων αλλά πιο πρακτικός του απάντησε:

- Μόνο η μάνα σου παιδί μου έφαγε το λουκάνικο και έβγαλε εσένα, το δίποδο βόδι!!!

ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ;

Ακόμη και σήμερα λίγοι αμφιβάλλουν για την αναγκαιότητα των πολύ σκληρών μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση. Αυτό που εξοργίζει πιθανόν είναι ότι δεν εγγίζουν ακόμη όλους. Όμως η πλειονότητα κάνει υπομονή (ως πότε;) και αισιοδοξεί ότι κάτι καλό θα προκύψει στο τέλος...

Πολύς κόσμος αρχίζει και ανησυχεί πραγματικά για το τι πρόκειται να γίνει με την οικονομία μας. Οι φήμες για πτώχευση, κατάρρευση, έξοδο από την ΟΝΕ, υποτίμηση κλπ. δίνουν και παίρνουν. Το φάντασμα της φτώχιας κρέμεται απειλητικό πάνω από τα κεφάλια μας.

Πού πάμε; Ποιοι κερδοσκοπούν σε βάρος μας; Τι είναι οι περίφημοι "οίκοι αξιολόγησης" που με μια τους απόφαση καταβαραθρώνουν μια χώρα; Θα επιστρέψουμε στη δραχμή; Θα χάσουμε τις καταθέσεις μας; Θα χρεοκοπήσει το τραπεζικό σύστημα; Θα έχουμε στάση πληρωμών; Θα τιμωρηθούν οι ένοχοι;

Ως και σενάρια για επιστροφή στην παλιά μας δραχμή, μα τώρα κατά πολύ υποτιμημένη ακούγονται...

Σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι η επιστροφή μας στη δραχμή κι αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όσοι το ισχυρίζονται...

Την εποχή της δραχμής στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδας ζούσαν ένα καθημερινό δράμα. Καθήκον τους η υπεράσπιση της δραχμής με τη δημιουργία αποθεμάτων σε σκληρά νομίσματα (δολάρια, μάρκα, λίρες). Τα συναλλαγματικά μας αποθέματα ίσα που έφθαναν για να καλύψουμε εισαγωγές 1 - 3 μηνών ανάλογα με τις συγκυρίες.

Το αποτέλεσμα, η δραχμή μας να είναι ανυπεράσπιστη στις επιθέσεις των κερδοσκόπων, και να υποτιμάται. Τα συναλλαγματικά μας αποθέματα αβγάτιζαν αν τηρούσαμε με ευλάβεια την αυστηρή νομοθεσία της τότε πανίσχυρης Νομισματικής Επιτροπής. Τοποτηρητές της οι υπηρεσίες της ΤτΕ.

Η άνοδος του επιπέδου ζωής στη δεκαετία του 1980 δεν ήταν ανάλογη με το ύψος των αποθεμάτων μας. Οι απαιτήσεις για ταξίδια, εισαγωγές, σπουδές στο εξωτερικό αυξήθηκαν, έτσι οι έλεγχοι συναλλάγματος συστηματοποιήθηκαν αφού δεν μπορούσαμε να καλύψουμε τις καταναλωτικές μας δαπάνες. Πολλοί εισαγωγείς, επαγγελματίες, γονείς και φοιτητές ζούσαν στο πετσί τους την έλλειψη συναλλάγματος.

Όποιος εισήγαγε συνάλλαγμα ναυτικός, εργαζόμενος εξωτερικού, ομογενής είχε προνομιακή μεταχείριση. Απαλλαγή από τον φόρο αγοράς ακινήτων, ατέλειες κ,λπ. είχαν οι κατέχοντες νόμιμα ροζ βεβαιώσεις αγοράς συναλλάγματος, τις γνωστές Β.Α.Σ. που δινόταν μετά από αυστηρό έλεγχο.

Οι εξαγωγείς ενίσχυαν τα συναλλαγματικά μας αποθέματα κι ήταν αυτοί που λάβαιναν επιδοτήσεις. Από την Ελλάδα κάναμε εξαγωγές λαδιού, κρασιού, πορτοκαλιών, ρούχων φασόν, δερμάτινα είδη, γενικά προϊόντα μικρής αξίας. Οι επιδοτήσεις τους υπολογιζόταν από την ΤτΕ μετά από αυστηρό έλεγχο. Την ίδια περίοδο καμιά εισαγωγή δεν γινόταν χωρίς την εκ των προτέρων έγκριση της Τ.τ.Ε.

Τα ταξίδια περιορισμένα, πού να φθάσουν τα 250 δολάρια που δικαιούταν ο Έλληνας ταξιδιώτης μια φορά το χρόνο. Μεγάλα συναλλαγματοβόρα ταξίδια έκαναν οι κατέχοντες λογαριασμούς συναλλάγματος στο εξωτερικό, κι αυτοί που είχαν πρόσβαση σε λογαριασμούς ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Αυστηροί και εξευτελιστικοί ήταν οι σωματικοί έλεγχοι στο αεροδρόμιο της Αθήνας.

Χιλιάδες πολίτες που σπούδασαν στο εξωτερικό βίωσαν τους συναλλαγματικούς περιορισμούς. Για να πάρουν το μηνιαίο δικαιούμενο ποσό συναλλάγματος αποδείκνυαν με έγγραφα ότι φοιτούν κι ότι προοδεύουν στις σπουδές τους. Οι γονείς τους γινόταν λαθρέμποροι για λίγα δολάρια. Κάποιοι έραβαν ξένα χαρτονομίσματα στις φόδρες των ρούχων τους. Αγρότες κι αστοί εκλιπαρούσαν για την έγκριση εμβάσματος 50 ή 100 δολαρίων. Έλεγχοι γινόταν στα συστημένα φάκελα προς το εξωτερικό και φυσικά η κατοχή συναλλάγματος στο σπίτι ή στην επιχείρηση ήταν παράνομη.

Συνθήκες αδιανόητες σήμερα που θεωρείται φυσιολογικό να μεταφέρονται βαλίτσες τα ευρώ στη Λευκωσία.

Η έξοδος από το Ευρώ και η υποτίμηση της δραχμής είναι μια λύση μόνο για την επόμενη μέρα χωρίς να κοιτάει τα μακροχρόνια προβλήματα που θα δημιουργήσει αυτή η επιλογή. Εάν βγούμε από το Ευρω θα γίνουμε απευθείας 30 - 40% φτωχότεροι από ότι θα είμαστε αφού τα σκληρά μέτρα κάνουν την επέλασή τους! Και άσε που το δημόσιο χρέος θα έχει αυξηθεί επίσης κατά 30-40% και θα πρέπει να επέλθουν ξανά νέα μέτρα.

Ποιος νομίζετε ότι θα ξεπληρώσει τα χρέη της Ελλάδας; Εμείς θα τα ξεπληρώσουμε κι αυτά. Άσε που βγαίνοντας βάζουμε σε κίνδυνο την ύπαρξη όλης Ευρωζώνης. Ξέχωρα τη ζημιά που θα κάνουμε στην εικόνα της χώρας μας.

Η δραχμή θα μας οδηγήσει σε πλήρη Αργεντινοποίηση, θέλει προσοχή ποιοι και για ποιους λόγους προτείνουν τέτοια σενάρια.

Αν γυρίζουμε το νόμισμα σε δραχμή απλά θα έχουμε ένα νόμισμα που αξία τους θα είναι ίση με ενός χαρτιού υγείας.

Η κρίση είναι κάτι που σε μερικά χρόνια θα ξεχαστεί. Ο συμβολισμός του να βγούμε από το Ευρώ είναι κάτι που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

ΟΛΟΙ ΦΤΑΙΧΤΕΣ...

Σε τηλεοπτική εκπομπή (ενός υπηρέτη συγκεκριμένων νταβατζήδων) για τη δεινή οικονομική θέση που βρισκόμαστε δε φταίει λέει η διαφθορά αλλά το ότι καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγουμε...

Δηλαδή για να καταλάβουμε καλά οι μίζες ή οι χορηγίες της Siemens δίνονταν έτσι στον αέρα, χωρίς συγκεκριμένους παραλήπτες που τώρα αποκαλύπτονται σταδιακά, ενώ στον κρατικό προυπολογισμό δεν υπήρχε επιβάρυνση λόγω υπερτιμολογήσεων, ακριβώς για να βγει με το παραπάνω η χασούρα.Ούτε και επιβαρύνθηκε ο κρατικός προυπολογισμός από τις υπερκοστολογήσεις των δημοσίων έργων ακριβώς γιατί το κόστος του λαδώματος ανέβαζε την τελική τιμή στα ύψη.

Στο φινάλε το γεγονός ότι ξεμελιώθηκε η εγχώρια πολεμική βιομηχανία μόνο και μόνο για να μην τίθεται θέμα συμπαραγωγής του 40% των παραγγελθέντων στα πλαίσια των ανταποδοτικών οφελών ώστε να μπορούν να πέφτουν ο μίζες πιο άνετα και πιο απλόχερα, δεν στέρησε τον τόπο από θέσεις εργασίας.

Οτι συνδικαλιστές και σοσιαλίζοντες πολιτικοί έκαναν ότι μπορούσαν σε προηγούμενες δεκαετίες και τελικά πέτυχαν να στραγγαλίσουν τη όποια βιομηχανική παραγωγή, να χαθούν επενδύσεις και να φύγουν για αλλού τα κεφάλαια και οι χιλιάδες θέσεις εργασίας, μετατρέποντας ολόκληρες περιοχές σε γκέτο ανεργίας για τη προσμονή ενός ουτοπικού σοσιαλισμού που ποτέ δεν ήρθε από τότε...

Θάψανε την εγχώρια βιομηχανία για να μην υπάρχουν εδώ ανταγωνιστικά εργοστάσια απέναντι στους έξω, ή αντίστοιχες επενδύσεις. Έτσι τώρα εκτός από καταχρεωμένοι είμαστε και εξαρτημένοι γιατί κατάντησαν την χώρα μας μια μη παραγωγική αλάνα, έρμαιο του κάθε μιζαρίζοντος μεσάζοντα.

Οτι μια χούφτα κρατικοδίαιτοι "επιχειρηματίες" έγιναν μεγιστάνες στη θέση αυτών των παραπάνω επενδυτών, με αναφορές στην κοινωνία μέσω της μπάλας και της τηλεόρασης για να αρπάζουν τις εθνικές προμήθειες και τα δημόσια έργα...

Η οι προμήθειες των ταμείων για την υγεία που απαιτούν πολλαπλάσια δαπάνη από ότι στο εξωτερικό.

Και πολλά άλλα, σε κάθε δημόσιο τομέα με υποψία κέρδους, που φτάσανε όλα μαζί να κάνουν σούμα στην σημερινή κατάσταση.

Πολλοί οι φταίχτες λοιπόν και πάνω από όλους τ' αφεντικά του συγκεκριμένου υπηρέτη, που οι περιουσίες τους αποτελούν κομμάτι του ελλείμματος, αφού δημιουργήθηκαν από το πουθενά, αποτέλεσμα διαπλοκής με την ανοχή και συμπαράσταση των σάπιων πολιτικών που οι ίδιοι στηρίζουν κι αναπαράγουν με τα μέσα τους, φαύλος κύκλος οι μεταπράτες, μα όχι και μας εγκαλούνε κιόλας!

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ...

Τίποτα δεν απαξιώνει την πολιτική περισσότερο από την σύντομη διάψευση των ελπίδων.

Γιατί όταν δεν έχεις να ελπίζεις, δεν μπορείς να υπομένεις.

Η αίσθηση που πλανάται, είναι πολυ αρνητική για την κυβέρνηση.

Είναι δύσκολο να ξεπεράσουν τα εμπόδια της ύφεσης, της ανεργίας, των κοινωνικών εντάσεων.

Κάθε μέρα που περνά ο Έλληνας πολίτης στριμώχνεται στο καναβάτσο της ζωής πιο πολύ, η αγοραστική του δύναμη μειώνεται, ο μικρομεσσαίος επιχειρηματίας η ραχοκοκκαλιά της Ελληνικής οικονομίας μπαίνει στο περιθώριο.

Το Σεπτέμβρη, θα υπάρξει ενα ακόμη μεγάλο κύμα ανεργίας, προερχόμενο από τις τουριστικές επιχειρήσεις.

Που θα προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες άνεργους, χωρίς εισόδημα, χωρίς δυνατότητα κατανάλωσης, μα με αξιώσεις επιδότησης ανεργίας για επιβίωση, χωρίς προοπτική εξεύρεσης μισθωτής εργασίας κι ανάκαμψης.

Που θα παρασύρει όλη την αγορά, έμπορους κι επαγγελματίες, που δεν θα έχουν κέρδη να τροφοδοτούν τα κρατικά έσοδα με φόρους.

Τότε σε τέτοιες συνθήκες ποιοι θα δουλεύουν και θα πληρώνουν, για να συνεχίσουν να τρώνε τα λαμόγια και να διατηρείται η κομματοκρατία;

Αυτό είναι το όλο θέμα στην Μπανανία της Μεσογείου. Κομματοκρατία που υπάρχει από την απελευθέρωση μέχρι τώρα.

Φανατισμός, κομματοκρατία, πλαστικό σημαιάκι, πολιτική καφενείου με ιδεολογίες βολεψιάς. Βολεψιά από "γνωστό" για ψύλλου πήδημα μέχρι θεσούλα στο Δημόσιο. Τώρα βέβαια το παίζουν θιγμένες παρθένες όλοι οι κομματόσκυλοι γιατί τους πείρε η μπάλα και χάνουν τα βασιλικά προνόμια.

Το κακό είναι ότι μαζί με τα ξερά αρπάζουν και τα χλωρά αν έχει μείνει τίποτα χλωρό σ'αυτή την χώρα.

Εν κατακλείδι δεν είναι καθόλου εύκολα για την κυβέρνηση τα πράγματα. Για μια κυβέρνηση που απο την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, κάνει τη μια γκάφα πίσω από την άλλη.

Μεγαλώνοντας τις δυσκολίες και τα προβλήματα που βρήκε λόγω προηγούμενης κυβερνητικής απραξίας, το οποία μεταφέρονται συσσωρευμένα στον λαό, που καλείται για άλλη μια φορά να τους ξελασπώσει, φταίχτες και δανειστές...

Γιατί πρέπει να πούμε ότι μέσα από την αναλγησία, την αναποφασιστικότητα, την αναβλητικότητα της κυβέρνησης κάποιοι κερδοσκόποι - αρπακτικά έχουν κερδίσει πολλά λεφτά στην πλάτη μας.

Το τι θα συμβεί στο αμέσως επόμενο διάστημα και ποιοί έχουν παίξει μπιλιάρδο στην πλάτη μας, θα το μάθουμε νομίζω πολύ σύντομα.

ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ...

Πρέπει ν' αρχίσω να πιστεύω πως μια υπέρτατη κοσμική δύναμη παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στον κόσμο μας και που και που αποδίδει δικαιοσύνη. Το περιστατικό που συνέβη την περασμένη εβδομάδα το αποδεικνύει...

Στην Αθήνα με ξεσήκωσε να τον συνοδεύσω ένας μπουνταλάς γνωστός, να μην χαθεί σε άγνωστους του δρόμους, μα να πάει σε μεγάλο νοσοκομείο να πάρει ένα χαρτί που ήθελε από τους γιατρούς. Το είχαμε ξανακάνει μερικούς μήνες νωρίτερα και αφού είδα χάρτες και διαδρομές ΜΜΜ αστραπιαία την προηγούμενη μέρα στο Internet, συνδύασα τον Ηλεκτρικό, μια γραμμή του Μετρό κι ένα λεωφορείο και τον πήγα στην πόρτα του νοσοκομείου γρήγορα, με 1 ευρώ μόνο κοινό εισιτήριο αν και θα ήταν απόσταση περί τα 40 χλμ.

Του είχα ζητήσει να μου πληρώσει το εισιτήριο του καραβιού για να έρθω μαζί του, σε καλή τιμή τελευταία λόγω ανταγωνισμού και είχε συμφωνήσει να φροντίσει για όλα ώστε να φύγουμε το βράδυ. Την τελευταία στιγμή με ειδοποίησε πως δεν θα πήγαινε, γιατί δεν είχε τα λεφτά των εισιτηρίων κι αναβαλλόταν το ταξίδι...

Κοιμήθηκα ήσυχος τη νύχτα, το πρωί στις 8 μου τηλεφώνησε και μου έκανε γνωστό πως ήταν στον Πειραιά και δεν μπορούσε να πάει στον προορισμό του. Μου την είχε φέρει κανονικά και πήγε μοναχός του, έχοντας άλλα σχέδια για τα λεφτά που επρόκειτο να ξοδέψει για μένα...

Κι ενώ δεν ήξερα τίποτα, ούτε θα καταλάβαινα ποτέ αν δεν μου το έλεγε νομίζοντας πως αναβλήθηκε το ταξίδι, αυτός ήταν τόσο μπουνταλάς που τηλεφώνησε σε μένα να ζητήσει βοήθεια, αντί σε κανέναν άλλον γνωστό του.

Τον ξεφορτώθηκα τον Κουικάρα, λέγοντας του να κάνει ότι κάναμε την περασμένη φορά. Από τότε άρχισε δράση η θεία δίκη, δράση που κράτησε όλη μέρα, κάνοντας τον να πληρώσει ακριβά που δεν με είχε μαζί...

Θυμόταν να μπει στον Ηλεκτρικό από τον Πειραιά, μα δεν ήξερε πως να συνεχίσει, που να σταθεί να μετεπιβιβαστεί στο Μετρό, σε ποια στάση του να κατεβεί και με ποιο συγκεκριμένο λεωφορείο να συνεχίσει παραπέρα. Προτίμησε να πάει με ταξί, αν και θυμόταν πως διανύσαμε τότε μεγάλη απόσταση συνολικά. Απόσταση που γίνηκε ακόμη μεγαλύτερη, όταν ο απατεώνας ταξιτζής που κατάλαβε αμέσως με τι μπουνταλά είχε να κάνει με το που άνοιξε ο άλλος την πόρτα του οχήματος, τον πήγε επίτηδες από παράδρομους κι έκανε κύκλους, ώσπου το ταξίμετρο έγραψε 35 ευρώ, που τα πλήρωσε αδιαμαρτύρητα ο επιβάτης...

Τελείωσε με το χαρτί από το νοσοκομείο γρήγορα, μετά είχε την μέρα ελεύθερη να κάνει ότι είχε σκεφτεί όταν με παράτησε πίσω χωρίς να πει λέξη: να πάει για μασάζ και λοιπές υπηρεσίες κάπου που την διεύθυνση κρατούσε στην τσέπη του, κομμένη από τις πίσω σελίδες γνωστής εφημερίδας...

Με ταξί πήγε πάλι αφού δεν ήξερε πως αλλιώς, βρήκε μια σαβουροχαμούρα 45άρα Μολδαβή χοντρή και παρατέλεμη, που όμως πλάσαρε τις "υπηρεσίες" και τις κυτταρίτιδες της για 50 ευρώ, πολλά για όσα ήταν σε θέση να προσφέρει. Δεν τον ένοιαζε και πολύ τον μπουνταλά, που στο σπίτι έχει έναν χειρότερο θηλυκό ντανά για ταίρι, έκατσε μαζί της. Τον περιποιήθηκε καλά εκείνη, μέχρι και χαλαρωτικό μπάνιο τον έβαλε να κάνει μετά, παίρνοντας του τα τελευταία λεφτά από το πορτοφόλι του εν τω μεταξύ και ξαναβάζοντας το άδειο στη θέση του πίσω στην τσέπη του, έτσι ώστε να μην πάρει χαμπάρι όταν έφυγε από το "στούντιο" της...

Το κατάλαβε αρκετή ώρα αργότερα και μακρύτερα, όταν χρειάστηκε να φάει κάτι και διαπίστωσε πως δεν είχε μια, ούτε για φαί, ούτε για να πάει πίσω στον Πειραιά από την Αθήνα εγκαίρως να προλάβει να φύγει.

Κλαψούρισε δια τηλεφώνου στον πατέρα του, όπως σκέφτηκε να κάνει στην απενταρία του κείνη τη στιγμή, τον οποίο ξεσήκωσε και πήγε αργά το μεσημέρι σε μια τράπεζα, όπου κατέθεσε 50 ευρώ να τα σηκώσει ο μπουνταλάς γιος από την περιοχή που βρισκόταν, να μπορέσει να φτάσει στο καράβι και να επιστρέψει σπίτι του, έχοντας τουλάχιστον τα ρέστα στην τσέπη του.

Έτσι μιας μέρας ταξίδι του κόστισε (εξτρά χωρίς τα εισιτήρια του πλοίου) του Κουϊκάρα γύρω στα 180 - 200 ευρώ, όταν το εισιτήριο μετά επιστροφής κι έκπτωσης που θα μου πλήρωνε να τον συνοδεύσω + καλό φαί σε μέρος ονομαστό, δεν έκανε πάνω από 120 - 130 ευρώ.

Άμα θελήσω κι εγώ αργότερα το καλοκαίρι μια μονοήμερη απόδραση και πονηρή παρέα (πχ υπάρχουνε νόστιμες νεαρές τσιγγάνες που το κάνουν για 10 ευρώ μέσα στο λιμάνι του Πειραιά με τους φορτηγατζήδες, τι να τις κάνω τις σιτεμένες αλλοδαπές σαβούρες), θα του ανταποδώσω το στήσιμο προχθές.

Μα θα γεμίσω έναν μεγάλο φάρδο με σανό και κοπρά, να τον κουβαλώ όπου πηγαίνω όλη μέρα, να εξομοιώσω την παρουσία του δίπλα μου: όσο νου και πρωτοβουλία έχει ο φάρδος τόση έχει και ο μπουνταλάς ο Κουικάρας αν τον πάρω μαζί μου και το ίδιο θα μου μάθουνε νέα μέρη που αξίζει να πάω...

Από κει και μετά, κακία καμιά και φίλος παραμένει, δεν φταίει αυτό που γεννήθηκε μπουνταλάς κι επιρρεπής σε γκάφες πότε - πότε.

ΤΕΣΤΟΣΤΕΡΟΝΗ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου από το 2005.

Ένας 20χρονος που υπηρετεί τη θητεία του στο ναυτικό, έχοντας μόλις πάρει άδεια πετάγεται στο νησί του μακαρίτη παππού του. Σκοπός του είναι να μείνει μόνο μια νύχτα και να φύγει για να γλεντήσει την άδειά του το επόμενο πρωί.

Τον φιλοξενεί η ιδιόρρυθμη θεία του που έχει πάθος για τον τζόγο μαζί με την πανάσχημη ψυχοκόρη της. Ο Πέτρος θα συνειδητοποιήσει πως στο νησί δεν υπάρχει άνδρας ούτε για δείγμα ενώ όλες οι γυναίκες μοιάζουν να τον έχουν βάλει στο μάτι.
Γρήγορα όμως το όνειρο μετατρέπεται σε εφιάλτη με δραματικές συνέπειες...






Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-5676990640113617050&hl=el&fs=true

NIGHT OF THE LIVING DEAD (HOROR MOVIE)...

Night of the Living Dead, directed by George Romero, is a 1968 independent black-and-white horror film.

A story about the mysterious reanimation of the recently dead and their efforts, along with five other people, to survive the night while trapped in a rural Pennsylvania farmhouse...