ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΚΙ ΑΝΑΝΕΩΣΗ...

Κανείς πλέον στην χώρα αυτή δεν πιστεύει σε πολιτικό κόμμα και σε πολιτικό πρόσωπο. Και συμπεριλαμβάνονται όλα τα κόμματα. Κακό αυτό αλλά οι ίδιοι οι πολιτικοί γκρέμισαν το θρόνο τους και μαζί μ' αυτόν και τα όνειρα των Ελλήνων.

Ήξεραν τί γινόταν και συμμετείχαν ή δεν μίλαγαν. Ήξεραν όμως και σιωπούσαν.
Τώρα όμως θα φωνάξει και θ' αποδοκιμάσει και ο Ελληνικός λαός απέναντί τους.

Τα πράγματα δεν διορθώνονται με κάποιες αλλαγές - μπαλώματα, με τον φόβο του πολιτικού κόστους ακόμη και τώρα. Τα μπαλώματα απλά θυμίζουν περισσότερο την πραγματικότητα. Δεν την αφήνουν να ξεχαστεί.

Η συνέχεια είναι αναπόφευκτη: η ανεργία, η οικονομική δυσπραγία, η κάθοδος του βιοτικού επιπέδου, η απειλή κατά της ελευθερίας και του αυτοσεβασμού, που διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε κάθε υγιή κοινωνία, στρέφονται πρώτιστα και άμεσα εναντίον των ίδιων των νέων.

Το κόστος του δανεικού ονείρου που έζησε η προηγούμενη γενιά, θα κληθεί να το πληρώσει η επόμενη επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι "οι αμαρτίες των γονέων παιδεύουν τα τέκνα". Ακόμη και αν όλοι οι προγενέστεροι δεν απόλαυσαν στον ίδιο βαθμό, ακόμη και αν δεν δείχθηκαν το ίδιο επιπόλαιοι, ακόμη και αν δεν καταπάτησαν το ίδιο τους νόμους και τους κανόνες της πολιτείας και της υγιούς κοινωνίας, ακόμη και αν δεν υπηρέτησαν στον ίδιο βαθμό τον αμοραλισμό του καιρού μας, όμως οφείλουν όλοι να πληρώσουν αναλαμβάνοντας το μερίδιο των δικών τους ευθυνών για τη δράση ή για την αδράνειά τους, για την ανοχή ή συνενοχή τους.

Και όσο δεν λέγεται η απόλυτη αλήθεια, όσο δεν υπάρχει η τόλμη να διωχθούν οι όποιοι υπαίτιοι, όσο υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης και προσπάθεια στροφής της κοινής γνώμης σε άλλα θέματα, τόσο ο λαός θα γυρίζει την πλάτη σε κόμματα, πολιτικές και πολιτικούς.

Άλλωστε όλοι ξέρουμε ότι όποιος έχει το πορτοφόλι στην οικογένεια έχει και το απόλυτο κουμάντο. Για να ξεφύγει κάποιος από αυτό τον έλεγχο θα πρέπει να δημιουργήσει μυστικά κονδύλια, να κλέψει, ή μόνιμα να είναι στην αντίσταση δια της αποχής ή της μόνιμης διαμαρτυρίας και γκρίνιας. Και η μόνιμη δυσαρέσκεια δεν μπορεί να ορθοποδήσει μια οικογένεια, ούτε φυσικά ένα κράτος.

Μόνο αν ο λαός είναι μια οικογένεια, μια γροθιά, έχει ένα απόλυτα συνειδητοποιημένο στόχο, τότε και μόνο τότε μπορεί να πετύχει. Διαφορετικά οι ελέγχοντες το πορτοφόλι μας μπορούν ανά πάσα στιγμή και ώρα να μας οδηγήσουν οπουδήποτε θέλουν. Ακόμη και σε εσωτερική διχόνοια.

Παραδώσαμε το πορτοφόλι μας, τα οικονομικά μας σε ξένους, στους επικεφαλείς των τραπεζών. Μόνο και μόνο για να πληρωθούν οι τράπεζες. Δεν ενδιαφέρονται αν εμείς θα πεινάσουμε, αν χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία, αν γίνουμε δούλοι άλλων. Ας πάθουμε οτιδήποτε σαν λαός, ακόμη και η διάλυση του κράτους μας να συμβεί, αρκεί οι τραπεζίτες να μην χάσουν τα όσα τους χρωστάμε.

Κανείς δεν νοιάζεται για τον λαό. Ούτε οι δικοί μας πολιτικοί, και εννοώ όλοι οι πολιτικοί. Έχασαν την επαφή με τον λαό, έχασαν την επικοινωνία με τον λαό, έχασαν το ενδιαφέρον για το μέλλον του λαού και της πατρίδας.

Το ήξεραν και δεν προστάτευσαν την χώρα και την παρέδωσαν στον τραπεζικό έλεγχο. Και όλοι ξέρουμε από όσα συνέβησαν σε άλλες χώρες που ζήτησαν τραπεζική βοήθεια, το τί συνέβη στους λαούς τους.

Η πρόσφατη δήλωση άλλωστε Αμερικανού βουλευτή που δήλωσε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ ότι η Ελλάδα είναι μια τόσο μικρή χώρα που και να διαλυθεί δεν θα στενοχωρηθεί κανείς. Αυτό είναι το ενδιαφέρον όσων μας βλέπουν σας πορτοφόλι μόνο.

Εμείς όμως που είμαστε; Πού είναι ο πατριωτισμός των κυβερνώντων, τωρινών και παλαιότερων; Που είναι η εθνική τους ευθιξία; Εκπροσωπούν τον λαό, όλους εμάς και πρέπει να εφαρμόζουν ότι ο λαός θέλει και όχι ότι εαυτούς συμφέρει. Προσπαθούν τώρα να κρατήσουν τα προσχήματα και να μας πασάρουν τα μέτρα ως αναγκαία, ως τη μόνη λύση.

Μπορεί ο λαός να είναι μέρος της λύσης, αλλά δεν είναι η μόνη λύση. Δεν ρωτήθηκε για τα δανεικά. Δεν του είπε κανένας κυβερνών που πήγαν όσα δανειστήκαμε. Δεν του είπε κανένας πώς θα πληρωθούν τα δανεικά. Και σήμερα πληρώνει μόνο ο λαός και οι πολιτικοί βγάζουν την ουρά τους απ' έξω.

Μάλλον δεν έχουν καταλάβει την πραγματικότητα. Για να βγούμε από την υποχρέωση των δανεικών θέλουμε ανάπτυξη πάνω από 4%. Πώς θα το πετύχουμε; Μόνο με νέες ιδέες, με νέα μυαλά, με νέα διάθεση, όχι με παλιά κι αποτυχημένα μυαλά στις κυβερνητικές θέσεις.

Οι παλιές νοοτροπίες ξεπεράστηκαν και μας βούλιαξαν. Το παλιό σύστημα κατέρρευσε και δεν θέλει να το καταλάβει. Προσπαθεί ακόμη να κρατηθεί με κάθε τρόπο, προσπαθώντας ακόμη να δείξει νέο πρόσωπο, έχοντας όμως τα ίδια παλιά μυαλά.

Γενική ανανέωση χρειάζεται η χώρα για να έρθουν επενδύσεις, να έχουμε ανάπτυξη και δουλειές και να βγούμε από τον δρόμο της πτώχευσης.