Ήταν ένας άνθρωπος τότε το 1982, που σήμερα φαντάζει μακρινό, μα τον έχουμε φόρτωμα ακόμη όλοι στον καφά μας, με την πορεία της ζωής του που όλοι εμείε επίσης χρηματοδοτήσαμε (και συνεχίζουμε μέχρι τον θάνατο του):
- που μπήκε στα 22 με κομματικό μέσον σε ΔΕΚΟ, αγράμματος ντενεκές
- που η απασχόλησή του ήταν να κόβει το εξωφλητικό απόκομμα σε λογαριασμούς (π.χ. ΟΤΕ - ΔΕΗ) και να πατάει σφραγίδα "εξωφλήθη"
- που κάνοντας χρήση διαφόρων διατάξεων συνταξιοδοτήθηκε μετά 25-30 χρόνια "υπηρεσίας"
- ή σαν μητέρα στα 40 της
- που παίρνει πάνω από 2.000 ευρώ σύνταξη (επί 14)
- που απολαμβάνει εξίσου ευνοϊκές υπηρεσίες περίθαλψης
- που ουδέποτε τον απασχόλησε το ζήτημα από ποιες πραγματικές οικονομικές πράξεις προέρχεται η σύνταξή του
- που την φράση "παίρνω ένα ελάχιστο ρίσκο στη ζωή" την έχει διαβάσει μόνο σε εφημερίδες
περίμενε ότι από τα 50 μέχρι τα 80 με την παχυλή σύνταξη, συνδυασμένη συνήθως από μια εξίσου παχυλή της επίσης πρασινοδιορισμένης συζύγου, θα ζήσει μια κοσμοπολίτικη ζωή ως τα βαθιά του γεράματα, φυσικά υπάρχει πρόβλημα.
Άλλο παράδειγμα "επιτυχημένης" πορείας υπαλλήλου:
Αν είσαι μέλος σε κάποια ΤΟ κόμματος, προσλαμβάνεσαι ως εποχική καθαρίστρια σε Δήμο, και μετά, με λίγο αφισοκόλληση, λίγο γλείψιμο και πολύ χάσιμο αξιοπρέπειας, μετατάσσεσαι (διότι παρουσιάζεις ξαφνικά απολυτήριο λυκείου) σε άλλη θέση, διοικητική.
Με τη πρώτη ευκαιρία γίνεσαι αορίστου. Μετά από πολύ γλέιψιμο παίρνεις μετάθεση σε αμιγή δημόσια υπηρεσία ως ΕΣΙΔ, μετά μονιμοποιείσαι, και παίρνεις και μια εκπαιδευτική άδεια για να σπουδάσεις σε τμήμα κάποιου υποψήφιου βουλευτή καθηγητή ΑΕΙ, σε περνάει τα μαθήματα επειδή του σταυρώνεις ψηφοδέλτια και τρέχεις πίσω του και ξαφνικά καταλήγεις μέσα σε 10 χρόνια από τότε που άρχισες, ως προϊστάμενος σε τμήμα του δημοσίου, με πτυχίο ΑΕΙ (πέτσινο) και κομματικά κονέ τόσα που σε καθιστούν παράγοντα. Αν συνδικαλιστείς κιόλας, τότε και οι θεσμοί είναι δικοί σου, ως βουλευτής ή ακόμη και υπουργός μπορείς να φτάσεις.
Αυτές είναι οι πορείες που ακολουθούνε οι κλασικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Είπατε τίποτα περί ΑΣΕΠ και αξιοκρατίας;
Πολύ περισσότερο όταν ο ντενεκές με την προσωπική ευμάρεια πληρωμένη με συλλογικά δανεικά "σπούδασε", δηλαδή έκανε με κάθε μέσο (όπως πληρωμένα πτυχία σε Ρουμανίες, Βουλγαρίες, Ουγκάντες κλπ) πτυχιούχους τους απογόνους του και τους διόρισε και αυτούς για να συνεχίσουν οικογενειακά το ξεκοκκάλισμα του δημοσίου τομέα.
Αλλά πάνω απ' όλα έθεσε το κοινωνικό πρότυπο. Ποιος είναι τόσο μαλάκας να δουλεύει όταν ο διπλανός του "ξύνεται" και περνά ζωή χαρισάμενη; 18χρονοι συζητούν στις καφετέριες από τώρα για μελλοντικές συντάξεις αν καταφέρουν να πράξουν τα ίδια!
Δεν λυπάμαι κανέναν από αυτούς, τώρα που σκούζουν για τα "κεκτημένα δικαιώματα και λοιπά προνόμια" που χάνουν.
Το ζήτημα είναι ότι η προσωπική τους ευημερία και οι εγκληματικές ηγεσίες που ψήφισαν για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους μάς τραβάνε όλους στο βυθό. Εν πάση περιπτώσει χίλιες απογραφές να γίνουν, αν δεν κοπεί η κομματοκρατία λέτε να δουλέψουν τα βολεμένα λαμόγια; Όποιος το πιστεύει, δεν γνωρίζει από δημόσιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου