Ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ...

Τα Χανιά θα επισκεφτεί επίσημα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κυριακή και Δευτέρα, για να τιμήσει με την παρουσία του την 95η επέτειο της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Θα παραστεί και σε παράλληλες εκδηλώσεις στις Βουκολιές και το Κολυμπάρι της επαρχίας Κισάμου.

Με την ευκαιρία της παρουσίας του εδώ, το ΣΔΕ Κισάμου ετοίμασε και παρουσίασε ένα μικρό video - αφιέρωμα στον Κάρολο Παπούλια:

και ένα ακόμη για την κόρη του, φωτογράφο Άννα Παπούλια:

95 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΚΡΗΤΗΣ - ΕΛΛΑΔΑΣ...

Σήμερα 1 Δεκεμβρίου του 2008 συμπληρώνονται 95 χρόνια από τη πραγματοποίηση των πρώτων επίσημων εορταστικών εκδηλώσεων, που έγιναν στα Χανιά το 1913, για την ενσωμάτωση της Κρήτης στο Ελληνικό κράτος, αποτέλεσμα της ευφυούς διπλωματίας και πολιτικής του Ελ. Βενιζέλου και της ηρωικής δράσης του Ελληνικού στρατού.

Τη λύση του Κρητικού Ζητήματος έφερε η ευτυχής για την Ελλάδα, έκβαση των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13. Με το άρθρο 4 της Συνθήκης του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913) ο σουλτάνος παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα του στην Κρήτη, την οποία παραχώρησε στις Μεγάλες Δυνάμεις, ενώ με την ιδιαίτερη μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας Συνθήκη (1 Νοεμβρίου 1913) ο σουλτάνος παραιτήθηκε και από κάθε δικαίωμα επικυριαρχίας στη Μεγαλόνησο.

Να σημειωθεί, πάντως, πως από τις 24 Σεπτεμβρίου του 1908, που ο Ελληνικός πληθυσμός της Κρήτης, σε συλλαλητήριο, κήρυξε την ένωση της Κρήτης με το ελεύθερο Βασίλειο της Ελλάδος, το νησί διοικούνταν βάσει των ελληνικών νόμων με μικρές παραλλαγές, παρότι αποτελούσε ανεξάρτητο κράτος, την Κρητική Πολιτεία, και τελούσε υπό την υψηλή επικυριαρχία του σουλτάνου και τη προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων επακόλουθα της επανάστασης των Κρητικών στα 1897.

Από την αρχή της περιόδου της αυτονομίας στην Κρήτη τα στρατεύματα ξηράς των τεσσάρων δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας. Ρωσίας) ύψωναν καθημερινά τις σημαίες τους στο φρούριο του Φιρκά στα Χανιά, μαζί με τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Αυτό γινόταν μέχρι τον Ιούλιο του 1909, που συντελέστηκε η ολοκληρωτική εκκένωση της Κρήτης από τα στρατεύματα τους οπότε αποχωρώντας υπέστειλαν τις σημαίες τους και έμεινε μόνο η σημαία της Κρητικής Πολιτείας.

Την επομένη της αποχώρησης των στρατιωτικών τμημάτων, οι Κρητικοί, εκδηλώνοντας για πολλοστή φορά τον πόθο τους για ένωση, έσπευσαν να υψώσουν στο Φιρκά την ελληνική σημαία στη θέση εκείνης της αυτονομίας.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις αντέδρασαν, ζήτησαν από τους Κρητικούς να κατεβάσουν τη σημαία και επειδή αυτοί αρνήθηκαν, στις 5 Αυγούστου του 1909 το πρωί.

Την ώρα που ο κόσμος κοιμόταν στα σπίτια του ώστε να αποφευχθούν αντιδράσεις τέσσερις ναύτες ένας από κάθε Δύναμη, κρατώντας από ένα τσεκούρι και συνοδευόμενος από έναν αξιωματικό, ανέβηκαν στο φρούριο και χτυπώντας διαδοχικά τον ιστό με την ελληνική σημαία τον έκοψαν. Κατόπιν τον τεμάχισαν σε τέσσερα ίσα μέρη, πήρε κάθε αξιωματικός από ένα αφήνοντας την Ελληνική σημαία εκεί.

Στην πράξη, η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε την 1 Φεβρουαρίου του 1913, όταν αφαιρέθηκαν από το φρούριο της Σούδας οι σημαίες (μαζί με τους ιστούς) των Μεγάλων Δυνάμεων και της Τουρκίας και υψώθηκε η Ελληνική σημαία. Τότε εξαφανίστηκαν από το νησί τα τελευταία σύμβολα της επικυριαρχίας και της προστασίας. Μια μαρμάρινη επιγραφή που στήθηκε εκεί, έγραφε: ΕΠΙ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α', ΕΝΤΑΥΘΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913, ΑΠΕΤΙΝΑΧΘΗ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ ΛΕΙΨΑΝΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΑΓΩΝΙΑΣ ΕΤΗ 267 ΜΗΝΕΣ 7 ΗΜΕΡΕΣ 7.

Το πρωί της 1ης Δεκεμβρίου του 1913, ημέρα Κυριακή, έξω από το λιμάνι της πόλης των Χανίων αγκυροβόλησε ο Ελληνικός στόλος με τη ναυαρχίδα του, το θρυλικό θωρηκτό Αβέρωφ, υπό το ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη.

Στην αποβάθρα του λιμανιού αποβιβάστηκαν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α', ο διάδοχος πρ/ας Γεώργιος, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και πολλοί αξιωματούχοι του Ελληνικού κράτους. Τους υποδέχτηκαν ο Λουκάς Ρούφος Κανακάρης, γενικός διοικητής Κρήτης από 24-9-1913, ο επίσκοπος Κυδωνιάς και Αποκορώνου Αγαθάγγελος, ο δήμαρχος Χανίων Μανώλης Μουντάκης. οι μεγάλοι δοξασμένοι αρχηγοί των Κρητικών επαναστάσεων Αναγνώστης Μάντακας και Χατζή Μιχάλης Γιάνναρης μαζί με πολλούς αρχηγούς και αγωνιστές από όλα τα διαμερίσματα της Κρήτης και πλήθος λαού απ' όλο το νησί.

Από την αποβάθρα σχηματίστηκε πομπή που κατέληξε στο Μητροπολιτικό Ναό της Τριμάρτυρης, όπου τελέστηκε δοξολογία. Μετά σχηματίστηκε πάλι πομπή, με επικεφαλής τους επισήμους και όλοι μαζί, βαδίζοντας σιγά και επιβλητικά, στη στολισμένη με μυρτιές και δάφνες παραλία των Χανίων, ανέβηκαν στο εσωτερικό του φρουρίου του Φιρκά.

Στη βορειοανατολική γωνία του φρουρίου υπήρχε ο ιστός της σημαίας. Ο λιμενάρχης Χανίων Γεώργιος Κουρκούτης έδεσε την ελληνική σημαία στο σχοινί του ιστού και παρέδωσε το σχοινί στο βασιλιά για να την υψώσει. Ο βασιλιάς, σε ένδειξη σεβασμού και τιμής προς όλους τους αγωνιστές της λευτεριάς της Κρήτης, έδωσε το σχοινί στους αρχηγούς Χατζή Μιχάλη Γιάνναρη και Αναγνώστη Μάντακα, τους οποίους παρασημοφόρησε την ίδια ημέρα με το "Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος", και μαζί ύψωσαν την ελληνική σημαία, σύμβολο της ένωσης της Κρήτης με τη Μητέρα Ελλάδα.

Ο ιστός που υψώθηκε η ελληνική σημαία στο Φιρκά ήταν ο ίδιος στον οποίο υψωνόταν στο νησάκι της Σούδας επί μία δεκαπενταετία η τουρκική σημαία. Μετά την αφαίρεση των ιστών από το νησάκι της Σούδας, τον Φεβρουάριο του ιδίου έτους, ο λιμενάρχης Χανίων Κουρκούτης Γεώργιος τους παρέλαβε και τους φύλαξε όλους, βάζοντας διακριτικά στον καθένα.

Όταν του ανατεθεί να τοποθετήσει ιστό στο Φιρκά, σκέφτηκε ότι η καλύτερη εκδίκηση για την Κρητική αγωνία στην περίσταση αυτή θα ήταν να τοποθετήσει εκεί έναν από αυτούς που αφαιρέθηκαν από τη νησίδα της Σούδας ή αυτόν της τουρκικής ή αυτόν της αγγλικής σημαίας. Τελικά τοποθετήθηκε ο ιστός της τουρκικής σημαίας. Κανείς δεν γνώριζε το μυστικό του λιμενάρχη, ο οποίος το απεκάλυψε αργότερα. Τότε υψώθηκε και η ελληνική σημαία που είχαν κατεβάσει οι Μεγάλες Δυνάμεις από το Φιρκά στις 5 Αυγούστου του 1909.

Οι λαϊκές εκδηλώσεις υπήρξαν πρωτοφανείς με δεξιώσεις στο φιλολογικό σύλλογο "Χρυσόστομος" και το Διοικητήριο, λαμπαδηφορίες και λαϊκά ξεφαντώματα. Αιώνες αγώνων, αιμάτων και δακρύων είχαν βρει πια την ιστορική δικαίωση τους.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ...

Η Κρητική Πολιτεία (1896 - 1913) ήταν το αυτόνομο κράτος που δημιουργήθηκε στην Κρήτη μετά την Κρητική επανάσταση του 1896 και αποκόπηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία, Αυστρουγγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ρωσία).
Το 1913 ενώθηκε με την κυρίως Ελλάδα. Την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας υπήρχε ξεχωριστή σημαία:

καθώς και ύμνος:

Εδώ που στη φτέρη τ'αηδόνι πλανάται

Να στήσωμε ελάτε αδέρφια χορό

Και στου ήλιου τα πρώτα διαμάντια

Ριχνόμαστε αγνάντια σε Τούρκων σωρό...

Από Φλόγες η Κρήτη ζωσμένη,

τα βαριά της σίδερα σπά

και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά

και γοργή κατεβαίνει...

Με μεγάλο θεόρατο δόρυ

όλη νειάτα πετά και ζωή

και σε τόση φωτιά και βοή

τρέμουν δάση και όρη...

Όπου ρίξει θολή τη ματιά της

χίλια όπλα στις ράχες λαλούν

και χιλιάδες πετούν πυροβολούν

Τουρκομάχοι μπροστά της...

Τιμημένο σπαθί ξεγυμνώνει

μα ο Σουλτάνος σπαθί δεν γροικά

το βαρύ της το χέρι χτυπά

και η μαθιά της λαβώνει...

Χτύπα χτύπα της θάλασσας Σούλι

χτύπα κόρη γλυκειά του γιαλού

εδώ οι άντρες παλαίουν

αλλού ζούν ώς γυναίκες ή δούλοι.

Απο δώ Σελινιώτες, Λακκιώτες

Απο κεί στη φωθιά οι Σφακιανοί,

να βοϊζει παντού μια φωνή

στις σπαθιές μας τις πρώτες...

Ύμνος Της Κρήτης : Γ. ΠΑΡΑΣΧΟΣ

[Στοιχεία από το Xania.gr]

Ο ύμνος της Κρήτης τραγουδισμένος από τον Ψαραντώνη:
http://www.youtube.com/watch?v=lLNR-I5pGzg

ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ...

Τρείς φίλοι όταν ήταν εργένηδες, για διασκέδαση κάθε Κυριακή πήγαιναν στο γήπεδο.

Συναντιόνταν μπροστά στην πύλη και πήγαιναν μαζί στις κερκίδες, για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα. Μια φορά εξαφανίζεται ο ένας για καιρό και δεν πήγαινε για μερικές Κυριακές.

Τράβηξε κάμποσο καιρό αυτή η ιστορία και κάποια στιγμή οι άλλοι δυο τον πέτυχαν στο δρόμο.
- Ρε του λένε που χάθηκες;
- Άστε, με τώρα παντρεύτηκα και δε με αφήνει η γυναίκα μου να έρχομαι στο γήπεδο.
- Καλά την άλλη Κυριακή να της πεις να σε αφήσει.

Μα ούτε την άλλη Κυριακή δεν πήγε στο γήπεδο...

Τον ξαναβλέπουν και του λένε:
- Τι έγινε γιατί δεν ήρθες; Της είπες να σε αφήσει;
- Της είπα αλλά δε με άφησε..
- Καλά, την άλλη Κυριακή να της βάλεις τις φωνές και να φύγεις...

Την άλλη Κυριακή όμως πάλι δεν πήγε στο γήπεδο..

- Τι έγινε γιατί δεν ήρθες.. Της έβαλες τις φωνές;
- Της έβαλα αλλά αυτή φώναζε πιο δυνατά...
- Καλά αφού ούτε με το καλό ούτε με φωνές γίνεται το δικό σου, να τις ρίξεις τούτη τη φορά και λίγο ξύλο. Θα την βάλεις στα γόνατα σου, θα σηκώσεις τη φούστα θα βγάλεις το κυλοτάκι και θα της κοκκινήσεις τον κώλο με το χέρι σου, spanking το λένε αυτό διεθνώς.

Την άλλη Κυριακή πάλι δεν πήγε. Τον συναντούν στο καφενείο την Δευτέρα...

-Τι έγινε γιατί δεν ήρθες ούτε αυτή την Κυριακή στον αγώνα; Έκανες ότι σου είπαμε;
- Έκανα ότι μου είπατε ρε παιδιά, την έβαλα μπρούμυτα στα πόδια μου, της έβγαλα το κυλοτάκι, πολύ σέξυ και καλοφτιαγμένη η γυναίκα μου, τη έριξα αρκετές μέχρι να κοκκινήσει και να είναι καυτή, μου είπε πως της άρεσε και την ερέθιζε το spanking ...

- Και μετά, τι έγινε;

- Μετά σκέφτηκα εδώ είναι η αληθινή διασκέδαση, που να τρέχω τώρα στο γήπεδο με τους άλλους μαλάκες, να βλέπω να κλωτσούν μια μπάλα ...

ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ...

Προμηνύεται μεγάλη φτώχεια σε αυτό που αποκαλείται από τα δελτία "ασθενέστερα στρώματα" και στο πλήθος των ακάλεστων λαθρομεταναστών, που στην κακομοιριά τους κάνουν τα πάντα για το ψωμί (και τις μπύρες) της ημέρας...

Τα συμπτώματα που ακούει, βλέπει και νιώθει όποιος περπατεί έξω με τα μάτια ανοιχτά και μπορεί να δει δυο πράγματα πέρα από τη μύτη του, μαρτυρούν ξεκάθαρα τι (χειρότερο κι αποκτηνωμένο) θα έρθει σύντομα:

Τελειώνει η λαική σε κάθε συνοικία και υπάρχει πλήθος έτοιμο να ορμήσει κα να τσακωθεί μεταξύ του για τα απομεινάρια φρούτων και λαχανικών που μένουν για τα σκουπίδια. Πλήθος που ακολουθεί το εβδομαδιαίο πρόγραμμα της λαικής, να μη χάσει ούτε μέρα ότι προλάβει να μαζέψει...Αυτό πάντα θα πείτε γινότανε για δεκαετίες, μα τότε ήταν μόνο ο Παντελής ο Κοιλομπουχάρης και 2 - 3 όλες κι όλες περιθωριακές γριές, τώρα αυξήθηκε πολύ κι έγινε διμοιρία από δικούς μας και ξένους...Κι αρπάζουν τα πάντα, οτιδήποτε τρώγεται, όχι μόνο τις ρώγες που μάδησαν από τα τσαμπιά, ή τις λίγο μαλακές ντομάτες όπως ο γραφικός Παντελής.

Τα φτηνιάρικα ρούχα της λαικής καθώς και τα συνεχώς αυξανόμενα κινέζικα μαγαζιά κάνουν χρυσές δουλειές, την ώρα που πάω για ένα πουκάμισο σε άδειο επώνυμο μαγαζί και περιμένουν με λαχτάρα να το συμπληρώσω με σακκάκι και παντελόνι που μου προτείνουν ομαδόν "ότι θα σου ταιριάζει με αυτό", ιδιοκτήτης και πωλήτριες που παλαιότερα μου αφιέρωναν λίγο χρόνο μέσα στο πλήθος των υπολοίπων πελατών...

Πάμε με ένα φίλο μια τσάντα με φρεσκοκομμένα πορτοκάλια ή άλλοτε περισσεύματα από γάμο, σε άπορο γνωστό μας και σε μερικά μέτρα διαδρομής από το αυτοκίνητο ως στην πόρτα του, μας ζητάνε μερικά οι γείτονες που ξεπροβάλλουνε από παντού, αν την αφήσουμε έξω δεν θα βρει τίποτα ο άλλος 2 λεπτά μετά...

Έτσι χάσαμε μια άλλη τσάντα με ρούχα από το καθαριστήριο που χαθήκανε στη στιγμή μόλις τ' άφησε ο διανομέας του, έτσι έχασε άλλος τα αθλητικά του παπούτσια που άφησε στο παράθυρο του ισογείου να στεγνώσουν, έτσι χάνονται ποδήλατα και μηχανάκια καθημερινά...Και σκύλοι για λύτρα - πενταροδεκάρες...

Και τσάντες από γριές και κλοπές από μπακάλικα και κάθε είδους μαγαζάκια και δεκάδες διαρρήξεις (κι όχι σε σικ γετονιές) και δεκάδες παραβιασμένα αυτοκίνητα...Και το μεγάλο μπάχαλο στην ύπαιθρο...

Πορίζω έξω Κυριακή πρωί ή αργία κι ενώ κοιμούνται ακόμη οι δικοί μας καλοπερασάκηδες από το χθεσινό ξενύχτι, συναντώ πλήθος αλλοδαπών να περιφέρονται άσκοπα στα δικά τους στέκια, με μοναδικό τους μέλημα τι θα κάνουν σήμερα να βγει η μέρα τους, με ή χωρίς μεροκάματο άσχετα αν είναι κλειστά όλα. Έχουν μειωθεί οι Βαλκάνιοι κι έχουν αυξηθεί επικίνδυνα οι Ασιάτες κι Αφρικανοί ξεπεσμένοι, ανίκανοι εργάτες κι αχρείαστοι σε μια χώρα χωρίς βιομηχανία.

Κάποιοι δικοί μας μαλάκες (δημόσιοι υπάλληλοι μ' εξασφαλισμένη δουλίτσα λόγω ρουσφετιού, περιθωριακοί "αγωνιστές" και φοιτητές που τρώνε τα λεφτά του μπαμπά) κι ενώ οι ίδιοι αδυνατούν να τους προσφέρουν ούτε κουλούρι, συμπαραστέκονται και διαδηλώνουν για να φέρουν κι άλλους τέτοιους, να τους κάνουν εντέλεί τι; Να τους προσθέσουν στα προβλήματα του φτωχού λαού;

Εξαίρεση μερικές ζουμερές μαυρούλες που τα κάνουν "όλα για λίγα ευρώ", που αντικατέστησαν τις Σούλες και τις Πάμελες στα μπάρ.

Βεβαίως οι "αγωνιστές" του κώλου δεν κυκλοφορούν σε μέρη που υπερτερούν οι ξένοι αριθμητικά γιατί "σιχαίνονται" οι κυράτσες ή "φοβούνται" οι δασκαλάκοι (δικές τους φράσεις), ούτε ακούνε τις επαιτείες τους για να πάρουν ψωμί "γιατί δεν βρήκαν δουλειά σήμερα" όπως είναι φυσικό με τέτοια υπερπροσφορά...

Προστίθενται κι αυτοί στους ζητιάνους, (τσιγγάνους και μερικούς δικούς μας χασικλήδες και μεθύστακες) που διεκδικούν επίμονα τον οβολό μου, μα αν δεν πλουτίσω εγώ και καλύψω όλες μου τις ανάγκες πρώτα, που θα βρεθούν λίγα περισευόμενα ψίχουλα να βοσκηθούνε και αυτοί;

Έχει κανείς γνωστικός να κάνει κάποια εφικτή πρόταση;

ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΑΓΡΙΕΥΟΥΝ...

...Και τρέπουν σε άτακτη φυγή τους (κατοχυρωμένους από τη φύση) εχθρούς...

Καλοθρεμμένος φουρόκατος!

ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ: ΜΙΑ ΛΥΣΗ...

Δεν είναι ένα απλό τέστ εξυπνάδας που προορίζεται για εβδομαδιαία σχετικά περιοδικά. Είναι καλυμμένος γρίφος που δείχνει τι είδους άνθρωπος είσαι στην ζωή και πως σκέφτεσαι συνδυάζοντας δεδομένα.

Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν μια από τις τρείς ξεχωριστές περιπτώσεις, ή την ετοιμοθάνατη γριά από ανθρωπιά, ή τον φίλο και σωτήρα γιατρό για ανταπόδοση ή το ταίρι των ονείρων τους από εγωϊσμό.

Το βάλανε σε υποψήφιους για πρόσληψη από μεγάλη πολυεθνική εταιρεία και το άτομο που τελικά προσελήφθη απάντησε:

- Θα δώσω το κλειδί του αυτοκινήτου στον φίλο γιατρό να πάει την γριά στο νοσοκομείο σαν πιο κατάλληλος κι εγώ θα περιμένω στην στάση για το λεωφορείο μαζί με το ταίρι των ονείρων μου, να γνωριστούμε ωστόσο. Έτσι βολεύονται όλοι και δεν δυσαρεστείται κανείς, συνδυάζοντας "το τερπνόν μετά του ωφελίμου"...

Εγώ προσωπικά όμως έχω μια απορία: Αν και για το ταίρι σου αποτελείς κι εσύ τον άνθρωπο που ονειρευόταν έχει καλώς, αν όχι τι γίνεται που σε ανέχεται στη στάση, μένει ευχαριστημένο από τη επιλογή;

Δεν ξέρω αν το πρόβλεψαν αυτό οι δημιουργοί του...

ΜΙΑ ΖΩΗ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ...

Με συνεχόμενο για χρόνια σπρώξιμο από (όλων των ειδών) τα φροντιστήρια, χαρακτηρίστηκε η εκπαίδευση του Θανα-Σάκη.

Πέρασε από όλες τις βαθμίδες υποβοηθούμενος γιατί από μόνος του, ούτε το δημοτικό δεν θάχε ξετελέψει ακόμη που λέει ο λόγος.
Να πω πως τα χρόνια που εγώ κι αυτός πηγαίναμε στο δημοτικό, υπήρχαν εξετάσεις στην πέμπτη κι έκτη τάξη όταν εμείς είμασταν στην τετάρτη, (είμαστε δεκάχρονοι και υπήρχαν στις τελευταίες τάξεις δεκαπεντάρηδες και δεκαεφτάρηδες που έμεναν συνεχόμενες χρονιές) κι όσοι συνέχιζαν στο γυμνάσιο έδιναν εισαγωγικές εξετάσεις μετά το δημοτικό, που καταργήθηκαν μόλις ένα χρόνο πριν να πάμε κι εμείς...

Σταθήκαμε τυχεροί από μια πλευρά, εμένα δεν με απασχολούσε καθόλου ούτε έλπιζα πως θα πλήρωνε η οικογένεια έξτρα για την εκπαίδευση μου, μα ο γέρος του Θανα-Σάκη φρόντιζε από νωρίς...

Για να μην ρεζιλεύεται ο γιος του στην γειτονιά που από την τετάρτη τάξη γύρευε φροντιστήρια (τότε στην συνείδηση του κόσμου αυτά ήταν για όσους "δεν έπαιρναν τα γράμματα" κι ήταν υποτιμητικό να γραφτεί κανείς σε τέτοιο, εξαιρούνταν και συγχωρούνταν μόνο όσοι στόχευαν σε δύσκολη πανεπιστημιακή σχολή), πήγαινε δάσκαλος στο σπίτι κρυφά, πότε ένας από μακρινό στην γειτονιά ιδιωτικό σχολείο, πότε ένας συγγενής του φοιτητής, που τον βοηθούσαν με τα μαθήματα του δημοτικού.

Στο γυμνάσιο έκανε φροντιστήριο σε ορισμένα μαθήματα μόνο, όσα δυσκολευόταν και δεν καταλάβαινε, συστηματικά τα ξεκίνησε στο λύκειο όπου έκανε άλλο ένα εξάωρο σε δαύτα πέρα απ' αυτό που σχολείου.

Παρόλη την ακριβοπληρωμένη βοήθεια των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων που έκανε για 3 χρόνια, δεν μπήκε σε κάποια σχολή σε αντίθεση με μένα που ποτέ δεν παρακολούθησα ούτε λεπτό φροντιστηρίου, όχι ώρα ολόκληρη, αφού ποτέ δεν θα τη πλήρωνε κανείς...

Ούτε την δεύτερη χρονιά τα κατάφερε, ο γέρος του αποφάσισε να τον στείλει στο εξωτερικό για σπουδές.

'Αλλο πάλι φροντιστήριο για προετοιμασία τώρα, "ειδικό" τάχα για το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο που ήθελε να πάει. Μπήκε και για τα τρία επόμενα χρόνια δεν το σταμάτησε όποτε ερχότανε στο σπίτι του, για να έχει λέει επαφή με την σχολή, το αντικείμενο σπουδών του κι επιπλέον σημειώσεις να διαβάζει...
Του δώσανε εντέλει και τα θέματα των εξετάσεων και κατάφερε ο Θανα-Σάκης να γυρίσει πίσω με πτυχίο στην ώρα του...

Ξανάφυγε αμέσως σε λίγους μήνες για μεταπτυχιακό όπως τον "συμβούλεψαν" από το φροντιστήριο που ήταν πια μόνιμος μαθητής κι εκείνος πλειοδοτώντας είπε να πάρει 2 τέτοια "χαρτιά".

Στον στρατό δεν χρειάστηκε σπρώξιμο, εξάμηνη θητεία έκανε σε μεγάλη ηλικία, βοηθητικός στα μαγειρεία την έβγαλε, τι άλλη ειδικότητα να προλάβει να πάρει σε τόσο διάστημα...

Τώρα έμενε να αναγνωρίσουν κι εδώ τα χαρτί του, που "αποκτήθηκε στην αλλοδαπή" όπως του είπαν από το τότε ΔΙΚΑΤΣΑ, άλλες εξετάσεις πάλι και πριν απ' αυτές φυσικά φροντιστήρια ξανά, αφού έτσι είχε συνηθίσει από τα παιδικά του χρόνια.
Κατάφερε να το αναγνωρίσει επίσημα, του έμενε τώρα επιτέλους να το αξιοποιήσει...

Με διορισμό στο Δημόσιο βέβαια, αφού στην ελεύθερη αγορά δεν χωρούν φροντιστήρια και σπρωξίματα. Χωρούν όμως στις εξετάσεις και τα τέστ δεξιοτήτων του Δημοσίου και μάλιστα πολλά, όπως διαπίστωσε ο Θανα-Σάκης από σχετικές καταχωρήσεις σε εφημερίδες που έπιαναν σελίδες ολόκληρες.
Διάλεξε ένα νέο φροντιστήριο από τα πολλά που προσφερόταν, κάποιο που "εγγυόταν" τον διορισμό του όπως έλεγε και κάθισε για μια ακόμη φορά στα θρανία σε προχωρημένη ηλικία.

Δεν ήταν μόνος, πολλοί/ές τον συντρόφευαν στις προσπάθειες του να κατανοήσει την ύλη που ζητούσαν τα τέστ και ποτέ δεν είχε διδαχτεί, μοιραζόμενοι το κοινό τους όραμα να βολευτούν σε σίγουρη και μόνιμη θέση. Για αυτή τη θέση δεν τους ένοιαζε να δώσουν προκαταβολικά 3 από τους μελλοντικούς μισθούς τους στον φροντιστή για λίγο καιρό εντατικά μαθήματα προετοιμασίας.

Έτσι οπλισμένος με γνώσεις ο Θανα-Σάκης πήγε μια μέρα κι έδωσε εξετάσεις για διορισμό. Δεν ξέρει ακόμη τ' αποτελέσματα να μου πει τι ξετέλεψε...

Τόσα χρόνια όμως παρα-παιδείας, όξυναν τελικά το μυαλό του, ώστε να μπορεί τώρα πια να υπολογίζει με αρκετή ευκολία τα λεφτά που στοίχισε στον γέρο του η εκπαίδευση του, αφού δικά του δεν έχει βγάλει ακόμη.

Είναι το ίδιο ποσόν που θα του εξασφάλιζε ένα μεγάλο πολυτελές εμπορικό, μια δική του δουλειά να κονομά από την πρώτη κιόλας μέρα, από τα 20 του μόλις χρόνια και σήμερα να ήταν πλούσιος και σεβαστός στην πόλη, αντί ένας ακόμη πτυχιούχος - άνεργος που προσπαθεί να μπεί κάπου ενώ περνούν τα χρόνια.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ: ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ...

Είναι μια κρύα, χειμωνιάτικη νύχτα, φυσάει και έχει καταιγίδα...

Καθώς οδηγείς το διθέσιο αυτοκίνητο σου κάπου στην ερημιά περνάς μπροστά από μια στάση.
Περιμένουν το λεωφορείο 3 άνθρωποι:
Μια ηλικιωμένη γυναίκα που φαίνεται να είναι ετοιμοθάνατη και χρειάζεται επειγόντως νοσοκομείο, ένας γιατρός που σου είχε σώσει τη ζωή παλιά και τώρα είστε φίλοι, και ο/η άντρας/γυναίκα των ονείρων σου.
Το αυτοκίνητο σου είναι διθέσιο και πρέπει να επιλέξεις ποιόν θα πάρεις.
Μόνο ένα άτομο φυσικά...

Τι θα κάνεις, να μην δυσαρεστηθεί κανείς;

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΥΡΙΟ ΜΙΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ...

ΦΥΛΑΚΗΣ ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ...

Ποτέ μου δεν τ' ανήμενα
ναρθώ σε τέτοιο χάλι
στη φυλακή να βρίσκομαι
και να μ' ορίζουν άλλοι.

******************

Πουλί δεν βάνω στο κλουβί
γιατί κι εγώ πουλί είμαι
κι αν φυλακίζουν το κορμί
η σκέψη ελεύθερη είναι...

ΕΣΥ πόσο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙ πρέπει να είσαι, για να ελπίζεις πως δεν θα βρεθείς πίσω από τα σίδερα κάποια φάση της ζωής σου για οποιοδήποτε "παράπτωμα";

ΑΓΓΕΛΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Έκανε αίσθηση την εποχή της, αποτελώντας μια πρώτη ματιά σε (ανάρμοστες για πολλούς) σχέσεις.

Δείτε τη πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=371923488308254728&hl=el&fs=true

ΓΛΩΣΣΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ...

Καλιά έχω να μου παίξουνε μ' ένα μπιστόλι δέκα

Παρά να πάω να παντρευτώ καμιά γλωσσού γυναίκα!

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ...

Έτσι όπως έχουν και προβάλλουν τα δελτία ειδήσεων τις τελευταίες ημέρες είναι σαν να έχουν γενικευθεί τα "παρατράγουδα" της Αννίτας Πάνια.

Μόνο που τα δικά της θλιβερά παρατράγουδα είναι αυτούσια, γνήσια μέσα στην αθλιότητα τους ή την γραφικότητα τους και όχι δήθεν. Και πέρα από τον θλιβερό κι ενίοτε μικρό τους κύκλο θεατών, δεν ενοχλούν κανέναν άλλον, αφού όσοι δεν τα γουστάρουν απλά δεν τα βλέπουν.

Ενώ ετούτα τα παραπολιτικά παρατράγουδα "βλάπτουν σοβαρά την υγεία" της δημόσιας ζωής μας.

Διότι αναδεικνύουν έναν κόσμο εκβιαστών, απατεώνων, αρπάγων με άσπρα κολάρα και πανεπιστημιακά πτυχία, δήθεν ευυπόληπτων κυρίων και κυριών, που πλευρίζουν κόμματα και πολιτικούς για να κάνουν τις δουλειές τους.

Και δυστυχώς τα κόμματα έχοντας χάσει την αίγλη τους, μη κεντρίζοντας εύκολα το ενδιαφέρον πολλών άξιων ανθρώπων, ανοίγουν αδιστάκτως τις πόρτες τους σε προσφερόμενους τενεκέδες, φελλούς και πίτουρα με ανθρώπινη εμφάνιση εξωτερικά...

Μέρος της ζωής μας ήταν θα είναι πάντοτε και τα πίτουρα και οι φελλοί και οι τενεκέδες.

Αλλα όχι να αναδεικνύονται και σε πρωταγωνιστές της δημόσιας έκφανσης της. Όχι να κρεμόμαστε και από τα χείλη της κάθε κυρίας που τάχα "ξέρει πολλά" επειδή είναι "τόσο κολλητή του τάδε" ώστε να μεσολαβεί σε πολλές σημαντικές υποθέσεις του, ή να φτάσει να σβήνει ακόμη και κλήσεις της τροχαίας για λογαριασμό του.

Κάντε επιτέλους καλύτερη επιλογή εκείνων στους οποίους δίνετε το δικαίωμα να εμφανίζονται ως "φίλοι/ες" και 'κολλητοί/ες" σας, εσείς οι πολιτευόμενοι. Ιδίως οι εκλεγμένοι βουλευτές που είστε και συνεχώς εκτεθειμένοι...

Για να μην πέφτετε στον κανόνα "δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι", όταν είναι πια αργά για διορθώσεις κι απολογίες...

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΙ ΑΙΤΗΜΑΤΑ...

Έληξε η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Νέων χωρίς να γίνει είδηση.

Στόχος των εκδηλώσεων της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Νέων είναι οι νέοι μας να μαθαίνουν για το μέλλον τους, να καταθέτουν τις ιδέες τους, κι να αναπτύσσουν τον διαπολιτισμικό διάλογο.

Στο διαρκές γίγνεσθαι των ημερών, η γνώση απαξιώνεται την ίδια στιγμή που την αποκτούμε, εμείς αντιπαρατάσσουμε το Ελληνικό έθιμο των καταλήψεων.
Ένα "έθιμο" που ακυρώνει την πλέον αποδοτική περίοδο του σχολικού έτους.

Παρ' όλα αυτά, οι καταλήψεις θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες αν επαναπροσδιοριζόταν τα αιτήματα των καταληψιών, πέρα από τα καθιερωμένα πια κοπανατζήδικα ή βαλτά αιτήματα διδασκόντων που βρίσκουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να λουφάρουν επ' αμοιβή.

Τα αιτήματά μου αν ήμουν ένας από τους "αρχηγούς" των καταληψιών:

Θα ζητούσα να μου μάθουν πώς να γίνω ενεργός πολίτης, πώς να προστατευτώ από την αλλοτρίωση και τους προστάτες, και πώς να γίνω οικολογικά συνειδητοποιημένος.

Θα ζητούσα να γίνονται περισσότερες επιμορφώσεις εκπαιδευτικών σε όλα τα σχολεία του Νομού. Και θα ήθελα να είναι αποτελεσματικές και τα αποτελέσματά τους μετρήσιμα.

Θα απαιτούσα να εφαρμοστεί η σύσταση της Ε.Ε. για τον εφοδιασμό των νέων με τις αυτονόητες δεξιότητες και γνώσεις ...

Επικοινωνία στη μητρική γλώσσα. Πρέπει να γίνεται σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο σε όλες τις διαστάσεις και τις μορφές της και σε όλα τα κοινωνικά και εργασιακά περιβάλλοντα.

Επικοινωνία στις ξένες γλώσσες. Η γνώση ξένων γλωσσών πρέπει να καλύπτει όχι μόνο τις βασικές ανάγκες επικοινωνίας αλλά κι αυτές που απαιτούνται για διαμεσολάβηση και διαπολιτισμική κατανόηση.

Μαθηματικές δεξιότητες και βασικές γνώσεις τεχνολογίας. Οι απόφοιτοί μας οφείλουν να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν προβλήματα της καθημερινότητας που για να λυθούν απαιτούν εφαρμογές, δραστηριότητες και διαδικασίες π.χ. απλές εμπορικές πράξεις, διαπραγματεύσεις.

Άνθρωπος και Φύση. Οι νέοι μας να είναι ενήμεροι για τις συνέπειες που έχουν στη Φύση οι ανθρώπινες δραστηριότητες και τις ευθύνες μας, για την Ενεργειακή Επανάσταση, για τις νέες τεχνολογίες και τις 5 θεμελιώδεις αρχές της:

1. Ισότητα και δικαιοσύνη
2. Σεβασμός στα φυσικά όρια του πλανήτη
3. Σταδιακή κατάργηση της ρυπογόνου ενέργειας
4. Αποκέντρωση των ενεργειακών συστημάτων
5. Αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από ορυκτά καύσιμα

Ψηφιακή δεξιότητα. Επάρκεια γνώσεων στην πληροφορική κι αξιοποίηση των εφαρμογών της.

Μαθαίνω πώς να μαθαίνω. Οι νέοι μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν κάθε αντικείμενο σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Επειδή αυτή είναι η πιο επίκαιρη δεξιότητα της εποχής μας, θα έπρεπε να είναι το κυρίαρχο αίτημα όλων. Η δημοκρατικότητά του δεν αμφισβητείται μιας κι η ιδιαιτερότητα κι οι ανάγκες του κάθε μαθησιακού τύπου δεν πρέπει να ισοπεδώνονται.

Κοινωνική και πολιτική δεξιότητα. Ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων και της διαπροσωπικής ευφυΐας, έτσι ώστε οι νέοι εργαζόμενοι να συμμετέχουν αποτελεσματικά και δημιουργικά σε ομάδες εργασίας.
Ενημέρωση για τους κώδικες επικοινωνίας, το εθιμικό δίκαιο, τους θεσμούς της κοινωνίας μας και προαγωγή του εθελοντισμού.

Πρωτοβουλία κι επιχειρηματικότητα. Ανάπτυξη της ικανότητας για υλοποίηση ιδεών, δημιουργικότητα, καινοτομία, ανάληψη πρωτοβουλιών και διαχείριση project. Ενημέρωση για το εργασιακό περιβάλλον, την ανάπτυξη επιχειρηματικότητας στις ειδικές συνθήκες της κάθε περιοχής, τις αξίες μας και τη χρηστή διοίκηση.
Κουλτούρα. Εκτίμηση της σπουδαιότητας της κουλτούρας, των δημιουργικών της εκφράσεων, και των εμπειριών σε όλα τα είδη της Τέχνης και του Πολιτισμού.

Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος, γι' αυτό αρνούμαι να φανταστώ μια κοινωνία της οποίας τα μέλη στερούνται αυτές τις δεξιότητες.

ΔΙΓΕΝΕΙΣ...

Την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών ακολούθησε ένα σχεδόν παγκόσμιο πανηγύρι των απλών ανθρώπων.

Το είδαμε όλοι. Εμείς δε οι Έλληνες, χαρήκαμε επιπλέον για την επανεκλογή τεσσάρων και την εκλογή μιας επιπλέον ομογενούς στα νομοθετικά σώματα της υπερατλαντικής υπερδύναμης. Όπως χαιρόμαστε όταν εκλέγονται βουλευτές ή ευρωβουλευτές Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία και τη Σουηδία, η βουλευτές και τοπικοί κυβερνήτες στην μακρινή Αυστραλία και τον Καναδά...

Ο Ομπάμα θα μπορούσε να εκλεγεί βουλευτής η γερουσιαστής στη χώρα αυτή ακόμη και αν δεν είχε γεννηθεί εκεί, ακόμη και αν όχι μόνον ο ένας, αλλά και οι δύο γονείς του ήταν "ξένοι". πολίτες άλλων χωρών. Μόνο για τον πρόεδρο απαιτείται να έχει γεννηθεί Αμερικανός.

Αν αντί της Αμερικής ο Ομπάμα είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, δεν θα είχε καμιά ευκαιρία ανάδειξης στον δημόσιο βίο της χώρας μας.

Πέρα όμως από τη συμμετοχή στο δημόσιο βίο, υπάρχει - τίθεται εκ των πραγμάτων, ένα γενικότερο πρόβλημα περί του αν η Ελλάδα που φθίνει δημογραφικά, έχει ανάγκη ή όχι να εντάξει στο δυναμικό της, με πλήρη δικαιώματα και υποχρεώσεις, τα παιδιά των μεταναστών που μεγαλώνουν ως Ελληνόπουλα, αυτά που "της παιδείας της ημετέρας μετέχοντες".

Αν δηλαδή θα αποφασίσουμε κάποτε να επαναλάβουμε την πρακτική της πλήρους ελληνοποίησης αποδεχόμενοι τους "διγενείς" μια και μάθαμε να υμνολογούμε τον Διγενή Ακρίτα, ξεχνώντας ακριβώς ότι ήταν Έλληνας κατ' απονομή, δηλαδή ξένος που αναλάμβανε έναντι αμοιβής να προασπισθεί τα σύνορα του βυζαντινού κράτους.

Σήμερα πια δεν κινδυνεύουν τα σύνορα μας. Κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξη μας από το γεγονός ότι μειώνονται δραματικά οι γεννήσεις. Άρα ο ρόλος των "διγενών" αλλάζει.
Στην Αμερική, ένας "διγενής", έγινε πρόεδρος και ο κόσμος ολόκληρος πανηγυρίζει.

Στην Ελλάδα του θα αποφασίσουμε κάποτε να καταστήσουμε πολίτες, τους μετανάστες εκείνους που πληρούν τις προυποθέσεις νομιμοποίησης, παρέχοντας τους την αναγνώριση της υπηκοότητας στα παιδιά των, τα οποία έχουν πλήρη ελληνική παιδεία;

Έχουμε ίσως περισσότερη ανάγκη από τους ίδιους, το να φθάσουν στο σημείο να αισθάνονται υπερήφανοι που είναι Έλληνες πολίτες, να ενσωματωθούν πλήρως στην ελληνική κοινωνία και να μεγαλώσουν τα δικά τους παιδιά, ακριβώς ως Έλληνες με διγενή καταγωγή.

BLOGS ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ...

Στο τεύχος Νοεμβρίου του Monthly Review δημοσιεύονται τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποίησε το καλοκαίρι το περιοδικό σε συνεργασία με την εταιρία δημοσκοπήσεων VPRC, για την πολιτική κουλτούρα των μπλογκς στην Ελλάδα σήμερα.

Τα κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη φυσιογνωμία των bloggers στην Ελλάδα του 2008 είναι:

Άνδρες, ανώτερης μόρφωσης, μάλλον εξασφαλισμένης (;) κοινωνικής ένταξης, μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και φοιτητές, με ενδιαφέρον για την πολιτική, με υψηλό δείκτη παρακολούθησης της δημόσιας σφαίρας, δυσαρεστημένοι από τη λειτουργία της δημοκρατίας και την ποιότητα της πολιτικής ενημέρωσης που παρέχεται σήμερα στην Ελλάδα, ενεργοποιημένοι ωστόσο κοινωνικά πολίτες...

Πρόκειται, όπως δείχνουν τα στοιχεία της έρευνας, για μια άλλη κοινωνία, μια "αντικοινωνία" που αντιπαραβάλλεται σε όλες τις μορφές της κυρίαρχης πολιτικής συμπεριφοράς...σε τρόπους πολιτικής συμμετοχής και παρέμβασης στη δημόσια σφαίρα...και τοποθέτηση του ειδικού αυτού πληθυσμού σε ένα πεδίο που έρχεται σε ριζική αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες τοποθετήσεις της ελληνικής κοινωνίας...

Το blogging αποτελεί για την κοινωνική αυτή ομάδα τρία πράγματα, τρόπο έκφρασης, μορφή πολιτικής συμμετοχής και χώρο δημοσιοποίησης ιδεών και προσωπικών απόψεων.

Εμφανίζεται να υποκαθιστά την «παλαιότερη» συμμετοχική πρακτική της κομματικής - πολιτικής στράτευσης, από μεγάλο δε μέρος του πληθυσμού αυτού (44%) εκφράζεται η άποψη ότι τα blogs έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το κοινωνικο-πολιτικό σκηνικό της χώρας. Πιστεύεται, επίσης, ότι στο μέλλον θα έχουν τη δύναμη να προκαλούν μαζικές κοινωνικές κινητοποιήσεις (34%) και να αποτελούν το κύριο μέσο αντικειμενικής πολιτικής ενημέρωσης (21%).

Η κρίση της δημοκρατίας και των αντιπροσωπευτικών θεσμών, η χαμηλή αξιοπιστία του κομματικού συστήματος και των κομμάτων, η κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική ενημέρωση, η απαξίωση του ενημερωτικού και πολιτισμικού τηλεοπτικού προϊόντος τροφοδοτούν την καθημερινότητα του blogging, αλλάζοντας σταδιακά όλη την ιδεολογικο-πολιτική χαρτογράφηση των μέσων επικοινωνίας, αλλά και της πολιτικής κουλτούρας.

Τα ερωτήματα που θέτει η "πολιτιστική - επικοινωνιακή επανάσταση" των blogs είναι σημαντικά:

• Πόσος πραγματικός χώρος θα απομείνει σε λίγο καιρό στο τηλεοπτικό ενημερωτικό προϊόν;
• Πόσο εφικτή θα είναι η ανάκαμψη των εφημερίδων και υπό ποίους όρους μπορεί να συμβεί πιθανόν αυτό;
• Πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης στο να εκφράσουν και να εκπροσωπήσουν τις νέες κοινωνικές ταυτότητες και πρακτικές;
• Διαμορφώνεται μήπως ένας νέος, ανεξάρτητος από την πολιτική και την οικονομική εξουσία κοινωνικός χώρος, εντός του οποίου συγκροτούνται αναμειγνυόμενες πολλαπλές κοινωνικές ταυτότητες, πολύμορφες αλλά πάντοτε "αντιεξουσιαστικές" πολιτικές ιδέες και, κυρίως, νέες μορφές κοινωνικής συσπείρωσης και κινητοποίησης;

Βρισκόμαστε πιθανόν μπροστά σε μια νέα δυναμική πολιτικής επικοινωνίας και κοινωνικής ενεργοποίησης...

Προσωπικά μ' εκφράζουν απόλυτα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, καθώς και οι προβληματισμοί.

Με μια μικρή ένσταση: δεν υπήρξα ποτέ μισθωτός, όσο για φοιτητής πάνε σχεδόν 2 δεκαετίες πια!

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ.

Με λίγες διαφορετικές λέξεις, αλλάζει το συναίσθημα και δίνει ένα τελείως αλλιώτικο αποτέλεσμα...
Για να καταλάβετε, δείτε το μικρό συγκινητικό video του Alonso Alvarez.

http://www.youtube.com/watch?v=0ux90HFe7Ds

ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ...

Αυτό υπάρχει κολλημένο στον τοίχο ενός σχολείου:

Χωρίς παραπέρα σχόλια!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΜΑΡΙΑ ΜΑΣ...

Συναντιούνται σ' ένα καφενείο τέσσερις φίλοι από το Στράτο μετά από πολλά χρόνια.

Αφού είπαν για τα παλιά η συζήτηση μεταφέρεται στο πόσο πετυχημένα έγιναν τα παιδιά τους που έκαναν τα χρόνια που δεν βρισκότανε μαζί. Στον τέταρτο της παρέας δεν του άρεσε αυτή συζήτηση και πήγε στη τουαλέτα για να αποφύγει τα δυσάρεστα...

Οι υπόλοιποι καμαρώνουν για τα παιδιά τους:

- "Ο δικός μου γιος έγινε μεγάλος αρχιτέκτονας, βγάζει εκατομμύρια. Αφού να σκεφτείτε πέρυσι έκανε δώρο σε ένα φίλο του μια βίλα που κόστισε 1.000.000 ευρώ", λέει ο πρώτος κοιτάζοντας τους άλλους γεμάτος καμάρι.

- "Ο δικός μου που είναι εφοπλιστής, έκανε δώρο σε ένα φίλο του για τη γιορτή του, ένα 50μετρο σκάφος άξιας 30.000.000 ευρώ", λέει και ο δεύτερος γεμίζοντας υπερηφάνεια για το δικό του παιδί.

- "Σιγά τα έξοδα", λέει ο τρίτος. "Ο δικός μου που είναι επιτυχημένος χρηματιστής, δώρισε στον καλύτερο φίλο του μετοχές και ομόλογα που σήμερα αξίζουν πάνω από 500.000.000 ευρώ".

Τότε βλέπουν όλοι τον τέταρτο της παρέας που έρχεται χωρίς να έχει ακούσει τίποτα και μετά από πολλή πίεση από τους άλλους, αναγκάζεται να πει και αυτός τα δικά του...

- "Δεν ξέρω τα δικά σας παιδιά τι ξετελέψανε, μα ο δικός μου γιος είναι ένα κοπρόσκυλο όλη την ημέρα την περνά ξάπλα, ύπνο και καλό φαΐ, το απόγευμα γυμνάζεται και φτιάχνεται στον καθρέφτη για ώρες, μόνο τα βράδια βγαίνει έξω και γυρίζει όταν ξημερώνει"...απαντά διστακτικά αυτός.

- "Και πως ζει;" τον ρωτούν οι φίλοι του.. "Δεν πιστεύουμε να τον ταΐζεις εσύ ακόμη τον κόπρο";

- "Αστα να πάνε, αυτό τουλάχιστον το γλίτωσα! Έχει βρει 3 πούστηδες, gay μου είπε πως τους λένε επειδή είναι κονομημένοι, που τους πηδάει και αυτοί τον συντηρούν και του κάνουν και ακριβά δώρα...Ο ένας του αγόρασε πέρυσι μια βίλα, ο άλλος του δώρισε πριν λίγους μήνες ένα υπέροχο σκάφος και ο τρίτος του έχει δώσει ως τώρα περί τα 500 εκ σε μετοχές. Κοντεύω να τρελαθώ από τη ντροπή μου"...

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΝΗΜΗ 2008...

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την εκδήλωση μνήμης για το Πολυτεχνείο, που οργάνωσαν και παρουσίασαν οι ενήλικοι μαθητές του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Κισάμου Χανίων.

Μέρος 1ο:
http://www.youtube.com/watch?v=XmzaIHsJS9U


Μέρος 2ο:
http://www.youtube.com/watch?v=wjekLosHDz4


Μέρος 3ο:
http://www.youtube.com/watch?v=zX1kAn1hFOA

ΕΥΔΟΚΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ο έρωτας του λοχία για την μικρή πόρνη, οι συνθήκες της εποχής, το αρχαιότερο επάγγελμα και το κοινωνικό περιβάλλον και το πασίγνωστο ζεϊμπέκικο του Λοίζου...

Δείτε την σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-621797299839136000&hl=el&fs=true

ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΑ ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ...

Αστυνομικός ληστής βούτηξε αυθαίρετα τον μισθό ενός οικονομικού μετανάστη από το Μπαγκλαντές.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που απασχόλησε την υπηρεσία του. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ. προ μηνός είχε αράξει το περιπολικό εν ώρα υπηρεσίας έξω από το τμήμα Κυψέλης, με αφημένα πάνω στο καπό του περιπολικού κύπελα με καφέδες.

Στον διοικητή που ζήτησε εξηγήσεις πως η εικόνα περιπολικού με καφέδες επάνω προσβάλει το κύρος της αστυνομίας.είπε αναιδέστατα ενώπιον πολιτών που περίμεναν στην σειρά να εξυπηρετηθούν "έλα μωρέ, δεν ήταν φαγητά, καφές ήταν" και πάρε τα στοιχεία μου μόνος σου από τις επωμίδες μου", τελικά την έβγαλε με ένα μικρό πρόστιμο για πειθαρχικό παράπτωμα και μόνο.

Γιατί είχε μέσον, κοινώς μπάρμπα στην Κορώνη, ή όπως συνηθίζεται στους δημόσιους μαζικούς ρουσφετοδιορισμούς "βύσμα"...

Χάρη στο οποίο κατόρθωσε να τοποθετηθεί στην Άμεση Δράση αμέσως μετά την αποφοίτηση του από την μπατσοσχολή, όπου μπήκε με "σπρώξιμο" και μην έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνει στην ζωή του και σίγουρα στερα από πολύμηνα οικογενειακά τάματα στον άγιο Μαλακογιάννη της εκλογικής του περιφέρειας.

Για να βγεί στολισμένος στα 22 του χρόνια και να επιδεικνύει τη στολή που του φόρεσαν όπου μπορεί και τον παίρνει να προκαλεί:

Σε καφενεία που αράζει σε ώρες που τον στέλνουν για περιπολία, σε μπάρ που μοστράρει σε αλλοδαπές για νέος προστάτης, σε κλήσεις κι επιπλήξεις σε αγνώστους, ενώ ταυτόχρονα χασκογελά με τους κολλητούς του στη μέση του δρόμου, σε κατόχους αγροτικών αυτοκινήτων που αποκαλεί "κατσικοκλέφτες" αδιακρίτως, σε περιθωριακούς και λαθρομετανάστες και γενικά όπου νομίζει πως δεν έχουν αντίστοιχο "βύσμα", σε κείνους που έχουν τον τρόπο τους κάνει την πάπια και τον πρόθυμο γλύφτη όπως έμαθε...

Ούτε οι συνάδελφοι του δεν γλιτώνουν, ακόμη κι αρχαιότεροι στην υπηρεσία που τους καπελώνει συχνά πυκνά, αναγκάζοντας κάποιους τολμηρούς να γράψουν στον πίνακα ανακοινώσεων της υπηρεσίας το:

"Όποιος δουλεύει κινδυνεύει να κάνει λάθη και να τιμωρηθεί, ενώ εκείνος που κάθεται προάγεται".

Έτσι θα φτάσει να γίνει ανώτερος αξιωματικός σύντομα, μπορεί κι αρχηγός, να έχει περισσότερες δυνατότητες κι ευκαιρίες για γκάφες...

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ...

Σεβασμιώτατε...Αιδεσιμότατε...Πανοσιολογιότατε...κύριε Πρόεδρε...κύριε Υπουργέ...κύριε Βουλευτά της συμπολίτευσης...κύριε Βουλευτά της αντιπολίτευσης...κύριε πρώην Βουλευτά....κύριε παρολίγον Βουλευτή....κύριε αποτυχημένε Πολιτευτή....κύριε Νομάρχα...κύριε Δήμαρχε...κύριε Νομαρχιακέ Σύμβουλε...κύριε Δημοτικέ Σύμβουλε...Απόστρατε...Στρατηγέ...Διοικητά...Προϊστάμενε...Παρατρεχάμενε...

Για αρκετά λεπτά κάθε φορά που ανεβαίνει ομιλητής στο βήμα σε "επίσημη" εκδήλωση θεωρεί υποχρέωση του να αρχίζει τις προσφωνήσεις των παρεβρισκομένων, ξεχνώντας επίτηδες και κάποιους ανάμεσα τους που δεν τους γουστάρει, με ένα "με συγχωρείτε που δεν σας προσφώνησα προηγουμένως, δεν σας πρόσεξα" διορθώνεται μετά το δήθεν λάθος...

Πολλαπλασιάστε επί 4 - 5 τουλάχιστον φορές τους παραπάνω τίτλους, να δείτε πόσος χρόνος πάει χαμένος σε κάθε εκδήλωση σε μεταξύ τους προσφωνήσεις, άκρως βαρετές για όλους εμάς τους υπόλοιπους "εκλεκτούς κυρίους και κυρίες που τιμάτε με την παρουσία σας ετούτη την εκδήλωση..."

Μάλιστα έμαθα πως κάνανε και σύσκεψη πολύωρη, με αντιδικίες και διαξιφισμούς μεταξύ τους, απλά και μόνο για να καθορίσουν την σειρά που θα προσφωνούνται και την θέση που θα στέκονται ή θα κάθονται σε τέτοιες συνάξεις, που θάχουμε μερικές απανωτές αυτές τις μέρες στην πόλη και θ' ακολουθήσουν κάμποσες άλλες στη διάρκεια του έτους...

Σε περίοδο σημαντικών διεθνών προβλημάτων, αυτοί εκεί στις (αναμεταξύ τους και μόνο) προσφωνήσεις...

Αν είναι να το παρακάνουν και σκοπεύουν ν' αναλώνουν την πρώτη ώρα μιας όποιας εκδήλωσης με δαύτες, ας μας ενημερώνουν προτέρως, να καθυστερούμε εσκεμμένως και να προσερχόμαστε στο τελευταίο ημίωρο πριν τη λήξη τους.

Αρκετός χρόνος για να μας δουν στο τέλος πως παραστήκαμε και προλαβαίνουμε επίσης το σύνθημα επέλασης προς τον μπουφέ, που θ' απαιτήσουμε απαραίτητη προυπόθεση για να έρθουμε...

Μην τον αφήσουμε κι αυτόν ολόκληρο στις (ακόρεστες πια) ορέξεις τους!

ΚΟΜΜΑΤΑ - ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ...

Έκανε δηλώσεις ο Τατούλης μετά την διαγραφή του, που αναζωπύρωσαν για άλλη μια φορά στα ΜΜΕ το θέμα των πρόωρων εκλογών λόγω των ασταθών 150 βουλευτών, πότε θα... αν γίνουν, αν με νέο και μεγάλο τρίτο κόμμα και δη "το κόμμα των επιχειρηματιών"...

Καλώς ή κακώς τα δύο μεγάλα μας κόμματα εξουσίας είναι εδραιωμένα. Βοηθούντος βεβαίως και του εκλογικού συστήματος, το οποίο κάθε ένα από τα δύο, όταν το τροποποιεί έχει κατά νου και την προστασία του άλλου.

Σίγουρα, αν καθιερωνόταν η απλή αναλογική, και τα δύο κόμματα θα έπαυαν να έχουν την σημερινή τους μορφή και ισχύ. Αλλα με τη μανία που χαρακτηριστικά έχουμε εμείς οι Έλληνες να στήνουμε ο καθένας το δικό του μαγαζάκι, το δικό του σωματείο, τη δική του εφημερίδα, τη δική του δουλειά, το δικό του κόμμα, η κονιορτοποίηση των πολιτικών δυνάμεων θα ήταν τέτοια που θα οδηγούσε σε ένα γενικό μπάχαλο.

Τρίτο κόμμα εξουσίας, έτσι όπως έχουν τα πράγματα τώρα τουλάχιστον, δεν χωρεί στο Ελληνικό πολιτικό σκηνικό.

Αν οι σοβαροί επιχειρηματίες ήθελαν και μπορούσαν να κάνουν κόμμα, δεν θα απέβλεπαν σε μια μικρή συντεχνιακού χαρακτήρα εκπροσώπηση τους στο κοινοβούλιο. Θα ήθελαν να κυβερνήσουν. Πράγμα που θα προϋπέθετε να καταφέρουν πρώτα να διαλύσουν τα δύο μεγάλα κόμματα σε τέτοιο βαθμό ώστε ούτε καν συνεργαζόμενα να μην μπορούν να δώσουν μια βιώσιμη κυβέρνηση.

Άλλωστε οι ισχυροί επιχειρηματίες, έχουν τον τρόπο τους να εξουσιάζουν πολιτικούς.

Δεν χρειάζεται να βγουν οι ίδιοι αυτοπροσώπως στα μπαλκόνια...

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΤΑΚΙ...

Οργή επικρατεί στην ελληνική κοινότητα του Λονδίνου, για τα σχόλια του Τζέρεμι Κλάρκσον παρουσιαστή εκπομπής του BBC για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Ο γνωστός παρουσιαστής που εκτός από την εκπομπή TOP GEAR με θέμα τα αυτοκίνητα (κάθε Σάββατο στον ΣΚΑΙ, όπου χαριεντίζεται με υπερ-αυτοκίνητα των 50.000 λιρών κι άνω, χαρακτηρίζοντας όλα τα υπόλοιπα "παντόφλες"), γράφει κάθε εβδομάδα και ένα σχόλιο στη SUN, όπου αναφέρθηκε με ιδιαίτερα προσβλητικά λόγια για τους Έλληνες και την Ελλάδα, παίρνοντας παράδειγμα από τουριστική διαφήμιση για τη χώρα μας.

Χαρακτήρισε την Ελλάδα "Τουαλέτα", ενώ αναφερόμενος στη γυναίκα της φωτογραφίας σε μια διαφημιστική αφίσα του ΕΟΤ, ανέφερε ότι αποκλείεται να είναι Ελληνίδα γιατί δεν έχει μουστάκι!

Ο Κλάρκσον είναι γνωστός για τις επιθέσεις του προς την Ελλάδα. Στο παρελθόν έχει ουκ ολίγες φορές αναφερθεί με υποτιμητικά σχόλια για τη χώρα μας. Σύμφωνα όμως με το δημοσιογράφο της London Daily News Τζον Καπώνη, ο οποίος έστειλε και έγγραφη διαμαρτυρία στο BBC, αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο.

Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει επίσημη αντίδραση για τα σχόλια του Κλάρκσον σε σχέση με την Ελλάδα.

Ρίξτε ωστόσω μια ματιά στην κοπελιά που είναι Ελληνίδα:

Και ρωτήστε τον: Χρειάζεται ΚΑΙ μουστάκι για να είναι πιο επιθυμητή;
Τα υπόλοιπα δεν μετράνε;

Οι απαντήσεις σας σαν άτυπη εκδήλωση διαμαρτυρίας στα λεγόμενα του...

700 ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ...

Ανήκεις στην γενιά που λέει πως παίρνει 700 ευρώ και δεν μπορεί να ζήσει τάχα όπως θέλει;

Κατάφερες να φορτώσεις τη ζωή σου σε αφεντικό που σου δίνει μισθό και πληρώνει την ασφάλιση σου, σου εξασφαλίζει χώρο εργασίας κλιματιζόμενο, καρέκλα να κάτσεις, ακόμη και τα ρούχα που θα φοράς την ώρα της δουλειάς και παραπονιέσαι ακόμη;

Πηγαίνεις στη δουλειά στις 9.00πμ και φεύγεις στις 2.00μμ, τις καλύτερες ώρες για δουλειά, ανοίγεις την πόρτα του μαγαζιού και κονομάς χωρίς τρέξιμο, έχεις 8ωρο και Σαββατοκύριακα - αργίες ελεύθερα, ταξιδεύεις μόνο για αναψυχή, έχεις χρόνο να τεμπελιάζεις στις καφετέριες με τις ώρες κάθε βράδυ;

Αν ναί, έχεις ευνοηθεί πολύ από τη ζωή που πληρώνεσαι σταθερά και τακτικά, άσχετα αν αξίζει το έργο που προσφέρεις σε αντάλλαγμα, συνήθως πληρώνεσαι περισσότερα από όσα παράγεις...

Αν σου φαίνονται λίγα τα 700 ευρώ που παίρνεις μόλις βρείς μια οποιαδήποτε δουλειά έχοντας απλά τελειώσει το σχολείο, τότε δοκίμασε να ασχοληθείς με πωλήσεις με μοναδική αμοιβή προμήθεια και bonus.

Να εκτιμήσεις αμέσως το νόημα και την αξία της λέξης "μισθός" και πόσο τύχη χρειάζεται να τον παίρνεις. Σκέτη τύχη είναι πια, όπως τυχαία βρέθηκαν στις θέσεις τους οι παραπάνω, χωρίς να διαθέτουν εμφανώς τίποτα παραπάνω από σένα, που καταδικάστηκες σε συνεχές τρέξιμο.

Όση εκπαίδευση και πτυχία κι αν έχεις συγκεντρώσει με χρόνια διαβάσματος, όσα προσόντα και γνώσεις κι αν έχεις συσσωρεύσει, ΟΛΑ αποδεικνύονται ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ!

Η μοναδική σου αμοιβή θα είναι μια μικρή προμήθεια που θα πάρεις μόνο μια φορά, για κάθε πώληση που θα κάνεις. Και αυτή μόνο όποτε τα καταφέρνεις και φτάνεις στο "κλείσιμο"

Αφού βγείς στον δρόμο με μια τσάντα και καταφέρεις να πουλήσεις αυτό που έχεις μέσα, ανεξάρτητα αν είναι ασφάλειες, διαφημιστικός χρόνος, συνδρομές, τάπερ, ρολόγια και γυαλιά ήλιου μαϊμού, ανώνυμα καλλυντικά και προϊόντα διατροφής, μέχρι ιατρικά είδη ή πλήθος μικρο-προϊόντα αυτοκινήτου, μερικά μόνο από τα περιεχόμενα της, μα ίδιο το καθημερινό τρέξιμο.

Με ελεύθερο τάχα ωράριο που εσύ θα καθορίζεις αβίαστα, πάντως όχι λιγότερο από 18 ώρες ημερησίως...

Αφού καταρτίσεις με δική σου ευθύνη λίστες ονομάτων, όλων αυτών που πρόκειται να ενοχλήσεις σήμερα, αύριο, την άλλη εδβομάδα, μήνα, κλπ...

Με κοστούμι και γραβάτα, ή ταγιέρ σοβαρό, να φαίνεσαι επαγγελματίας, που πρέπει ν' αγοράσεις με δικά σου χρήματα πρώτα, κανείς δεν ενδιαφέρεται που θα τα βρείς...
Να μετακινείσαι με δικά σου έξοδα, είτε κοντινές αποστάσεις, είτε στη άλλη άκρη της χώρας όπου ελπίζεις πως βρίσκεται υποψήφιος πελάτης να ενδιαφερθεί...

Να αυτοπαρακινείσαι από υποσχέσεις για "υψηλά κέρδη", "αφεντικό του εαυτού σου" και "fire your boss", φάρμακο στην χρόνια ανεργία που χωρίς υπαιτιότητα σου έπεσες, ενώ η ζωή συνεχίζεται κι απαιτεί...

Να αναφέρεσαι τακτικά σε έναν άγνωστο διεθυντή πωλήσεων, που κάθε φορά θα σου ζητά περισσότερα. Προσπάθεια, τηλέφωνα, ραντεβού, πωλήσεις, κέρδη για την εταιρεία. ψίχουλα για σένα. Με δόλωμα ένα υψηλό bonus, επίτηδες τόσο ψηλό που είναι αδύνατο να το φτάσεις παρά τις τόσες προσπάθειες σου...

Ν' ακούς πως εσύ φταίς για όλα, το μυαλό σου είναι λίγο και δεν φτάνει να πετύχεις, μα πρέπει να επιδοθείς σε μια αέναη προσπάθεια "αυτοβελτίωσης" να το αναπτύξεις, πληρώνοντας πανάκριβα σχετικές γνώσεις από πολλές πηγές, που τελικά αποδεικνύονται φρούδες μπουρδολογίες και πρακτικώς ανεφάρμοστες. Αχρείαστη επένδυση σε κάπο, χρόνο και χρήμα...

Να μην είσαι τίποτα για την εταιρεία, απλά "συνεργάζεσαι" μαζί τους και δεν σου οφείλουν μισθό, άδειες, υπερωρίες, δώρα, οδοιπορικά, κλπ προνόμια των υπαλλήλων. Ούτε ασφάλιση σε ταμείο, δική σου υπόθεση η σύνταξη σου και η περίθαλψη σου αν αχρηστευτείς και δεν κερδίζεις πια. Υποχρέωση σου και το μπλοκάκι, να δικαιολογείς πλήρως όσα σου δίνουν, αφού τάχα σε λένε "επιτηδευματία" κι όχι ζωντόβολο όπως σε βλέπουν...

Ίδιο ζωντόβολο σε βλέπουν και μέσα από τα μαγαζιά που περνάς βιαστικά απέξω, τρέχοντας στο επόμενο ραντεβού. Αναρρωτιούνται που πας κάθε μέρα, τι κάνεις, τι θέλεις εκεί και γυροφέρνεις...

Δεν φαντάζονται καν πως κατάντησες να ζηλεύεις τα 700 ευρώ που παίρνουν οι ωραίοι κώλοι στα κλιματιζόμενα μαγαζιά με ρούχα - παπούτσια - καλλυντικά και οι αγράμματοι χοντροκέφαλοι στα σιδεράδικα που πουλούν σύρματα, μπρόκες και βίδες, ακόμη και τον ταρίφα που οδηγά όλη μέρα για τα ίδια...

Που πάλι είναι κατά πολύ περισσότερα από τα 300 - 500 που καθαρίζεις εσύ μηνιαίως...

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΞΕΔΩΜΑΤΑ...

Τις πιο σιχαμένες ιστορίες τις γράφει η ίδια η ζωή κι άντε μετά να διαψεύσεις την ρεαλισιτκή πραγματικότητα.

Το ξέρει καλά ο Ντιντής, ας τον λέω έτσι μην και παραβιάσω τα προσωπικά του δεδομένα και μου βάλουνε πόστα κάποιες "ευαισθητοποιημένες" λούγκρες...

Νάναι στην φυλακή και νάναι και πούστης. Κοινός πούστης φυσικά, με τα ρεμάλια που είχανε μαντρωμένα στα κάγκελα δεν σήκωνε να το παίζει gay, αυτό είναι πολυτέλεια για καλοταϊσμένους της πρωτεύουσας και των σαλονιών.

Δεν ήταν μεταξύ αυτών ο Ντιντής, μικροαπατεώνας ήταν, είχε και το κουσούρι να τον θέλει τακτικά, εφήμερους "εραστές" του περιθωρίου έβρισκε με κάποια μικρή αμοιβή που έδινε και τον τακτοποιούσανε στα όρθια όπου βρίσκανε χώρο κατάλληλο.

Δεν ήταν πάντα βολικές οι συνθήκες, ο φτωχός ούτε να πηδηχτεί δεν μπορεί τη ώρα που θέλει, τους συλλάβανε επι το έργο μια φορά για "προσβολή δημοσίας αιδούς" όπως είπανε.

Τον ένα του τη χαρίσανε για πρώτη του φορά που ήταν, ο Ντιντής όμως ήτανε γνωστός στους πάντες για το κουσούρι του, είχε και παλαιότερες καταδίκες για μικροαπάτες που είχε διαπράξει, βρέθηκε στη στενή για εξάμηνο, συγχωνεύοντας τις ποινές...

Βρέθηκε στην φυλακή τη στριμωγμένη, που κοιμότανε σε θαλάμους των 20 τουλάχιστον ατόμων, ο αριθμός έπαιζε, όποτε αποφυλακιζόταν κάποιοι μειωνόταν, όποτε μάντρωναν άλλους αυξανόταν, κόσμος άλλαζε συχνά, οι πιο πολλοί για μικροαδικήματα του ποινικού κώδικα, λίγοι ήταν σε κείνη τη φυλακή οι βαρυποινίτες...

Νάναι λέει κλεισμένοι μέσα για μερικούς μήνες, νάχουνε αποκτηνωθεί και νάρχεται στο κελί ένας πούστης, δώρο αποτελούσε μέσα στη μιζέρια τους. Τι να το κάνουν αν ήταν ωραίος κι άτριχος ή όχι, δε νοιαζότανε κανείς, κώλο μόνο να είχε. Και να τους κάθιζε εύκολα, να μην χρειαζόταν να τον κρατούνε με παρέα.

Δεν αντιστεκότανε ο Ντιντής, αφού έξω πλήρωνε κιόλας για αυτό του έχωναν εδώ τζάμπα, ήταν κι αρκετοί να έχει ποικιλία, ούτε είχε ονειρευτεί τέτοια αφθονία πρωτύτερα, έτρεχε από τους πρώτους στον θάλαμο όταν σφύριζαν για το μέτρημα κλείσιμο της πόρτας οι ανθρωποφύλακες, εκεί γύρω στις 9.00μμ κάθε βράδυ.

Μετά από ένα ακόμη μισάωρο που καταλάγιαζε τελείως η φυλακή, άρχιζε το πανηγύρι του. Έπαιρνε όσους είχαν ανάλογη διάθεση κάθε φορά, δεν αρνιόταν σε κανέναν... Βόλευε όσους τον θέλανε στο θάλαμο του.

Τα κρεββάτια της φυλακής δεν έκαναν για τέτοιο σκοπό, ήταν απλά τρεις σανίδες που στηρίζονταν σε δυο σίδερα σχήματος Π μ' ένα παλιόστρωμα από πάνω, συχνά έπεφταν...Πηγαίνανε στην κοινή τουαλέτα που δεν είχε πόρτα και το κάνανε απανωτά με τη σειρά, ο μεγαλύτερος πρώτος, οι νέοι μετά να κρατήσει περισσότερο...κι εντονότερα...

Δεν ζητούσε τίποτα αρχικά. Μετά είδε πως μπορεί να κερδίζει ανταλλάγματα.

Όχι χρήματα, δεν μετρούνε στη στενή. Πολύτιμα είδη για ανταλλαγή εδώ είναι τα τσιγάρα, τα μπισκότα και οι σοκολάτες όταν το φαί είναι κακό και δεν τρώγεται, τα κομπολόγια για τους στρεσσαρισμένους, ακόμη βιβλία και περιοδικά ή τράπουλες και άλλα παιχνίδια που επιτρεπόταν να μπούνε μέσα...Τότε τα ναρκωτικά και τα χάπια δεν ήταν τόσο διαδεδομένα, σπάνια έπαιρνε κάποιος, μόνο χασίσι από τη χασισιά που καλλιεργούσαν στην αυλή, κάτω από τη μύτη των φυλάκων που δε νοιάζονταν πέρα παό το να βγαίνει το ωράριο του υπαλλήλου και μια σύνταξη στα γεράματα...

Βρέθηκε σε προνομιακή θέση με τόσα πράγματα για ανταλλαγή και διαπραγμάτευση. Σκέφτηκε να επεκτείνει τις δραστηριότητες του και σε έγκλειστους των άλλων θαλάμων,τις ώρες που ήταν ανοιχτοί.

Ζήτησε και τον έβαλαν να κάνει μεροκάματα, να καθαρίζει και να σκουπίζει την φυλακή καθημερινά. Το έκαναν σαν υπηρεσία, για μια μικρή αμοιβή και "καλή διαγωγή" μερικοί που βαριούνταν να κάθονται/παίζουν/διαβάζουν/συζητούν όλη μέρα...Με μεγαλύτερη προθυμία ο Ντιντής, που βρήκε τρόπο να πηγαίνει παντού όπου υπήρχαν άνθρωποι. Άντρες με ανάγκες σεξουαλικές, ανικανοποίητοι και κλεισμένοι μέσα, όλοι στην διάθεση του μην έχοντας άλλη επιλογή.

Είχε κόψει τις μπατζακαρές σ' ένα παντελόνι του ψηλά...όπως έσκυβε να σκουπίσει την αυλή όπου κάθονταν πολλοί γύρω στα τσιμεντένια πεζούλια, έδειχνε τον κώλο του αρκετά να προκαλεί...Πετούσε την τελειωμένη γόπα κάτω ένας που ήθελε να τον έχει δικό του για λίγο, πλησίαζε να τη μαζέψει...μ' ένα νεύμα κλεινόταν αστραπιαία η συμφωνία τους, πήγαιναν σε μια απόμερη γωνία λίγο παραπέρα και λίγα λεπτά είχανε τελειώσει και επιστρέφανε, ο ένας κούμπωνε το παντελόνι του κι ο άλλος ανέβαζε κι ίσιωνε το δικό του το κομμένο...έται απλά κι ενώπιον όλων...παίρνανε κι άλλοι σειρά...πληρώνοντας ένα μικρό αντίτιμο σε είδος πάντα...

Χρυσές μέρες για τον Ντιντή, που για πρώτη φορά τον πλήρωναν για αυτό που του άρεσε να κάνει, εκεί που έξω πλήρωνε αυτός μετρητά για λιγότερη απόλαυση και άγνωστο πότε, εδώ το είχε πολλαπλό και καθημερινά...

Βγήκε μετά την παρέλευση του εξαμήνου της ποινής του, μα ξαναμπήκε με άλλη αιτία σύντομα και για μεγαλύτερο διάστημα...Εδώ στη στενή ήταν ο κόσμος του, έτρωγε και κοιμόταν τζάμπα και δεν του ζητούσε κανείς να δουλέψει για να ζήσει.
Ικανοποιούσε επ' αμοιβή το κουσούρι του, στον έξω κόσμο ήταν κουσούρι και πλήρωνε, μέσα ήταν δημοφιλής και τον αντάμοιβαν...

Εξελίχτηκε σε μούρη των φυλακών, με τόσα πράγματα που είχε για ανταλλαγή, έκανε σε άλλους που δεν είχανε και χάρες, δημιούργησε φιλίες και προστασίες από κακόβουλους ή τζαμπατζήδες ήταν κι επι της υποδοχής των νέων κρατούμενων.

Εκεί όμως που τους οδηγούσε στον θάλαμο που θα περνούσαν το επόμενο διάστημα της ζωής τους μικρό ή μεγαλύτερο, πάντα έβρισκε ευκαιρία στον καθένα ξεχωριστά, να τους ψιθυρίσει:

- Αν χρειαστείς οτιδήποτε κατά την παραμονή σου, εδώ είμαι εγώ. Γνέψε μου κι έρχομαι...

ΣΙΩΠΕΣ...

Σιωπές ένοχες, σιωπές συναινετικές, σιωπές αδιάφορες. Αλλά και σιωπές γόνιμες, σιωπές ανατροφοδότησης, σιωπές γαλήνης.

Πόσα επίθετα άραγε μπορούν να πλαισιώσουν τη σιωπή, πόσες λέξεις μπορούν να χαρακτηρίσουν την ποιότητά της; Μα η σιωπή μία είναι και αδιαφοροποίητη θα πει κάποιος.

Και όμως η σιωπή μπορεί να είναι βουβή, αλλά ποιος είπε ότι μόνο ο λόγος σηματοδοτεί και εκφράζει τη βούληση, τη σκέψη, την πρόθεση.

Πόσα έχει τη δυνατότητα να σημαίνει μια σιωπή. Ενίοτε η σιωπή μπορεί να είναι τόσο εκκωφαντική ώστε να υπερβαίνει το όριο της ανοχής...

Ένα παιδί που κακοποιείται αλλά κανείς δεν μιλά γιατί είναι θέμα οικογενειακό, μια αλλοδαπή που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης αλλά δεν μιλά γιατί είναι θέμα επιβίωσης, ένας μετανάστης που υπομένει τους ρατσιστικούς εξευτελισμούς του εργοδότη του, ο άνεργος που κοροϊδεύεται και απομονώνεται από τους έχοντες εργασία γιατί δεν έχει εναλλακτική λύση, ένας επαίτης που εισπράττει την περιφρόνηση και την αδιαφορία των περαστικών, καταθέτουν τη σιωπή τους καθημερινά στην κοινωνία των αντιθέσεων, την κοινωνία των διαδηλώσεων και ταυτόχρονα της εκκωφαντικής σιωπής.

Και είμαστε όλοι συνένοχοι γιατί όταν γνωρίζουμε και σιωπούμε εκδηλώνουμε μια ανεύθυνη παθητικότητα που είναι χειρότερη από την πράξη καθαυτή.

Όμως οι σιωπές δεν φορτίζονται απαραίτητα μόνο με αρνητική χροιά. Υπάρχουν σιωπηρές περίοδοι που καταγράφονται ως αναγκαίες για ανασύνταξη δυνάμεων, υποβοηθούν στην αυτοαξιολόγηση και οδηγούν σε δημιουργία και νέες αφετηρίες.
Έχουμε ανάγκη τις σιωπές αυτές στην πολύβουη και αγχογόνο καθημερινότητά μας προκειμένου να εκτιμήσουμε ξανά τους ήχους που έχουν ξεχαστεί, τους αυθεντικούς τόνους που η φύση προσφέρει απλόχερα.

Μόνο που, τελικά, τις σιωπές όπως φαίνεται, δεν μπορούμε να τις επιλέγουμε πάντα εμείς οι ίδιοι· κάποτε μας επιβάλλονται με την μορφή που οι συγκυρίες ωθούν. Αυτό που σε αυτές τις περιπτώσεις μάς απομένει, είναι να αντιδράσουμε με μιας άλλης ποιότητας σιωπή που θα δώσει το μήνυμα της αξιοπρέπειας και του σεβασμού της ανθρώπινης ύπαρξης.

Την ποιότητα αυτή ο καθένας ας την αναζητήσει με βάση τις εμπειρίες του, τη συγκρότησή του, τις ανάγκες του, την ιδιαιτερότητά του και κυρίως πάντα με ελπίδα ...

ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΧΩΡΑ...

- Τι τιμές έχετε εδώ, σε ρούχα και παπούτσια...

Αναφώνησε γνωστός από την Αθήνα που βρέθηκε για Σαββατοκύριακο εδώ, χθες που περπατώντας σε μια άδεια πόλη είχαμε την ευκαιρία να σταματήσουμε μπροστά σε μερικές βιτρίνες καταστημάτων...

- Βρίσκω επώνυμα ρούχα σε τιμές 50% - 80% από αυτές που βλέπω εδώ, συνέχισε και τελικά είπε αυτό που περίμενα πως θα κατέληγε όλη την ώρα:

- Γιατί εσύ τουλάχιστον που ξέρεις, δεν έρχεσαι να αγοράζεις ρούχα από την Αθήνα, θα βρεις εύκολα τα επώνυμα stock houses και θα γλιτώνεις πολλά λεφτά...

Βέβαια ξέρω για τα επώνυμα stock houses που αν είμαι τυχερός και βρω το νούμερο μου ανάμεσα σε μερικά "σπασμένα" άλλα, αποκτώ επώνυμο κοστούμι άριστης ποιότητας σε τιμή λιγότερη από τη μισή που το αγοράζουν οι έχοντες στα κεντρικά μαγαζιά του Κολωνακίου και της Κηφισιάς.
Κλασσικό κοστούμι εύκολα βρίσκω, αφού δεν χάνουν την αξία και τη γραμμή τους, μα για άλλα ρούχα ή παπούτσια είναι δυσκολότερο κι απαιτείται λεπτομερές ψάξιμο, γιατί υπάρχουν κι ελαττωματικά επίτηδες ανάμεσα, προς κέρδος του πονηρού εμπόρου...

ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΟΜΩΣ!

Δεν ήξερε ο άλλος πως θέλω 200 ευρώ εισιτήρια για να μεταβώ μια μόνο μέρα, να φτάσω το πρωί και να επιστρέψω το ίδιο βράδυ, με το ίδιο πλοίο. Αν θελήσω να μείνω μια ακόμη μέρα, όσο κι αν διαπραγματευτώ με έγκαιρες online κρατήσεις ή άλλα κόλπα, δεν γλιτώνω τα 50 ευρώ για ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο, άνευ πρωινού που χρεώνεται εξτρά.

Και με την απαραίτητη προυπόθεση να ξέρω που είναι τα μαγαζιά, να τα βρώ εύκολα και γρήγορα χωρίς να χρειάζομαι ταξί, που θα με πάει εκεί από παράδρομους και θα κάνει όσο περισσότερους κύκλους μπορεί, να χρεώσει περισσότερα ο ταρίφας. Όσο για τα εισιτήρια στις αστικές τους συγκοινωνίες, αμελητέα σε σύγκριση με αυτά που πληρώνω εδώ μέχρι να πάω προς κι από το καράβι, 15' λεπτά δρόμος εποχούμενος και με στάσεις...

Για φαγητό ή διαθέτω 30 ευρώ να φάω σε τραπέζι εστιατορίου 2 φορές στην διάρκεια της μέρας, ή αγοράζω ένα κομμάτι τυρί και μισό κιλό φρέσκο ψωμί, άντε μαζί με 30 περίπου ελιές μαύρες του αλατσού, και την βγάζω οικονομικά σ' ένα παγκάκι στο Ζάπειο ή στο άλσος της Κηφισιάς...

Αξίζουν τόσα για να πάρω μερικά ρούχα, που θα τα πληρώσω κιόλας, δεν θα μου τα δώσουν τελείως τζάμπα; 500 ερώ υπόθεση για 2 μέρες αγορές και βόλτα;

Αυτά έχει ν' αντιμετωπίσει ο κάτοικος νησιού έστω και μεγάλου, για να πετύχει καλύτερες τιμές σε όλα τα είδη που θέλει.

Να μην αναφέρω τις άλλες αναγκες για μετακινήσεις, ταξίδια, δουλειές, συναντήσεις, αρρωστάρηδες που θέλουνε ειδικούς γιατρούς, φοιτητές και στρατιώτες, μεταφορές αγροτικών ή άλλων προϊόντων κλπ, δέσμιοι των πανάκριβων ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, κυρίως από τις εισφορές υπέρ "τρίτων", κάποιων ανύπαρκτων πια λεμβούχων του περασμένου αιώνα και των φαληρημένων ταμείων του κράτους και των συντεχνιών.

Δεν πίστευε καν ο άλλος πως θέλω να πάω σε ένα σημαντικό σεμινάριο τον επόμενο μήνα και λογαριάζοντας τα συνολικά έξοδα, βρίσκω πως μόνο τα εισιτήρια περίπου ισοφαρίζουν το κόστος συμμετοχής, διήμερης διαμονής και πλήρους διατροφής σε πολυτελές παραθαλάσσιο ξενοδοχείο στο Μάτι, τις δωρεάν παροχές προς τους πελάτες του, συν κάποια βιβλία κι άλλα δώρα στους συμμετέχοντες...

Κι όμως έτσι είναι η σκληρή αλήθεια, αν τελικά συμμετέχω, θα το έχω πληρώσει διπλάσια από τους υπόλοιπους, επειδή και μόνο είμαι μόνιμος κάτοικος νησιού, έστω και μεγάλου...

ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ...

Επί χρόνια οι τράπεζες απομυζούσαν τον κάθε πολίτη που είχε συναλλαγές μαζί τους και δημοσιοποιούσαν θετικούς - κερδοφόρους ισολογισμούς κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ανά εξάμηνο ή έτος, πουλώντας το χρήμα ανεξέλεγκτα.

Εδώ τα πανωτόκια δούλευαν ανεμπόδιστα παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, η αξία υποθήκευσης των ακινήτων ήταν περίπου η πραγματική αξία τους και οι τυχόν αδυνατούντες να αποπληρώσουν το δάνειό τους ήταν ένα μικρό ποσοστό. Πολλές φορές έβγαιναν στο σφυρί μεγάλες περιουσίες για ευτελή ποσά.
Έτσι δημιουργήθηκαν τα υπερκέρδη των τραπεζών.

Πού πήγε όλος αυτός ο πακτωλός;

Αν υπάρχουν Ελληνικές τράπεζες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα σημαίνει ότι είχαν επενδύσει λάθος. Ε, ας πρόσεχαν κι ας αναλάβουν μια φορά το ρίσκο των επιλογών τους.

Ας είχαν την πρόνοια, ας φρόντιζαν να δημιουργήσουν ένα αποθεματικό από τα υπερκέρδη τους, όπως κάνει και ο τελευταίος πολίτης για έκτακτες ανάγκες, ή ένα ασφαλιστικό σύστημα να τους καλύψει σε τυχόν αρνητικές εξελίξεις.

Με ποιο δίκαιο και ποια λογική, ενώ μάζεψαν όλο το χρήμα, ενώ δημιούργησαν τη γενιά των 700 ευρώ, έρχονται τώρα και ζητούν ακόμα και το υστέρημά μας. Ας τα βρουν από τα "golden boys", που χόρευαν και γλεντούσαν στα σκυλάδικα, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι, χαμένοι της υπόθεσης, σκεφτόντουσαν να αυτοκτονήσουν.
Ο κρατικός προϋπολογισμός θα πληρώσει την απληστία τους;

Αλλά πίστευαν και πιστεύουν ότι έχουν δεδομένη την υποστήριξη των κυβερνήσεων. Ενδεχομένως κατανοητό, αν μαζί με το σωσίβιο που τους έδωσε, τους έβαζε κάποιους περιορισμούς, κάποιους κανόνες ελέγχου και όχι σπουδή και προθυμία.
Αυτό το χρονικό διάστημα που διατρέχουμε είναι ο κατάλληλος χρόνος, είναι η ευκαιρία, για να γίνουν κάποιες παρεμβάσεις εκ μέρους των κυβερνήσεων.

Τώρα που κάποιοι γκουρού της οικονομίας αναγνώρισαν ότι ήταν λάθος η μέχρι τώρα τακτική, τώρα που ταρακουνήθηκε το σύστημα και αρχίζει να φαίνεται πιο είναι το πραγματικό αφεντικό σ' αυτή την ιστορία, πρέπει να θεσπιστούν κανόνες, να αλλάξουμε πορεία και το αφεντικό δεν είναι άλλο παρά ο λαός.

Αυτός από τον οποίο τώρα, με διάφορες ανακοινώσεις, ζητούν να δείξει ψυχραιμία, να μην φοβηθεί ή οργιστεί και αποσύρει τις καταθέσεις του. Να μην τραβήξει το χαλί και γκρεμιστεί όλος αυτός ο πύργος των πομφολύγων.

Σ' αυτόν τον λαό λοιπόν, στους λαούς, ας επενδύσουμε κατ' ευθείαν και όχι μέσω τραπεζών, να επενδύσουν στην πραγματική οικονομία, στην αξία των ανθρώπων και όχι στη φαντασίωση του χρήματος και του πλούτου που είναι η ουτοπία της ευτυχίας του πόπολου.

Μα αυτό βέβαια απαιτεί και τους ανάλογους ηγέτες...

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ. ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΑΙΘΕΡΩΝ...

Ένα μικρό αφιέρωμα στην Πολεμική Αεροπορία, με επιλεγμένες φωτογραφίες από την δράση της...

...Στην Π. Α. πέρασα 2 χρόνια από την ζωή μου, κάνοντας την θητεία μου σε πολεμική μοίρα. Θητεία που ξεκινούσε αυτές τις μέρες κάποιου Νοέμβρη.

Οι αναμνήσεις μου απ' αυτήν, σε παλαιότερη δημοσίευση με τίτλο ΣΤ' 91...

ΜΜΕ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑ...

Tα ΜΜΕ στην Ελλάδα ακολουθούν μια περίεργη στρατηγική, μοναδική από όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Ενώ συνεχώς αμφισβητούν το πολιτικό κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες της εκλογής του κι αφού πρώτα το βοήθησαν σημαντικά να πάρει την εξουσία, δεν προτείνουν κάτι καινούργιο σαν λύση, όπως πχ είχε γίνει στην Ιταλία.

Κάθε σημαντικό πολιτικό ζήτημα που βγαίνει στο προσκήνιο καταλήγει να εξελίσσεται σε μια ακόμα σύγκρουση της διαπλοκής μεταξύ των 5 - 6 εμπλεκομένων - θιγμένων από τη μια και κυβέρνησης - διαπλεκομένων από την άλλη.

Ευκαιρία για ξεκαθάρισμα και κυριαρχία...

Φαίνεται ότι ο βασικός σκοπός είναι η δική τους μακροημέρευση μέσω των όποιων πολιτικών προσώπων που ελέγχουν αμέσως ή εμμέσως οι ιδιοκτήτες τους, στο πολιτικό σύστημα, πράγμα όμως που λειτουργεί εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Που δεν νοιάζεται κανείς τους για δαύτο, ούτε το περιλαμβάνει στους σχεδιασμούς του..

Όμως και να ήθελαν να προτείνουν κάτι άλλο, γνωρίζουν ότι δύσκολα θα γίνονταν αποδεκτό από την κοινωνία επειδή η κοινωνία μας έχει συνδέσει από πολύ καιρό τώρα τα ΜΜΕ με τη διαπλοκή.

Και αντιμετωπίζει με πλήρη απαξίωση εκείνους που διαγκωνίζονται στα τηλεοπαράθυρα για το ποιος προσκύνησε περισσότερο τον υψηλό προστάτη και καθοδηγητή του.

Αλλά μαζί με τους πολιτικούς θα επιφυλάσσει την ίδια απαξιωτική αντιμετώπιση και για όσους φορείς υποτίθεται της ενημέρωσης επιχειρούν, εκμεταλλευόμενοι την μεγάλη δύναμητης τηλεόρασης, να κρατήσουν την προσοχή της κοινής γνώμης μόνο σε αυτό το επίπεδο.

Όποιος πεινά δεν έχει την πολυτέλεια ν' ασχολείται με καμώματα αλλονών, κοιτάζει τη δική του επιβίωση.

Μέσω της συνεχούς φθοράς του συστήματος, επιχειρείται να ελεγχθεί και να "καθοδηγηθεί" ο πολιτικός κόσμος κατά τα συμφέροντα τους που δεν σταματούν στα media, έτσι καταλήγουμε σε ολιγοπώλια κι αθέμιτο πλουτισμό των 5 - 6 "εθνικών νταβατζήδων", που τους κάνει ολοένα ισχυρότερους...

Στήριγμα τους τα εκατομμύρια θεατές που καταναλώνουν άβουλα ότι δουν στις οθόνες...

Η δύναμη τους είναι μία: Η εκούσια καταβρόχθιση του θεάματος, συνήθως ευτελούς και άχρηστου, που προσφέρουν σε 24ωρη βάση. Κλείστε τους για να καταδικαστούν στην ανυπαρξία, πάραυτα...

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΜΕΣΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΚΥΡΙΩΣ, ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΘΕΑΣΗ ΚΙ ΕΣΟΔΑ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ...

Εάν όμως οι "νταβατζήδες" έγιναν έτσι επειδή σας ψυχαγωγούν, σας ενημερώνουν και σας διασκεδάζουν, έ κάπου φταίτε κι εσείς!!!

Η ΡΕΓΓΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ...

Στην δεκαετία του '80 δεν κάνανε ακόμη καταλήψεις στα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, μα δεν λείπανε οι πλάκες και μάλιστα αρκετά χοντρές σε καθηγητές που δεν γουστάρανε οι μαθητές...

Μια τέτοια πλάκα έγινε σ' ένα τεχνικό λύκειο κι έμεινε στην ιστορία της εκπαιδευτικής κοινότητας, επειδή ούτε είχε ξαναγίνει, ούτε ακούστηκε να επαναληφθεί μέχρι σήμερα...

Υπήρχε ένας καθηγητής που σχεδόν μισούσε τους μαθητές, ανεξαρτήτως τάξης κι ειδικότητας, είτε τους έκανε μάθημα είτε όχι. Για αυτόν όλοι ήταν ταραξίες και σαν μαθητές τεχνικού λυκείου αποτελούσαν την "πλέμπα της εκπαίδευσης, που δεν έπαιρναν τα γράμματα κι ήρθαν μπάς και ξετελέψουν σε καμιά ειδικότητα και δουλέψουν τεχνίτες.

Μια χειμωνιάτικη μέρα που είχε μάθημα τελευταία ώρα, ένας μαθητής που τον είχε συνέχεια στην μπούκα, αποφάσισε να ψήσει μια ρέγγα στην τάξη, λίγο πριν εισέλθει ο εν λόγω καθηγητής για μάθημα...

Σε συννενόηση με άλλους αγόρασαν μια ρέγγα από τον γειτονικό μπακάλη, την έδεσε από το κεφάλι και τη ουρά με 2 κομματάκια σπάγκο και στην συνέχεια σκίζοντας ένα από τα βιβλία του, μάλλον αυτό που δίδασκε δήθεν ο καθηγητής όταν ερχόταν, έβαλε φωτιά κι άρχισε να την ψήνει...

Την κρατούσε πάνω από την μικρή φλόγα που έβγαζαν οι καιόμενες σελίδες και στριφογυρίζοντας τον στριμένο από πριν σπάγκο, η ρέγγα σιγοψηνόταν όπως έπρεπε, αφήνοντας όμως στον αέρα την χαρακτηριστική της μυρωδιά που όσο πικάντικη ήταν σε μια κουζίνα ανακατεμένη με αυτήν μιας φασολάδας, στην τάξη έμοιαζε αταίριαστη κι ερχόταν σαν βρώμα σε όποιον περνούσε απέξω ή έμπαινε μέσα ξαφνικά..

Αργούσε ο καθηγητής να έρθει για μάθημα στην τάξη, η ρέγγα ψήθηκε ιδανικά και όπως ήταν φυσικό άνοιξε την όρεξη αυτουνού που την κρατούσε στη φωτιά και δυο αλλονών που την τροφοδοτούσαν με σελίδες να καίει. Τη μοιραστήκανε λοιπόν και τη φάγανε κι όπως ήταν μεσημεριανή ώρα, τους ήρθε κουτί ο μεζές.

Καθάριζαν ταυτόχρονα τα αποκαούδια και τις μουτζούρες από το πατωμα με τις εναπομείναντες σελίδες του βιβλίου και τα πέταξαν όλα μακριά, έξω από το παράθυρο. Μόλις είχανε τελειώσει και σκουπίζανε τα μουστριά τους, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο καθυστερημένος καθηγητής βιαστικός στη τάξη να παραδώσει μάθημα. Η μυρωδιά παντού έντονη μα η ρέγγα πουθενά αφου φαγώθηκε. Λύσσαξε να γαυγίζει, ούρλιαζε κυριολεκτικά μέχρι να βγάλει αφρό, τα γέλια των μαθητών δεν σταματούσαν...

Πήγε και στο γραφείο του διευθυντή, τον έφερε στην τάξη να δεί αυτοπροσώπως, μα δεν βρέθηκε πουθενά το πειστήριο του "εγκλήματος", μόνο η μυρωδιά απόμεινε να το θυμίζει.

Τιμωρία δεν υπήρξε. Ο Νώντας ο χοντρός που την έφερε, την έψησε και την έφαγε μαζί με τους φίλους του, θυμάται ακόμη πόσο διασκέδασε με την όλη φάση τότε, και περήφανος τη διηγείται όποτε έχει ευκαιρία. Υπενθυμίζοντας πως τότε είχανε κι έναν μεζέ με το κρασί τους και δεν έπεφταν κάτω από ξερή κατάχρηση, όπως πριν λίγες μέρες ένας κόπανος κάπου σε κάποιο υπό κατάληψη (για χαβαλέ και μόνο) λύκειο.

Αθώα η πλάκα του και διασκεδαστική, περιπαίξανε τον φωνακλά καθηγητή και δεν χάθηκε και η υπόλοιπη ώρα του μαθήματος, που την έκανε ανεχόμενος την μυρωδια και τα γέλια. Όπως και τις 2 επόμενες μέρες που πέρασαν μέχρι να καθαρίσει η τάξη...

ΛΕΙΞΙ...

Ένας γέρος έλεγε "λείξι" τη μόδα του επιμελημένα γυμνού ντυσίματος που έβλεπε στις κοπέλες όποτε κατέβαινε στην πόλη και ήθελενε να πει πως δείχνουνε οι κοπελιές το μεγαλύτερο μέρος "απού τα κρέατα τωνε στα κοπέλια για να τωνε κάνουνε λείξι"...

Και συμπλήρωνε με μια δική του μαντινάδα:

Η κοπελιά 'χει δύο βυζιά κι από μικρή τα δείχνει

γιατί τα κάνει δόλωμα και τα κοπέλια ρίχνει

ΤΕΤΑΡΤΟΕΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ ΨΑΡΑΚΑ...

Έτσι έμαθε ο νεοεισαχθείς στην σχολή Ικάρων, τι πάει να πει κατά βάθος στρατιωτική σχολή...

Από την πρώτη μέρα βρέθηκε ενώπιον του τεταρτοετή, ήτοι κάποιου που πέρασε στην ίδια σχολή πριν 3 χρόνια και τώρα πια φέτος είναι στον τελευταίο πριν αποφοιτήσει.

Έχει δε την ευκαιρία τώρα που πάλιωσε να βγάλει τα απωθημένα που μάζευε τα προηγούμενα χρόνια από άλλους παλαιότερους του, κάνοντας τα ίδια ή χειρότερα σε έναν "νέο" που του έχουν χρεώσει, με πρόσχημα την προσαρμογή του στις συνθήκες της σχολής και την πρώτη του εκπαίδευση και στρατικοποίηση...

Με όνειρα έδωσε εξετάσεις στην σχολή ο νέος. Να γίνει αξιωματικός, να υπηρετήσει και να υπερασπιστεί την πατρίδα, να πετά με τα υπερσύγχρονα μαχητικά, κάποιοι άλλοι προτίμησαν να τα επισκευάζουν για να είναι πάντα αξιόμαχα και πήγαν για μηχανικοί...

Και οι δυο απέκρυπταν με πατριωτικές μπούρδες τον ΜΟΝΟ πραγματικό σκοπό που επέλεξαν την στρατιωτική σχολή: Την σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση που προσφέρει με την αποφοίτηση, μιας και κανείς τους δεν θα κληρονομούσε ένα καλό μαγαζί από τον μπαμπά, ή θα βολευόταν αλλιώς στο δημόσιο χωρίς να βάλει στολή...

Κι οι δυο βρέθηκαν απροετοίμαστοι στις συνθήκες που επικρατούσαν στη σχολή Ικάρων, αυτές που κάνουν και την διαφορά από μια οποιαδήποτε άλλη τριτοβάθμια σχολή: την πειθαρχία και την απόλυτη υπακοή που όφειλαν στους παλαιούς ιδίως στους παλαιότερους όλων, τους τεταρτοετείς που ιεραρχικά τους έχει ανατεθεί να διατηρούν την τάξη στη σχολή.

Εκεί που περίμεναν "ακαδημαϊκή, στρατιωτική και αθλητική εκπαίδευση ανωτάτου επιπέδου" κατά τις επίσημες πληροφορίες που λάμβαναν πριν εισαχθούν, βρέθηκαν με το που φόρεσαν τη στολή που τους έδωσαν να εκτελούν καψώνια νεοσύλλεκτου υπό την επίβλεψη και τον καθημερινό τους τώρα πια εφιάλτη του τεταρτοετή.

Τους ονόμασαν γενικώς "ψάρια" κι έπρεπε να υπακούνε, να ζητούνε την άδεια για το παραμικρό και ν' αναφέρονται στον τεταρτοετή τους, που είχε απόλυτη εξουσία επί της ασήμαντης υπάρξεως τους κατά τους κανονισμούς κι απαγορευόταν σε αυτό το στάδιο να σηκώσουν τα μάτια να τον κοιτάξουν ακόμη...

Οι μόνες φράσεις που δικαιούνταν να λένε ήταν:

Διατάξτε...Επιτρέπετε κ. τεταρτοετά;...Ζητώ την άδεια... Ευπειθώς αναφέρω...

Τιμωρία τους για κάθε ανυπακοή είναι το τρέξιμο και οι δεκάδες κάμψεις που οφείλουν να κάνουν σε ένα σχετικό νεύμα του παλαιού και ιδίως το βίδωμα μιας φανταστικής λάμπας, συνηθισμένο στην αεροπορία...

Έτσι εκπαιδεύονται οι μελλοντικοί αεροπόροι τον πρώτο καιρό στη σχολή. Συν τις ατελείωτες παρελάσεις και παρατάξεις για την τελετή ορκωμοσίας, που πρέπει να βγεί άψογα λόγω της παρουσίας επισήμων και του προέδρου της Δημοκρατίας που θα επιδώσει τα ξίφη σε όσους καταφέρουν ν' αποφοιτήσουν και δεν αποχωρήσουν από τις πρώτες κιόλας μέρες...

Γιατί είναι αρκετά μεγάλο το ποσοστό αυτών που αποχωρούν (10 - 18%), αναζητώντας σε άλλες σχολές το μέλλον τους, μην γνωρίζοντας τι θα συναντούσαν σε στρατιωτική σχολή αν δεν είχαν ήδη κάποιον συγγενή στην αεροπορία...

Οι υπόλοιποι υπομένουν την κατάσταση, με όνειρο να εφαρμόσουν τις αποκτηθείσες γνώσεις κι εμπειρίες τους σαν φτάσουν επιτέλους τεταρτοετείς και κατόπιν σε στρατεύσιμους σαν θα πάνε σαν κατώτεροι αξιωματικοί σε μονάδες...

Τα ίδια ισχύουν και για τις υπόλοιπες στρατιωτικές σχολές, κοινό το δόγμα.

Υποψήφιοι σε αφθονία, δεν εγκαταλείπουν όλοι, οι περισσότεροι αποφοιτούν εντέλει. Για έναν σίγουρο μισθό, θέση, εξέλιξη και για να καμαρώνει ο κάθε μπαμπάς που ήθελε να δει τα παιδιά του στολισμένα...

ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΤΗ...

Πολύ αλκοόλ καταναλώνεται στα ελληνικά μπάρ από όλες τις ηλικίες. Επειδή το πολύ ποτό δεν αργεί να έχει και παρενέργειες, όσοι/ες πίνετε τακτικά, θα βρείτε χρήσιμο τον παρακάτω οδηγό συμπτωμάτων, ο οποίος θα σας προστατεύσει από ακραίες καταστάσεις που οικειοθελώς πέσατε:



ΣΥΜΠΤΩΜΑ 1:Το ποτό αποτυγχάνει να δώσει απόλαυση και γεύση, το μπροστινό μέρος του πουκαμίσου είναι υγρό.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ:Το στόμα δεν είναι ανοιχτό ή το ποτήρι έχει τοποθετηθεί σε λάθος μέρος του προσώπου.

ΛΥΣΗ:Πάρτε μια εξάδα ποτήρια και δοκιμάστε την τεχνική εμπρός από έναν καθρέφτη έως ότου η τεχνική τελειοποιηθεί!

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 2:Το ποτό αποτυγχάνει να δώσει απόλαυση και γεύση, το χρώμα της μπύρας είναι ασυνήθιστα λευκό!

ΔΙΑΓΝΩΣΗ:Το ποτήρι είναι άδειο.

ΛΥΣΗ: Βρείτε κάποιον να σας κεράσει μια καινούρια μπύρα!

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 3: Τα πόδια είναι κρύα και υγρά.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Κρατάτε το ποτήρι σε λανθασμένη γωνία.

ΛΥΣΗ: Κρατείστε το ποτήρι σε τέτοια θέση ώστε το άνοιγμα να κοιτάζει προς το ταβάνι!

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 4:Τα πόδια είναι ζεστά και υγρά.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Απώλεια αυτοελέγχου, ξαφνική ακράτεια, ή άρχισε η επίδραση της μπύρας...

ΛΥΣΗ: Κινηθείτε προς το μέρος του κοντινότερου σκύλου. Μετά από μερικά λεπτά, παραπονεθείτε δυνατά για τον σκύλο και την έλλειψη εκπαίδευσής του. Απαιτήστε μια μπύρα για αποζημίωση!

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 5: Το μπαρ είναι θολό.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Κοιτάτε μέσα από τον πάτο του άδειου ποτηριού σας.

ΛΥΣΗ: Βρείτε κάποιον που θα σας κεράσει μια καινούρια μπύρα!

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 6: Το μπαρ κινείται.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Κάποιοι σας κουβαλάνε.

ΛΥΣΗ: Διαπιστώστε αν αυτοί που σας κουβαλάνε, σας πηγαίνουν σε κάποιο άλλο μπαρ. Αν όχι φωνάξτε δυνατά ότι πέσατε θύμα ακούσιας απαγωγής!

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 7: Προσέξατε ότι ο τοίχος μπροστά σας, είναι καλυμμένος με ξύλο, φώτα χρωματιστά φέγγουν αχνά και έχει ένα γύψινο γύρω γύρω.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Έχετε πέσει ανάσκελα.

ΛΥΣΗ : Εάν το ποτήρι σας είναι ακόμη γεμάτο μείνετε εκεί που είσαστε και απολαύστε το ποτό σας. Αν όχι ζητείστε από κάποιον να σας σηκώσει και να σας σύρει προς την μπάρα ξανά!

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 8: Όλα έχουν σκοτεινιάσει τριγύρω σας και δεν βλέπετε τίποτα. Η μύτη και τα χείλη σας έχουν ματώσει.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Έχετε πέσει μπρούμυτα.

ΛΥΣΗ: Το ίδιο όπως όταν έχετε πέσει ανάσκελα...

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 9: Διαπιστώνετε ότι το κρεβάτι σας είναι πολύ σκληρό, κρύο και υγρό. Κρυώνετε. Δεν καταφέρνετε να διακρίνετε τους τοίχους και το ταβάνι της κρεβατοκάμαράς σας.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Μόλις περάσατε την νύχτα σας στο πεζοδρόμιο.

ΛΥΣH: Koιτάξτε το ρολόι σας για να δείτε αν έφτασε η ώρα για να ανοίξουν τα μπαρ και να συνεχίσετε το ποτό. Αλλιώς συνεχίστε τον ύπνο!

ΣΥΜΠΤΩΜΑ 10: Όλα σκοτεινιάζουν και ησυχία επικρατεί τριγύρω.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Το μπαρ κλείνει.

ΛΥΣΗ: Δεν υπάρχει λύση, πρέπει να ξεκουραστεί και ο μπάρμαν, αύριο πάλι!

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΙ ΕΛΛΑΔΑ. ΟΜΠΑΜΑ Ή ΜΑΚ ΚΕΙΝ;

Ο Ομπάμα ή ο Μακ Κέιν νέος Αμερικάνος πρόεδρος;

Όποιος και να κερδίσει, για τη χώρα μας φαινομενικά δεν έχει σημασία.
Καμιά θεαματική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη χώρα μας, στα εθνικά μας θέματα...

Όμως πρέπει να αποδοκιμαστεί ο νεοσυντηριτισμός του Μπους και της θρησκόληπτης και ανεκδιήγητης παρέας του που σώρευσαν δεινά στον κόσμο με πολέμους και αιματηρές επεμβάσεις και με τον άκρατο και ασύδοτο νεοφιλελευθερισμό τους. Παράλληλα αγνόησαν την κοινωνική και οικονομική πολιτική, αποροφημένοι στην μάχη τους του καλού με το κακό όπως τα νόμιζαν αυτοί.

Απέτυχαν να οδηγήσουν τη χώρα τους και τον υπόλοιπο κόσμο που μετά τον ιδεολογικό τους θρίαμβο στον Ψυχρό πόλεμο τους έδωσε την "πλανηταρχία", στον 21ο αιώνα και τη νέα χιλιετία.

Ο (δικής τους έμπνευσης) νεοφιλελευθερισμός σώρευσε φτώχεια και στον λαό τους που παραμένει δέσμιος των τραπεζών που χρεωκόπησαν κι εσσαεί αγράμματος κι ακαλλιέργητος, παρά τα καλά πανεπιστήμια για λίγους που έχουν να τα πληρώσουν. Να χάσει ο Μπους που μολονότι ηλίθιος πίστευε πως είναι μεγαλοφυία, για να πάψουν να μας προκαλούν και οι ελληνομπαίχτες "μεσολαβητές"...

Θα περίμενα, όμως, από την πολιτική μας ηγεσία να είχε συνεγείρει τον ελληνισμό των ΗΠΑ σε μια δυναμική κινητοποίηση υπέρ εκείνου που θα δεσμευόταν ρητά, κατηγορηματικά και δημόσια για μια άλλη πολιτική συμπεριφορά απέναντι στα εθνικά μας θέματα με βάση το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να εκτεθεί την επομένη που θα ήταν αναγκασμένος να γίνει ανακόλουθος.

Καιρός να αντιληφθούμε εμείς, οι αθεράπευτα ρομαντικοί και αφελείς Έλληνες ότι την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν τη χαράσσει ο εκάστοτε πρόεδρος, απλώς την εφαρμόζει.

Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ καταρτίζεται από επιτελεία του στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου με εθνικιστική σύνθεση διανθισμένου με στοιχεία των μυστικών υπηρεσιών της χώρας αυτής. Χαράσσεται δε, σε μακροπρόθεσμη προοπτική τουλάχιστον εικοσαετίας, δυνάμενη φυσικά να αναπροσαρμόζεται κατά τις περιστάσεις.

Η πολιτική αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατηγικής για την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά βέβαια κατά περιοχές: Καταρτίζεται, π.χ. μεσοπρόθεσμη εικοσαετής πολιτική για τη Μεσόγειο, ανάλογη για την Ασία, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, την Αφρική κ.λπ. Όλες αυτές οι πολιτικές είναι επεξεργασμένες, έτοιμες και απλά παραδίδονται στον εκάστοτε πρόεδρο να τις εφαρμόσει στο όνομα του δόγματος της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ παγκόσμιας κυριαρχίας...

Γιατί εκεί δεν κυβερνούν οι ρομαντικοί. Εκεί κυριαρχεί ο ρεαλισμός, το εθνικό τους συμφέρον, ο ωμός υπολογισμός. Εκεί κυριαρχεί το δόγμα: Δημοκρατία για τον λαό τους και αυταρχισμός, βία, καταπίεση και εκμετάλλευση για τους άλλους λαούς. Μόνιμη επιδίωξη, η μεταφορά πλούτου από όλες τις χώρες του κόσμου στη δική τους χώρα, για τον δικό τους λαό. Εκεί κυριαρχεί ο εθνικισμός, η ιδεολογία επεκτατισμού ο οποίος ταυτόχρονα, αρνείται τον εθνισμό, την ιδεολογία αυτοσυνειδησίας κι αυτοπροσδιορισμού των λαών.

Το πρώτο που οφείλουμε και πρέπει άμεσα να κάνουμε είναι να πάψουμε να είμαστε αφελείς και ταυτόχρονα να αναπτύξουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση, την οποία κινδυνεύουμε να χάσουμε και αν τη χάσουμε, αφοπλιστήκαμε ηθικά ως λαός και ως έθνος.

Ταυτόχρονα, να ασκήσουμε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον επιτέλους.

Να μην περιμένουμε τι μπορεί να κάνει ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος για μας, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όλοι οι Έλληνες μαζί για την επιβίωση και τη σωτηρία του λαού και του έθνους.

ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Από τη σειρά "ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΑ":

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πολιτικό γραφείο που έχει την εντολή να ικανοποιεί όλα τα αιτήματα που δέχεται από την "πελατεία" του...

Την εντολή και την εν λευκώ εξουσιοδότηση την έχει δώσει ο βουλευτής στους παρατρεχάμενους του, που κάνουν υπερωρίες να προωθήσουν επιτυχώς όσο γίνεται περισσότερα αιτήματα ψηφοφόρων...

Επειδή όπως λέει προέρχεται και στηρίζεται από τον λαό, που για τα να δει τα αιτήματα του να ικανοποιούνται τον τιμά εμπράκτως με πολλές χιλιάδες ψήφους για αρκετά χρόνια τώρα.

Από τη μια δεν προέρχεται από ονομαστή πολιτική οικογένεια, δεν τον στηρίζει καμιά υπάρχουσα τέτοια, ούτε κανένα μεγάλο επιχειρηματικό συμφέρον (για τα ποικίλα μικρά ας μην κάνουμε λόγο, έχει χάσει τον αριθμό τους κι ο ίδιος...).

Από την άλλη φαίνεται γελοίος και λαϊκιστής στα μάτια του γνωστικού κόσμου, που τον βλέπει να ρεζιλεύεται και να γελοιοποιείται και δημοσίως ακόμη στην προσπάθεια του να βοηθήσει τους απλούς και φτωχούς ανθρώπους που μην έχοντας αλλού αποκούμπι, καταλήγουν σ' αυτόν να δουν φως σε κάποια υπόθεση τους...

Είναι ο μόνος που ικανοποιεί αιτήματα ήδη συνταξιούχων του τύπου "κάθομαι όλη μέρα στο παγκάκι και πονεί ο κώλος μου από το καθισιό, θ' αρρωστήσω στο τέλος μόνο βγάλε μου σύνταξη αναπηρική να την έχω επιπρόσθετα..."
Κάμποσοι έχουν πάρει τέτοια σύνταξη έτσι απλά κι αν δεν είστε από τους τυχερούς, κάντε τάμα όσο προλαβαίνετε στον άγιο Μαλακογιάννη.

Να μερικά οφέλη αν τάχετε καλά μαζί του:

Διήμερη άδεια του στρατευμένου παιδιού σας από την (κοντινή στο σπίτι) μονάδα του για Σαββατοκύριακο.

Προστασία έναντι οποιαδήποτε αγορανομικής παράβασης σας βεβαιώσουν στην καφετέρια σας, το μπαρ ή το κωλάδικο σας αν είστε της νύχτας.

Μετάθεση ευμενή δική σας ή δυσμενή του εχθρού σας που σας μπαίνει στο μάτι στη δουλειά.

Εύρεση δουλειάς της αρεσκείας της στην σύζυγο σας.

Διορισμό σε δημόσια υπηρεσία, κατά προτίμηση σε σώματα ασφαλείας αν τυχαίνει να έχετε το ίδιο fetix με τον βουλευτή από τα μικρά του χρόνια...

Ασυλία σε κατσικοκλέφτες, καταπατητές, χασισεμπόρους, αν ασκείτε τέτοιες αγροτικές ασχολίες. Εγγυημένη αποφυλάκιση κατόπιν, αν πιστεύατε αλλού όταν σας τσάκωσαν μα μετανοήσατε και τώρα προσκυνάτε τη χάρη του.

Πληθώρα επιδομάτων κι επιδοτήσεων θα μπαίνουν κατευθείαν στην τσέπη σας, αρκεί να τα ζητήσετε.

Προαγωγές σε θέσεις που πάντα θέλατε και ζηλεύατε, με το ρίσκο όμως να γίνετε ρεζίλι συνάμα μ' αυτόν αν σας τύχουν δύσκολα κι εσείς είστε σκέτο κουτσούρι και γιαυτό σας άφηναν στάσιμους τόσα χρόνια...

Σβήσιμο απουσιών κοπανατζήδων από τα γυμνάσια και τα λύκεια της περιοχής του. Δεν είναι δική του ιδέα, την αντέγραψε από τον παλιό που την εφάρμοζε δεκαετίες στο Ρέθυμνο με σχετική επιτυχία, δική του πατέντα όμως είναι να μοιράζει και απολυτήρια χωρίς φοίτηση από τέτοια σχολεία, σε κομιστές σχετικής βεβαίωσης βεβαίως, νέα παιδια που δεν παίρνουν τα γράμματα μα κι ενήλικες που θέλουν απολυτήριο γυμνασίου στα γεράματα, για να του ζητήσουν καλύτερη δουλειά αμέσως μετά...

Άδεια για τη λαϊκή ή ένα κεντρικό περίπτερο ή ακόμη σβήσιμο κλήσεων για παρκάρισμα, αναστατώνοντας επιδεικτικά τους δημοτικούς άρχοντες, σιγά μην τον νοιάζει...

Ότι άλλο θελήσετε ή φανταστείτε, αφήστε το πάνω του κι έγινε...

Οι βουλευτές που διαβάσατε την ιστορία του και ξέρω πως είστε αρκετοί τώρα πια, φρόντισα για αυτό είτε προσωπικά είτε με το facebook να με παρακολουθείτε, μην ζηλέψετε την εφήμερη και τοπικά περιορισμένη φήμη του.

Ιδίως μην τον αντιγράφετε, αρκετό μπέρδεμα και γραφικότητα πρόσθεσε αυτός στην πολιτική ζωή, μην γίνετε όλοι το ίδιο να τα δώσετε όλα στους φαινομενικά δυστυχείς που σας εκλιπαρούν για "εξυπηρετήσεις".

Αν το κάνετε, θα απαιτήσω κι εγώ το μερίδιο μου στην ζωή...Θα ζητήσω όλα τα παραπάνω μαζεμένα για τον εαυτό μου και μόνο, να αισθανθώ ρουσφετο-ευεργετημένος για μια φορά στη ζωή μου.

Από όλους σαν ΜΑΖΙ!