ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ...

Επί χρόνια οι τράπεζες απομυζούσαν τον κάθε πολίτη που είχε συναλλαγές μαζί τους και δημοσιοποιούσαν θετικούς - κερδοφόρους ισολογισμούς κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ανά εξάμηνο ή έτος, πουλώντας το χρήμα ανεξέλεγκτα.

Εδώ τα πανωτόκια δούλευαν ανεμπόδιστα παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, η αξία υποθήκευσης των ακινήτων ήταν περίπου η πραγματική αξία τους και οι τυχόν αδυνατούντες να αποπληρώσουν το δάνειό τους ήταν ένα μικρό ποσοστό. Πολλές φορές έβγαιναν στο σφυρί μεγάλες περιουσίες για ευτελή ποσά.
Έτσι δημιουργήθηκαν τα υπερκέρδη των τραπεζών.

Πού πήγε όλος αυτός ο πακτωλός;

Αν υπάρχουν Ελληνικές τράπεζες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα σημαίνει ότι είχαν επενδύσει λάθος. Ε, ας πρόσεχαν κι ας αναλάβουν μια φορά το ρίσκο των επιλογών τους.

Ας είχαν την πρόνοια, ας φρόντιζαν να δημιουργήσουν ένα αποθεματικό από τα υπερκέρδη τους, όπως κάνει και ο τελευταίος πολίτης για έκτακτες ανάγκες, ή ένα ασφαλιστικό σύστημα να τους καλύψει σε τυχόν αρνητικές εξελίξεις.

Με ποιο δίκαιο και ποια λογική, ενώ μάζεψαν όλο το χρήμα, ενώ δημιούργησαν τη γενιά των 700 ευρώ, έρχονται τώρα και ζητούν ακόμα και το υστέρημά μας. Ας τα βρουν από τα "golden boys", που χόρευαν και γλεντούσαν στα σκυλάδικα, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι, χαμένοι της υπόθεσης, σκεφτόντουσαν να αυτοκτονήσουν.
Ο κρατικός προϋπολογισμός θα πληρώσει την απληστία τους;

Αλλά πίστευαν και πιστεύουν ότι έχουν δεδομένη την υποστήριξη των κυβερνήσεων. Ενδεχομένως κατανοητό, αν μαζί με το σωσίβιο που τους έδωσε, τους έβαζε κάποιους περιορισμούς, κάποιους κανόνες ελέγχου και όχι σπουδή και προθυμία.
Αυτό το χρονικό διάστημα που διατρέχουμε είναι ο κατάλληλος χρόνος, είναι η ευκαιρία, για να γίνουν κάποιες παρεμβάσεις εκ μέρους των κυβερνήσεων.

Τώρα που κάποιοι γκουρού της οικονομίας αναγνώρισαν ότι ήταν λάθος η μέχρι τώρα τακτική, τώρα που ταρακουνήθηκε το σύστημα και αρχίζει να φαίνεται πιο είναι το πραγματικό αφεντικό σ' αυτή την ιστορία, πρέπει να θεσπιστούν κανόνες, να αλλάξουμε πορεία και το αφεντικό δεν είναι άλλο παρά ο λαός.

Αυτός από τον οποίο τώρα, με διάφορες ανακοινώσεις, ζητούν να δείξει ψυχραιμία, να μην φοβηθεί ή οργιστεί και αποσύρει τις καταθέσεις του. Να μην τραβήξει το χαλί και γκρεμιστεί όλος αυτός ο πύργος των πομφολύγων.

Σ' αυτόν τον λαό λοιπόν, στους λαούς, ας επενδύσουμε κατ' ευθείαν και όχι μέσω τραπεζών, να επενδύσουν στην πραγματική οικονομία, στην αξία των ανθρώπων και όχι στη φαντασίωση του χρήματος και του πλούτου που είναι η ουτοπία της ευτυχίας του πόπολου.

Μα αυτό βέβαια απαιτεί και τους ανάλογους ηγέτες...