ΜΙΑ ΖΩΗ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ...

Με συνεχόμενο για χρόνια σπρώξιμο από (όλων των ειδών) τα φροντιστήρια, χαρακτηρίστηκε η εκπαίδευση του Θανα-Σάκη.

Πέρασε από όλες τις βαθμίδες υποβοηθούμενος γιατί από μόνος του, ούτε το δημοτικό δεν θάχε ξετελέψει ακόμη που λέει ο λόγος.
Να πω πως τα χρόνια που εγώ κι αυτός πηγαίναμε στο δημοτικό, υπήρχαν εξετάσεις στην πέμπτη κι έκτη τάξη όταν εμείς είμασταν στην τετάρτη, (είμαστε δεκάχρονοι και υπήρχαν στις τελευταίες τάξεις δεκαπεντάρηδες και δεκαεφτάρηδες που έμεναν συνεχόμενες χρονιές) κι όσοι συνέχιζαν στο γυμνάσιο έδιναν εισαγωγικές εξετάσεις μετά το δημοτικό, που καταργήθηκαν μόλις ένα χρόνο πριν να πάμε κι εμείς...

Σταθήκαμε τυχεροί από μια πλευρά, εμένα δεν με απασχολούσε καθόλου ούτε έλπιζα πως θα πλήρωνε η οικογένεια έξτρα για την εκπαίδευση μου, μα ο γέρος του Θανα-Σάκη φρόντιζε από νωρίς...

Για να μην ρεζιλεύεται ο γιος του στην γειτονιά που από την τετάρτη τάξη γύρευε φροντιστήρια (τότε στην συνείδηση του κόσμου αυτά ήταν για όσους "δεν έπαιρναν τα γράμματα" κι ήταν υποτιμητικό να γραφτεί κανείς σε τέτοιο, εξαιρούνταν και συγχωρούνταν μόνο όσοι στόχευαν σε δύσκολη πανεπιστημιακή σχολή), πήγαινε δάσκαλος στο σπίτι κρυφά, πότε ένας από μακρινό στην γειτονιά ιδιωτικό σχολείο, πότε ένας συγγενής του φοιτητής, που τον βοηθούσαν με τα μαθήματα του δημοτικού.

Στο γυμνάσιο έκανε φροντιστήριο σε ορισμένα μαθήματα μόνο, όσα δυσκολευόταν και δεν καταλάβαινε, συστηματικά τα ξεκίνησε στο λύκειο όπου έκανε άλλο ένα εξάωρο σε δαύτα πέρα απ' αυτό που σχολείου.

Παρόλη την ακριβοπληρωμένη βοήθεια των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων που έκανε για 3 χρόνια, δεν μπήκε σε κάποια σχολή σε αντίθεση με μένα που ποτέ δεν παρακολούθησα ούτε λεπτό φροντιστηρίου, όχι ώρα ολόκληρη, αφού ποτέ δεν θα τη πλήρωνε κανείς...

Ούτε την δεύτερη χρονιά τα κατάφερε, ο γέρος του αποφάσισε να τον στείλει στο εξωτερικό για σπουδές.

'Αλλο πάλι φροντιστήριο για προετοιμασία τώρα, "ειδικό" τάχα για το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο που ήθελε να πάει. Μπήκε και για τα τρία επόμενα χρόνια δεν το σταμάτησε όποτε ερχότανε στο σπίτι του, για να έχει λέει επαφή με την σχολή, το αντικείμενο σπουδών του κι επιπλέον σημειώσεις να διαβάζει...
Του δώσανε εντέλει και τα θέματα των εξετάσεων και κατάφερε ο Θανα-Σάκης να γυρίσει πίσω με πτυχίο στην ώρα του...

Ξανάφυγε αμέσως σε λίγους μήνες για μεταπτυχιακό όπως τον "συμβούλεψαν" από το φροντιστήριο που ήταν πια μόνιμος μαθητής κι εκείνος πλειοδοτώντας είπε να πάρει 2 τέτοια "χαρτιά".

Στον στρατό δεν χρειάστηκε σπρώξιμο, εξάμηνη θητεία έκανε σε μεγάλη ηλικία, βοηθητικός στα μαγειρεία την έβγαλε, τι άλλη ειδικότητα να προλάβει να πάρει σε τόσο διάστημα...

Τώρα έμενε να αναγνωρίσουν κι εδώ τα χαρτί του, που "αποκτήθηκε στην αλλοδαπή" όπως του είπαν από το τότε ΔΙΚΑΤΣΑ, άλλες εξετάσεις πάλι και πριν απ' αυτές φυσικά φροντιστήρια ξανά, αφού έτσι είχε συνηθίσει από τα παιδικά του χρόνια.
Κατάφερε να το αναγνωρίσει επίσημα, του έμενε τώρα επιτέλους να το αξιοποιήσει...

Με διορισμό στο Δημόσιο βέβαια, αφού στην ελεύθερη αγορά δεν χωρούν φροντιστήρια και σπρωξίματα. Χωρούν όμως στις εξετάσεις και τα τέστ δεξιοτήτων του Δημοσίου και μάλιστα πολλά, όπως διαπίστωσε ο Θανα-Σάκης από σχετικές καταχωρήσεις σε εφημερίδες που έπιαναν σελίδες ολόκληρες.
Διάλεξε ένα νέο φροντιστήριο από τα πολλά που προσφερόταν, κάποιο που "εγγυόταν" τον διορισμό του όπως έλεγε και κάθισε για μια ακόμη φορά στα θρανία σε προχωρημένη ηλικία.

Δεν ήταν μόνος, πολλοί/ές τον συντρόφευαν στις προσπάθειες του να κατανοήσει την ύλη που ζητούσαν τα τέστ και ποτέ δεν είχε διδαχτεί, μοιραζόμενοι το κοινό τους όραμα να βολευτούν σε σίγουρη και μόνιμη θέση. Για αυτή τη θέση δεν τους ένοιαζε να δώσουν προκαταβολικά 3 από τους μελλοντικούς μισθούς τους στον φροντιστή για λίγο καιρό εντατικά μαθήματα προετοιμασίας.

Έτσι οπλισμένος με γνώσεις ο Θανα-Σάκης πήγε μια μέρα κι έδωσε εξετάσεις για διορισμό. Δεν ξέρει ακόμη τ' αποτελέσματα να μου πει τι ξετέλεψε...

Τόσα χρόνια όμως παρα-παιδείας, όξυναν τελικά το μυαλό του, ώστε να μπορεί τώρα πια να υπολογίζει με αρκετή ευκολία τα λεφτά που στοίχισε στον γέρο του η εκπαίδευση του, αφού δικά του δεν έχει βγάλει ακόμη.

Είναι το ίδιο ποσόν που θα του εξασφάλιζε ένα μεγάλο πολυτελές εμπορικό, μια δική του δουλειά να κονομά από την πρώτη κιόλας μέρα, από τα 20 του μόλις χρόνια και σήμερα να ήταν πλούσιος και σεβαστός στην πόλη, αντί ένας ακόμη πτυχιούχος - άνεργος που προσπαθεί να μπεί κάπου ενώ περνούν τα χρόνια.