Η ΡΕΓΓΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ...

Στην δεκαετία του '80 δεν κάνανε ακόμη καταλήψεις στα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, μα δεν λείπανε οι πλάκες και μάλιστα αρκετά χοντρές σε καθηγητές που δεν γουστάρανε οι μαθητές...

Μια τέτοια πλάκα έγινε σ' ένα τεχνικό λύκειο κι έμεινε στην ιστορία της εκπαιδευτικής κοινότητας, επειδή ούτε είχε ξαναγίνει, ούτε ακούστηκε να επαναληφθεί μέχρι σήμερα...

Υπήρχε ένας καθηγητής που σχεδόν μισούσε τους μαθητές, ανεξαρτήτως τάξης κι ειδικότητας, είτε τους έκανε μάθημα είτε όχι. Για αυτόν όλοι ήταν ταραξίες και σαν μαθητές τεχνικού λυκείου αποτελούσαν την "πλέμπα της εκπαίδευσης, που δεν έπαιρναν τα γράμματα κι ήρθαν μπάς και ξετελέψουν σε καμιά ειδικότητα και δουλέψουν τεχνίτες.

Μια χειμωνιάτικη μέρα που είχε μάθημα τελευταία ώρα, ένας μαθητής που τον είχε συνέχεια στην μπούκα, αποφάσισε να ψήσει μια ρέγγα στην τάξη, λίγο πριν εισέλθει ο εν λόγω καθηγητής για μάθημα...

Σε συννενόηση με άλλους αγόρασαν μια ρέγγα από τον γειτονικό μπακάλη, την έδεσε από το κεφάλι και τη ουρά με 2 κομματάκια σπάγκο και στην συνέχεια σκίζοντας ένα από τα βιβλία του, μάλλον αυτό που δίδασκε δήθεν ο καθηγητής όταν ερχόταν, έβαλε φωτιά κι άρχισε να την ψήνει...

Την κρατούσε πάνω από την μικρή φλόγα που έβγαζαν οι καιόμενες σελίδες και στριφογυρίζοντας τον στριμένο από πριν σπάγκο, η ρέγγα σιγοψηνόταν όπως έπρεπε, αφήνοντας όμως στον αέρα την χαρακτηριστική της μυρωδιά που όσο πικάντικη ήταν σε μια κουζίνα ανακατεμένη με αυτήν μιας φασολάδας, στην τάξη έμοιαζε αταίριαστη κι ερχόταν σαν βρώμα σε όποιον περνούσε απέξω ή έμπαινε μέσα ξαφνικά..

Αργούσε ο καθηγητής να έρθει για μάθημα στην τάξη, η ρέγγα ψήθηκε ιδανικά και όπως ήταν φυσικό άνοιξε την όρεξη αυτουνού που την κρατούσε στη φωτιά και δυο αλλονών που την τροφοδοτούσαν με σελίδες να καίει. Τη μοιραστήκανε λοιπόν και τη φάγανε κι όπως ήταν μεσημεριανή ώρα, τους ήρθε κουτί ο μεζές.

Καθάριζαν ταυτόχρονα τα αποκαούδια και τις μουτζούρες από το πατωμα με τις εναπομείναντες σελίδες του βιβλίου και τα πέταξαν όλα μακριά, έξω από το παράθυρο. Μόλις είχανε τελειώσει και σκουπίζανε τα μουστριά τους, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο καθυστερημένος καθηγητής βιαστικός στη τάξη να παραδώσει μάθημα. Η μυρωδιά παντού έντονη μα η ρέγγα πουθενά αφου φαγώθηκε. Λύσσαξε να γαυγίζει, ούρλιαζε κυριολεκτικά μέχρι να βγάλει αφρό, τα γέλια των μαθητών δεν σταματούσαν...

Πήγε και στο γραφείο του διευθυντή, τον έφερε στην τάξη να δεί αυτοπροσώπως, μα δεν βρέθηκε πουθενά το πειστήριο του "εγκλήματος", μόνο η μυρωδιά απόμεινε να το θυμίζει.

Τιμωρία δεν υπήρξε. Ο Νώντας ο χοντρός που την έφερε, την έψησε και την έφαγε μαζί με τους φίλους του, θυμάται ακόμη πόσο διασκέδασε με την όλη φάση τότε, και περήφανος τη διηγείται όποτε έχει ευκαιρία. Υπενθυμίζοντας πως τότε είχανε κι έναν μεζέ με το κρασί τους και δεν έπεφταν κάτω από ξερή κατάχρηση, όπως πριν λίγες μέρες ένας κόπανος κάπου σε κάποιο υπό κατάληψη (για χαβαλέ και μόνο) λύκειο.

Αθώα η πλάκα του και διασκεδαστική, περιπαίξανε τον φωνακλά καθηγητή και δεν χάθηκε και η υπόλοιπη ώρα του μαθήματος, που την έκανε ανεχόμενος την μυρωδια και τα γέλια. Όπως και τις 2 επόμενες μέρες που πέρασαν μέχρι να καθαρίσει η τάξη...