ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΣΗΡΙΑΛ "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ"...

Άλλη μια επανάληψη του προσφιλούς σήριαλ της μεταπολίτευσης, έλαβε χώρα και μόλις τελείωσε στον χώρο του εκπαιδευτικού (έτσι το οραματίστηκε ο ευεργέτης που πλήρωσε την δημιουργία του) ιδρύματος και στους γύρω δρόμους...

Τώρα μετρά τα αποκαΐδια και υπολογίζει τις ζημιές, το Ελληνικό κράτος επίσημα. Συνηθισμένο πια σε τέτοια στην καθιερωμένη ημερομηνία, που μόνο εδώ τυχαίνει να επαναλαμβάνονται τα ίδια κι απαράλλακτα χρόνο με τον χρόνο.

Ένα κράτος που δεν είναι μπανανία, μπορεί σε λίγα λεπτά να καταστείλει ταραξίες που αποκλείονται σε χώρο, ή σε μια μικρή αστική περιοχή. Η λογική απλώς της απώθησης όπως συμβαίνει σε διαδηλώσεις, είναι άκαιρη και ύποπτη ως διαταγή δράσης.

Ας σταματήσει το δούλεμα. Μια - δυο μάνικες με πίεση νερού της πυροσβεστικής να τους κάνουν μούσκεμα και να σβήνουν αμέσως τις μολότοφ είναι μια πρώτη, απλή και οικονομική λύση. Αλλά τότε θα πλευριτώσουν οι κουκουλωμένοι μπούληδες και θα κρυολογήσουν, οπότε δεν θα είναι και αύριο εκεί...

Δήθεν αντιεξουσιαστές, δήθεν αναρχικοί, δήθεν "συλλογικότητες" και λοιποί αριστερίζοντες βλαμένοι. Που υποδύονται τους οργισμένους επαναστάτες για να λαμπαδιάζουν ό,τι μπορεί να αρπάξει φωτιά, να καταστρέψουν δημόσια και ιδιωτική περιουσία, να τα κάνουν όλα λίμπα και τον λογαριασμό να τον πληρώνουμε πάντα εμείς...

Ποιός τους ενθαρρύνει και τους παροτρύνει να πράττουν ενάντια στο έθνος, το κράτος, τα σύμβολα, τους θεσμούς, την κοινωνία τους συνανθρώπους;

Αν μάθει από νωρίς στο σπίτι και το σχολείο το παιδάκι το εύπιστο όχι να καίει την σημαία αλλά να την προσκυνά, τότε όσοι εφηβικοί και μεταεφηβικοί δαίμονες και να μπουν μέσα του τα δημόσια κτίρια θα τα σέβεται ...

Το φαινόμενο θα εκλείψει όταν θα γίνει κοινή συνείδηση ότι το να καταστρέφεις ξένη και δημόσια περιουσία, δεν είναι δικαίωμα. Είναι έγκλημα. Κάποιος πρέπει να πει σ' αυτά τα παιδιά ότι το να καταστρέφεις δεν είναι μαγκιά. Είναι το πιο εύκολο. Μαγκιά είναι να δημιουργείς.

Αλλά ποιος;

Αφού εδώ που μένω βλέπω τακτικά συγκεκριμένους δάσκαλους και καθηγητές να πρωτοστατούν σε επεισόδια και ταραχές που οι ίδιοι πρωτύτερα σκέφτηκαν σχεδίασαν και υλοποίησαν, καλώντας μάλιστα και τον κόσμο να συμμετέχει στους "αγώνες" τους. Με κάθε αιτία κι αφορμή, δίκαιη ή παράλογη, κάθε λίγες μέρες στους δρόμους βρίσκονται αφού ο μισθός πέφτει κανονικά.

Συμμετέχουν και μερικοί άπλυτοι κουρελιάρηδες "αναρχικοί", που δεν θα επαρκούσαν για ταραχές αν κατέβαιναν μόνοι τους. Και για αρκετούς γονείς μαθητών πέρα βρέχει. Και πάντα οι πρωταίτιοι αθωώνονται πανηγυρικά, αν τυχόν συλληφθούν μερικοί από σπόντα.

Δεν είμαι προφήτης, μα μπορώ να περιγράψω ακριβώς και με λεπτομέρειες τι θα (ξανα)συμβεί σε δυο βδομάδες από τώρα, σε άλλη μια ακόμη μαθητική "επέτειο" που οι ίδιοι καθιέρωσαν να "γιορτάζουν" αρχές Δεκέμβρη. Το έχω ξαναδεί επίσης κι αυτό, το νέο σήριαλ που τώρα είναι ακόμη στα πρώτα του γυρίσματα...

Δυστυχώς με αυτούς τους άβουλους πολιτικούς που έχουμε τις τελευταίες δεκαετίες πέρα από κόμματα και χρώματα, βλέπω μέχρι και τα εγγόνια μου να είναι στο ίδιο έργο θεατές.

Γιατί είναι πολιτικό το θέμα και η αστυνομία αν πάρει κάποτε τις ανάλογες εντολές ξέρει να κάνει την δουλειά της ή ελπίζω να είναι σε θέση να...

ΜΕΡΕΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΑΛΙ...

Όπως κάθε χρόνο γύρω στις 17 Νοέμβρη ξαναζούμε "μέρες του Πολυτεχνείου" και τη γενιά του '73 που σημαδεύτηκε τότε από αυτές. Οι συμμετέχοντες στα γεγονότα πλησιάζουν πια στην ηλικία συνταξιοδότησης. Έχουν παιδιά κι εγγόνια. Τα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι ήρθαν στο προσκήνιο κι άλλοι, οι περισσότεροι, έμειναν στο παρασκήνιο. Κάποιοι επένδυσαν σε αυτό, κάποιοι όχι. Κοιτώντας όμως πίσω, όλοι σίγουρα θα θεωρούν τις ημέρες αυτές ορόσημο στη ζωή τους. Είχαν θάρρος, είχαν και κόστος.

Σαράντα χρόνια κιόλας από τότε. Ελάχιστα για την Ιστορία, πάρα πολλά για τη χώρα:

Κατάρρευση της επανάστασης των λίγων συνταγματαρχών, έλευση Καραμανλή, αποκατάσταση και στερέωση της δημοκρατίας, ριζικές αλλαγές στην Παιδεία, το Σύνταγμα, την κοινωνία. Ακολουθούν Μεταπολίτευση, Ανδρέας, "Ευημερία" και ασυδοσία, Οικονομική κρίση του σήμερα ...

Με την δημόσια Παιδεία σήμερα διαλυμένη, με την ανεργία των νέων στο 59% με την δημόσια Υγεία κατεστραμμένη, με τη φτωχοποίηση του 1/3 του πληθυσμού και με τον λαό να μην ελπίζει πια τίποτε, μάλλον χρειαζόμαστε νέα "Πολυτεχνεία" ...

Είναι στη μοίρα των λαών και των αγώνων τους τόσο η απόδοση τιμής στους ήρωές τους, όσο κι η φθορά, η διαστρέβλωση και παραφθορά τους από τους μετέπειτα.

Σκεφτείτε μόνο πόσο τα μηνύματα εκείνου του αγώνα της νεολαίας του 1973 ("Ψωμί -Παιδεία - Ελευθερία") παραμένουν και σήμερα (ίσως σε εντονότερο βαθμό) επίκαιρα...

Αλλά και πόσοι επικίνδυνοι τυχοδιώκτες πολιτικοί - επιβήτορες της εξουσίας, προερχόμενοι από όλα σχεδόν τα κόμματα της μεταπολίτευσης, εκμεταλλευόμενοι ασύστολα εκείνον τον αγώνα λίγων ημερών, τον εξαργύρωσαν αχρείως αναρριχόμενοι σε θέσεις από τις οποίες διέφθειραν θεσμούς, κοινωνικές τάξεις και ανθρώπους ...

Η διαβρωτική τροπή των πραγμάτων στη χώρα μας, συνεπικουρούμενη από έναν άκρατο λαϊκισμό στα χρόνια της μεταπολίτευσης, προκάλεσε αργά και σταθερά την κατάρρευση των οραμάτων των παιδιών του Νοέμβρη του 1973.

Και δυστυχώς για άλλη μια φορά, το κυρίαρχο τότε σύνθημα "Ψωμί" (πόσοι άραγε το εξασφαλίζουν σήμερα;), "Παιδεία" (έγινε και πάλι για πολύ λίγους), "Ελευθερία" (περιορίστηκε επικίνδυνα αφού καταστρατηγείται κάθε μέρα το Σύνταγμα), επικαιροποιείται...

Ποιο θα ήταν σήμερα ένα ανάλογο, νέο σύνθημα που θα εξέφραζε με τρεις λέξεις τις αγωνίες ενός νέου φοιτητή, ενός νέου ανθρώπου; Στο μυαλό κάθε σκεπτόμενου έρχεται το «Δουλειά, ουσία, προοπτική».

Υπάρχουν στ' αλήθεια περιθώρια ηρωισμού στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης; Ρητορικό το ερώτημα. Ιδιαίτερα σήμερα, είναι καιρός για ήρωες...

Μπορεί να είμαστε πάντα άοπλοι μπροστά στην βία...

...όμως τα συναισθήματα και οι λέξεις που βγαίνουν από μέσα μας είναι οι πιο αποτελεσματικές σφαίρες για τα κάθε είδους αυταρχικά καθεστώτα.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ...

Το Πολυτεχνείο γιορταζόταν πάντα κάθε χρόνο μετά το 1974, με πορείες και διαδηλώσεις.

Υπερτονισμένη ήταν πάντα η επέτειος του πολυτεχνείου ακόμη και από την πολιτική εξουσία που το αντιλαμβανόταν ως προοίμιο για την απαρχή της λεγόμενης "μεταπολίτευσης".

Υπήρχαν δύο "ράτσες" αγωνιστών στην εξέγερση του πολυτεχνείου:

Οι ιδεολόγοι, οι αγνοί αγωνιστές, οι ενθουσιώδεις φοιτητές, που φλέγονταν από τα ιδανικά της ελευθερίας και που η ιστορία θα τους καταγράψει ως αφελείς ενδεχομένως, από τη μια...

Και από την άλλη οι υποκριτές, οι ξενοκίνητοι, οι πονηροί, οι ιδιοτελείς, οι δόλιοι, που ίσως έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση βλέποντας ότι η πρώτη ομάδα δούλευε άοκνα για αυτούς, παίρνοντας λίγες δάφνες ηθικής ικανοποίησης, για να χτίσουν αυτοί πολιτικές καριέρες περνώντας τα επόμενα χρόνια από το πολιτικό ταμείο της μεταπολίτευσης...

Άγνωστος ο αριθμός και των δυό, μα αν ήταν τόσοι όσοι δήλωναν κατόπιν οι "αντιστασιακοί" δεν θα υπήρχε καν δικτατορία, αλλά ποιος να κάτσει να ασχοληθεί τότε που μια αδιάφορη Ελλάδα ήταν στις ταβέρνες και τα μπουζούκια παντού όπως πάντα, εκτός από κάποια άτομα κάπου στο κέντρο της Αθήνας

Ήταν μία φοιτητική εξέγερση απέναντι σε ένα αυταρχικό καθεστώς που ήταν ήδη ξεπερασμένο από πολλές πλευρές και είχε ήδη κουράσει όχι μόνο τους αριστερούς. Επιπλέον το 1973 είχε εμφανιστεί η πετρελαϊκή κρίση και οι "καλές ημέρες" της ανάπτυξης της οικονομίας και του χαρίσματος των χρεών στους αγρότες είχαν περάσει.

Το Νοέμβρη του 73 είχαμε τη λεγόμενη φιλελευθεροποίηση του Μαρκεζίνη. Ο γνωστός αστός παλαιός πολιτικός, ο μόνος που δέχθηκε να γίνει συνομιλητής του Παπαδόπουλου, ηγείτο μιας μεταβατικής κυβέρηνησης από προσωπικότητες των γραμμάτων και της οικονομικής ζωής τότε του τόπου, με σκοπό την ομαλή διεξαγωγή εκλογών τον Φλεβάρη του 74.Στρατιωτικοί δεν υπήρχαν στην κυβέρνηση, αφού είχαν παραιτηθεί στις αρχές Οκτώβρη 73.

Δεν είχε ούτε 45 μέρες στην εξουσία όταν ξέσπασαν τα γεγονότα του πολυτεχνείου τα οποία σύμφωνα με κάποιες απόψεις αφέθηκαν να εξελιχθούν με σκοπό να δείξει το καθεστώς ότι ήταν ανεκτικό και φιλελελεύθερο. Απορίας άξιο γιατί η εξέγερση επιλέχθηκε να γίνει τότε, με τελικό αποτέλασμα ν' ανατραπεί ο Παπαδόπουλος από τον Ιωανννίδη με το πραξικοπημα της 25 Νοεμβρη 1973, για άλλους μερικούς μήνες σκληρότερης διακυβέρνησης από στρατιωτικούς μέχρι να καταρεύσουν απροετοίμαστοι τον Ιούλη του 74 και να γίνει η επαναφορά των ίδιων εκείνων παλαιών πολιτικών που υπήρχαν ως το 67, υπο το βάρος της προδοσίας της Κύπρου, γιαυτό και η γιορτή της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας γιορτάζεται 24 Ιουλίου 1974 και όχι βέβαια 17 Νοέμβρη 1973...

H περίοδος της μεταπολίτευσης δεν ήταν μόνον η περίοδος της διαφθοράς, της διαπλοκής, του λαϊκισμού, της καταλήστευσης του κράτους των τελευταίων χρόνων. Η μεταπολίτευση ήταν επίσης η εποχή των κοινοβουλευτικών θεσμών, του ευρωπαϊσμού, της ελευθεροτυπίας, της ισότητας των φύλων, του κοινωνικού κράτους, της ιδεολογικής αναζήτησης και λοιπά.

Λαμόγια έγιναν αυτοί που επι χούντας ήταν κρυμένοι κάτω απο τα κρεβάτια τους, ή έκαναν αντίσταση απο τα μπαράκια του Παρισιού, του Μονάχου και του Μπρόντγουεϊ και μετά την πτώση της χούντας
(αφού για καλό και για κακό περίμεναν και λίγο ακόμα μέχρι ο Καραμανλής να βγάλει το φίδι από την τρύπα), μας την έπεσαν ιδεολογικά με τα στρατιωτικά αμπέχωνα, τα ζιβάγκο και τις πρασινοκόκκινες σημαιες να ανεμίζουν ηρωικά στον αγέρα και εντέλει κατέλαβαν την εξουσία ως σήμερα...

Η επέτειος του Πολυτεχνείου εκφυλίστηκε και μετατράπηκε σε ετήσιο φολκλόρ με τα καθιερωμένα σπασίματα και καψίματα.. Ειδικά από όταν οι πρωτεργάτες της (κατά τα λεγόμενα τους) ανέλαβαν πολιτικές καρέκλες και δίδαξαν τον δρόμο της αρπαχτής και της επανάστασης του συμφέροντος.
Η γενιά του πολυτεχνείου ρήμαξε σαν σμήνος ακρίδες τη χώρα και άφησε στους απογόνους της ρημαδιό κυριολεκτικά. Το πολιτικό σύστημα που τώρα καλείται να επιβάλει σκληρά μέτρα είναι αυτό που δημιούργησε την Ελλάδα της φούσκας.

Το Πολυτεχνείο δεν ζεί πιά εδώ. Ζεί μόνο μέσα στις ιδεοληψίες του καθενός από εμάς.

Τώρα που ακόμα εκείνη η παρέα της «γενιάς του πολυτεχνείου» προσπαθεί με νύχια και με δόντια να συνεχίσει να κρατά τα ηνία, αυτεξευτελιζόμενη σε όλο και μεγαλύτερη καταβαράθρωση της αξιοπρέπειας της. Ίσως μόνο η φυσική, βιολογική φθορά είναι ικανή να την πείσει ότι δεν της ανήκουν τα σκήπτρα της αιώνιας εξουσίας...

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΝΗΜΗ 2008...

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την εκδήλωση μνήμης για το Πολυτεχνείο, που οργάνωσαν και παρουσίασαν οι ενήλικοι μαθητές του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Κισάμου Χανίων.

Μέρος 1ο:
http://www.youtube.com/watch?v=XmzaIHsJS9U


Μέρος 2ο:
http://www.youtube.com/watch?v=wjekLosHDz4


Μέρος 3ο:
http://www.youtube.com/watch?v=zX1kAn1hFOA