ΜΕΡΕΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΑΛΙ...

Όπως κάθε χρόνο γύρω στις 17 Νοέμβρη ξαναζούμε "μέρες του Πολυτεχνείου" και τη γενιά του '73 που σημαδεύτηκε τότε από αυτές. Οι συμμετέχοντες στα γεγονότα πλησιάζουν πια στην ηλικία συνταξιοδότησης. Έχουν παιδιά κι εγγόνια. Τα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι ήρθαν στο προσκήνιο κι άλλοι, οι περισσότεροι, έμειναν στο παρασκήνιο. Κάποιοι επένδυσαν σε αυτό, κάποιοι όχι. Κοιτώντας όμως πίσω, όλοι σίγουρα θα θεωρούν τις ημέρες αυτές ορόσημο στη ζωή τους. Είχαν θάρρος, είχαν και κόστος.

Σαράντα χρόνια κιόλας από τότε. Ελάχιστα για την Ιστορία, πάρα πολλά για τη χώρα:

Κατάρρευση της επανάστασης των λίγων συνταγματαρχών, έλευση Καραμανλή, αποκατάσταση και στερέωση της δημοκρατίας, ριζικές αλλαγές στην Παιδεία, το Σύνταγμα, την κοινωνία. Ακολουθούν Μεταπολίτευση, Ανδρέας, "Ευημερία" και ασυδοσία, Οικονομική κρίση του σήμερα ...

Με την δημόσια Παιδεία σήμερα διαλυμένη, με την ανεργία των νέων στο 59% με την δημόσια Υγεία κατεστραμμένη, με τη φτωχοποίηση του 1/3 του πληθυσμού και με τον λαό να μην ελπίζει πια τίποτε, μάλλον χρειαζόμαστε νέα "Πολυτεχνεία" ...

Είναι στη μοίρα των λαών και των αγώνων τους τόσο η απόδοση τιμής στους ήρωές τους, όσο κι η φθορά, η διαστρέβλωση και παραφθορά τους από τους μετέπειτα.

Σκεφτείτε μόνο πόσο τα μηνύματα εκείνου του αγώνα της νεολαίας του 1973 ("Ψωμί -Παιδεία - Ελευθερία") παραμένουν και σήμερα (ίσως σε εντονότερο βαθμό) επίκαιρα...

Αλλά και πόσοι επικίνδυνοι τυχοδιώκτες πολιτικοί - επιβήτορες της εξουσίας, προερχόμενοι από όλα σχεδόν τα κόμματα της μεταπολίτευσης, εκμεταλλευόμενοι ασύστολα εκείνον τον αγώνα λίγων ημερών, τον εξαργύρωσαν αχρείως αναρριχόμενοι σε θέσεις από τις οποίες διέφθειραν θεσμούς, κοινωνικές τάξεις και ανθρώπους ...

Η διαβρωτική τροπή των πραγμάτων στη χώρα μας, συνεπικουρούμενη από έναν άκρατο λαϊκισμό στα χρόνια της μεταπολίτευσης, προκάλεσε αργά και σταθερά την κατάρρευση των οραμάτων των παιδιών του Νοέμβρη του 1973.

Και δυστυχώς για άλλη μια φορά, το κυρίαρχο τότε σύνθημα "Ψωμί" (πόσοι άραγε το εξασφαλίζουν σήμερα;), "Παιδεία" (έγινε και πάλι για πολύ λίγους), "Ελευθερία" (περιορίστηκε επικίνδυνα αφού καταστρατηγείται κάθε μέρα το Σύνταγμα), επικαιροποιείται...

Ποιο θα ήταν σήμερα ένα ανάλογο, νέο σύνθημα που θα εξέφραζε με τρεις λέξεις τις αγωνίες ενός νέου φοιτητή, ενός νέου ανθρώπου; Στο μυαλό κάθε σκεπτόμενου έρχεται το «Δουλειά, ουσία, προοπτική».

Υπάρχουν στ' αλήθεια περιθώρια ηρωισμού στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης; Ρητορικό το ερώτημα. Ιδιαίτερα σήμερα, είναι καιρός για ήρωες...

Μπορεί να είμαστε πάντα άοπλοι μπροστά στην βία...

...όμως τα συναισθήματα και οι λέξεις που βγαίνουν από μέσα μας είναι οι πιο αποτελεσματικές σφαίρες για τα κάθε είδους αυταρχικά καθεστώτα.