ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ Ο ΑΓΩΝΑΣ...

Μαζί καθόμασταν με τον παλιό φίλο και πίναμε καφέ συζητώντας για την ανεπάρκεια της παλιάς δημοτικής αρχής, όπως και την αντίστοιχη της νομαρχιακής και συμφωνήσαμε πως καιρός ν' αποσυρθούν οι τοπικοί άρχοντες μιας και ικανοποιήσανε την φιλοδοξία τους να κάτσουνε και 1 και 2 τετραετίες...

Αυτοί που με προηγούμενα εκλογικά μαγειρέματα είχαν κατά λάθος στα χέρια τους την ανάπτυξη του δήμου και του νομού...

Που με την ανεπάρκεια τους ευθύνονται κυρίως για το αναπτυξιακό έλλειμμα όλου του νομού μας, που αν και με καλύτερους φυσικούς πόρους από όλη την Κρήτη, παρουσιάζει χρόνια υστέρηση εξαιτίας μιας δική μας τοπικής αυτο-διοίκησης, ανίκανης να διεκδικήσει οτιδήποτε...

Συμφωνούσαμε πως είναι ώρα οι σώφρονες ενεργοί πολίτες να καθορίζουν τις εξελίξεις στον τόπο τους κι όχι να ψηφίζουμε τους συγγενείς κι εκλεκτούς του Ψηλού κατ' εξαίρεση από το κλίμα που επικρατεί στην υπόλοιπη χώρα, επειδή αυτοί πρέπει να κυβερνούν σαν καθαρόαιμα κουλούκια από τζάκια, όπως έλεγε ο ένας τους κάποτε προεκλογικά πάλι...

Να βάλουμε τέλος στην χρόνια ντόπια συνήθεια πια να επιλέγεται αυτός που έχει το μεγαλύτερο "δόντι" στους βουλευτές και λοιπούς κομματικούς παράγοντες και καταλήγει άχρηστος στους πολίτες...

Καταλήξαμε πως είναι ανάγκη να εκλεγεί ένας διαφορετικός, με όραμα και φαντασία, σχέδια και αποτελέσματα, πράγματα αυτονόητα για ηγέτη που όμως στερούνται και οι 2 παραπάνω, ικανός να κάνει κάτι για τον νέο μεγάλο δήμο που θα δημιουργηθεί με τον "Καλλικράτη", περιστοιχιζόμενος από άτομα που να μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των πολιτών, να έχουν ασχοληθεί σοβαρά με την ανάπτυξη και τα έργα, κάποιος τέλος πάντων να είναι σε αρμονία με την κοινωνία και τις πραγματικές ανάγκες της αντί να μας βλέπει εξ υψηλού από το οικογενειακό μέγαρο κάπου ψηλά στην πόλη, κάνοντας μόνο κάποιο έργο βιτρίνας που και που και αυτό για ικανοποίηση φίλων και συμφερόντων...

Τότε χτύπησε το κινητό του, όπου η γυναίκα του τον καλούσε να βρει τον αντιδήμαρχο με την ξεχειλωμένη κοιλιά και γνωστό ρουσφετολόγο, για να τον παρακαλέσει "να κοιτάξει μπας και κάνει κάτι" τώρα που φτάνουν εκλογές για ένα προσωπικό τους θέμα ανάξιο λόγου κι άνευ σημασίας, θυμίζοντας του πως τον στηρίζουν με την συλλογική τους ψήφο όλης της οικογένειας...

Και ο μπουνταλάς φίλος συμμορφούμενος με τις συζυγικές προτροπές, συμφώνησε να το φροντίσει αμέσως μετά, με τον ρουσφετολόγο που ανήκει στο κατεστημένο που θέλαμε να ξεφορτωθούμε πρωτύτερα και τώρα, μερικές στιγμές μετά, θα βγει ενισχυμένο με τις δικές τους οικογενειακές ψήφους...

Αμ, έτσι θ' αλλάξουνε τα πράγματα, που μόλις χρειάστηκες το ρουσφέτι ακόμη και για ασήμαντο ζήτημα για πάρτη σου έπεσες στα πόδια τους παρακαλώντας και προσφέροντας;

Σε μια στιγμή τα παρατάς όλα και γίνεσαι ένα ακόμη άβουλο ανθρωπάκι που σέρνεται στα προεκλογικά γραφεία και μάλιστα των χειρότερων; Έτσι στηρίζεις τον αγώνα που με ενθουσίασες πριν 5' να συμμετέχω;

Τότε που ζητούσαμε τρόπο να περιοριστεί το ρουσφέτι και η συναλλαγή όχι μόνο πολιτικών αλλά και μεγάλου μέρους πολιτών σαν και σένα, όπως περίτρανα άθελα σου τυχαία μου αποκάλυψες...

Με τέτοια νοοτροπία και πρακτική, αναρωτιέμαι τι να πάω να ψηφίσω την Κυριακή;
Που δεν μου πάει ούτε η αποχή, ούτε η ψήφος διαμαρτυρίας σε κάποιο περιθωριακό απόκομμα, προτιμώ μια δημιουργική ψήφο που να πιάσει τόπο εκεί που πρέπει και πάντα ως τώρα ασκώ το εκλογικό μου δικαίωμα, μα τι μ' αυτό;

Τι θ' αλλάξει μια ψήφος μόνο, αφού ο καθένας θα πάει να βολέψει τη πάρτη του, θα ξαναφορτωθούμε όλοι τους ίδιους μιας και αυτοί ακριβώς είναι που "μπορούν να κάνουν κάτι" για ότι ασήμαντο κι ευτελές μικρορουσφέτι κι άσε τους άλλους ψηφοφόρους και υποψήφιους να ελπίζουν μάταια...

Και κάτι για το τέλος, που σπάνια παρατηρείται: Πόσοι υποψήφιοι από τους νέους δήμους έχουν καταγεγραμμένο πρόγραμμα ως σήμερα, 5 μέρες πριν τις εκλογές;

Αν το ψάξετε θα εκπλαγείτε για το πόσοι δεν έχουν γραπτή ούτε μια αράδα για το τι δεσμεύονται ότι θα κάνουν. Σκόρπιες δηλώσεις...Λόγια του αέρα...

Ας το δούμε ΚΑΙ αυτό πριν ψηφίσουμε, εκτός και αν υπογράφουμε λευκές επιταγές σαν τον παραπάνω φίλο!

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΞΕΔΩΜΑΤΑ...

Τις πιο σιχαμένες ιστορίες τις γράφει η ίδια η ζωή κι άντε μετά να διαψεύσεις την ρεαλισιτκή πραγματικότητα.

Το ξέρει καλά ο Ντιντής, ας τον λέω έτσι μην και παραβιάσω τα προσωπικά του δεδομένα και μου βάλουνε πόστα κάποιες "ευαισθητοποιημένες" λούγκρες...

Νάναι στην φυλακή και νάναι και πούστης. Κοινός πούστης φυσικά, με τα ρεμάλια που είχανε μαντρωμένα στα κάγκελα δεν σήκωνε να το παίζει gay, αυτό είναι πολυτέλεια για καλοταϊσμένους της πρωτεύουσας και των σαλονιών.

Δεν ήταν μεταξύ αυτών ο Ντιντής, μικροαπατεώνας ήταν, είχε και το κουσούρι να τον θέλει τακτικά, εφήμερους "εραστές" του περιθωρίου έβρισκε με κάποια μικρή αμοιβή που έδινε και τον τακτοποιούσανε στα όρθια όπου βρίσκανε χώρο κατάλληλο.

Δεν ήταν πάντα βολικές οι συνθήκες, ο φτωχός ούτε να πηδηχτεί δεν μπορεί τη ώρα που θέλει, τους συλλάβανε επι το έργο μια φορά για "προσβολή δημοσίας αιδούς" όπως είπανε.

Τον ένα του τη χαρίσανε για πρώτη του φορά που ήταν, ο Ντιντής όμως ήτανε γνωστός στους πάντες για το κουσούρι του, είχε και παλαιότερες καταδίκες για μικροαπάτες που είχε διαπράξει, βρέθηκε στη στενή για εξάμηνο, συγχωνεύοντας τις ποινές...

Βρέθηκε στην φυλακή τη στριμωγμένη, που κοιμότανε σε θαλάμους των 20 τουλάχιστον ατόμων, ο αριθμός έπαιζε, όποτε αποφυλακιζόταν κάποιοι μειωνόταν, όποτε μάντρωναν άλλους αυξανόταν, κόσμος άλλαζε συχνά, οι πιο πολλοί για μικροαδικήματα του ποινικού κώδικα, λίγοι ήταν σε κείνη τη φυλακή οι βαρυποινίτες...

Νάναι λέει κλεισμένοι μέσα για μερικούς μήνες, νάχουνε αποκτηνωθεί και νάρχεται στο κελί ένας πούστης, δώρο αποτελούσε μέσα στη μιζέρια τους. Τι να το κάνουν αν ήταν ωραίος κι άτριχος ή όχι, δε νοιαζότανε κανείς, κώλο μόνο να είχε. Και να τους κάθιζε εύκολα, να μην χρειαζόταν να τον κρατούνε με παρέα.

Δεν αντιστεκότανε ο Ντιντής, αφού έξω πλήρωνε κιόλας για αυτό του έχωναν εδώ τζάμπα, ήταν κι αρκετοί να έχει ποικιλία, ούτε είχε ονειρευτεί τέτοια αφθονία πρωτύτερα, έτρεχε από τους πρώτους στον θάλαμο όταν σφύριζαν για το μέτρημα κλείσιμο της πόρτας οι ανθρωποφύλακες, εκεί γύρω στις 9.00μμ κάθε βράδυ.

Μετά από ένα ακόμη μισάωρο που καταλάγιαζε τελείως η φυλακή, άρχιζε το πανηγύρι του. Έπαιρνε όσους είχαν ανάλογη διάθεση κάθε φορά, δεν αρνιόταν σε κανέναν... Βόλευε όσους τον θέλανε στο θάλαμο του.

Τα κρεββάτια της φυλακής δεν έκαναν για τέτοιο σκοπό, ήταν απλά τρεις σανίδες που στηρίζονταν σε δυο σίδερα σχήματος Π μ' ένα παλιόστρωμα από πάνω, συχνά έπεφταν...Πηγαίνανε στην κοινή τουαλέτα που δεν είχε πόρτα και το κάνανε απανωτά με τη σειρά, ο μεγαλύτερος πρώτος, οι νέοι μετά να κρατήσει περισσότερο...κι εντονότερα...

Δεν ζητούσε τίποτα αρχικά. Μετά είδε πως μπορεί να κερδίζει ανταλλάγματα.

Όχι χρήματα, δεν μετρούνε στη στενή. Πολύτιμα είδη για ανταλλαγή εδώ είναι τα τσιγάρα, τα μπισκότα και οι σοκολάτες όταν το φαί είναι κακό και δεν τρώγεται, τα κομπολόγια για τους στρεσσαρισμένους, ακόμη βιβλία και περιοδικά ή τράπουλες και άλλα παιχνίδια που επιτρεπόταν να μπούνε μέσα...Τότε τα ναρκωτικά και τα χάπια δεν ήταν τόσο διαδεδομένα, σπάνια έπαιρνε κάποιος, μόνο χασίσι από τη χασισιά που καλλιεργούσαν στην αυλή, κάτω από τη μύτη των φυλάκων που δε νοιάζονταν πέρα παό το να βγαίνει το ωράριο του υπαλλήλου και μια σύνταξη στα γεράματα...

Βρέθηκε σε προνομιακή θέση με τόσα πράγματα για ανταλλαγή και διαπραγμάτευση. Σκέφτηκε να επεκτείνει τις δραστηριότητες του και σε έγκλειστους των άλλων θαλάμων,τις ώρες που ήταν ανοιχτοί.

Ζήτησε και τον έβαλαν να κάνει μεροκάματα, να καθαρίζει και να σκουπίζει την φυλακή καθημερινά. Το έκαναν σαν υπηρεσία, για μια μικρή αμοιβή και "καλή διαγωγή" μερικοί που βαριούνταν να κάθονται/παίζουν/διαβάζουν/συζητούν όλη μέρα...Με μεγαλύτερη προθυμία ο Ντιντής, που βρήκε τρόπο να πηγαίνει παντού όπου υπήρχαν άνθρωποι. Άντρες με ανάγκες σεξουαλικές, ανικανοποίητοι και κλεισμένοι μέσα, όλοι στην διάθεση του μην έχοντας άλλη επιλογή.

Είχε κόψει τις μπατζακαρές σ' ένα παντελόνι του ψηλά...όπως έσκυβε να σκουπίσει την αυλή όπου κάθονταν πολλοί γύρω στα τσιμεντένια πεζούλια, έδειχνε τον κώλο του αρκετά να προκαλεί...Πετούσε την τελειωμένη γόπα κάτω ένας που ήθελε να τον έχει δικό του για λίγο, πλησίαζε να τη μαζέψει...μ' ένα νεύμα κλεινόταν αστραπιαία η συμφωνία τους, πήγαιναν σε μια απόμερη γωνία λίγο παραπέρα και λίγα λεπτά είχανε τελειώσει και επιστρέφανε, ο ένας κούμπωνε το παντελόνι του κι ο άλλος ανέβαζε κι ίσιωνε το δικό του το κομμένο...έται απλά κι ενώπιον όλων...παίρνανε κι άλλοι σειρά...πληρώνοντας ένα μικρό αντίτιμο σε είδος πάντα...

Χρυσές μέρες για τον Ντιντή, που για πρώτη φορά τον πλήρωναν για αυτό που του άρεσε να κάνει, εκεί που έξω πλήρωνε αυτός μετρητά για λιγότερη απόλαυση και άγνωστο πότε, εδώ το είχε πολλαπλό και καθημερινά...

Βγήκε μετά την παρέλευση του εξαμήνου της ποινής του, μα ξαναμπήκε με άλλη αιτία σύντομα και για μεγαλύτερο διάστημα...Εδώ στη στενή ήταν ο κόσμος του, έτρωγε και κοιμόταν τζάμπα και δεν του ζητούσε κανείς να δουλέψει για να ζήσει.
Ικανοποιούσε επ' αμοιβή το κουσούρι του, στον έξω κόσμο ήταν κουσούρι και πλήρωνε, μέσα ήταν δημοφιλής και τον αντάμοιβαν...

Εξελίχτηκε σε μούρη των φυλακών, με τόσα πράγματα που είχε για ανταλλαγή, έκανε σε άλλους που δεν είχανε και χάρες, δημιούργησε φιλίες και προστασίες από κακόβουλους ή τζαμπατζήδες ήταν κι επι της υποδοχής των νέων κρατούμενων.

Εκεί όμως που τους οδηγούσε στον θάλαμο που θα περνούσαν το επόμενο διάστημα της ζωής τους μικρό ή μεγαλύτερο, πάντα έβρισκε ευκαιρία στον καθένα ξεχωριστά, να τους ψιθυρίσει:

- Αν χρειαστείς οτιδήποτε κατά την παραμονή σου, εδώ είμαι εγώ. Γνέψε μου κι έρχομαι...