ΤΕΤΑΡΤΟΕΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ ΨΑΡΑΚΑ...

Έτσι έμαθε ο νεοεισαχθείς στην σχολή Ικάρων, τι πάει να πει κατά βάθος στρατιωτική σχολή...

Από την πρώτη μέρα βρέθηκε ενώπιον του τεταρτοετή, ήτοι κάποιου που πέρασε στην ίδια σχολή πριν 3 χρόνια και τώρα πια φέτος είναι στον τελευταίο πριν αποφοιτήσει.

Έχει δε την ευκαιρία τώρα που πάλιωσε να βγάλει τα απωθημένα που μάζευε τα προηγούμενα χρόνια από άλλους παλαιότερους του, κάνοντας τα ίδια ή χειρότερα σε έναν "νέο" που του έχουν χρεώσει, με πρόσχημα την προσαρμογή του στις συνθήκες της σχολής και την πρώτη του εκπαίδευση και στρατικοποίηση...

Με όνειρα έδωσε εξετάσεις στην σχολή ο νέος. Να γίνει αξιωματικός, να υπηρετήσει και να υπερασπιστεί την πατρίδα, να πετά με τα υπερσύγχρονα μαχητικά, κάποιοι άλλοι προτίμησαν να τα επισκευάζουν για να είναι πάντα αξιόμαχα και πήγαν για μηχανικοί...

Και οι δυο απέκρυπταν με πατριωτικές μπούρδες τον ΜΟΝΟ πραγματικό σκοπό που επέλεξαν την στρατιωτική σχολή: Την σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση που προσφέρει με την αποφοίτηση, μιας και κανείς τους δεν θα κληρονομούσε ένα καλό μαγαζί από τον μπαμπά, ή θα βολευόταν αλλιώς στο δημόσιο χωρίς να βάλει στολή...

Κι οι δυο βρέθηκαν απροετοίμαστοι στις συνθήκες που επικρατούσαν στη σχολή Ικάρων, αυτές που κάνουν και την διαφορά από μια οποιαδήποτε άλλη τριτοβάθμια σχολή: την πειθαρχία και την απόλυτη υπακοή που όφειλαν στους παλαιούς ιδίως στους παλαιότερους όλων, τους τεταρτοετείς που ιεραρχικά τους έχει ανατεθεί να διατηρούν την τάξη στη σχολή.

Εκεί που περίμεναν "ακαδημαϊκή, στρατιωτική και αθλητική εκπαίδευση ανωτάτου επιπέδου" κατά τις επίσημες πληροφορίες που λάμβαναν πριν εισαχθούν, βρέθηκαν με το που φόρεσαν τη στολή που τους έδωσαν να εκτελούν καψώνια νεοσύλλεκτου υπό την επίβλεψη και τον καθημερινό τους τώρα πια εφιάλτη του τεταρτοετή.

Τους ονόμασαν γενικώς "ψάρια" κι έπρεπε να υπακούνε, να ζητούνε την άδεια για το παραμικρό και ν' αναφέρονται στον τεταρτοετή τους, που είχε απόλυτη εξουσία επί της ασήμαντης υπάρξεως τους κατά τους κανονισμούς κι απαγορευόταν σε αυτό το στάδιο να σηκώσουν τα μάτια να τον κοιτάξουν ακόμη...

Οι μόνες φράσεις που δικαιούνταν να λένε ήταν:

Διατάξτε...Επιτρέπετε κ. τεταρτοετά;...Ζητώ την άδεια... Ευπειθώς αναφέρω...

Τιμωρία τους για κάθε ανυπακοή είναι το τρέξιμο και οι δεκάδες κάμψεις που οφείλουν να κάνουν σε ένα σχετικό νεύμα του παλαιού και ιδίως το βίδωμα μιας φανταστικής λάμπας, συνηθισμένο στην αεροπορία...

Έτσι εκπαιδεύονται οι μελλοντικοί αεροπόροι τον πρώτο καιρό στη σχολή. Συν τις ατελείωτες παρελάσεις και παρατάξεις για την τελετή ορκωμοσίας, που πρέπει να βγεί άψογα λόγω της παρουσίας επισήμων και του προέδρου της Δημοκρατίας που θα επιδώσει τα ξίφη σε όσους καταφέρουν ν' αποφοιτήσουν και δεν αποχωρήσουν από τις πρώτες κιόλας μέρες...

Γιατί είναι αρκετά μεγάλο το ποσοστό αυτών που αποχωρούν (10 - 18%), αναζητώντας σε άλλες σχολές το μέλλον τους, μην γνωρίζοντας τι θα συναντούσαν σε στρατιωτική σχολή αν δεν είχαν ήδη κάποιον συγγενή στην αεροπορία...

Οι υπόλοιποι υπομένουν την κατάσταση, με όνειρο να εφαρμόσουν τις αποκτηθείσες γνώσεις κι εμπειρίες τους σαν φτάσουν επιτέλους τεταρτοετείς και κατόπιν σε στρατεύσιμους σαν θα πάνε σαν κατώτεροι αξιωματικοί σε μονάδες...

Τα ίδια ισχύουν και για τις υπόλοιπες στρατιωτικές σχολές, κοινό το δόγμα.

Υποψήφιοι σε αφθονία, δεν εγκαταλείπουν όλοι, οι περισσότεροι αποφοιτούν εντέλει. Για έναν σίγουρο μισθό, θέση, εξέλιξη και για να καμαρώνει ο κάθε μπαμπάς που ήθελε να δει τα παιδιά του στολισμένα...