ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ / ΣΥΓΚΙΝΕΙ /ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ / ΑΡΕΣΕΙ / ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008
ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ...
Προμηνύεται μεγάλη φτώχεια σε αυτό που αποκαλείται από τα δελτία "ασθενέστερα στρώματα" και στο πλήθος των ακάλεστων λαθρομεταναστών, που στην κακομοιριά τους κάνουν τα πάντα για το ψωμί (και τις μπύρες) της ημέρας...
Τα συμπτώματα που ακούει, βλέπει και νιώθει όποιος περπατεί έξω με τα μάτια ανοιχτά και μπορεί να δει δυο πράγματα πέρα από τη μύτη του, μαρτυρούν ξεκάθαρα τι (χειρότερο κι αποκτηνωμένο) θα έρθει σύντομα:
Τελειώνει η λαική σε κάθε συνοικία και υπάρχει πλήθος έτοιμο να ορμήσει κα να τσακωθεί μεταξύ του για τα απομεινάρια φρούτων και λαχανικών που μένουν για τα σκουπίδια. Πλήθος που ακολουθεί το εβδομαδιαίο πρόγραμμα της λαικής, να μη χάσει ούτε μέρα ότι προλάβει να μαζέψει...Αυτό πάντα θα πείτε γινότανε για δεκαετίες, μα τότε ήταν μόνο ο Παντελής ο Κοιλομπουχάρης και 2 - 3 όλες κι όλες περιθωριακές γριές, τώρα αυξήθηκε πολύ κι έγινε διμοιρία από δικούς μας και ξένους...Κι αρπάζουν τα πάντα, οτιδήποτε τρώγεται, όχι μόνο τις ρώγες που μάδησαν από τα τσαμπιά, ή τις λίγο μαλακές ντομάτες όπως ο γραφικός Παντελής.
Τα φτηνιάρικα ρούχα της λαικής καθώς και τα συνεχώς αυξανόμενα κινέζικα μαγαζιά κάνουν χρυσές δουλειές, την ώρα που πάω για ένα πουκάμισο σε άδειο επώνυμο μαγαζί και περιμένουν με λαχτάρα να το συμπληρώσω με σακκάκι και παντελόνι που μου προτείνουν ομαδόν "ότι θα σου ταιριάζει με αυτό", ιδιοκτήτης και πωλήτριες που παλαιότερα μου αφιέρωναν λίγο χρόνο μέσα στο πλήθος των υπολοίπων πελατών...
Πάμε με ένα φίλο μια τσάντα με φρεσκοκομμένα πορτοκάλια ή άλλοτε περισσεύματα από γάμο, σε άπορο γνωστό μας και σε μερικά μέτρα διαδρομής από το αυτοκίνητο ως στην πόρτα του, μας ζητάνε μερικά οι γείτονες που ξεπροβάλλουνε από παντού, αν την αφήσουμε έξω δεν θα βρει τίποτα ο άλλος 2 λεπτά μετά...
Έτσι χάσαμε μια άλλη τσάντα με ρούχα από το καθαριστήριο που χαθήκανε στη στιγμή μόλις τ' άφησε ο διανομέας του, έτσι έχασε άλλος τα αθλητικά του παπούτσια που άφησε στο παράθυρο του ισογείου να στεγνώσουν, έτσι χάνονται ποδήλατα και μηχανάκια καθημερινά...Και σκύλοι για λύτρα - πενταροδεκάρες...
Και τσάντες από γριές και κλοπές από μπακάλικα και κάθε είδους μαγαζάκια και δεκάδες διαρρήξεις (κι όχι σε σικ γετονιές) και δεκάδες παραβιασμένα αυτοκίνητα...Και το μεγάλο μπάχαλο στην ύπαιθρο...
Πορίζω έξω Κυριακή πρωί ή αργία κι ενώ κοιμούνται ακόμη οι δικοί μας καλοπερασάκηδες από το χθεσινό ξενύχτι, συναντώ πλήθος αλλοδαπών να περιφέρονται άσκοπα στα δικά τους στέκια, με μοναδικό τους μέλημα τι θα κάνουν σήμερα να βγει η μέρα τους, με ή χωρίς μεροκάματο άσχετα αν είναι κλειστά όλα. Έχουν μειωθεί οι Βαλκάνιοι κι έχουν αυξηθεί επικίνδυνα οι Ασιάτες κι Αφρικανοί ξεπεσμένοι, ανίκανοι εργάτες κι αχρείαστοι σε μια χώρα χωρίς βιομηχανία.
Κάποιοι δικοί μας μαλάκες (δημόσιοι υπάλληλοι μ' εξασφαλισμένη δουλίτσα λόγω ρουσφετιού, περιθωριακοί "αγωνιστές" και φοιτητές που τρώνε τα λεφτά του μπαμπά) κι ενώ οι ίδιοι αδυνατούν να τους προσφέρουν ούτε κουλούρι, συμπαραστέκονται και διαδηλώνουν για να φέρουν κι άλλους τέτοιους, να τους κάνουν εντέλεί τι; Να τους προσθέσουν στα προβλήματα του φτωχού λαού;
Εξαίρεση μερικές ζουμερές μαυρούλες που τα κάνουν "όλα για λίγα ευρώ", που αντικατέστησαν τις Σούλες και τις Πάμελες στα μπάρ.
Βεβαίως οι "αγωνιστές" του κώλου δεν κυκλοφορούν σε μέρη που υπερτερούν οι ξένοι αριθμητικά γιατί "σιχαίνονται" οι κυράτσες ή "φοβούνται" οι δασκαλάκοι (δικές τους φράσεις), ούτε ακούνε τις επαιτείες τους για να πάρουν ψωμί "γιατί δεν βρήκαν δουλειά σήμερα" όπως είναι φυσικό με τέτοια υπερπροσφορά...
Προστίθενται κι αυτοί στους ζητιάνους, (τσιγγάνους και μερικούς δικούς μας χασικλήδες και μεθύστακες) που διεκδικούν επίμονα τον οβολό μου, μα αν δεν πλουτίσω εγώ και καλύψω όλες μου τις ανάγκες πρώτα, που θα βρεθούν λίγα περισευόμενα ψίχουλα να βοσκηθούνε και αυτοί;
Έχει κανείς γνωστικός να κάνει κάποια εφικτή πρόταση;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου