ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΙ ΕΛΛΑΔΑ. ΟΜΠΑΜΑ Ή ΜΑΚ ΚΕΙΝ;

Ο Ομπάμα ή ο Μακ Κέιν νέος Αμερικάνος πρόεδρος;

Όποιος και να κερδίσει, για τη χώρα μας φαινομενικά δεν έχει σημασία.
Καμιά θεαματική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη χώρα μας, στα εθνικά μας θέματα...

Όμως πρέπει να αποδοκιμαστεί ο νεοσυντηριτισμός του Μπους και της θρησκόληπτης και ανεκδιήγητης παρέας του που σώρευσαν δεινά στον κόσμο με πολέμους και αιματηρές επεμβάσεις και με τον άκρατο και ασύδοτο νεοφιλελευθερισμό τους. Παράλληλα αγνόησαν την κοινωνική και οικονομική πολιτική, αποροφημένοι στην μάχη τους του καλού με το κακό όπως τα νόμιζαν αυτοί.

Απέτυχαν να οδηγήσουν τη χώρα τους και τον υπόλοιπο κόσμο που μετά τον ιδεολογικό τους θρίαμβο στον Ψυχρό πόλεμο τους έδωσε την "πλανηταρχία", στον 21ο αιώνα και τη νέα χιλιετία.

Ο (δικής τους έμπνευσης) νεοφιλελευθερισμός σώρευσε φτώχεια και στον λαό τους που παραμένει δέσμιος των τραπεζών που χρεωκόπησαν κι εσσαεί αγράμματος κι ακαλλιέργητος, παρά τα καλά πανεπιστήμια για λίγους που έχουν να τα πληρώσουν. Να χάσει ο Μπους που μολονότι ηλίθιος πίστευε πως είναι μεγαλοφυία, για να πάψουν να μας προκαλούν και οι ελληνομπαίχτες "μεσολαβητές"...

Θα περίμενα, όμως, από την πολιτική μας ηγεσία να είχε συνεγείρει τον ελληνισμό των ΗΠΑ σε μια δυναμική κινητοποίηση υπέρ εκείνου που θα δεσμευόταν ρητά, κατηγορηματικά και δημόσια για μια άλλη πολιτική συμπεριφορά απέναντι στα εθνικά μας θέματα με βάση το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να εκτεθεί την επομένη που θα ήταν αναγκασμένος να γίνει ανακόλουθος.

Καιρός να αντιληφθούμε εμείς, οι αθεράπευτα ρομαντικοί και αφελείς Έλληνες ότι την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν τη χαράσσει ο εκάστοτε πρόεδρος, απλώς την εφαρμόζει.

Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ καταρτίζεται από επιτελεία του στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου με εθνικιστική σύνθεση διανθισμένου με στοιχεία των μυστικών υπηρεσιών της χώρας αυτής. Χαράσσεται δε, σε μακροπρόθεσμη προοπτική τουλάχιστον εικοσαετίας, δυνάμενη φυσικά να αναπροσαρμόζεται κατά τις περιστάσεις.

Η πολιτική αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατηγικής για την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά βέβαια κατά περιοχές: Καταρτίζεται, π.χ. μεσοπρόθεσμη εικοσαετής πολιτική για τη Μεσόγειο, ανάλογη για την Ασία, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, την Αφρική κ.λπ. Όλες αυτές οι πολιτικές είναι επεξεργασμένες, έτοιμες και απλά παραδίδονται στον εκάστοτε πρόεδρο να τις εφαρμόσει στο όνομα του δόγματος της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ παγκόσμιας κυριαρχίας...

Γιατί εκεί δεν κυβερνούν οι ρομαντικοί. Εκεί κυριαρχεί ο ρεαλισμός, το εθνικό τους συμφέρον, ο ωμός υπολογισμός. Εκεί κυριαρχεί το δόγμα: Δημοκρατία για τον λαό τους και αυταρχισμός, βία, καταπίεση και εκμετάλλευση για τους άλλους λαούς. Μόνιμη επιδίωξη, η μεταφορά πλούτου από όλες τις χώρες του κόσμου στη δική τους χώρα, για τον δικό τους λαό. Εκεί κυριαρχεί ο εθνικισμός, η ιδεολογία επεκτατισμού ο οποίος ταυτόχρονα, αρνείται τον εθνισμό, την ιδεολογία αυτοσυνειδησίας κι αυτοπροσδιορισμού των λαών.

Το πρώτο που οφείλουμε και πρέπει άμεσα να κάνουμε είναι να πάψουμε να είμαστε αφελείς και ταυτόχρονα να αναπτύξουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση, την οποία κινδυνεύουμε να χάσουμε και αν τη χάσουμε, αφοπλιστήκαμε ηθικά ως λαός και ως έθνος.

Ταυτόχρονα, να ασκήσουμε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον επιτέλους.

Να μην περιμένουμε τι μπορεί να κάνει ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος για μας, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όλοι οι Έλληνες μαζί για την επιβίωση και τη σωτηρία του λαού και του έθνους.