ΕΞΙ ΒΗΜΑΤΑ...

Από την μια μεριά η κυβέρνηση αυτοσχεδιάζει εξαγγέλλοντας κι αποσύροντας μέτρα, από την άλλη οι λύσεις - συνθήματα που προτείνονται από τον Σαμαρά, την Παπαρήγα και τον Τσίπρα για την έξοδό μας από την κρίση προφανώς δεν πείθουν κανένα για την αποτελεσματικότητά τους, συνεπώς υπάρχει ανάγκη να βρεθεί μια πραγματική λύση.

Και ενώ κανένα κόμμα δεν προτείνει κάτι στέρεο, η Roland Berger, μια από τις τρεις μεγαλύτερες εταιρείες συμβούλων της Ευρώπης, με ισχυρή επιρροή στην κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ, δημοσίευσε στη γαλλική εφημερίδα «La Tribune» ένα σχέδιο έξι βημάτων για την ανάνηψη της Ελληνικής οικονομίας.

Σύμφωνα με αυτούς τα έξι βήματα είναι:

- Περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου ύψους 125 δισ. ευρώ συγκεντρώνονται σε μία εταιρεία συμμετοχών, που πουλιέται στην Ε.Ε. αντί 125 δισ. ευρώ, τα οποία εισπράττει η Ελλάδα.

- Ο Οργανισμός της Ε.Ε. πουλά τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν περιέλθει στον έλεγχό του έως το 2025 και τα κέρδη αποδίδονται στην Ελλάδα όπως και οι πιθανές ζημιές, αν και η Roland Berger θεωρεί το ενδεχόμενο ζημίας απίθανο.

Με τα έσοδα από την πώληση της εταιρείας η Ελλάδα ξαναγοράζει τα ομόλογά της από την Ε.Κ.Τ. και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης EFSF και το δημόσιο χρέος πέφτει από το 145% στο 88% του Α.Ε.Π. Έτσι ο κίνδυνος για την Ε.Κ.Τ. και τους Ευρωπαίους φορολογούμενους από το ελληνικό χρέος εξαφανίζεται.

- Ο Ευρωπαϊκός οργανισμός επενδύει 20 δισ. ευρώ στην αναδιάρθρωση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, ενέργεια που αποδίδει 40 - 60 δισ. ευρώ επιπλέον.

- Εισρέουν στην ελληνική οικονομία διαρθρωτικά κονδύλια ίσα με το 8% του Ελληνικού Α.Ε.Π. τα οποία η χώρα δεν χρησιμοποιεί τώρα, που οδηγούν σε ρυθμούς ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας από το -5% στο +5% και αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα κατά 4% του Α.Ε.Π.

- Στο έκτο βήμα, με τα επιπλέον φορολογικά έσοδα η Ελλάδα προχωρά σε επαναγορές ομολόγων ίσες περίπου με το 1% του Α.Ε.Π. της ετησίως. Η μείωση του χρέους και η βελτίωση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας επιτρέπουν τη μείωση του ύψους των τόκων κατά 50% τουλάχιστον. Ετσι,το χρέος πέφτει κάτω από το 60% του Α.Ε.Π. το 2018.

Οι δανειστές μας μπορούν να μας ξεκοκαλίσουν ξανά καθαρούς και φρέσκους...

Επί χάρτου το σχέδιο φαίνεται τέλειο για τους απέξω, αλλά εδώ είναι Βαλκάνια με φωνακλάδες λαοπλάνους...

Όποιος δεν το πιστεύει ας ψάξει να βρει τον Έλληνα πολιτικό που θα βάλει στο σχέδιο την υπογραφή του, πόσο μάλλον να επιτευχθεί κάποιου είδους συναίνεση...

ΦΟΡΟ-ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ...

Απ'όλα τα χαράτσια και τους φόρους που μας έπνιξαν την τελευταία διετία, τις μεγαλύτερες αντιδράσεις συναντά ο αντικειμενικότερος και δικαιότερος, ενώ οι πιο άδικοι ( π.χ. αύξηση ΦΠΑ 23%) περνούν σχεδόν απαρατήρητοι, πέρα από μερικές χλιαρές κινδυνολογίες τις πρώτες μέρες.

Είναι ο μόνος φόρος που πλήττει πραγματικά τους πλούσιους και τα λαμόγια, που δηλώνουν 5.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα το χρόνο, παίρνουν μάλιστα και επιστροφή από τους φόρους που πληρώνουν άλλοι κι έχουν βίλες στην Εκάλη, την Κηφισιά ή τη Γλυφάδα.

Γι'αυτό έχουν λυσσάξει τώρα, διότι για πρώτη φορά θα βάλουν κι αυτοί το χέρι στην τσέπη και τους κακοφαίνεται. Τόσα χρόνια κάτι μεγαλογιατροί, δικηγόροι, χρηματιστές της δεκάρας και επιχειρηματίες του κώλου με Cayenne και AMG είχαν μάθει να ζούνε εις υγείαν του κορόιδου.

Ας πληρώσουν τώρα κι αυτοί ένα ελάχιστο ποσό.

Μην αρχίσουμε πάλι τις ανούσιες δακρύβρεχτες ιστορίες για το μισογκρεμισμένο σπιτάκι του παππού που κληρονομήσαμε στο χωριό, γιατί προφανώς η αξία του είναι ελάχιστη όπως και το αντίστοιχο χαράτσι. Σε καμία περίπτωση όμως δε θα πρέπει να εφαρμοστεί η μέθοδος του τσουβαλιού.

Απ' όλα τα μέτρα, κάποιοι φωστήρες έκριναν ως αντισυνταγματικό το πλέον συνταγματικό, λογικό και δίκαιο. Η κεφαλική εισφορά 2% τι ήταν; Συνταγματική;

Δηλαδή να μένεις στο νοίκι, να έχεις ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ κι εκτός από τον ετήσιο φόρο να σου έρχεται ραβασάκι 500 ευρώ (εισφορά 2%) κι ο διπλανός ελεύθερος επαγγελματίας με 5 ακίνητα να δηλώνει 5.000 ευρώ και να μην πληρώνει φόρο κι έκτακτη εισφορά.

Αυτή όμως την πλήρωσαν και θα την πληρώνουν πάλι αυτοί που δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα σαν προβατάκια, γιαυτό δεν ακούστηκαν τόσες διαμαρτυρίες...

Οι πένητες φοροκλέφτες δεν δήλωσαν τίποτα, δεν πλήρωσαν τίποτα. Ενώ τώρα με την απειλή να τους κόψουν το ρεύμα και τις ανέσεις που προσφέρει, δύσκολα θα τη γλιτώσουν, αν και προσπαθούν...

ΦΟΡΟΠΛΗΞΙΑ ΙΙ...

Είναι απίστευτα τα όσα συμβαίνουν και είναι άξιο απορίας πως μπορεί ακόμη αυτή κυβέρνηση να ορίζει τις τύχες ενός ολόκληρου λαού που στενάζει, ασφυκτιά και δεν ξέρει με τι τρόπο να απαλλαγεί από αυτούς που αναρριχήθηκαν στην εξουσία με απάτη (σε εξαγγελίες και νούμερα) και τώρα προσπαθούν με κάθε τρόπο να νομοθετήσουν τις επιταγές των αφεντικών τους πριν συντριβούν...

Δραματική αύξηση του κατώτατου ορίου αποδείξεων, αναδρομική μείωση του αφορολόγητου, πετρέλαιο θέρμανσης σε τιμή φωτιά, χαράτσι μέχρι νεωτέρας στα ακίνητα και άλλα παρόμοια δεινά, περιλαμβάνει ο νέος γύρος μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής που ανακοίνωσε ή υπαινίχθηκε η κυβέρνηση διά του αντιπροέδρου της...

Ο Βενιζέλος είπε ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να πιάσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους για το 2011 και το 2012, κάτι που είναι σίγουρο πως δεν θα συμβεί. Οπότε νέα ατελέσφορα "μέτρα" απίθανης έμπνευσης αναμένονται. Και θα τα πληρώσουν κι αυτά τα ίδια συνήθη θύματα της φορολογίας αφού κάποιοι (πολύτεκνοι, ξενοδόχοι, απατεωνο-έμποροι, γιαλατζί επιχειρηματίες) θ' αρχίσουν πάλι τις κλάψες και θα απαλλαγούν.

Είναι κρίμα για την Ελλάδα να της φέρονται τόσο σκληρά οι ίδιοι οι κυβερνώντες της...

Έχουν χάσει πλέον κάθε μέτρο, κάθε ευαισθησία, κάθε τσίπα και κάθε έλεγχο. Άγονται και σύρονται ως δουλικά της Άγγελας και της Κριστίν με παράλληλα κουνήματα της υποτακτικής ουράς τους στον Τόμσεν και στον Σόϊμπλε.

Ο Χότζας έλεγε (παραλλαγή): Βάλτε όσα χαράτσια θέλετε στον λαό όσο και να φωνάζει. Όταν αρχίσει να γελά και να σατιρίζει, τότε σταματήστε διότι έρχεται η έκρηξη. Άραγε σε ποιο στάδιο είμαστε;

Έτσι που πάνε τα πράγματα

θαρρώ πως δεν θ' αργήσουν,

κι αυτά που κάνεις όταν τρώς

να τα φορολογήσουν...

ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ...

Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία προθχές έθεσε ένα ερώτημα:

Γιατί οι αγανακτισμένοι δεν είναι στις πλατείες;. Γιατί το κίνημα των πλατειών έχει υποχωρήσει;

Τι να πάνε να κάνουνε αλήθεια; Να είναι καθημερινά στο πόδι, ν' ακούνε τις μπούρδες του κάθε πικραμένου που βρήκε ευκαιρία να κάνει την λόξα του ιδεολογία, ελπίζοντας να την πουλήσει σε κάποιους από τους ακροατές του;

Για άλλη μια φορά τα κόμματα προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα μέσα από τις συνηθισμένες και ξεπερασμένες στενόμυαλες δικές τους αλήθειες, όπως αυτές βολεύρουν τις πολιτικές και τα συμφέροντα τους.

Οι Πασόκοι ίσως πουν ότι ο κόσμος κατά βάθος κατανοεί τις προσπάθειες μας...

Οι Νεοδημοκράτες ίσως πουν ότι ο κόσμος έχει πάρει τις αποφάσεις του και περιμένει τις εκλογές και τον μεσσία....

Το ΚΚΕ θ' αναμασήσει ότι ο κόσμος της εργατιάς ανασυντάσσεται και οσονούπω θα αντεπιτεθεί.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ο κόσμος έχει τρομοκρατηθεί από την αστυνομοκρατία αλλά κάποια στιγμή θα απαντήσει.

Τι είναι αλήθεια λοιπόν από όλα αυτά που ισχυρίζονται για τον κόσμο, για την κοινωνία δηλαδή, τα πολιτικά κόμματα;

Ευτυχώς τίποτα!

Ο κόσμος ξέρει στο βάθος της καρδιάς του ότι οι Ευρωπαίοι έχουν δίκιο που μας ασκούν αυτή την αφόρητη πίεση.

Περιμένουμε τους άλλους να είναι σωστοί απέναντι μας, όταν εμείς οι ίδιοι αδυνατούμε να σεβαστούμε τους εαυτούς μας.

Καμμιά απόφαση από όσες έχουν ληφθεί δεν κατάφερε να δείξει κάτι διαφορετικό από την εικόνα που οι ξένοι έχουν διαμορφωμένη για εμάς. Ότι μας χαρακτηρίζει σοβαρό έλλειμμα επαγγελματισμού, συνέπειας και συνεργασίας.

Αλλά δυστυχώς οι πολιτικοί μας ακόμη αποφεύγουν να πουν απλά την αλήθεια. Αποφεύγουν και οι αυτόκλητοι προφήτες και σωτήρες των πλατειών να προτείνουν κάτι εφικτό κι εφαρμόσιμο που θ' αναστρέψει την κατάσταση.

Ενώ ο σκεπτόμενος τουλάχιστον κόσμος κατανοεί πιά πως το "μαζί τα φάγαμε" του Πάγκαλου, όσο θράσος κι αν περιέχει, περιέχει και μια μεγάλη δόση αλήθειας.

Όλοι κρύβονται και ο κόσμος απλά περιμένει τον κανένα.

Ο λαός ξέρει πολύ καλά τα δικά του λάθη, ξέρει πολύ καλά οτι το γνωστό πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι κατα τη συντριπτική του πλειοψηφία είτε άχρηστο είτε ανεπαρκές, ξέρει πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει άλλο και εκεί ξεκινούν τα "δεν ξέρει".

Δεν ξέρει τι να υποστηρίξει, ποιον να εμπιστευτεί, πως από αγέλη διαμαρτυρίας να γίνει συλλογικότητα γύρω από κάτι αξιόπιστο (το οποίο βλέεπει οτι δεν υπάρχει στον ορίζοντα ακόμη).

Και κυρίως δεν ξέρει το αύριο και δεν ξέρει την αλήθεια γιατι κανείς δεν του τη λέει, ίσως γιατί ακόμα και το τωρινό πολιτικό προσωπικό δεν την ξέρει, ή εξακολουθεί να υποτιμά και να εξαπατά το λαό που δεν ξέρει για να κρατηθεί. Άλλωστε ποιος καλύτερος τρόπος να συγκρατείς τους λαούς από την άγνοια και την αμάθεια;

Περιμένει να κάτσουν τα κατακάθια και να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα μπας δεί μια κατεύθυνση, πέρα από όσα ακούει από τους συνήθεις που εξακολουθούν (σταθερά μειούμενοι) να περνούν τις νύχτες στις (κρύες σε λίγο) πλατείες...

ΚΑΛΠΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Η αξία του εκλεγμένου βουλευτή εδώ και έχει υποβιβαστεί σε ρόλο γλάστρας που χειροκροτεί.

Το πρόβλημα έχει να κάνει με την αξιοπιστία, τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα του Κοινοβουλίου, όπως λειτουργεί σήμερα.

Οι μισοί τουλάχιστον ούτε καν διαβάζουν τι ψηφίζουν, παίρνουν το λόγο στο βήμα και λένε αοριστολογίες, οι ελάχιστοι που όταν έχουν να πουν κάτι λοιδωρούνται, κι όλοι έχουν σαν ακροατήριο δύο-τρείς από κάτω που τους παρακολουθούν και άλλους δύο-τρείς που χασμουριώνται.

Κάποιοι μάλιστα έχουν τόσο εξευτελιστεί που κάνουν αντίσταση 1 ώρας για το θεαθήναι και μετά επανέρχονται στην ανυπαρξία και το γλύψιμο του αρχηγού, ακόμη και των εκάστοτε κολλητών του, με το νου στην επόμενη εκλογική λίστα...

Δεν μπορούν να ανεχθούν λέει να τους λένε γομάρια (ακούστηκε κι αυτό προχθές στη βουλή), αλλά μπορούν να κάνουν μια χαρά τις μπίζνες με τους ευνοημένους τους χωρίς αιδώ και άσε τον λαό να βόσκει, πιστεύοντας πως έχει δημοκρατία.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όσο οι βουλευτές είναι το κοπάδι του αρχηγού.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν στήνεται συμπαιγνία των κομμάτων για να κρύβονται τα σκάνδαλα ή την αλληλοϋποστήριξη σε περιπτώσεις βουλευτικής ασυλίας.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν έχει σταματήσει η ενημέρωση των δημοσιογράφων από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης και ουδείς δημοσιογράφος δεν σταματά να αναπαράγει τις γραπτές ενημερώσεις στην εφημερίδα ή το κανάλι του.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όσο πρωθυπουργός, υπουργοί και βολευτές δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν η προπαγάνδα στιγματίζει ως ανθέλληνες όσους έχουν διαφορετική άποψη από την επίσημη κυβερνητική (την άποψη δηλαδή των μεγάλων συμμάχων και των μεγάλων συμφερόντων).

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν απαξιώνονται και αποδυναμώνονται οι ένοπλες δυνάμεις.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν τα σύνορα της πατρίδας δεν φυλάσσονται.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν οι πολιτικοί μας άρχοντες κυβερνάνε γονατιστοί, υπακούοντας εντολές ξένων κι αγνοώντας τον λαό τους...

DELTA FORCE (MOVIE)...

Action film from 1986.

Political extremists have taken innocent people hostage and only super-soldiers Chuck Norris and Lee Marvin can rescue them in this astounding mix of fact, fantasy and heavy-duty adventure...

ΣΑΝΤΑ ΤΣΙΚΙΤΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία - κωμωδία από το 1953, σενάριο και σκηνοθεσία Αλέκου Σακελάριου.

Ένας φτωχός υπάλληλος μετά από είκοσι χρόνια αρραβώνα προσπαθεί εργαζόμενος σκληρά να βγάλει αρκετά χρήματα ώστε να παντρευτεί. Όταν αρρωσταίνει η μητέρα του, αναγκάζεται να παντρευτεί με λευκό γάμο την τραγουδίστρια Τσικίτα, προκειμένου το αφεντικό της και ξάδερφός του να του δώσει τα απαιτούμενα χρήματα για την εγχείρηση.

Όταν η Τσικίτα θα φύγει εσπευσμένα από την Ελλάδα και η μητέρα του θα αναρρώσει χωρίς εγχείρηση, ο άνθρωπος μας βρίσκεται με τα χρήματα που χρειαζόταν ώστε να φτιάξει τη ζωή του...

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ...

Αρκετοί πολίτες υψηλών κοινωνικών τάξεων λένε "ευτυχώς που ήρθαν οι ξένοι μπας και μπει κάποια τάξη στο διαλυμένο κράτος, γιατί το Ελληνικό πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε άχρηστο".

Άλλοι άνθρωποι λένε ευτυχώς που υπάρχει το Πασόκ και περνάει τα κατάλληλα μέτρα γιατί αν ήταν η ΝΔ θα είχε γίνει εμφύλιος πόλεμος με τις συντεχνίες.

Παρατηρήστε πόσο φυσιολογικά συζητούν όλοι γύρω σας για την επερχόμενη χρεοκοπία παρά τα "μέτρα" που λαμβάνονται...

Άνθρωποι αυτοκτονούν για τα οικονομικά τους, η ακρίβεια αυξάνεται, η φορολόγηση γονάτισε τα νοικοκυριά, μα ο καθένας ξεχωριστά κοιτά μην χάσει αυτά που ο ίδιος έχει, μην τον πάρει αυτόν και μόνο το κύμα της καταστροφής, όπως ακούει για άλλους γύρω του. Ο Έλληνας είναι δέσμιος της αγωνίας για το μισθό, έστω αυτόν τον κουτσουρεμένο, του άγχους για τη σύνταξη, έστω αυτή την πενιχρή κι αφήνει στους "άλλους" τα ηρωικά για επαναστάσεις, ξεσηκωμούς και ανατροπές...

Μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος που παρουσιάζουν τα θέματα αυτά τα ΜΜΕ, όπου πρόθυμοι λακέδες δημοσιογράφοι προσπαθούν σε αυτή τη δυσκολότατη συγκυρία, να παραπληροφορούν το λαό και να προκαλούν σύγχυση...

Και ότι λένε και ο χρόνος που λέγεται είναι προιόν επιστημονικής μελέτης του τι τελικά έχει γίνει πιστευτό από την κοινή γνώμη μετά από την διετή συνεχή προπαγάνδα που συντονισμένα συμμετέχουν όλα τα μέσα ενημέρωσης.

Μιλάμε για την πιο επιστημονική προπαγάνδα και χειραγώγηση της κοινής γνώμης που έγινε ποτέ στην Ελλάδα.

Κάποια στιγμή κάποιος ειδικός επικοινωνιολόγος ή πολιτικός αναλυτής θα κάνει case study την προπαγάνδα που μας εφαρμόζεται και θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια ως πρότυπο επιτυχίας πως πετσοκόβεις κάποιον χωρίς καμία αντίσταση και το ευχαριστιέται, πως με κατάλληλες δόσεις προπαγάνδας μεταλλάσεις όπως θέλεις έναν ολόκληρο λαό .

Βάζουν πρώτα τα ΜΜΕ με τον κατάλληλο τρόπο να πείθουν τον κόσμο για αυτά που πρέπει να γίνουν και όταν πλέον το δουν στις έρευνες που κάνουν βγαίνουν και το λένε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Εθιζεται η κοινή γνώμη στον σταδιακό περιορισμό δικαιωμάτων, ελευθεριών, γνώμης, κλπ.

Ακόμα και όταν γίνεται κριτική στα μέτρα από την δημοσιογραφία αν προσέξουμε γίνεται με τέτοιο τρόπο όπου η κεντρική ιδέα είναι άδικα τα μέτρα αλλά αναγκαία. Θα πάμε μέχρι τέλος με αυτή την κυβέρνηση επειδή ελπίζουν ότι μετά την τελικά λύση που θα δοθεί στο Ελληνικό πρόβλημα και μετά την στοιχειώδη οικονομική ανάκαμψη που θα έχει επιτευχθεί θα παρουσιαστεί η σωτηρία και μόνο της χώρας ως επιτυχία.

Αυτό είναι που μένει στους πολίτες.

Με την βοήθεια των ΜΜΕ σε δύο χρόνια αυτό που θα μας παρουσιάζεται δεν θα είναι οι θυσίες που υπομένουμε, αλλά ότι τελικά σωθήκαμε.

Όσοι τουλάχιστον θάχουμε απομείνει...

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ...

Τόσα χρόνια λέμε για τον παρασιτικό και διογκωμένο δημόσιο τομέα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι, πως φτάσαμε εδώ; Μα με τους διορισμούς από το παράθυρο, δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων με μοναδικό κριτήριο βέβαια την ψηφοθηρία. Από όλες τις κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά. Κραυγές και καταγγελίες όταν ήσαν στην αξιωματική αντιπολίτευση, και διορισμοί όταν ήσαν στην κυβέρνηση...

Τώρα που η τρόικα επιτάσσει το αυτονόητο, λέμε κρίμα οι άνθρωποι. Πρέπει να αποφασίσουμε τι Ελλάδα θέλουμε και να πάρουμε όλοι ξεκάθαρη θέση.

Το ΠΑΣΟΚ λέει παίρνω τα μέτρα του μνημονίου και από την άλλη διορίζει 25000 άτομα! Ο Σαμαράς μιλάει για το 1821! Άλλοι λένε μην αλλάξει τίποτα στο δημόσιο. Όταν οι ηγέτες είναι κατώτεροι των περιστάσεων και κολλημένοι, οι ξένοι θα έρθουν να καλύψουν το κενό...

120.000 είναι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που θέλει η τρόικα να απολυθούν, με στόχο τη σύμπτυξη των οργανικών μονάδων των Υπουργείων και των εποπτευόμενων οργανισμών κατά 30%. Είναι το αίτημα για το οποίο πρέπει να δεσμευτεί η κυβέρνηση προκειμένου να ξεμπλοκάρει η 6η δόση του δανείου.

Ο δημόσιος τομέας είναι υπερβολικά μεγάλος στην Ελλάδα χρειάζεται πραγματικά να μειωθεί, αλλά σταδικά με αξιολόγηση και όχι επειδή δεν μπορούν να βρεθούν τα λεφτά να τον συντηρούν. Η κατάρα της μονιμότητας τους έκανε τεμπέληδες, νωθρούς και αγενείς. Φίλησαν κατουρημένες ποδιές για να πάρουν τη θέση τους κι όταν την πήραν άρχιζαν τις απεργίες για να πάρουν περισσότερα.

Θα είναι δύσκολο για αυτούς που είχαν συνηθίσει στην μονιμότητα, αλλά τους άλλους του ιδιωτικού τομέα ή ακόμη χειρότερα τους άνεργους τους σκέφτηκε κανείς;

Δεν θυμάμαι ανάλογο ζόρι για τις χιλιάδες ΙΥ που χάθηκαν σε μια νύχτα και δεν θα έχουν και την ευκαιρία να βολευτούν αλλιώς τα υπόλοιπα χρόνια τους στην απίθανη εργασιακή εφεδρεία.

Εφεδρείες στην πλάτη αυτών που υποφέρουν, με τίποτα. Ας κάνουν τις δουλειές των αλλοδαπών, ή ας ξαναπάνε στα χωράφια. Εξάλλου στην ζωή κάθε ανθρώπου έρχεται και η ώρα που πρέπει να δουλέψει πραγματικά και οι άξιοι θα επιζήσουν παντού. Δεν με ενδιαφέρει τι θ΄απογίνουν γιατί όταν αυτοί βολεύτηκαν στο δημόσιο με ένα απολυτήριο λυκείου και βουλευτική παρέμβαση, γελούσαν με άτομα σαν εμένα. Πέρασαν καλά πολύ καιρό βολεμένοι, ας έχουν τώρα τις αναμνήσεις κείνων των χρόνων. Να δουν όψιμα τι σημαίνει να ψάχνεις για δουλειά με την αξία σου κι όχι με το μέσο σου...

Ας αρχίσουν τις απολύσεις από τους αργόμισθους αποσπασμένους ΔΥ που "απασχολούν" στα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία τους, και που στα χαρτιά καταλαμβάνουν πολύτιμη θέση σε κάποια υπηρεσία, και το παίζουν και βασιλικότεροι του βασιλέως ως κομματικοί μπάστακες.

Η αλήθεια είναι μία και μοναδική: Στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στην Τ. Αυτοδιοίκηση υπάρχουν εργαζόμενοι που μπήκαν γιατί τους άξιζε και άλλοι που μπήκαν στην κυριολεξία από το παράθυρο. Υπάρχουν κάποιοι σκληρά εργαζόμενοι σε νευραλγικές υπηρεσίες, αλλά υπάρχουν και περισσότεροι κηφήνες και αργόμισθοι που υπηρετούν ως κι από το σπίτι τους.

Αυτοί πρέπει να φύγουν διότι δεν πρόσφεραν δεν προσφέρουν και δεν είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν στον τόπο. Εννοείται ότι οι περισσότεροι έχουν και οικογένειες, δάνεια και ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις. Όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων Ελλήνων...

Αν δεν αλλάξει το πολιτικό σύστημα ώστε να μην είναι κομματικό το κράτος, και 9 στους 10 να απολύσουμε μια τρύπα στο νερό κάνουμε. Αυτή είναι η διαφορά μας με το Βορρά, που έχει ισχυρές κρατικές δομές, με συμβολή στην ανάπτυξη και ισορροπία με τον καινοτόμο ιδιωτικό τομέα.

Ας προτείνει λοιπόν η ΑΔΕΔΥ εθελοντική εξίσωση αποδοχών και άλλων παροχών στον μέσο όρο του ιδιωτικό τομέα, ας προτείνετε οι πανεπιστημιακοί και οι εκπαιδευτικοί γενικότερα αύξηση της ολιγόωρης απασχόλησης σας, ας προτείνουν οι στρατιωτικοί να συνταξιοδοτούνται στα 60 και όχι στα 45 τους, για να πιστέψουμε ότι πραγματικά σας νοιάζει η "συνοχή του κοινωνικού ιστού" και να την αναζητήσουμε παρέα, διαφορετικά ούτε έχουμε ούτε θέλουμε να έχουμε καμμία συνοχή με ομάδες που όχι μόνο κανιβαλίζουν καθημερινά τις σάρκες μας αλλά μας κάνουν και κήρυγμα από πάνω...

Όταν αποφασίσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι να κρίνονται και η θέση τους θα κρίνεται με τα ίδια καλά και κακά κριτήρια του ιδιώτη, τότε θα αποκτήσουν τον σεβασμό του πολίτη που του πληρώνει. Όλα τα άλλα περιττεύουν...

ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ...

Μια μέρα καθώς ο μικρός Γιάννης γύριζε σπίτι άκουσε κάποιους στον δρόμο να μιλούν για τη θεωρία και την πράξη.
Αφότου λοιπόν έφτασε σπίτι ρώτησε τον πατέρα του τι διαφορά έχουν η θεωρία και η πράξη και εκείνος του απάντησε:

- Τρέχα να ρωτήσεις την μάνα σου και την αδερφή σου εάν θα πήγαιναν με τον χασάπη το Βαγγέλη.

Ο Γιάννης πήγε στη μάνα του και τη ρώτησε και αυτή του απάντησε:

- Εάν μου έδινε 10.000 ευρώ, ναι.

Μετά ο Γιάννης πήγε στην αδερφή του η οποία του απάντησε:

- Εάν μου έδινε 15.000 ευρώ, ναι.

Ο Γιάννης τα είπε στον πατέρα του και τον ρώτησε σε τι ωφελούσε αυτό, ο πατέρας του απάντησε:

- Γιάννη μου στη θεωρία μπορεί να μπούνε 25.000 ευρώ στο νοικοκυριό μας, ενώ στην πράξη έχουμε δυο πουτάνες μέσα το σπίτι.

ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα από την αρχή της κρίσης είναι ότι ο καθένας σκέφτεται όπως ήταν μαθημένος τόσο χρόνια.

Εκατομμύρια "γιατί εγώ", "εγώ τι φταίω", "ας το κάνει κάποιος άλλος", "δεν τα έφαγα εγώ".

Όλοι μαζί φταίμε που φτάσαμε εδώ από τον αγρότη με τις επιδοτήσεις που έγιναν εισαγώμενα 4χ4, τον βοσκό με τα 100 πρόβατα που δήλωνε 500 με τον ίδιο σκοπό, τον ψηφοφόρο που πούλησε την ψήφο για να βολέψει τον κόπρο του, αυτόν που έπαιρνε διακοποδάνειο χριστούγεννα - πάσχα, τον καραβανά που πετύχαινε πρόωρη σύνταξη στα 45, τον ψευδοανάπηρο που ταξίδευε τζάμπα κι έπαιρνε και σύνταξη και αφορολόγητο αμάξι, τον φοιτητή που τα θέλει επίσης όλα τζάμπα και στο τέλος διορισμό με χαρτί χωρίς αντίκρυσμα στην αγορά, τον ήδη διορισμένο υπάλληλο που κάθε 10 μέρες σήκωνε απεργία για περισσότερα, τον έμπορα που εισήγαγε φρούτα από το εξωτερικό στέλνοντας τα δικά μας στις χωματερές, την κάθε συντεχνία που ήθελε προνόμια, τους μαλάκες ιδεολόγους που αφανίσανε την Ελληνική βιομηχανία στα 80'ς, τον μιζαδόρο στην πολεοδομία, τα διπλώματα και την υγεία, το λαμόγιο του χρηματιστηρίου, μέχρι τον όποιο πολιτικό που δεν τόλμησε να εκμεταλλευτεί τον φυσικό πλούτο της χώρας τόσα χρόνια επειδή ξένα συμφέροντα του το επιβάλλανε,τον διαπλεκόμενο κρατικοδίαιτο "μεγαλο-επιχειρηματία" με τα κανάλια χωρίς άδεια, τα off shore ακίνητα, τα υπερτιμολογημένα δημόσια έργα και προμήθειες και τα δις χρέη στην εφορία...

Κι όποιος δεν έφαγε όταν μπορούσε ας το έκανε, δεν φταίει άλλος αν δεν τόλμησε αυτός ενώ έβλεπε τι πανηγύρι γινόταν.

Αντί να δούμε εδώ και 2 χρόνια ότι το πλοίο βουλιάζει, ασχολούμαστε όλοι με τα παλαιά προνόμια πάνω στο πλοίο, ποιος θα πάρει νέα και ποιός θα διατηρήσει τα παλιά.

Αντί να είμαστε ένας λαός συστρατευμένος, με εγωισμό και περηφάνια, αντί να δείξουμε τι εστί Έλληνας ανά τους αιώνες, παραμένουμε άπραγοι, αγανακτισμένοι κι άβουλα αντιστεκόμενοι σε πορείες χωρίς νόημα, περιμένοντας την καταστροφή.

Μπορεί να λείπει ο εμπνευσμένος ηγέτης και το όραμα από την εξουσία αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους λείπει η απλή λογική.

Όποιος νοιώθει πατριώτης κι έχει τα μέσα, κάνει το καθήκον του τέτοιες στιγμές για να μην χρεοκοπήσει η πατρίδα.

Ο Γ. Αβέρωφ κάποτε έχτισε το πολυτεχνείο, αγόρασε θωρηκτό για την πατρίδα, έκανε κι άλλα έργα στο χωριό του και του έμειναν κι αρκετά, άλλοι πλούσιοι ευεργέτες πράξανε παρομοίως, οι σημερινοί τι κάνουνε πέρα από το να πληρώνουν για να κλωτσούν μια μπάλα, ή να κάνουν έναν τηλεοπτικό καρακατσουλογάμο;

To φιλότιμο ήταν όντως μια αρετή του λαού μας η οποία όμως δεν υπάρχει πια, ή μάλλον υπάρχει σε εξαιρέσεις για να επιβεβαιώνουν απλώς τον κανόνα.

Λίγοι έχουν πάνω από όλα την χώρα και δεν είναι διατεθειμένος κανείς να τους ακολουθήσει. Οι άλλοι πάνω από όλα τον εαυτό τους και το κέφι τους.

Όποιος μπορεί ας το δείξει τώρα που χρειάζεται, ως αρωγή στον λαό που ήδη πληρώνει αναγκαστικά. να πληρώσει και κανένας άλλος το μερίδιό του, όχι μόνο όσοι δεν έχουν τρόπο να ξεφύγουν.

Ενάντια στην άλλη λογική που δεν θέλει με τίποτα να αλλάξει, να πληρώσει, να επενδύσει στο μέλλον...

ΟΛΟΙ ΘΕΝΕ ΕΚΛΟΓΕΣ;

Ακούω τις δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης που ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση ζητούν εκλογές για να μιλήσει ο λαός.

Στις δημοκρατίες βέβαια μια τέτοια απαίτηση είναι παραδεκτή, ιδιαίτερα όταν ο λαός καλείται να αντιμετωπίσει πολιτικές οι οποίες δεν είχαν εξαγγελθεί στις προηγούμενες εκλογές, αλλά επιβλήθηκαν απρόοπτα στην πορεία.

Ειδικά για αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να πάμε ανενημέρωτοι σε εκλογές κατά το μοντέλο των προηγούμενων.

Το κάθε κόμμα πρέπει να μας ενημερώσει για το ρεαλιστικό του πρόγραμμα και για το πως πιστεύει ότι θα βγάλει τη χώρα από τον λάκκο των λεόντων. Κυρίως πρέπει να απαντήσουν στο μέγιστο και καθοριστικό ερώτημα:

Πού θα βρεθούν τα δανεικά λεφτά για να μην οδηγηθούμε σε στάση πληρωμών;

Αυτό καίει τον νοικοκύρη, τον επαγγελματία τον μισθωτό υπάλληλο, τον συνταξιούχο, όποιον προσφέρει υπηρεσίες στο κράτος και περιμένει να πληρωθεί.

Η Νέα Δημοκρατία πιπιλίζει την ιδέα της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, που μόλις πήγε να την δοκιμάσει με την τρόικα ο Βενιζέλος έφτασαν να την πληρώνουν οι πελάτες της ΔΕΗ. Από ότι φαίνεται από τις αντιδράσεις τους, ο τρόπος που χειρίσθηκε ο Βενιζέλος τους τροικανούς εκείνο το βράδυ πρέπει να τους έχει εξαγριώσει.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ ζήτησε εκλογές και αυτοδυναμία για να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο. Πόσο ρεαλιστικός είναι ο στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης; Ελάχιστα. Όμως ακούγεται ωραία. Και αν τον συνοδεύει με εθνικό φρόνημα, σχολικά εγχειρίδια ελληνικότητας και αυστηρό πλαίσιο για τους μετανάστες, χαρίζεις μία αναπνοή στο συντηρητικό ακροατήριο.

Άλλωστε αν υπάρχει ένας ικανός αριθμός πολιτών που πιστεύει όσα ακούει από τον Σαμαρά, τότε θα έπρεπε ήδη να είναι στους δρόμους όπου είναι παντελώς απούσα η δεξιά άποψη, ζητώντας εκλογές...

Η Παπαρήγα απαιτεί να μας χαρίσουν τα χρέη και μετά έξοδο παό την ΕΕ, μείωση του χρόνου εργασίας, αύξηση των μισθών και νόμος είναι το δίκιο του (άνεργου) εργάτη. Η γριά δεν πέθανε από λόγια από πείνα πεθανε, λέει μια παροιμία...

Ο Τσίπρας ελπίζει να οδηγηθούμε κάποτε σε μια πλατιά συμμαχία Αριστερών δυνάμεων, αλλά δεν λέει ούτε αυτός που θα βρεθούν τα δανεικά. Άλλες ανεύθυνες ασυναρτησίες αμολούν τα λοιπά αποκόμματα, ανάλογα τη στιγμή και τη περίσταση...

Εν τούτοις όλοι επιμένουν ότι οι εκλογές είναι η μοναδική λύση για τη χώρα. Ναι αλλά με διακηρύξεις για "άλλες πολιτικές", για διαφορετικό μείγμα μέτρων και με άλλα μεγαλόστομα, όχι πρωτότυπα ούτε καθησυχαστικά (ως κενά περιεχομένου) συνθήματα, δεν λύνεται το πρόβλημα της χώρας.

Και αν μεν τα μικρά κόμματα συνθηματολογούν υπέρ των εκλογών μόνο και μόνο ελπίζοντας να αυξήσουν τη δύναμή τους, η ΝΔ αν δεν έχει απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, τότε η διεκδίκηση εκλογών τώρα δεν θα έχει γι' αυτήν άλλο αποτέλεσμα από το να εκφωνήσει λίαν συντόμως το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" ο αρχηγός της;

Στα κόμματα της αντιπολίτευσης υπάρχει διάχυτη η εκτίμηση ότι τα σκληρά φορολογικά μέτρα που κάθε τόσο ξεφουρνίζει η κυβέρνηση από το φορολογικό της καμίνι, θα δράσουν διαλυτικά στο ψηφοφορικό σώμα και θα οδηγήσουν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ σ' αυτά.

Η σκέψη φαντάζει λογική και επειδή εμείς στις εκλογές κατά κανόνα δεν ψηφίζουμε υπέρ αλλά εναντίον όποιου νομίζουμε πως μας φταίει, η απομάκρυνση των ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ και η διαρροή τους στα κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνεται πιθανή. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορούν να ωθήσουν τους πολίτες προς αυτή την κατεύθυνση, ιδιαίτερα εκείνους που δεν κάθονται να αναλύσουν τους λόγους που μας οδήγησαν εδώ που βρεθήκαμε, αλλά μένουν στην απλή αντιστοίχιση του κόμματος που κυβερνά αυτή την ώρα με τις επιπτώσεις της κρίσης στα οικονομικά τους.

Μετά τις φορολογικές καταιγίδες και τους τυφώνες περικοπής αποδοχών που έχουν σαρώσει τις ελληνικές οικογένειες, οι ψηφοφόροι που παραμένουν στη διάθεση του κόμματος που κυβερνά, έπρεπε να είναι υποπολλαπλάσιοι όσων έχουν ενισχύσει τις τάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εκείνων που έχουν ανεβάσει τα ποσοστά των μικρών κομμάτων. Όμως τουλάχιστον για την ώρα ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο.

Η ΝΔ αγκομαχεί δίπλα στο ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνοντας μαζί του (περίπου μισό - μισό) λιγότερο από το 48% του εκλογικού σώματος και τα μικρά κόμματα εξακολουθούν να βρίσκονται κολλημένα στα ελάχιστα ποσοστά τους, χωρίς να αθροίζουν όλα μαζί ούτε το 20% των ψηφοφόρων.

Τι συμβαίνει; Το ΠΑΣΟΚ προς το παρόν φαίνεται να διατηρείται στο παιχνίδι εξουσίας από τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων, οι οποίοι μιλώντας συνεχώς για την αποτυχία της κυβέρνησης ζητούν εκλογές, χωρίς να αρθρώνουν τη δική τους πειστική πρόταση για έξοδο από την κρίση. Άν έχουν και τίποτα εφικτό να προτείνουν...

Το ενδεχόμενο απασχολεί και τους διεθνείς δανειστές που φοβούνται μην γίνουν εκλογές και καπάκι μια χρεοκοπία και χάσουν τα λεφτά τους.

Παρόλα αυτά οι εξελίξεις είναι ραγδαίες κι απρόβλεπτες, έτσι τίποτα δεν αποκλείεται από μέρα σε μέρα που κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως ξημερώνει και τι φέρνει...

GOD FORGIVES. I DON'T! (MOVIE)...

Western movie from 1969.
Starring Terence Hill, Bud Spencer and Frank Wolff...

In this violent spaghetti western a murderous robber hijacks a payroll train, murders everyone aboard and then stashes his loot.

A gunslinger learns about it and decides he wants the money for himself and so hatches an elaborate plot to get at it. He lures the crook into a rigged poker game, and afterward a gunfight ensues.

The quick-drawing gunman makes short work of the robber, then teams up with an insurance agent to look for the hidden fortune. Unbeknownst to them, the robber had an ace up his sleeve...

PHAEDRA ΦΑΙΔΡΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

H Phaedra (Φαίδρα) γυρίστηκε το 1962 από τον Jules Dassin, με τη Μελίνα Μερκούρη στον ομόνυμο ρόλο.

Η Φαίδρα είναι γυναίκα-σύμβολο. Όταν η νιότη κυλάει γρήγορα σαν την άμμο και η κλεψύδρα αδειάζει, τότε το αίμα βράζει περισσότερο. Μοχθεί να προλάβει όσα χάνει, όσα δεν πρόλαβε να ζήσει, όσα σε λίγο θα της είναι απαγορευμένα...

Μοντέρνα διασκευή του "Ιππόλυτου" του Ευριπίδη, η δράση του οποίου μεταφέρθηκε από την Αρχαία Ελλάδα στον κόσμο των Ελλήνων μεγαλοεφοπλιστών.

ΦΟΡΟΠΛΗΞΙΑ...

Φορόπληκτοι οι Έλληνες,

ακόμη πως αντέχουν!

Οι φορομπήχτες σίγουρα

τι κάνουν δεν κατέχουν....

Μέχρι να τους δείξουμε εμπράκτως που τους γράφουμε, όχι βέβαια με ακίνδυνα συνθήματα, συγκεντρώσεις και πορείες, μα όπως τους πονά περισσότερο...

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ ΣΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ...

Στις 23 Ιουνίου ο Βενιζέλος δήλωσε on camera ότι τα ακίνητα είναι ήδη βεβαρημένα με φόρους, το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και η ΔΕΗ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εισπρακτικός μηχανισμός.

Την Κυριακή προχθές ο ίδιος υπουργός, ξέχασε τι έλεγε μόλις δυο μήνες πριν και ανακοίνωσε την επιβολή έκτακτου τέλους, διετούς διάρκειας στα ακίνητα. Προσπάθησε, ανεπιτυχώς μάλιστα, να το εμφανίσει και ως δίκαιο μέτρο επειδή θα υπάρχει κλιμάκωση ανάλογα με την αντικειμενική αξία. Η τιμή θα άρχιζε από 0.5 ευρώ ανά τετραγωνικό και θα έφτανε μέχρι τα 10 ευρώ.

Σε μια επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας ο Βενιζέλος δήλωσε ότι από το τέλος θα εξαιρούνταν οι άνεργοι και οι μη ικανοί προς εργασία...Αμέσως άλλαξε γνώμη: το τέλος ισχύει για όλους! Μπήκαν μάλιστα και προσαυξήσεις στις παραπάνω τιμές.

Με τα ακίνητα θέλουνε να βγάλουνε ό, τι έχουν φάει οι ίδιοι και οι κολλητοί τους και ακόμα τρώνε.

Η ουσία που μένει όμως είναι ότι πρόκειται για ένα ακόμη δυσβάσταχτο φόρο που έρχεται για τα ελληνικά νοικοκυριά και που μάλιστα εφαρμόζεται υπό την απειλή να κοπεί το ρεύμα, ένα κοινωνικό αγαθό για τον κόσμο.

Ακόμη διευκρινίζεται ότι θα κόβεται το ρεύμα μέχρι να πληρωθεί το χαράτσι. Το επιβαλλόμενο τέλος αντιστοιχεί σε 20 (δύο τοις χιλίοις) της πραγματικής αξίας των ακινήτων. Για την αναλογικότητα του μέτρου τα νεόδμητα κτίρια επιβαρύνονται περισσότερο σε σχέση με τα παλαιότερα και σε βάθος 25ετίας. Με μελλοντική αύξηση των αντικειμενικών αξιών θα εκτοξευτεί το χαράτσι.

Επιπλέον αλλαγή προμηθευτή ηλεκτρικού ρεύματος δεν επιτρέπεται αν δεν εξοφληθεί προηγουμένως το ειδικό τέλος.

Δυο χρόνια με τις μειώσεις στους μισθούς, με τις αυξήσεις φωτιά σε ΦΠΑ, με τις έκτακτες εισφορές και ακόμα γεμίζουμε ένα βαρέλι δίχως πάτο...

Αντί να φορολογήσει τα 200 χιλιάδες απούλητα νεόδμητα σπίτια ώστε να ωθήσει τους κατασκευαστές να ρίξουν τις τιμές και να σπάσει επιτέλους η φούσκα που ακόμη καλά κρατεί λόγω του μαύρου χρήματος, και να κινηθεί λίγο η αγορά οδηγεί τους τελευταίους ιδιοκτήτες να πάνε στο ενοίκιο.

Αυτό που δεν καταλαβαίνει όμως κανένα κυβερνητικό σαίνι απο αυτά που το σκαρφίστηκαν, είναι οτι εαν μου πάρουν εμένα ακόμη άλλα 1000 ευρώ για ένα σπίτι που ήδη έχω πληρώσει για να χτιστεί, αυτά τα 1000 θα φύγουν τώρα απο την αγορά, οπότε τα χιλια απο εμένα θα έχουν πολλαπλάσια ζημιά στη κοινωνία, γιατι η ύφεση θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.

Είναι βάναυσος φόρος ειδικά για τα νοικοκυριά που ακόμα αποπληρώνουν το στεγαστικό τους γιατί το σπίτι δεν τους ανήκει κατά πλήρη κυριότητα. Πιο πολύ προκαλεί η αναλγησία και η πρωτοφανής κοροϊδία. Άλλα μας λένε δημοσίως και άλλα πράττουν με τις εγκυκλίους. Σαν τους κλέφτες.

Αν δεν το έχουν αντιληφθεί, τέτοια θέματα διαρρηγνύουν τους δεσμούς της κυβέρνησης με την κοινωνία και αποτελούν μια καλή αφορμή για την ανατροπή της.

Όσο για το πόσοι θα πληρώσουν και τι θα εισπράξει το κράτος τελικά, πάλι παραθυράκια θα βρεθούν και σε πιέσεις ομάδων που τάχα δεν έχουν να πληρώσουν θα υποκύψουν οι υπεύθυνοι με παλλινωδίες, το έχουμε δει πολλές φορές το έργο...

ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ...

Με λαχειοφόρο αγορά και με κύριο έπαθλο ένα γουρούνι προσφορά από τοπικό κρεοπωλείο, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το αυξημένο κόστος για τις φωτοτυπίες των παιδιών τους οι γονείς του δημοτικού σχολείου Αγίας Βαρβάρας στο Ηράκλειο...

Ιδιαίτερα μετά την καθυστέρηση της εκτύπωσης των σχολικών βιβλίων από το κράτος, τα έξοδα πρόκειται να εκτιναχθούν καθώς στο σχολείο θα γίνει η εκτύπωση των φωτοτυπιών για τα παιδιά όλων των τάξεων του δημοτικού, αφού η πρώτη μέρα των μαθημάτων βρήκε το συγκεκριμένο σχολείο καθώς κι άλλα της περιοχής με λιγότερα από τα μισά βιβλία.

Στην έκκληση του διευθυντή ανταποκρίθηκε άμεσα ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου, διοργανώνοντας λαχειοφόρο αγορά προκειμένου μέσω των λαχνών να συγκεντρωθούν χρήματα για την κάλυψη των εξόδων του σχολείου.

Μεταξύ των δώρων της λαχειοφόρου βρίσκεται και ένα ολόκληρο γουρούνι το οποίο προσέφερε ο ιδιοκτήτης τοπικού κρεοπωλείου, ο οποίος επίσης έχει παιδιά στο συγκεκριμένο σχολείο.

Τα δώρα της λαχειοφόρου αγοράς και το γουρούνι, αλλά κυρίως το φιλότιμο των χωριανών αποτελούν την τελευταία ελπίδα του σχολείου για να αρχίσει ομαλά έστω και με φωτοτυπίες, η σχολική χρονιά για τους μικρούς μαθητές της περιοχής...

ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ...

Δεν είχε η Ελλάδα τόση κατρακύλα από συστάσεως του Ελληνικού κράτους όσο τη σημερινή, που καθημερινά επιταχύνεται.

Καταντήσαμε περίγελος διεθνώς και παράδειγμα βδελυγμίας και αποφυγής. Παραδοθήκαμε στην τρόικα.

Με αποτέλεσμα η χώρα σήμερα να βρίσκεται μεταξύ της επόμενης (έκτης) δόσης του δανείου για να κρατηθεί εν ζωή και από την άλλη το πακέτο των μέτρων που εξαγγέλθηκε, το οποίο θα πρέπει να εφαρμοστεί γρήγορα όσο επώδυνα κι αν είναι κάποια από αυτά και όσο μεγάλο πολιτικό κόστος κι αν έχουν, για να είναι η χώρα αρεστή στους δανειστές.

Η υστέρηση στα έσοδα και η υπέρβαση στις δαπάνες του προϋπολογισμού οδηγούν στη λήψη νέων μέτρων.

Ηταν πρακτική της κυβέρνησης να εξαγγέλλει μέτρα και να ψηφίζει νόμους, αλλά να μην εφαρμόζει ούτε τα μεν ούτε τους δε, ανακαλύπτοντας προφάσεις για αναβολή.

Τα δισεκατομύρια των ευρώ πάνε στις τράπεζες και όχι στην πραγματική οικονομία. Η ύφεση βαθαίνει.

Οι περισσότεροι νέοι και νέες νιώθουν να τους έχουν κλέψει το μέλλον, νιώθουν ότι σε αυτή τη πατρίδα δεν έχουν καμμία προοπτική και καμμιά ελπίδα.

Το κράτος ζητάει συνεχώς νέες εισφορές, νέους φόρους, νέες θυσίες.

Για τον απλό πολίτη δεν υπάρχει καμία συζήτηση και καμία συνεννόηση. Ανακοινώνονται απλώς αποφάσεις με τις οποίες επιβάλλονται χαράτσια. Υπάρχουν οι απειλές ότι θα του κόψουν εκτός από το μισθό και τη σύνταξη και το ρεύμα αν δεν πληρώσει τους κεφαλικούς φόρους που του επιβάλλονται.

Που διάολο πάνε όλα αυτά τα λεφτά και το χρέος διογκώνεται, με τα ελλείμματα στάσιμα; Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο.

Ετσι κατάντησαν την Ελλάδα οι γνωστοί αίτιοι και όμως ακόμα τους χειροκροτεί ο αιώνιος όχλος, αυτή η άβουλη αγέλη.

Η Ελλάδα είναι το σταθερό θύμα πρωτίστως των αχρείων, τους οποίους ο ίδιος ο λαός σύρεται και εκλέγει, παραδίνοντάς τους αφελώς κάθε φορά τα κλειδιά της δικής τους εξουσίας κι άνομης ευζωίας, με την κρυφή ελπίδα των ψηφοφόρων πως κάποιο ψίχουλο θ' απομείνει να γευτούν κι αυτοί...

Στην χώρα που μπορεί ένας πολιτικός να παίρνει μίζες και να μην τρέχει τίποτε, να δίνει δωράκια στο κόμμα του και να μην τρέχει τίποτε, να χτίζει αυθαίρετα και να μην τρέχει τίποτε, να είναι τόσο ανίκανος ώστε μία φυσική καταστροφή να διαλύει την χώρα και να μην τρέχει τίποτε, να παροτρύνει τους πολίτες να παίξουν στο χρηματιστήριο με τα γνωστά αποτελέσματα και να μην τρέχει τίποτε, να έχει δεκάδες ακίνητα και να μην τρέχει τίποτε, να ξεπουλεί τον τόπο του και να μην τρέχει τίποτε...

Και τώρα που ήρθε η ώρα του λογαριασμού τί κάνει; Σπασμωδικές κινήσεις της στιγμής και πρόχειρα "μέτρα". Να τη βγάλουμε σήμερα κι αύριο βλέπουμε...

ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ...

Κανονικά τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν την περασμένη βδομάδα από τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών έπρεπε να είναι το διάγγελμα της κυβέρνησης προς τους πολίτες για τη διακυβέρνηση της χώρας δυο χρόνια νωρίτερα.

Οι ανακοινώσεις του υπουργού Οικονομικών είναι αναμφισβήτητα οδυνηρές για την πλειοψηφία των Ελλήνων των οποίων αλλάζουν τη μοίρα προς το χειρότερο, μετά τις υποσχέσεις για δίκαιη μοιρασιά των χρημάτων που (δεν) υπήρχαν.

Για μια ακόμη φορά από την πλευρά της κυβέρνησης προβάλλεται ο κίνδυνος της χρεοκοπίας της χώρας, κίνδυνο για τον οποίο όμως κανένα από τα κόμματα που κατακρίνουν την πολιτική της δεν μιλεί για τρόπο αποφυγής της στις ανακοινώσεις του.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν λύσεις; Οι γνωρίζοντες λένε ότι υπάρχουν, αρκεί η κυβέρνηση και γενικότερα η πολιτική ηγεσία του τόπου να τις επιδιώξουν.

Οσα είπε προχθές ο υπουργό Οικονομικών θα συναντούσαν τότε πιθανότατα την αποδοχή περισσότερων πολιτών και θα αποδεικνύονταν αποδοτικότερα στο διάστημα μέχρι σήμερα. Οι δραματικές ανακοινώσεις του υπουργό Οικονομικών για τα μέτρα που αποφασίστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο, συναντούν σήμερα την πλήρη άρνηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία επιτίθεται στην κυβέρνηση μιλώντας για ισοπέδωση της κοινωνίας και εξόντωση των λαϊκών στρωμάτων.

Γι' αυτό οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου πρέπει μέχρι τις επόμενες εκλογές να συνεργαστούν και να προσπαθήσουν από κοινού να επαναδιαπραγματευθούν το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, για να περισώσουν ό,τι μπορούν από την καταρρέουσα χώρα. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι οι προσωπικές φιλοδοξίες ηγετών και στελεχών καθώς και οι προσωπικές κομματικές στρατηγικές θα παραμεριστούν.

Όλαοι τώρα ρίχνουν τις ευθύνες στα λάθη, τις υπαναχωρήσεις και τις αστοχίες των κυβερνητικών πολιτικών, αλλά ταυτόχρονα κανένα τους δεν κάνει αναφορά σε συγκεκριμένες γνωστοποιημένες προτάσεις και δικές του πολιτικές πέραν από την παρότρυνση των πολιτών να πυκνώσουν τις δικές του τάξεις εγκαταλείποντας το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Τραμπάλα χωρίς αποτέλεσμα και νόημα, αφού θα επαναληφθεί αργότερα αντιστρόφως...

Για αρχή το δύσκολο είναι να μειωθεί η κατεστημένη γραφειοκρατία που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ανάπτυξη. Αυτό όμως συνοδεύεται από απολύσεις, άρα ομοψηφεί κάνουν πως το ξεχνάνε.

Αλλά οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων από κόμμα σε κόμμα δεν έχουν καμιά χρησιμότητα αν δεν εφοδιάζουν μια παράταξη με τη δύναμη να κυβερνήσει και να εφαρμόσει τις πολιτικές εξόδου από την κρίση. Αν έχει τέτοιες πολιτικές.

Και από ότι φαίνεται κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν έχει...

ΜΟΝΟ SEX...

Στην ίδια γειτονιά κι ακριβώς απέναντι ήταν τα σπίτια τους.

Δεν μιλούσαν όμως ποτέ, ούτε καλημέρα δεν αντάλλασαν τόσα χρόνια που έμεναν στον ίδιο δρόμο.

Έφτασαν εκείνος 45 κι εκείνη 26, όταν εκείνος ψάχνοντας στο facebook βρήκε τυχαία το προφίλ της και το διάβασε.

Έτσι έμαθε πως εκείνη αν κι έβγαινε και ξενυχτούσε κάθε βράδυ με χαζοπαρέες, ποτέ δεν ευχαριστήθηκε το sex ως τώρα, κάτι που έγραφε στη σελίδα της εμπιστευτικά.

Ποιός να τη γαμήσει αλήθεια, ο λαλάκης φίλος που ήταν πάντα μεθυσμένος και δεν του σηκωνόταν, ο κουνιστός dj με τα σκουλαρίκια ή ο άλλος μαλάκας που φτιάχνει φραπέδες και κρέπες και νομίζει πως δουλεύει. Αυτοί αποτελούσαν τον κόσμο της τα βράδυα από τα χρόνια της εφηβείας της και μετά, που όπως αποδείχτηκε πήγαν χαμένα με άχρηστους. Για τέτοιους γελοίους γκαγκάδες σπατάλησε αμέτρητες ώρες μιλώντας στο κινητό και κλείνοντας ραντεβού για βόλτα και διασκέδαση...

Αν δεν έχει περάσει ο άντρας από μηχανουργείο, ναυπηγείο, χωράφι, οικοδομή ή νταμάρι, δεν έχει πιάσει βαρειά μπάρα σε γυμναστήριο - σιδεράδικο και δεν έχουν πετσώσει τα χέρια του στο μεροκάματο όπως κάποτε που υπήρχανε τέτοιες δουλειές αντρίκιες, είναι επιπλέον άτριχος και κοκαλιάρης, τι τα θέλει να κάνει τον εραστή; μόνο τα σάλια του έχει να δώσει, πόσο μάλλον να δείξει αντρισμό και λεβεντιά όταν το απαιτήσει μια περίπτωση...

Κάτι που δεν ίσχυε για τον γείτονα της, που ποτέ δεν του μιλούσε αν και τον κοιτούσε από το παράθυρο συχνά, αυτός δεν ήταν στον κόσμο της, σοβαρός και μοναχικός, δεν έπινε γιατί ήταν χρόνια αθλητής και δεν ξενυχτούσε άσκοπα, δεν είχε παρέες καθότι φτωχός και δεν ξόδευε αφού δεν είχε, ήταν και πολύ μεγαλύτερος της για να βγαίνουν μαζί ή να έχουν σχέση...

Αυτά συζητούσαν στο facebook μερικές απελπισμένες βραδιές, ώσπου κατέληξαν στο "μόνο sex" κι όχι αναγκαία και ζευγάρι ή φίλοι, αφού τους χώριζαν χρόνια. Δηλαδή να βρίσκονται πότε - πότε να κάνουν sex, έτσι χωρίς αγάπες και δεσμεύσεις, αφού εκείνη δεν ήθελε σχέση με "πουρό" όπως έλεγαν χαχανίζοντας στην σαχλοπαρέα...

Κάτι που αποδείχτηκε πως ήταν πέρα για πέρα λάθος, αφού ο τριχωτός, γυμνασμένος και σκληρός σαν βράχος γείτονας την έβαζε μπρούμυτα, της έριχνε αρκετές στον κώλο τον τουρλωτό να κοκκινίσει και όταν ήταν έτοιμη και ζεστή από το spanking που τον ερέθιζε πολύ, της έκανε sex έντονο κι αχαλίνωτο, να το καταλάβει και να το ευχαριστηθεί. Να την κατακτήσει ολοκληρωτικά, να τη νοιώσει παραδομένη και δική του. Τώρα που την πρόλαβε ακόμη σχετικά νέα, απαλή και με καμπύλες, πριν την βάλει κάτω η ζωή και η κυτταρίτιδα, καθότι τελείως αγύμναστη και τεμπέλα.

Sex κι ερωτικά παιχνιδάκια λοιπόν, μέχρι να συμπληρώσουν +5 φορές απανωτά και να της αδειάσει 200 γραμμάρια τουλάχιστον, να την πλημμυρίσει. Να ξεσπάσει την καύλα του από όταν την έβλεπε ν' απλώνει στο μπαλκόνι τα χρωματιστά sexy βρακάκια της, μπροστά του προκλητικά να κρέμονται για μέρες, (αφού δεν τα μάζευε όταν στέγνωναν μα όποτε χρειαζόταν ένα πήγαινε, το έπαιρνε και το φορούσε επιτόπου), να του θυμίζουν τι στερούνταν όλα αυτά τα χρόνια...

Στον δικό τους ασφαλή χώρο και μακριά από αδιάκριτα μάτια και προπαντός από ποτά και μουσικές, "ψευδοκαλλιτέχνες" στάρ της νύχτας και λοιπές ψευδοδιασκεδάσεις που έχουν μοναδικό σκοπό να κάνουν να πληρώνει το πόπολο επιτήδειους για το τίποτα.

Ώσπου έπεφταν πλάι - πλάι εξαντλημένοι και μετά αγκαλιασμένοι έλεγαν για τα χρόνια που έχασαν χώρια...

Μα διαφορετικός τρόπος ζωής αυτά τα χρόνια και διαφορετικού είδους προσωπική μοναξιά, πως να συναντηθούν και να γνωριστούν αν δεν προκύψει κάτι μεγάλο και ξεχωριστό, όπως αυτή η επιθυμία για sex κι ερωτική ικανοποίηση, κανείς δεν ξέρει για πόσο καιρό, μα όσο διαρκεί το απολαμβάνουν...

POPEYE (MOVIE)...

The sailor-man Popeye travels to a town called Sweet Haven, falls in love with Olive Oyl, adopts Swee' Pea, and makes an enemy with Bluto...

Η ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Παύλου Τάσιου από το 1980.

Η "παραγγελιά" είναι ένα άτυπο νεο Έλληνικό έθιμο. Όταν κάποιος σε ένα πανηγύρι ή σε ένα νυχτερινό κέντρο πληρώσει την ορχήστρα να παίξει μια ιδιαίτερη επιθυμία του, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χορέψει εκτός από αυτόν που έκανε την παραγγελιά...

Η ταινία βασίζεται σε ένα αληθινό γεγονός. Το 1973 σε ένα νυχτερινό κέντρο, ο Νίκος Κοεμτζής με τη βοήθεια του αδελφού του, έσφαξε τρεις αστυνομικούς και πελάτες του κέντρου για μια παραγγελιά...

Η ταινία "Παραγγελιά" πήρε 4 βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1980, καλύτερης ταινίας, καλύτερης ερμηνείας, καλύτερης μουσικής και καλύτερου μοντάζ.

ΜΑΙΜΟΥΔΕΣ-ΑΝΑΠΗΡΟΙ...

Τα Χανιά από όλη την Ελλάδα είναι πρώτα σε ποσοστό αναπηρικών συντάξεων μέσω ΟΓΑ και δεύτερα σε ποσοστό αναπηρικών συντάξεων μέσω ΙΚΑ! Στον νομό Χανίων το 1/4 του πληθυσμού (πάνω από 30.000) εισπράττουν συντάξεις ως "ανάπηροι"...

Το καθεστώς εκδόσεως αναπηρικών συντάξεων (κουτσοί, στραβοί όλοι στον Άγιο Παντελεήμονα, που λέει σοφά ο λαός εννοώντας περισσότερα από την παροιμία) αποτελεί άλλο ένα μελανό σημείο του πολιτικού μας συστήματος...

Πολλοί 30 - 50άρηδες ψευδοανάπηροι και ψευδο-τρελοί κυκλοφορούν στην πόλη, αρκετοί και με ατελή πολυτελή αυτοκίνητα, κάνουν τους χουβαρντάδες στα καφενεία ολημερίς, απολαμβάνοντας υπηρεσίες από φτηνά εισιτήρια μέχρι διπλές και τριπλές συντάξεις καθώς και λοιπές παροχές αναπηρίας (επιδόματα, φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις κ.α.) που δεν δικαιούνται, που μπορούν εύκολα να εντοπιστούν.

Αλλά εδώ που τα λέμε, γιατί να την πληρώσουν μόνο οι ανάπηροι-μαϊμούδες;
Δεν φταίνε άραγε πρωτίστως συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα που πίεζαν γιατρούς και επιτροπές για την έκδοση τέτοιων συντάξεων καθώς και προνοιακών επιδομάτων;

Σε ποιά πολιτικά γραφεία στήνονταν απέξω αρτιμελείς το πρωί και ως το μεσημέρι ως εκ ανάποδου θαύματος αποκτούσαν μια πιστοποιημένη αναπηρία της επιθυμίας τους με υπογραφές και σφραγίδες, για κάθε αντιδεοντολογική χρήση, ιδίως την παροχή συντάξεων και χρόνιων επιδομάτων; Πόσο μας στοίχισαν όλα αυτά τα χρόνια οι απατεώνες;

Χάρη στο ελαστικό πλαίσιο λειτουργίας τους ή στην ηθική υπόσταση των μελών τους, οι διάφορες υγειονομικές επιτροπές αποδείχθηκαν ευάλωτες στις πιέσεις, με αποτέλεσμα να χορηγούν συντάξεις σε ασφαλισμένους που δεν αντιμετώπιζαν αληθινά πρόβλημα αναπηρίας, ακόμη και σε άτομα που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους.

Θα έχουν το θάρρος αυτοί που εμπλέκονται σ' αυτό το πραγματικά προκλητικό και ανήθικο σκάνδαλο να μας πουν ποια πολιτικά πρόσωπα πίεζαν με κάθε τρόπο που μπορούσαν ή στο τέλος παρακαλούσαν " για υπόθεση τους", αλλά και ποια άτομα αποτελούσαν τις επιτροπές που ενέκριναν την παρανομία;

Μάλλον όχι, θα συνεχίσουν οι περισσότεροι μαιμούδες -ανάπηροι να παίρνουν ότι κέρδισαν! Στην Ελλάδα είμαστε, στη χώρα της αυτονόητης ατιμωρησίας...

ΤΟ ΚΑΡΦΙ...

Κάποτε ένας άνθρωπος πήγαινε με τα πόδια στη δουλειά του.

Σ' όλο το δρόμο και σχεδόν μπροστά σε κάθε αυλή υπήρχε και κάποιος σκύλος, που πάντα γαύγιζε κάθε φορά που εκείνος περνούσε από κοντά του. Του είχε κάνει όμως εντύπωση ότι υπήρχε κι ένας σκύλος που καθόταν πάντα ακίνητος και κλαψούριζε, γρύλιζε και βογκούσε, έκανε δηλαδή την κλαψιάρικη μουρμούρα που κάνουν τα σκυλιά όταν είναι πληγωμένα ή πονούν κάπου.

Αυτός λοιπόν ο σκύλος το μόνο που έκανε ήταν να κάθεται στην μπροστινή αυλή του σπιτιού του και να βγάζει αυτούς τους ήχους. Ο φίλος μας ήταν πολύ περίεργος να ανακαλύψει γιατί εκείνος ο σκύλος μόνο γρύλιζε πονεμένα αντί να τον γαυγίζει, όπως όλα τα άλλα σκυλιά αλλά βέβαια δεν μπορούσε να βρει την άκρη, κι έτσι συνέχισε να πηγαίνει στη δουλειά του.

Αυτό συνεχίστηκε για περισσότερο από μια βδομάδα και τελικά ο άνθρωπός μας πήρε την απόφαση και χτύπησε την πόρτα του σπιτιού για να μάθει επιτέλους, τι ακριβώς συμβαίνει με το σκυλί αυτό. Κάποιος βγήκε από μέσα λέγοντας
- Τι θέλετε, παρακαλώ;
Ο διαβάτης ρώτησε:
- Δικός σας είναι ο σκύλος κύριε;
- Μάλιστα, δικός μου, απάντησε ο νοικοκύρης.
- Μα τι του συμβαίνει; ρωτάει ο περαστικός.
Το αφεντικό του σκύλου τότε ρώτησε:
- Τι θέλετε να πείτε;
- Δεν ξέρω, τον βλέπω εδώ να κάθεται και να βογκάει και να κλαψουρίζει μια ολόκληρη βδομάδα τώρα. Όλα τ' άλλα σκυλιά γαυγίζουν και το ίδιο θα έπρεπε να κάνει κι ο δικός σας, αλλά γιατί βογκάει και κλαψουρίζει;
- Ξέρετε, κάθεται πάνω σ' ένα καρφί, είπε ο ιδιοκτήτης.
- Τι πράγμα; Ο σκύλος σας κάθεται πάνω σ' ένα καρφί; Και γιατί δεν σηκώνεται να φύγει:
- Να σας πω, φαίνεται ότι δεν τον πονάει και πολύ...

Πολλοί άνθρωποι μοιάζουν μ' αυτόν το σκύλο που καθόταν πάνω σε καρφί.
Σίγουρα θα ήθελαν να σηκωθούν και να φύγουν, αλλά τους τρομάζει η ιδέα ότι μπορεί να τους συμβεί κάτι ακόμα χειρότερο αν μετακινηθούν. Κι έτσι προτιμούν να υφίστανται τον πόνο και την ταλαιπωρία του γνώριμου, του οικείου.

Δεν φαίνεται να τους περνάει ποτέ απ' το νου ότι πιθανόν θα θεραπευτούν, μπορεί να ελευθερωθούν, ίσως να κατορθώσουν να μετακινηθούν και ν' ανακαλύψουν ένα νέο τρόπο ζωής...

Μια καθημερινή αλήθεια που ισχύει για πολλούς!

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΠΕΙΘΕΙΑ...

Μετά την ψήφιση του νόμου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, οι Σύγκλητοι με ανακοινώσεις τους και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι με δηλώσεις τους διαβεβαιώνουν ότι "θα υπερασπιστούν το Σύνταγμα και θα διαφυλάξουν τη συνταγματική λειτουργία των Ιδρυμάτων καταργώντας στην πράξη τις αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου"...

Οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι διαβεβαιώνουν ότι θα αγωνιστούν για να μην εφαρμοστεί ο νόμος Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή με εξαιρετική πλειοψηφία κομμάτων και βουλευτών;

Δηλαδή οι εκπαιδευτικοί της ανωτάτης βαθμίδας εκπαίδευσης, που όταν αναλαμβάνουν καθήκοντα ορκίζονται πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, ανακοινώνουν τώρα ότι θα παραβούν απροκάλυπτα τον όρκο τους και οι Εισαγγελείς της χώρας τους παρακολουθούν ασυγκίνητοι χωρίς να επεμβαίνουν;
Μέχρι πρότινος η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου καθόριζε πότε μια κατάληψη είναι ποινικό αδίκημα με τα γνωστά αποτελέσματα, αφού ποτέ δεν γινόταν τίποτε ακόμη κι αν εξωπανεπιστημιακοί τα έκαναν γυαλιά καρφιά.

Μέχρι πριν απο λίγες μέρες οι πρυτάνεις ήταν η αιτία όλου του κακου με τις καταλήψεις διότι δεν επέτρεπαν την αστυνομία να μπει στο πανεπιστήμιο. Φτάνει το διαχρονικό κρυφτούλι της αποφυγής της ευθύνης.

Και οι καθηγητές που διδάσκουν Συνταγματικό Δίκαιο, θα μάθουν στους νέους φοιτητές τους και στην κοινωνία ότι, αρμόδια για να νομοθετεί δεν είναι μόνο η Βουλή, αλλά και η μάζωξη της τάδε σχολής και η συνέλευση του δείνα τμήματος; Και οι δικαστές που θα έχουν διδαχτεί δίκαιο από αυτούς τους καθηγητές, με ποιο νόμο θα δικάζουν όσους θα παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και αυτοδικούν κατά των αντιδίκων τους;

Λένε δηλαδή στους φοιτητές τους ότι αρμόδια να κρίνουν την αντισυνταγματικότητα ή μη των νόμων, δεν είναι τα δικαστήρια της χώρας αλλά οι καταλήψεις κάποιων σχολών; Ποιοι τους παρακινούν μετά να υπακούουν στους νόμους και το Σύνταγμα;
Kαι οι φοιτητές ή καλύτερα οι κομματικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια βλέπουν τη δύναμή τους και τη διαπραγματευτική τους ισχύ να συρρικνώνεται με τον νέο νόμο και αντιδρούν. Οι νεολαίοι της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ μπορεί να νιώθουν προδομένοι από τα κόμματά τους.

Κι αυτό που δεν μπορεί να το κάνει η ιδεολογία μπορεί να το κάνει το κοινό συμφέρον, δηλαδή να ενώσει ετερόκλητες ομάδες. Από την άλλη οι νεολαίοι των αριστερών σχημάτων βρίσκουν πεδίο δόξης λαμπρό. Οι καταλήψεις ήταν πάντα για αυτούς η απάντηση σε οποιαδήποτε ενέργεια αλλαγής και εντατικοποίησης των σπουδών για να ξερκαρτάρει το πανεπιστήμιο από τους άχρηστους που μπήκαν τυχαία.

Δεν ενδιαφέρονται όμως όλοι οι φοιτητές γι αυτά τα προνόμια, δεν τα απολαμβάνουν άλλωστε όλοι αυτά. Οι φοιτητές που δεν ανήκουν πουθενά ή ενδιαφέρονται απλά να σπουδάσουν, παρακολουθούν προς το παρόν αμήχανα και αποστασιοποιημένα.

Είναι από όλους παραδεκτό ότι οι καταλήψεις δεν κάνουν κακό στην κακή κυβέρνηση και το νόμο της. Κάνουν κακό στους φοιτητές που θέλουν να δώσουν εξετάσεις και καίγονται και στους νέους φοιτητές που δεν μπορούν να εγγραφούν και κινδυνεύουν να χάσουν εξάμηνο πριν καν μπουν στη σχολή τους.

Θα αρχίσουν να νοιάζονται μόνο εάν και εφόσον το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο κι αρχίσουν να χάνονται εξεταστικές περίοδοι και εξάμηνα...

ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ ΟΠΑΔΩΝ...

Τραγικό τέλος βρήκε ένας 21χρονος στο Ηράκλειο της Κρήτης, έπειτα από άγριες συμπλοκές που έγιναν τα ξημερώματα της Δευτέρας μεταξύ οπαδών του ΟΦΗ και του Ηροδότου, που είχαν δώσει νυχτερινό ραντεβού για να λύσουν τις διαφορές τους, κατά το συχνά επαναλαμβανόμενο "πρότυπο" των αιωνίων ποδοσφαιρο-αντιπάλων της Αθήνας.

Είναι η πολλοστή φορά που συμβαίνει αυτό και απασχολεί την κοινή γνώμη μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν και νεκροί ενίοτε.

Η αποβλάκωση του λαού σε όλο της το μεγαλείο.

Τα παιδιά αυτά δεν έχουν σε τι να πιστέψουν αφού όλα γύρω τους είναι ψεύτικα και πίστεψαν σε μια ομάδα ή σύνδεσμο φιλάθλων της.

Ζούνε για την ομάδα τους και δίνουν ως και την ζωή τους για τους φίλους - συνοπαδούς αν χρειαστεί γιατί θέλουν να προστατεύσουν την θιγμένη αξιοπρέπεια της ομάδας τους, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται.

Δεν είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν ούτε μισή ώρα να μάθουν κάτι, να πάνε κάπου σε μια εκδήλωση παραπέρα από το γήπεδο, να διαβάσουν κάτι εκτός από αθλητικές εφημερίδες, δεν κάνουν τον κόπο να γνωρίσουν τίποτε άλλο εκτός απο τα ποδοσφαιρικά και χαραμίζουν τη ζωή τους συμμετέχοντας σε "ραντεβού θανάτου".

Αυτού του είδους η βία δεν έχει καμία μα καμία απολύτως σχέση με τα στημένα παιχνίδια. Ανεγκέφαλοι υπάρχουν αρκετοί, ο αγωνιστικός χώρος είναι λεπτομέρεια.

Θανατηφόρες συμπλοκές νέων για 11 έγχρωμες σωβρακοφανέλες....Αξίζει ρέ;

ΧΑΜΕΝΟΙ ΦΟΡΟΙ...

Όταν οι πολίτες βλέπουν τα λεφτά από τους φόρους να πηγαίνουν χαμένα και οι υπηρεσίες υγείας - παιδείας - ασφάλισης να είναι τέτοιες που τους οδηγούν να ξοδεύουν ένα κάρο λεφτά σε ιδιωτική παιδεία - υγεία - ασφάλιση, πώς να πειστούν οι έρημοι να πληρώνουν όλους τους φόρους και τις εισφορές χωρίς να χρεωκοπήσουν;

Φαύλος κύκλος. Όταν μάλιστα αυτοί οι φόροι αυξάνονται αλόγιστα κατακόρυφα σε περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, τότε το θέμα δεν αφορά οικονομολόγους αλλά ψυχιάτρους.

Όταν δε βάζει κι έκτακτες εισφορές, τότε είναι που ο πολίτης φοροδιαφεύγει για να προστατευθεί. Όποιος δηλώνει πολλά, πληρώνει και πολλά και αυτό είναι άδικο κι εντελώς αψυχολόγητο.

Για να πάψουν οι Έλληνες να φοροδιαφεύγουν, πρέπει και το κράτος να πάψει να τους αντιμετωπίζει ως κλέφτες εκ προοιμίου, κάτι που κάνει από ιδρύσεώς του.

Κοντολογίς η φορομπηχτική πολιτική δεν έφερε ποτέ και πουθενά θετικά αποτελέσματα. Δυστυχώς οι αναρμόδιοι που κυβερνούν δεν το καταλαβαίνουν και δεν κάνουν καν τον κόπο να σκεφτούν...

LAST MAN STANDING (MOVIE)...

John Smith is an amoral gunslinger in the days of Prohibition. On the lam from his latest unspecified exploits, he happens upon the town of Jericho, Texas.

Actually calling Jericho a town would be too generous it has become more like a ghost town, since two warring gangs have 'driven off all the decent folk. Smith sees this as an opportunity to play both sides off against each other, earning himself a nice piece of change as a hired gun.

Despite his strictly avowed mercenary intentions, he finds himself risking his life for his albeit skewed, sense of honor...

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Ντίνου Δημόπουλου από το1962.

Η Μαρίνα ζει σε μια φτωχογειτονιά του Πειραιά με την μητέρα της και την αδελφή της. Το μεγαλύτερο όνειρο της είναι η απελευθέρωση της από τη μιζέρια της μικρής κοινωνίας της, ένα μεγάλο ταξίδι μακριά από την φτώχεια της μικρής γειτονιάς της...

Σενάριο της νεορεαλιστικής σχολής με έντιμη καταγραφή του κόσμου "πέρα από την βιτρίνα".

Δυστυχώς η εξαιρετική αυτή ταινία παρ' ότι άρεσε στους κριτικούς δεν γνώρισε καλή υποδοχή από το κοινό. Άλλωστε ακόμα και σήμερα δεν πάιζεται συχνά τα τηλεοπτικά κανάλια...

ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ...

Η Ελλάδα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε η ακριβότερη και από τις πιο ακριβές χώρες της Ε.Ε.

Η εγκληματική απουσία ελέγχων της αγοράς εκτόξευσε την ακρίβεια στα ύψη και δημιούργησε καθεστώς στην αγορά τέτοιο, που οδήγησε κάθε κοινωνική και επαγγελματική ομάδα στην απόγνωση να μουρμουρίζει και να σιχτιρίζει.

Τα εισοδήματα μειώνονται, η κατανάλωση πέφτει, οι όποιες δουλειές είναι δυσεύρετες από τη στρατιά των ανέργων και η κυβέρνηση προσπαθεί περιορίζοντας λίγο τον δημόσιο τομέα, να μειώσει το έλλειμμα. Αλλά μάλλον το αυξάνει με στραγγαλισμό της αγοράς. Η αδυναμία του καταναλωτή ν' αγοράζει τ' απαραίτητα για την επιβίωσή του, ακόμη και σε περιόδους εκπτώσεων, επιβεβαιώνει ότι λεφτά σε μορφή φόρων κατανάλωσης στα ταμεία του κράτους (το οποίο φτωχαίνει πρώτα από εμάς), δύσκολα μπαίνουν...

Ετσι αδυνατίζει η αγοραστική κίνηση και ελαχιστοποιείται η είσπραξη φόρων.

Είναι φαύλος κύκλος. Όσο περισσότερους φόρους βάζει το κράτος, τόσο περισσότερο ωθεί τους πολίτες στην φοροδιαφυγή, τόσο περισσότερο στενεύει η φορολογική βάση (αριθμός αυτών που πληρώνουν, ή μπορούν να πληρώσουν), τόσο περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν και τόσο περισσότεροι μένουν άνεργοι.

Το παιχνίδι με τον Φ.Π.Α. παραχόντρυνε. Το κασέρι και το ζαμπόν να τα πάρει κανείς σκέτα από τον μπακάλη 13%, αλλά άμα τηγανιστούν από τον ταβερνιάρη και σερβιριστούν από γκαρσόνι, γίνεται 23%.

Παράγινε η κοροϊδία, να λένε πως μόνο μέχρι την επόμενη τουριστική περίοδο θα ισχύσει και θα ευνοηθούν οι τουρίστες με τα προπληρωμένα πακέτα. Πλήγμα στον τουρισμό η επιβολή αχαρακτήριστης φορολόγησης στον χώρο της εστίασης. Και φέτος με το 13% το αυξημένο κύμα τουριστών με αεροπλάνα και κρουαζιερόπλοι ελάχιστα άφησε ειδικά στα ταμεία των ταβερνείων. Με το 23% δεν θα πλησιάζουν ούτε για σαλάτα στα 4.

Θα κάθονται στα τουριστικά ξενοδοχεία - γκέτο με το βραχιολάκι στον καρπό του χεριού και θα καταναλώνουν ό,τι κέρατο τους δίνουν χωρίς να ξοδεύουν δεκάρα παραπάνω απ' όσο συμφώνησαν (400 - 500 ευρώ το άτομο για 8 - 10 ημέρες)...

Όσο για τον Έλληνα πελάτη, μια βολτίτσα την εβδομάδα θα την κάνει. Ένα κρασάκι θα το πιεί. Αλλά επειδή κόπηκαν τα επιδόματα και τα μπόνους, έπαψαν οι τράπεζες να χορηγούν καταναλωτικά δάνεια, θα το σκεφτεί πολύ σε ποιον και πού θα ξοδέψει τα χρήματά του. Πάνε οι εποχές του φέρε - φέρε, που γέμιζε ένα τραπέζι πιάτα. Τώρα πια θα σκέφτεται την σχέση ποιότητας και τιμής όπου αποφασίσει να καθίσει...

ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ...

Τα κριτήρια επιλογής σχολών την εποχή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, έχουν διαφοροποιηθεί από αυτά του παρελθόντος και σχετίζονται πρώτα και κύρια με το βαλάντιο της οικογένειας του φοιτητή και την αυριανή προοπτική για εργασία...

Ο τόπος της έδρας της σχολής και διαμονής για μερικά χρόνια, ήταν ένα από τα κριτήρια που απέκτησαν αυξημένη βαρύτητα για την Ελληνική οικογένεια.

Παιδιά τα οποία με τις μονάδες που συγκέντρωσαν θα μπορούσαν να εγγραφούν σε σχολές από αυτές που θεωρούνται, ακόμη, προνομιακές (Νομική, Πολυτεχνείο, Ιατρική) που θα έπρεπε να ζήσουν μακριά από το σπίτι των γονιών τους, απέρριψαν για οικονομικούς λόγους αυτές τις επιλογές.

Ένας άνεργος γονιός, ένας κουρεμένος μισθός ή μια ανεμική σύνταξη δεν μπορούν να αντέξουν ένα δεύτερο νοικοκυριό σε άλλη πόλη για το γιο ή την κόρη που πρέπει να σπουδάσει εκεί. Επιπλέον οι προτιμήσεις των σχολών που δήλωσαν οι υποψήφιοι, δείχνει απομάκρυνση από τις σχολές όπου η προσδοκία αποκατάστασης δεν είναι πλέον το ίδιο ζωηρή όπως άλλοτε (π.χ. στις παιδαγωγικές, λόγω μείωσης των διορισμών στην εκπαίδευση) πράγμα που οδήγησε σε πτώση των βάσεων, σε αντίθεση με τις στρατιωτικές σχολές όπου η πτώση ήταν σαφώς μικρότερη.

Αυτά και άλλα δείχνουν ότι οι νέοι δεν πάνε πλέον στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για να σπουδάσουν την επιστήμη που αγαπούν και ονειρεύτηκαν να υπηρετήσουν, αλλά για να εκπαιδευτούν σε ένα τομέα ο οποίος θα τους εξασφαλίσει την μεγαλύτερη δυνατότητα πρόσβασης σε μια δουλειά.

Πόσα σπίτια και πόσα οικόπεδα έχουν "σκοτωθεί" μπιρ παρά για χαμένα χρόνια σπουδών δωρεάν παιδείας για να φτιαχτούν διπλωματούχοι σουβλατζήδες, ψήστες, τυλιχτές, ντελιβεράδες κοκ.

Το επιπλέον πρόβλημα είναι ότι το εκπαιδευτικό και πολιτικό σύστημα, δεν τους στηρίζει σε αυτό που επιθυμούν να κάνουν στη ζωή τους, αλλά τους οδηγεί σε ότι τους τύχει με τα μόρια ενός Η/Υ που βγάζει τα αποτελέσματα και κατατάσσει σε σχολές, μέχρι σημείου που για έναν ή μία που καταφέρνει και "μπαίνει" στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να μη λέμε "πέτυχε", αλλά "έτυχε" και μπήκε.

Χρειαζόμαστε παντού ικανούς τεχνοκράτες, αλλά όχι από τα πανεπιστήμια που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα και που ελπίζω τώρα να αλλάξουν τουλάχιστον σε επίπεδο νοοτροπίας.