ΟΛΟΙ ΘΕΝΕ ΕΚΛΟΓΕΣ;

Ακούω τις δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης που ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση ζητούν εκλογές για να μιλήσει ο λαός.

Στις δημοκρατίες βέβαια μια τέτοια απαίτηση είναι παραδεκτή, ιδιαίτερα όταν ο λαός καλείται να αντιμετωπίσει πολιτικές οι οποίες δεν είχαν εξαγγελθεί στις προηγούμενες εκλογές, αλλά επιβλήθηκαν απρόοπτα στην πορεία.

Ειδικά για αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να πάμε ανενημέρωτοι σε εκλογές κατά το μοντέλο των προηγούμενων.

Το κάθε κόμμα πρέπει να μας ενημερώσει για το ρεαλιστικό του πρόγραμμα και για το πως πιστεύει ότι θα βγάλει τη χώρα από τον λάκκο των λεόντων. Κυρίως πρέπει να απαντήσουν στο μέγιστο και καθοριστικό ερώτημα:

Πού θα βρεθούν τα δανεικά λεφτά για να μην οδηγηθούμε σε στάση πληρωμών;

Αυτό καίει τον νοικοκύρη, τον επαγγελματία τον μισθωτό υπάλληλο, τον συνταξιούχο, όποιον προσφέρει υπηρεσίες στο κράτος και περιμένει να πληρωθεί.

Η Νέα Δημοκρατία πιπιλίζει την ιδέα της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, που μόλις πήγε να την δοκιμάσει με την τρόικα ο Βενιζέλος έφτασαν να την πληρώνουν οι πελάτες της ΔΕΗ. Από ότι φαίνεται από τις αντιδράσεις τους, ο τρόπος που χειρίσθηκε ο Βενιζέλος τους τροικανούς εκείνο το βράδυ πρέπει να τους έχει εξαγριώσει.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ ζήτησε εκλογές και αυτοδυναμία για να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο. Πόσο ρεαλιστικός είναι ο στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης; Ελάχιστα. Όμως ακούγεται ωραία. Και αν τον συνοδεύει με εθνικό φρόνημα, σχολικά εγχειρίδια ελληνικότητας και αυστηρό πλαίσιο για τους μετανάστες, χαρίζεις μία αναπνοή στο συντηρητικό ακροατήριο.

Άλλωστε αν υπάρχει ένας ικανός αριθμός πολιτών που πιστεύει όσα ακούει από τον Σαμαρά, τότε θα έπρεπε ήδη να είναι στους δρόμους όπου είναι παντελώς απούσα η δεξιά άποψη, ζητώντας εκλογές...

Η Παπαρήγα απαιτεί να μας χαρίσουν τα χρέη και μετά έξοδο παό την ΕΕ, μείωση του χρόνου εργασίας, αύξηση των μισθών και νόμος είναι το δίκιο του (άνεργου) εργάτη. Η γριά δεν πέθανε από λόγια από πείνα πεθανε, λέει μια παροιμία...

Ο Τσίπρας ελπίζει να οδηγηθούμε κάποτε σε μια πλατιά συμμαχία Αριστερών δυνάμεων, αλλά δεν λέει ούτε αυτός που θα βρεθούν τα δανεικά. Άλλες ανεύθυνες ασυναρτησίες αμολούν τα λοιπά αποκόμματα, ανάλογα τη στιγμή και τη περίσταση...

Εν τούτοις όλοι επιμένουν ότι οι εκλογές είναι η μοναδική λύση για τη χώρα. Ναι αλλά με διακηρύξεις για "άλλες πολιτικές", για διαφορετικό μείγμα μέτρων και με άλλα μεγαλόστομα, όχι πρωτότυπα ούτε καθησυχαστικά (ως κενά περιεχομένου) συνθήματα, δεν λύνεται το πρόβλημα της χώρας.

Και αν μεν τα μικρά κόμματα συνθηματολογούν υπέρ των εκλογών μόνο και μόνο ελπίζοντας να αυξήσουν τη δύναμή τους, η ΝΔ αν δεν έχει απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, τότε η διεκδίκηση εκλογών τώρα δεν θα έχει γι' αυτήν άλλο αποτέλεσμα από το να εκφωνήσει λίαν συντόμως το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" ο αρχηγός της;

Στα κόμματα της αντιπολίτευσης υπάρχει διάχυτη η εκτίμηση ότι τα σκληρά φορολογικά μέτρα που κάθε τόσο ξεφουρνίζει η κυβέρνηση από το φορολογικό της καμίνι, θα δράσουν διαλυτικά στο ψηφοφορικό σώμα και θα οδηγήσουν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ σ' αυτά.

Η σκέψη φαντάζει λογική και επειδή εμείς στις εκλογές κατά κανόνα δεν ψηφίζουμε υπέρ αλλά εναντίον όποιου νομίζουμε πως μας φταίει, η απομάκρυνση των ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ και η διαρροή τους στα κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνεται πιθανή. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορούν να ωθήσουν τους πολίτες προς αυτή την κατεύθυνση, ιδιαίτερα εκείνους που δεν κάθονται να αναλύσουν τους λόγους που μας οδήγησαν εδώ που βρεθήκαμε, αλλά μένουν στην απλή αντιστοίχιση του κόμματος που κυβερνά αυτή την ώρα με τις επιπτώσεις της κρίσης στα οικονομικά τους.

Μετά τις φορολογικές καταιγίδες και τους τυφώνες περικοπής αποδοχών που έχουν σαρώσει τις ελληνικές οικογένειες, οι ψηφοφόροι που παραμένουν στη διάθεση του κόμματος που κυβερνά, έπρεπε να είναι υποπολλαπλάσιοι όσων έχουν ενισχύσει τις τάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εκείνων που έχουν ανεβάσει τα ποσοστά των μικρών κομμάτων. Όμως τουλάχιστον για την ώρα ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο.

Η ΝΔ αγκομαχεί δίπλα στο ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνοντας μαζί του (περίπου μισό - μισό) λιγότερο από το 48% του εκλογικού σώματος και τα μικρά κόμματα εξακολουθούν να βρίσκονται κολλημένα στα ελάχιστα ποσοστά τους, χωρίς να αθροίζουν όλα μαζί ούτε το 20% των ψηφοφόρων.

Τι συμβαίνει; Το ΠΑΣΟΚ προς το παρόν φαίνεται να διατηρείται στο παιχνίδι εξουσίας από τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων, οι οποίοι μιλώντας συνεχώς για την αποτυχία της κυβέρνησης ζητούν εκλογές, χωρίς να αρθρώνουν τη δική τους πειστική πρόταση για έξοδο από την κρίση. Άν έχουν και τίποτα εφικτό να προτείνουν...

Το ενδεχόμενο απασχολεί και τους διεθνείς δανειστές που φοβούνται μην γίνουν εκλογές και καπάκι μια χρεοκοπία και χάσουν τα λεφτά τους.

Παρόλα αυτά οι εξελίξεις είναι ραγδαίες κι απρόβλεπτες, έτσι τίποτα δεν αποκλείεται από μέρα σε μέρα που κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως ξημερώνει και τι φέρνει...