Η Ελλάδα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε η ακριβότερη και από τις πιο ακριβές χώρες της Ε.Ε.
Η εγκληματική απουσία ελέγχων της αγοράς εκτόξευσε την ακρίβεια στα ύψη και δημιούργησε καθεστώς στην αγορά τέτοιο, που οδήγησε κάθε κοινωνική και επαγγελματική ομάδα στην απόγνωση να μουρμουρίζει και να σιχτιρίζει.
Τα εισοδήματα μειώνονται, η κατανάλωση πέφτει, οι όποιες δουλειές είναι δυσεύρετες από τη στρατιά των ανέργων και η κυβέρνηση προσπαθεί περιορίζοντας λίγο τον δημόσιο τομέα, να μειώσει το έλλειμμα. Αλλά μάλλον το αυξάνει με στραγγαλισμό της αγοράς. Η αδυναμία του καταναλωτή ν' αγοράζει τ' απαραίτητα για την επιβίωσή του, ακόμη και σε περιόδους εκπτώσεων, επιβεβαιώνει ότι λεφτά σε μορφή φόρων κατανάλωσης στα ταμεία του κράτους (το οποίο φτωχαίνει πρώτα από εμάς), δύσκολα μπαίνουν...
Ετσι αδυνατίζει η αγοραστική κίνηση και ελαχιστοποιείται η είσπραξη φόρων.
Είναι φαύλος κύκλος. Όσο περισσότερους φόρους βάζει το κράτος, τόσο περισσότερο ωθεί τους πολίτες στην φοροδιαφυγή, τόσο περισσότερο στενεύει η φορολογική βάση (αριθμός αυτών που πληρώνουν, ή μπορούν να πληρώσουν), τόσο περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν και τόσο περισσότεροι μένουν άνεργοι.
Το παιχνίδι με τον Φ.Π.Α. παραχόντρυνε. Το κασέρι και το ζαμπόν να τα πάρει κανείς σκέτα από τον μπακάλη 13%, αλλά άμα τηγανιστούν από τον ταβερνιάρη και σερβιριστούν από γκαρσόνι, γίνεται 23%.
Παράγινε η κοροϊδία, να λένε πως μόνο μέχρι την επόμενη τουριστική περίοδο θα ισχύσει και θα ευνοηθούν οι τουρίστες με τα προπληρωμένα πακέτα. Πλήγμα στον τουρισμό η επιβολή αχαρακτήριστης φορολόγησης στον χώρο της εστίασης. Και φέτος με το 13% το αυξημένο κύμα τουριστών με αεροπλάνα και κρουαζιερόπλοι ελάχιστα άφησε ειδικά στα ταμεία των ταβερνείων. Με το 23% δεν θα πλησιάζουν ούτε για σαλάτα στα 4.
Θα κάθονται στα τουριστικά ξενοδοχεία - γκέτο με το βραχιολάκι στον καρπό του χεριού και θα καταναλώνουν ό,τι κέρατο τους δίνουν χωρίς να ξοδεύουν δεκάρα παραπάνω απ' όσο συμφώνησαν (400 - 500 ευρώ το άτομο για 8 - 10 ημέρες)...
Όσο για τον Έλληνα πελάτη, μια βολτίτσα την εβδομάδα θα την κάνει. Ένα κρασάκι θα το πιεί. Αλλά επειδή κόπηκαν τα επιδόματα και τα μπόνους, έπαψαν οι τράπεζες να χορηγούν καταναλωτικά δάνεια, θα το σκεφτεί πολύ σε ποιον και πού θα ξοδέψει τα χρήματά του. Πάνε οι εποχές του φέρε - φέρε, που γέμιζε ένα τραπέζι πιάτα. Τώρα πια θα σκέφτεται την σχέση ποιότητας και τιμής όπου αποφασίσει να καθίσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου