ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΠΕΙΘΕΙΑ...

Μετά την ψήφιση του νόμου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, οι Σύγκλητοι με ανακοινώσεις τους και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι με δηλώσεις τους διαβεβαιώνουν ότι "θα υπερασπιστούν το Σύνταγμα και θα διαφυλάξουν τη συνταγματική λειτουργία των Ιδρυμάτων καταργώντας στην πράξη τις αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου"...

Οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι διαβεβαιώνουν ότι θα αγωνιστούν για να μην εφαρμοστεί ο νόμος Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή με εξαιρετική πλειοψηφία κομμάτων και βουλευτών;

Δηλαδή οι εκπαιδευτικοί της ανωτάτης βαθμίδας εκπαίδευσης, που όταν αναλαμβάνουν καθήκοντα ορκίζονται πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, ανακοινώνουν τώρα ότι θα παραβούν απροκάλυπτα τον όρκο τους και οι Εισαγγελείς της χώρας τους παρακολουθούν ασυγκίνητοι χωρίς να επεμβαίνουν;
Μέχρι πρότινος η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου καθόριζε πότε μια κατάληψη είναι ποινικό αδίκημα με τα γνωστά αποτελέσματα, αφού ποτέ δεν γινόταν τίποτε ακόμη κι αν εξωπανεπιστημιακοί τα έκαναν γυαλιά καρφιά.

Μέχρι πριν απο λίγες μέρες οι πρυτάνεις ήταν η αιτία όλου του κακου με τις καταλήψεις διότι δεν επέτρεπαν την αστυνομία να μπει στο πανεπιστήμιο. Φτάνει το διαχρονικό κρυφτούλι της αποφυγής της ευθύνης.

Και οι καθηγητές που διδάσκουν Συνταγματικό Δίκαιο, θα μάθουν στους νέους φοιτητές τους και στην κοινωνία ότι, αρμόδια για να νομοθετεί δεν είναι μόνο η Βουλή, αλλά και η μάζωξη της τάδε σχολής και η συνέλευση του δείνα τμήματος; Και οι δικαστές που θα έχουν διδαχτεί δίκαιο από αυτούς τους καθηγητές, με ποιο νόμο θα δικάζουν όσους θα παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και αυτοδικούν κατά των αντιδίκων τους;

Λένε δηλαδή στους φοιτητές τους ότι αρμόδια να κρίνουν την αντισυνταγματικότητα ή μη των νόμων, δεν είναι τα δικαστήρια της χώρας αλλά οι καταλήψεις κάποιων σχολών; Ποιοι τους παρακινούν μετά να υπακούουν στους νόμους και το Σύνταγμα;
Kαι οι φοιτητές ή καλύτερα οι κομματικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια βλέπουν τη δύναμή τους και τη διαπραγματευτική τους ισχύ να συρρικνώνεται με τον νέο νόμο και αντιδρούν. Οι νεολαίοι της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ μπορεί να νιώθουν προδομένοι από τα κόμματά τους.

Κι αυτό που δεν μπορεί να το κάνει η ιδεολογία μπορεί να το κάνει το κοινό συμφέρον, δηλαδή να ενώσει ετερόκλητες ομάδες. Από την άλλη οι νεολαίοι των αριστερών σχημάτων βρίσκουν πεδίο δόξης λαμπρό. Οι καταλήψεις ήταν πάντα για αυτούς η απάντηση σε οποιαδήποτε ενέργεια αλλαγής και εντατικοποίησης των σπουδών για να ξερκαρτάρει το πανεπιστήμιο από τους άχρηστους που μπήκαν τυχαία.

Δεν ενδιαφέρονται όμως όλοι οι φοιτητές γι αυτά τα προνόμια, δεν τα απολαμβάνουν άλλωστε όλοι αυτά. Οι φοιτητές που δεν ανήκουν πουθενά ή ενδιαφέρονται απλά να σπουδάσουν, παρακολουθούν προς το παρόν αμήχανα και αποστασιοποιημένα.

Είναι από όλους παραδεκτό ότι οι καταλήψεις δεν κάνουν κακό στην κακή κυβέρνηση και το νόμο της. Κάνουν κακό στους φοιτητές που θέλουν να δώσουν εξετάσεις και καίγονται και στους νέους φοιτητές που δεν μπορούν να εγγραφούν και κινδυνεύουν να χάσουν εξάμηνο πριν καν μπουν στη σχολή τους.

Θα αρχίσουν να νοιάζονται μόνο εάν και εφόσον το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο κι αρχίσουν να χάνονται εξεταστικές περίοδοι και εξάμηνα...