ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ...

Τόσα χρόνια λέμε για τον παρασιτικό και διογκωμένο δημόσιο τομέα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι, πως φτάσαμε εδώ; Μα με τους διορισμούς από το παράθυρο, δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων με μοναδικό κριτήριο βέβαια την ψηφοθηρία. Από όλες τις κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά. Κραυγές και καταγγελίες όταν ήσαν στην αξιωματική αντιπολίτευση, και διορισμοί όταν ήσαν στην κυβέρνηση...

Τώρα που η τρόικα επιτάσσει το αυτονόητο, λέμε κρίμα οι άνθρωποι. Πρέπει να αποφασίσουμε τι Ελλάδα θέλουμε και να πάρουμε όλοι ξεκάθαρη θέση.

Το ΠΑΣΟΚ λέει παίρνω τα μέτρα του μνημονίου και από την άλλη διορίζει 25000 άτομα! Ο Σαμαράς μιλάει για το 1821! Άλλοι λένε μην αλλάξει τίποτα στο δημόσιο. Όταν οι ηγέτες είναι κατώτεροι των περιστάσεων και κολλημένοι, οι ξένοι θα έρθουν να καλύψουν το κενό...

120.000 είναι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που θέλει η τρόικα να απολυθούν, με στόχο τη σύμπτυξη των οργανικών μονάδων των Υπουργείων και των εποπτευόμενων οργανισμών κατά 30%. Είναι το αίτημα για το οποίο πρέπει να δεσμευτεί η κυβέρνηση προκειμένου να ξεμπλοκάρει η 6η δόση του δανείου.

Ο δημόσιος τομέας είναι υπερβολικά μεγάλος στην Ελλάδα χρειάζεται πραγματικά να μειωθεί, αλλά σταδικά με αξιολόγηση και όχι επειδή δεν μπορούν να βρεθούν τα λεφτά να τον συντηρούν. Η κατάρα της μονιμότητας τους έκανε τεμπέληδες, νωθρούς και αγενείς. Φίλησαν κατουρημένες ποδιές για να πάρουν τη θέση τους κι όταν την πήραν άρχιζαν τις απεργίες για να πάρουν περισσότερα.

Θα είναι δύσκολο για αυτούς που είχαν συνηθίσει στην μονιμότητα, αλλά τους άλλους του ιδιωτικού τομέα ή ακόμη χειρότερα τους άνεργους τους σκέφτηκε κανείς;

Δεν θυμάμαι ανάλογο ζόρι για τις χιλιάδες ΙΥ που χάθηκαν σε μια νύχτα και δεν θα έχουν και την ευκαιρία να βολευτούν αλλιώς τα υπόλοιπα χρόνια τους στην απίθανη εργασιακή εφεδρεία.

Εφεδρείες στην πλάτη αυτών που υποφέρουν, με τίποτα. Ας κάνουν τις δουλειές των αλλοδαπών, ή ας ξαναπάνε στα χωράφια. Εξάλλου στην ζωή κάθε ανθρώπου έρχεται και η ώρα που πρέπει να δουλέψει πραγματικά και οι άξιοι θα επιζήσουν παντού. Δεν με ενδιαφέρει τι θ΄απογίνουν γιατί όταν αυτοί βολεύτηκαν στο δημόσιο με ένα απολυτήριο λυκείου και βουλευτική παρέμβαση, γελούσαν με άτομα σαν εμένα. Πέρασαν καλά πολύ καιρό βολεμένοι, ας έχουν τώρα τις αναμνήσεις κείνων των χρόνων. Να δουν όψιμα τι σημαίνει να ψάχνεις για δουλειά με την αξία σου κι όχι με το μέσο σου...

Ας αρχίσουν τις απολύσεις από τους αργόμισθους αποσπασμένους ΔΥ που "απασχολούν" στα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία τους, και που στα χαρτιά καταλαμβάνουν πολύτιμη θέση σε κάποια υπηρεσία, και το παίζουν και βασιλικότεροι του βασιλέως ως κομματικοί μπάστακες.

Η αλήθεια είναι μία και μοναδική: Στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στην Τ. Αυτοδιοίκηση υπάρχουν εργαζόμενοι που μπήκαν γιατί τους άξιζε και άλλοι που μπήκαν στην κυριολεξία από το παράθυρο. Υπάρχουν κάποιοι σκληρά εργαζόμενοι σε νευραλγικές υπηρεσίες, αλλά υπάρχουν και περισσότεροι κηφήνες και αργόμισθοι που υπηρετούν ως κι από το σπίτι τους.

Αυτοί πρέπει να φύγουν διότι δεν πρόσφεραν δεν προσφέρουν και δεν είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν στον τόπο. Εννοείται ότι οι περισσότεροι έχουν και οικογένειες, δάνεια και ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις. Όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων Ελλήνων...

Αν δεν αλλάξει το πολιτικό σύστημα ώστε να μην είναι κομματικό το κράτος, και 9 στους 10 να απολύσουμε μια τρύπα στο νερό κάνουμε. Αυτή είναι η διαφορά μας με το Βορρά, που έχει ισχυρές κρατικές δομές, με συμβολή στην ανάπτυξη και ισορροπία με τον καινοτόμο ιδιωτικό τομέα.

Ας προτείνει λοιπόν η ΑΔΕΔΥ εθελοντική εξίσωση αποδοχών και άλλων παροχών στον μέσο όρο του ιδιωτικό τομέα, ας προτείνετε οι πανεπιστημιακοί και οι εκπαιδευτικοί γενικότερα αύξηση της ολιγόωρης απασχόλησης σας, ας προτείνουν οι στρατιωτικοί να συνταξιοδοτούνται στα 60 και όχι στα 45 τους, για να πιστέψουμε ότι πραγματικά σας νοιάζει η "συνοχή του κοινωνικού ιστού" και να την αναζητήσουμε παρέα, διαφορετικά ούτε έχουμε ούτε θέλουμε να έχουμε καμμία συνοχή με ομάδες που όχι μόνο κανιβαλίζουν καθημερινά τις σάρκες μας αλλά μας κάνουν και κήρυγμα από πάνω...

Όταν αποφασίσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι να κρίνονται και η θέση τους θα κρίνεται με τα ίδια καλά και κακά κριτήρια του ιδιώτη, τότε θα αποκτήσουν τον σεβασμό του πολίτη που του πληρώνει. Όλα τα άλλα περιττεύουν...